Biōnos kai Moschou ta Leipsana. Illustrabat et emendabat Gilbertus Wakefield

91쪽

Propior fuerat literanam ductibus hic conatus: Η ρα τις εσσι Θεος; TA Θεοις ΕΠΕΟΙΚΟΤΑ ρεζεις. Nihil autem iminutandum puto, et sensum finiriciam versu rectilis intelligamus. Ver. I 3S. Ipse *1olae divinaveram, συ δ' λοονα: 1ed male mutes elegante brevitate formu- lana, poEtae lacith indulσendam, pira συ δε Η μονον α σεις κατα Ηονα, αλλα) και κατα) ποντον, και το ποιεις) α οχος' inanierlabilis. De hoc online praepositionis vide ad Bion. i. 81. Caeterum, Versiculus indiget bucolicae celeritatis, cujus Moschum per carmen omne studiosum fuisse statim agnoveris. Fortὰ,Eν - ΣTIXΑΟΥΣΙ

92쪽

ANIMADVERSIONES

eriami proph intuenti taurias videor.' Vel, και EI 'γγυθεν. Aliud, ni fallor, non sinit orationis

Gripecte leo itima proprietaS. Ver. I 52. Sic, opinor, accurrulitas, quam ὁ στεΘελοιμι Cum aliis. Ver. 154. M olim emendaveram, Pro ταυρον:et, qutina ulem in mentem venerat etiam Valchen aero, in textum recepi.Ver. 156. Haec est a Briancrii codice scriptura prO ααλα φυσεαι ubi vox μαλα supplementum fuit editoriam. Scripsit autem Μosclaus: κλυτους ΣΥ ΦΥTΕΥΣΕΑΙ υιας :et hoc tuid in textum ad Gui poterat, sed temeritatis ac φιλαυτιας postulari nolumus. Euripides, Med. 831.

Eνθα ποθ' ἁγνας Eννεα Πιεριδας Λεγουσι ΜΟΥΣΑΣ Ξανθαν Αρμονιαν Φ ΕΥΣΑΙ. Neque aliter Pindarias, Pyth. iv. 25. Eπαφοιο ΚΟΡΑΝ Λσlεων ριζαν ΦΥΤΕΥΣΕΣΘΑΙ. Ver. 15j. Male judicaverunt viri doctissimi, nos tram lectionem, exquisitioseria lonσὰ atque uberiorem suae άπαντες postlaabentes, quae in nostra comprehenditur. Pa smyὸr habebuntur omnibata

omnium terrarum incolis o ut Pindari1S, Olcix. 84.

93쪽

reliquisse. Iclyll. iii. ver. 1. Locum dedimus accuratilis distinctum: quod et alita nobis, non sine magna senstis conanio litate, saepilis factum per se non monitus deprehendet n4sutus lector. Res est parvo molimine proba interpungendi ratio; sed in explicandis auctoriam elegantiis non habet levissimum

Ver. 3. Ita dedi pID και αλσεα: nam tenemus Ioci rationes ad Silv. Crit. i. p. I 39. expositas; undA multiplicilis efficacior, elegantior, atPae numerosior exsurgit cultissima periodus. Dna nihil habes praeter δενδρεα et ανθεα, quae solummodd desiderantur, Ut mox Ver. 32. r. S. AEPaantiallim variavit Theocriteum carmen, id. i. 64. Aρχετε βωκολικας, Μασαι φιλαι, αρχετ αοιδας.

94쪽

ANIMADVERSIONES

Ver. l2. Erat, clim cogitarem dedisse insciatim rx' ί ΚΑ ΜΟΣ τεθνακε-.Ver. 14. Ita emendaveram ex coriectura pro Στρυμονιοι: et, clim propria luce se commendet, et in mentem venerat etihm ValChenaero, non dubitavi recipere in contextum. Ver. I 6. Praenaonitum velim, me ex ingenio protulisse sequentem versiculum, ne lectorem Uatus impediret, sed uncinis inclusum, neque in numeros receptum: Cum mihi ad Valchenaeri sententiam videatur intercidisse versiis, ex incuria librariorum.

95쪽

σιν εικαζετο και αιπολοις, ταυτα Θρηνος ν των βοων επι βουκολω τετελευκοτι: qui locus me sero docuit, nostrina sic fuisse punctis restitis dispositis Concin-

96쪽

quae sunt suavissima. Ainlaesus fuerit loCum constituere ad hunc modum:

ΠΛΑΣΔΟΜΕΝΟΙ, γοαονm pro Theocriti tamὰn more, i. 74. Πολλαι οι παρ ποσσι ΒΟΕΣ, πολλοι ΔΕ ΤΕ ΤΑΥΡΟΙ, Πολλαι δ' αυ δαμαλαι, και πορτιες, ωδύραντο. Dicit vel o Moschus, non amplitis resonare Colles, vel boum mugitibus, vel Bionis in omnino vuletur accipienda, quam piraposuimus ad Silv. Crit. i, p. 139. emerulatio: Vide quae diximus suprii, id. H. 31. Neoae dictionem e pn- dZin pro nomine proprio habuerim ad Coluth.

97쪽

Βουτης καλος ολωλε, καλη δε μιν εκτανε κουρη. Ad secundum versum pessune Interpres. Reddas: Lach nuae taurisiuaverant.

Ver. 2S. Ad Suv. Crit. i. p. IV. legendum Proposui: Και Πανες ΣTONAXEΥNTO G σον ΤΕΛΟΣ:quae Pro genuinis habeo. Caete lina nunc melitis

trum Popium, past. Iv. 66. Ver. 3O. Similiter Nonnus, isti stipia: ολλυμενου μορον ' νΗ, Η, γαμον εὐαιρουσα, κινυρετο παρθενος Ηχω'Και δρυες εφΘεγξαντο, D σοι τοσον ηλιτε βουτης; Ver. 34. Quid vero p an et mel prae dolore mori ur Nondtim ex his angustiis me expedio: Ctim alii vero locum transeant securi, quid restet, nisi ut memet stipitem ac fungum putem y Locum

98쪽

Ver. 41. Hunc versiculum, tam longae vcυδια pulchre interjectum, ne periodo, diti suspensa, I toris spiritus laboret, Inscith satis, meo judiCIo, Valch. et Brunck. adulterinum jiusicant. Vide Theoc. E. IO5. Virg. ECl. viiI. 57. quI eodem consilio usi, si lithr carminis cursum interposito . versu levant. Mox ad ver. 69. Ver. 43. Scripsit poῆta, εν ΑΛΣΕΣΙ. Hesychius: αλσεα' τοποι καταδενδροι' maales veteriam sepulchris obumbrabant. Virru. AEn. iv. 63. stant manrbara arae, Caeruleis moestae VIttis atraPae cupresso.

ad locum miniis accurata VIdeatur. Ver. 5O. Locus HuM VIdetur partim 1anus. Qiaaedam fortasia ex Ideriant. Ver. G. Quidam ποτι ' malo quod dederim: confer Theoc. Id. XX. 28. Ig. H. I. Ver. 55. SemIOr Brunckium: Vulgb, επιζοσκετ. Bene fecisset Higitus, qui legit, cum ετι, αυδας in gignendi casu, si regimen exemplis vindicasset. Genuinum ari Itror:

99쪽

num habentem, Mulam ilici potuisse μελισμα; quasi novum fuerit dissectum pira caussd poni, et maxime poetis. Vides in Μeleagro μελισμα, stare pro ipso Anacreonte του μελισματος auctore. Adhibebo locum sumntoperA convenientem ex Mn-go, lib. si . p. 6O. Psi videtur lectioni μελιγμα auctoritatem dare. η συριγγιJ ενεπνει, το EHEU-

in tantino strepuit fimu A uiae. Ita accipienda est constriactio, mage latuit edItores. Ver. 62. Haec fiant A vet. edd. et codd. ΜSS. pro vulgatis naen losissimis G δ' άδυ απεζλεπεν ἀψας. Nostram temonem pulclare illustrabit

Theocritus, XI. 43.Aδιον εν ταντρω παρ εμιν ταν νυκτα διαξεις'Tις κε τωνδε Θαλασσαν εχειν η κυμαθ' ἐλοιτο;

Quem 1eviitur Virgilius, ecl. IX. 39. Illic ades, O Galateat quis est iram liuius in undis

100쪽

ANIMADVERSIONES

Ver. 68. Ita bene ed. Ald. et codd. Teg. Par.pro στυγνον : confer aIlimadversiones nostras in Sopia. Trachin. S69. Ver. 69. το φιλαμα poeticae elegantiae variatio est, pro ipsa Venere osculante. Legit itavae Valc-kenaerus infeliciter Tω πρωαν. Et hic et alibi interposui intercalarem versum, scribariacia incuria vel defatigatione proclii dubio orassum: confer eoo. i. S4. et nuper dicta ad ver. 41. Ver. 73. Theocritum putem ob oculos fuisse

nostri : H. Vii. 37. Και γαρ ερο Μοισαν καπυρον στομα. Ver. 74. Tentare quis poterat λαλον proponen do : argutum, vocat , ilium. - ΜalA Briancrius post Valch. πολυ κλυστοισι : Vide uv. 2. 29. Ver. 78. Sedulli caveant tyrones, ne κρανας Pro quarto casa accipiant, quod non nearini sectum noverim. HOC vetat vox Παγασβος. Inutator nostri. Longus, p. II. Προς τν ΠΗΓΗΝ, 'HΣ ΕΠΙ-NON αι αιγες. Haec tritissima formula, pro Eπινε τι εκ κραγας, fefellit Briinckium ad Aristoph. Nub. 272. Non falsum ad Acharn. I 46. Anonymus Atticista apud a nec . Grec. Villois. ii. p. St. αντι του ειπειν, εφαγεν

Ibid. εχε' vel habebat, 1. e. Utebatur; vel in colebat: ut centiὰs Homerias in Boeotia. Interea, altiliamus Valckenaeriam: