Historia philosophiae Graecae et Romanae

621쪽

Multis imo minuundinimis quo uulo res ex principiis exstiterintillustrare conatiar, essiindi ea tanquam lunaces solo scaturire tan- qiunii aquam ex lante, pullulare tanquam arboream ex stirpo dicens. Id ipsuin undo res inanant, semper integraini restat atque illiba-

Neque te oris nequo unius motionis atquc mutationis nouo in talibus adhibenda st V, 1, 6 ἐκποδῶν δε μir orω γένεσις

αἰσθη ὀν τόνδε ε τις θαυμάζει εἴς τε τὼ μέγεθος και τὰ κάλλος καὶ τὴν τάξιν τῆς φορὰς τῆς ἀχίου αποβλεπων

καὶ θεοις τους εν αυτο τους μὲν ὁρωμενους τους δε καὶ φανεῖς a τας καὶ δαίμονας καὶ ζῶα φυτά τε πάντα επὶ τὰ ἀρχετυπον αὐτο και ὀ ἀληθινώτερον ἀναβας κἀκεῖ πάντα ἰδέτω νοητα καὶ παρ' αὐτο ἀχια ἐν οἰκε. συνέσει και ζαχθ καὶ τούτων τον ἀκήρατον νουν προστά-

622쪽

597την κά σοφίαν ἀμήχανον καὶ τμως ἀληθῶς - μό

νου βίον, θεο κόρου κά - δντος πάντα γαρ ἐναμ τα ἀθάνατα περιέχει -- πάντα, θεον πάντα ψυχὴν πstσαν, στῶτα εἰ τί γα ζητεῖ μεταβάλλειν ὁ ἔχων που δε μετελθεῖν πάντα παρ' μφ χων; λ οὐδε αὐξην ' ζητεῖ τελειύτατος ν. δι καὶ τα παρ' αἱ πάντα τέλεια, να πάντη Θελειος, οὐδε εχων τι μὴ τοιουτον, οὐδεν ἔχων ἐν αὐτ μη νοεῖ νοεῖ δεο ζητῶν ἀλλ' ἔχων ' και το μακάριον αὐτω οὐκ ἐπί- κτροον ὰλ ἐλαιῶν πάντα καὶ Ἀντως αἰών, δν μιμεῖται χρύνος περιθέων ψυχήν, τὰ μεν παριεὶς τοῖς δεεπιβάλλων κά γst ἄλλα κά ἄλλα αδ περ ψυχήν, ποτεμεν Σωκράτης ποτε δε ειπος εν τι ἀεὶ τω-δντων, ὁ δενos πάντα ἔχει ουν ἐν αὐτω πάντα εστῶτα ἐν τω τω, και ἔστι μόνον και τι εστιν ἀεί, και οὐδαμου τομέλλον εστ γα και τότε οὐδε ὁ παρεληλυθύ. οὐ γάρ τι ἐκεῖ παρελήλυθεν ἀλλ' ἐνέστηκεν ἀεὶ ατε τὰ αὐτὰ δντα οIον ἀγαπῶντα ἐαυ- ουτως ἔχοντα ' καστον δε αὐτῶν νοος κά δν ἐστι, κώ τι σύμπαν πὰ νοος κά π Ἀν, ὁ με νοs κατὰ τι νοεῖν φιστὰς ὁ γ τ ον τωνοεῖσθαι τω νω δον τι νοεῖν κά το εἶναι του δὲ νοεῖν αἴτιον ὰλλο, 3 κά τω ντι ἀμφοτέρων - ἄμα

αἴτιον ὰλλο ἄμα ' ' μεν γὰρ ἐκεῖνα κά συνυπάρχεικά οὐκ ἀπολείπει ἄλληλα. ἀλλὰ δύο ντα τωτο τλῖνύμου of κά - κά νοο- κά νοούμενον ὁ μευ, ς κατὰ τι νοεῖν τι δε ν κατὰ τὰ νοοέμενον οὐ γὰρ ἄν γένοιτο τι νοεῖν ἐτερότητος μὴ οὐσης κά ταυτότητος δί. γίγνεται ὁ τὰ πρῶτα νοος, ν ἐτερύτης, ταυτότης. δεῖ δε κά κίνησιν λαβεῖν καὶ στάσιν ' κά κίνησιν μεν, εἰ νοεῖ, στάσιν δέ, να- τύ, τὴν δε τερύτητα, ν' ἐνοο- κά νοούμενον ' ἐά ἀφέλῖς την τερύτητα, ν

623쪽

γενύμενον σιωπήσεται δει δε και τοῖς νοηθεῖσιν τέροις πο- ὰλληλα εἶναι--αὐτον δέ, ἐπε ῖν αυτ και κοινον δε- ῖν τωσι, και η διαφορα τερμης ταυτα δε πλείω γενόμενα αρι ω και το ποσιν ποιεῖ και ὁ ποιον δε

a lanuirero, ζητεῖν, imperfectae mentis est; non tu intellectui lio attribuendum. Anima nauet nonnisi Os λογιζόμενον.

ἀεὶ ἔχονrα- δίκαιον νοῖν ἐν μῖν εἶναι. Omnia λογισμὁ insemina is gradus est Enn. IV, 3 18. ἐλάττωσις α νο εἰς αὐτόρκειαντ λογισμο δεῖσθαι, σπερ καὶ ἐνδεαῖς τέχναις ὁ λογισμ)ς ἀποροsotroῖς τεχνίταις. Nooue in mundo intelligibili r λογίςεosta reperitur, nequo nona vero intelligit ilis or/κὁ est Enn. VI, 7, 9. Indo conternuis ille, maen prae so fert, montis atque cogitationis, eius maxime cogitationis, ouae pronciscitur a sensuum assectioni Dias V mini inteuectum dicit neque creeptionis equo collectionis opo ad Ognoscendum pervenire Enn V, 5,1 δει ἄρα αυών sc. ὀν ἀληθῆ νοῖν αε εἰδέναι - - ην δε εἴδησιν αὐrῶ μητε εἰκάζονr ειναι μηr ἀμφίβολον, μηδ' α παρ' αλλου οἱον ἀκούσαντι οὐtοίνυν οὐδεδι ἀποδείξεως. Cum sensitius hic intellectus nil commune n ei; vini contemplatur praetor se ipsum Enn V, 3, 4 9 7. - by υν

et ros ita solent a Plotino coniiungi, ut una esse toro una ex

resorenduna quatruo categorias uuae recentiorauus Vocantur

Platonis os supra, . 261, not. Praeter eas utitur etiam categoriis Aristotelicis, sed immutatis et cuni Platonicis consociatis V. Tren- delenuum Gestah. d. Mi g. b. p. 232 sqq. Κircnne l. c. p. 86 sqq,

Dialoeticani sero eodem sensu appellat quo Plato, logicam quo Peripatetici inferiores V. Enn. I, 3, 4-6, uui intor alia avr sc. διαλεκrικη καὶ περὶ γαθο διαλέγεrα καὶ περὶ μη ἀγαθοῖ καὶ

624쪽

n et motus et quies ei attribuenda sit. Nam νόησις ορώr ζωή, Ent . III 8 7 m vero leni est atque νέργεια, I, 8, 2 III, 6 6. Cf. VI, 2, 7 8. ἐν μεν υνο νοεἰν ἐνέργεια καὶ ἡ κίνησις,

σrvoaro. Ieminaque tatne antima motus , intellectui quies triDubtur unde maximo ceraritur quid inter utririnque , animam et in-

tollectuna, intersit, V. Enn. II, 9, 1. ἔστι γάρ, ῶς 'or , νους εἱώσαirως νεργεία κείμενος έoreson κίνησις δε πρὁ αὐτὸν καὶ περὶ

κένrρον τάξειε, δν νουν καr κυκχον κίνηroν, ψυχην δε κατὰ κυκλον κινούμενον ἄν τάξειε, κινούμενον δὲ τ ἐφέσει νους γὰρ ευθυς καὶ ἔχει καὶ περιείληφεν, η δὲ νουνε ros ἐπέκεινα ὁνtος ἐφω-rat. Intellectus enim semper in se ipso requiescit, necimo alitiae maid-

quain contemplatur, neque aliorsum convertitur moVeturve; nequo

propterea est πρακrtκύς. Enn V, 3, 6. οὐ γὰρ δη πρακτικός τε Ουτο sc ὁ νους), ως προς ὁ ἔξω βλέποντιο πρακτικῶ καὶ νη ἐν αὐτῶ μένονr εἴη ὁ τῶν μεν ζωοις γνῶσις. Anima ero per so sine intollectu est; si in illam sese insinuat, si antima soad eum convertiti ann V, 6 4. ψυχὴ μεν γὰρ ἐπακτὸν νουν ἔχει. νους δ' ἐν αυτ οἰκεῖον ἐχει Antina igitur otiam exteritum quid operatur et practica cat, diu condit mundum Enn. IV, 8, 3. ψυχῆς δὲ ἔργον η λογικωτέρας νοειν μεν, οὐδε νοεῖν δὲ μύνον εἰ γὰρ ἄν καὶ οὐ διαφέροι προσλαβοso γὰρἈῶ νοερὰ ειναι καὶ ἄλλο, καθὸ την οἰκείαν Ἀχεν πόσrασιν, οὐ ου ἔμεινεW ἔχει τε εργον καὶ αὐrη, ει περ πὰν ὁ ἄν ν τῶν νοητῶν βλέπουσα δὲ προς μενδε προ avrῆς νοεῖ, εἰς δ λυrην σώζει αντῆν, εἰς δὲ τὸ μεt avrην ο κοσμεῖ τε καὶ διοικε καὶ ἄρχει αὐros. Quant-

viam, si altius in roni inquiras, uinem actionem inServii cognitioni o contemplationi reperies Enia. III, 8, 5. η ἄρα προξις ενεκα θεωρίας καὶ θεωρήμαroς, or καὶ οις πράrrovoιν ξ εω-

625쪽

explicatur in suusequentiDus.

536 ann. V l 5 mkb - ουτος ὁ θεος ' ἐπὶ τη 'θτγε πάρχει. τίς ουν ὁ τολον γεννησας; Ἀπλους καὶ ὁ πρ τοιούτου πλήθους ὁ αἴτιος του κά εἶναι καὶ πολυν εἶναι τομον ὁ τον ἀριθμον ποιῶW ὁ γαρ αριθμος οὐ πρῶτος, και γα προ δυάδος το εν', δεύτερον δὲ δυὰς καὶ παρα του νῖς γεγενημενη κεiνο ριστην ἔχει, αὐτὸ δ ἀύριστον παρ αυτης. ταν δε ὁρισM, ρι

626쪽

οὐδ' αλεστώς, ου ἐν τύπω. οὐκ εν χρόνω αλλὰ τὼ καθ' α ὀ μονοειδές, μὰλλο δε νείδεον, προ εῖδουλον παντός, προ κινήσεως προ στάσεως. αὐτα γαρ περὶ τὰμ α πολλὰ αὐτὰ ποιεῖ.

uni convenit non posse nisi negationibus terivinam, Enn.

VI, 8, 11. πῶς φθεγξόμεθα οὐrο, ὁτι καὶ τὰ ἄλλα ἐν ἀφαιρέοει

627쪽

to e αὐris. Ipsuu Unius nomen paruim ad essentiani tua exprimeri Iam accommodauim esse dicit, nequo omnino stomaam modo exprinii Osso nequo ullam eius scientiam esse. b. 9, 5. εν,

τὰ εἶναι. ου τοίνυν δεῖ ἐφ ετερας αρχὰς εναι ἀλλατ-το προστησαμενους, εἶτα νουν με αυτὰ καὶ τὰ νοολπρώτως, εἶτα ψυχην μετὰ νουν αυτη γὰρ τάξις κατὰ φυ- σιν μήτε πλείω τοέτων τίθεσθαι ἐν τω νοητο μήτε ἐλάττω εἴτε γὰρ ἐλάττω. ψυχὴν καὶ νουν ταυτ φη-

σουσιν η νουν και τὰ πρῶτον αλλ' τι τερα αλλήλωνεδείχθη πολλαχη λοιπὰ δε επισκεψασθαι ἐν τω παρέντα εἰ πλείω τῶν τριῶν τοίτων τίτες ἄν ουν ιεν φύσεις παρ'

αυτὰς της τε γὰρ λεχθείσης οsτως ἔχειν ἀρχης της πάν-

628쪽

των ουδεις αν εἴροι πλουστέραν οὐδε ἐπαναβεβρουῖανήντιναουν - οὐδ' ἐπινοεῖν τὰ μέν τινα νοθν εν ῆσυχία τινί, τον δὲ οἷον κινούμενον - - ου Ἱλουδε διατομο πλείους νους ποιεῖν εἰ ὁ με νοεῖ ὁ δε νοεῖ ὁ τινοεῖ καὶ γαρ εἰ ἀλλ το ἐν τούτοις νοεῖν ἁλλο δε ὀνοεῖν ὁ τι νοεῖ ἀλλ' ουν μία προσβολλου ἀναίσθη ος αῶν ἐνεργημάτων αυτης γελοῖον γαρ ἐπι τολαληθινουνου τοὐτο πολαμβάνειν ἀλλα πάντως γε -υτὰς εσται περ ἐνίει νοῶν ὁ τι νοεῖ. - τον δε λόγον ὁντιν' τις απωτου νου ποιθ εἶτα απὰ τούτου γίγνεσθαι εν

νου λουτος, ποστερήσει τὴν ψυχην του νοεii . . ου τοίνυν με πλείω τούτων ἴτε ἐπινοίας περιττας εν ἐκείνοις δ ου δέχονται θετεον ἀλλ' εν νουν, τὴν αυτὰν σαυτως χοντα, κλιν πανταχῆ, μιμουμενον τὰν πατέρα καθ' ὁσον ἱέν τε αυτω

πάνt ἔχει. Quibus si anima ponitur esse una inter multas duas intellectus, diminil est exputare causani, cur unam tantumn Odomundi aniniam esse statuerit. Sed Vides eum non tam D adve

sari qui sunstantia multiplicabant quam iis qui multiplicabant mulus in mundo intelligiuili a. e. nosticis, advorsus quos itisputat toto lium nono Enneadis secundao. I, Unus ille intellectus

oui sit tam id quod intelligit quam quod intelligitur n. 3b,

not. b), sequitur ut omnia intelligibilia eo contineantur i. e. idcac, mias cum Platono licit, sed ad nilonis magis io tui tanquam

629쪽

9, 10 suri. VI, 7, 9 mri.

Tria principia intelligibilia arctissinae connexa esse et ita conDI arata statuet at ut alterurn ad altero, Omnia a primo, sed mediantibus intellectu et anima, suspensa essent. Inteuectus eo intellectus est, Piod intuetur nulla, nn V, 1, 7 εἰκονα δἐ ἐκείνου sc rovενὸς λεγομεν ειναι ον ουν. - ii' οὐ νους ἐκεῖνο , πῶς Di Posν γεννὰ Dor r ἐπισrροφῆ προς αυτ εώρα, ξ δε δρασις αυτηνους. Anima duplex est, cum ita sit inter intellectum et natiuani posita, ut et sursum et deorsum pertineaa, s Enn. IV, 8, 3 qui locus citatur . 3b, not. ib. . do γαρ ψυχὴ ἔχει ι και οὐ κύr προς ῶμα καὶ ο ανω προς νονν. Denique annia median

M Enn. IV, 4, 3. Aλλὰ τί διοίσει τῆς λεγομένης φυσεως ή τοιαύτη φρόνησις, τι η με φρύνησις πρῶτον λ δε φυσις σχατον; νδαλμα γαρ φρονήσεως

630쪽

φύσις καὶ ψυχος ἔσχατον ὁ ἔσχατον καὶ τδν ἐν αὐτη

ελλαμπόμενον λέγον χει . - - θεν οἰδε ιδε, μύ- νον δε ποιεῖ - δ γαρ ἔχει τω φεξῆς διδουσα προαιρέτως την δύσιν τω σωματικ καὶ λικῶ, ποίησιν χει. li I. 2, 2. 'Tφίσταται γουν ἐκ του κύσμου του λ θινουκαὶ ἐνος κόσμος ουτος οὐχ εἷς ἀληθῶς πολυ γουν καὶ ις πλῆθος μεμερισμένος καὶ Ελλο ἀπ' ὰλλου ἀφεστηκος καὶ ἀλλότριον γεγενημενον καὶ οὐκετι φιλίαμένου ἀλλα καὶ ἔχθρα τη διαστάσει, καὶ ἐν τη ἐλλείψει ἐξ ἀνάγκης πολεμιον ὰλλο λλω οὐ γαρ ἀρκει αει τομέοος, ἀλλα σωζύμενον, ἄλλω πολέμιύν ἐστιν, φ' ἴσώζεται γεγον δε οὐ λογισμω το δεῖν γενεσθαι ἀλλαφύσεως δευτἐρας νήγκη οὐ γαρ ὴν τοιομον ἐκεῖνο οἷον ἔσχατον εἶναι - ντων πρῶτον γὰρ ν καὶ πολλλῖν δυναμιν ἔχον καὶ πασαν, καὶ ταυτην τοίνυν τὴν του ποιειν δελο ειε το ζητεῖν ποιησαι ηδ γαρ

ὰν αὐτόθεν Οὐκ εἶχεν εἰ ἐζήτει οὐδ' ἄν ν ἐκ της

αὐτο οὐσίας, ἀλλ' ὐ 'oIον τεχνίτης, ἀφ' υτο τοποιειν οὐκ ἔχων ἀλλ' ἐπακτον εὐτο μαθεῖν λαβων τομο νοος τοίνυν οέ τι αυτο εἰς λην' ἀτρεμης καὶ συχος τα πάντα ειργάζετο ' ουτος δε ὁ λύγος ἐκ

a Wφρδνησις est anima ad intellectum vergens n. 34;b38, not. s. anima prior quam licit, opposita illa qua pertinet ad nauiram et corpora , Enn. III, 8,3 λλεγομένη φυσις ψυχὴ υσα

γέννημα ψvrῆς προrἐοας δυναrώrερον ζώσης κri et uapropter alterruncum onere coelesti comparat, ineram cum Venere vulgari III, b, 2. A posteriore natura emcitur eadem ratione, qua contemplatio transui actionem, III 8 4. Aliis locis aenam in animalibus Et naturani in plantis ab anima in motum progressa essectam esse dicit, V, 2, 1. προελθουσα δε εἰς κίνησιν ἄλλη, καὶ ἐναντίαν γεννῶ εἴδωλον αυrῆς, αἴσθησιν καὶ φύσιν την ἐν τοι φvrota Minus aecurato multas anima ex una anima mundi procedere dici IV, 9 4, cum sint potius multitudo in anima mundi, IV, 8, 4. In nisAristotelena sequitur, v. n. 332. -- Similiter Enn. VI, 4, 1 doantina: or ro μεν καrελθεῖν Ο ἐν σώμar γενἐoθαι, ῶς φαμεν ψυχῆν ἐν σώματι γενέσθαι ο Osrω δουναί τι παρ' υrῆς. am