Historia philosophiae Graecae et Romanae

131쪽

1M si iii, Xenopii , en et Gorg. a. - αδ φροσιν ὁ Σενοφάνης εἶναι δεῖ τι ἔστι, γενεσθαι, τομο - γων ἐπὶ του θεου Ἀνὰγκη γὰρ τοι Ῥοιου -ἀνωμοίου γενέσθαι ὁ γενύμενον δυνατον οὐδέτε τε γὰρ --Μ - ὁμοίου προσήκειν τε - ναι μαλ- λον η τεκνῶσαι ταυτα γαρ ἀπαντα τοι γε ἴσοις

Nomon onophanis supplevimus ad fidem Theophrasti, intasimilia excorpsit Simplicius Phys sol. a. ψαν την ρχην

132쪽

tendit, et in disputavit o oves in Selawido Vini Philologo M p. 10 smi Libellui illum Aristotelis recognovearunt Th. eigheomin de Haloti lib. Xenophis en et formiarii. 1813, et Massavit in libri ad n 130 otiato.

εἶναι πάντων ε καοτος γα ων τῶν πολλῶν μοίως ἄν

133쪽

τον δ' εινα το πειρον οἱον δε- οὐκ ἄν εἶναι

οὐκ ἔχει προς ὁ τι περανει' ' .

Id eam a Puumcntaeum repeti Simplicius I. I. καὶ Ουτε ἄπειρον Ουt πεπερασμένον Αοι, διότι ἄπειρον με - μη ἄν ς ἴrεἈρχὴν ἔχον υτε μέoo oite inoς περαίνειν δε προ aiληλα τὰ πλείω.Contra apud AristoteIem Mot A b Ieguntur haec: Παρμενίδης μεν γὰρ ἐοικε του κατὰ τον λόγον ἐνὸς ἄπτεσθαι, πιλισσο ros inrar v λην δῶ καὶ ὁ μὲν πεπερασμένον, ὁ α μιρόν φησιν ει ναιαυrδ Ξενοφάνης δε πρῶto to Drων ένί- γα Παρμενίδης rosrου λεγεrαι μαθηrής οὐθὲν διεσαφήνισεν, οὐδὲ τῆς φύσεως ωὐτων ἡδεrερα ἔοικε θιγεῖν ἀπ εἰς Οὐολον ουρανον ἀπομένας ουν εἶναι φησι ον θεόν cui loco si tantiam tribuamus, ut Xenophanem nil nisi unitatem sive dei sive mundi statuisse, de riuione eius unitatis omnino nihil prodidisse putemus, concedamus oportet Aristotelis qui fertur libellum Simpliciunt Xenophanis sententiam non fideliter expressisse, sed ad posterioriis placita, m

134쪽

ολε κόῖν εἰς λλο ελθεῖν κινεῖσθαι δε τὰ πλείω δντα ἐνύς Ἀτερον γὰρ εἰς ἔτερ- δεῖν κινεῖσθα εἰς μὲν οὐν

ται ἐνύς. δι ταυτ ο, κινεῖσθαι μελὰν ρ ω, πλεlωτοῖς πολλοῖς μοιον εἶναι κατὰ πάντα δὲ Ουτως χειν τὸ θεει, χων τε και να, μοιύν τε κά σφαιροειδῆειτα οὐτε ἄπειρον οὐτε πεπερανινον, οὐτεχρη-ῖν ἀτεκινη - - εἶναι.

εἰ3ώς μφὶ ων τε καὶ ωσα λέγω περὶ πάντων ' εἰ γαρ καὶ τὰ μὰλιστα τυχοι τετελεσμενον εἰπών,

135쪽

Emp. IIII. Pyrali. I, 24, ab aliis inter Scopticos refertur, V. Diog. L. IX, 19 72 Plut M. Eugeb. I r. v. I, 8.

a Alli eum omnia ex terra procreasse affirmani, V. Sexti Emp. adv. Maili X, 13 Stob. Ecl. I, p. 94 Hippolyti Res Haer. I, 14. Vera primitu commissionern quandam terrae aqua exstitisse docuit idquo inde conclusu, quod conchae in montibus et vestigia piscium et antinaliun anarinomam in saxis impressa reperirentur

vi fissitudines statuisse, terriun vero, modo desidentem mam Hlo inde rursus emergentem, pro fundamento habuisso.

136쪽

primus certa ration exercumii suium venormidus, v. Parineiu

p. 135 C et in headidi ut sopiusia A. d. a uani Aristoteli minimis inter Eleaticos fuisse vitabatur, uni celeri κρον ἀγροι--αρo sine ririt, Me A, 5. . inani limo miliamius v. Diu L. IX, 23.

Diog. L. X, 22. Καὶ αυτὸς δὲ δια ποιημάτων φι- 142

137쪽

Theophr tus v. Dire L. VIII, M. hoc opus περὶ φυσεω Inseriptum fuisse memorat Sexti Ei . QV. Mini. VΠ, 111 Galan. in in n. 159 b. Poeuli ei do amenidis philosophia libriimedissimo sertur Aristoteles, v. D. Philopon in Arist Phys b. p. lia; itemque Xenocrates, v. Diog. i. IV, 13. Post Aristotelem Theophrastus o Eudemus Rhodi iis diligenter do nosim eosse vinntur. Nostrum Parmenideae do inae noui u Simplicia potissimum conisementariis debemus, et iami lacet a nimii Coelo. Reliqui congesserauit missis Coninent Eleatio; arsim Philos chraee.

ηδε βροτ- ξας - , οὐκ ἔνι πίστις ἀληθής.

ἀλλ' εμπης καὶ ταBτα μαθήσεαι, ῶς τὰ δοκουνταο χρη δοκίμως ἐνια ια παντος πάντα περῶντα.

Exordiuinorumniatis ei venustato et inaiestare conspicantiu exstat p. vici Emp. l. e. Fino poeia se Mitilliine olatum, a planuM aerarium in Mutem Hiiiiii Solis filiabus uer ino inimbus evelli, deum in perpetum lucis via progressivi a io ad dem templum Graium ex Mus ore et aeternao veritatis praecepta, sib es morialium opiniones doceri sequuntur versus supra laudas, ibi loquitur sapientia sensus oportet to milia percipere, tam verilaien exad n iis vulgares hominavi opiniones, quil, t aer almulier naenim decet, in minus latin conmietudo cogat N. 143. s. I- afferantur eum v. Diog L. IX, 22. - 2.3 Phit.

138쪽

δε σε λέγειν τε νοεῖν τ' ἐδν ἔμμεναι 'πι, γὰρ εἶναι,1 μηδει δ' οὐκ εἶναι ' τά- ἐγὼ φράζεσθαι νωγα. πρ ' φ' ὁδο ταύτης διζήσιος εἶργε νύημα

πλάζοωται δίκρανοι ἀμη χαυίη γαρ ἐν αὐτον στήθεσιν ἰθύνει πλαγκτον νόον οἱ δε φορευνταιὶ κωφοὶ ὁμῶς τυφλοί τε τεθηπύτες, κριτα φει - πέχει τε καὶ οὐκ ἁναι τιοίτω νενόμιώτα- τωὐτόν πάντων δὲ παλιντροπίς εστι, κελευθος '

139쪽

o Vs. 12 sq. IIeraclueos respicere videntiir, L. Beraivamus Phil.Mi N. F. VII, p. 11b, a quo limenti Milo d. Philas. d. r. I, p. 495.

ἐστιν πως ου ἔστι τί δ' εν μιν καὶ χρίος ρσεν,

10 στερον η πρήσθ' ἐκ του μηδετος ἀρξάμενον - , δε ποτ' ἐκ-- ἐόντος φήσει πίμιος ἰσχυς

γίνεσθαί τι παρ' ἐπό το εῖνεκεν υτ γενεσθαι

140쪽

8-s: Unuin imui restat, ut suisse. Quod multis initieiis probatur emo Mn ortu, obitu in*gri , unicum, inminium, semper sibi constans. Neque sint inminui nequo ea ii, quoniam nunc est sini ad Onime, Unnii continuum. Quen eius ortum quaesiveris Elide trino modo auctum Ex non erit ne dicere te sinam nec motare nemio enim diei nec cogitari potest, non esse ena. Quadillud necessitas excitaveri postea mi ante Natio enim non estem neque inruum. Em aut esse omnino necesse aut non esse neque unquam ex uis monstrari poterit quidquani fieri praeter ipsum. Quapropter emi fieri ne iue interire illud conces

οὐτε συνιστάμενον -