장음표시 사용
121쪽
μυθικὴν ἱστορεῖται, ἔτι φακλῆς εν τινι τόπω τῆς χώ-Pας κατακοιμηθεὶς και ενοχλούμενος υπὰ τῶν τεττίγων ηυξατο αυτοῖς ἀφωνους γενέσθαι. 5 III. Καὶ ἐν Κεφαλληνία δε ποταμὀς διείργει, καὶ ἐπίταδε μεν γίνονται τέττιγες, επέκεινα δὲ Ου.
I U. Oυδ ' εν Σερίφω δε οἱ βάτραχοι φθέγγονται, καὶ μυθῶδες καὶ παρὰ τοῖς Σεριφίοις ἐνίσχυσεν, πλὴν οἱ μεν περὶ 'Hρακλέους, οἱ δε περι Περσέως. 10 V. 'O δε Μυρσίλος ὁ τὰ Λεσβιοκὰ συγγεγραφώς
φησίν, τῆς 'Αντισσαίας, εν ω τόπω μυθολογεῖται καιδείκνυται δε ὀ τάφος υπὀ τῶν εγχωρίων τῆς του 'Oρτίως κεφαλῆς, τας ἀζδόνας εινα ευφωνοτέρας τῶν ἄλλων. 15 VI. Πίπτοι δ' αν το γένος τῆς ἐκλογῆς εις τοὐς λεγομένους εν τῆ 'Aττικῆ καὶ Βοιωτία πέρδικας, ων τοὐς μεν ευφώνους, τοῖς δὲ τελείως ἰσχνοφώνους ὁμολογεῖ ι γίγνεσθαι. VII. Idιον δε καὶ τὸ περὶ τα ἔντερα τῶν προβά- 20 των' τὰ μεν γὰρ τῶν κριῶν ἐστιν ἄφωνα, τὰ δε τῶν λειῶν ευφωνα, ἔθεν καὶ τον ποιητὴν υπολάβοι τις εἰρηκέναι, πολυπράγμονα πανταχου καὶ περιττὰν ἄντα,1xτὰ δε θηλυτέρων ἀων ἐτανυσσατο χορδάς. VIII. Oυχ ἡττον δε τούτου θαυμαστόν, καθωa5 μιλημδεων δε μὰλλον το περὶ τον ἐν τῆ Σικελία ἄκανθαν την καλουμένην κάκτον' εἰς ὴν ὀταν ελαφος ἐμβῆ κά
122쪽
IX. Eν δε ταῖς των Α μνων νήσοις ταῖς καλου- 1μεναις Νέαις πέρδικες Ου γίνονται, ἀλλα κὰν Αρ τις απόλλυνται ἔνιοι δε τούτου τερατωδέστερον ἱστορουσιν, δει κοῦν χωσι την χώραν.
X. Tῆς δε Βοιωτίας ἐχούσης πλήθει πολλοῖς ἀσπάλακας, εν τῆ Κορωνικῆ - ου γίνεται τοὐτο τὀ 10 ζῶον, ἀλλα κἄν εἰσαχθῆ τελευτὰ, καθάπερ οἱ γλαῖκες ἐν Κρήτρ, ἐν ἡ λέγουσιν Ουδὲ ζῶον θανάσιμον ουδεντην χώραν φέρειν. XI. Εν Ἀστυπαλαία δὲ ἔφεις ου γίνονται, ουδὲ
συγγεγραφώς ου φησι κορώνην προσίπτασθαι προς την ἀκρόπολιν, Ουδ' εχοι αν εἰπεῖν εωρακώς Ουδείς. ἀπο- 20 δίδωσιν δὲ την αἰτίαν μυθικῶς. φησὶν γὰρ, 'Πφαίστφδοθείσης τῆς Αθηνας συγκατακλιθεῖσαν αυτὴν ἀφανισθῆναι, τον δὲ ἹIφαιστον εἰς γῆν πεσόντα προῖεσθαι τὰ σπέρμα, την δὲ γῆν υστερον αυτῶ ἀναδομαι Εριχθό-
123쪽
νιον, ον τρέφειν την 'Aθηνῶν καὶ εἰς κίστην καθεῖρξαι καὶ παραθέσθαι ταῖς Κέκροπος παισίν, Ἀγραυλω καὶ Πανύρόσω καὶ Eρσn, καὶ επιτάξαι μο ἀνοίγειν την κίστqν, εως αν αυτῆ ελn. ἀφικομένην δε εἰς Πελλήνην 5 φέρειν ἔρος, ἴνα ερυμα προ πης ακροπόλεως ποιήσll, τὰς δε Κέκροπος θυγατέρας τὰς δυο, Ἀγραυλον κHΠάνδροσον , την κίστην ἀνοῖξαι καὶ ἰδεῖν δράκοντας δυο περὶ τον Ἐριχθόνιον τ)ι δε 'Aθηνὰ φερουσs το υρος, ο νυν καλεῖται Λυκαβηττός, κορώνγην φησὶν ἀπαντῆσαι 10 καὶ εἰπεῖν, ἔτι Ἐριχθόνιος εν φανερῶ , την δε ἀκουσα σαω sileαι το Ορος ὁπου νον ἐστι, τῆ δε κορώνο διατην κακαγγελίαν εἰπεῖν, ως εἰς ἀκρόπολιν Ου θεμις αυτῆεσται ἀφικέσθαι. 1 ..
XIII. Oυδε κατὰ την Σκυλον χώραν, ομοίως δε15 οὐδε κατὰ την 'Hλείαν ἡμίονος ου γεννῆται. XIV. Θεόπομπος δέ φησιν, κατὰ τους εν ΘράκyXαλκιθεῖς εἶναί τι να τόπον τοιουτον, εἰς δν ο τι μενουῶν ἄλλων ζώων εἰσἐλθρ, πάλιν ἀπαθες απέρχεται, τῶνδε κανθάρων Ουδεὶς διαφεύγει, κυκλω δε στρεφόμενοι 20 τελευτῶσιν αυτos' διῖ δη καὶ τό χωρίον ὀνομάζεσθαι Κανθαρολεθρον. XV. Ἐν δε Κράννωνι τῆς Θετταλίας δυο φασιν μόνον εἶναι κόρακας' διῆ καὶ επὶ τῶν προξένων τῶναναγραφομενων το παράσομον τῆς πόλεως καθάπερ 25 ἐστιν εθιμον πῖσι προσπαρατιθέναιὶ υπογράφονται δυοκορακες ἐς ἀμαξίου χαλκου, δια το μηδέ ποτε πλείους
124쪽
αἰτουνται τον θεόν, καί φασι γίνεσθαι. τούτου δέ τι ἰδιαίτερον ο Θεόπομπος λέγει φησὶν γὰρ εως τούτου Ιδιατρίβειν αυτοὐς ἐν τῶ Κράννωνι, εως ἶν τοὐς νε--τους ἐκνεοττεύσωσιν, τοὐτο δε ποιησαντας τους μεννεοττοῖς καταλείπειν, αυτοῖς δὲ ἀνιέναι. 16 καὶ ε ν Ἐκβατάνοις δὲ καὶ ἐν Πέρσαις Κτησίας ἱστορεῖ παραπλήσιόν τι τούτοις ' διἀ δὲ το αυτὴν πολλα ψεύδεσθαι 10 παρελείπομεν την ἐκλογή μ' καὶ γὰρ ἐφαίνετο τερατώδης. 17ὶ Μυούίλος δὲ Ο Λέσβιος ἐν τῶ ἔρει φησὶν Λεπετυμνω ἱερον Ἀπόλλωνος εἶναι καὶ ἐρῶον Λεπετύμνου, ἐφ' ω, καθάπερ ἐν τῶ Κράννωνι, δύο μόνον εἶναι κόρακας,
οντων -κ ολίγων ἐν τοῖς πλησίον τόποις. 15
οτοτέλης τοὐς σκορπίους, εὰν μὲν των ξένων τινα πατάξωσιν, μετρίως λυπεῖν, ἐ- δὲ των εγχωρίων, εως θανάτου κατατείνειν. 19 τῶν δὲ Λιβυων καλοὐνται φύλλοι τινές, παρ' Ο ἀνάπαλίν τι γένεται τούτοw ὐπo auγὰρ τῶν ἀσαί ν Ο μοι μὲν Ουdἐν πάσχουσι τυπτόμενοι, τῶν δε λοιπῶν ουκ ἐστιν οστις διαφεύγει δηχθείς.
XVII 20). Ευ Λυκία φύεταί τι αἰγόλεθρον, δτῶν μῖν ἐγχωρίων αἰγῶν Ουδεμία γεύεται, ξένη δὲ οταν ἐμπων καὶ διὰ την ἄγνοιαν τάrri τῆς βοτάνης, απόλ- raλυται διαφθαρεῖσα τον καλούμενον ἐχινον τῆς κοιλως.
125쪽
rsi:γονος κέντρον τῆς θαλαττίας ' καὶ εὰν εις τοὐς ὀδόντος ἄψst , κατασήπει. XI X 233. Ἱδια δὲ καὶ περὶ τὰς συγκρίσεις καὶαλλοιώσεις τῶν ζώων, ἔτι δε γενέσεις. οἴον εν Αἰγυπτpiu τον βουν ἐὰν κατορυξύς εν τόποις τισίν, ἄστε αὐτὰ τὰ κίρατα τῆς γῆς ὐπερέχειν, ειθ' υστερον ἀποπρίσις, λέγουσιν μέλιττας ἐκπέτεσθαι ' σαπέντα γὰρ αυτον εἰς τοὐτο διαλυεσθαι τὰ ζῶον. ω καὶ φαίνεται Φιλητὰς προσέχειν, ἱκανῶς ἄν περίεργος ' προσαγορευει Ουν αυ- 5 τας βουγενεῖς λέγων βουγενέας φάμενος προσεβήσαο μακρὰ μελίσσας. φασι δε κH τον κροκόδειλον σκορπίους γεννῶν καὶ ἐκ τῶν ῖππων σφῆκας γεννῆσθαι. καί τις Ἀρχελαος Αἰγύπτιος τῶν εν ἐπιγράμμaσιν εξηγουμενων τὰ παράδοξα ait rῶ Πτολεμαίω περὶ μεν τῶν σκορπlων Ουτως εἰ ροκεν εἰς υμὰς κροκόδειλον ἀποφθίμενον διαλύει, σκόρπιοι, ἡ πάντα ζωοθετουσα φύσις. περὶ δε τῶν σφηκῶν ἐκ νεκυος ταυτην Ἀπου γράφασθε γενέθλην,15 σφῆκας ῖδ' εξ omν Ο, τίθησι φυσις.
126쪽
XX 24). Ooχ ἡττον δὲ τούτων θαυμάσια τα
φθαρτικὰ τῶν ωφελούντων, οἷον ὁ γαλεώτης οταν ἐκδῆτο γῆρας, ἐπιστραφεις κατέπιεν επιληψίας γάρ ἐστι, Ιτασίν, ὼς ὁ Ἀρωτοτέλης καταγράφει, φάρμακον. ωσαύτως δ' η φώκη μετὰ το τεκεῖν τόν θόρον κH γἀρ τοὐτοπρος την αντῆν ἀρρωστίαν χρήσιμον. τὰς δὲ ἴππους τοἐπιφυόμενον τοῖς ἐμβρύοις ἱππομανες απεσθίειν γίνεσθαι δε τολο επὶ τοὐ μετώπου καὶ προς πολλα ζητεῖ- nσθαι. την δὲ ἔλαφον το δεξών κέρας κατορυσσειν ' εἶναι δὲ καὶ τοὐτο εν πολλοῖς χρήσιμον. ταλα μεν οὐν εῖτε κατὰ προαίρεσιν εῖτε κατὰ τύχην Ουτως ἔχει, πολλῆς ἐστιν ἐπιστάσεως δεόμενα.
ῆματι χειμερίω, οτ' ἀνόστεος ον πόδα τέμνει. τῶν δε γαλεων τὰ ἔμβρυα ἐξιόντα ἐκ τῆς κοιλίας νέμεται καὶ πάλιν εἰσδυεται κατὰ το στόμα. ἡ δε λέαινα δὶς ου κυίσκεται ' τοῖς γὰρ ἐμβρύοις, ως φησιν Πρόδοτος, 1aσυνεκβάλλει τὰς μήτρας. ουδὲ ἐχιδνα δίς εσθίειν γὰρ αυτῆς την κοιλίαν τὰ ἔμβρυα. XXII 26 . , νυκτερις δε μόνον τῶν ὀρνέων ὀδόντας ἔχει καὶ μαστούς καὶ γάλα. φησὶ δὲ ὁ Αριστο-
Meius. li 20. Hemul. 3, 108. XXII. Ar. his . an. 3, l6.9.
127쪽
68 Adi r lGON τέλης καὶ φώκην καὶ φάλαιναν ἴσχειν γάλα. τούτων δὲ οὐχ ἡττον καταγράφει τερατῶδες ' εν Λήμνω γάρ φησιν ἀμελχθῆναι γάλα τράγου τοσοῖτον, ἄστε τροφαλίδας
λοι καλοῖνται ' Oταν ουν υπο τοὐ γήρως ἀσθενήσωσι καὶ μηκέτι δύνωνται πέτεσθαι, φέρουσιν αt τους αἱ θῆλειαι επὶ τῶν πτερῶν λαβοῖσαι. καί εστι το υποπικμῶνος λεγόμενον τούτω συνωκειωμένον φηοὶν γἀρlu ἀσθενῆς ὼν διά το γῆρας και τοῖς χοροῖς ου δυνάμενος συμπεριφέρεσθαι Ουδε τῆ τῶν παρθένων ὀρχήσει Ου μ ετι, παρθενικαὶ μελιγάρυες, ἱερόφωνοι,
γυῖα φέρειν δύναται βάλε δή, βαλε κηρύλος εχν,ος τ' επὶ κύματος ἄνθος ἄμ' ἀλκυόνεσσι ποτῆται 15 νηλεες ἡτορ εχων, ἀλιπόρφυρος εῖαρος ἔρνις. IV 28 . Ἱκανῶς δε και ὁ ποιητὴς λέγεται
παρὰ πάντων επιμελῆς και πολυπράγμων εἶναι' ὁ γαρυδυσσευς ἐπιφερομένων αυτῶ τῶν κυνῶν εν τῆ προς τον συβώτην ἀυαβάσει In εζετο κερδοσύνζ, σκῆπτρον δέ οἱ εκπεσε χειρός.ου γάρ φασιν, οταν διωκόμενος τις συγκαθίση , ἀδικεῖν τούς κύνας. XXV 29 . Θαυμαστὰ δὲ καὶ τὰ τοῖς τόποις συναφομοιούμενα, οἱον ο τε πολύπους γίνεται γάρ ἀδιάγνω- 25 στος τῶ χρωματι τοὐ ἐδάφους καὶ παντός ω αν περιπλακῆ, ῶστε εἶναι δύσεργον αἱτοὐ τὴν θήραν
128쪽
HISTOR. Ill RAn.69. θεν δῆλον καὶ ὁ ποιητὴς τὀ θρυλλούμενον ἔγραφεν πουλύποδος ώς τέκνον ἔχων εν στήθεσι θυμόν, τοῖσιν εφαρμόζειν. 30 γίνεται δε ταυτόν καὶ περὶ τον χαμαιλέοντα ' καὶ γάρ τοῖς στελέχεσι τῶν δένδρων καὶ τοῖς φύλλοις' καὶ Ιτῆ γῆ τον αυτόν τρόπον ἴπαντι τόπω συμμεταβάλλειτην χροιάν. 3 l) Αριστοτέλης δέ φησι καὶ τον καλούμενον τάρανδον τοὐτο πάσχειν, ἄντα τετράπουν καὶ σχεδὀν ισον ὐνω καὶ παχύδερμον καὶ τετριχωμένον , καὶ θαυμαστόν εἶναι πῶς αἱ τρίχες οἴτως ὀξέως ἀλλοιουνται. fis
XXVI 32 . Πνεται δε καὶ βοτάνη τις, ἡ καλεῖται τριπόλιοπι φύεται δ' ἐν τοῖς επιθαλαττιοις επὶ τῶν πετρῶν, ἀφίησι δε ἄνθος, ὁ τῆς ημέρας τρὶς μεταστρέφεται τὰ χρῶμ' γίνεται δε ῖτε μεν λευκόν, ἴτε δεφοινικουν, ὀτε δε μήλινον. καὶ μην τάς τε λοιπὰς ἐν- 1οτρεχείας τῶν ζώων, οἷον εν μάχαις, ἐν θεραπείαις τραυμάτων, ἐν παρασκευῶς τῶν προς τον βίον ἀναγκαίων, εν φιλοστοργίαις, ἐν μνήμαις, ἀκριβέοτατ' αὐτις εκ τῆς τοῖ Ἀριστοτέλους συναγωγῆς καταμάθοι, ἐξῆς ημεῖς πρῶτον ποιησόμεθα την ἐκλογήν. 2s XXVII 33 . Φησι περὶ Κωνώπων τῆς Μαιώτιδος λιμνης τούς λύκους παρὰ τῶν ἁλιέων λαμβάνοντας τροφὴν φυλάττειν τὴν θήραw ῖν δ' υπολάβωσί τι ἀδικεῖσθαι, λυμαίνεσθαι τὰ λίνα καὶ τους ἰχθύας αυ
129쪽
Κεδροπόλει τους ανθρώπους καὶ τους ἱέρακας κοινὴ θηρευειν τὰ ὀρνιθάρια τους μεν γὰρ Οοβεῖν τοῖς ξυλοις, τούς δε Πρακας καταδιώκειν, τα δὲ φευγοντα εἰς τους 5 ἀνθρώπους ἐμπίπτειν' δι ὁ κῶ μεταδιδόναι τοῖς ἱέραξιν αυτοῖς τῶν ληφθέντων. XXlX 35). Ιας δ' ἐλάφους λέγει τίκτειν παρὰ τὰς ὀdούς, φευγουσας τὰ θ ρία ῆκιστα γὰρ ἐπιτίθει σθαι τοὐς λύκους ἐνθάδε ε ἄγειν δε καὶ τὰ τέκνα ἐπὶ i τῶν σταθμῶν , ἐθιζουσας ου δεῖ ἀποφεύγειν' εἶναι δετολο πέτραν ἀπορρῶγα, μίαν ἔχουσαν οδόν. ξδη δεδιειλῆφθαι ἀχαιίν ν ἔλαφον κιττόν εχουσαν ἐπὶ τῶν κεράτων ως αν ἐνiτρων ἔντων. ἀλίσκεσθαι δε ἐλάφους
και συριττόντων καὶ αδόντων, ῶστε και κατακλίνεσθαι
οταν τοξευθῶσι, ζητεῖν την δίκταμνον dοκεῖ γὰρ ἐκβλητικὸν εἶναι τῶν βελῶν. XXXI 37 . T ν δε πάρδαλιν φάναι τιυὰς κατα- 20 νενοηκυῖαν, ὁτι τὰ ζῶα τῆ ὀομὴ αυτῆς χαἱρει, ἀποκρύπτειν Ιαυτην καὶ Οἴτως θηρευειν τὰ προσπορευόμενα ἐγγυς. XXXII 38 . Toν δε ἰχνευμονα, ὀταν χρ οφιν
130쪽
XXXIII 39). Tῶν δε κροκοδείλων λέγει τους Ιτροχίλους εκκαθαίρειν τους ὀδοντας καὶ ἀπὸ τομων τρέφεσθαι, τον δε ωφελούμενον αἰσθάνεσθαι, και ἴταν ἐξελθεῖν βούληται ὁ τροχιλος, τον αυχένα κινεῖν, χα
φάην, ἐπεσθίειν ὀριγάνου. καί ποτέ τινος παρατηρήσαντος και ἐκτίλαντος την ὀρίγανον οὐκ εχουσαν ἐπιφαγεῖν τελευτῆσαι.
XXXV 4 l . 'ν δε γαλῆν, ὀταν μάχηται μετατου ἔφεως, τοί ππάνου προεσθίειν' πολέμιον γαρ εἶναι 15 τῶ ἄφει την ὀσμήν. καὶ προς τας πλqγας δε τοὐ ἔφεως βοηθεῖν τὸ πήγανον ἐν ἀκράτω διηθηθεν καὶ ποθέν. καὶ γαρ υς ἄταν υπὸ τοs ὁφεως δοχθῆ, φέρεται ευ- θέως επὶ τους ποταμους και ζητεῖ τὸν καρκῖνον. ἔστι δεκαὶ τοὐτο τῶν καταγραφομένων και βοηθεῖ προς τας 20 πληγας τοὐ οφεως ἰσχυρῶς. XVI 42 . H φάττα δε, ὀταν πληγῆ, τqν ὀρίγανον ἔσαξεν εἰς τό ελκος καὶ γίνεται τομον τὸν τρόπον πιής. XXXVII 43 . Ο δ' Ουν Ἀριστοτέλης την χελι- 25δόνα φησὶν ἐν τῆ σκηνοποιία συγκαταπλέκειν τοῖς κάρ-
XXXV. Itisi. an. 9. 7. Plin. 8, 27. 20, 13. XXXVl. IIiM. an. 9, 7. Ael. 5, 46. XXXVII. Iul. an. 9. 8. Ael. 3, 24. 25. Plin. 10, 33.