Nikandrou Kolophōniou Thēriaka Nicandri Colophonii Theriaca id est De bestiarum venenis eorumque remediis carmen ... emendavit et brevi annotatione illustravit Io. Gottlob Schneider Saxo

121쪽

ώστε δύνασθαe tin' αὐαῶν σκεπάζεσδαι δέρους οντος' ἡ διατο ἐν δέρει δυνασθαι ποιεῖν λέχος ἐκ των τῖλωε αυrῆς. οδε καρπός αὐσῆς σφαιρία τινὰ τραχέα ἐστὶν, ον δὴ καὶ σφαίρην εἱπε. 585. βουπλευρον. Λημητριος δ χλωρὰς τὴν βουπλευρον δένδρον εἶναί φησιν, οὐκεστι δὲ, άλλω λάχανον, Ου μνημονευει Λίκ νδρος εν τοι ἐπιγρ&φομένε' ὐακέμβω, καὶ 2ίνετος εν τω περὶ λαχάνων. Ἀντίγονος δέ φησι καὶ Λύκωνα μεμνῆσθαι του λαχάνου. Ἀδαίας δὲ η Κρητικῆς ἡ ορεινῆς' καταχρηστικῶς γάρ παν δρος Iδη. 585. πηρ νιγ' τον ἔπιν. πη ρῖνα δἐ ποτι μιν το άγγεῖον των διδύμων, uoτἐ δi τὀ ἄκρον του αἰδοίου, ἐξ ου αἱ προέσεις γίνονται. Jooαίην δἐ την σπερμαίνουσαν δορὰς γάρ τὰ σπέρμα, ως ρησι καὶ ὀ DππιανόςJ. 59o. σώχειν. σώχειν ἐστὶ τὼ τρίβειν καὶ λειοῖν. 69I. κυάθεια οὐδετέρως εἶπεν, ώς κύκλα

καὶ λ ναε λείπει δἐ τὼ πίε, ώς ει ν, φύρσας δἐ καὶ πιώντον χολοιβόρον ἰόν των πληγῶν όζελάσεις. χολοφόρονουν φησι τον βαρύν καὶ σφοδρῶς χεόμενον, ἡ τυν ομοίως τῆ χολῆ κατατρώγοντα. Tῖ δἐ ἐρύξεις αντὶ του ἀποδιώξεις, κατασχεῖς καὶ κωλύσεις. 594. ἔμμορον λέγεται τὼ εκτον τῆς κοτύλης. εὐωδεα δἐ κατ ευφημισμόν' βαρύοδμος νώρ ῶς την χολὴν γλυκεῖαν, καὶ τό ὁξος γλυκάδιον , καὶ τούς ταχεῖς αργοῖς, α φησιν γηρος' οὐρῆας μἐν πρῶτον ἐπώχετο καὶ κύνας αργούς. 595. ὐτρον, τό γονάτιον, ἡ τονόμφα όν τοῖ νάρ θηκος λέγει. ἡ ἡτρον την εντεριώνην φη-oi. κυρίως δἐ ἐτρον ὀ μετά τόν δμφαλόν τόπος, καὶ μαρτυρεῖ ἡτρίου ἱππείοιο. όλοφας δἐ άντὶ τοὐ λεπίσας, κόφας. 596. ἱππείου μαράδου. καὶ τό ἱππομάραθον εἶδος μοτώνης ἐστι. Θεόφραστος δἐ λέγει, τό ἱπποσέλινον εIναι ἐν τοῖς πετρώδεσι δἐ τόποις γίνεσθαι ο δή οὐτως ώνόμασται, διά ιό μέγα εἶναι, ἡ διά την των Ἀπων σrραγγουρίαν.

122쪽

στείβουσι, τουτέστι τον προς νομήν επιτήδειον τόπον πωτουσι. δασπλῆτε δἐ χαλεποὶ καὶ φοβεροὶ τοῖς προςπελά- ζουσι, καὶ δεους εἰσὶ ποιητικοί. 6 Io. ἐρείκη δῖ ειδος βοτάνης, ἡτις φόλλον ἔχει το κισσω παραπλήσιον, μακρότερον δὲ καὶ παχυτερον. 6i I. ουλαμός δἐ νιν ἡ των μελισσῶν τάξις κυρίως δἐ ἡ στρατιωτικὴ τάξις. καὶ το ἔρπων δὲ καrα-

123쪽

ἡ κον απαλον ἔτι καὶ νέον οὐδέπω γάρ Ο τοιοῖτός ἐστι καρποφόρος' η πάντη ἄκαρπον' επειδὴ ἄκαρπός ἐστιν ἡ μυρμκη. καὶ ταύτη ἐνομοθέτησεν ὀ Απόλλων τοὐς μάντεις ματεύεσθαι. 6I3. μάντιν ἐνὶ ζωοῖσι' τον δάμνον της μυρίκης. Μάγοι δἐ καὶ Σκύθαι μυρικίνω μαντε νται ξύλω καὶ γάρ έν πολλοις τόποις ράβδοις μαντεύονται. Λίνων δ/ ἐν τῶ πρώτω της τρίτης συντάζεως και τούς μάντεις φησι Μήδους ράβδοις μαντεύεσθαι. Ἐρόδοτος δῖ ἔν τε τῆ τετάρτη καὶ ἐν ἄλλαις, ἐν πολλοις παρήγαγε τόποις καὶ ἐν τν Εὐρώ- τινάς διά μυρίκης μαντευομένους. καὶ ἐν πισμ δ πιόλ- λων μυρίκης κλάδον ἔκει' ὁθεν καὶ μυρικαῖος καλεῖται. καὶ Ἀλκαῖους φησιν ἐν τοῖς περὶ Ἀρχεανακτίδην και τον προς Ἀρυθραῖον πόλεμον φανῆναι τον Ἀπόλλωνα καθ ὐπνους εχοντα μυρίκης κλῶνα. καὶ Μητρόδωρος ἐν τῶ περὶ συνηθείας άρχαιότατον εἶναί φησι φυτόν την μυρικην, καὶ τοὐς Αἰγυπτίους ἐν τῶν τού Λιός πομπῆ ἐστεφανῶσθαι μυρίκη, καὶ παρά Μήδοις τούς μάγους. 614. ροπαῖος. τινὸς Θεσσαλικός' KOρόπη γάρ πόλις Θεσσαλίας. Γράφεται καὶ υρόπειος υρόπεια γάρ πόλις Βοιωτίας, οπου διήσημότατον Πρόν Ἀπόλλωνος. 6 i5.μὶξ δὲ πουν μεμιγμέ

ἔτι εαλοον. πι δὲ ἀκτὴ κατὰ Θεόφραστον ἐν το ν περὶ των φυτῶν δαμνῶδες φυτόν ἐστιν, ἔχει δἐ ράβδους πήχεων

124쪽

εμβαλε εἰε τἀ εἰρημένα τη δεκάτη του κοὼς, ἡ το υαδ τούχοὰς δεκατουμενον, δηλαδή κοτύλην καὶ πλέον. 6ao. γερ νες' η υν τά γεννηματα τῶν ματρώχων, ῆτοι οδ μικροὶ καὶαδιάπλαστοι βάτραχοι. ζῶντας Οὐν, φησι, τοὐς βατράχους ησον μετὰ οινου ἡ ἔξους ἡ ἡδατος, καὶ πιε. 622. πολλά- κι. Tρεῖς εἶναι φησι δεραπείας' μίαν μιν ἐφηδύντων τῶν βατράχων, ἐτέραν δἐ τοῖ ἡπατος μετά Κερκυραίos Oiνου, ἄλλην τῆς κεφαλῆς ἡ ἐν οἴνω ἡ ἐν υδατι. ἐνὶ σχεδίη δι ἡτοιἐν τῶ τυχόντι, ἡ ἐν Αἰγυπτίω. Σχεδία γάρ πόλις Αἰγυπτου

τα ἐν χειμῶνι συνεσταλμένα εἰσὶ καὶ ἡσφαλισμένα.J πανάκτειόν τε τὴν ὀμoων πεκτείω. T νἐς δἐ πανάκειον την

126쪽

μοειδές ἐστιν' λίμω γάρ ἔχει τα φύλλα παραπλήσια τὰ γάρ ωκιμον διά του Φχοὐρο δολοῖ Ἀκει δε φησὶ, καὶ άκανθώδη φύλλα τἀ μικρόν εχεww μικράν ει νην ρίζαν καὶ ὐπὰ νην ἰοῖσαν ἐλάχιστον. IN δἐ ἔτερον, φησὶ, ἔχειον τυλλοις καὶ κλάδοις ὐφηλοῖς άεὶ θάλλον ὀλιγο περιστω εαι ἄνδει. 6. o. θάλεια. τοῖς φύλλοις ἡ τοῖς κλάδοις ῆ rore '

ἄνθεσι δασεῖα. 641 . πορφυρεται. γράφεται καυαίνεται

κάλχη γάρ τὼ ζῶον, ω βάπτεται Η πορφύρα, ἡ τὰ ἄνδος. 64α. βλάστη. ἡ βλάστη Θουν τὼ στέλεχος ἐμφερω περιοχῆυιος ἔχις δἐ Ωδος βοτάνης ' σφεδανόν δὲ τὼ τρακὼ καὶ σκληρόν και σφικτόν. 643. ἀνδρακάδα δἐ την μερίδα νασὶν οἱ νεώτεροι, ἀλλ' υμτρος ἐπιρρηματικῶς τὰ ἀνδρακάς εἶπεν. Ἀπό τούτων - φησὶ, των ἐχιείων ἀνδρακάδα κόψον, Θουν μερίδα ἰσόμοιρον. ἰσήρεα γάρ την ἰσόσταθμον ῆιοι ἱ- ζυγον. 644. σφέλας δἐ κυρίως μιν τὰ νποπόδιον, i

127쪽

ώκωψ βοηθεῖ δἐ προς τά δηρει' φύεται δἐ προς ποταμοῖς καὶ κρήνας καὶ τόπους ευηλίους καὶ υπωρείας, ας δὴ καὶ - πέζας εἶπεν ἄρπεζα γάρ οἱονεὶ δρύπεζα. άμφοῖν καὶ κλώδ οντος. φέροις δὲ ἰσόζυγον βάρος α ἡρύγγου καὶ

ἀκάνθου ἐν τοῖς ερίου κλυσμασιν ηρτημένον καὶ α κρεμα- ,

άνιι τού σπέρμα, καὶ κλίνεται του σπεράδους, ώς τενάγους.

ωήσου τό διπλάσων βάρος, τάς εἰρημένας πάσας ρίζας, ἐχείων λέγω καὶ ἡρύγγου καὶ ἀκάνθου κω σελίνου λαβών τρίφον καὶ ἐν ἀγγείτ μιδας ἔχε εἰς βοήθειαν ἔφεων δήγματος ῆ εἰς τυμμα σκορπίου ἡ ρωγὰς πληγήν άλλ' ο πότε ἐξαύαοῖ διδόναι ἐδίλοις τινὶ, ὀδελοὐ βάρος, καὶ μόνον στα- δμήσας βάλε εἰς οDoν καὶ Οἴτω δός. 656. χαμαίλεον. Λωεἴδη εἰσὶ χαμαιλέου, ὀ μἐν λευκός, ὀ δὸ μέλας, ον ποικίλον τινές φασι διά τὀ μίλαν, ώς Κρατεύας. Μνημονεύει δὸκαὶ φοτέρων Θεόφραστος. 6 7. ζοφοείδελος δι ἔτι ζοφ

128쪽

ἐστι σκολυμυν' ο δι σκόλυμος εἶδος φυτου, ου καὶ Ἀσίοδος μνυμνευει ' ημος δὲ σκόλυμός τ άμ r. τροχίην δὲ χαίτην, ηγ ν περιφερῆ' ἔστι γάρ - φύλλα τοὐ χαμαιμολουτοιαυτα, ὁμοια εριγάνου. την δὲ τοιαύτην σκιάδειον καλουσι. 66o. σκαιοῖς δὲ σκιεροῖς, ἀνηλίοις, κοίλοις, σκιάν άποτελοῖσι. 66a. πεδόεσσα δἐ ηρουν χαμαιπετης, χαμηλή διὰ καὶ μολοβρῆν εἶπεν, οἷονεὶ μολιβδοειδῆ, μόλις ἄν αὐξανο- 'μόν- ῆ ταπεινην, ἄπώ μεταφορῆς των ταπεινων των ἐπὸ την βοράν μολούντων. Βούλεται δὲ λέγειν, ὁtι καυλόν οὐκεχει, άλλ ἐν μεσοις τοῖς φύλλοις ἐστὶν ἡ κεφαλὴ κειμένη. 664. φάρσος δἐ ηγουν κλωνάριον, ῆ τὰ ωτος τῆς ρίζης φλοι- ωδες, η μερίδα. 666. Ἀχλην δ' Ἀλκιβίοιο. τουτέστιν ἄλλην βοτάνην, αλλο εIδος άλκιμον, οιον ἄλλο. φερώνυμον δἐ αυτο εἶπεν, επειδη άλκεῖ, ἡγουν μηδεῖ τῆ δυνώμει του χρωμένω αυνῆ εἰς ἀλεξητήριον. 668. Φαλακραίοισι. Tην μεν ἐπακτηρ, φησὶ, ταις φυκλαίαις σκυλαξι κελεύων τον κνυζηθμόν τοῖ κυνὰς τού δυμολέοντος τὰ ἔλον ἐφώρμησε,

τουτέστιν, αυτον τον κύνα και ολην αὐτοὐ την προθυμίαν καὶ την ἰσχυν. 672. Oστε αντὶ του οστις ὁ κύων. μεταλλεύων

129쪽

χορτάσαι, κορεσθῆνGι, ἐμπλησθονυι' απαρωτατον δίεστινάντὶ προστακτικοῖ. έλαιήεντα δῖ ἡτοι έλαιώδη ἡ Ιταλικον. πιαία γάρ πόλις Ἀταλίας. Κρότων δε εἶδος φυτοῖ ομοιον πεύκν. 677. συμμἐγδην δἐ ἀντὶ τοὐ συμμεμιγμένως τοῖς φυλλοις του μελισσοφύλλου. Aέγει οἶν τον φλοιόν τοῖκρότωνος, ἡ αὐτὴν την ρίζαν μετά τῶν φύλλων της δασείας μελισσοφύλλου. 678. Καὶ τήν σκορπίουρον, την λεγομένην ἐσχύουσάν τε καὶ ηλιοτρόπιον, λευκὰ φάλλα ἔχουσαν, ἐλαίας ἐοικόtα φυλλοις. 68 . καὶ ριζαν κοτυληδόνος την ἰωμέωνην τἀ ἀπό κρυμοῖ γινόμενα τῶν ποδῶν ἀποκαύματα. 68S. καὶ της πυρίτιδος χλωρά φύλλα, καὶ του σκολοπενδρεέουτώ καυλόν, v πανάκειον ' πάν- ταῶτα ώφελεῖν εἰς τohς ὀφιοδήκτως. Σκορπίουρος οἶν η βοτάνη καλεῖσαι, επειδὴ

ἡ ρίζα αυτῆς ἐμφερής έστι τω τοὐ ζώου κέντρου, ἀδερώδης Οἴσα- 1οικε δἐ τῆ τῆς κοτυληδόνος οὶ δὲ κλάδοι αυτῆς ἀειθαλεῖς, λευκά φύλλα ἔχοντες, - ἡ ἐλαία, εἰς oς ἀνατείνοντα, ὁμοιοι ὁντες τοῖς άειχλοάζουσι τῆς μολοθούρου. Αἴτη φύεται ἐν ψαφαρο γῆ ἡ ορεινῆ καὶ κρημνώδει. Ηλιοτρόπιος δἐ διά τὰ προς εχιον ἀεὶ στρέφεσθαι, ὀκπερ καὶ ἡ ανεμώνη. Ἀσχύουσα δὲ, ἔτι τὸ εν Αἰγύπτο αυτῆς φυτόν ακανθῶδες ωοιαύτην ἔχει δύναμιν ὁταν γάρ αυτῆς ἄφηταί τις, μαραμ

δάλλουσιν. Ἀσώνυμον ουν ταῖς φίου τροπαῖς τό ἡλιοτρί- πιον λέγει, , οπερ οἴτω καλεῖται διά τὀ προς τάς τροπῶς τοῖἡλιου τρέπεσθαι. πι γάρ τω ἡλιοτροπίω καὶ αυτὰ τά τέ λα τρέπει. Tεκμαίρει ὁ/ ήρουν σημαίνει, φαίνει, δεικνύει

ωον δὲ τοῖς πετάλοις τῆς ἐλαίας, επειδή καὶ αὐτὴ ῆ ἐλαία τῶ γλαυκά τῶν φύλλων ἄνω εχει ἐν δέρους ἄρα, τά δἐ μελανα τού χειμῶνος. 681. κοτυληδόνος. καὶ ἡ κοτυληδώνῶδος φυτοὐ ἔμοιον κυμβάλω ἐν δριγκοῖς φυόμενον ἐάν δέ

130쪽

αἱ δεις τοὐς ἀονας μή στέρρουσαι, ἐάν τις τρι νας κοτυληδόνα δω μεθ' ὐδατος, στέργουσι. N M διήφυσεν αντὶ του ἰάσατο, ἐθεράπwσε. 683. Tην δὸ πυρῖτιν, την καὶ πώρεδρον καλουμένην, βλωθρὰν μόμασεν. η πυρῖτις καλεῖται,