Poetae lyrici Graeci Poetas elegiacos et iambographos continens

231쪽

ἔπνεον) πταίστου πυρὶ εἴκελον, δρρα τιτυσκει δαίμων ακροτάτης ἐν κορυφῆς Μοσύχλου. uarti itig Ηφαίστου Σαμίω πυρὶ εικελον, ην ρα κτλ., quod nillio mo loserri potest, nam Mosyclitus Leinni inoiis suit..10. Scliol. Apoli. illi. IV I56: Εν τούτοις καὶ τοῖς εφεξης φησὶ την Μηδειαν ἐπιρραίνουσαν αρκευθω τo illoc om. eo l. Lὶ φάρμακον κοιμίσαι τον δράκοντα ἐπάδουσαν καὶ ουτω το κῶας ανελέσθαι, καὶ χωρισθῆναι αμφοτέρους ἐπὶ την ναυν κοιμωμένου του θηρίου, συμφώνως τω Ἀντιμάχω.

Schol. Apuli. Rii. IV 11U: Τιμαίου λέγοντος ἐν Κερκυρα τους γάμους ἀχθῆναι Λιονυσιος ο Μιλήσιος εν δευτέρω των Ἀργοναυτικῶν ἐν Βυζαντίω φησίν, 'Aντίμαρος ἐν Αυδν ἐν Κόλχοις πλησίον του ποταμοὐ μιγῆναι τῆ μηδεία τον χάσοναὶ .12. Seliol. Apoll. Bli. IV 259: Nσίοδος δε καὶ Πίνδαρος ἐν Πυθιονίκαις καὶ 'Aντίμαχος ἐν Αυδν ὁια του Ωκεανου φασιν ἐλθεῖν αὐ-τους τοὐς 'Αργοναύτας) εἰς Αιβυην, καὶ βαστάσαντας την Αργω εἰς το ημέτερον πέλαγος γενέσθαι 13. Scliol. Apoll. Illi. II 29iue: Στροφάδας τησὶ κεκλησθαι ὁιὰ τὸ τους Βορεάδας αυτόθεν υποστρέψαι, στρώφέντας εἰς τουπίσω, λαβὼν παρὰ Αντιμαχου Ουτω γαρ ἐκεῖνος ἐν τ)i Aυδν περὶ αυτῶν μέμνη-

τα0 illaec olitissa inco l. I J. οἱ δὲ Στροφαδας φασὶν αυτὰς κεκλησθαι καθο ἐπιστραφέντες αυτόθου ηυξαντο τω Λιὶ καταλαβεῖν τὰς Αρπυίας. Κὰtὰ δὲ Ησίοδον καὶ Αντίμαχον καὶ Ἀπολλώνιον ου κτείνονται. CLila. Mi v. 29T: Aἱ Πλωταὶ νῆσοι μετωνομάσθησαν Στροφάδες μέμνηται αυτῶν καὶ Ἀντίμαχος ἐν τη Αυδν.. 14. Seliol. Apoll. Rh. II 178: Ἀγηνορ ίδης' Ἀγήνορος γὰρ παῖς ἐστι Φινευς), ως Ελλανικος ' ως δε Ησίοδός φησιν, Φοίνικος του Ἀγήνορος καὶ Κασσιεπείας ομοίως δὲ καὶ 'Aσκληπιάδης καὶ Ἀντίμαχος καὶ Φερεκυδης φασίν. 15.Seliol. Iloni. II. ζ 200: υντίμαχος δὲ ἐν τῆ Aυδν, ὁτι τους Σολύμους ανεῖλε Βελλεροφόντηςὶ θεοῖς δντας προσφιλεῖς, διὰ τοὐτομισηθῆναι αυτόν φησιν υπὸ των θεῶν. A lite Scliol. Dil. ε 28a: ἐκ λυμων τῆς Κιλικίας εἰσίν. οθεν καὶ οἱ Σολυμοι ωνομάσθησαν απο Σολυμου τοὐ Λιὸς καὶ Καλχηδονίας, ως Αντίμαχος λέγει.

232쪽

liunc versiana allei t:

elegiaco nia utero a isti ictiis suit. Maior etia iii id ultitiatio ite Καταχήν ὶ tuo notitiite Alitinia clii carnaen inscriptii in suisse olini conieci: seil illitis

ῶνδρες εασιν, lilii lioetiolite ii ite litescere sit spicatus si ii n. enieri latio scitis in celeta: Ilari ung lii Iuos lue steti propositit, fluae Olii lino non sulit se-l eiula. Ail lioc eam ne ii oluit conloci resereni luna esse vers una a p. uero lian. 4M

Plisset. p. 439 eil. Plers. : Εννεαμυκλος ο νος παρα Αντιμάχω. , si iii integer legitur ap. TZeta. ait Lycoplir. TTI et in El. M. 594, 21:'Εστιν μοι Μάγνης εννεάμυκλος ο νος. se i apuit iitrii nupte Callimacho tritati itur, ut lioe nomen in antistius contulentat iis Lycoptironis lectuna esse appareat. - sitiat etiani alia, piae cuin liro balbilitet tis ali qua specie ad Antinia clii Elegias reseras, velut quoi l Pausali. IX M. 5 dicit: Αντίμαχος δε ουτε αριθμον χαρίτων οἴτε ονόματα εἰπὼν Αἴγλης εἶναι θυγατερας καὶ Ηλίου φησὶν αυτάς. - Iteni apud II erodiata. π. μον. λέξ. p. 36, 23: αλλα καὶ παρα Αντιμάχω ' αεὶ φάρεος χατευουσιν εχων, conieci: . . . Gεὶ φαρεος γην χατεουσαν εχων. Ex Elegus flari. ex Ly le. vii l. D. 1 b) lieliti vi lentii r versiis illio ite Pylle, Pistiliae fluvio, ap. Clioerobosc. I 139. 17: ὁθε Πυδην τε ἐεοντα. Πυδητος κουρη τηλεκλείτου ποταμοῖο.sic enitia ex cod. Marciano sui l. Gaissorii Praes. Et. M. Viij lii vorsus sunt Grrigaetuli: iii priore versii K Oeclitv coniecit κελαdεινα Πυδην ὐείοντα. - Porro II es velit an ii iii illi ul: Εἰσκονιαροί' οἱ μέσιοι, λυντίμαχος. iiiii liue luter coniecit εἶσκον γαόνιοι. - Fortasse etiana thuc pertinet, fluuii lial, et Prol, iis ad Vir Ecl. X I8: -Α loliis, ut i Iesio lus ait, Plioe- ilicis et Alpiiesimo eae, Agenoris Titiantis, qui Histria in Syriatii r)Λralliarii pie te nitit illi perio, ut Aulini ac litis ait. Cf. I vitae D. ii.) Λtit intactio liuirat ger vituli caro volitit versi in i p. Sciuol. u. π 234: Λωδω

ἔκατον. seil putii eritiit Zeno tot ei ait ilia gistri lectioneni proliandam uti Calliinaclii versii. ut ostenileient, liuiae citioque Zethodoti Iectionem sectit uni esse, nec Eυρώπη te litaverint, nani fortasse laciis a d Tolitari ni sentis ra lices cs. Pliii. II ist. Nat. IV 2ὶ sic vocalia lit r. Vi de citiae ite lio e Callili ac lai versii, tui videtur ex libro II Αἰτίων petitus esse. et ile liis sali illis ilis pittavi in tali illi finita l. LXXXI 3IG seqq. - Sauppe Plii lol. XIX l47J Atilii ita elii nonien restituere voluit apuli Scliol. Tliuey l. I I l. actite curii , ei s ων ηγεῖτο Ακώμας κατ Ἀντίμαχον. ut, i ii gitii r

233쪽

καὶ 'Aντίμαχος : sit spicati ir ;iuleui Aiiiiiiiacliuin in Ly de ite Accinia litis Cliersonesiaca expellitione dixisse, itaque si liaec iespexerit Thil cydi les. etiatii certuIn esse, quo tenipore. Anti imael aias Lylleni ei litterit. At olia insilargiar eo tempore, illis Titi 1eycli les pro Oenii una scripsit, Anti inacia lini

iani stili disse Ly len atque illii l carnien Tliticvili si innotuisse s luanuiuanaliaec prorsus incertat, tanaen ii istoricum isto auctore i tu iisuna esse prorsiis est incre lilbile: quoil vicit ciλλα πρὸς γεωργίαν τῆς Αερσονησου τραπομεiwι καὶ ληστείαν τῆς τροφῆς απορία, petitu in est ex uuniero,

li. e. ex cyclico aliquo carmine . at que eo lena reseretula est scitoliastae

ait notatio, ubi fortasse scribenti una ων ήγοὐντο Ἀκάμας καὶ ι - φίμαχος. Ad CF pria carinilia refert Vel cicer Cuci. II 104. et ap. scliol. Tillic. Ἀντίλοχος legetulum esse suspicati tr. - 0tio id Pliot. Bilbi. l Tl. 1 refert Agatharchi len in epitoinen re legisse Antilliactat Livi leti, iiiiiii nus iiiviil in anaplificatulis carinitiis reli qui is . nescioque an parali lirasis potitis Iliani epitonae sue i it . uecker vero ἐπιτομὴν τῆς 'Αντιμάχου υλης legendum edixit. iit Aliti iliacitus Ilistoriciis intelligendiis sit, vel την Καλ

16. Τίπτε μόθων ατλπος, ἐνυαλίοιο λέλογχας, Κύπρι; τίς ο ψευστας στυγνα καθῆψε ματανεντεας σοὶ γαρ ἔραπες ἐφίμεροι, Γ τε κατ ευνάν

Callimacho tribuit. qiloniam Antimaelii epigrammata nulla ne lue in An-lliologia ne quo illibi extant, sed roeto Moi nolitiis observavit hoc poematium a Callimaelii ingenio prorsus abliorrere, nee tainen Antima latin liuitiscemodi epigramma confecisso veri sinatio: ost halui dubie iunioris alicii ius Poetae, citius nomen indagare non licet. - V. 1. ἐνυαλίοιo cod.Pal. et Me inelco, cum Ἐνυαλίοιο legeretiar, gladiu in interprolatiis, sed est potius hasta, lii ne v. 5 δούρατα αδαtόεντα, cf. etiam tabulam pictam in Mus. Borbon. I III 6. - V. 2. μάταν Plan. . μάτην eod. Pal. Deindoilistinctionem ματην; ἔντεα σοὶ γὰρ correxit Iacob s. - V. 3. α τε ατεκατευνὰν) . . . τέρψις EO l. PRI .. αλε . . . τέρψεις PInu. - U. 5. παρες Meincke, μέθες Plan. , κάθες eod. Pal., qtii Praetere R n pr. IIJ. τρωνιδι δίαι exhibet. - V. G. ταῶτα, Me in eice πότνα . cod. Pnt. ταῶτα ' δ, sed J

234쪽

XXXIV. P L A T O.

De epigra mimatis. qitae viilgo Platoni tribui intur, ilisficilis quaestio est: et C. Fr. Hernia linias qui lena Histor. Planos. Plat. I 100 oninia in suspicionem vocat Vernil ii commentat. de his epigrani in . Tliomini I 834itti non licuit). Praeter ununi oninia in Antilologia servata sunt. viii propter varias Caiisas plurima turibata sunt. ac saepius in ipsa Anthologia illi tuat paradosis . . Augetur dissicultas . fluuii fuerunt alii eiusdem nominis viri. Pliilosoplii epigrana inala Meleager coronae suae inseruit,

iit ipse in prooenaio testati ir v. 47: Nαι μην καὶ χρυσειον αεὶ θείοιο Πλάτωνος Ελῶνα, τον ἐξ αρετης παντοθε λαμπόμενον. Ac passi in etia in in leminate Plato dicitur ό φιλόσοφος, velut ep. 7. 14. Id , vel μέγας velut l8, vel denique oblique significatur velut 1. 2. 3 . Se lpraeterea seniet cormparet Platonis comici nomen, vid. IX 359: Ποσειδίππου, οἱ δε Πλάτωνος τοὐ κωμικου, veruin tiocppigra inina, cuius auctor satis incertus naui Plan uiles Cratere trit, uit) a coinico poeta prorsus alienuin , qui nulla uinnitio vi letur epigra nilnala Scripsisse: fortasse κωμικos a librario ex coniectiir;i est a i lituiti, ut saepe liaec leniniata sitiit aniplificata. Sed si iit etiana Plato itinior so νεώτερος), cuius eliis ranaimata fortasse Pli ilippiis in or linein recepit: liuie dilucule trilnii

Του νεωτέρου. s. poet. n. Schol. Eurip. Or. 583J. IX 51: εις Απολ- λωνα ἐν δακτυλίω ses. Iriari. il . Crant. An. Par. IV 370, ut i α ψηφις). Filii illi, quant una vii lena ex tritatis liis poena aliis licet colligero, Atianima ingenii nae liocritas: si iuuit ivit ieiuni ite cui iniquius videatur, ait serit O

llaec epigrammata. I.

'Aνέρα τις λιπόγυιον υπερ νωτοιο λιπαυγής ηγε, ποδας χρησας, ομματα χρη-μενος.

ἄμφω μὲν πηροὶ καὶ ἀλήμονες, ἀλλ' ὁ μεν Οψεις,ος δε βάσεις ἄtλου δ' ἄλλος υπηρεσίη.

τυφλος γαρ χωλοῖο κατωμαδιον βαρος αῖρωνατραπὸν ὀθνείοις ομμασιν ακροβατει.

η μία δ' ἀμφοτέροις ηρκει φυσις ἐν γὰρ ἔκ τωτουλλιπὲς ἀλληλοις εἰς ὁλον ηράνισαν. Di siligo i by Cooste

235쪽

Ti actavit aute ut hic cliriana a uiuitis ile cantataria, a quibus pluri ina

in tituatus e St.

II. Λ λίθος ἐστ' αμέθυστος, ἐγω δ' ὁ πότας Λιόνυσος' η νηφειν πείσει μ' η μαθέτω μεθυε ιν. III. A σφραγὶς υάκινθος , 'Aπόλλων δ' ἐστὶν ἐν αυτῆκαὶ Λαφνη ' ποτέρου μῶλλον ο Λητοῖ ς; Eius letia Platonis iunioris fortasse est ep. ἀδέσποτον IX IS9.

EIς λίθος, ἄρμ', ἐλατηρ, ἔλποι, ζυγόν, ηνία, μάστιζ,

quod Plan. et coit. Iri. p. 92 Platoni trilniunt. IIuic versui sint illi iiiiis est

qtii praecedit alles polos 75' Εἷς λίθος, αρμ', ελατῆρ, ιπποι, ζυγόν,

ηνία, μάστιξ. Uter iitru in descripserit an biguum. Et antiqua certe ea epigra inniata sunt Iliae I iogenes Illo ille alictore Aristippo usus qui scripsit περὶ παλαιῆς τρυφῆς, i ecentioris Acadetitiae assecla, ut nailai videtiir, neqrie enirn Luzacio assentior, tyi illiinc lit, milia Cyrenaico Imala fra tute subiectiIul esse censet), Apii-leius. Gellitis ait pli il0soplitina resei ivit I. 2. 3. T. 8. 10. M. I 5. t T. 30.31. ac praeterea in etiatile in nii luerulii retulerim s. cliuod cuna prox inius pigratii ima te sis arcta necessit ut lilio coniunctum, et fortasse 18. quoniana liaec quoque cluo epigra inniata olina conii incla suisse apparet. At lite liaec omnia puto ethini a Meleagii recepta esse; scit sileriantliaiul lulbie etia in alia Plato uis epigra naniata iii Meleagri corona, celteli. 12. 13, viae leguntur loco. ilui ex illo flori legio cle scriptus vii lethar. Erunt, si iii Ouinino hoc p0esis genias stimimo pili losopli 0 ii uligilia in gen- se alit, Se d caven luna est, ne liaec a lilii bitandi lit,ido antiquitatis monu-inentis plus deti intenti asserat, quani anilis alioruin sit perstitio. Iiixianti illa liaec esse epigra Iuli nata, issiae coronae suae Meleager ii seruerit, sed ne lita illiana contemto oninia liaec Platonem vel ludent eth vel serio coiinposuisse, imino iri sunt, quae o innino segregans la sint, velut 3: nam antiquum poeta In bis ulein arguine iit una tractavisse, ut talu luanirlaetor ostenderet, quemadmodum apte variari posset, non est verisimile. Item dubia sunt ep. 9 et 10. sitiae Eretriensi uni meritoriae ite- dicata sunt: neque enim cenotapli iis liaec inscripta suerunt, se i addenr0nstrativi generis sinii litu linent prope accedunt: libere ait leni latendum est, nos gilae liue saeculo graecae poesis inti oles si ierit par unic0 impertum lial, ere. ac verisimile est. e ruin quae Alexa imitani postea stu- si se celet, raveriint pri in ordia i ain tum enituisse: itaque non Inlriin si quis mortui memoriani lion orifico elogio locoravit, iluoil non sitit Sepulcru in Sculptuiti, ilii enia lino luna iam ilia litin tu librii causa ei ius molli titillos coniti clerunt. Plato ait lena si Si is a et Eglia lana visit. quo l citi ille In satis inceritina, potitit inemur calantitatis. litae popillares suos in extre Inas partes urbis terrarii ni avexit, fluor In pus teri etiani itine

236쪽

vi lentiti' si iis in stiti itis ii si esse sui l. Ilero l. Vt iri j. Iaaec poeta latia eunitere. Mullo maior di illitatio est ite tril iis ligra initiatis II. 12. 13, tuae ianili lane it utionstrativi generis speciein prae se s Tunt: e p. II et II in eo leniplatio . ii guine lito versantur, ac si praeterea nilail in agnopere offerulit, tenetuliani est l, revis si ina esse: an plius alite In pu Pinatium 12 iana zi licetuli genere illius saeculi recedit. iii quoil in priuiis ἐνδυσαιτο argitit, ile quo uiolauit Coliet Var. Lec t. IITS9. Ex duobus epigrani uiatis 17 et l8 fortasse alterii in utriim a Platone cona positiina esse existini es, lituit ne iitrum vi lethir; ni in acii men inest Dinnino iii lignuin plitios Optio. Restant 30 et 31, ii triusqtie epigranirmatis incerta est para lues is in Antilologia, nec tamen hi lic rei niti liti in trit, ueluti inie se i ep. 30haiul dul, ic On Hiienti ciuin est, alterunt autern vel dorica ilialecto a re limiorii ni societate segregatur. Supersunt intur sex tantum poenaatia 1. 2. 7. S. 4. 15. quae in amatorio sere arguimento versantur, istae si quis oli illi psu in plillosopho alii uilica Iula cerascat, e Ilii lena assen Suni sustineo. Juoil si vel sic pluri ina albrogavimus. ia in licet alia quae lana substituere. Itiae venustate et simplicitate in priuiis conantendantur, ep. 24. 25. 32.20 et sortasse G. Duo ii si in tribus, quae pri in D loco uastimoravi, sinat littulo quae lana cuin liticolicis carininibus deprelienditur . nillil est causae, chir propterea Platoni alitu lices: sane ep. 32 fluctuat testiuua auctoritas, Ille tua limo luIu etiam P p. G par illosis ana bigua, se i antiquunt certe est poemation.

Platoni voluit Selinei luxuin praeterea vinclicare tiauit inelegans epi- , raninia, quo it in Antia. Plan. 11 Ἐριμοκρέοντος inserit,itur:

Iζευ υπο σκιεραν πλάτανον, ξένε, τάνδε παρέρπων, ας απαλῶ Ζέφυρος πνεύματι φυλλα δονεῖ, ἔνθα με Νικαγόρας κλυτον εἴσατο Μαιάδος Ερμῆν αγρου καρποτόκου ἐύτορα καὶ κρεάνων. se i cod. Par. exilibet απο αγάλματος Πανὸς ἔστῶτος ἐν νάπη Πλάτωνος : ita lite Sc linei te in existina at Planu lena ex liis vert)is, Iuae non intellexerit, Hermocreontis nonien s nonniussae edd. Τιμοκρέοντος exlii-lbent in finxisse, quotl prorsiis increllit,ile. Apparet epigranina a oli in Panis statis ae iii script uua fuisse. iii liuoli etiam illud leuiuia initi eat . iluare

auctor Dinnino latuisse vuletur: quem a luto liun etia in in priniis soliis mil. Pal. lioc epiP'ainima adespoton extat . ut puto. Qui sit sactutu, ut vel Platonis vel l Ierimo creontis nonicia sit a lilitum, nescimuS. Reliqua autem Diuitia non id ul)ilamus, quin a Platone pilii Osupliuo innino alteria sint: lluc reserenita su ut o innia, qtute in artis opertinis et illinariis iles erit,enilis vers in tui . litae non soluua propter iit ipsi inaitistitutun . seit etiana pleri inuive propter orationis proprietate ut non sol una a Platone, se i Oimnino ala Itoc saeculo prorstis albi torrent, velut 4. b. 21. 22. 23. 20. 27. 28 : ex liis fortasse Platonis in in oris sunt 21. 26. 28. Ain inviiii 23, reli litoriun auctores incerti. Denii lue novicia Itali lilii lite postulatia sunt 16, qtioil fortasse Antipatri est. I9, iquoit ite in Platoni iuniori possis trit, uere. et 20. Platoni ininori si recte tril, ut ep. 2I. ia in apparet vanan esse Benn-iloi sit coniecti ira In, tui existituat esse Sardi in uiu, psillosoplii in Epicure illa ,

237쪽

iiii Ciceronis suit aequalis . si ilia illo in Pololii otiis rei is te inpote vel et iii iupostea scripsti: I'olemonena auteni alteruua poesi operant deitisse cretio: at pie etiani si epigrantia lata ad pilio rein retiit eris, i l cuili Dei iti- lo illi ratio ite conciliari potest. Ceterii in de Platonis epigrammatis ilisphitavit Sclinei luxu in Progymn. in Anthol. Graec. Golt. 1855 passi iii, ustis illi obus eo lici litis Patrisino et Florentino, clui parteni liorun pigra inniatu in exilit,ent. ΕΠΙΓΡΛMMATA. 4 κ

Tην ψυχήν, 'Aγάθωνα φιλῶν, ἐπὶ χείλεσιν ἔσχον

ἐλθε γαρ ἡ τλήμων ώς διαβησομένη.

Tῶ μήλω βάλλω σε συ δ' εἰ μὲν εκούσα φιλεῖς με, δεξαμένη τῆς σῆς παρθενιης μετάδος εἰ δ' ἄρ', ο μὴ γίγνοιτο, νοεῖς, τουτ' αυτὸ λαβουσα

σκεψαι την ωρην ως ολιγοχρονιος.

mλου ἐγώ ' βάλλει με φιλῶν σέ τις' ἀλλ' ἐπίνευσον

Σανθίππη κἀγω καὶ συ μαραινομεθα.

Η σοβαρον γελάσασα καθ' Ἐλλάδος, ἡ πρὶν ἐραστῶν

238쪽

Τον Νυμφῶν θεράποντα, φιλόμβριον, υγρον αοιδόν, 49lτον λιβάσιν κούφαις τερπόμενον βατραχον χαλκῶ μορφώσας τις ο)οιπόρος ευχος εθηκεν, καυματος ἐχθροτατην δίψαν ἀκεσσαμενος.b πλαζομένω γὰρ εdειξεν υdωρ, ευκαιρον αείσας κοιλα ὁος ἐκ δροσερῆς αμφιβίω στοματι. φωνην ὁ ηγητειραν οδοιπόρος Ουκ απολείπων ευρε πόσιν γλυκερῶν - ἐπόθει ναμάτων.J

Αρμενος ην ξείνοισιν ἀνηρ οδε καὶ φίλος ἀστοῖς,

Πίνδαρος, ευφωνων Πιερίδων προπολος.

Aάκρυα μεν Ἐκάβη τε καὶ γλιάδεσσι γυναιξίν

scripsi, legebatur εσμὸν ἐνὶ , sed cf. IX 621, 5: ξ δε φέρουσα πόρους

απὸ σώματος εσμὰν εραστῶν ε ξει ἐπὶ προθυροις. - Ceterii in carmenti Oo novicium, quod vel xv Παφίη v. 3 neque tamen minoris Pla

tonis esse credo.

5. Ib. VI 43: εἰς βάτραχον χαλκουν ἀνατεθέντα ταῖς Νύμφαις

παρὰ οδοιπόρου, Πλάτωνος. In Plani id. ἀδέσποτον. - V. 2. λιβασιν Pal. , σταγόσιν d. ΑS . - κούφαις, Hocicer κωφαῖς. - V. 3. μορφώσας, Pal. τυπώσας γρ. μορφώσας, Plan. στηλώσας. Geel τορνεύσας, Heelcer χαλκοτυπησάμενος. deinde Pnt. ευχος μηκε n m. Sec. in rnsura. - 4. ἀκεσσάμενος Pal. , ἀκεσσάμενον Pl.' - v. 7. απολείπων, Pal. απο λειπων. - V. 8. γλυκερῶν, Pul. γρ γλυκερδην. - ἐπόθει ΗnInck, PRI. ἐπόθη. - ναμάτων, Brunck λιβάδων, quod multurii prassini reliquor ani coniecturis, velut Iacobs ων ἐπόθει νασμῶνευρε πόσιν γλυκερην, Πeelcer ευρε πόσιν γλυκερῶν ων ἐπόθησ' αμαρῶν. Huno vorsum, qui deest in Plan. , in Pal. est margini olditus, librarii supplementum esse apparet, ae fortasse iunivorsum distichon ab interpolatore aliquo profectum ost. Ceteriina hoe quoque epigramma, quamVis non invenustum, quoniam in Rrtis Opore describendo versatur, roeentioris est aetatis, sed auctor prorsus incertus. 6. Antii. VII 35: εἰς tὀν αυτὸν Λεωνίδου et sic Plan.), sed infra p. 289 ubi repetitur in eo l. Πλάτωνος. Assori v. 1 Plui. de nni In. Pro P. e. 33: ὁ δε τω Πινδάρω ποιήσας τὰ ἐπικήδειον ἄρμενος ην κτλ. ευαρ- μοστίαν δῆλός ἐστι την αρετην ηγούμενος. Leonidae non esse eertum, a cuius ingenio simplex ac tenue genus plane alienum. - V. i. ἄρμενος Plui. et Pal. altero loco, ηπιος prior e et Plan.7. Ita. VII 99: εἰς Βίωνα τὰν Συρακουσιον lane e R III. Pr. , retim RR m. s. ὶ Πλάτωνος φtλοσόφου. Gog. L. III 30, sivi addit τοὐτο καὶ ἐπιγεγράφθαι φασὶν εν Συρακούσαις ἐπὶ τω τάφω. Extat Etiam in cod.Matr. Iri arte p. 104 et in Vindob. n. 311. - V. 1. με ν, Iacob g μὴν, Ha

239쪽

Μοῖραι ἐπέκλωσαν δη ποτε γεινομέναις σοὶ δέ, μων, ὐεξαντι καλῶν ἐπινικιον ἔργων δαίμονες ευρείας ἐλπίδας ἐξέχεαν 5 κεῖσαι δ' ευρυχoρω ἐν πατρίδι τίμιος αστοῖς, A *ὁυ ἐκμήνας θυμὸν ερωτι Βίων.

Νυν οτε μηδὲν Αλεξις, οσον μόνον εἴφ', ὁτι καλός ται καὶ πάντρ πῆσι περιβλέπεται. 492 μέ, τί μηνύεις κυσὶν οστεον; εἶτ' ανιησει ἴστερον ' οὐχ ουτω Φαῖδρον ἀπωλέσαμεmi

Οῖδε ποτ Αἰγαίοιο βαρυβρομον οἶδμα λιποντες Ἐκβατάνων πεδίω κείμεθ' ἐνὶ μεσάτω. χαῖρε κλυτή ποτε πατρὶς Ἐρέτρια, χαίρετ' 'Aθηναι, γείτονες Ευβοίης, χαῖρε θάλασσα φίλη.

βοίης γένος ἐσμὲν Ἐρετρικόν, ἄγχι δὲ Σουσων

240쪽

Ναυηγου τάφος εἰμ ' ὁ δ' ἐναντίον ἐστὶ γεωργο1ως ἁλὶ καὶ γαίη ξυνος υπεστ Αἴδης.

. Ναυηγον με δεδορκας ' ον η κτείνασα θάλασσα γυμνῶσαι πυμάτου φάρεος ὐδεσατο, ἄνθρωπος παλάμyσιν ἀταρβητοις μ' ἀπέδυσεν, τόσσον ἄγος τόσσου κέρδεος ἀράμενος 5 κεῖνο καὶ ἐνδυσαιτο καὶ εἰς 'Αἴδαο φέροιτο, καί μιν ἴδοι Μίνως τουμον ἔχοντα ἐάκος.

Πλωτῆρες σώζοισθε καὶ εἰν άλὶ καὶ κατὰ γαῖαν ' 403

ῖστε δὲ ναυηγου σῆμα παρερχομενοι. 14.

υστέρας εἰσαθρεῖς ἀστὴρ ἐμός εἴθε γενοίμηνουρανός, πολλοῖς ομμασιν εἰς σε βλέπω.

n. 311 ot Diog. L.. III 29: 'Αρίστιππος δ' εν τω τετάρτφ περὶ παλαιὰς τρυφῆς τqσιν αυτὸν 'Aστέρος μειρακίου τινος ἀσtρολογεῖν συνασκουμένου ἐρασθῆναι, ἀλλα καὶ Βίωνος του προειρημένου. ενιοι καὶ Φαίδρου φασί ' δηλουν δε τον ἔρωτα αυτου τάδε τὰ ἐπιγράμματα, δ καὶ πρὸς αὐτου γενέσθαι εἰς αυτ ς' Ἀστέρας κτλ. Apostol. IV 12 a. - V. I. εἰσαθρεῖς. eo l. Vinii. n. 311, in qRM hoc op. legitur, ἐσαθρεῖς, ΡInn. et

라틴어 텍스트