Aeschyli Agamemnon ex fide codicum edidit, scholia subiecit, commentario instruxit I. A. C. van Heusde

161쪽

FRAGMENTA.

163쪽

COMMENTARIUS.

tauicaa φρουρῶς pro appositione habere malo, qua explicetur πονων. Abr. p. 246 exponit: θεούς μἐν αιτῶ ἀπ . των πονωντot των των ἐξηντλημένων κατὰ τὴν μακρὰν ετείαν φρουραν. 2. ετ. μῆκ. Dicium ut ποταμὀν ευρος ῶς πλεθριαῖον Xen. An. IV, 6, 3; cs. I, 5. H. - 'Ἐτειον ' quod unius anni est;

λὰγω ἔτειοι Xen. Cyneg. V, 14, 16ὶ. Ρariter ἐνιαύσιον Od. XVI, 454. Lur. Hipp. 37. Caes. B. O. III, 3 annuum spatium, ut vita menstrua Cic. Pin. IV, 12, 30. - μῆκος quaevis long tudo Od. IX, 324. XI, 312. Aesch. Ag. 92. H. 427 H. 232 Ahr. Emped. h. vs. 107 ἴση μῆκος): de temporis spatio in s. 561, 174. Pr.

1019. Eur. Or. 1215. - Ἐτ. μῆκ. non sine taedio pronuntiatum; idcirco μῆκος additum.ὴν κοιμ. quam annuam mistodiam cubanδ excubando transigens . Pariter Rhes. 5: τετραμοιρον νυκτος φρουρὰν - προκώθηνται. In castris κατακοιμὼν τὴν φυλακὴν Her. IX, 9δὶ et κατακοιμίζειν τὴν φυλ. Ael. N. Anim. I, 15. III, 13. XIII, 22 erat eicitias domitendo negligere; at φρουρὰν κοιμοσθαι pro κοιμaσθαι Xen. Cyr. I, 2,4. 9) eae blaa agare non magis dicebatur quam φρ. καθῆσθαι ' adiungi debebat temporis ἐτείας τετρώμοιρον) significatio, ut recte diceretur. Ergo ὴν φρ. D. μῆκ.ὶ κοιμ. ροι ον χρ4νον κοιμ. Os Sept. 22. - κοιμηθῆναι, ait Lusi. ad Il. VII, 682, est ἀναπεσειν καὶ ώς εἰς υπνον κα-

164쪽

154τακλιθῆναι cs. Od. XX, 40. Soph. O . C. 157 1. Arist. Vesp. init. .

eo minime spectat. Est larina contracta pro ἀνέκαθεν ac nequis cum H. miretur apocopen, qua vocalis necessaria abiiciatur, distinguenduin erit. Pluti Thes. 33 ait, τὰ ἄνω τοὐς Ἀττικους ἀνέκας ονομώζειν, καὶ ἁν έ κ αθ ε ν τὰ ἁνωθεν. Cf. Suid. ἀνέκας. Id. ἀν έ καθ επι κατὰ τὴν ἄνωθεν ἀκολουθίαν ῆ ἀνέκαθεν μακροθεν. Etyni. Gud. ἀνέκαθεν ἐκ του ἄνω καὶ του εκὰς, ο σημαίνει τὴ μακροπι σημ. δἐ τὼ μακρὼν καὶ ἄνωθεν εκ του παλαι οὐ χρονου. tiaque duplex est Gεκαθεν

alterum, quo Attici ἐπὶ τὴ που non ἐπὶ χρονου) utetiantur, quod

contrahitur ἄγκαθεν alterum compositum, notans μακροθεν

es. 266, 1014, 1558 ἐκαρ, Cli. 315 εκαθεν 425 ἀνέκαθεν, ubi praecedit ἄνωθεν. Non est igitur, quod in αγκα ι , ex simplice ἀνέκαθεν formato, vocalis necessaria dicatur periisse. Valet autem ii. l. ύπερθε, ἐπὰνω, averne: cs 793, I 503. Suppl. 594. Plat. Rep. VIII, 534' ῶς περ θριγκος τοῖς μαθημασιν η δια

165쪽

se comparat tum oti violan si cubandi similitudinem, tum eo quod ut canis catenae, ita ipse tecti finibus continetur.

Ob hane scientiam Ach. Tax D J τῆν εμπειρίαι hominis celebrat.όμην. Ηes. 6 μῆγ υ ρ ις' πλῆθος, ο χλος, ἀναγωγή, συνέλευσις. Suid. ὀμ. ἁθροισμα, πλῆθος. Sept. 220. Il. XX, 162. Mus.) Her. et Leand. 9 ἐννύχιον μετ' ἄεθλον αγειν ἐς - πυριν

5. τοίς φέρ. Abri replenior annuae Speculationis per aestatem hyememque integram exanclatae descriptio. Ex nocturno stellarum errantium et fixaria in concilio excubitor fixarum principes diserte memorat. Noctem illustrant Ortion, Sirius ἀστῆρόπωρινὴς Il. V, 5 . Bootes, IIJ ades, maxime Pleiades. Theophr. D. VI, 1. 6 διχοτομεῖ τὼν μἐν ενιαυτὰν Πλειὰς τε δυομένη καὶ ἀνατελλουσαρ απὼ γὰρ δύσεως μεχρὶ ανατολῆς τὼ ημισυ τob ενιαυτου ἐστιν ' ῶς τε δίχα τέμνεται Ο πας χρονος. Plin. H. N. XUIII, 69: Vergi Liae privatim attinent adsuetus, ut

Alii solem lunam intelligunt, qui soli dici possint λαμπροὶ

δυνὰσται, qui maui Lucifero meantur ἄρχοντες καὶ διοικηταὶ καὶ πρυτανεις Plui. opp. II. p. 60I'. At solem, τὴν μεν' ἄστρων Ζῆνα Sch. τὰν ηλιον φασὶ δεσποτην τῶν ἄστρων,τὼν δντα ἐν τοῖς ἁστροις θεον), qui AE aeternae licis exortu dux astrorum secula ducens dat aestatis brumaeque notas' Sen.Τhrest. 835 sqq.) nocturmus excubitor non co overat. Contra lono usu didicerat, siderum reliquorum ortu et occasu commutationes temporum quadripartitas, maxime hiemem et aestalem. Os Pr. 454 sqq.6. δ υν. Lucilius ap. Serv. G. II ,28 de vino Chio praestantissimo: Aῖος τε δυναστης. ἐμπρ. Sept. 390. H. VIII, 551 sq. Lur. Uel. 2IS ZM'ς πρέ

166쪽

etiam αἰθέρα dixti Ag. 6. Adscripseriit quis ad h. vs. αστέρας hinc, ut suspicor, orsus, ineptum nescio quis nobis senarium tornaVit, qui, prioribus proxime subiectus, nunc in editis testur tanquam Aeschrii, sed, nisi salior, Achilli Tatio suit in eo itus. Aστρων ἀντολὰρ dixit Pr. 457.' At Tatius quod li. vs. non

adscripsit, propterea censeri non potest eum non invenisse; omittere poterat sine ullo sententiae detrimento; ita Serapi. de barbar. describens us. 6l0, sequentem omisit. Iure H. versum vindicans o rectius, ait, addet excubitor, observare se quando occidant atque oriantur sipa, quae anni tempestates asserunt. Et multo speciosior versus est, quam ut condere eum sciolus potuerat. Dactylus initio insolentior Aesctiylo; tamen est us. I 222, Cli. 214. 98 . Sept. 653. Fr. 27I II. I 05 A. Si legeretur aιπολας δε τῶν , esset et aliorum ortu3, ut H. vertit , quum legatur τε τῶν , των est Tot rων, αυτῶν cs. Ρr. 23 . Sept. 197, 385 , si g. Suppl. 356, 437, Thuc. I. 6. ἐν τοῖς 8 h. εν τούτοις ' πOly-

explicationis p ratist memorare; nam sententia est: κὰτοιδα - των αστέρων τον τῆς δύσεως καὶ τῆς ἀνατολῆς καιρον. Ammon. do diff ῶστρον τὀ εκ πολλῶν αστέρων μεμορφευ- μννον ζωδιον, άῖον Ῥρίων, 'Αρκτος αστῆρ' ο εῖς. Non

ita semper, neque h. l. Ut Pind. Ol. I, 9 ἄστρον dixit Solem css. Scholia , ut πανσέληνος πρέσβιστον ἄστρων Sept. 390 dicitur, ita contra άστhe pro αστέρων σε στημα S. ἄθροισμα. Cf. I l. V. 5.8. καὶ νυν. 622, II 83. Euna. 30, 287. Ρr. 325, 332. Soph.Αi. 3 ἀεὶ μἐν - καὶ νὐν. Ιl. I, l09. Od. IV, I93. Abdi n quineum maxime, quin etiam nunc observo; quasi dicat: necdum finem sortitur vigilandi dabor. 9. φ α τ . Excubitor observat non modo astrorum cursu ira, sed etiam sententiae per appositionem accurate explanaridae morein, quem universe Aeschyli proprium esse iam testatus est Valch. ad Phoen. p. 36 I. Ita πονων - φρουρ. , λαμπ. ξt g. - ανγ. Duil j2 Corale

167쪽

Soph. Oed. R. 519 φέροντι τήνδε βαξιν.

I 0. κρατεῖ - . Ad veram horiam verti ruin sententiam viam monstravit De P. scribens: O Graecismus est purias putus.' Vertit: ais enιm eontinual - verare. Ei κρατεῖν cum participio est διαrελεῖν. At sine dubio gravius est, nolans valere. Ut vf. 30αγγ. πρόπ. est διαπρεπῶς σημαίνει, ita κραr. εχπ. valet verando, aperando non de ligatur: est καρτα κρατερῶς, σφοδρα, εμπεδωρ) ελπίζει. G λ π έ ζ ο ν quod nec adiectivum est, nec positum pro ευελπι) in fine sententiae consulto positum, quo magins mentem advertat; nam proprie est e pectana bona vel mala); Seh. ad Thuc. I, I τὼ ἐλπίσας Ου μονον ἐπὶ ἀγαθου, ἀλλ' ἁπλῶρ επὶ τη τοὐ μέλλοντος ἐκβώσει λέγεται cs insl02,240, 9l7. Itaque excubitor dicit: tantam opem alere reginae antinus audet; sed intelligens auditor mente corrigit: tanto metu tatur perpetuo.

Sen. Ag. 958 animoa viriles eorde tumefacto geris. Neque vero alteram non attendendam esse Schol. explicationem - quam tamen non coitavit excubitor - , post patebit. Quod autem inverecundius eurn γυναικος pro sedulo dixisse pinat Bamb., causa nulla est; non enim nude positum p υν. sed con

168쪽

τηνίκα.

νυκτ. 304. Cli. 522, 749. Λrist. Ach. 264. Opp. Ven. III 268, Lucian. II, p. 258.-ap. Macr. VI , 5 noetivagis astris labentibus. Virg. Aen. X, 216 ; cis. ἁλίπλ. θαλασσὼ πλ. OρM4πλ. Contra Aἰγίπλ. δρος mons, in quo caprae erraIlt. 3. ἐπισκ. CL Il. II, 20. Herod. VII, l4 sqq. ὀνειρον ελεξε τῶ Δέρξη ἐπιστώπι - επιφοιτῶν ὁ νειρον φαντὰ ζεται μο/' ἐπιπτήσεται σοὶ τὰ δνειρον.I4. ἐμ. Lianguidum, ait H. et loco positum ineptissimo set. tamen Eum. 578. Suppl. 483ὶ. Prius verissimo; sed ipsum languorem et satietatem languido additamento expressu excubitor: postemus salso dixin, nam aptissime postponitur, quia suam super tecto positi sortem tacite eomparat cum beata sub tecto dor. intentium: es. 27. Praeterea triplex terminatio - ην taediunt notat: pariter υπνος, res vigili optatissima, recte ter deinceps positum. ψοβ. Simplicius dicere poterat: φοβος γὰρ παραχρῆμα νπνω ἀντιστατεῖ sed hostes fingit Φοβον et 8Tπνον, quonam alter alterius praesentiam non fert. 15. τὀ μη -. Scal. τῶ μη 'non opus: pendet enim ab αντι στατεῖ, in quo resistendi et impediendi vis inest: φοβοοῦ γ ὰρ παραστὰς διακωλύει τὼ μὴ - νπνω - i. e. διακ. τὴν πνον). Cl. 1079, 1497. Cli. 300. Lum. 69l. Soph. Ant. 564. Plat. Rep.

σύμβ. 1202. Sept. 3. Εur. Baccli. 747 η σε ξυναφαι βλεψαρα βασιλείοις κοραις. Ion. 24 I. Xen. Mena. I, 4, 6 βλέφαρα ἐν τῶ υπνω συγκλείεται. Ρoll. II, 67 ἐπὶ των βλεφαρων ἐρεῖς μυσαι συμ β α λ εῖ ν τὰ βλέφαρα, καὶ ἐπιβαλεῖν καὶ προς βαλεῖν. Abundat autem ita υπνω, quod tamen, ut vidimus, rem desideratissimam, repetere amat excubitor. At non sane abundat, si, quod videriant De P. et Schn., explicanius: ne freniter oeuliae rungant cum omno , - ne paetum franunt palactrae eum Diuiliaso by Coral

169쪽

avium minorum cantus. Translatum in rem amatoriam. Arist.

cl. 875 μινυρομέναν τε προς ἐμαυτὸν, μελος παίζουσα, an alius cantu alliciens iuvenes sSch. ἀντὶ τοὐ ῆρέμα άδουσα). Atque ita h. l. 17. ἀντίμ. Εur. Me l. II 20 ἀντίμολπον όλολυγῆς κωκυτον Sch. ἀντίφθογγων, ἐναντίον τῆ Iph. T. 180 ἀντιφ4λ- μους ἀδας. Ale. 922 υμεναίων νοος ἀντίπο λος. Cf. Voss. H. in Cer. p. 7 I. ἐντ. ἁκ. Suppl. 268, 804. Cli. 537 ἄκος τομάῖον πηματων

σθαι). Alc. 97I. H. in Cer. 229. Ρind. Ρ. IV, 394. Liberius risidippus: ποίην τις βιοτοιο ταμη τρίβον; 18. κλ. t ubitari video, haec apodosis utrum pertineat ad dupli ni prolasin, εέτ' δεν-, ὁ ταν - , an ad solum ὁζαν-. Qui priorem rationem sequuntur, si putant protasin. quae ab ευτ' δεν incipit, post parenthesin continuari vel resumi voc. δrαν, ita ut sit hyperbaton ct Arist. Av. 1608 sqq.): qui posteriorem. si aut rae abundare censent, faciuntque ex reliquis apodosin ad ευτ' δεν, aut supplent άλtis vel καθεύδειν ου δtsναμαι, εἴργει

170쪽

τὀν ὐπνον ο φοβος. Tenenduin est, rae non abundare, sed referri ad ονείροιοῦ nulla quippe somnia sine Somno: non fruebatur somnus excubitor, quia non dormiebat: doriri ire autem non poterat, quia somnum metus auferebat. Itaque ad εντ'isi omissa apodosis eiusmodi est: τὴν αγρυπνίαν παραμυθεῖσθαι ἐπιχειρῶ.

Sequitur, qua id ratione instituat.49. διαπ. Nisi quantitas obstitisset, iamdudum διακονουμένου in editis haberemus. Causa cur poeta eo verbo usus sit. latuit. Ρlat. Soph. 218' ὁσα τῶν μεγἁλων δεῖ διαπονεῖσθαι καλῶς ua excubitor: non ut antea optima aedeso curantis. Praeterim passive dictum: quae non vi antea Optime administratur. Pariter Plato Crit. 108' τὼ πεδίον διεπεπονητο. Cis. καταπο-

νειν, διέπειν, διοικεῖν. Ρlat. Prol. 318' ὁ πως δεν ἄριστα τῆναυτos οικίαν διοικοι. Itaque συμφορὰ videtatur ea notari, quod rex prudens et potens tamdiu a rat, quo stinente multa domi negligmtius tractatantur. Sed eadem domus, privata rejs ciuis assiduis, alteram subierat calamitatem; non enim aniplius ex long' tempore honesta et optima tuetatur, sed malas artes exercebat, oblita virtutis. 20. γέν. Quidni γενήσεται; nam πυρὰς φανέντος sciebat custos, finem sit,i violiarum fore. Optativo indicatur, arcte haec

cum duobus antecedentibus uss. cohaerere. Usus erat verbo διαπονεῖσθαι, eo ostendens, douium πονειν καὶ νοσεῖν. Communes ij lur excubitori eum domo πονοι , sed diversi generis erant. Iam optans, ut finem habeant, magis regiae domus quam suos πονους respicere censendus est.21. .eφν. Hes. 5ρφνα καὶ δρφνη ' σκοτία, νυξ μέλαινα.όρφναία ' σκοτεινῆ, μελανῆ. Γῆν πυρῶδ αυγὴν vs. s) conspiciebat nocte opaca circumdatam: eriit igitur mρ νυκτηρεφές.

라틴어 텍스트