장음표시 사용
181쪽
68. τελ. Il. II. 330. Respiciuntur modo memoratii προτέλεια. 69. υποκλ. Quuin vulg. displiceret, omni ratione tentatum, legendo υποκαίων, υποδαίων, υποκλείων, ὐποκχὰζων, ἀπο- κλαίων. Verum vulg. Sana est modo recte explicetur. Tria, quae memorantur, reserenda sunt ad τὴν μνησιπήμονα π4νον
I6Iὶ ex quo originem ducunt. Eust. p. II 6, 36. 618, 23. I 5I5, 57 μινυρίζειν an esse vποκλαίειν, μικρὰν καὶ ῆρέμα κλαίειν, υφειμένον κλαυθμὼν. Notatur igitur eo πένθος κρυφαῖον, et ὐποκλαίειν conferri potest cum υποστένειν, υπο- στοναχίζειν. Sequitur 'πολείβει , quod nude positum elandestinas Idationes notaret; contra medium inter v ποκλαίειν et δακρύειν plane nihil ambigui aut vitiosi habet. Supplendum δώκρυα ita 3ἁκρυα στὰζειν, χεῖν, λείβειν promiscue dicitur. Fletum illum κρυφαῖον Ch. 79 υφ' εἱμἁτων dici videmus. Et flet ni opponitur ο φανερὰς, τὼ δακρύειν. Τmplex notio exhibetur et confirmatur ipso dramate. Primum excubitor nulla re alia sallere somnum nisi κλαίων, et tecte quidem, potest. Eundem moerorem produeliores s497ὶ, πολλ' ἀμαυρὰς ἐκ φρ. ἀναστένων, tum vates
iam multo ante 375ὶ πολλ' ἔστενον. Quae ct in 392ὶ sequitur, πένθ. τλησικ. 395ὶ eodem lacu. Nec dubium quo pertineat ψῆγμα δυςδ. 105). Haec apud Graecos; similia apud Troianos 644 sqq.ὶ Maneat istur semiliis, tamentatio, set . Omissum τις latet in participiis ap. Theom. 1117 IV. ῆν δἐ διώκων μὴ τελέση. Cl. 'Velelc. p. 95 l64J.
182쪽
γουσιν, ὁ περ αἱ τῶν ἀνιέρων ἄθυτοι θυσίαι συνανέφλεξαν. IV, 207 εἰ μἐν γὰρ ἀγνώμων καὶ ἄδικος, ἄθυτοι θυσίαι, και ἀνδεροι ἱερουργίαι, καὶ εὐχαὶ παλίμφυοι. IV, 218 θυσίας υτους ἀνήγαγον, καὶ χορους ἀχορεύτους ιστασαν. I 8 I. ἐπὶ θυσέας αθε τους καὶ σπονδὰς ασυμβατους καλε- σασαι. Ista comparantibus patet. τοῖς απιψοις ἱεροῖς notarioaera nemia. Vidit H. Iphigeniae immolationem lano a choro,
qui idem facinus θυσίαν ἁδαιτον I 0ὶ a Calchante dictum
esse an. Coiitra Eng r. in ualaa Paridis nuptias Troiae celebratas intellist, quas quis ne et aπυρα ἱερὰ dici posse p Εqui detritamen puto, poetam non θυσίαν ἁδυτον sed απυρα ἱερὰ cum delectu posuisse, ut non tantum tetram immolationem istam et antiquiorem illam δαῖτα παιδείων κρεῶν i50I , quae verius θυσία ἁδαιτο suerat, sed etiam simul βωμους ἀοῦ στους και θεῶν ἱδρύματα ί478ὶ comprelienderet: nam ἱερὰ sunt et θυσίαι eι ναοί. Sic quidem θεῶν τις τὴν γλῶσσαν ενεμεν, ut plus diceret claoriis quam in mente lia ret. 7 I. οργ. Cf. Soph. Phil. I 309. Sch. ad Arist. Ran. 868 ο ρ η επιθυμία τιμωρίας τοb ηδικvκέναι δοκοsντος, η λύπν μεθ' υπολήφεως του ολιγωρεῖσθαι. θυμος' ζέσις του περι τὴν καρδίαν α7ματος δι' ὀρεξιν ἀντιλυπήσεως κινούμενος, 4 οργῆ ἐναρχομέν Ch. 389 sqq. . χολος' οργὴ διοιδosσα. κοτος '
183쪽
aevam aetatem . Gτίτης est ἄμοιρος τῆς τιμῆς. - Haec sententia apodosis est ad us. 40. o. παλ. Plat. Gorg. 5184 τὰς αρχαίας σώρκας. Eur. Hipp.I343 σἁρκας νεαρὰδ διαλυμανθείς. Ita o ἄρτι θὰλλων σὰρ κα
73. υπολ. Pers. 569 λειφθέντες Sch. ἐναπομείναντες). Pariter compositum v πολ . videri potest pro simplici positum se. Κ. monet, non euin ἀρωγῆς construi debere sui Dein . in Mid. p. 569 υπολειφθεὶς τοὐ στολου , quia cessando aliave causa classem defecisse, detrectasse militiam senes viderentur. At vero ne viderentur, cautum erat verbis ἀτίται σ. παλ. Quare non dubito duplicis constructionis eleganter factae hoc alterum exemplum habere. Os 57. 75. νέμ. Thom. Mag. νέμω' παρέχω, μερίζω, διοικῶ. Ea verbi vis est us. 634, 724. 'Iσχυν νέμειν, M κρώτη, θρονους, δομους νέμ. CT ευθεφνειν, ἰθtsνειν, κυβερνΔν. Non facit liue
Eur. Or. l058 ἐπὶ σκήπτροις Scli. επὶ τῆ βασιλείαὶ εχειν τὴν ἐλπίδα, liciunt veto Her. I, 59 ἐπὶ τοῖσι κατεστεῶσι ἔνεμετῆν πιλιν et Euri Fr. 293, 4 μῆ 'πὶ τοῖς ἐμοῖς λογοις γνώμηνεχοντες, ubi norma indicatur. Prop. II, 14, 8. Daedaleum linoemna duee rerit iter. Catull. 64, II 3. Virg. Aen. VI, 30.
77. ἀν. Non aptum, ait II., infirmae medullae verbum. Credo; sed verba μυελ. ἀνασσων praeclare respondere verbis i σχυννέμειν, vidit Eng. Satis causae, cur ἀνασσων impmbetur, licet teste Arist. II. An. III, 20 ἐν τοῖς νέοις των ζώων αἱματώδης παμπαν δ μυελος sit, recteque item Lur. Tr. I 56 διὰ στέρνων φοβος ἀχσει Τρι-σιν. Ad ἰσοπρ. cf. Il. XI, 557-560. 78. ενι χῶρ. Nondum loci venustas intellecta. H. monet, in scriptore Auleo requiri oὐκ ἐν χώρα, nee tragisoa ἐνἐ alibi quam in metieia videri posuisse: itaque formulam ex episto esse
repetendam. Invenitur II XXIII, 349 ἁψ ἐνὶ χώρη εζετο
184쪽
174 es. XVII, 39lin, ubi proprie dieitur; aliter Cilli. H. in Del. 192ποδες δε οἱ Ουκ ἐνὶ χῶρα, quod accipiendum ut Od. XX, 23
ἐν πείon Sehol. κατὰ χῶρανὶ κραδίη μένε. Hes. . ν πεέση ' ἐν ησυχία, ἐν χώρα, εν πεισμονῆ. Id. πείση ' πείσματι καιχῶρμ. Patet, proveri . esse nautisum, cui respondet in Hationeap. Lucret. passim . Contra ἐν χωρι3 est prov. miluare i. q. ἐν τέλει, εν τελεεσσιν εν τάγματι): hic ram ordinia, non quietiaratio habetur. Tlieoc. Adoniag. 57 τοὶ δ' ἐὶ αν εὐ χῶραW de equitatu; cs. κατὰ χώραν. Daque aptissime dicitur ''Aρης Ουκ
υπεργηρων, quod edi solet, huius loci non est; nam τὼ εσχατογήρων nondum attigit is, cuius φυλλὰς ἔτι κατακὰρφεται, nec sane κty ς ἐσD θροεῖν qui illud iam attiit.
cesserit cyὰρξ, eomant notari patet. Eur. h. 875 νεανίαοῦ γὰρ δή τις ἄν σο/γεῖ, κομη μονον καὶ σὰρκες. Herc. s. I 296 σαρκος περιβολαια ηβῶντα. Emped. vs. 223 ταυτὰ τρίχες καὶ φύλλα - . Hor. Od. I, 25, 19 aridaδ frondes.
80. κατακ. Hes. κατακαρφει ἀφανίζει, ξηραίνει.
μειώσω, ξηραν . Hes. Opp. 7, 575. Nic. Ther. 328 αὐαλέη δ ἐπερὶ χροῖ καρφομένη θρὶξ σκίδναται. Anth. Pal. XI, 374 ἐυα- ρανθης, γήραος αυχμηρῶ καρφομένη θέρεῖ. τ ρ ἰ π o ὁ ο ς. Ita F., in aliis τρίποδας O sup. Fl. in . quod minus
185쪽
714. Od. XXIII, 136. XVII, 204.
Ludi H eo. 976.87. πειθ. Scal. πευθοῖ' Voss. πευστοῖ. In m. πυθοῖ. Sept. 370 πευθώ Lips. πυθώ) νέαν φέρει. Sch. explicat ἀγγελίαν. Quamvis uss. 235,240, 908 πεπυσμένη, πεύσy, πεύθομαι &vere videantur coniecturae Scalivri . tamen dubitare licet, an recte dicatur άγγελίας πευθώ ut Sept. 54 τῶνδε πύστις Sch. περὶ τottrων α κοη). Praestat litur πειθοῖ' nam senes requirunt πιστὀν τέκμαρ 266; cs. 242, 248, 437 . Pariter Sappho: τίνος αυ τυ πειθοῖ μὰφ σαγηνευσας φιλοτατα - ἔπερέπ. Adverbialiter ut 662 πολέα es. Suppl. 8I8. Euri Tri82I. Hipp. 1145. Hec. 766 ἀνόνητα. Iph. T. 638 ῶελπτα . Soph.Oed. R. 882. Heri III, 8 περιτροχαλα κείρεσθαι. Quod Aurisap. Spanti. ad Arist. Pl. 159) legit περίπεπτα θυορκεῖς, Λοἰο- eauδιa raeri eaa, serra non potest . Περίπ. explicatur verbis αλληδ' ῶλλοθεν - . Cireum mitti ac disponi sacra reona iubet. θυος κ . Huc periinent 236, 545-Θυος κινεῖν, ni πανχρῆμα, παντα λογον, ὁπλα, πολεμον κινεῖν, est ly ς ἐγείρειν, εUire.
186쪽
Al. I, 229 δολερὰν ἐλαιον πεφαρμαγμένον. HeS. φαρμας-τομενος. κολακευομενος' αλειφομενος. φαρμασσων Il. IX, 393ὶ ' βαπτων, στομων, στομοποιῶν, φαρμακεύων.
187쪽
φεται, ἐπειδὴ οἱ Αιολεῖς χρέμμα λέγουσι καὶ Ουχὶ χρέμμα ιστέον Γ, οτι ωςπερ λέγουσι κροt μα καὶ κρούσμα, οὐ τως χρῖμα καὶ χρίσμα. Cl. Αl. I, 228 προφητεια τῆς ευωδίας του χρίσματος. Cl. Ovid. Her. XIII, 112 sq.95. ἀδ. Res. ει λικρινέ ς' καθαρον, ἁ δολον, άληθές, φανερον. Petr. Ep. I, 2, 2 ἄδολον γαλα. Contra Cl. Al. I, 229
τῶ μεχον, δεδολωμένον ελαιον --παρ. In mente habet suum illud oὐθ' - οργ. ἀτενεῖς παραθ. 71ὶ, quibus μαλακαὶ παρηγορ. opponuntur. Sunt autem κηληθρα, μειλίγματα, παραμύθια, παραιφώσεις, delenimenta, fomenta. Contra Hes. παρηγορίαι ς' παραγωγαῖς, ἀπώταις
cs Abr. Anim. p. 2573. Ob ancipitem istur si ificationem additum άδιλοισι , ne δολομητις απάτη intelligeretur. 96. πελ. Timaei Lex. πέ λα ν ο ι' πέμμοτα ἐκ παιπαλης Suid. addit τουτέστιν ἀλεύρου λεπτοτερουὶ καὶ ἐλαίου καὶ μέλιτος πεποιημένα προς θυσίαν. Suid. add. πελ. καὶ τὰ πεπηγὰς καὶ ε ξηραμμένον όπῶδες δάκρυον, οῖον λιβανωτος,κ5μμι. Seli. ad Pere. 524 πέλ. o ἐζυμωμένος καὶ πεπηγὼς πλακους λέγεται δἐ καὶ ο ρύπος. LusL p. II 65 πέλ. ειδος πεμματων πλατέων, κυκλοτερῶν, ἁ καὶ σεληναῖα ίσελῆναι ἐλέγοντο. rius. I, 26, 6 προ τῆς ε εὐοδου Eleelathei Λιος ἐστι βωμος ' Υπατου, ἔνθα ἔμψυχον θύουσιν οὐδἐν, πέμματα δἐ θέντες, οὐδἐν ε τι οἴνω χρήσασθαι νομίζουσιν. Id. VIII, 2
πι θυηφ. εὐώδης φλὴξ 518) hue pertinet; nam eiusmodi
libum vel plaeenta, ex farinae flore, oleo et melle eonsecta suavem odorem cremata spirabat. Πελανω per appositionem addi verbis Iρίμ. παρvroo . iam vidit De P., qui πέλανον massam χρίσματος, χρίσμα concretum esse dicit. Sententia: φλὰξ προς- αιθρίζεται τρεφομένη χρίματι θελκτηρίω, πελώνω. μυχ. Pers. 526. Cf. sup. 43 Λιοθεν τιμ. 105 θεοθεν πειθῶ. Soph. Plin. 206 τ λῶθιν αὐδή. Dicuntur δὼμων, ἐστίας, θα- λώμου μυχοί. Oh. 798 ε σωθε δωμώτων πλουτογαθῆς μυχος,
188쪽
ubi praeter penates thesaurus erat. Inde depmmtus πέλανος, quem βασίλειον dici putat K. quippe pretioriarianum, ut μtψον βασ. Ρoll. VI, 105 σφοδρα εὐδοκιμον explicat: es. Plin. XIII, 2.97. τούτ. harum renim, quas silentio talo videmus institui: cs. 136, 743. λεξαις. 293. Und. Ol. IX, 22 αἰνήσαις Sch. ἀντι τοὐ
αγ. φ. ἐκ θυσ. cs. 1086 sqq.)' nam 'Eλπὶς ut Sol, Luna th. ril. I. 191 6 φιλέρωσι καλὰν φαίνουσα Σελήνηὶ φοιτα, υ- parat, assulget blanda eae oae m. CL 739. Cli. 696. Ιl. XIX, 375. Minus poetice Eur. D. 552 ἐκ τῶν ἀελπτων χαρις μείζων
189쪽
errarunt. In setioliis Arist. Ran. nee memoratur nee explieatur. Sest. selioliastae in nonnullis eodi . invenerant Oeoεμ οσιον ortum ex ocin Rav. teste II. κράτος, in plurimis vero θροεῖν κράπος αἴσιον. -lepiades videtur praetulisse ooιον κράτος ἀνδρῶν.
δεξιὰ, αγα . αῖσι α' εἱμαρμένα, δίκαια, καθηκοντα. Est ij tur vis fatalia, praeridium fatale, quod si lum esse poterat. Cf. OLIX, 393. Pera. 102 θεοθεν κατὰ μοῖρ' ἐ κρατ η σεν. Soph. Ant. 937 μοιριδία τις δύνασις. 105. εκτ. Ita libri omnes. Lur. Io. 780 ἐκτελῆς νεανίας, plane a uua: ἄνδρες ε κτελεῖς, qui aetatem virilem plenam attigerunt, τέλειοι. Tantum chorus voluit: verum iidem ῶνδρ.εκτ. sunt viri ad mortem maturi. Hes. opp. 466 ἐκτελέα βρίθειν Λημήτερος α κτῆν Sch. ἐκπληρέστατον βαρύνεσθαι τὼν σταχυπι τελεσφορηθεῖσανὶ . Ergo εκτελὴς dicitur de arastarum maturitate, quae meti possunt. CL Ρlat. Phaedr. 276V τέλος λαβοντα. Soph. Tr. 826 τελεομηνσοῦ ἐκφέροι δωδέκατος ἁροτος. Praeterea ἐκτελῆς active dictum suisse priν τελεσφορος, cs Thiersch. ap. Schneid. p. 203ὶ, ut παντελὴς passive Ch. 558. Suppl. 598, active vero Sept. 1l8. Ch. 963, demonstrari non potest; audacius igitur Haupt: virorum omen per lentium.
190쪽
I 5: quamvis senex sim, adhuc tamen divinitus immissa cantum inspirat fiducia, adhuc aetas vires ad canetulum) subininistrat. Videri possu legisse πειθοῖ alter Scholiastes: θεὼ θ. γὰρ πειθοῖ διὰ τῆν εἰς θεοι ς πειθῶ) σi φ. αιῶν τὰ γῆρας ἔτι κατ. μολπὰν, αλκὰν adhue enim ob divinitus iaetam Menet spmγpterea quod Diis confido eavium et robur canendi potestatem . vires ad eanendum in mihi inspirat aeneet . At liberius fortasse Vul tam exposuit, quae simplicior et verior. Θεοθ. πειθὼ dictum ut 126. Cli. 939 θεοθεν εὐφραδαῖσιν cs. Pers. 102. Suppl. 435. Sept. 750. Eur. IIel. 796. Recte Soli litet intellint eam fiducia i , quam senes ex prodigio divinitus oblato capiunt, ad ἀλκὰν comparans Cli. 7 18 sq. Ct. Eur. Hero. l. 678 sqq. 691 sqq.κατ. Arist. 552 ηνπερ Ερως ἶμερον καταπνεύση.
107. σύμφ. αἰῶν. Hes. σύμφυτον ' συμπορευομενον,
συνον. Pind. L III, 23 ἀνδρῶν ἀρετὰν σύμφυτον. Aesch. in Ctes. p. 472 τὰ συμφυτα αυτῶ νοσήματα. Soph. oe l. R. 1082συγγενεῖς μῆνες. Eur. h. 352 πολιῶ γηρῶ συνοικοίην. or. I 2ISτου χρονου τd μῆκος αυτο συντρέχει. Und. P. 2I συγγενὴς
στου ζωη. 108. ὁ πως. In Arist. Ran. pendet a θροεῖν ' omissa uiam ibi sunt quae sequuntur. Quibus tamen in parenthesi additis,
E λλ. ἡβαν. Ita lemmant Scholi. tam in Agam . quam in Ranis; nam lemma ἀκμὰν expli rationi debetur. Unus ex illisῆβαν reo putavit a κρώτος alius nesciens quo referret, inynue lassus est ἀναποδοτον esse. Leyndum autem esse fiβας patet; nam δίθρ. κρ. ct Ἀλλ. ῆβας ξε φ. τὰν . sibi respondent.