Valentini Rose Aristoteles pseudepigraphus

51쪽

Plcilonis lisciplis si Tnaoni in pilis in Plii let, ili sinis vo lilii in id

52쪽

citi riun Dion usu Hal. x ritia sile Dii levit . . SI R. J Mριστοτε λης τε γὰρ Ουχίπαντα κατα το κράτιστον εἰρῆσθαι πείθεται τῶ καθηγητῆΠλάτωνι, ων ἐστὶ και τα περὶ της ἰδέας και τα περι αγαθολκαι ο

μάλα ε οώριστοτε λης το θ ος μέτριος γέγονεν, εἰ ἐν με ταῖς κατηγορίαις p. 8''2lhφqσι μη εῖν προχείρως ἀποφαίνεσθαι αλλὰ πολ

53쪽

n. 21. 1. Meinehe r. coin i r. I p. 62. s. spiit Men. 16 m. p. 340 non soluti ait oriunat una quein lite ei litteri vili sol tutiani ni iti Te possit sei etiani ac plutosophiana qui errare.

Alexanile in Ar inptapli. i. s. 987h 38 p. 42 22 post piain recensuit vulgaria Platonicoria in argumenta in scliolis tra lita καὶ δια τοιαὐταμέν τινα αρχας των τε αριθμῶν καὶ των οντων απάντων ἐτίθετο Πλάτων τό τε Τυ καὶ την δυάδα, ς ἐν τοῖς περὶ τἀγαθοὐ ριστοτέλης

λέγει λέγει δὲ νυν και δια τουτο ...

C. s. Alox ait naet. l. 9. 990' IT p. 63 18 ὐρχαὶ δέ εἰσι τ τε Τλκῶημόριστος δυάς, ῶς προ λίγου τε ειρηκε καὶ ἱστόρηκεν αυτ ὀ εν τοῖς περὶ τἀγαθοὐ. Si implicitis in pliys. s. 32' p. 334 25 Br.) λέγει δε ὁ Ἀλέξανδρος οτι κατὰ Πλάτωνα πάντων ρχη και αυτῶν τδε ἰδεῶν το τε ν ἐστι καὶ η όριστος δυας, ην μέγα και μικρὸν λεγεν, ς καὶ ε τοι περὶ τἀγαθοεωριστοτέλης μνημονεύει λάβοι δε αν τις - παρα Σπευσίππου και παρὰ Ξενοκράτους και τῶν ἄλλων, Τ παρεγένοντο ἐν τῆ περὶ ἀγαθοντο Πλάτωνος ἀκροάσει πάντες γαρ συνέγραφα και διεσώσαντο την δόξαν αυτοὐ και ταύταις αυτὸν ἀρχαῖς χρῆσθαι λέγουσι

περὶ ἀγαθοὐ λόγοις εἰπόντος τὰ μέγα καὶ τὸ μικρὸν την λην, νκαι ἄπειρον ἔλεγε et cetera lini ex ip so textu lucta sitnt Oninia. Plillo p. iii 4 n. se corr. 2 3. 330' 15 ωσαύτως δε καὶ οἱ τρία λέγοντες - στοιχεια - καθάπερ Πλάτων ἐν ταῖς διαιρέσεσι τὸ γὰρ

μέσον μῖγμα ποιεῖ sol. 50'' ἀποδεκτέον ου μῶλλον περ τελευταῖον προστίθησιν ὁ λέξανδρος φάσκων περὶ τῶν ἀγραφων δογμάτων οὐ Πλάτωνος λέγειν τον Ἀριστοτέλην, περ αυτὸς ριστοτέλης ἀπεγράφετο, καὶ ταὐτα καλεῖν διαιρέσεις. ἐν ἐκείνοις τοίνυν ὁ Πλάτων τὸ μέγα καὶ μικρον καὶ τὸ μεταξὐ τούτων υποτίθεται.

Alex in aeta pli. l. 6. m. I p. 45 8 ζητησαι 1 αν τις πῶς λέγοντος Πλάτωνος καὶ ποιητικὸν αἴτιον, ἐν οἷς λέγει τον μὲν ουν ποιητην καὶ πατέρα το παντὸς ευρεῖν τε καὶ δεῖξ*ι ἔργον Tim. p. 28 ., ἀλλα καὶ τλου νεκεν καὶ τέλος, δι' ων πάλιν λέγει περὶ τον πάντων βασιλέα πάντα ἐστὶ κἀκείνου νεκα πάνται. ουδετέρου τούτων τῶν αιτίων ἐμνημόνευσεν ὁ ριστοτέλης ἐν τῆ δόξη τυ Πλάτωνος η οτι ἐν

54쪽

Alex in metapli. 3 . 2. 1004 2 τεθεωρήσθω δ' μῖν ταυτα ἐν τῆ ἐκλογη των ἐναντίων p. 206 I9 αναπεμπε δε μας περ του γνῶναιοτι σχεδον πάντα τα ἐναντία - εις ἀρχην νάγεται το τε ἐν καὶ τοπλῆθος εις την ἐκλογην των ἐναντίων, ως ἰδία περι τούτων πραγματευσάμενος εῖρηκε δε περὶ της τοιαύτης ἐκλογῆς και ἐν τω δευτέρω περὶ ταγαθου. CL Alex in mel. 3. 2. 1004 34 πάντα δε και ἰλλα αναγόμενα φαίνεται εἰς το Τν και πλῆθος εἰλῆφθω γαρ ταναγωγ ημῖν)4 2l8.10 δια δε του εἰλήφθω γαρ η αναγωγ ημῖν Ἀναπέμπει πάλιν ημῶς εἰς τα ἐν α περι τόγαθο δεδειγμένα. φανερον ου etc. Ium . ):εἰπων οτι πως τα ἐναντία πάντα εἰς το ἐν και πλῆθος νάγεται καιτουτ δι ης πεποίWα αναγωγη των ἐναντίων ἐν τ; περὶ τἀγαθου

εἰς ταυτα πιστωσάμενος ... δῆλόν φησι etc. Eadeui ex Alexati tro Asclepius ait eo silena io locos v. Bonita ait Alex. l. c. et p. 649' Branilis. s. sevit, Pliiloponiis cit apiti Ravaisson essat sur Ia nasit. I p. 73 . ex Alexan lim item Micliasti Eptiesius ait s. 3.1054, 20 ἔστι δε του μὲν νός, σπερ και ἐν τῆ διαιρέσει των ἐναντίων διεγράψαμεν, το ταυτο - ομοιον και ἴσον του πλήθους τοετερον και ἀνόμοιον και ἄνισον) p. 588 1 πεποίηκε γαρ διαίρεσιν ἐν τοις περὶ τἀγαθου, ω και ἐν ἄλλοις εἴπομεν, δι ης ἄπαντα τα ἐναντία εἴς τε το πλῆθος και το ἀνήγαγεν cs schol cod. Par. 1853 apii lBr. p. 788 44 τω ἐπιγραφομένω περ τἀγαθου βιβλίω ο νυν ου ἔστιν

ευρισκόμενον). - Ephes sal 10 3 106l, I 0 ἐπε δε παντος του οντος προ εν τι κα κοινον ταναγωγη γίγνεται καὶ των ἐναντιωσεων ἔκάστη προς τὸ πρωτας διαφορὰς και ἐναντιώσεις ἀναχθησεται του ον- τος , εἴτε πλῆθος και Τ εἴθ' ὁμοιοτης και ανομοιοτης αἱ πρῶται τουοντος εἰσι διαφορα ει ἄλλαι τινές ' ἔστωσαν γαλαυται τεθεωρημέ-ναι p. 16. I ... στωσαν τεθεωρημέναι εἴρηκε γαρ τίνες αυταί εἰσιν ἐν τῶ περ τἀγαθου ἐπιγραφομένω αυτου βιβλίω - Ephos. zid II, 7 1072' 1 στι δ' ἔστι το ου ἔνεν ἐν τοι ἀκινήτοις, ὁιαίρεσις δηλοι p. 6604 26 λέγων διαίρεσιν ἐν πολλάκις εἴρηκε την των ἐναντίων πεποιηκέναι ἀναγωγήν ταυτην δε πεποίηκεν ἐν ταπερὶ ἀγαθου ἐπιγραφομένω βιβλίω.

Ex onutibus his quae tintina illauique lestinioinuni antiquitus Alexan-

ARISTOT PSEUDE PIGR. 4

56쪽

Diog. L. 2 45: is M 'Αριστοτέλης Μάγον τινὰ ἐλθόντα ἐκ Συρίας εις θηνας τα τε ἄλλα καταγνῶναι του Σωκράτου es Aristox.sr. 3lὶ καὶ δὴ και βίαιον ἐουεσθαι την τελευτην αυτω.

57쪽

I log I. I. l: T της φιλοσοφίας εργο ενιοί φασιν ἀπὀ βαρβάρων ἄροοι γεγενῆσθαι γαρ παρα με Περσαις άγους, παρὰ δε Βαβυλωνίοις η σσυρίοις αλδαίους και γυμνωοφιστὰς παρ' Ινδοῖς παρά τε Κελτοις και Γαλάταις τους καλουμένους δρυίδας και σεμνοθέους, καθά φησιν ριστοτέλης ἐν τω μαγικω και Σωτίων ἐν εἰκοστω τρίτω της ιciδοχῆς Φοίνικά τε γενέσθαι ὀχο sileritii Titilena.ap. I ani ite prati c. p. 3ς καὶ Θρῆκα Ζάμολξιν καὶ φυν Ατλαντα.

Diog. I. 1. 6-8 τους ε Μάγους περί τε θεραπείας θεῶν διατρίβειν και θυσίας και εὐχάς, ῶς αυτους μόνους κουομένους ἀποφαίνεσθαί τε περί τε Ουσίας θεῶν καὶ γενέσεως ους και αὐ εἶναι και γῆν καιάδωρ cs Ilino in Persicis apud Cloin. l. pirat r. I. I. M. D. Mull.) των δε ξοάνων καταγινώσκειν και μάλιστα των λεγόντων Clialilaeortina ἄρρενας εἶναι θεους και θηλείας περί τε δικαιοσύνης λόγους ποιεῖσθαι, και ἀνόσιον γεῖσθαι πυρι θάπτειν καιῶσιον νομίζειν μητρὶ θυγατρι μίγνυσθαι l liis es se tuto-Xἐintliu ἐν τοι ἐπιγρ μαγικοῖ apti l leni Al sti'. 3, 2, il) ως ἐν τω εἰκοστω τρίτω φησὶν ο τω -σκεῖν τε μαντικὴν και πρόρρησιν, κα θεους αυτοῖς ἐμφανίζεσθαι λέγοντας ἀλλα και ειδώλων πλήρη εἶναι τον ἀέρα κατ απόρροιαν υ ἀναθυμιάσεως εἰσκρινομένων ταῖς φεσι των ξυἐερκῶν προκοσμήματά τε και χρυσοφορίας παγορεύειν τούτων δε ἐσθὴς μεν

λευκή, στιβὰς ὁ εὐνή, και λάχανον τροφὴ τυρός τε και ἄρτος υτελής, και κάλαμος ἡ βακτηρία, ω κεντοὐντες, φασί, του τυροφῶνpροῶντο

και ἀπήσθιον liaec ninia a lscripsi qua ii quatit ex Dinone Oti iis liciterit

taurile acroniati comitia et ilialogi or in Aristit telis inomina disci mine conamentatores exponiint argunteiitor ni it vel si in iitrissime rationet iactatoruni liverso lue ferinonis geIieri scriptoriani Aunnonius, non

58쪽

Philopontis in caleg. p. 30 28 Br-δε γε τοῖς διαλογικοις, α προς τους πολλούς αυτ γεγραπται , a ογκου ροντίζει τινος και περιεργίας λεξεων και μεταφορῆς, και προς τα των λεγόντων πρόσωπα σχηματίζει το εἶδος της λεξεως και απλῶς οσα λόγου οἶδε καλλωπίζειν ἰδίαν.

τα ξωτερικα συγγράμματα - εισὶ καὶ οἱ διάλογοι ων ό Ευδημος

ilis putationis loci innaortali tale an in ast institii tae et in tertio lo in ima et in dialogo ita uilla nitis inscribitiir in i pius leni ut putatiant a uel oris usi scoriliai concelloni s mi in otio illi ex livore niellio ii ii tuli lora liniuiliis ae coiiuno latae consilio explicelit, ilii refert ill Iania alii 'in tali quo revorii fuerit et Boso lo r. l. p. I sit. fragmenta OPitInlur. milliu Phatoni corian sermones allelor sex primit ilo an inia noni in is iiivinaeo oraque ex recessitate IIIa lina in tua ab eo Pie in in liorem vitam teis- vi similem morte solvenda, tu Pie ita lutulam exprina it ut albulaminitimi illani memoriani pis inunisceat vellit lieopli rastus in I. περ ευσεβείας, citius contra an inratili in inaniolationen argiimentalionem Porpiivrius retulit

χωρὶς των ἐμβεβλημένων μύθων ut ait te alist. p. 62 Traj es Plutarcii.d auit poet Iolai Peripatetico mini vel ut Heraclulis et Aristonis poplicis

argii mentis ilialogis lite 1 η φιλοσόφως μηδε απὸ σπουδῆς in iunioraim gratiam emplis ait iungit etiana τα περὶ των ψυχῶν δόγματα μεμιγμένα

μυθολογία. s. etiam Heracliiles περὶ ψυχῆς Ι . L. b. 87 . non tamen ipsos quasi sal ulis involvat velut in malogo te an inia poeta Plato cuius intimum mi sui poeticae orationis specie init ut ii in Pilina recte in ploras mi intellexissent discipuli qui ut lio e litar cs nos p. 36 antinae naii niti iti generationen in Tiniaeo λόγω κατ ἐπίνοιαν γινομεν ζ sec. Xenocratem apud Plut id Tirn 2-3. item Crantor Plut l. c. Proci in Tina. p. 85 a. uter pio enim it Platonis in Timaeo sententia si spii laverat, sicii ex Peripateticis Clearctius se Plut . c. 20. s. Xenoer aptu Censor de d. n. 4. ulu eum Ocello Lucano auctore pseu lonynio c. 3 et Theoplar apiiiiiiii lon. eis. Frs. IGNI p. 6 Iil. 9644- τό γε νος των ἀνθρώπων αἴδιον εἶναι glaluit sitiit et ipse Plato legg. p. 81-82. Oilem aut in modo quo muniti, etiaIn illeariun niuia romini lii iii alium genetrationen ite fertileliat X nocrates s e. r. niet. 3. 4. Ioel 2 cs M. Epties p. 99. b et θεωρίας ενεκα vel σαφηνείας διδασκαλικῆς . iii ait Proel in Tim. p. 88 sis. p. ITTd την ψυχικὴν ουσίαν οἷον ανατέμνων. in tua explicatione recentiores Issa tolliei conveniunt sere omnes vl lerent atque aeterivialern

59쪽

ilicius vi cuntra Peripatetico soli se tuleri iit Aristoteleti et Tito optimis titulinato illi Platonen viti ipsti .ue iit Tite optu'. ex Tatii cit. p. liuo p. eo li-tra Proet 0, 8. l. r. apiti Plui tune in p. N. -Gl concellit an illi vi l ipse

Petri pateticiis ῖ τι τάχα αν γενητον λεγη σαφqνείας χάριν etc. s. Arist.

nis ratio at pie illi liliis iii certistii set e plzi filii ut it, ut o Platon his es. s. Titii. Iuucr sit. et ipsis Peripateticis, Ilii osse si .itoris consilia et plii lusi)plii tollanti nullo coniunge lites populat s S rationes noli pro Pstis P gligni iii, iatral Stoteles, litis in ii iesilisci te pio pii in inge iiiiii Oilini siluea Platone illiseientia ce muttir Rose . Ibi ad , uni ni cellis litritis pie partis liniit illiis iani iani constillitis et ii et illi ire Situlent it Ple corrigere, vellitolico pii rasilis. At istoteles ellini lii Oiporis latinani appellat aninia In Platonicorii iii ite ait inicie uitii tui lίillicite iaciuio ite ni sile luieulanis et Tiniciei ai glutient ili stilita iiiiiiiii, vel iit Speii sippiis et Xenocrities iiili in i περὶ ψυχῆς ν. I. I. l. l. 13. s. Diviti p. in Issiae l. p. 66. I ris clielli eo l. I. Pliten p. 32l iit pote otio sani lirorsus negligit, Iua in lino illo Pio lilii igit aerii illii init ite intellecit ilii eiu ipsui κατὰ λόγον tali tuiti esse χωριστόν sigil ilicat ile an a 4 iii. s. 2, 2 , recini soliti leni tua tonent iii-telligens pituit ipsi Incito ilici. 0 Iatra pii Aristotele in sequitii I i caeci lius

ait populares illos Plato ilico rari sermones ritetatulos re aer titiir, non pii iluit ita ut ait in illat eos ei lii Oppugnet, contra in1Inori;illici leni ini-inae ala Aristotele lacit coli leniti litissa iii et contra Platone in in ilialogi silvulius ile iiii in acci rime limere iis Cic. iis c. I, 10. S. 22. l. Die si . 62 66. iis lux si'. 2 aiuli1ulue iis staritia in cilii Aristoxeno et Stiato ne Ilon re tantuna ut Aristoteles, ei vertiis tollens τἀκόλουθον κα - νὸς ων θεωρεῖν, ut recte licet in uniciis ait Atticus aput Elisebium pri ev.

60쪽

Mi x lit). πολλοί φασι των σοφῶν οἱ μεν ὁρμονίαν εἶναι την φυχqν, οι

γινόμενον επὶ τ 1 τοιαδε μίζει τε και κραύει των ποκειμένων αυτῆσωμάτων ... ἡ με γαρ αρμονία ο λόγος και η συνθεσις ων μεμιγμένων ... V γαρ δυναμις και το εἶδος τυ ἐπιγινόμενον τῆ κατα τυλτυιόν ὁ ε

λόγον κράσει των σωμάτων φυχλ αλλ' οὐχ ὁ λόγος τqς κράσεως ουδεη σύνθεσις - ἀλλον γαλαν την γίειάν τις ευλόγει άρμονίαν η την

tην αἰτίαν της μίς εω Pt ili liariti Olii: ninneio ple lis iiii illi Inente invii lenici iuniori lii in Et ille litus p milia se cuiuiiunali et n. v. si . 2 . Pitu enitus Platonico Serii tolle li Sus pupillat opinionem ligio luti pie nil ilius Titi Aiis lolelis se Iit uiici Seli Ola die plane eccessisse is putillulita est, Oml nu-niis ivo i Sententias illas te antina Platonis sanies ipsius Platonis perso urio