Historia philosophiae Graecae et Romanae

111쪽

a sensus Aetorii rem subsimilia et iustum d iam, non liminatim eos ilionein vimini, nisi qualitum inlius finiti, illis - infinius principiis, ex tibiis emisia mundus, uado e in ab homine at latenus eripi mei potest DG ων πραγ---αὐ- φύσις sunt idem quod ιάς, ἀριθμος καὶ ἁ -- ἐσσία, φύσις - ἀρψ o in n. 10L M, Quum principia illa rint MMnsilia, uriandus non poterat ex iis inistere, nisi hamoissi Moes, set Hadimonia enim est, ratio, mi Opposita continentur. atque ad rumincon positionein consocialitur, es Dios L. Vm, M. do Philolao:

desinio, Potagorida V. AM Nicom. p. 299. sequitur apud stolineum adeuotio definitio ii moniae, iam ni id appellaria, o Philola exempla, quo e iamri potest in ipso minis nimis explicuerit v. Boevi p. 65 m. Constat enim vel mis-gomni ui Pytharreos primos consonantiamin noment vel pr porumin numeris determinasse octavammis, Mun nos omniis, interposuisse, v xen is Heraclim v. Porphyri in Hol. Harim p. 213 Nicomaelum m. Maii L p.ra M. Meilimni Meui. O M - 1 o. 10 II; non L. HI, 12. o ius sonivi illis omninoque antiquissimis an uicis appellatuitur Humonia.

καὶ φθαρτος καὶ καταπύνατος διαμένει τον πει0ον Ηονα οἴτε γαρ ἔντοσθενυλλα τις αἰτία δυναμικωτέρα

Quae sequiuitii interpositis Molvini interpretanientis locutio- est, imis a Philesia, alim is adeo metum Mun, ut quid ipsius Philola cus minus non queat Mecles p. 166 sq.; quare a nobis prior tartinnimodo pars apposita est, qua lanien et ipsa aliquid vim onminimo videtur, et Mens Maa. Dor. p. 24; gener H PM . d. . I, p. 26sed. 2. - a supplenduin est ras

112쪽

δειαννει, M. Mec . p. 151. A posterioribus disiiii etatur inter tuum et unitaieni, ἔν- μονάδα. Illud munii numeram, uino omnitui num omini atque rerum Misam atque ori mi Meetiam

113쪽

λον, πρὲς τουτο ἐναντιουμέ)'ν φυσει. M μηδε εἶναιτο σύνολον αὐτας ἀρχὸς ---- ἀνδρας εἰ γὰρ μὲν τῶνδε φει τῶνδέ μιν ἀρχή Οὐκ εἰσὶ κοιναὶ -

- ἰν πολλοῖς μύμασιν αὐτους προσαγομέειν λέγει γὰρ ' ἡ Φημὶ τοίνυν του περὶ τὸν Πυθαγύραν τι, as

a V sul ra n. 105. - Sensus Neocsso erat praetor et supra illa Opposita, ill si ius nimius agitaretur, Unum Statuerent, quod IuniuIn opposito uni rigo et regula esset. Id esse deum supremum scit. Iura illud vel Deum unicum et sempiternum ap. Philolaum in n. 1l CL Sext. mp. adv. Matii. X, 270. Discrinu inter dρχην et oroιχεio dandunt udor Peripatetico, Strahonis acq Iali. Ad Pythagoreorun doctrinam id maxinio pertinet, I uot I IIIleipium . . Unum ilIVinum, lues posterioribus sole- appellati ονάς, separatur ab Oppositis, qua fiunt Rcrari illIordinis in litibus quod denuo enumerabatur Uniun, cogitandiunopposita Inultitudine.

110 Theoplix Met. 9. Πλάτων δε καὶ οἱ Πυθαγύρειοι - - καθάπερ ἀντίθεσίν τινα ποι σι ης ορίστου

114쪽

και τὰς ἀρχὰς ἐναντίας διο κά οὐδε τον θείμ, σοι - α ἰτίαν ἀνάπτουσι, δύνασθα πάντ' - φηστου Θειν, ἀλλ' εἴπερ, ἐφ' οσον έχεται τάχα οὐδ ει προέλοιτ', εἴπερ ταιρεῖσθαι συμβa σεται τὴν ολ soίαν ἐζ ἐναντίων γε κά ἐναντίοις ἴσαν .a De infinita vade, euius laesitiens apud Platonicos et Pruia os inseriores inmitio eiu et Zellar l. o. p. 259 sqq. ei

primum princreatam materiam ceteroriari muneromini atque corporiam misso diuelauit, Diog. L. VIII, 25 ex recentior compendio doctrinae stagoricae ἀρχην μεν ἀπάντων --δα, δε τῆς μονάδος ὁρμμον δυάδα ῶς αν λην τῆ μονάδι αirm i re vπootηναι ἐκ δεδεμμoi άδος καὶ τῆς ορισrον δυάδος ους ἀριθμους, ε δε τῶν δριθμῶν - σημεια, ἐκ δε ουrων ὰς γραμμάς, ε ων - ἐπίπεδα nostr eis. s. Iam de l. h. I, 7. νέλαγόρας-ων αρχῶν την με μονάδα λεον καὶ ἀγαθόν, rιs DK η ου νο, φυοις, αὐiasὐνοῖς την δ' ἀόριστον δυάδα δαιμον καὶ ὀ κακόν, - ην ἐστι tkτὶικον πλῆθος - , Recte dici quod mundum sententia' uia reoriam sine insorini emtari non posse dicit Nimium comi indu quod deteriorem naturana alteri parem vel superiorem esse affirmat. Bene vero etiam id a Theophrasto ex nutu, quod Pythiis rei luini efficaciam absolutam esse negabant bonumque, malum una eadenaque causa eodemque numine divino contineri statuebant, ei Theo8inyrn Plat Alath. II, 9, p. 166, qui locus etiam supra n. 104, not.

' ' Opponuntur laeua I ytilagoreorum et doctrina ipsi iis Aristo-us, Aristoteles enim deum perfectuin essu naturam intinui bilem, ab omni rerim vicissitudine liberam statuebat 'o 'rei iura deum Minitania instaur in ipsis remit vidissiliati,ilnis inesse

115쪽

aniniurii esse sc delini per naturam remina oninem intentum n contineantem , ex ii nostri animi carpe- in Sexti Empla a lv. Maia, Ix is, qui Pyllia reos proptertio dogma ab esu animalium abstinuisso affirmat metrinam anima mundi is Pythagoreos reserendam esse confirmant recenti res et Mol, Mi Pli . I, p. 452, qui hoc asses Philolai sint Miserum, quod a stoicis petitum esse apparet is ah ῆγεμον - ἐν φοφαίραi, ' ὁ δημιοπιργος θεός. G. Moesis Floraehunge p. 80sq. Minoa n. 118.

Πτ' ἐξ ἐπαίδων εἶτ' χροιας ελ σπέρματος εδε ' ἐρὼν ἀποροῖσιν εἰπε, εὐ- ἔγγιοτα του ἀπείρου

ἔκ-ά-1θαι δ' ἐκ το - έρου χρόνον τε καὶ πνο καὶ τ κεωμ 3 διορίζει ἐκ των τὰς χώρας ἀεί

ἐπδε=ota roν κόσμον, οὐ καr χρόνor i. e. ponebant Inundtina lina non exstitisse, ut compositionem eiu luculentius enarearent, re-Vera Iniinclum ab Inni tempore exstitisse prItalarint. Quid quod nonnunquan etiar numeros ipsanique harmoniani gigni titasse perhibentur, es risu et 3 extri, qui Met si non solos Pythagoreos, tamen praecipue lio respiciens, or φανερόν, inquit, Ort Του εω ost sat νεκεν ποιοτσι ην γένεσιν ῶν ριθμῶ i . intra trili ueniluna Iutare ho l. h. II, 4, a quo confun

117쪽

IIuio doctrinae multa aliena ab recentioribus admixta sunt, v. Sextus inp. MV. Matii. X, 249-ut dubi tum sit an possit veterea Pythammos reserit. Retulit vero iam AristoteIes et. 4. Aoκει δέ τισι τὰ ωὐ δεπιος πέραrα, οἰον ἐπιψάνεια καὶ γραμμὴ καὶ συνη καὶ μονους εἶναι υσίαι, κώ μὰλλον η ὁ σῶμα καὶ orερεόν ubi Pyctiagoreis sermonem esse cernitur inde, quod in sequentibus Platonia doctrina ab ea, quam modo tractavit, diserto distinmitur. Similiter ib. 5. ουθεν δε διωρισται νδε ὁποτέρως οἰ-ριθμοὶ αἴσιοιδεῶν οὐσιῶν καὶ το ειναι, πότερον ς-ροι, &ν αἰ rιγμαὶ ῶν μεγεθῶν, καὶ ς Εὐρυτος ἔταττε τίς ἀριθμος ινος, κri. De Coelo III, 1. ἔνιοι γαρ τὴν φυσιν ξ ἀριθμων συνιorδοιν, σπερ τῶν Πυθαγορείων ινες. r με γαρ φυσικα σωμαr φαίνεrαι βάρος ἔχονrα καὶ κουφότητα, τὰς, μνάδας υrε σῶμα ποιειν ἰόν τε συντιθεμένας, υτ βάρος ἔχειν. Alii ininen Iocia nia itudo numeris Pythagoreorum ab Aristi telo tribuitur, velut ubi comparantur cum atomis, o An I, 4. δόξειε δ' εν ουθεν διαφερειν μονάδας λέγειν η σωμάrια μικρά. CL de Coelo II, 4. quod etiam primariam unitaten mamitudinen habere testatur, Met M 6. καὶ οἱ Πυθαγόρειοι ἔν τον μαθηματικον so.dριθμόν) πλην οὐ κεχωρισμένον αλὶ ἐκ ουτου ας αἰοθτὰς Οὐσιας συνεσrάναι φασίν - γαρ - ουρανον καrασκευάζουσιν ἐξ ἀριθμῶν, πλην οὐ μοναδικῶν, αλλα τὰς μονάδας πολαμβάνουσιν ἔχειν μέγεθος ' πως δεδε πρῶτον ἔν συν έστη ἔχον μεγεθος ἀπορεῖν ἐοίκα- ore vini tamen cavendum ne quae sunt Aristotelis conclusiones, ipsin xuin Pythamreoriam placita misso existimes, Ruter esch. d. Huos. I, p. 40 s i. - ceterorum via in his deflexisso vaditur Eophantus, o uius docuim et aetate ceteroquin incertum est, M. Stob. Ecl. I, p. 308. Ἐκφαντο Συρακούσιος, εἶς ῶν Πυθαγορείων,

τι ποιεῖ ἀδιάστατο γαρ ἀδιαστάτω συντεθεν διάστημα οὐχ ερει, σπερ εἴ τις τ0 mois foενὶ συντεθὲν σκί--οιπε ο δε γὰρ ποιεῖ. ἀδώματος ραχ μονὲς

καὶ ἀρχοε ς, πρῶτον δὲ δι- μα εὐρίσκεται καὶ -

νεται δυάδι, εἶτα εν τριάδι, ιτα εν τετράδι καὶ ἐξης ἐν τοῖς κολουθοις διαστημα - στι δυοῖν ορων το

118쪽

CL Philo Mundi Opis 16 p. 11 Matig Aristi et Z 11. καὶ ἀνάγουσι πάπια εἰς τους ἀριθμους, καὶ γραμμῆς ον λόγον ον. τῶν δύο εἶναί astati evocatur igitur inamitudinis, quae spatiuna implet origo ad unitates . numeros et ad intervallum. Hi sunt rὁ πέρας, hoc est rδ απειρον. Indo Aristotelea Met. 8. 1 κ ου- των κ πέρατος καὶ ἀπείρου εἰναι ὁ μέγεθος. Intervallum autem, quo Haemguntur nimieri a unitates idom est quod κ νόν, . n. 113. Trian=lo τῶ τριχῆ διασrduri plurimum tribuebant in natum omni atque de in describe lix, v. Boeotcli Philol.

καὶ φια - καὶ μητιν καὶ ἐπίνοιαν ἐν ΘωM συμμναι

119쪽

utere, qui posterioribus dicitur 'inari ovoin v. mecies P. 160 sq.

του πεντε πλαυήτας μεθ' ηλίου καὶ εληνος τετάχθαι, Κοσμον το δ' - τούτοις ποσέληνόν τε καὶ περίγειον

μιρος, ἐν φ τὰ τ' φιλομεταβύλου γενέσεως Οὐρανον ' καὶ περὶ μὲν τὰ τεταγμένα των μετεῶρων γίγνεσθαι, ν

120쪽

a raodem pertinent qua supra citantur illa anima mundi