장음표시 사용
421쪽
παρα το τευκτος καὶ αὐτος ὁ τέκτων ἐκβολῆ τοῖ ε, σπερ οἶδε 5 καὶ κυριον ό ποιητὴς, και πεποίηκε πατρωνυμικον,
και ωσπερ ἀπο του σώφρων σώφρονος, σωφροσυνη μνημωνμπημονος, μνημοσύνη ολως τέκτων τέκτονος, τεκτοσύνη' ἀφ
ἀπο του τεύχω τέχνη, και παράγωγον τεχνηεις, και ἐπίρρημα τεχνηέντως,
απο τοὐ τεύχω και ἡ τύχη, ἡ πάντα τεύχουσα' του τεύχω ό
5 παθητικος παρακείμεvος τότε μοι, το τρίτον Ιωνικως τετεύχαται, καὶ υπερσυντελικος, αἱ δε βοὸς χρiποῖο τετευχατο. Il. Σ. 574. ἀπο τοῖ τεύχω καὶ τεῖχος, καὶ τροπη τοῖ υ εις ι τειχος' παρατο χεύω χεῖμα χεῖμα' παρα το τεύχω γίνεται περισπωμενον2οτευχω, ἄπερ κέκλικεν ὁ ποιητἡς, ἀλλα τετευχῆσθαι- Od. X. Io βαρύνεται το τεύχω' τα γαρ εἰς ω μετα συμφωνου τη ευθεία παραληγόμενα, βαρύνεται, ὀποτε μη ἀπο ονόματος εισὶ κατατροπην τοῖ τέλους εις ω' οἱον, φεύγω σπεύδω' ερε ω' κεύθω 25 εἴδω' οἴτως ολ καὶ τεύχω' σεσημείωται το εἴρω, ἄπερ οὐχ εἴρηται, ἀλλ' εκ της κλίσεως τοῖ μέλλονrος δείκνυται' εὐρησωγάρ' πρόσκειται ὁπότε μη παρ' ἄνομα, το τεύχω, προα τοτεῖχος' και το ψευστω παρα ψεύστης' καὶ ερευνω παρα το
Tgixor: Il. B. 69i.ὶ Παρα τεύχω, ῶς παρα το χεύω χεῖμα' εχει δε εν αλλω ονόματι την ευ P δίφθογγον τεῖχος, σημαίνει δε ἀγγεῖον' καὶ γαρ εἴωθεν απο τοῖ ἔνος ρηματος γένεσθαι δι-ορα ονίματα ως παρα το νέω, το πορεύομαι, νόος κοὐ νέος ' βαρύνετα τα εἰς ος λποντα ουδετερα, ονόματα μεν
422쪽
οντα, ἀει βαρωνεται' ἔρος ' βέλος' ξῖφος' τεῖχος ταμ η καναπο αρσενικου οξυτόνου μετάβασις γλ αι εἰς οὐδέτερον γένος, συμμεταβάλλει και ό τόνος' ό μακρος το μάκρος
τη ἴαλος Πάτροκλε τέρενα κατὰ δάκρυον εἴβεις. Il. n. II.)εστι καὶ προτακτικον και υποτακτικόν' εστι δε προτακτικοῖμεν ἴδιον το τ' προηγεῖσθα δε θέλει και δοτικη, ἀμφὶ δέ τοι ειο κλισίη. Il. I. 65o.
προτακτικον ἀντι υποτακτικοῖ' ἀντὶ τοῖ , ἴκελος' ωστε ἡ μεγ stoφω- προτο-τικη, η δὲ σύνταξις υποτακτι ' το δε σημα νει καὶ ἀντα νυμίαν μεταλαμβανομένηv εις το ταυτην' η γυκτητικη εκ τοῖ ση γίνεται τροπη και πλεονασμω τοῖ ε τεη'ηδη γάρ με και ἄλλο τεη ἐπίνυσσεν ἐφετμη. Il. E. 249.
σημαίνει καὶ ι ρημα τη ἀντὶ τοῖ λάβε προτακτικον, χωρὶς τοῖ 25ι' εἰ γὰρ οριστικον εἴη ἔχει το ι' ἀπο τοὐ τω της τη Δωρικως, ως ζω ζης α' σημαίνει δε καὶ το τη και επίρρημα,
γίνεται παρὰ το θέρω θέρεν καὶ τέρεν, το ωσπερ τεθερμημένον κώi κεχυμένον κοίι άπαλίν'
423쪽
ό υπο θερμότατος δυνάμενος διαχυ-αι ἐστὶν άπαλον' οι δε παρα τείρω τέρεν, το ἀπαλον, το δυνάμενον καταπονηθηναι
το γοῖν μη τειρόμενον, μη δε ἀπαλον, ἀλλ' ἰσχυρον, ἀτειρες
εἴρηται 5 χαλαος ἀτειρης. Il. E. 292. το ουν ανδεδοτον και ἀκαταπόκητον ἀτειρες εφηκε' το δε οἱώ τε καταπονη-αι, καὶ άπαλον, τέρεν' εκειθεν και το ατέραμνον, τοοἱον ἀνενδοτον, ομοιον τρ ατειρες κατὰ στέρησιν' ωσπερ δε παρὰ το πρίασθαι Πριαμος, και πλέκω πλόκαμος' ἐμπείρωδο ἐμπέραμος, οἴτως τείρω τέραμος, και πλεονασμω του ν, ως τογωνυμνος, τέραμνος και ἀτέραμνος' ἀπο δε των εἰς ην ου γίνεται
συγκριτικόν' ενθεν σημειουνται τὸ,
και λέγουσιν ἔτι ἀπο της τέρενος ευθεῖα γίνεται ό τέρενος' εκI5 τουτου το τερενίτερος ' ωστε οὐκ ' ἀπο των εἰς ην, ἀλλ' ἀπο των εἰς ος' ό δ' Αντίμαχος ἀπο του ὁ τέρενος εἶπε κατὰ συγκοπηυ τερέντρον,' ἀπο τούτου τερενωτερος ' κλίνεται τέρην τέρενος 'τα εχοσα ουδετέρου σχηματισμον δια τοῖ σ κλίνεται' αρ ναρσενος' τέρην τέρενος ' το Γέρην ουκ εχει ουδετέρου παρασχη-ao ματισμόν' τα δε μ - ολως σχοντα φυλάττει τὸ η' σεσημειωμένου το εἴρενος'
ἀλλ' ἀωτι βμφέων πολιον-ειρ ναζητεῖται παρὰ τω 'λκαίω θηλυκον,
25 2τῶς η τέρενα εἴρηκεν και εστιν εἰπειν ἔτι απὸ τοῖ τέρην, ἡ γενικη τέρενος, και μετάγεται ἡ γενικη εις ευθειαν ό τέρενος. απὸ τούτου θηλυκὸν τερένη, τερένης, καἰ Αἰολικῶς,
ἀντωνυμία μονοπρόσωπος ουδέτερα πτώσεως νῖν αιτιατικης, δεικτικη καὶ αν- ις', ως η ουτος' δεικτικη μὲν, ως,
424쪽
και καθόλου αἱ μονοπρόσαπτοι ἀντωνυμίαι, αἱ του τρίτου προσω- που μόνως δεικτικαὶ κω αναφορικαι, υπεσταλμενης τM αυτός' 5αυτη γαρ μόνως αναφορικη, εχει καὶ ἄλλο σημεῖωδες ἡουτος αντωνυμία' ἡ ου δίφθογγος ἐν ταῖς υπὲρ μίαν συλλαβην λεξεσι ψιλοῖσθαι θέλω ' σε πημειωμένων του ουνεκα καὶ τουοντος' το μὲν ουνεκα δια το εχειν ἀνταπaοσιν την προς τοτούνεκα' του οἶτος δια το προνέμειν Δωριεῖς αυτη το τ' Ιοτουτος γάρ φασι ' καὶ ἴτι και παρὰ το ος παρηκται' κο δ οτιπῶσα αντωνυμία ἀπο μακρῶς ἀρχομέWης δασυνεται, υπεσταλμένης οωτος ' διαφέρει δὲ τει εκεῖνος' ἀμότεραι μὲν γὰρ δεῖξιν σημαίνουσιν, ἀλλ' ἡ μεν εxεῖνος ἐν διασπι ματι εχ ει τὴν δειξιν, 35
η δε ουτος πλησιάζουσαν δεῖξιν ἐμαίνει, οἶτος τοι Διόμμες ἀήρ. Il. K. 3 l. 3διο καὶ εξαίρετον εχει ἡ ουτος, προς το μονοπρόσωπον αὐτὴν
ἄρθρον ενταῖθα προτακτικὸν αοὶ υποτακτικοῖ' πτωσεως : sθείας' πόθεν δε φαμί v αυτο προτακτικον ἀντι υποτακτικοῖ ς ἐκτης συντάξεως ' ἐπιφέρεται γάρ τοι ρημα οτε Ουκ εστιν ἀντι
στοῖντες του μετρου ανεγνωμεν,
425쪽
15ὀτι οὐχ ουτω δεῖ μερίζειν' δε ου ίἶτα ταρ' L παραπληρωματικος ό ταρ ἀλλα τε αρα γ' ἐπιφέρει γαρ το,
οὐχ ως ό Aσκαλαπίτης μερίζει ου τε αρ' ἀλλα ου, εἶτα ταρ παραπληρωματικός' διατί; ἐπιφέρεται γαρ ό δε
ἐν τω αὐτῶ στίχω πη μὲν ηγείραμεν τον τόνον δια τὸ ἐγκλιτι - κον μόριον, πη δε ουκ πείραμεν νησίν τ' Αἱαίην' διατί γε ραμεν την σον συλλαβην; δια την ἐπιφοραν του τε' ἰυ δε τω
καί τοι ό αυτὸς ην τε' καὶ φαμ ἐν αν τροχαλον ὴ τὸ σχημα, τὸ προ του ἐγκλιτικοῖ, ἐγείρεται ὁ τόνος
426쪽
οὐ παρὰ το μνωμαι δύναται ειγω, ου γὰρ συνάδει τω νοουμπω δῆλον γὰρ οτι ρο πάντα' εν καταπτώσει αυτω καὶ επικλίσει 25
μίω, τὸ επικλίνω, καὶ καταπίπτω' ου ό παρακείμενος ἔμυκα, ο Αττικος ἀναδιπλασιασμος ωφειλεν εἶναι ἡ μυκα' ἀλλ' επειδὴ οἱ Αττικοὶ παρακείμενοι πάντως ἀπο βραχεως ἄρχεσθαι βούλονται, ως εν τω ἀρήροκα' ελήλυθα' ο ροκα' ελελυκα' κἀν-3O
427쪽
ἴστατος μετὰ του σ ; τοτε δε ἐστι το σ, ὁπότε το ε' ευσεβέστερος ευσεβέστατος' σωφρονέστερος σωφρονέστατος ' εἰ ουν το σἔχω, ἐχέτω το ε' εἰ δὲ το υ εχει, μη εχέτω το σ' ἀλλα λέγομεν στι το πάθος αἴτιον, ωστε Ουκ ἐν τοῖ χαρακνηριστικοῖ. 25 πn AisA : ΙΙ. o. seto. Οπότε σημαύνει το ἔμπροσθεν, σημαίνει σχέσιν τοπικν' η ν μαιθα φοβεῖται. Il. X. I. ἀντὶ τοῖ εμπροσθεν φευγει καὶ ἐπὶ τοῖ Rχιλλέως
428쪽
αντὶ του πρότερον' βαρυνεται' τέσσαρα εἰσὶ παρα τω ποιητηβαρυνόμενα εἰς θα, ὁ δ' ἴκαιθα λιάσθη Il. O. sao. μίνυνθα' ηλιθα' καὶ το ἔνθα' φυσικως δε τρία εισὶν εἰς θα βα- Ioρυνόμενα' του ρηματος ἐστὶ το θ του μινυθω' ηρεμ πψα καιουκ αυτου του επιρρηματος το θα' ώς ατρεμω ἀτρέμα' του προκατάρχοντος ρήματος το μώ.
ο συνέθηκε κατ' αρον --ἀοκ νψιγγος' υψιπέτηλον αδηλον 25το - ες κοὐι ἴψηρεφές' γίνεται δε παρα τὸ υψος' περισπα-ται' ἔκασταχ ρυ' πανταχρου απου' τηλου' υψου' ου μάχεται τοτόπου βαρυνόμενον, αλλ' ἀναδεδωκε τον τόνον ψοίως τω et 'A ' ἄπου' το υψου υψοῖ λεγουσιν Λιολεῖς τροπῆ του ν εις ι, ομοίως τοῖς 'ττικοῖς, πανταχου καὶ πανταχοῖ' ουδαμοῖ ουδα-3oμοῖ' ποῖ κα ποῖ' ουκ ἀεὶ, ἀλλ' επὶ πολλων' ἀλλα καὶ το κατ'αρχην Αιολεῖς τρέπουσι υ εις ι,
429쪽
'Υrpor : Il. A. 312. Παρα το ζω ψός' πλεονάζει το γ, ῶς εν τω δενος καἰ αγρος, και ἀνάγκη' οἱ δε παρα το υδρος λ', η κατα μετάθεσιν ἀπο τοῖ υδος' ώς et se, et Mi γαρ 5 και γάρος ἀπο του δάμος, ό δαμαστικος των θηλείων οθεντας παρθενους ἀδαμάστους λέγουσιν,
430쪽
ηκιστα, ἀντὶ του οὐδαμως' τοῖτο ἀπο τῶν Ουδετερ- εστ ιν ευ- θεία τῶν πληθυντικων υστατα, καὶ μετάγεται εἰς επίρρημα. IPHATor: Il. B. 281.ὶ πινομα γίνεται εκ της -ο προθέσεως υπότερος, καὶ ε ρητω' πλεονασμός ἐστιν η ιδιος τυπος; ἴδιος τύπος' κ-- γάρ εστιν ό λέγων οτι το ο σοκοπτόμενον 5 πέψυκων εφελκυστικον γAεσθαι τοῖ σίγμ' ως ἐστὶ θεόφατος, καὶ εν συγκοπη τοῖ ο πλεονασμῶ τοῖ σ γίνεται θέσφατος.
σργω σίγα, οντως καὶ εκ τοῖ ὁρῶ ἄρα, καὶ μετα της -ο ἱαίρα, και πλεονασμου τοῖ δ ἱαίδρα, το υφορασθαι' και ἄλλους' ἔστιδρω. και σημα ει το βλέπω, εξ ου και δράσις και δρῶμ' εκτοῖ ουν δρω γίνεται δρῶ, καὶ μετὰ της υπὸ υπόδρα, το υποβλέπειν, καὶ δραπετης' ό δε- λέγει, ἔτι εκ τοῖ υπιδρὰξ i5 μεται' και διατί οξύνεται ἔ -ειδη τα εἰς ξ λεγοντα επιρρη-ματα, χωρὶς ει μη παρά προθεσεσιν γίνονται ἄπαντα ὀξυνονται' οἷον, εὐράξ' σημαίνει δε το ἐκ πλαγίου
ἀπρίξ' ἐν λάζ' κουρίξ' εἶπε δε ει μη προὶ προθέσιν γίνονται, Σοδια τὸ πέριξ, τὸ γωρ πάρεξ ἔχει πλεόνα μὲν σημαινόμενα' ἴτε γὰρ ὀξύνετου, ου φαμὲν ειναι επίρρημα, ἀλλα δυο προθέσεις'