Paradoxographoi insunt Aristotelis mirabiles auscultationes, Antigoni, Apollonii, Phlegontis historiae mirabiles, Michaelis Pselli lectiones mirabiles, reliquorum eiusdem generis scriptorum deperditorum fragmenta ... edidit Antonius Westermann

발행: 1839년

분량: 283페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

101쪽

τον σῖτον αυτῶν σπειράντων καταναλίσκειν ' ου τούς

Ἐνετους προ του ἐφίπτασθαι μέλλειν ἐπὶ τὰ μεθόρια τῆς γης προτιθέναι δῶρα, παντοδαπῶν καρπῶν καταβάλλο-ας σπέρματα. ὼν ἐαν μεν γευσωνται οἱ κολοιοί,5 οὐχ υπερβαίνουσιν επὶ την χώραν αυτῶν, ἀλλ' οχασιν οἱ Ἐνετοι ὁτι ἔσονται εν εἰρήνη ' ἐ- δε μὴ γευοωνται,ώσεὶ πολεμίων εφοδον αυτοῖς γινομένην Ουτω προσδοκῶσιν.

10 πλ σων λύνθου φασὶν εἶναι Κανθαρώλεθρον ονομαζόμενον τόπον, μικρῶ μείζονα τὰ μέγεθος ἶλω , εἰς ον τῶν μεν ἄλλων ζώων οταν τι ἀφίκηται, πάλιν απέρχεται , τῶν δὲ κανθάρων τῶν ἐλθόντων Οὐδείς, ἀλλακυκλω περιιόντες τὼ χωρίον λιμῶ τελευτῶσιν. s CXXI 131 . Εν δε Κυκλωσι τοῖς Θραξὶ κρηνίδιόν ἐστιν υδωρ εχον, ω τῆ μεν Οφει καθαρὰν καὶ διαφανες καὶ τοῖς ἄλλοις δμοιον, οταν δε πίρ τι ζῶον ἐξαυτου, παραχρῆμα ὁ φθείρεται.

20 την Βισαλτῶν χώραν τοὐς ἁλισκομένους λαγὼς δύοῆπατα ἔχειν, καὶ τόπον τινὰ εἶναι ὁσον πλε θριαῖον, εἰς

102쪽

καὶ ἄλλο αυτόθι ἱερὸν Θιονυσου μέγα καὶ καλον, εν ω τῆς εορτῆς καὶ τῆς θυσίας ουσης λέγεται, οταν μεν ὁθεὀς ευετηρίαν μέλλy ποιεῖν, ἐπιφαίνεσθαι μέγα σέλας πυρός, καὶ τ το πάντας ὁρ- -υς περὶ το τέμενος 1 διατρίβοντας, ἴταν δ' ακαρπίαν, μὴ φαίνεσθαι τοὐτοτο φως, αλλὰ σκότος επέχειν τον τόπον ἄσπερ καὶ τὰς ἄλλας νύκτας.

κημα σταδίους ἀπέχον οκτὼ μάλιστα τῆς πόλεως, εἰς οδ τιθέασι τοῖς Αωνυσίοις λέβητας χαλκosς τρεῖς κενούς. τούτο δε ποιήσαντες παρακαλουσι τῶν 'Eλλήνων τῶν ἐπιδημούντων τον βουλόμενον ἐξετάσαι τα αγγεῖα καὶ τοὐ οἴκου κατασφραγίζεσθαι τὰς θύρας. καὶ επειδὰν μέλλωσιν ἀνοίγειν, ἐπιδείξαντες τοῖς πολίταις καὶ τοῖς 1 ξένοις τὰς σφραγῖδας, ο υτως ἀνοίγουσιν. οἱ δ' εἰσελθόντες εὐρίσκουσι τους μεν λέβητας οἴνου πλήρεις, τοδὲ ἔδαφος καὶ τοῖς τοίχους πιεῖς, ἄστε μηδεμίαν εἶναι-οψίαν λαβεῖν ως τέχνρ τινὶ κατασκευάζουσιν. i 35 εἶναι δέ φασι παρ' αὐτοῖς καὶ ἰκτίνους, οῖ παρὰ μεν Σοτῶν διὰ τῆς πορῆς τὰ κρέα φερόντων ἀρπάζουσι, τῶν δὲ ἱεροθυτων οὐχ δπτονται.

CXXIV 136 . Eν Κορωνεία δὲ τῆς Βοιωτίας λέγεται τους ἀσπάλακας τα ζῶα μὴ δυνασθαι ζῆν μηδ'

103쪽

44 l Ris ΤΟΤΕ Ll SI ὀρύσσειν την γην, τῆς λοιπῆς Βοιωτίας πολὐ πλῆθος ἐχούσης. CXXV 137). Eν Λουσοῖς δε τῆς Αρκαδίας κρήνην εἶναί τινά φασιν, εν ἡ χερσαῖοι μῶες γίνονται

IXXVI l38 . Εν δὲ Κράννωνι τῆς Θετταλίας

φασὶ δύο κόρακας εἶναι μόνους ἐν τῆ πόλει. ουτοι Οταν ἐκνεοττεύσωσιν , εαυτοῖς με ν, ως ἔοικεν, ἐκτοπίζουσιν, ο ετέρους δε τοσούτους τῶν ερ αυτῶν γενομένων ἀπολείπουσιν.

CXXVI I 139, Eν δε 'Aπολλωνία τῆ πλησίον κειμένρ τῆς τῶν Ατιτάνων χώρας φασὶ γίγνεσθαι ,

ἄσφαλτον Ορυκτὴν καὶ πίσσαν, τον αυτον τρόπον ἐκε τῆς γῆς ἀναπηδῶσαν τοῖς ἴδασιν, ουδὲν διαφέρουσαν τῆς Μακεδονικῆς, μελαντέραν δε καὶ παχυτέραν πεφυκέναι ἐκείνης. οὐ πόρρω δὲ τούτου του χωρίου πῖρ ἐστι καιόμενον πάντα τον χρόνον, ως φασιν οἱ κατοι- κοὐντες περὶ την χώραν εὐίνην. ὁ δὲ καιόμενος τόπος Io ἐστὶν Ου πολύς, ώς ἔοικεν, ἀλλ' ἶσον μάλιστα πεντακλίνου το μέγεθος. ἔζει δε θειου καὶ στυπτηρίας, καὶ

104쪽

πέφυκε περὶ αυτὀν πόα τε βαθεῖα, ο καὶ θαυμάσειεν αν τις μάλιστα, καὶ δένδρα μεγάλα, ot=κ ἀπέχοντα τοὐπυρὰς πήχεις τέσσαρας. καίεται δὲ συνεχῶς περὶ Λυκίαν καὶ Μεγάλην πόλιν την ἐν Πελοποννήσω.

τίκτειν τὰ βοσκήματα δὶς τοὐ ενιαυτοί, καὶ τα πλεῖστα διδυμοτοκεῖν, καὶ πολλὰ δὲ τρεις ἡ τέσσαρας ἐρίφους τίκτειν, ἔνια δε καὶ πέντε καὶ πλείους, ἔτι δε γάλακτος ἀφιέναι ραδίως τρία ήμuoα. λέγουσι δὲ καὶ τίς ἀλεκτο -

CXXIX 14 l . Aέγεται δὲ καὶ ε ν Παιονία τους βοῶς τοὐς ἀγρίους πολὐ μεγίστους απάντων τῶν ἐν τοῖς λοιποῖς ἔθνεσι γίγνεσθαι, καὶ τα κέρατα αυτῶν χωρεῖν τέσσαρας χόας, ἐνίων δὲ καὶ πλεῖον. 15 CXXX l42 . Περὶ δὲ του πορθμου τῆς Σικελίας καὶ ἄλλοι μεν πλείους γεγράφασι, καὶ Οἴτος δέ φησι συμβαίνειν τερατῶδες. εκ γαρ του Tυρρηνικου πελαγους πολλῶ ροίζω φερόμενον τον κλυδωνα προσβάλλειν προς ἀμφότερα τὰ ἀκρωτήρια, τὰ μεν τῆς Σικελίας, τὰ δὲ χοτῆς 'Ιταλίας , τὰ προσαγορευόμενον 'Pήγιον, καὶ φερόμενον ἐκ μεγάλου πελάγους εἰς στενον σtγκλεlεσθαι,

105쪽

46 ARISTOTELISI

τούτου δὲ γινομένου κωα μετέωρον α ειν συν πολλο, βρομω ἐπὶ πάνυ πολυν τόπον τῆς ἄνω φορῆς, ωοτε τοῖς μακραν ἀπέχουσι σύνοπτον εἶναι τον μετεωρισμόν, ουχ ομοιον φαινόμενον θαλάσσης αναφορὰ, λευκόν δεο καὶ αφρῶδες, παραπλήσιον δε τοῖς συρμοῖς τοῖς γινομένοις ἐν τοῖς ανυπερβλητοις χειμῶσι. καί ποτε μενάλλήλοις συμπίπτειν ἐπ' ἀμφοτέρων τῶν α κρωτηρίων τους κλυδωνας, καὶ ποιεῖν συγκλυσμὀν ἄπιστον μὲν διο - γεῖσθαι, ἀνυπομόνητον δε τῆ ἔψει θεάσασθαι ' ποτε δε

10 διισταμένους ἐκ τῆς προς ἀλλήλους συρράξεως ουτωβαθεῖαν καὶ φρικώδη την ἄποψιν ποιεῖν τοῖς ερ ἀνάγκης

θεωμένοις, ωστε πολλους μὲν μη κρατεῖν εαυτῶν, ἀλλαπίπτειν σκοτουμενους υπὰ δέους. ἐπειδὰν δὲ προσπεσὼν τὀ κυμα προς ὁποτερονοῶν τῶν τόπων καὶ μετεωρισθὲν 15 εις τῶν ἄκρων πάλιν εἰς την υπορρέουσαν θάλασσαν

κατενεχθὴ, τότε δη πάλιν συν πολλῶ μὲν βρυχηθμῶμεγάλαις δὲ και ταχείαις δίναις την θάλασσαν ἀναζεῖν καὶ μετεωρίζεσθαι κυκωμένην ἐκ βυθῶν, παντοδαπἀς δὲ χρόας μεταλλά σσει ποτὲ μὲν γὰρ ζοφερὰν, ποτὲ δὲ 20 κυανῆν, πολλάκις δὲ πορφυρίζουσαν διαφαίνεσθαι. τον δὲ δρόμον καὶ τὰ μῆκος αυτῆς, ἔτι δὲ προς του τοις την ἀνάρροιαν Ουδὲ ἀκουειν ουδὲν έρπετὀν Ουθ' ὀρῶν υπο-

106쪽

μένειν, φεύγειν δε πάντα προς τὰς υποκειμενας υπω - ρεως. λήγοντος δε τοὐ κλύδωνος τάς δίνας μετεώρους φέρεσθαι ποικίλας ουτω τὰς ἀναστροφὰς ποιουμένας,

ἄστε δοκεῖν πρηστήρων ἡ τινων ἄλλων μεγάλων ἔφεων

σπειράματι παρομοίους τὰς κινήσεις αποτελεῖν. GCXXXI l43 . Φασὶν οἰκοδομούντων 'A ναειντο τῆς Θήμητρος ἱερὰν τῆς εν 'Eλευσῖνι περιεχομένην στήλην πέτραις εὐρεθῆναι χαλκῆν, εφ ' ῆς ἐπεγέγραπτομ φιόπης τόδε σῆμα, α ζῆν οἱ μεν λέγουσι δε-υσαίου εἶναι γυναῖκα , τινες δε Ιἰριπτολέμου μητερα γενέσθαι. lo CXXXII 144 . Eν μῶ τῶν Αἰόλου προσαγορευομένων νησων πλῆθος τι φασι γενέσθαι φοινίκων,οθεν καὶ Φοινικώδη καλεῖσθαι. οὐκ ἶν ουν εἴη το λειγόμενον ὐπὀ Καλλισθένους αληθές, ἴτι απὰ Φοινίκων τῆς Συρίας τῶν την παραλων οἰκούντων το φυτόν 15 ελαβε την προσηγορίαν. ἀλλα καὶ αυτοῖς τοὐς Φοίνικας δαῖ αῶν 'Eλλήνων φασί τινες φοίνικαςJ προσαγορευθῆναι διὰ το πρώτους πλεοντας την θάλασσαν, ἡ αν ἀποβαίησαν, πάντας ἀποκτείνειν καὶ φονεύειν. καὶ κατὰ

γλώσσαν δ' εμὶ την Περραιβῶν τὰ αἱμάξαι φοινίξαι. 20 CXXXIII 14S . Tῆς καλουμνης 'Aινιακῆς χώρας περὶ την ὀνομαζομένην 'Tπάτην λέγεται παλαιά τις στήλη ευρε ναι, ὴν οἱ Αἰνιὰνες τίνος ζν εἰδέναι βου-

107쪽

48 ARISTOTELIS l

λόμενοι, ἔχουσαν επιγραφὴν ἀρχαίοις γράμμασιν, ἀπέστειλαν εἰς 'Aθήνας τινας κομίζοντας αυτήν. πορευο μένων δε διά τῆς Βοιωτίας, καί τισι των ξενων υπεὐτῆς αποδημίας ἀνακοινουμένων, λέγεται αυτους εἰσαχ-5 θῆναι εἰς το καλουμενον 'Iσμήνιον εν Θήβαις' ἐκεῖθεν γὰρ μάλιοτα αν ευρεθῆναι την τῶν γραμμάτων ἐπιγραφήν, λέγοντες εἶναι τινα ανα ματα ὀμοίους ἔχοντα τούς ρυθμους τῶν γραμμάτων αὐχαῖα. ὁθεν αυτους φασιν ἀπὀ τῶν γνωριζομενων, τqν ευρεσιν ποιθσα- ιν μένους τῶν ἐπιζητουμένων, ἀναγράψαι τουσδε τοὐς στίχους '

ἹIρακλέης τεμένισσα Κυθήρα Πασιφαέ Γ, Γηρυονέως ἀγέλας ἡδ ' Eρύθειαν πων, τῆς μ' εδάμασσε ποθω Πασιφάεσσα θεά. 5 τῆ δε δέ μοι τεκνοῖ παῖδ' Eρυθοντα δάμαρ, νυμφογενὴς Ερύθη τ)ῆ τόδ' ἔδωκα πέδον μναμόσυνον φιλίας φηγῶ υπῖ σκιερῆ. τουτω τφ ἐπιγράμματι ἐπεχώρησε καὶ ὁ τόπος εκεῖνος Ερυθος καλούμενος, καὶ ἔτι ἐκεῖθεν τὰς βους καὶ Οὐηχο ερ Ἐρυθείας ἡγαγεW Οὐδε γὰρ εν τοῖς κατὰ Λιβύην

108쪽

MIRAB. AUSCULT. 49 καὶ 'Iβηρίαν τόποις Ουδαμου - ἴνομά φασι λέγεσθαι Ψῆς Ἐρυθείας.

καλουμνη, ἡ κεῖται μεν, ώς λέγουσιν, ἐν τῶ κόλπs τῶ μεταξύ Ερμαίας καὶ τῆς 'ει που ἄκρας, επέκεινα δε ΙΚαρχηδόνος ως σταδίους διακοσίους ὴ καὶ πρότερον κτισθῆναι λέγεται ύπό Φοινίκων αυτῆς τῆς Καρχηδόνος ἔτεσι διακοσίοις ὀγδοήκοντα ἔπτά, ως ἀναγέγραπται εντῶς Φοινικικαῖς ἱστορίαις , γίνεσθαί φασιν ἄλας ὀρυκτους ἐπὶ τρεις οργυιας τὼ βάθος, τῆ ἔψει λευκους καὶ Ου οστερεούς, ἀλλ' ὁμοίους τῶ γλισχροτάτω γλοιῶ καὶ ἴταν

ἀνενεχθῶσιν εἰς τον ῆλιον, ἀποστερεουσθαι, καὶ γίνεσθαι ὁμοίους τs IIαρίω λίθω. γ ύφεσθαι δε εξ αυτῶν λέγουσι ζώδια καὶ ἄλλα σκευο. IXXXV 147 . Toύς πρώτους των Φοινίκων 15 ἐπὶ Ἀρτησσόν πλεύσαντας λέγεται τοσοῖτον ἀργύριον

ἀντιφορτίσασθαι. ἔλαιον καὶ ἄλλον ναυτικὀν ρωπον

εἰσαγαγόντας, ἄστε μηκέτι ἔχειν δύνασθαι μήτε ἐπιδέξασθαι τον ἄργυρον, ἀλλ' ἀναγκασθῆναι ἀποπλέοντας εκ τῶν τόπων τά τε ἄλλα πάντα αρρορὰ οἷς ἐρχῶντο χοκατασκευάσασθαι, καὶ δὴ καὶ τὰς ἀγκύρας πάσας. CXXXVI 148 . Λέγουσι τους Φοίνικας τούς κανοικοῖντας τὰ Γάδειρα καλούμενα, ἔξω πλέοντας ιρα-

109쪽

50 ARISTOTELISI κλείων στηλῶν ἀπηλtώτy ἀνέμφ ημέρας τέτταρας, παρα

γίνεσθαι εἴς τινας τόπους ἐρημους, θρυου καὶ φύκους πληρεις, οῖς ὁ ταν μὲν ἄμπωτις ν, μη βαπτίζεσθαι, ἴταν δε πλημμυρα, κατακλυζεσθαι ' ἐφ' ων ευρίσκεσθαι 5 υπερβάλλον θύννων πληθος, καὶ τοῖς μεγέθεσιν ἄπιστον καὶ τοῖς πάχεσιν, ὁ ταν ἐποκείλωσιν oῖς ταριχευοντες καὶ συντιθέντες εἰς αγγεῖα διακομίζουσιν εἰς Καρχηδόνα.ων Καρχηδόνιοι μόνων ου ποιοῖνται την ἐξαγωγήν, ἀλλα διὰ την αρετὴν ὴν εχουσι κατἀ την βρῶσιν αἱτοὶ

ο καταναλίσκουσιν.

θυσία τῶ χἁ συντελεῖται, ἐν ἡ πέμπουσιν αἶγά τινα, περὶ ῆν θαυμαστόν τί φασι γίγνεσθαι. βαδίζουσα γἀρεκ Πηδάσων σταδίους ἔβδομήκοντα δι' ἴχλου πολλου

15 του θεωρουντος ου τε διαταρά εται κατὰ την πορείαν Ουτ' ἐκτρέπεται τῆς ὀδου, δεδεμένη δὲ σχοινέω προπωρεύεται του την ἱερωσυνην εχοντος. θαυμαστόν δ' ἐστὶ καὶ το δύο κόρακας εἶναι διὰ τέλους περὶ τό του Λιὀρίερόν, ἄλλον δε μηδένα προσιέναι προς τὀν τοπον, καὶ 20 τον ἔτερον αυτῶν ἔχειν το πθόσθεν του τραχηλου λευκόν.

διαίοις καλουμένοις, παρὰ τὰ μεθόριο των Αὐταριατῶν

110쪽

MIRAB. AUSCULT. bl κἀκείνων, φασὶν ἔρος εἶναι μέγα, τούτου δὲ πλησίον ἄγκος, υθεν ἴδωρ αναπηδὰν, ου πὰσαν ωραν, ἀλλατου ἡρος, πολυ τῶ πλήθει, ο λαμβάνοντες τὰς μενημέρας εν τῶ στεγνῶ φυλάττουσι, τὰς δε νύκτας εις την αἰθρίαν τιθέασι. καὶ πέντε η ῖξ ημέρας τοῖτο ποιη- Iσάντων αὐτῶν πήγνυται τὰ υδωρ, καὶ γίνεται κάλλιστον ἄλας, δ ενεκεν τῶν βοσκημάτων μάλιστα διατηροῖσιν οὐ γὰρ εἰσάγονται προς αυτοὐς αλες διὰ το κατοικεῖν πόρρω αύτους θαλάσσης καὶ εἶναι αὐτούς ἀμίκτους προς ουν τα βοσκήματα πλείστην αυτου χρείαν ἔχουσιν sάλίζουσι γάρ αυτὰ δὶς του ἐνιαυτου. εὰν δε μη ποιήσωσι τοὐτο, συμβαίνει αυτοῖς ἀπόλλυσθαι τὰ πλεῖστα τῶν βοσκημακων.

CXXXIX 151 . Ἐν Αργει δέ φασι γίνεσθαι

ακρίδος τι γένος, δ καλεῖται σκορπιομάχον. οταν γὰρ ISωρ τάχιστα σκορπίον, ἀνθίσταται αὐτῶ ωσαύτως δὲ καὶ ὁ σκορπίος εκεωρ ' καὶ κύκλω περιιουσα τρίζει περι iαυτόν τον δi τὀ κέντρον ἐπαέροντα ἀντιπεριάγειν ἐν τῶ αὐτῶ τόπp, ειτα κατὰ μικρὀν ἀνιέναι τό κέντρον, καὶ τέλος ολον ἐκτείνεσθαι, τῆς ἀκρίδος κύκλω τρεχού- 20σης. τὰ τελευταῖα δὲ προσελθοῖσα κατεσθίει αυτὰν ἡ ἀκρίς. ἀγαθόν δέ φασιν εἶναι καὶ προς τὰς πληγὰς του σκορπίου ἐπιφαγεῖν αυτήν.

SEARCH

MENU NAVIGATION