Quinti Smyrnaei Posthomericorum lib. XIV

61쪽

e sicli. VII. 33 rel. Epithaeta Homero non usitata sunt/κοακάτη XII. Ist. πολυχανδη I. as. IV. 47s. g πιιν sinpliciter pro urierimi, mori, I. 768. II. 9. I. 92.

Similiter a n aliquoties occurrit in diu ut VI. Io. A γαρ μνων δῖος ἐνάρατο πουλω μιλον. VIII. 99. XI. a. o. Sed nanc formulam, omni lociuendi usi desinitam, pro liurariorani pecaeato habere non dimito, de io vide ad V sto. Denique εκποθὲν, Iod Voca in initum frequentat Quinnis, modo pro ex ponit, III 436. IX. as . ἐκπιθεν Ουλυμποιο, quod etiam legendum III. 696. LXI. 26 . rel. niodis absolute est, pro uindec-npete, conde VII. 3os. VIII. I. as 3. 242. λεων δ ετ ροθι φανει ἔκ--ἰ-υμενος. Alia naiooris momenti nicomitto, ne sim in his Iongior.

In posita, cui argumentum tractavit e fabula vetere destinatim , naud partim interest nosse Pios auctores euriis sit, ut tam de doctrita ipsi , auam ingenio,ina in fabulis tractanis ornandi scpie usus sit, recte possit iudicari. Etenim communis mos truit poetariam, inprimis a Alexandrinormi inde aetate, ut fimulas a V teribus traditas variarent aut exornarent , pro suo Nis- Iii inmnio aut consilio nec ingenio tantum dictionis ornatu aestimabarii poeta, sed etiam veteris mim

62쪽

SE . III. DE FONTIBUS CARMINIS. ni

laein historiae studio & cog titione, adeo ut non sicile

esset poeta, qui non graminaricus. Iam noster ouo ni is in arguinem Vertati a plurinus, diversistae nu, lis tractivo, eo niuis lisquirendum, quos maxinis r mina tradendam auctores et rit, mina praesertim ea res natu param mmmentationisin auetoritatis ipsi cae inini assere possit, siquidem illii ex antiquis cyclicis carinitanis expressum esse probatale fit, quoriini iactiis rana quod ninosis Ninpenset.

Fanulae Troianae, norum est, tantum celebratae fuerint in anticiuitate caririnibus poetaminin narrati nuriis notanum Homerica tamina exceperiant merae epici, quoriina Piosdam cyclicoriini nomine appellavit grammaticorum Alerandrinorima aetas. Securi sunt storici, tragici Alexandrini poetae imma natici, de quihus singulis inulta dici postent, sed nec magnopere attinet ad nostram dispiriationem, dictum iam est ac- mirateis copiose ab Heynio, Iacolis 6 ill locis sepra laudatis. Hoc tantiina moneo, per omnes ara res maxime viguisse reriit Troiatiariti studium quod paret ex imitatoribus Coluino Irypniodiuo, Quinto, ex iis auos multis post seculis Teterae concinnavit centonibus. Idem studium fuit, quod nobis servavit nae carmina, manet tot alia perierint. Nobis aluein, qui in eo poeta Veri unur, inii conti-nirationem Homeri in ipsit, ad eos saltem, qui Posthonterica tractarunt, reali disputauio Exstitit in antiquitate satis magnus podmatum numerias dem ae reriti Tr lanariam parae, inprimis de Ilii excidio, 'ita λέου πέρσεω s. αλωσέ- nomine laiulari solent. Spectat huc primo AHA M. Memnon si Aethiopis Penthesileae Memnonis adamiam adventia, usuue ad mortem Achillis, de eius armis certamen Porro Ilias parva L es, res ab acinorum inde iudicio us*ae ad Troiam captam

gestas complexa Denique laiulatur 4λιου πω, A ni,

63쪽

Lshis, Mais s. eis Argoin, 4Mehon. Eandentis vini irataramina partem alii scriptores attigerunt. ρω auctores, ut Hellaniciis Lesbius, Dionysius Milesius, aliivie Tragici quomi irequenter ex Pomomericis fabularum argumema sumserum. Sic Asbli tragoediae exstiterant Memnon , amoriam viliciunt, Philoctetes Sophoelia Aiax μαστιγοφόρος Philoctetes vel nunc sum sunt, interciderum Memnon, Aethiopes eadem fomtasse, agoedi Aiax Iannis , Cassandra , ἀκαινἀ , Nauplius M'καευς, Polyxena, Dollire, Sinon; imp - Troades, eoptolemus , Polyxena, niloctetes; I phontis, Sophoclis filii fuit λιου πέρσις, se enim segendum apud Suictu pro 'Iλιος, Περσιν Νῖ--h- , t se Gleni uitia, scripserare eoptolemum & Περσὶς ἡ Πολυξένη Πω rara Memnonem, Grammon ciuilem

Θερσιτοκτόνον. - - picor in istorum nulli ad nos per veneriint, tragicor In paucae fabulae Servant tantiam sunt fragmnia, mimentat, Vul ris viae laminar

latitia Lbulariun areatio apiti poetas, mythographos grammaticos, excerpta illa & concin in ex antiqius illis carmissibus. Quare sissicile est statirere, to p tissinunt minis sit auctor , ii de consilio fabulas pos homericas tractavit. Investigare tamen rem Me acciIratius iam adhuc factum est, .con hiras asseris,miae, si invictis rationibus declarari non possint, pri dicissitatis tamen ta an comminutatiin ea . Primum igitur affrinare ausim e raucis dirinrumno in tali hausisse, quod quemque docebit Quin icum Graecoriun tragicoriam, Iae ire perunt rei Visis facta comparatio. Sunt in his tragoetiis mitti a poetis praeclare tranata, maiiuus plurima ad oraratrum caminis petere potuisset noster, sumsisset sine dubio, nisi alios potius ante oculos habuisset, V. c. in Philoctete e Lemno res endo, Polyxenae immolati ne in aui is nini commune havit eum Sophocle

64쪽

Euripide. In annorum iudicio Ul . . ninnini dissulet ab Aiace Sophoclis, cf. s. 37. 39. in Helenae rediis ab Euripulis:Helena In aliis, ut Iaocoontis lato. cliversam a Virgilio, qui e tri scis hausisse Videmur,

riuionem multiir, ad commovendos non ore cinis ratione animos multo minus aptam. Adeovi quo latis clatiis poeta egregie usus est artino ad ornariam, gramviraten in maiestatem carinini conciliandam, hoc ut tu noster destitintili Porro iacile observabit aliquis personarum siversitatem non ita descriptam esse Me ornatam apud nostriam apud alios poetas. an hoc sere est ex artificio serioriini poetarrum, tragicorum i primis. Hi Paridem nollena secer int Helenam per dam, luxuriae deditam, Polyxenam magnanimam generosam. Apud Quintum Paris minime est inabellis ut nec est aptu Homerum . Helena, ut apud eundem, pinsica, invita abducta a Paride Polyxena fenuneo cum eiulatu ad morten ducitur. Quae omnia magis veteris

epici simplicitatem sapiunt, miram seriorem inlicii et gantiam & tragicam artem verbo, nihil est in nostromaodi agicum affectum innitatem spiret, omnia ad epicae narrationis imiolem composita.

g. IV.

An ex antiquissimis historicis hauserit Qvintus , nec affirmari nec riuioniuxis certis negari potest. Sed nec verisimile est , ex iis aurire voluisse poetam, cui ad manus essent antiqua carmina, dubitare licet istos Piunti aetate superstitisse Accedit, quod quae pars in occurrunt ex Hellanico aliisque excerpta, pleriinamae a nostro differrent in epicoriini mitione. Vid. Heyne in Excutis ad Aen. II. Hoc certum est, eum Sophistas ctetores, nilostratum inii Dictyis maretis nonii

65쪽

M insc puri si los reliquerant, non assilibuisse, iod

facile videbit uinos Unllos inim nostro carmine com- Eo igitur dediam sumus, ut veteres pisos disinium marini secivunt esse staritanius, quod iam ante XX. annosin io exciti rit, comparatis exiguis, Piissius tum uti licuit, notitiis, in Commentat de . Somiae ut cunque declarare conatus siun. Nunc postqviunis ratior horrum carminum notitia in Bibliotnec veri lire. artitu a me dira data est, Hilaanto a uratius cliseri iustae his laniere licet, reti actando simul ea, quae rim temere dicta sueriint. S. V. Iginii in pruna eamminu parte , h. e. rebus a morieme-ctoris ad Achillis usque interitiun funus, UD L V. secivus esse vident Aethiopidem retia Milesii Valde antiquus fuit hic poεra, quippe qiu an Eusebio referatur ad Ol. IV a Suida ad Ol. IX. at a Dionysio Lib. I.

68 antilaissimus poetarum , παλαιωτατος -- σμεν, ποιητης, Ἀρκτiνος, dicariIr Carmen eius a Memnonis, Aethiopis, cum Acnille pugna appellariini, clariti fuit in antiquitate, diu superstat, lippe cuius exceri tadedit Procliis sec. V. ipsumque argumentum picturis . sculptii risin tragoedus celebrariam, ut pro fundis illud hanendum sit favular in quae nuc spectiint Troianariini. Versitum numerum docet inscriptio marinoris Bomania coniunctiss. meren illustrati, qua dicitii suisse plus

ouam novies mille veritium. De argumento autem ce:

tiora nunc novimus, iocii excerptis in id laudata p. 32. Quin nae libris contineta illini I. Penthe

titulum earminis.

Observaeulum, in autographo D. Siebenkees, e quo haec par-

66쪽

SECT. III. DE F DBUS CARMINIS. xt

leae adventit in cum Achille pugnam. heistes ala Achille, cui penthesileae amorem exprobraverat, caeci-riir, uitile dissidium inter Achivos oriunt Achillesae

bilin navigat, sacris Apollini, ham factis, ab Ulysse a caede expiatur. II. memnon Troianis auxialio venit, cuius lanii Thetis Achilli praedicit pugna

ίιυνιρον Αἰθιοπίδων ' Ἀρκτίνου. Hoc quiden , ιθιοπιA , viistiose, sed istud, aut pro γραμματικα sumetulum , ut sit clλώτερον --α; aut, το πρῶτον τμημα , μύευ- etve ad alterum Proclii Itonii , βιβλι ν, reseratur. Prius ut praeseram suadet titulus in CG i. Veneto praefixus vitie Homeri : Πρόκλου χρηστομαθίας γραμματικῆς των ἰ ύ διηρωμένων

Φο- o iu&e. Bibl. p. 3 i. Nox γραμματι ι in diatione . . l. c. ea cul/t no apparet e duobus proeli i-Dras excerpta facta situra, in IV sectiones divisa, quatrum p in amomera vitam Margumenta fortasse Floretierisorian ea, num eum elegonia cs. Bibl. p. 66. contineret, altera Aethiopidem Arctini & soletasse Iliadem parvam Lesthis , tertia νόστους, piaria 'niei πέ'rit amas. Si quiden in solis ea, nun argumentis substitit epitomatoris stia fium Sislan is an ipso SiedenRees positan puto, pri γραμματικῶς, quae Vox his plene eripta est in s. ipsius, primum in titulo excerpti,desnde in hoe ipso Aethiopidis titulo in descriptione C sicis Veneti, Bini. I. p. 6. Erat vir v. in talidus non insita ae-

euratus, ut qui in descriptione Cod. Ven. I. e. p. s. titu- Iuni vitae Homeri praefixum plane omiserat, in exeerptis Proeli νόσ- argumentum praemiserit Telegoniae' ethiota pulsi, quod in deseriptione p. 66. quinum locum occupat. Idem Bibl. III p. 66 Iliadem parvam praeponit Aethiopissi, his demum monet quidus locis solia evulsa fuerant in podice. Praeterea moneo in autographo legi ἐπιβάλλει - Ἱλιὰς μάρου, non 'lλιάύα, sequitur Ilias, ut supra pag. 3. Oeterrunt hie de Arctino loeus ipsa Procili verba continere videriar. Resertur enim ad inrrum pGrran, ιν σου πρὲ τα-M βίβλ' .a de octo epico, de neogoniis Womnino antehomericis iissemierat Proetus libro altero de Homericis aliisque yclicis earnunibus exposuerat. Eclo De e quo nostra ducta sunt, priorem Procli librum plane neglexerant, ita ut his vitai meri primum segmentun esset. In hac p. L. Biol sin II. νZένω Iegendum esse, oditer indico.

67쪽

laeta Antilochus a Memnone, hic ab Achille caeditiir. Memnoni Ain ora, Iove concetante, immortalitatem triduit. III. Achilles Troianos suPt, in porta autem a Paridein Apolline interimitiari Fit acre certamen cie Achillis corpore, quod Aiax ad naves reportat, lysse interim Troianos amente. IV. Antilocnus numatur, Achilli iusta linebria mini, eumvie lugent Thetis inim Musis mereidiuiis corpus eius e rogo raptismanetis in Leucen intillam defert. V. Achivi tumulum ipsi faciunt cludosiane es parant de aranis Acnillis diruelium fit inter Aiacem Ulyssem, καὶ περι ταν Ἀχιλ- λι- τλω 'oδυσσεῖ καὶ Αιαm τάπις ἐμπέπτει .Hoc Aetniopidis argumentum si cum Quinti libris

L V conferata, vix piuo fore aui non utriinaque carmen convenire sateatur, non tantiam in reriina summa,

sed etiam in fabulariini orvine placiti fortasse Edr riit vivisione, auae ut luculentius pateat, lithrorii inis rationem e probabili coniectura assis : ipsi Dissere quidem utimi noster in paucis V. c. expiationem Acnil- sis, immortalitatem Menanoni datam, Acnillis corpusa Aiace in castra relatum non narrat: sed haec tanti non sunt, ut eum Arctinum ante oculos hanuissi du- Urenius Neme enim exscripsit vetera carmina, sed iit decet tueriini imitatorem pri suo consilio ovaedani omisit, alia Variavit. Caeterim Arctini carmen milito copiosius ti actare ceDuit no argumentum, siauicem i

Iud ve suum numero unive sun Qvinti poena super vit adeoque episodia intexti fuisse videntiar, quoriani nulla mentio facta in revissimis Procli excessuis, ut Troadibus arma sumenssuus, de Glauci & Aeneae cum Aiace pugna, Meoriun interventus, aliaque auae apud Quintum occurrunt. Sane molesta est haec excerpti revitas, ouae facit ut vel in alio sunstiterat Amctini carmen ignoremus Dinamum enim Aiacis Glyssis rei initium continent; nec viderii carmen nisi amniorum iudicio finito absolvi potuisse, nisi illud omnino a poeta non ausoluriini fuisse statuas Igilii nec -

68쪽

paret, an Aetniopidem securiis sit Quintiis libros nee an arma Actalis descripserit Arctiniisl De hoe sidem

vistites, cuinin Arctini carmen Iliaden continuo excipiat, nec quidPIam eorum anseri, atrae in Homericis occupata essent,inti Al ipsum argumento est, nae eum cognita halavisse; memnonis potius arma descripserit, ii in excerpto dicitur, di- ηφαιστότευκτον παν-

'iari ec videtur Piractus eiusque epitomitor plane fiaIentio praeteritiinis fuisse s ni Acnillis anna aenuo deserapta offerulisset, sive eodem a loraria aptitam n eritin, sive liverso. Una sit, Aetniopidem Aestini unitate actionis, quam dicunt, plane destinuam fuisse

apparet. Prima enim carminis pars de Penthesilea a Memnonis rediis, unde nomen inclitum carmini, plane est aliena, ut etiam ea, quae post Memnonis lariani acta narraverat Aoeoaue etiarn hoc carmen, plane ut Ilias, e carminum sive napsodiariim argumenti cognatione connexarum serie constilli , auas serior aevis, a parte insigniore, Memnonis sive Aetniopidis nomine con lexa est.

s. I.

In reliqua earinissis pari inprimis diiseni niluit L . dein parvam, 'λιάδα μικ-ν, cuius auctor tra liniret Mea Lesthas, Pyrrha aut Mitylena oriunatis 3 qui vixit secunditam nisebium circa Olynap. XXXIII. Cele retinumerat hoc poenia in Vetere Graecia sepe laudatum Aristoteli, pausaniae lalsis, & ab Alexandrinis grammat cis in Cyclum epimini relatum. Ex hoc nauserim tragici mytnograpni,in Vulgus poetariam , de a profundo illud tradendum magnae partis Uulamna Troianarum. Ipsum carmen periit; sed alii superfuisse eo stat vel ex hoc, quod a proclo lectum fuit, is Sch liastis, qui singulos versus ex eo laudant, imo fortasse a Gerae, tamquam is versus ex Elad parva addit sex antiquiorinus potius scholiis hausisse videturi a Argo

Plerumque ui Hot licitur, in Proelii exemptis Mιτυληναῖος. a Graitum sonasse seceto lectoribus si has nobilissimi olim in

69쪽

nienti lamnam indicat Aristoteles, de poeti cap. XXIV. mio loco Homeriani laudat, quod is unum liadi suae argumentum delegerit, cum alii poetae epici aiu unum

heroem aut rem tempore sestem connexam, iv μιαν

πραξιν πολυμερῆ, h. e. rem unam, sed e pluribus partibus compositam, carmine prosePrantur. Igitur Iliadem uni saltem aut duabiis tragoediis argumentuin praeberie, Cypria autem carnainc Iliadem parram multis,in hanc

nis resiquias apponam. Ad primum carminis libriam, de a moriun rudinio, spectant versus aptu Senol. Aristoph. qu. xosa Narrasse ita di itur . τὴν μιπιλν λιαία πεινοιηκὼς, h. e. Lesehes mulierem Troianam dixisse

vii in Seholio ad Eurip Hecub. p. 9 . e cod. Ursini ad luctoa Soligero L. V. de em temp. p. 37s. d. 3629. ita legitur :νυ μὲν μεσάτα, λαμπρ ὁ επέτελλι λάνα, aeolice, male opinato scit Selioli auctore, Lasthen, ex Aeolide oriundum. aeoliae scripsisse uitile in hanc fialectum Verba transtillit. Denique hue reserendi uitilemni versus ap. eundem Treteten ad Lycophr. 263. e Lesthe Αυτὶ Ἀχιλλιο μεγαθύμου Ηοιμο υἰὸe

70쪽

SECT. III. DE FONTIBUS CARMINIS. xv

msidem pluribus iam octo, quales laudat: πλων κρ

carminis indicare volunta, quam potius ti agoeis amni nomina, in ex eo ductae fuerint alit duci possim . quod iam recte vicit Salmasius ad Solin p. 6o is Siezπλων κρίσις exstabat elanysi , Φιλοκτητη Aescnyli, Sopnoclis, Euripulis, Νεοπτόλμος ω λέου πέρσῶ Niconmcni, Λάκαιναι - Σινο ν Sophoclis, Tρωάδε Euripidis. Tres sestem nota nanriit , de Iridus nihil constat, se .

επυλος, πτωχεια- ἀπόπλους, quae tamen potuerantiam

existere aut si non exstiterant, Aristoteles eas carminis partes indicavit, eincibus tragoeditarii ni argumenta peti possint. Eiirypylum Telephi fissium esse qui e , sia

Tmianis auxilio venit, non alteriin Evaemonis ness

lum, quod putavit Caslelveti ius Poestea Ar Me,uia gant ei ad n l. virum est. Πτωχεια reserenda ad Ulysiis, mendici haditu in Troiani ingressiim Odyss. p.

α44-Ἀπόπλους, nisi de simulata Acnivorii in ad e- nedum cum classe navigatione intelligas, Polyxenaeis Hemibae fanini, tragoedus celeuratum , complestitur. Caeteriin Aristotelem in hoc recensu ordinem carininis sequi & per se prodabile est, is sis viae mulo dicentia patescet. Ultimo tantum loco Sinon ante 'Mου πέρσι nominandus sui si videriar sed pretieinis generalioris nominis tragoediaia, in qua etiam Sinonis iaciniis commemorari de iit. Idena πόπλ dicemium, ad queni, si iii imana cnivortim a Troia navigationem innuit, plurima eor in spectiint, quae Troa sinus Euripidis

continentur. Igitur Λακαινα apud Aristotelem non mutandum inΛάκαινα, quod praesert Aldinain Basil prior, ut referatur ad Helenam, quae alias ovoque hoc nomine designatur vid. Eurip Troad. 86 sqq. ἄκοι - τὴν Λάκαιναν, ου ἐως ὀνομα δάμαρτο . . ποτ' η Ἀμὴ , λιγω - - Sophoclis silui a Choro Lacaenarum nomena