장음표시 사용
801쪽
sus Pontificem , populos adversus Principes ; nec aliud plane molitur , quam ut quod omen avertant Superi Germaniae primum populus tamquam pro libertate bellum indieat Procoribus; deinde ut Christiavi contra Christinuos , spectantibus et irridentibus Christi hostibus, pyo Christi sile ac religionu depugnent. Quod si quis sorte non credat, ab uno homine Di hili, tantum unquam periculi nasci posse, huic in mentem velim subeat Turoica illa rabies, quae eum nunc tot per terras et maria se dissandens , maximam ac pulcherrimam totius orbis partem occupavit , a duobus olim nebulonibus sumpsit initium. U1 interi in taceam factionem Bohemicam , quae et ipsa, quis nescit, equam exiguo vermiculo, tu quam immanem draco Em, haud absque magno Germaniae malo , quam Pro Pere adolevit Z Iia proe ivo est malam segetem uullo deme tente cresceret Noc ullus unquam socio caruit ad nocendum ; n que tam imbecillus cst quisquam , quin securo possit ac tamquam lusurum spectanti, leti tale vul-rius instigere. Quae ros quo minus contingat in Praesente negotio, Principibus omnibus adnite udum est. Ad uitentur autem, si rem pro levi non habeant, nec existiment dumtaxat esse scholasticam , scd cum ut Dei res agatur et humi uum , dignam intelligant cui christi aut Principes admoveant manus.
Quod ut nullius non incumbit officio , ita potissimum incumbit, coguati carissimi, vestro et ut qui et
proximi estis periculo , et facillimo ut serunt) potestis
Obruere , si nascenti malo propere catur obviam , Priusquam ct improbi per malitiam , ct simplices Per cr-
802쪽
rorem , in cum numerum et rol ur eoalueri ut, ut sa-cile eotii heri non possint. Cui ergo uci prospecturos Vos Pro vestra prudentia , ct in Christi fidum observantia , non dubito. Nam curri nulla possit linerosis exoriri , quam vos sideles in Deum Principes, non vehementes avers mini , luthera nam tamen si ori non potest, ut non praecipuo quodam odio prosoquamini. Nam licet homo vaniloquus non uno loco scribat sc in hoc electum n Deo , ut hanc doctrinam quam ille solam vocat ovangelicam , ad istum quo corint modum spargeret ne praedicarot in mundo, vestra tamen prudentia Deile deprehendit, nec illum assurre quicquam cur evangelica verba credatur melius intellexisso, quam veteres occlesiae sanctae sanctos doctores Omnes , quorum
iste interpretationes Omnes abigit atque Contomuit Pi a suis οῦ et multa non ignoratis per manus ab Apostolis olim tradita , tibi libet hacteuus observata PerPPtuo , quorum isto nihil blasphemus non exsibilat. Ad haec animadvertatis , spiritus ho uis arrogans , mPndax a Cmaledicus , quam longe absit a Spiritu Dei sancto , qui
solet olectis suis inspirare vqritatem , lenitatem , mo destiam , et cum sui contemptu charitatem ac revero nistiam omnium. Postremo doctrinam eius videtis praetextu Praedicationis evanguli cae, meram osse Wycliss- eam , a quo vos , Cognati carissimi, non diabito toto Pectore Prorsus abhorrero οῦ ut quam germani Proe res, atque in primis ut audio Progenitores vestri , vehementer elaborarunt cxtinguere, sed quoniam syrius aliquanto Coeperant, prorsus exterminare non Poterant. Hactenus tamen Profecerunt, ut eam velut Perniciosam beluam intra quosdam Botiemiae terminos velut in speluncam clauderent atque cohiberent. Quae cum ita sint, dubitare profecto non Possum .
803쪽
sedulo provisuros vos , ne quam vestri maiores beluam concluserunt, ea vestra incuria sic repetat exitum , ut per Saxoniam prorepetas , totam pervadat Germaniam , et asilatu noxio inserum eructans ignem, illud spargat incendium, quod Germani toties voluerunt sanguine suo restinguere. Qua in re quamquam Pro vestra bonitate vos tam propensos esse nou ambigo , ut neque monitore vobis , neque hortatore sit opus , ego tamen pro meo in vos assectu me continere non potui , quin ad voluntatis vestrae pronitatem et admonitiones meas et hortationes adiungerem. Etenim cum nullum Principem tam alienum putem , quin ei mihi videar id onscii debere, ut qua in re possim, eius honori consulam , vobis viri dignissimi , ut id impensius exhibeam, cognati quaedam sanguinis necessitudo constringit; quandoquidem intelligo serenissimos Maiores vestros e stirpe elarissima Regum Angliae progenitorum
meorum esse progenitos ἰ quae Communio stirpis et so-eietas sanguinis sic animum meum afficit erga vos, ut
nihil aut commodi prorsus aut incommodi vobis possit accedere, quod ego mihi vobiscum non existimem esse commune. Quam rem quo magis mihi persuasi . eo
magis ac magis vos admonere cogor et hortari, immo per omnia vos Obsecrare Sacra , ut quam maxime Potestis mature dctis operam , ut execrabilis ista Lutheri secta coherceatur, absque caede cuiusquam si seri potest aut sanguine. Si id quo minus Possit, pervicax obsistat audacia , quoquo modo coherceatur. Tameta neque permittatis ut leges, magistratus, Principes, respublicae , divina denique atque humana omnia sic assuescant Palilatim vilescere , conculcari , Proteri , ut invalescentibus improbis , mussitantibus bonis , eo tandem res Perve uiat, ut alteri Perversae malitiae , alteri
804쪽
praeposterae patientiae , Deum aliquando vindicem atque ultorem habeant. Cui periculo si vestra occurrit industria , pacatae patriae , discussi schismatis , restitutae concordiae , religionis cultae ac perpurgatae , et apud homines eximiam laudem, et apud Superos immortalem gloriam consequemini. Valete, viri clarissimi. Litteras has obsignaturo mihi venit tu mentem, Lutherum in suis adversus me naeniis exeu Sare se , quominus ad reliqua respondeat impediri, transferendo Biblio. Visum est igitur hortari vos, ut omnium rerum maxime provideatis ne id permittatur sacere. Nam ut bonum esse non negem , in quavis lingua legi Scri-Pturam sacram, ita certe periculosum est ex versione
legi, cuius mala fides fidem facit omnibus , id illi studium esse, ut bene scripto male vertendo Pervertat, ut popuIns ea se legere putet in Scriptura sacra , quae vir execrabilis ab execrandis hausit haereticis. Iterum valete, viri serenissimi atque animo meo longe earissimi. Leo . x. Potit. Max. IIenrico .viri, Angliae regi.
Quanto honestiores et promoveri digniores Personas
Maiestas tua nobis commendat , tanto nobis gravius est non posse tuis et earum votis pro re ct loco satisfacere. Non erat nobis ignotum dilecti silii Cui libe=ii Tun stati in episcopum londoniensem nominati et electi excellens eruditio, summa vitae integritas, et rerum tractandarum experientia , quantumquo Maiestati tuae ob cas Causas gratus esset non ignorabamus , adeo ut vel sponte nostra data occasione suo rimus hominem ad altiora evecturi. Scit quominus ex animi nostri sententia istam nominationem et cloetiovem prius quam
805쪽
ad Urbem accesserimus confirmaremus, id idem in causa suit quod expediti otii abbatiae divi Albani obsistere , Maiostati tuae significavimus. Quod tamen in
manu nostra fuit, ut cognoscat Maiestas tua nihil nobis esse antiquius quam ut sibi quem pro tempore Possumus morem geramus, volumus quod cum gratia Μaiestatis tuae liceat, et per hasce breves nostras Cuth berto concedimus , ut quamvis per bullam plumbeam talis expeditio lacla non sit, proveritus tamen , Ductus et redditus omnes episcopo debitos , ceteraque EmOIumenta tam spiritualia quam temporalia ex eodem episcopatu libere recipiat; et ad hanc nostram voluntatem et concessionem impediendam statuta , ordinationes , Privilegia, consuetudines ecclesiae Ioudoniensis , praescriptione, iuramento , ultima sundatorum voluntate firmatas , nihil pro hac vice roboris aut vigoris habero decernimus , et omnino declaramus. Ita lamen
ut ante tres menses exactos, Post nostrum ad Urbem
adventum , istius episcopatus provisio in consistorio nostro et per plumbatas litteras rite expediatur. Verum quia ad huius nostrae concessionis ossectum gratia et auxilio Maiestatis tuae Cui libertus indigebit, etsi hominem ob ogregias suas virtutes Maiestati tuae commendatum Don dubitamus , tamen ut qui liberalitatem tuam in maiori re sensit, et in hac Parva sentiat, eum quo Possumus maximo Paterno affectu commendamus , ne Propter nostram ab Uvbe absentiam, temporum culpa aliquanto diuturniorem, tantum incommodi ut