장음표시 사용
451쪽
ουκετι δε χειρσί' τοῖτο δε εν παραγωγη ου χέρεσσιν ειπε ἀλλα χείρεσσι τοίω τὼ χεέ ωι ὐφ'- Ιl. E. 559. Io καὶ σχεδον ἐμπιυσεν ἡμιν το αιτιον' οὐδέποτε γαρ μετα τον χευρίσκεται δίφθογγος καταλΘουσα εις ρω, συμψωνον εποερομένου οἷον, χάνδε αὐλῆς εν χόρτφ. Il. A. 773. χέρνιβα δ' ἀμφίπολaς. Od. A. 336. II καὶ πως ἀναλυομένου τουτου του λόγου, και επι τοῖ φι, καὶ γαρ ουδε μετα του φι ευρίσκεται δίφθογγος καταληγουσα εις ρου, συμψωνου επιφερομένου οῖον, φάρμακον
φροντίδος εὐροίης στῆθος και χείλεα φ πω. Od. Σ. 2 I. a. κεIμνον ἐν φέρτρφ. Il. Σ. 236.
φάρμακον ' η φθειρσι δοτικη συνέσπη παρὰ Αρχιλόχω φθειρσὶ μοροίζοντα. λεγομεν ουν ἔτι η χειρ επι τῆς γενικης, και χειρος και χερος, κατὰ αποβολην του ι' ἡ δε φθειρος ου διὰ τούτο ου δε φθειρ-a5 σίν.
452쪽
κτητικον εκ του ολοος συγκέκοπται, ως ἐκ του ηλεὲ ηλε,
ού ν τε ταπέπων. Il. Π. Ia . τουτο συγκατατιθεται καἰ ὁ 'Aσκαλωνίτης καὶ 'Αλεξίων καὶ 'Αρίσταρ ' καὶ μη ποτε ἀναλογως κατα την κοινην συνηθειαν, το ονομα, λέ- γντες οὐλος ανθρωπος, καὶ οὐλον, καὶ οὐλη κόμη' οὐ δε' τα γαρ εἰς λος ληγντα δισυλλαβα, μη ἔχοντα προ του λ αλλον σύμφωνον, παραληπιόμενα δετο ο, η τοι μόνφ, η μεθ' ετέρου φωνηεντος, βαρυνεται' ουόλος' στόλος' θόλος' ολος κοῖλος' δοῖλος' ἀτως δε καὶ κλος' προσέθηκα μη εχοντα τοξοῦ λ αλοσυμφωνον. διἁ το μοχλός' πολλός' ἀτως ἀντιπίπτει θολος κατ' οξειαν τάσιν λότε σημαίνει τὸ μελαν της σηπίας' Uς γὰρ ἀντιδιαστολην τοῖ, μεσσηπυτε τε θόλου καὶ ἀμυμνος υκεos abλης. l. X. 4 ad οἱ τά ς ἐτονώθη ' ουδε το 'Aγαμανικὸν η ἔχοι μάχης ω λε δαῖμον' του γαρολωλε συγκοπη ἐστιν.
453쪽
εἴδους κτητικου παρα το Πυσος χρυσειος, και κατασυναλι γγ Που τους, και παρα τρ ποιητῆ ευρηται το μεν εντε λες ηαννικως,
χρυσέη ἐν ληκύθφ. sod. Z. 79. 5 το δε κατα συναλιφην, οὐδ' εἰ 'Aφροδίτη. Il. I. 389. υφαιρουσι δε οἱ Πωνες το ι των κτητικων οἷον, ὰπο του χαλκος χάλκειος χάλκεος ' Εκτωρ Εκτορος Ἐκτόρειος, 'Εκτόρεον χιτῶνα. Il. B. 4 6. IO τα δε εις ος λέποντα δισυλλαβα οξυτονα, μακρα παραλπόμενα, δια τοῖ ι ποιεῖται τοῖς κτητικους τύαους' οἷον, ρυθμος ρύθμιος βωμος βωμιος' Λυδὸς Λύδιος' καιρος καίριος' σεση-μείπιαι το χρυσος, ο τι χρυσειος, και χαλκος, οτι χάλκειος
ρημα' τα δε εις ζος λέποντα τριγενῆ πάντα οξυνεται' πεζός' χθιζός' πρως ' τα δε μονογενη βαρύνετα ' χος' ροι ς' σεση-μώωται το μαζός' σι μονογενες ον οξύνεται' μνποτε ουν ἀναλογωτεροι οἱ Ἱωνες μαστον λέγοντες. 2O XAΛκΩΛΟNTiΑΔΗΣ : Il. B. 5 I.ὶ λέγουσιν ἀποεὐθείας Xαλκωδοντιὰς γίνεσθαι, οἱ δε ἀπο του Xαλκωδόντιος κτητικου' ἀλλ' οὐδέποτε τα πατρωνυμικὰ ἀπο κτητικου γίνεται, ἀλλ' ἄπο κυρίων' ἄμεινον οἶν, πλεονασμὰν λαμβάνειν γέγονεν ουν ἀπο τῆς περιττοσυλλάβου γενικης, ως γὰρ 'γαμεμ-25νονίδης' Τεκτονίδης, οἴτως Καλκωδοντος χαλκωδοντίδης ς καὶ πλεονασμω Xαλκωδοντιάδης. Xapi: H ἀποβάλλοντα το σ, εὰν φυλάξωσι το αυτο - μαινόμενον φυλάσσουσινh' οἷον, πολλάκις πολλάκι ' τετράκις τετράκι' μεχρις μεχρι' ουτως ουτω' χωρὶς ει μὴ χαρακτηρ κω-3ολύση' τουτο γ, βαρύνεται προς τον χαρακτῆρα του νίσφι ἄγχι ι' α ι' πρόσκειται εὴν φυλάξωσι το αυτο σημαινίμενον φυλάσσουσι τον αντον τόνον, δια το ἄντικρυς ἀντικρυ' εν-
454쪽
ταῖθα γαρ οὐκ εφυλάχθη το αντο σημνόμανον' το μὲν γαρ ἄντικρυς σημαίνει το φανερως, το δε αντικρυ, το εξ εναντίας' τούτου χάριν οὐδὲ ό αυτος τόνος εφυλάχθη. XANAAnnua : Τοῖτο ἀπο ευθείας ου συντίθεται, ἀλλα μαλ- λον ἀπο γενικης' καὶ εἰ μὲν ωτιφερομέwη λέξις ἄρχεται απὸ Ισυμφωνου, ἀποβάλλει η γενιι 1 το σ' οἷον, χην πην ' χη οτρ
φος' χηνοβοσκός φρην φρεν ' φρενοβλαβης' εἰ δὲ ἀπο φωνη-
εντος ἄρχετου, αποβάλλει ἡ γενικη και το ο' οἷον, φρεναπάτης ουτως καἰ ἀπο του χλν χηνος χνγναλωπηξ' πρόσκειται, ἀλλαμαλλον ἀπο γενικῆς, επειδ κώi ἀπο δοτικῆς γίνεται σύνθεσις' IOώς επὶ τοῖ πυρ πυρος πυρίβλητος και πυρίκαυστος' δεῖ προσθεῖναι εν τae κανόνι, χωρὶς των ἀπο τυῖ ε ἀαγμένων, κοὐ των ἀπο τοῖ η τουτων γαρ - μενων πολλάκις το σ μόνον ἀποβάλλεται και οὐχι το ο μόνον' οἱον, λιμν λιμενος λιμενοε χειρος χειροεργος, κατὰ κράσιν Ι5χειρουργός δεῖ προσθεῖναι καὶ χωρὶς τοῖ χειροάναξ, ἄπερ κατὰ κράσιν τοῖ ο και α εἰς ω γίνεται χειρωναξ, ως Ἱππιάναξ ' Io
WAΜAsoΣ : Il. A. 486.ὶ Λεγεται δε καὶ αμιθος και πλεονασμω τοῖ ψ σπανίως, παρὰ το αμαθος, καὶ ἀμαθυνω, καὶημαθόεις, ως ἄνεμος ηνεμόεις Τ,
455쪽
παρα δε το ψάμαθος οὐδετερον το δε ψάμμος ἀπο της ψηφου λέγουσι ψηφος' ψάμμος προπαροξυνεται' τα .ἰς ος λΘοντα τοα παραλπόμεια, ὁπότε ίαερ δύο συλλαβας ἐστὶ μονοενη, 5 προπαροξύ-ται ' Σκίαθος' κίαθος' κάλαθος' Κράπαθος' ψίαθος' ἀντιπίπτει το ρομαθός το-αγαθος τριγενές ἐστι. ΕΔΝΩ : Il. H. eti9.ὶ Ἐκ του φω, τοῖ σημαίνοντος τοαπό τινος μείζονος ουσίας εἰς ελάχιστον και μικρα μέρη καθι- στω' γίνεται ό μέλλων ψησω ' ρηματικον ἴνομα μνος, και Io πλεονασμω τοῖ συμφωνου γίνεται ψέδνός. ὁ γαρ πλεονασμος τοῖ συμφωνου τοῖ φυσει μακροῖ μετέβαλεν εις την θέσει μα- κραν, ωσπερ πένης πινι υος, και μηκος μικρός' ἐξ αὐτοῖ καὶ ψωριος, μέρος τἰ εκ τοῖ αρτου' ὁ γαρ αρτος ολόκληρος' σημαίνει δε ψεδνὸς τον ψαλακρόν. i5 -xpόΣ: Ιl. E. 75.ὶ IIμφίβολον πότερον παρωνυμον παρατο ψυχρος. η παρα το ψυχω δεματικόν' ωσπερ και το κυδρος,
et o MoorΝ : Tοῖτο καὶ εωθουν, ωσπερ καὶ το εώρων, πλεονασμον εχει τοῖ ε' ίς καὶ το εωρακα, ἴπερ καὶ δια του ο λεγεται, πολλὸν γαρ αὐτοις ἐωρακα χρόνον.
την μὲν την θεὸν και κράγμα ν.
3ο καὶ ἀνέωκται' καὶ ἡ λοιπη κλίσις τοῖ ρηματος τούτου, καὶ ἀνεπινυν' ἰπὶ μεν τοιοῖτο ἐωθουν ἐστὶ, καὶ το εξέωστα, καὶ
456쪽
γίνονται καὶ υπερβιβασμοὶ πόνου κοίἰ πλεονασμοι φωνηέντων' καὶ λυρβιβασμοὶ μεν πόνου' inrόρωρεν,
και τὰς ἀμιδας κατεσκαδάννυσαν, και προσενεούρουν q.
τοῖ ε καὶ ω εἰς το ω, καὶ συναιρέσει του ω και ι εἰς το ει
ἀλλ' εχιν ωτε ταλαντα γυνὴ χερνῆτις ἀληθη Il. N. 433.
457쪽
ΩΜΟΦAPΟΝ : ονομα εωβετικον σύνθετον παρα το φαγεῖν λωτοφάγος ' κρεωφάγος ' καίτοι του εφαγον μόνου εν χ ρησει κατα τον ν αόριστον καὶ ἄλλο κίνημα ουκ επιι αυτου, Ουτε κατα διάθεσιν, ουτε κατα πίνον' το μέντοι φαγομαι ἔσοι5λεξιν άμαρτάνουσιν' ου ,αρ εἴρχὶπαι παρά τινιμ των παλαδῶν, ἀλλ' ἔδομαι ' τα δὲ παρα το φαγεῖν συντιθέμενα πάντα παροξύ
οπερ απο του p ' τουτο παρα το χρώς, και του στερητικου α αποος και Σπος ' ψιλουται ' παν φωνῆεν προ δασέος καὶ του
ρω ψιλουται ' του δὲ χρόα ἡ ευθεῖα χροῖς,
Ομηρος ταῖς πλαγίαις κέχρηται, τῆ εὐθεία ου' ἔστι κάi αλλη εὐθεῖα χρως συν ταῖς πλαγίαις. i5 ΩκτΣ : Il. A. 58.ὶ Παρὰ το ακε' το γαρ ὀξὐ καὶ ταχύ και ώς θάκω θακος και θωκος' καὶ αράματα αρύματα' παρα τας ἀρας το επὶ των αρωμάτων' καὶ φωριαμος παρὰ τα φάρη, τού
ἐπιρρηματα, και ἔστι ἀντὶ του παπαρ κάi ἔστι εκ παραλληλουοῦν μέρος λόγου' καὶ λέγομεν οτι συνεξηκολουθησε τῆ ονοματικῆ25 πτωσει τη ω φίλοι ' ωφειλε ὀξυνεσθαι, ώς γενόμενον εκ του παπαὶ, αλλὰ συνεξηκολούθησε ' τν ονοματικη πτώσει' οἱ γὰρ Σκυθαι αγάλματα τινα ἔχοντες υπόγαια των θεων πόπους αυταεκάλουν b. ΟΜΟΣ : Il. A. 46. Ἐκ του οἴσω μέλλοντος' ο γὰρ ἐνε-3O στως ουκ εἴρηται, καὶ ωτπερ τρέπεται εις την οι διφθογγον, ως ἀγκων ἀγκωνος αγκωνη, καὶ ἀγκοίνη' θω, το εὐωχοῖμαι, θωσω,
458쪽
θίνης και θοίνη, ουτως - ὼ η οι δίφθογγος τρέπεται ύς το ω,
και διατι βαρύνεται; επειδη τα απο πληθυντικων οὐδετέρων μεταγόμενα εις επιρρηματιε ν σώταξιν απαντα βαρύνεται' ΙΟοῖον, ταχέα τάχα σαφέα σάφα ' ωκέα ωκα' πλην του θαμα, θάμ ἐβάζετε. Il. Π. 2 7. το δὲ ωκέα εκ του ωκύς' το-ώκυς παρα το ἀκη, ο σημαίνει τημ οξύτητα καὶ το οὐδέτερον ἀκυ ακέα, και μεταθέσει του αεις η γίνεται ἐκα, αντι του ηρέμα, μετα ἡσυχίας τρέπεται δε το Ι5α εις ω μέγα' καὶ γίνεται ωκα' ωσπερ ἐστι φάρος καὶ ἐξ αὐτιῖφαριαμος καὶ ι φωριαμός' ἐκ του ωκυς καὶ του μόρος γίνεται ἐν συνθέσει ωκύμορος ' διατί απέβαλε το σ ἰν τῆ συνθέσει; τα γὰρ εις υς ἐν συνθέσει ἀποβάλλει το σ, καὶ φυλάσσει του' οἷον ωκύμορος' ἰξύδρομος' οξυθάνατος' οξύγραφος' πλην τοῖ2Oηροσυς, ἀποβάλλων την συλλαβην' ημίονος' ημικύκλιον' ἡμί- μυιν' ἔστι δε τὸ ωκα ἐπίρρημα μεσότητος δια τὸν κανόνα ἴσα ἐν ομοφωνία καθέστηκε πληθυντικοῖς βαρυτόνων ονομάτων, ταλα μετάγονται ύς ἐπιρρηματι ν σύνταξιν.
sΩΣ : 'Ε πίρρημα παραβοληc' καὶ πότε οξύνεται καὶ βαρύνεται το ώς ; ἴτε ἐπὶ τέλους στίχου κειται, οξύνεται,
καὶ ἴτε προηγεῖται ἐγκλιτικὸν, ἐάντε ἀρῶ φράσεως, ἐάντε μέ
459쪽
Rρίσταρχος δε παρ ει καὶ Τυραννιων, το ως εν μέση φράσει
460쪽
μονοσύλλαβον, το μάκαρ δισυλλαβον, το 'τρείδη τρισύλλαβον, το μοιρη γεῶς τετρασύλλαβον. Duo 1 : Il. A. i 0.3 Aναψωνημα ἐστὶ λυπης δηλωτικόν
παραβολης ό αινιγματώδης λόγος' ο πολλοὶ λέγουσι ζης Μ, IOεμφαῖνον μέντοι' οὐκ αυτόθεν δὲ πάντως δῆλον ἀπο τῶν ρημώτων ον, αλλ' ἔχον ἰντος κεκρυμμένη διάνοια , ώς ό Σαμψων
τοτε ν σεις παραβολὴν καὶ σκοτεινὸν γ.hον.
παραβολη και η ψοίωσις' ἄλλην γὰρ,' φησὶ, παραβολη προέθηκεν αυτοῖς λέγων' ὁμοια ἐστιν ἡ βασιλεία των Ουρανωνανθρωπου' σπείροντι καλον σπέρμα ' παραβολη εστι καὶ ητροπικως λεγομένη' ιίον εστὶ τὰ υἱε ἀνθρωπου εἶπον αυτοῖς 2oτην παραβολην ταυτην' ὁ ἀετὸς ὁ μέγας, ό μεγαλοπτέρυξ V ἀετὸν λεγει τον βασιλέα . ΩMox: Il. Ε. 8o.ὶ Διατί βαρυ ται; τα εις ος λΘοντα δισυλλαβα μονογενη. ἀρχόμενα ἀπο τοῖ ω, μη προσκειμένου
το τοῖ ω ἀρχόμενα, δια το ζωμός ψωμός' βλωμός' μη προκειμένου του ι, δια τὸ ὐδὸς ό τραγωδός. UT IMA : Ἐν τάχει ἀναγνωστέον το ως, ἀντι γὰρ τοῖ να ἐστίν' τὸ δε αμα δασυνεται' ωσπερ γὰρ ἀπο του χάζω, τὸ -ο-3Oχωρωλ γίνεται κατὰ ἀποβολην τοῖ χ ἄζω εμεινε καὶ ἡ ἀναλο-