Sophoclis Tragoediae septem ...

421쪽

ε - - - κω --. Non ilii Messi Be hiensis eclarito versum hunc esse trimetriin lanii,icunt, omnibus iis ab solutum numeris; proinde honiecturas' opus non esse, quilitis metrum sustentetur. utilia sum, si in alia eius ominentes, πρόσβορφος, προσπωλος , quomini. hoc ne Graemini qui leni est. BRUN . D' αδεο ει πρόσουρος, in primm Amori osspmri emUM eris Menerae, i. e. miseriiniani illuni vitanis unius se eo in Deo, ad limi ipse fortuna lavente enisus esset. EI M. 6sa oram ovi non est magus irinus, sed vitandi, seu rus nati, ut te post Lessitagium voces hanc exponit se linensis inacis, ad Minompositionis ratione, qua ac μαντις, κακότεχνος, ψευδοκήροξ, et alia. BRUNCΚ. Recte Mus 'vius Gemiliaritusque, uti veterit iis libris in v mox ad 1τλον reserentes, non vicini Mundisi, sed ipsius Philoc-- στονον inieris videriint a m. qui mox post GHonis sa fiant vum alimis exesis e muri, ad quod sequentia reserantur. 3. παρ' ο στονον ἀνrlτυπον βαρυβρωτ' ἀπόκλαύσειειν, τηρον. Locuta dissolis ob loquendi larinam diuayrambi audacia reuirinnatam quem si quis ectunt verbo reddens in . terpretaretur, is i torem ad aliuni interpretem ablegarret. . Tria adiectiva sint, stantivo iam, tribuuntur, quod in imo piceaecipiendum, cuin duobus aliis propria significatio'e. Neinpe-νο ea metonmiae ratione, qua cauis per ectum indic tur, morbωα hic signis i vere βαρυβρὼ ei ἱμαιηρόp At eum Aolτωτον, si menda vacat liRe scriptura, propriis g binitis posuisse poetam verisimile est, ut Antio 134. et sic perspicua phrasis in Godissem deplorares e demo usu bus II responcserae Tot verbis opus est ad declarandam iuxadverbii Ox Mτα. ancidit nuper in meas manus Pros amitia ademicum anno Jenae proposititii , in mi vir doctus pasten huius cantici illustrare anpressus est. .egendum censet,

παρ' οὐ στονος ἀντιτυπος - βρω ἀποκλαύσειεν αἱματη

422쪽

οιατευνάσειεν , ει τις ἐμπέσοι,

tentia et proha sunt axis tauOκλαυσειεν ad Pl Hoc tela ita refertur eoυδ γ ς κατευνάσειεν - desideratum illurn κακογείεονα. 565 Meridiana luee linc clarius, ne inest Iliaci citiam quod tenebras offundat, praesertim si αντέτυπα 'i Od potestam scripsisse arbitror, restituatur et in his hie ulrris pluralii, iis adverbialiter versus iam trOIs lil PD On congruit ex an ussim nenipe pes pedi non respondet 'illuc quid ei a haud illi quam necesse is st. At Tm clinius versurn a les Iarachi incipere voluit, vii voci δρο

sanie deli uti adspeetum intelligi podia voluit. IERM. 6ss. τις ἐμπεσοι. Memlose in libras H, - - valet mi itempe φύλλα, vel o/ὶ eisp ψύλλω, utrovis no 'mine ex praecedente alοισι φύλλοις repetendo. In versu libri omnes habent, ut duobus in locis ut lautius laudat, φορ-gάδος κ μ ἐλεῖν, manifesta depravatione L ex glossa

Irrepsit, et et remansit ex στε, quod structiirae lege agitante, reposui inus. Duod Tuieta clatis lectit γε α nulli iis veteris libri fide nititur. Leviculae niencla locuna hunc ita obscuraverant ut ItIO Se verterent interpretes, Non invenirent; de confixis avd us nescio luic sona Iriamini, de ludius poeta ne cogitavit qui dena. BRUNCK. τις- αἱμάδα reserendum. Qua,

423쪽

n. ἔκ- rQ. Sana est veterunt librorini am viiii , modommitinerimus consiorinioliem mutari. Nam quum vect4 ομέεγχω M si' ussio addidasset, ' ψ ποκλαυσειεν, pro rubus etiam dicere poterat simplicὰο ἀποδεαμ--eon siruesionem in his Postremis verbis cum altera consociavit. Qui, Icurriecerat ison est obscurimi. Nam ii perrexisset in priora eo imielion φορβάδος κ μ Ω , nemo non turbaretur illo optativo, queni pia reaivas modo lativus ἐμπε ad ἔ- μάλ referri Postularet, quum tamen vicinus diei domi hese

707- τες καρπον οὐκ ἄλλων .

424쪽

πτανοῖς - Voci πτανω inepta in scholiis piose itur explic tio, cilino ex glossis inter codicum lineas scribi solitis petita, excerptore male accepta et interpolata fuit Gloss voeen πτανοῖς et tinebat in illa lectione non aliter accis ii,otest quam pro Mα πτανους. At πτανων. si recte se haberet, ad xόξων , i pa iacias una Iotans, appositur esset. Veminae quam hi horret a Sophoclis Suavi tacilitate duo epitlaeta non lissimilis significationis uni hil stantivo tarn invenust Iunguli e adjungere, κυβολων τόξων πτανων Quam inlaceta est ejusdem vocis in uno versiculo repetitio, modo Molucres sagittas Per appositionem notantis, a Odo rice stitistanti vi Mes Grassata est hic libraliorum Socorma, quis exempla It IrondiI In temeraverat Veteris Sciroliastae aeVO, quem Danifestium est dive sam lectionem l Hulos la alluisse. In ejus parapli rasi πλην εἴ

φορβην, poetae Verba deprehendere facile erat, nec tame an inauri appuli, ante Itaan scit Olia retractare N. Oru IIIqu NOVUIT EX En Plar COII CinnareIII , t pis iterun clescribendum. 565 En anclena locum restitutum facili De In intis certa emenda

425쪽

παιδος παντήσας,

426쪽

- μων θος σχεις της παρεστώσης νόσου;

διερυται διαπροος, τάλας ἐγώ. ἀπόλωλα, τίνι νον βρυκομαι, τμον παπαῖ. 45

ἀπαππαπαί, παπῶ, παπῶ, παπα, παπαί. Q

33 τι ἐμιν. M hiatum non auendmulum, mi vitando amniine inminuda particula M. Nimis concitatus esse nonia lavit mirantis aerario. τι ἐστι τι εἶπας, τι υ in cena recineritarumtur sine aurium offensione. Vide Mariclandum ad Suppl.

747. s. σοι - χεροιν. Homerica constrareti, citia clicitur

428쪽

πλὴν σοὶ τε κἀμοὶ λ τοχη δὲ πρόσφερε. 77

. - ίδου δεχου, παῖ τον φθονον δε πρόσκυσον,

ἄκοντα. Nesatio alterius uenabra allemiri, resistenda iit rit

stathluna p. 694. l. 7. Hac qui ei ratione delenditur pluri moriam libroruin lectio in ed. T. 'Eγω τ' ἐμαυὶδ οὐτε ' ἀλγυνῶ. verum praestat ea quan secuti sultatis. R.

429쪽

gendum , ut oupius monitu Cur Nov. in Suidai. p. 1 . Omittitur verbum Luε γενηται. Nihil interest scribatume ἐπιελης,- μη τελης, it in his verassius apud Stobaeum: Aus1 φρονησις λαγασνi, θεὰς μεγας. 'Aνη δ&αιός ἐστιν, υχ μη δικῶν. quos alii libri sic plene scraptos exhi hent, alii

ita elisione ' γαθη, μη δικων. Certi H ES veteres Graecos voeales omnes Pronuntiasse m ante voealern loris an aut diphthongui elim ea coalescit; si sequatur voca Iis 1 revis, haec elissitur, 3 et Potius raptis pronunttiatur, ii ut in Inetr scansione nulli iis sit momenti Altius et veteres codd. dant άλλα

B. αλλ' ου δεδοι ἁ παιχη- ἀτελὴς ευχη. Triclinius ex antiquo exemplari vel ex conlectura reposuit ciλλ υν δέδοικαμ μ αυλης δεῆ τεκνον. Varia lectio superscripta n 569 άεελης. Varrietas in pro nona in Ex elus inutilitate orta,