Paradoxographoi insunt Aristotelis mirabiles auscultationes, Antigoni, Apollonii, Phlegontis historiae mirabiles, Michaelis Pselli lectiones mirabiles, reliquorum eiusdem generis scriptorum deperditorum fragmenta ... edidit Antonius Westermann

발행: 1839년

분량: 283페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

91쪽

καλουμένων, η καλεῖται Λιπάρα, τάφον εἶναι μυθολογουσι, περὶ ου καὶ ἄλλα μεν πολλὰ και τερατώδη λέγουσι, τοὐτο δ ' οτι Ουκ ἀσφαλές ἐστι προσελθεῖν προς ἐκεῖνον τον τόπον τῆς νυκτος συμφωνουσιν ἐξα-5 κουεσθαι γὰρ τυμπάνων καὶ κυμβάλων ἐχον γέλωτά τε μετὰ θορυβου καὶ κροτάλων ἐναργῶς. l07ὶ λέγουσι δέ τι τερατωδέστερον γεγονέναι περὶ τὰ σπήλαιοπι προημέρας γαρ ἐγκοιμη ναί τινα εν αυτῶ οἰνωμένον, καὶ τομον υπὰ τῶν οἰκετῶν ζητουμενον ἐφ' ημέρας τρεις

εο διατελέσαι, τῆ δε τεταρτy ευρεθέντα ως νεκρον αποκομισθῆναι υπο τῶν οἰκείων εἰς τον χιον τάφον, καὶ

τῶν νομιζομένων τυχόντα πάντων ἐξαίφνης ἀναστῆναι καὶ διηγεῖσθαι τὰ καθ' εαυτον συμβεβοκότα. τουτο μὲν οἶν ὴμῖν φαινεται μυθωdέστερον ομως μέντοι ἔδει μὴ Δ παραλιπεῖν ἀμνημόνευτον αυτὸ τῶν περὶ τον τόπονεκεῖνον την αναγραφὴν ποιουμενον.

οὐκ ἔχουσά τι θαυμαστόν' περικεῖσθαι γὰρ λέγουσι περὶ 20 αυτὴν λόφους κυκλω, το υφος οὐκ ελάσσους τριῶν σταδίων, καὶ αυτὴν εἶναι τῶ σχῆματι κυκλοτερῆ, τὸ βάθος εχουσαν ανυπέρβλητον. ἐκεῖνο δε θαυμάσιον φαίνεται' υπερκειμένων γὰρ αυτῆ πυκνῶν δένδρων, -ὶ

92쪽

τινων ἐν α υτὴ κατακεκλιμένων, οὐδὲν ἔστιν ἰδεῖν φυλλον επὶ του υδατος εφεστηκός, ἀλλ' ουτω καθαρώτατόνεστι το ἴδωρ, ῶστε τοὐς θεωμένους θαυμάζειν. l09 περι δε την ἀπέχουσαν ηπειρον αυτῆς Ου πολὐ θερμὰν υδωρ πολλαχόθεν εκπίπτει, καὶ ὁ τόπος ἄπας καλεῖται ΙΠυριφλεγέθων. ἔτι δε Ουδεν διίπταται ἔρνεον αυτήν, Φεὐδος οἱ γὰρ παραγενόμενοι λέγουσι πλῆθός τι κύκνωνεν αυτὴ γίνεσθαι. CIII si10J. Φασι τὰς Σειρηνουσας νήσους κεῖσθαι μὲν ἐν τῆ 'Iταλία περὶ τον πορθμὀν επ ' αυτῆς τῆς εο ἄκρας, δς κεῖται προ τοὐ προπεπτωκότος τόπου καὶ διαλαμβάνοντος τοῖς κόλποις τόν τε περιέχοντα την Κύμην καὶ τὰν διειληφότα τqν ΙΠοσειδωνίαν καλουμέ-νην' εν ω και νεως αυτῶν Πρυται καὶ τιμῶνται καθ' υπερβολήν υπὰ τῶν περιοίκων θυσίαις ἐπιμελῶς AM II και τὰ Ονόματα μνημονευοντες καλοίσι τqν μεν Παρθενόπην, τῆν δε Λευκωσίαν, την δὲ τρίτην Λίγειαν.

καὶ τῆς 'Iστριανῆς ἔρος τι εἶναι τὀ καλούμενον Βέλφιον, ἔχον λόφον υψηλόν. επι τολον τὸν λόφον οταν ἀνα- 20 βαίνωσιν οἱ Μέντορες οἱ επι τos 'Aδρίου Οἰκοὐντες,

93쪽

34 ARISTOTE l,l SI

ἀποθεωρουσιν, ώς ἔοικε, τα εἰς τον Πόντον εἰσπλέοντα πλοῖα. εἶναι δὲ καί τινα τόπον εν τοῖς ἀνὰ μέσον δια- στήμοσιν, εἰς δν αγορὰς κοινῆς γινομε ς πωλεῖσθαι παρὰ μεν τῶν εκ του Πόντου εμπόρων αναβαινόντων 1 τα Λέσβια καὶ .Xῖα καὶ Θάσια, παρὰ δὲ τῶν εκ του 'Aδρίου τους Κερκυραῖκους αμφορεῖς.

CV 112 . Φασὶ δὲ καὶ τὸν Iστρον ρέοντα εκ τῶν 'Ερκυνίων καλουμένων δρυμῶν σχίζεσθαι, καὶ τῆμεν εἰς τον Πόντον ρεῖν, τνι δε εἰς τὀν Αδρίαν ἐκβάλ-

ο λειν. σημεῖον δε Ου μόνον εν τοῖς νυν καιροῖς ἐωράκαμεν, ἀλλα καὶ ἐπὶ τῶν αρχαίων μῆλλον, οἷον τὰ εὐζὰπλωτα εἶναι καὶ γὰρ 'Iάσονα τον μεν εχπλουν κατὰ Κυανέας, τὰν δε εκ τοὐ Πόντου εκπλουν κατὰ τον' Ιστρον ποιήσασθαί φασί καὶ φέρουσιν ἄλλα τε τεκμη - 15 ρια οὐκ ολίγα, καὶ κατὰ μεν τqν χώραν βωμοὐς υπὸ του 'Iάσονος ἀνακειμένους δεικνυουσιν, εν δὲ μια τῶν νήσων τῶν ἔν τῶ Αδρὶ πολυτελις ιερὰν Αρτέμιδος

ὐπὸ Μηδείας ἱδρυμένον. ἔτι δὲ λέγουσιν, ὼς Ουκ ἄν

παρέπλευσε τας Πλαγκτὰς καλουμένας, εἰ μη εκεῖθεν

94쪽

τs Tυρρηνικῶ πελάγει, ἄλλα τε δεικνύουσι μνημεῖα τῶν ἀριστέων καὶ το επὶ τῶν ψηφων δὲ λεγόμενον παρὰ γὰρ τον αἰγιαλῖν ψήφους φασὶν εἶναι ποικίλας, ταύτας δ' οἱ 'Eλληνες οἱ την νῆσον οἰκουντες λέγουσι την χροιὰν λαβεῖν απὰ τῶν στλεγγισμάτων Αν ἐποιοbrio I ἀλειφόμενοι ' ἀπο εκείνων γὰρ τῶν χρόνων Ουτε πρότερον ἐωρ ὰσθαι μυθολογουσι τοιαύτας ψήφους Ουθ'

υστερον επιγενομένας. ετι δε τούτων φανερώτερα σq-μεῖα λέγουσιν, οτι ου διὰ τῶν Συμπλπάδων ἐγένετο ὀ ἔκπλους, αυτῶ τῶ ποιητῆ εν ἐκείμις τοῖς τόποις θμάρτυρι χρώμενοι. τὴν γὰρ δυσχέρειαν τοὐ κιν/ύνου ει φανίζοντα λέγειν ἔτι οὐκ ἔστι παραπλευσαι τον τόπον ἀλλα θ' ὀμου πίνακας τε νεῶν καὶ σώματα φωτῶν κυμαθ' ίλος φορέουσι πυρός τ' ὀλοοῖο θέελλαι. περι μεν ουν τὰς Κυανέας ου λέγεται πυρ ἀναπέμπειν, laπερὶ δε τὰν πορθμῶν τὸν διαλαμβάνοντα τὴν Σικελίαν, ἐφ' ἔκάτερα κειμένων τῶν του πυρῖς ἀναφυσημάτων, καὶ τῆς τε νήσου συνεχῶς καιομένης, καὶ τοὐ περὶ τὴν

Αἴτνην ρεύματος πολλάκις τὴν χώραν ἐπιδεδραμηκότος. CVl 1143. Eν Tάραντι ἐναγίζειν κατά τινας χθχρόνους φασιν Ατρείδαις καὶ 2 δείδαις καὶ Αἰακί3αις καὶ Ααερτιάδαις, και Ἀγαμεμνονίδαις δὲ χωρὶς θυσίαν ἐπιτελεῖν ἐν ἄλλ' ήμερα ἰδια, εν ῆ νόμιμον εἶναι ταῖς γυναιξὶ, μὴ γεύσασθαι τῶν ἐκείνοις θυομένων. ἔστι δὲ

95쪽

και Αχιλλέως νεὼς παρ' αὐτοῖς. λέγεται δὲ μετὰ τοπαραλαβεῖν τοὐς Ἀραντίνους 'φάκλειαν τον τόπον καλεῖσθαι ον νυν κατοικοῖσιν, ἐν δὲ τοῖς ἄνω χρόνοις τῶν Ιωνων κατεχόντων Πλεῖον ἔτι δε ἐκείνων εμπρο-5 σθεν υπό τῶν Πώων τῶν κατασχόντων αυτὴν Σίγειονώνομάσθαι.

CVII 115 . Παρὰ δε τοῖς Συβαρίταις λέγεται

Φιλοκτήτην τιμῆσθαι. κατοικῆσαι γὰρ αυτὰν ἐκ 2 ροίας ἀνακομισθέντα τὰ καλούμενα Μάκαλλα τῆς Κροτωνιά- ο τιJoς, ἶ φαοιν ἀπέχειν ἔκατόν εῖκοσι σταδίων, και ἀναθεῖναι ἱστορ Οὐσι τὰ τόξα τῶ πιράκλεια αυτον εἰς τοτου ' Απόλλωνος τοὐ ὰλίου. ἐκεῖθεν δέ φασι τούς Αροτωνιάτας κατά τὴν επικράτειαν ἀναθεῖναι αυτῶ εἰς τὀ Ἀπολλώνιον τὀ παρ' αὐτοῖς. λέγεται δὲ και τελευτή - Ι σαντα ἐκεῖ κεῖσθαι αυτόν παρά τον ποταμόν τον Συβαριν, βοηθῆσαντα Ῥοδίοις τοῖς μετὰ Πηπολέμου εις τους ἐκεῖ τόπους ἀπενεχθεῖσι και μάχην συνάφασι προς τους ἐνοικουντας τῶν βαρβάρων ἐκείνην τὴν χώραν. CVIII illi . Περὶ δὲ τὴν 'Iταλίαν τὴν καλου- 20 μένην Γαργαρίαν, ἐγγύς Μεταποντίου, 'Aθηνὰς ἱερόν εἶναί φασιν Ἐλληνίας, ἔνθα τὰ του Ἐπειοὐ λέγουσιν ἀνακεχθαι ἴργανα, 2 εἰς τον δουρειον Ἀπον ἐποίησεν,

96쪽

ἐκείνου την επωνυμίαν ἐπιθέντος φανταζομένην γὰρ αυτῶ την 'Ἀθηνὰν κατά τον υπνον ῖξιουν ἀναθεῖναι

τα ὁργανα, καὶ διῶ τουτο βραδυ τέρας τυγχάνοντα τῆς αναγωγῆς εἱλεῖσθαι ἐν τῶ τόπω, μὴ δυνάμενον ἐκπλεῖσαι ἴθεν 'Eλληνίας 'Aθηνὰς το ἱερον προσαγορευεσθαι. 2CIX 117 . Aέγεται περι τον ονομαζόμενον τῆς Θαυνίας τόπον ἱερόν εἶναι 'Aθηνὰς 'πιαῖας καλουμενον, ἐν δε δῆ πελέκεις χαλκοῖς καὶ ἶπλα τῶν Θιομήδους ε ταlρων καὶ αὐτΟὐ ἀνακεχθαι. 118 εν τουτω τῶτόπω φασιν εἶναι κυνας, ῶ τους αφικνουμενους τῶν si

'Eλλήνων Ουκ ἀδικοῖσιν, ἀλλα σαίνουσιν ἄσπερ τοίς συνηθεστάτους. 119) πάντες δὲ οἱ -υνιοι καὶ οἱ πλησιόχωροι αυτοῖς μελανειμονΟὐσι, καὶ ἄνδρες και γυναῖκες, διά ταυτην, ως εοικε, την αἰτίαν. τὰς γὰρ Πωάδας τὰς ληφθείσας αἰχμαλώτους καὶ εἰς εκείνους τους 1οτόπους ἀφικομένας, ευλαβηθείσας μὴ πικρῆς δουλείας

τύχωσιν ύπο τῶν ἐν ταῖς πατρίσι προυπαρχουσῶν τοῖς 'Aχαιοῖς γυναικῶν, λέγεται τὰς ναυς αυτῶν εμπρῆσαι,

D' ἶμα μεν την προσδοκωμένην δουλείαν εκφύγωσιν,οῦμα δ' ἶπως μετ' ἐκείνων μένειν ἀναγκασθέντων συν- 2θαρμοθεῖσαι κατάσχωσιν αυτοὐς ἄνδρας. πάνυ δε καὶ τῶ ποιητῆ καλῶς πέφρασται περὶ αυτῶν έλκεσιπέπλους γὰρ καὶ βαλ)κόλπους κἀκείνας, ως εοικεν, ἰδεῖν ἔστιν.

CX 120 . Eν δε τοῖς Πευκετίνοις εἶναί φασιν

97쪽

' Αρτέμιδος ἱερὀν, ἐν ω τὴν διωνομασμένην εν εκείνοις τοῖς τόποις χαλκῆν ελικα ἀνακεῖσθαι λέγουσιν, ἔχουσανεπίγραμμα μ ομήδης Αρτέμιδι. α μυθολογεῖται δ' εκε

νον ελάφω περὶ τον τραχηλον περιθεῖναι, την δε περι-5 φλαι, και τομον τον τρόπον ευρισκομένην υπὀ 'Aγαθοκλέους υστερον τοὐ βασιλέως Σικελιωτῶν εἰς τὰ του

Θιὰς ἱερὰν ἀνατεθῆναί φασιν. CX i 21 . 'Eν τὰ ἄκρα τῆς Σικελίας τῆ καλου-

μενy Πελωριάδι τοσουτον γίνεσθαι κρόκον, ωστε παρά1n τισι ι ἐν των εν ἐκείνοις τοῖς τόποις κατοικουντων μηγνωρίζεσθαι 'Eλλήνων, ποῖόν τί εστι το α i/θος, επὶ δετῆς Πελωριάδος ἀμαξας κατακομίζειν μεγάλας τοὐς βουλομένους, καὶ κατἀ την εαρινῆν ωραν τἀς στρωμνὰς καὶ τίς σκηνας εκ κρόκου κατασκευάζειν. 15 CXII 122 . Φησιν εἶναι ὁ Πολύκριτος ο τῶ Σικελικἀ γεγραφώς εν ἐπεσιν εν τινι τόπω τῆς μεσογείου λίμνιόν τι ἔχον ὁσον ἀσπίδος τό περίμετρον. τοὐτοδ' ἔχει υδωρ διαυγες μεν μικρῶ δε θολερώτερον. εἰς τοὐτ' Ουν εάν τις εἰωὴ λουσασθαι χρείαν ἔχων, αυξε-20 σθαι εἰς ευρος, ἐῶν δε καὶ δεύτερος, μὰλλον πλατύνε-

μεῖζον γενόμενον διευρύνεται. ἐπειδὰν δε τοὐτον τον

98쪽

τέωρα τὰ σώματα τῶν λουομένων ἔξω ἐπὶ το ἔδαφος ως δ' αν τοὐτο γίν ται, εἰς τό ἀρχαῖον πάλιν σχημα τῆς περιμέτρου καθίσταται. ου μόνον δ' ἐπὶ ἀνθρώπων τοὐτο περὶ αυτὰ γίνεται, ἀλλα καὶ εάν τι τετράπουν Ι

δονίων φασὶν ἔρος εἶναι Ο καλεῖται Ουράνιον, παντοδαπῆς μεν υλης γέμον, πολλοῖς δε διαπεποικιλμένον ἄνθεσιν, ὼστε τους συνεχεῖς τόπους επὶ πολύ μεταλαμ- 1οβάνοντας τῆς ευωδίας αυτοb ἡδίστην τινὰ τοῖς ὀδοιποροῖσι προσβάλλειν την ἀναπνοῆν. προς δῆ τοὐτοντον τόπον κρήνον ελαιου φασὶν εἶναι, την δε ὀσμὴν εχειν του κέδρου τοῖς ἀποπτίσμασιν ὁμοίαν. δεῖν δέ

φασι τον προσιόντα προς αυτὴν αγνῖν εἶναι, καὶ του- Iτου γινομένου πλεῖον ἀναβλυζειν αὐτὴν τό ἔλαιον, ἄστεἀσφαλῶς ἀρυεσθαι. CXIV 124 . Φασὶ καὶ ταυτης τῆς κρήνης πλησίον εἶναί τινα πέτραν αυτοφυῆ, μεγάλην τῶ μεγέθει. ταυτην Ουν λέγουσιν, επειδἀν μεν ἡ θέρος, φλόγα υἀναπέμπειν πυρός, χειμῶνος δε γενομένου ἐκ του α2τοὐ τόπου κρουνὼν υδατος ἀναρραίνειν ουτω Φυχροὐ

99쪽

ῶστε χιονι συμβαλλόμενον μηδὲν διαφέρειν. καὶ τουτόφασιν Ουκ απόκρυφον ουδὲ μικρόν χρόνον φαίνεσθαι, ἀλλα το μὲν πυρ ἀνιέναι την θερείαν ὀλην, τό δε ἴδωρ

πάντα τον χειμῶνα.

5 CXV i 25 . Aέγεται δε καὶ περὶ τqν τῶν Σαπῶν καὶ Μαιδῶν χώραν καλουμένον τῆς Θράκης ποταμόν

τινα εἶναι Πόντον προσαγορευόμενον, ἐν ί καταφέρε-6θαί τινας λίθους ῶ καίονται καὶ το υναντίον πάσχουσι τοῖς ἐκ τῶν ξυλων ιινθραξι. ριπιζομενοι γὰρ σβέννυνται Ο ταχ ἐω ς.'υδατι δἐ ραινόμενοι ἀναλάμπουσι καὶ ἀνάπτουσι κάλλιον. παραπληοίαν δε ἀσφάλτω, ἶταν καίωνται, καὶ πονηρῶν οντως ὀσμὴν καὶ δριμεῖαν εχουσιν, ἄστε μηδεν

CXVI i 26). Εἶναι δέ φασι καὶ τόπον τινά παρ'

1β αυτοῖς Ου λιαν μικρόν, ἀλλ' ώς αν εἴκοσί που σταδίων,ος φέρει κριθῶς, αις οι μὲν ανθρωποι χρῶνται, οἱ σωποι καὶ βόες ουκ εθελουσιν αυτας ἐσθέειν, ουδ' ἄλλο οὐδέν. αλλ' ουδὲ τῶν υῶν Ουδὲ τῶν κυνῶν ουδεμία τολμὰ γευσασθαι τῆς κόπρου τῶν ανθρώπων, οῖτινες 2ο αν ἐκ τῶν κριθῶν τούτων μὰζαν φαγόντες ἡ ἄρτον ἀφοδευωσι, τῶ θνήσκειν.

100쪽

συμφυεται καὶ πάλιν εἰς το αυτό καθίσταται.

υμφίπολιν φασὶ γίνεσθαί τι τερατῶδες καὶ ἄπιστον τοῖς μη τεθεαμένοις. εξιόντες γὰρ οἱ παῖδες ἐκ τῶν κωμῶν και τῶν ἐγγυς χωρίων επὶ θήραν τῶν ὀρνιθαρίων συν- 10 θηρεύειν παραλαμβάνουσι τοὐς ἱέρακας, και τοὐτο πομουσιν Ουτως. ἐπειδάν προέλθωσιν εἰς τόπον επιτήδειον, καλούσι τους ἱέρακας ἀνομαστὶ κεκραγότες ' οἱ δ' ὐταν ἀκούσωσι τῶν παιδων την φωνήν, παραγινόμενοι κατασοβουσι τους ἔρνιθας' οἱ δε δεδιότες εκεένους καταφευ- IIγουσιν εἰς τοὐς θάμνους, οπου αντους οἱ παῖδες ξυλοις τύπτοντες λαμβάνουσιν. δ δε πάντων ἄν τις μάλιστα θαυμάσειε μ' οἱ μὲν γὰρ ἱέρακες ὀταν αυτοί τινα λάβωσι τῶν Οονίθων, καταβάλλουσι τοῖς θηρευουσιν, οἱ δὲ παῖδες απάντων τῶν δόντων μέρος τι τοῖς ἱέραξιν γοάποδοντες απέρχονται.

CXIX 129 . Θαυμαστόν δε τι καὶ παρὰ τοῖς

Ἐνετοῖς φασι γίνεσθαι. ἐπὶ γἀρ την χώραν αυτῶν πολλάκις κολοιῶν αναριθμητους μυριάδας ἐπιφέρεσθαι καὶ

SEARCH

MENU NAVIGATION