장음표시 사용
51쪽
ὁδεν τὸ ἀγειρεθω, και ἀείρω ἀειρεω, γινόμενον κατὰ παραγωγην ἀγειρείθω καὶ ἀειρείθω ἀπεβαλε το ιωτα' ἴνα μη εὐρεθη διὰ 5 τοῖ αθω γινόμενον μακρῶς οἴσης της παραληγούσης .RΜοἱ : Il. A. 481.3 Περι προθεσεις' διωνερει η περὶ της ἀμοὶ κατὰ τρόπους τρεῖς' ἡ μεν γὰρ ἀμφὶ αποβάλλει το
3oη δε περὶ Ουδεποτε' καὶ πάλιν ἡ μεν περι ἀναστρεφεται' και ἔτι ἡ μεν περὶ μετάγεται εἰς μερος λόγου, τουτεστιν επίρρημα μεσότητος, ως εν τω
52쪽
'lδομενεῖ μάν σε τίω Il. Δ. 257. απὶ του περισσως' η δε ἀμι ουδέποτε μετάγεται εις μέρος λόγου.
ὐτοβολὴ του υ, αναος' προπαροξύνεται' κανὼν γαρ ἐστὶν ό λε-γων, σε παρεπόμενον εστὶ τη εἰς η συνεστώση διφθόγγω, μετα προ απόστασιν του ὐποτακτικοῖ - εντος, ἐκτείνει το α, οὐχ ἐτέρου λόγου ἐπικρατοῖντος' οἷον κλαίω κλάω' ουραῖον ου
παροξύνεται' κανων γαρ ἐστὶν ό λέγων' οτε απο ρημάτων ὰπο- τελειτω ονόματα συνθετα εἰς ος λποντα, τρίπην ἀπο τέλους ἔπι τηρ ὀξεῖαν' οἷον μυκω, δίμυκος' συλω ἄσυλος' φυτω νεό-
Arigntix ETO : Il. B. 3s.ὶ τοῖ βίβημι βησω, καὶ μετάγεται ό μέλλων εις ἐνεστωτα, καὶ γίνεται βησω, ὁ μέλ- λων ιυκ ἔχει τὰ γαρ ἀπὸ μελλόντων εις ἐνεστωτα μεταγόμεναρηματα απι τοῖ παρατατικοῖ κλίνεται, ώς το λω ἄξω
εξ αυτοῖ ἶσσον' η προὶ το ἐγγυς ἐγγυτερος, ὁ πρωτος τύπος των συγκριτικων' ό δεύτερος, ἐγγίων, ό τρίτος ἔσσων' καὶ
53쪽
τροπη τοῖ ε εἰς α' ασσον καὶ τ δεται οξεια' οὐδεποτε προ τῶν δύο συμμνων των αυτων ευρίσκεται φύσει μακρα, πλην μαλλον θασσον.
το μανθάνω, δαίμων, ἀποβολη του δ αιμ ν
νεται παρὰ το αἱμάττεσθαι τους δι' αυτου διερχομένους' τοαἱμάσσω συντάσσεται πτώσει αιτιατικῆ. 'ΚPON An TON : Oυτω ουν απαντες ἄκρον ἄωτον' τοκαθ' ημας φιλοσοφησαντες, ἀπαρχην, κατὰ μετάληψιν ση-3ομαίνει γάρ την ἀπο του ανθους ἀρχηγ' ἄωτον γὰρ το ἄνθος καὶ ἡ ηλικία καὶ ἡ ἀκμε' ἀπο δε τοῖ ἄκρου, το σπουδαῖον σημαίνει δε τὸ ἄκρον, καὶ ἀκρωτηριον, καὶ ος' δηλοι δε τὸ
54쪽
ἄωτον, ανθου, ἔριον, δέρμα, ἴπνον καὶ μαλακω κυρίως το δέρμα και τον ἴπνον σημαίνει ἡ λέξις' 'Gμηρος,
55쪽
Aτ: Il. A. s9.ὶ παραπληρωματικος πεοι σπαται' αἱ εἰς υ λήγουσαι μετοχαι δίφθογγον περισπωντω' σεσημείωται το ἰου επίφθεγμα, και η ου απόφασις, και ἶδού' και τομἐν Αου, ως δεικτικον, και αυτης της δείξεως σημαντικον, η5 ἀπόφασις προς ἀντιδιαστολη' του ου στοιχειου' το δε ιου επίφθεγμα ἐστὶ σχετλιαστικον τα δὲ σχετλιαστικα οὐδ' -άγεταιαναλαγία, ου γαρ ἄπο ἐρρωμένης διανοίας πεμπιται. 'ΛΛΟΣ : Il. A. 186.) 'Dνομα άπλοῖν προσηγορικον εδοξεν εἶναι αντωνυμια δια τὸ ἔχειν συζυγίαν, ως ημεδαπός 'ἀλ- ολιδαπός' αλλ' οὐ πάντα τα συζυγίαν εχοντα ἀντωνυμίαι εἰσὶν,
επει και το παντοδαπος συζυγίαν εχει, ἀλλ' ουκ εστιν αντ-
νυ α' ἀλλα και διότι εφυλαξε το ο εν τω ἄλλο οὐδετερον, ως τοαντο, εκεῖνο και αντο παράγεται' ἀλλότερος, ως ἡμετερος ἀλλ' επὶ τουτου ουκ εστι παραγωδε, ἀλλ' ὐπερθεσις Αἰολίδος διαλεκτου' η τον Πρίαμον Περαμον λεγει, καὶ την κοπρίαν κόπερραν' ἀλλότερος ουν ην' καθ' ί, περθεσιν γεγονεν ἀλλότερος καὶ ἔτι ιι Δωριεῖς μίγας τὰς ἀπο των εις ε ληγουσων ευθείων γενικὰς περισπωσιν μηνι μηνωγ' οὐκ εστιν δε καὶ της ἀπὸ τωὐεις οι' ου γὰρ λεγουσι Πριαμων ἀλλα ΓIριάμων των μεντοιαο ἀντωνυμίων των εἰς οι ληγουσων τὰς γενικὰς περισπωσι ' τουτων, καἰ τινῶν ει τοίνυν των ἀλλων περισπωσιν, Ουκ εστιν ἄνομα,
ἀλλ' ἀντωνυμία καὶ ἔτι κλητικης εστερηται, ως ἀντωνυμία πρωτότυπος' προς δε τοῖτο λεγομεν ἔτι τὸ σημαινόμενον -- λύει, καὶ διὰ τοῖτο εστερηται ἡ γὰρ κλητικη προς παρονa5 πρόσωπον' τὸ δὲ ἄλλος ἀναιρετικος του παρόντος προσώπου επεὶ κατὰ τούτο κώ τὰ πυσματικὰ ἀντωνυμίαι ' οἱ δὲ ονίματα λεγουσιν ειναι, ἔτι μάχεται φασὶ τὸ σημαινίμενον, η γάρ ἀντωνυμία προσωπων ἔρισμενων εστὶ παραστατικη, το δὲ ἄλλοαναιρετικον εστὶ προσώπου' καὶ ἔτι πῶσα ἀντωνυμία η πρωτό-3ο τυπος εστὶν, η κτητικη' καὶ εἰ μεν πρωτότυπος δηλον, ἔτι των μονοπροσώπων εστὶν, αι δὲ μονοπρόσωποι ἀναφορὰν η δείξιν σημαίνουσι' τὸ δὲ ἄλλο οὐδὲν τούτων' βαρύνεται' τὰ εις λος θετέρωλ παραληγόμενα τριγεγη οξύνεται κυλλός' μυλλός' ψελλός το δὲ ἄλλος ηλύγηται επεὶ πάντα τὰ επιμεριζόμενα βαρύνεται. Diuitigoo by Cooste
56쪽
ου γαρ απορουσιν ενθάδε νῖν. ΑΜΥΜΟΝ : Il. A. 02.ὶ πινομα επιθετικον συνθετον' ό μὸν Φιλόξενος παρα τὸ μυω μυσω μυμων, κατα στέρησιν αμυμ- ό μη ἀνακεκλaμένος' οι δε παρα το μῶμος κατα στέρησιναμωμος' ἀμυμων, παρασυνθετον το δε ω εις υ, ως το χελωνη a χελυ ' τα εις μαν ίπερ δυο συλλαβας φυσει μακρα παραληγόμενα δια τοῖ ο κλίνεται .
λον κριτος, εξ οἶ κω το ἀκριτόμυθος, οπερ δυναται καὶ κριτ μυθος επιφέρειν
λιγυς περ ἐων ἀγορη Il. A. 248. εκ τοῖ κριτος το θηλυκον, κριτη, και κριτον, ως πλυτος, πλυ
57쪽
βέλεος, και ώς φράζω φραδης, ουτως αῶ δης, καὶ δυσα ης, και
το κράζω παράλογον ἐγένετο, κρωζω ἀνάλογον. Anό : Il. A. et 0.3 Aιολεk την υπο ἱμὰ λέγουσι, κοὐ τηρ
58쪽
τὸ γὰρ ξηρον και ου λεπτόν ἐστιν' ἄχνη' ίς πησσω πάχνη λάζω λάχνη' ἡ γὰρ τρίχωσις ευλημπτος το δὲ εις ν μετ επιπ- Ολοκης συμφύνου βαρυνεται' οἰον' ἴρφνη ' λίμ ' το ἀκμη ἰπιτου ἄκμονος' ἀντιπίπτει το στρωμνη καὶ ισχνη, καὶ Ἱσπὶ πόλις ἐν Λέακεδονία, ωσπερ ει λέγοιτο πληθυντικως Ισχνα εχει δε αφορμην ἔτι τα οφειλόμενα βαρυνεσθαι ἐνικως, πληθυντικως όρῶται ὀξυτονα' Πλάταια Πλαταιάς' ονειρα ογειλας ' i5 Κλέωνα Κλεωναί.
ἀω ουν ἄφος, ιιαὶ ἐπενθέσει του ν ἄνερος, ως ἀμώων ἀμείνων . ΛΛ MAAixi : Il. Δ. 4 9.ὶ Συνθετον ἔνομα εστὶν εκ τουαλλαι αλλαις ἀλληλαις, καὶ γὰρ ἀπο πληθυντικου αριθμῶυ συντίθεται ι ατὰ την τριγένειαν, κώi διαβιβαστικην σχέσιν 25εμφαίνει, καὶ ἄρθρον ουκ επιδέχεται, καθότι διάφοροι νοουνται πτωσεις εἰ θεια καὶ πλάγιος όππότερον ουν ἄρθρον επιδέξεται, μάχεται τω της ἐτέρας ἰδιώματι κατὰ τον νοητόν' καὶ πως ἐν τω λεοντομάχος καὶ φιλοπλάτων, συνθετα ἔντα, καὶ ἀναλυόμεναεις διαφόρους πτώσεις, ἄμως συναρθρα εισιν , ἔτι ουχ δμοια
η ἀνάλυσις ἐπὶ του ἀλληλους καὶ λεοντομάχος, η μὲν γάρ ἐπὶ
του ἀλληλους διαβιβαστικην ποιεῖται την ἀνάλυσιν' οἷον, ἄλλοι
59쪽
αλλους τὶ πω ο αες Arὶ δε του λεοντομάχος οὐ γίνεται διαβιβαστικη ἡ ἀνάλυσις, ὁ γαρ λεοντομάχος ου διαβαινει εἰς ἄλλο τί' ὁδεν κα τω τέλει προσέπντες συναρθροῖμεν οἷον, του λεο-τομάχου, ώς εκ μιας εκπληρους διανοίας' επι δε του ἀλληλους 5 αναλύοντες εἰς το αλλοι αλλους, ἐπει- κρέμαται ἡ διάνοια, απορον το συναρθρωσαι, ου γαρ ἔχει τελειπαῖαν εἰς ἐαυτο, ἀλλαδιαβιβαστικην ἔννοι αν ἔξωθεν προλαμβανομένν μετοχη ηρημ' ό γαρ φιλοπλάτων ευθεῖαν εχων επὶ τελους εἰς αἰτιατικὴν ἀναλύεται' οἷον, φιλων Πλάτωνα, την του φιλω ρε- Ioματος φυσιγ' το δε ἀλληλων γενικν εχον, οὐ δύναται εις ἀλλην ἀναλυθηναι η εις γενικην, το δε δεμα εξωθεν προλαμβάνω' διὰ τούτο ἄρα ἀσυναρθρον εστὶ τὸ ἀλληλους' τίνι γαρ προελθὸν τὸ ἄρθρον τη κατ' ἀρχὰς εὐθεία ἐν τω ἀλληλων, η τῆεπὶ τέλους γενικη ς ἄλλοι ἄλλων γαρ εστί' και ἄλλοι ἄλλους'
1 5 ετι εὐθεῖαν ονκ εχει τὸ ἀλλήλους ἄλληλοι καθότι διαβιβαστικην τὴν εννοιαν' διαβιβαστικη δε σχέσις ἐπ' ευθείας μόνης οἰχ όρῆται, ἀλλ' ο πλαγίαι ς' οἱον, Πλάτων ἀναγινωσκει τον Τίμαιον' Σωκράτης διδασκει τον 'Aλκιβιάδην ' ακατάλληλον γὰρ τὸ εν δυσὶν εὐθυ' οἷον Απολλώνιος τυπτει Διονυσιο ς' δυο χο γαρ ψοῖ εὐθεῖαι παραλαμβανόμεναι λόγον ουκ ἀπαρτίζουσιν. ουκ ἄρα δύιαται ειναι ἄλληλοι τύπτουσιν ει μέντοι πρόθεσις
προσέλθοι, τοτε συνίστατα καὶ ενεκα κινηματος και πληθυν
τικη και ευθεῖα' ατε της ἐτέρας πλαγίας γινομένης διὰ την σχεσιν της προθεσεως' οἱον, διάλληλοι ' κατάλληλοι ' παρά ληλοι' καὶ κατ' ἄλλους ἄλλοι, και παρ' ἄλλους ἄλλοι, τὸ δεἀλληλους ετράπη εκ του α εις η, ως τὸ ποδηνεμος' στρατηγός τὸ δε ἱππηλατος εκ του ελυ συνθεσις' καὶ ε δει ἀλληλων διὰ
δύο λλ' ἀλλὰ τὸ εν λ εξεαεσεν' οὐδέποτε γὰρ ἐν μια λεξει τουαυτου συμφωνου δύο διπλασιασμοὶ ευρίσκονται' τὸ γὰρ ἀγγέ-3o λων δυο μὲν διπλα, ἀλλ' οὐ του αυτοῖ, και τὸ καταλάσσω, και
RHARATAN : Od. Δ. 249. -όριστικὸν ενεργητικὸν, τρίτου προσώπου των πληθυντικων, ἀορίστου α συζυγίας των περισπωμένων, τω σ μαπι παρασύνθετον, παράγωγον εξ όν
60쪽
ματος ' εστι βάζω, το λεγω, ἀπο του βω, η απο τοῖ φῶ, τοβάζω, ό παρακείμενος βεβάκται
δύναται καὶ το βάζω, κοὐ εκ του βοω βοάζω, καὶ βάζω εν συγκοπῆ, ῶς το θοω, το οξυωω, τρίτης συζυγίας β
στίγ' κράζω κρίζω του βάζω ό μέλλων, βάξω '' οθεν καὶ βάξις ἡ ρησις' ὀ μέντοι μέλλων παθητικος, βάξετω, καὶ διπλασιασμου, βαβάξεται, οθεν κοὐ βάβαξ ό ρήτωρ' εκ του βεβάκται, βάκτης, κοὐ Βαβάκτης δαίμων τις θορυβώδης. Βάκχος τε ἀποτου βάζω, ῶς 'Iowχος ἀπο του ἰάχω, καὶ Βρόμιος ἀπο του βρέ- 1 5μειν' δ δὲ σημαίνει το βρέμω, τό τε ηχω, καὶ το μνω
κώ ώς διαυλοδρόμης, εκ του διαυλοδρόμος, ἀδίκης τε εκ του ἄδικος' τοιοῖτον δε καὶ το ἀστοργης' μονομάχης' ουτως καὶ βάκχης ώς εκ του βάκχος' καἰ διπλασιασμου βακχ'βάκχης aoἔσπερ καὶ εκ του πεφυλακτω φυλακτος, καὶ εκ του τέτακτα, τακτος, καὶ ἄτακτος ' οντως εκ του βέβακται, βακτος, παρ' οτο ἄβακτῶ, άς το άτωσῶ και υφεσει του τ ἀβακου ενθεν τὸ ἀβάκησαν' σημαίνει δε τὸ πινόησαν' οι γὰρ ἀγνοουντες ουκεχουσιν οτι λέγουσιν' εστι δε καὶ το τοιοῖτιν' ἄφθογγοι δι' 25 ἄγνοιαι πενοντο' δυναται δε ἀπο του βάζω ἀβακης, εξ ου ἀβακω, ῶς ευσεβως εκ του ευσεβης .