Herodoti Historiarum libri 9. curavit Henr. Rudolph Dietsch

391쪽

έωυτῶ λυναι τον τριποδα, φάμενόν σφι καὶ τον πόρον δέξειν καὶ ἀπήμονας ἀποστελέειν. πειθομένου δε του γήσονος ουτω δη τόν τε διέκπλοον των βραχέων δεικνυ- ναι τον Πίτωνα σφι, καὶ τὸν τρίποδα θεῖναι ἐν τωέωυτου ἱρω ἐπιθεσπίσαντά τε τω τρίποδι και τοῖσι συν σονι σημήναντα τὰν πάντα λόγον, ως ἐπεὰν τὸν τρίποδα κομίσηται των τις ἐκγόνων των ἐν τη Ἀργοῖ συμ- πλωόντων, τότε εκατὀν πόλιας οἰκῆσαι περὶ την Τριτωνίδα λίμνην Ἐλληνίδας πῆσαν εἶναι ανάγκην. ταυταακουσαντας τοὐς ἐπιχωρίους των Λιβυων κρυφαι τὸν τρίποδα. υτων δὲ ἔχονται των Μαχλύων Αὐσέες. ούτοι 1

δε καὶ οἱ Μάχλυες πέριξ την Πιτωνίδα λίμνην Οἰκέ- 'ουσι, τὸ μέσον δέ σφι ουρίζει ὁ Πίτων. καὶ οι μὲν Μάχλυες τα ὀπίσω κομέουσι τῆς κεφαλῆς, οἱ-Aυσέες

τα ἔμπροσθε. ὁρτῆ δὲ ἐνιαυσίη 'Aθηναίης αἱ παρθένοιαυτῶν δίχα διαστῆσαι μάχονται προς ἀλλήλας λίθοισί

τε και ξύλοισι, τῆ αυτιγενές θεῶ λέγουσαι τὰ πάτρια ἀποτελέειν, την Ἀθηναίην καλέομεν. τὰς δὲ ἀποθνησκουσας των παρθένων εκ των τρωμάτων φευδοπαρθμνους καλέουσι. πρὶν δ' ἀνεῖναι αυτὰς μάχεσθαι τάδε ποιεsσι ' κοινῆ παρθένον την καλλιστευουσαν ἐκάστοτε

κοσμήσαντες κυν- τε Κορινθ4 καὶ πανοπλίη Ἐλληνικῆκαὶ επ' ἄρμα ἀναβιβάσαντες περιάγουσι την λίμνην κυκλω. ὁτέοισι δὲ τὀ πάλαι εκόσμεον τὰς παρθένους πρὶν ἡ σφι Ἐλληνας παροικισθῆναι, ουκ ἔχω ειπαι, δοκέω δ' ων Αἰγυπτίοισι ὁπλοισι κοσμέεσθαι αὐτάς ' απὸ γὰρ Αἰγυπτου καὶ την ασπίδα καὶ τὸ κράνος φημὶ ἀπῖχθαι ἐς τους Ελληνας. την δὲ Ἀθηναίην φασὶ Ποσειδέωνος εἶναι θυγατέρα καὶ τῆς Πιτωνίδος λίμνης, καί μιν μεμφθεῖσάν τι τω πατρὶ δοsναι μυτὴν τω Αιὶ, τὸν

392쪽

λέγουσι, μῖξιν δε ἐπίκοινον των γυναικῶν ποιέονται,ουτε συνοικέοντες κτηνηδόν τε μισγόμενοι. ἐπεὰν δε γυναικὶ τὰ παιδίον αδρὸν γένηται, συμφοιτέουσι ἐς τἀυτὸ οἱ ἄνδρες τρίτου μηνός, και τῶ αν οἴκy των ἀνδρῶν τὸ παιδίον, τουτου παῖς νομίζεται. 181 ουτοι μεν οἱ παραθαλάσσιοι των νομάδων Λιβύων

εἰρέαται, υπερ δε τούτων ἐς μεσόγαιαν ἡ θηριώδης ἐστὶ Λιβύη, υπερ τῆς θηριώδεος ὀφρύη ψάμμου κατηκει, παρατείνουσα απὸ Θηβέων των Αἰγυπτίων ἐπὶ μακλέας στήλας. ἐν δε τῆ ὀφρύη ταύτη μάλιστα διὰ δέκα ἡμερέων οδos ἁλός ἐστι τρύφεα κατὰ χόνδρους μεγάλους ἐν κολωνοῖσι, και ἐν κορυφῆσι ἐκάοτου τos κολωνοὐ ἀνακοντίζει ἐκ μέσου τοs ἁλὸς ὐδωρ ψυχρὸν καὶ γλυκὐ, περὶ δὲ αυτὸ ἄνθρωποι οἰκέουσι ἔσχατοι προς τῆς ἐρημου καὶ υπερ τῆς θοριώδεος, πρῶτοι μὲν απὸ Θηβέων διὰ

δέκα ἡμερέων ὁδοs Ἀμμώνιοι, ἔχοντες τὸ ἱρὸν ἀπὸ

του Θηβαιέος Αιός και γὰρ τὸ ἐν Θήβησι, ως και πρότερον είρηταί μοι, κριοπρόσωπον του Αιὸς τἄγαλμά ἐστι. τυγχάνει δὲ και ἄλλο σφι ἴδωρ κρηναῖον ἐὸν, τὸ τον μὲν ὁρθρον γίνεται χλιαρὸν, ἀγορῆς δὲ πληθυούσης ψυχρότερον ' μεσαμβρίη τέ ἐστι, καὶ τὰ κάρτα γίνεται ψυχρὸν, τηνικαυτα δὲ ἄρδουσι τοὐς κήπους ' ἀποκλινομένης δε τῆς ἡμερης υπίεται τοs ψυχροs, ἐς ο δέεταί τε ὁ φιος καὶ τὸ Γδωρ γίνεται χλιαρόν ἐπὶ δε μῆλλον ἰὸν ἐς τὸ θερμὸν ἐς μέσας νύκτας πελάζει, τηνικαυτα δὲ ζέει ἀμβολάδην παρέρχονταί τε μέσαι νύκτες καὶ

ψύχεται μέχρι ἐς ήῶ. ἐπίκλησιν δὲ αυτη ἡ κρήνη καλέε-I82 ται ἡλίου. μετὰ δὲ Ῥμμωνίους, διὰ τῆς ὀφρύης τῆς ψάμμου δι' ἄλλων δέκα ἡμερέων οδοs, κολωνός τε ἀλός

ἐστι ὁμοῖος τῶ Ῥμμωνίω καὶ ὐδωρ, και ἄνθρωποι περὶ αυτὸν οἰκέουσι τῶ δὲ χώρω τουτω ουνομα Λυγιλά ἐστι. ἐς τοῶτον τον χῶρον οἱ Νασαμῶνες ὀπωριεsντες

393쪽

τοὐς φοίνικας φοιτέουσι. Mπὸ δὲ Λυγίλων διὰ δέκα IMημερέων ἄλλων ὁδου ἔτερος ἁλὸς κολωνὸς καὶ υδωρ καιφοίνικες καρποφόροι πολλοὶ, κατά περ καὶ ἐν τοῖσι λέ- ροισι, καὶ ἄνθρωποι οἰκέουσι ἐν αυτῶ, τοῖσι ουνομα Γαράμαντές ἐστι, ἔθνος μέγα ἰσχυρῶς, οἷ' ἐπὶ τον ἀλα γην ἐπιφορέοντες ουτω σπείρουσι. συντομώτατον δ' ἐστὶ ἐς τους Λωτοφάγους, ἐκ των τριηκοντα ημερέων ἐς αυτοὐς οδός ἐστι, ἐν τοῖσι καὶ οἱ ὀπισθονόμοι βόες γίνον-αι. ὀπισθονόμοι δὲ διὰ τόδε εἰσί τὰ κέρεα ἔχουσι κεκυφότα ἐς τὀ ἔμπροσθε. διὰ τοὐτο ὀπίσω ἀναχωρέοντες νέμονται ' ἐς γὰρ τὸ ἔμπροσθε ο- okί τέ εἰσι προεμβαλλόντων ἐς την γην των κερέων. ἄλλο δε ουδὲν διαφέρουσι των ἄλλων βοῶν, ὁτι μη τοὐτο και τὸ δέρμα ἐς παχυτητα τε καὶ τρῖψιν. οἱ Γαράμαντες δὲ Ουτοι τοὐς τρωγλοδυτας Αἰθίοπας θηρευουσι τοῖσι τεθρίπποισι. οἱ γὰρ τρωγλοδυται Αἰθίοπες πόδας τάχιστοι ανθρώπων πάντων εἰσι, των ημεῖς πέρι λόγους ἀποφερομένους ἀκουομεν. σιτέονται δὲ οἱ τρωγλοδυται ὁφις καὶ σαυρας καὶ τὰ τοιαυτα των ερπετῶν ' γλῶσσαν δὲ Ουδε- μιῆ ἄλλη παρομοίην νενομίκασι, αλλὰ τετρίγασι κατάπερ αἱ νυκτερίδες. -ὀ-Γαραμάντων δι ἄλλων δέκα 184ημερεων ὁδου ἄλλος ἀλός τε κολωνὸς καὶ υδωρ, καὶ ἄνθρωποι περὶ αυτὸν οἰκέουσι, τοῖσι ουνομά ἐστιωτά- Οαντες, οῖ ανώνυμοί εἰσι μουνοι ανθρώπων των ημεῖς ἴδμεν ' αλέσι μὲν γάρ σφί ἐστι Ἀτάραντες ουνομα, ἐνὶ

δὲ ἐκάστω αυτῶν ουνομα ουδὲν κέεται. ουτοι τῶ ηλίωυπερβάλλοντι καταρέονται καὶ προς τουτοισι πάντα τὰ

αἰσχρὰ λοιδορέονται, ἔτι σφέας καίων ἐπιτρίβει, αυτους τε τοὐς ανθρώπους καὶ την χώρην αυτῶν. μετὰ δὲ δι' ἄλλων δέκα ημερέων ὁδου ἄλλος κολωνὸς ἁλὸς καὶ υδωρ, και ἄνθρωποι περὶ αυτὸν οἰκέουσι. ἔχεται δὲ του ἁλὸς τούτου ουρος, τῶ ουνομά ἐστι λλας. ἔστι δὲ στεινὸν

394쪽

καὶ κυκλοτερὲς πάντη, υψηλὸν δὲ οὐτω δη τι λέγεταιῶς τὰς κορυφὰς αυτοs ουκ οἱά τε εἶναι ἰδέσθαι. ουδέ- κοτε γὰρ αὐτὰς ἀπολείπειν νέφεα οὐτε θέρεος οὐτε χειμῶνος ' τομο τον κίονα τοs ουρανοs λέγουσι οἱ επιχώριοι εἶναι. ἐπὶ τούτου τos οὐρεος οι ἄνθρωποι ουτοι ἐπώνυμοι ἐγένοντο καλέονται γὰρ δὴ ' τλαντ ες. λέγονται δὲ οἴτε ἔμψυχον ουδὲν σιτέεσθαι ομε ἐνυπνια

185 ὁρῆν. μέχρι μὲν δη των Ἀτλάντων τούτων ἔχω τὰ οὐνόματα των ἐν τη ὀφρύη κατοικημένων καταλέξαι, τὼ δ' απὸ τούτων οὐκέτι. διήκει δ' ῶν η ὀφρύη μέχρι φακλέων στηλέων καὶ τὸ ἔξω τούτων. ἔστι δὲ ἁλός τε μέταλλον ἐν αυτῆ διὰ δέκα ἡμερέων οδοῶ καὶ ἄνθρωποι

οἰκέοντες. τὰ δὲ οἰκία τούτοισι πῆσι ἐκ των ἀλίνων χόνδρων οἰκοδομέαται. ταsτα γὰρ ἡδη τῆς Λιβύης ἄνομβρα ἐστι' οὐ γὰρ ἀν ήδυνέατο μένειν οἱ τοῖχοι ἐοντες ἀλινοι, εἰ δε. o δε εις αὐτόθι καὶ λευκὸς καὶ πορφύρεος τὸ εἶδος ορύσσεται. υπὲρ δὲ τῆς ὀφρύης ταύτης, τὸ προς νόσον καὶ μεσόγαιαν τῆς Λιβύης, ἐρῆμος καὶ ἄνυδρος καὶ ἄθηρος καὶ ἄνομβρος καὶ ἄξυλός ἐστι η χώρη, καὶ ἰκμάδος ἐστὶ ἐν αυτη οὐδέν. ire Osτω μὲν μέχρι τῆς Πιτωνίδος λίμνης ἀπ Aθυπτου νομάδες εἰσὶ κρεοφάγοι τε καὶ γαλακτοπόται Λίβυες, καὶ θηλέων τε βοῶν Ουτι γευόμενοι, διότι περουδὲ Αἰγύπτιοι, καὶ ὁς οὐ τρέφοντες. βοῶν μεν νυν θηλέων οὐδ' αἱ Κυρηναίων γυναῖκες δικαιεsσι πατέεσθαι διὰ την ἐν Αἰγύπτω Τσιν, αλλὰ καὶ νηστηως αυρο καὶ ὁρτὰς ἐπιτελέουσι, αἱ δὲ τῶν Βαρκαίων γυναῖκες 187 ουδὲ ὐῶν προς τῆσι βουσὶ γεύονται. ταλα μεν δη ουτω ἔχει, τὰ δὲ προς ἐσπέρης τῆς Τριτωνίδος λίμνης ουκέτι νομάδες εἰσὶ Λίβυες, ουδὲ νόμοισι τοῖσι αυτοῖσι χρεο- μενοι , ουδὲ κατὰ τὰ παιδία ποιεsντες οἷον τι καὶ οι νομάδες ἐώθασι ποιέειν. οἱ γὰρ δη τῶω Λιβύων ν

395쪽

LI B. IV. G A P. 18 l89. 375μάδες, εἰ μὲν παντες, Ουκ ἔχω ἀτρεκέως τοsτο εἶπαι, ποιευσι δὲ αυτῶν συχνοὶ τοιάδε ' των παιδίων των σφετέρων, ἐπεὰν τετραέτεα γένηται, οἴσπύ προβάτων καμουσι τὰς ἐν τῆσι κορυφῆσι φλέβας, μετεξέτεροι δὲ αυ- τῶν τὰς ἐν τοῖσι κροτάφοισι τοsδε εῖνεκεν, ως μη σφεας ες τον πάντα χρόνον καταρρέον φλέγμα ἐκ της κεφαλης δηληται. καὶ διὰ τομο σφέας λέγουσι εἶναι υγιηροτάτους. γὰρ ως ἀληθέως οἱ Λίβυες ανθρώπων πάντων ἡγιηρότατοι τῶν ημεῖς ἴδμεw εἰ μὲν διὰ τομο,ουκ ἔχω ἀτρεκέως εἶπαι, υγιηρότατοι δ' ων εἰσί. ῆν δὲ

καίουσι τα παιδια σπασμος ἐπιγένηται, ἐξευρηταί σφι ἄκος τράγου γαρJ οὐρον σπείσαντες ὐύονταί σφεα. λέγω δε τὰ λέγουσι αυτοὶ Λίβυες. Θυσίαι δὲ τοῖσι νο- 188μάσι εἰσὶ αῖδε ' ἐπεὰν τοs ώτὰς ἀπάρξωνται τos κτήνεος, ριπτέουσι υπὲρ τον δόμον, τοsτο δε ποιήσαντες ἀποστρέφουσι τον αυχένα αυτοs. θυουσι δὲ ἡλίω καὶ σε- λή μουνοισι. τουτοισι μέν νυν πάντες Λίβυες θυουσι,

ἀτὰρ οἱ περὶ την Πιτωνίδα λίμνην νέμοντες τῆ 'Aθη-Qμάλιστα, μετὰ δὲ τῶ Πίτωνι καὶ τῶ Ποσειδέωνι. 'ν i 89 δὲ ἄρα ἐσθῆτα καὶ τὰς αἰγίδας τῶν αγαλμάτων τῆς 'Αθηναίης ἐκ τῶν Λιβυσσέων ἐποιήσαντο οἱ Ἐλληνες ' πλὴν

γὰρ ἡ ὀτι σκυτίνη ἡ ἐσθὴς τῶν Λιβυσσέων ἐστὶ καὶ οἱ

θυσανοι οἱ ἐκ τῶν αἰγίδων αυτῆσι Ουκ ὁφιές εἰσι, αλλὰ ιμάντινοι, τα-αλλα πάντα κατὰ τἀυτὰ ἔσταλται. καὶ

δη καὶ το ουνομα κατηγορέει, οτι ἐκ Λιβυης ῆκει ἡ στολὴ τῶν Παλλαδίων ' αἰγέας γὰρ περιβάλλονται ψιλὰς

περι την ἐσθῆτα θυσανωτας αἱ Λίβυσσαι, κεχριμένας ερευθεδανω, ἐκ δε τῶν αἰγέων τουτων αἰγίδας οἱ Ἐλληνες μετουνόμασαν. δοκέει δ' ἔμοιγε καὶ ἡ ὀλολυγὴ επι ιροῖσι ἐνθαλα πρῶτον γενέσθαι ' κάρτα γὰρ ταυτllχρεονται αἱ Λίβυσσαι, καὶ χρέονται καλῶς. καὶ τέσσερας Ἀπους συζευγνυναι παρὰ Λιβυων ο Ελληνες μεμα -

396쪽

HERODOTI 1κ κασι. Θάπτουσι δε τους ἀποθνήσκοντας οἱ νομάδες κατά περ οἱ Ελληνες, πλὴν Νασαμώνων ' Ουτοι δε κατημένους θάπτουσι, φυλάσσοντες, ἐπεὰν ἀπίη την φυχὴν, ἄκως μιν κατίσουσι μηδὲ υπτιος ἀποθανέεται. οἰκήματα δὲ σύμπηκτα ἐξ ἀνθερίκων ἐνεργήνων περὶ σχοίνους ἐστὶ, καὶ ταsτα περιφορητά. νόμοισι μεν τοι

ουτοισι ουτοι χρέονται.

19l N δε προς εσπέρης του Πίτωνος ποταμos Aυσέωνεχονται ἀροτῆρες ῆδη Λίβυες καὶ οἰκίας νομίζοντες ἐκτῆσθαι, τοισι οὐνομα κέεται Μάξυες, οῖ τὰ ἐπὶ δεξιὰ των κεφαλέων κομέουσι, τὰ δ' επ' αριστερὰ κείρουσι, τὰ δε σῶμα μίλτω χρίονται. φασὶ δὲ Ουτοι εἰναι των ἐκ

Ποίης ἀνδρῶν. ἡ δε χώρη αυτη τε και ἡ λοιπὴ τῆς Αιβέης ἡ πρὸς ἐσπέρην πολλῶ θηριωδεστέρη τε καὶ δασυτέρη ἐστὶ τῆς των νομάδων χώρης. ἡ μεν γὰρ δὴ πρὸς τὴν ὴῶ τῆς Λιβύης, τὴν οἱ νομάδες νέμουσι, ἐστὶ ταπεινή τε καὶ ψαμμώδης μεχρι του 'ίτωνος ποταμοs, ἡ δε ἀπδ τούτου τὸ πρὸς εμερης, ἡ των ἀροτήρων,ορεινή τε κάρτα καὶ δασέα καὶ θηριώδης. καὶ γὰρ οἱ ὁφιες οἱ ὐπερμεγάθεες καὶ οἱ λέοντες κατὰ τούτους εἰσὶ καὶ οἱ ἐλέφαντές τε καὶ ἄρκτοι καὶ ἀσπίδες τε καὶ μοι οἱ τὰ κέρεα ἔχοντες καὶ οἱ κυνοκέφαλοι καὶ ἡ ακέφαλοι οἱ ἐν τοῖσι στήθεσι τους ὀφθαλμους ἔχοντες, ῶς δὴ λέγονταί γε ὁπὸ Λιβύων, καὶ οἱ ἄγριοι ἄνδρες και γυναῖκες ἄγριαι και ἄλλα πλήθεῖ πολλὰ θηρία ἀκατάψευστα.I92 Κατὰ τους νομάδας δέ εστι τούτων ουδὲν, ἀλλ' ἄλλα τοιάδε, πύγαργοι καὶ ζορκάδες καὶ βουβάλιες καὶ μοι, ουκ οἱ τὰ κέρεα ἔχοντες, αλλὰ ἄλλοι ἄποτοι ου γὰρ δὴ πίνουσι , και ἔρυες, των τὰ κέρεα τοῖσι φοίνιξι οἱ πήχεες ποιεsνται μέγαθος δὲ τὸ θηρίον τοsτο κατὰ βουν ἐστ0, καὶ βασσάρια καὶ υαιναι καὶ υστριχες καὶ κριοὶ ἄγριοι καὶ δίκτυες καὶ θῶες καὶ πάνθηρες καὶ βόρυες,

397쪽

OB. IV. C P. 189 - I95.

καὶ κροκόδειλοι ὁσον τε τριπήχεες χερσαῖοι, τῆσι σαό- οῖσι ἐμφερέστατοι, καὶ στρουθοὶ κατάγαιοι καὶ ἴφιες σμικροὶ, κερας εν ἔκαστος ἔχοντες. ταυτά τε δη αυτόθι ἐστὶ θηρία, καὶ τά περ τύ αλλη, πλὴν ἐλάφου τε καιυὀς αγριου ἔλαφος δε και υς αγριος ἐν Λιβύν πάμπαν Ουκ ἔστι. μυῶν δε γενεα τριξα αυτόθι ἐστί οἱ μεν δμποδες καλέονται, οἱ δε ζεγέριες τὀ δὲ Ουνομα τολο ἐστὶ μὲν Λιβυκὸν, δύναται δε κατ' Ελλάδα γλῶσσαν βουνοψ, οἱ δὲ ἐχινέες. εἰσὶ δε καὶ γαλέαι ἐν τῶ σιλφίω γινόμεναι, τησι Ἀρτησσ4σι ὁμοιόταται. τοσαυτα μέν νυν θηρία η των νομάδων Λιβύων γῆ ἔχει, ὁσον ημεῖς ἱστορέοντες επὶ μακρότατον οἱοί τε ἐγενόμεθα ἐξικέσθαι. -ξυων 193 δε Λιβυων Ζ αυηκες ἔχονται, τοῖσι αἱ γυναῖκες ἡνιοχευσι τὰ ἄρματα ἐς τον πόλεμον. Tούτων δὲ Γύζαν - 19 τ ε ς ἔχονται, ἐν τοῖσι μέλι πολλὀν μεν μέλισσαι κατεργάζονται, πολλῶ δ' ἔτι πλέον λέγεται δημιουργους ἄνδρας

ποιέειν. μιλτουνται δ' ων πάντες ουτοι και πιθηκοφαγέουσι 'οἱ δέ σφι ἄφθονοι ὁσοι ἐν τοῖσι ουρεσι γίνονται. Κατὰ τούτους δὲ λέγουσι Καρχηδόνιοι κέεσθαι 195 νῆσον, τύ ουνομα εἶναι Κύραυνιν, μῆκος μὲν &ηκοσίων σταδίων, πλάτος δὲ στεινὴν, διαβατὸν ἐκ τῆς ήπείρου, ἐλαιέων τε μεστὴν καὶ αμπέλων. λίμνην δὲ ἐν αυτῖεἶναι, ἐκ τῆς αἱ παρθένοι των ἐπιχωρίων πτεροῖσι ὀρνίθων κεχριμένοισι πίσσy ἐκ τῆς ἰλύος ψῆγμα ἀναφέρουσι χρυσου. ταυτα εἰ μέν ἐστι ἀληθέως, ουκ οἶδα, τὰ δὲ λέγεται γράφω. εἴη δ' ἀν παν, ὁκου και ἐν Ζακύνθω ἐκ λίμνης καὶ υδατος πίσσαν ἀναφερομένην αυτὸς ἐγὼ ωρεον εἰσι μὲν καὶ πλευνες αἱ λίμναι αυτόθι, ἡ δ' ων μεγίστη αυτέων ἐβδομηκοντα ποδῶν πάντη, βάθος δὲ διόργυιός ἐστι ' ἐς ταύτην κοντὸν κατιεῖσι ἐπ' ἄκρω μυρσίνην προσδήσαντες, καὶ ἔπειτεν ἀναφέρουσι τy μυρσίνI πίσσαν, ὀδμὴν μὲν ἔχουσαν ἀσφάλτου, τὰ δ' ἄλλα

398쪽

HERODOTI

της Πιερικῆς πίσσης ἀμείνω ' ἐσχέουσι δὲ ἐς λάκκον ὀρωρυγμένον ἀγχου τῆς λίμνης ' ἐπεὰν δὲ ἀθροίσωσι συχνην,

ουτω ἐς τοὐς αμφορέας ἐκ του λάκκου καταχέουσι. ο τι. δ' αν ἐσπέση ἐς την λίμνην, υπὸ γην ἰον αναφαίνεται, ἐν τη θαλάσση, η δε απέχει ώς τέσσερα στάδια απὸ της λίμνης. Ουτω ων καὶ τὰ απὸ της νήσου τῆς ἐπὶ Λιβύst 196 κειμένης οἰκότα ἐστι ἀληθείη. Λέγουσι καὶ τάδε Καρχηδόνιοι, εἶναι τῆς Λιβύης χῶρον τε καὶ ἀνθρώπους ἔξω Ἐρακλέων στηλέων κατοικημένους, ἐς τοὐς ἐπεὰν ἀπίκωνται και ἐξέλωνται τὰ φορτία, θέντες αυτὰ ἐπεξῆς

παρὰ την κυματωγὴν, ἐσβάντες ἐς τὰ πλοια τύφειν καπνόν τοὐς δ' ἐπιχωρίους ἰδομένους τον καπνὸν ἰέναι ἐπὶ την θάλασσαν, και ἔπειτεν ἀντὶ των φορτίων χρυσὸν τιθέναι καὶ ἐξαναχωρέειν πρόσω απὸ των φορτίων.

Ψοὐς δὲ Καρχηδονίους ἐκβάντας σκέπτεσθαι, καὶ ἐν μεν φαίνηταί σφι αξιος ὁ χρυσὸς των φορτίων, ἀνελόμενοιαπαλλάσσονται, ἐν ει μὴ ἄξιος, ἐσβάντες ὀπίσω ἐς ταπλοῖα κατέαται, οἱ δὲ προσελθόντες ἄλλον προς ων ἔθηκαν χρυσὸν, ἐς Ου ἀν πείθωσι. ἀδικέειν-ουδετέρους' ἀτε γὰρ αυτοὐς του χρυσοs ἄπτεσθαι, πρὶν

ἄν σφι ἀπισωθῆ τῆ ἀξίη των φορτίων, ολ ἐκείνους των φορτίων ἄπτεσθαι πρότερον, ῆ αυτοὶ τὸ χρυσίου

χάβωσι. 197 ουτοι μέν εἰσι τοὐς ημεῖς ἔχομεν Λιβύων Ουνομάσαι καὶ τούτων οἱ πολλοr ρασιλέος του Μήδων οἴτε τι νυν ούτε τότε ἐφρόντιζον ουδέν. τοσουτο δὲ ἔτι ἔχω εἰπεῖν περὶ τῆς χωρης ταύτης, ἔτι τέσσερα ἔθνεα νέμεται αυ-

τὴν καὶ οὐ πλέω τούτων, ὁσον ημεῖς ἴδμεν, καὶ τὰ μὲν δύο αυτόχθονα των ἐθνέων, τὰ δὲ δύο Ου, Λίβυες μὲν καὶ Αἰθίοπες αυτόχθονες, οἱ μὲν τὰ προς βορέεω , οι δὲ τὰ προς νότου τῆς Λιβύης οἰκέοντες, Φοίνικες δὲ καὶ 198Ἐλληνες ἐπήλυδες. Λοκέει δέ μοι Ουδ' ίρετὴν εἶναί τις

399쪽

LIB. IV. CAP. 191 - 200.

379 ἡ Λιβύη σπουδαίη ἄστε η Ἀσίη η ρώπη παραβληθῆ

ναι, πλὴν Κίνυπος μούνης ' τὸ γὰρ δη αυτὰ οὐνομα ηγη τῶ ποταμῶ ἔχει. αὐτη δὲ ὁμοίη τη ἀρίστη γεῶν Λη-

μητρος καρπὸν ἐκφέρειν, ουδε οἰκε οὐδὲν τη αλλη Λιβύη μελάγγαιός τε γάρ ἐστι και ἔπυδρος πίδαξι, καὶ ἀτεαὐχμοὐ φροντίζουσα οὐδὲν οὐτε δμβρον πλέω πιos δεδήληται ' υεται γὰρ δη ταsτα της Λιβύης ' των δε ἐκφορίων του καρποὐ ταυτα μέτρα τη Βαβυλωνίη γη καθίσταται. αγαθὴ δὲ γη καὶ την Εὐεσπερῖται νέμονται'

ἐπ εκατοστὰ γὰρ, ἐπεὰν αυτη ἐωυτῆς ἄριστα ἐνείκη, ἐκφέρει, η δε ἐν τη Κίνυπι ἐπὶ τριηκόσια. Ἐχει δε καὶ 199η Κυρηναίη χώρη, ἐοsσα υφηλοτατη ταύτης τῆς Λιβύης,

την οἱ νομάδες νέμονται, τρεῖς ἀρας ἐν μυτῆ αξίας θώυματος. πρῶτα μὲν γὰρ τὰ παραθαλάσσια των καρπῶν ὀργα ἀμῆσθαί τε και τρυγῆσθαι ' τούτων τε δὴ συγκεκομισμένων τὰ υπὲρ τῶν θαλασσιδίων χώρων τὰ μέσα ὀργα συγκομίζεσθαι, τὰ βουνους καλέουσι ' συγκεκόμισταί τε ούτος ὁ μέσος καρπὰς καὶ ὁ ἐν τη κατυπερτάτη τῆς γης πεπαίνεταί τε και ὀργα, ἀστε ἐκπέποταί τε καὶ καταβέβρωται ὁ πρῶτος καρπὀς καὶ ὁ τελευταῖος συμπαραγίνεται. ούτω ἐπ οκτὼ μῆνας Κυρηναίους ἀπώρη ἐπέχει. ταυτα μέν νυν ἐπὶ τοσολο

εἰρήσθω. Οἱ δὲ Φερετίμης τιμωροὶ Πέρσαι ἐπεί τε ἐκ τῆς 200 Αἰγύπτου σταλέντες υπὀ τos Aρυάνδεω ἀπίκατο ἐς την , Βάρκην, ἐπολιόρκεον την κλιν, ἐπαγγελλόμενοι ἐκδιδόναι τοὐς αἰτίους τos φόνου τοs Ἀρκεσίλεω ' τῶν δὲ παν γὰρ ἐν τὰ πλῆθος μεταίτιον, οὐκ ἐδέκοντο τους λόγους. ἐνθαλα δὲ ἐπολιόρκεον την Βάρκην ἐπὶ μῆνας εννέα, ὀρύσσοντές τε ορυγματα υπόγαια φέροντα ἐς το τεῖχος, καὶ προσβολὰς καρτερὰς ποιεύμενοι. τὰ μέν νυν ορύγματα ἀνὴρ χαλκεὐς ἀνεsρε ἐπιχάλκω ἀσπίδι,

400쪽

Η Ε R 0 D O TIωδε ἐπιφρασθείς ' περιφερων αυτὴν ἐντὸς του τείχεος προσῖσχε προς τὐ δάπεδον τῆς πόλιος. τα μὲν δὴ ἄλλα ἔσκε κωφὰ, προς τὰ προσῖσχε, κατὰ δε τὰ ὀρυσσόμενα

χέεσκε ὁ χαλκὸς τῆς ἀσπίδος. ἀντορύσσοντες δ' ἀνταυτ ὶ οἱ Βαρκαῖοι ἔκτεινον των Περσέων τοὐς γεωρυχέοντας. τομο μεν δὴ ουτω ἐξευρέθη, τὰς δε προσβο-201 λὰς ἀπεκρούοντο οι Βαρκαῖοι. μόνον δὲ δὴ πολλὸν τριβομένων καὶ πιπτόντων ἀμφοτέρων πολλῶν, καὶ Ουκ εσσον των Περσέων, ' μασις ὁ στρατηγὸς τοs πε- ωs μηχανῆται τοιάδε ' μαθὼν τους Βαρκαίους, ως κατὰ Ιμεν το ἰσχυρὸν ουκ αἱρετοὶ εἶεν, δόλω δε αἱρετοὶ, πο- έει τοιάδε ' νυκτὸς τάφρον ὀρυξας ευρέαν ἐπέτεινε ξύλα ἀσθενέα υπὲρ αυτῆς, κατυπερθε δε ἐπιπολῆς τῶν ξ

λων χοsν γῆς ἐπεφόρησε, ποιέων τῆ ἄλλη γῆ ἰσόπεδον. ἄμα ἡμέρη δὲ ἐς λόγους προεκαλέετο τους Βαρκαίους.

Οι δε ἀσπαστῶς υπήκουσαν, ἐς ο σφι ἔαδε ὁμολογίη lχρήσασθαι. τὴν δε ὁμολογίην ἐποιεοντο τοιήνδε τινὰ, επὶ τῆς κρυπτῆς τάφρου τάμνοντες ὁρκια, ἔστ' ἀν ἡ γῆ αυτη ουτω ἔχη, μένειν τὸ ὁρκιον κατὰ χωρην, καὶ Βαρκαίους τε υποτελέειν φάναι ἀξίην βασιλέῖ καὶ Πέρσας μηδὲν ἄλλο νεοχμουν κατὰ Βαρκαίους. μετὰ δὲ τοὐρκιον Βαρκαῖοι μὲν πιστεύσαντες τούτοισθ αυτοί τε ἐξήχαν ἐκ τοs ἄστεος και των πολεμίων ων παριέναι

- ἐς τὸ τεῖχος τον βουλόμενον, τὰς πύλας πάσας ἀνοίξαντες. οἱ δὲ Πέρσαι καταρρήξαντες τὴν κρυπτὴν γέφυραν ἔθεον ἔσω ἐς τὸ τεῖχος - ατέρρηξαν δὲ τοsδε εῖνεκεν τὴν ἐποίησαν γέφυραν, ῖνα ἐμπεδορκέοιεν, ταμόντες τοῖσι Βαρκαίοισι χρόνον μένειν αἰει τὰ ὁρκιον, οσον ἀνῆ γῆ μένη κατὰ τότε ειχε καταρρήξασι δὲ Ουκέτι μενε 202 το ὁρκιον κατὰ χώρην. Tους μέν νυν αἰτιωτάτους των Βαρκαίων ἡ Φερετίμη, ἐπεί τέ οι ἐκ τῶν Περσέων παρεδόθησαν, ἀνεσκολόπισε κύκλω του τείχεος, των δέ