Paradoxographoi insunt Aristotelis mirabiles auscultationes, Antigoni, Apollonii, Phlegontis historiae mirabiles, Michaelis Pselli lectiones mirabiles, reliquorum eiusdem generis scriptorum deperditorum fragmenta ... edidit Antonius Westermann

발행: 1839년

분량: 283페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

111쪽

ἔοικεν, ἐστίν), ἐπειδάν τινα κεντήσωσι, περιωδύνους ουτω ποιεῖν, ωστε χαλεπωτέραν φαίνεσθαι τῆς πληγῆς των ἔχεων.

5 CXLI 153 . Φασι το Σκυθικὰν φάρμακον, ω ἀποβάπτουσι τούς ἀωτούς, συντίθεσθαι ερ ἐχίδνης. τη- ρουσι δε , ώς ἐοικεν, οἱ Σκύθαι τὰς ξδη ζωοτοκουσας, καὶ λαβόντες αυτας τήκουσιν ημέρας τινάς. Oταν δε ἱκανῶς αὐτοῖς δοκῆ σεσῆφθαι παν, τὀ του ἀνθρώπου ο αἷμα εἰς χυτρίδιον εγχέοντες εἰς τἀς κοπρίας κατορύττουσι πωμάσαντες. οταν δὲ καὶ τοὐτο σαπῆ, τὀ υφιστάμενον επάνω του αῖματος, ο δή ἐστιν υδατῶδες, μιγνυουσι τῶ τῆς ἐχίδνης ἰχῶρι, καὶ Ουτω ποιοῶσι θανάσιμον.

τι γένος εἶναί φασιν, ὀ την δύναμιν ὁμοίαν ἔχει τῆ ἐν Αἰγύπτω ἀσπίδι, πλὴν ἴτι του χειμῶνος εὰν δάκρ, Οὐδἐν εργάζεται, εἴτε δι' αλλην τινὰ αἰτίαν, εἴτε διότι τὰ ζῶον δυσκίνητον γίνεται υπὀ του ψύχους ἀποπηγνύμε- Io νον καὶ τελέως αdύνατον, εὰν μὴ θερμανθῆ. CXLIII i55 . 'Eν Λέω φασὶν εἶναί τι γένος ἀχέρδου, υφ' ῆς εάν τις πληγῆ τῆ ἀκάν , ἀποθνήσκει. CXLI 156 . 'Eν Μυσία φασὶν αρπτων τι γένος

εἰναι λευκόν, α2 δ ταν κυνηγῶνται, αφιῶσι τοιαύτην

Disi tiroci Cooste

112쪽

MIRAB. AUSC H. T. 53 πνοήν, ἄστε τῶν κυνῶν τὰς σάρκας σήπειν, ὼσαυτως δε κιὰ τῶν λοιπῶν θηρίων, ἀβρώτους τε ποιεῖν. εὰν δέ τις καὶ βιάσηται καὶ ἐγγίση, ἀφιῆσιν ἐκ του στόματος φλέγμα πάμπολυ τι, εοικεν, ὁ προσφυσῶ πρὰς ταπρόσωπα τῶν κυνῶν, ώσαυτως δὲ καὶ τῶν ανθρώπων, Ιἄστε καὶ ἀποπνίγειν καὶ ἀποτυφλουν. CXLV 157). Eν δὲ τῆ 'Αραβία υαινῶν τι γένος φασὶν εἶναι, δ επειδὰν προχρ τι θηρίον η ἀνθρωπου ἐπιβῆ ἐπὶ την σκιάν, αφωνίαν εργάζεται καὶ πqξιν τοιαυτην, ἄστε μη δύνασθαι κινεῖν τὰ σῶμα. τολο δε Ιοποιεῖν και επὶ τῶν κυνῶν.

CXoI i58 . K-ὰ δε Συρίαν εἶναί τί φασι ζῶον δ καλεῖται λεοντοφόνοπι ἀποθνήσκει γὰρ ὀ λέων,

113쪽

η δῶ τι μεμυρισμένον φαγεῖν. ώσαυτως δε καὶ τοὐς κανθάρους υπὰ τῆς των ρόδων ὀσμῆς. CXLVIII 160 . Kαι ἐν Σικελία δέ φασι κῶ ἐν

5 Ιταλία τοὐς γαλεώτας θανάσιμον εχειν το δῆγμα, καὶ ουχῶσπερ τοὐς παρ' ἐμῶν ἀσθενες και μαλακόν. εἶναι δὲ καὶ μυῶν γένος ἐφιπτάμενον, δ οταν δειγὶ, ἀποθνη

σκειν ποιεῖ.

0 ρίας φασὶ καὶ ε ν 'Iστροὐντι ὀφείδιά τινα γίγνεσθαι, ἄτοὐς εγχωρίους ου δάκνει, τοὐς ξένους δε ἀδικεῖ σφόδρα. CL. Περὶ δε τον Ευφράτην καὶ τελείως φασὶ τούτο γίγνεσθαι. πολλοῖς γὰρ φαίνεσθαι περὶ τὰ χείλη 15 του ποταμοὐ, καὶ διανέοντας ἐφ' ἱκάτερα, ωστε τῆς δείλης ενταμα θεωρουμένους ἄμα τῆ ημέρα επὶ θατέρου μέρους φαίνεσθαι, καὶ τοὐς ἀναπαυομένους τῶν μεν Σύρων μὴ δάκνειν, τῶν δ' Ελλήνων μὴ ἀπέχεσθαι. CLI 1623. Ἐν Θεσσαλία φασὶ τον ἱερον καλου-2ο μενον ἔφιν πάροας ἀπολλύειν, Ου μόνον ἐὰν δάκη, ἀλλακαὶ ἐὰν θίγη. διὰ καὶ Οταν φανῆ καὶ την φωνὴν ἀκου- σωσι φαίνεται δε σπανίως), φευγουσι καὶ οἱ οφεις καὶ οἱ ἔχεις καὶ ταλλα πάντα θηρία. τW δὲ μεγέθει Ουκ εστι

114쪽

πόλει κατὰ Θετταλίαν ἀναιρεθῆναι -ὀ γυναικός, γενέσθαι δὲ τον θάνατον τοιόνδε. γυναῖκα κύκλον γράφασαν και τὰ φάρμακα θεῖσαν εἰσβῆναι εις τον κύκλον, αυτην και τον υἱόν, εἶτα μιμεῖσθαι την φωνην του Ιθηρωw το δε ἀντάδειν καὶ προσιέναι. αδοντος δὲ καταδαρθεῖν την γυναῖκα, καὶ ἐγγυτέρω προσιόντος μῆλλον, ωστε μη δυνασθαι κρατεῖν του υπνου. του δ' υἱὸν παρακαθ μενον ἐγείρειν τυπτοντα κελευουσης εκείνης,

καὶ λέγειν ὁτι εὰν μεν καθυπνώσρ, ἀπολεῖται καὶ αυτὴ 10 καὶ ε κεἰνος, εὰν δε βιάσηται και προσπάγqται το θηρίον, σωθήσονται. ως δε προσῆλθεν ὀ ἴφις εἰς τον

κύκλον, αυον ευθυς γενέσθαι αυτόν.

CL Il 1633. Aέγεται περι τὰ Τυανα υδωρ εἶναι ὁρκίου Λιός καλουσι δε αυτ ὀ 'Aσβαμαχνὶ, ου πηγ' Q αδίδοται πάνυ ψυχρά, παφλάζει δε ωσπερ οἱ λέβητες. τούτο ευόρκοις μεν ηδύ τε καὶ Πεων. επιόρκοις δὲ παρὰ πόδας η δίκη. ἀποσκήπτει γὰρ καὶ εἰς ὀφθαλμους καὶ εἰς χεῖρας καὶ εἰς πόδας, ἀλίσκονταί τε υδέροις καὶ

φθόαις' καὶ Ουδε πρόσθεν ἀπελθεῖν δυνατόν, ἀλλ' αὐ- 1οτόθι ἔχονται καὶ ολοφύρονται προς τῶ υδατι, ὁμολογουντες δ ἐπιωρκησαν.

115쪽

θαλλον ἐν ημέρα μια βλαστῆναι καὶ πλείονα γενέσθαι. ταχύ δε αυ πάλιν συστέλλεσθαι. CLIV l65 . Tων ἐν Αἴτνρ κρατήρων ἀναρρα-s γέντων καὶ ἀνα την ρον φερομένων ἔνθα καὶ εν χειμάρρου δίκην, το τῶν ευσεβῶν γένος ἐτωησε το δαιμόνιον. περικαταληφθέντων γὰρ υ- του ρεύματος διατὀ βαστάζειν γέροντας ἐπὶ τῶν Δμων γονεῖς καὶ σώζειν, πλησίον αυτῶν γενόμενον το τοὐ πυρὰς ρεὐμα ἐρεσχι 10 σθη, παρέτρεψέ τε του φλογμου το μὲν ἔνθα το δε ἔνθα, καὶ ἐτήρησεν αβλαβεῖς ἄμα τοῖς πνευσι τους

νεανίσκους.

CIN 166 . Λέγεται τον ἀγαλματοποι ὀν Φειδίαν κατασκευάζοντα την ἐν ἀκροπόλει 'Aθηνῶν ἐν μεσότηrι15 ταύτης τῆς ἀσπίδος τὰ Ιαυτοῖ πρόσωπον ἐντυπώσασθαι, κῶ συνδῆσαι τῶ ἀγάλματι διά τινος αφανο- δημιουρ γίας, ἄστ' ἐξ ἀνάγκης εῖ τις βούλοιτο αυτὀ περιαιρεῖν, τὼ σύμπαν ἄγαλμα λυειν τε καὶ συγχεῖν.

20 Aργει ἀπέκτεινε τον αἴτιον του θανάτου τῶ Βωνι θεωρούντι ἐμπεσών. ἔοικεν Ουν ουκ εἰκῆ τὰ τοιαυταγίνεσθω.

116쪽

CI IX l70 . Eν δε τῶ Tlγριδι γίνεσθαί φασι λίθον μωδῶν κεκλημένον βαρβαρικῶς, τῆ χρόα πάνυ λευκόν, δν είν κατέχ9 τις, ὐπό θηρίων Ουδεν αδικεῖται. X 171). Eν δε τῶ Σκαμάνδρω γίνεσθαί φασι εο

βοτάi ν σεῖστρον καλουμένην, παραπλησίαν ἐρεβίνθω, κόκκους δ' ἔχει σειομένους, ωθεν τqν προσηγορίαν ἔλαβε ' ταυτην τοὐς κατέχοντας μητε δαιμόνων μήτε φαντασίαν ξντιναουν φοβεῖσθαι.

TAI 172). Περὶ Λιβύην ἄμπελός ἐστιν, ἐν Ω

καλουσι μαινομένην τινές, ῆ των καρπῶν τοὐς μεν πεπαίνει. τοῖς δ' ὀμφακώδεις ἔχει, τους δ' ανθοῶντας καὶ βραχύν τινα χρόνον.

φασι λίθον παρόμοιον κυλινδρω, ον Οἱ ευσεβεῖς υἱοὶ χοῖταν ευρωσιν , εν τῶ τεμένει τῆς μητρός τῶν θεῶν τιθέασι, καὶ ουδέποτε χάριν ἀσεβείας ἁμαρτάνουσιν, ἀλλ' αεί εἰσι φιλοπάτορες.

117쪽

58 ΑR ISTOTELISI CLXIII 174 . Eν ὁρει 'υγέτω γίνεσθαι βοτάνην καλουμένην χαρισίαν, ἐν γυναῖκες ἔαρος ἀρχομένου τοῖς τραχήλοις περιάπτουσι, καὶ υπὀ τῶν ἀνδρῶν συμπαθέστερον ἐρῶνται.

a CLXIV 178 . ' Oθρυς ἔρος ἐστὶ Θετταλίας, ὁ

φέρει οφεις τους λεγομένους σῆπας, οῖ Ουκ ἔχουσι μιαν χροιάν, ἀλλ' αεὶ ὁμοιουνται τῶ χώρω ἐν ω οἰκουσι. τινες δε αυτῶν ομοιον ἔχουσι τ ὀ χρῶμα τοῖς

κόχλοις τῆς γῆς. ἄλλοις δὲ χλοάζουσα ἐστιν ἡ φολίς.

0 oooι δε αυτῶν ἐν ψαμάθοις διατρίβουσι, ταυταις ἐξομοιουνται κατί το χρῶμα. δάκνοντες δ ἐμποιοὐσι δίφος ἔστι δὲ αυτῶν το δῆγμα οὐ τραχύ καὶ ἔμπυρον, ἀλλα κακόηθες. CLXV 179 . Tob περκνου ἔχεως τῆ εχίδρο συγ- 15 γινομένου, ἡ ἔχιδνα ἐν τῆ συνουσία την κεφαλὴν ἀποκόπτει. διὰ τουτο καὶ τὰ τέκνα, ἄσπερ τον θάνατον τοῖ πατρὀς μετερχόμενα, την γαστέρα τῆς μητρὀς διαρρήγνυσιν. Q AVI 180). Eν τῶ μίλω ποταμῶ γεννῆσθαι

10 λίθον φασὶ κυάμω παρόμοιον, ον αν κυνες ἴδωσιν, Ουχυλακτουσα συντελεῖ δὲ καὶ τοῖς δαίμονί τινι γενομένοις κατόχοις' ἄμα γἀρ τῶ προστεθῆναι ταῖς ρισὶν απέρχεταιτο δαιμόνων.

25 Aσίας λίθον φασὶ σωφρονα καλούμενον κατ' ἀντίφρασιν '

118쪽

παραμείβων και θέρους μεν ναυσίπορον εχουσι τo Iρεῖθρον, του δε χειμῶνος παγέντες υπῶ κρυους ἐν πεδίου σχήματι καθιππεύονταL

TXIX 183 . Περὶ την Θούριον πόλιν δυο

ποταμους φασιν εἰναι, Σύβαριν καὶ Κρῶθιν. ὁ μὲν ουν Συβαρις τούς πίνοντας απ' αυτοὐ πτυρτικούς εἶναι 10

ποιεῖ, ὁ δὲ Κρῆθις τοὐς ἀνθρωπους ξανθότριχας

λουομενους.

XX 184 . Eu δε Εὐβοία δύο ποταμοῖς εἶναι, ων ἀφ' ου μεν τὰ πίνοντα πρόβατα λευκὰ γίνονται ος ονομάζεται Κέρβης' ὁ δε Νηλευς, ος μέλανα ποιεῖ IC LAXI 1853. Παρὰ Λυκόρμα ποταμῶ γεννασθαι βοτάνην λόγχρ παρόμοιον, συντελοῖσαν πρός αμβλυωπίαν αριστα.

XXII 186 . 'ν ἐν Συρακούσαις τῆς Σικελίας πηγὴν ρέθουσαν διὰ πενταετ ρίδος κινεῖσθαι πλέγουσιν.

119쪽

λίθον καλουμενον μάχαιραν, ον ἐῶν ευ ρ2 τις, τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκάτης ἐπιτελουμένων εμμανὴς γίνεται, ως Κυδοξός φVσιν. 5 C XIV 188). 'Εν ἴρει δε νώλω γεννῆοθαι λίθον παρόμοιον κισσήρει, 3ς τετράκις τῆς ημέρας ἀλλάσσει την χρόαν βλέπεσθαι δὲ υπὀ παρθένων τῶν μὴ τῶ χρόνω φρονήσεως μετεχουσῶν.

θ ταῖρον ῖστασθαι χρυσειον, ος κυννιγῶν εἰσελθόντων

φωνὴν ἐπαφίησιν. CI XVI 190ὶ Ἐν Αἰτωλοῖς φασιν ὁραν τους ασπάλακας ἀμυδρῶς, καὶ ουδὲ σιτεῖσθαι γην ἀλλ' ακρδας. C XVII 1913. Toὐς ελέφαντας φασι κυειν ἔτη 15 δυο, οἱ δὲ μῆνας ὀκτωκαίδεκα, ἐν δε τῆ ἐκτέρει δυσ

τοκεῖν.

CIAXVill 192 . Aημάρατον Πιμίου του Λόκρου ἀκουστὴν νοσήσαντα ἄφωνόν φασιν ἐπὶ δέκα γενέσθαι Ἱμέρας ἐν δε τὴ ἔνδεκάτn ἀνανήψας βραδέως 20 ἐκ τῆς παρακοπῆς εφησεν ἐκεῖνον τον χρόνον ῆδιστα αυτῶ βεβιῶσθαι.

120쪽

I. I ίμαιος ο τας Σικελικος ἱστορίας συγγεγραφως εν P γω φησὶ τοὐς Λοκροῖς κH τομή Ῥqγίνους ὀρίζοντος ληκος καλουμένου ποταμοὐ τῶν τεττ*ων τους μεν ἐντρὶ Λοκρικῆ αδειν, τοὐς δε ἐν τῆ Pηγίνων ἀφωνους εἶναι. λέγεται δέ τι τούτου μυθωJίστερον αφικομένων ἄγὰρ εἰς Βελφοὐς κιθαρωὁῶν ' ωτωνος μεν ἐκ PQγίου, παρα δε Λοκρῶν Eυνόμου, καὶ περι του κλῆρον προς ἔ-τοὐς εἰς αντιλογίαν ἐλθόντων, ὀ μεν οὐκ ωετο δεῖν ἐλαττουσθαι, τῆς εἰλης 'γίνων ἀποικίας ἐκ ὼελφῶν καὶ παρα τοὐ θεοῖ γεγενημένqς, ὁ δὲ κατέτρεχεν, οτι i τί παράπαν Oi δὲ κιθαρωδεῖν καθήκει, παρ' οἷς Ουδ' οἱ τεττιγες αδουσιν. εὐημερήσαντος γουν τOs Pηγίνου εντῶ ἀγῶνι ενίκησεν Εὐνομος ὁ Λοκρος παρὰ τοιαυτην αἰτίαν αδοντος αυτοὐ μεταξὼ τίττιξ επὶ τ ν λύραν ἐπιπτὰς ρδεν, ἡ οε παν)iγυρις ἀνεβθησεν επὶ τῶ γεγονότι 15

SEARCH

MENU NAVIGATION