Aeschyli Agamemnon ex fide codicum edidit, scholia subiecit, commentario instruxit I. A. C. van Heusde

191쪽

18 Iex Sphinge Aeschyli petita facetissime a comico huic telae iniexta sunt. Scilicet Sphinx illa biformis apponitur Atridis, qui

quamvis duo sint, tamen in unam velut speciem aquilae coales-

eunt et διφυεῖς Τανταλίδαι die untur I376). Iani coniiciis mutati liter1 ηβαν pro ni=ας scribens, festive Sphingem, quae virmnia o3 steria, non virmnia arma, Graeciae Men appellat. Probabiliter inλλ. ex Ranis in Agam. Codd. translatum

109. τώγ. Concora regimen, imperium, ξύμφρονες ταγοὶ, ταγοsχοι, δε- κοσμήτορε λαῶν, ηγήτορες υργείων. In scholio ταξιν, quasi esset a ταγῆ, quod alienum ab h. l.

l. l. p. 755 ct Tab. IV ubi eompendia superae.

Γροέας δέκας. Ortum esse ex scholio vidit Hari. es. 734. H. Iest πρώκτορι ποινες, dicens Arristophanem quum scriberet; καὶ χερὶ πρΔκτορι, vel minus fida memoria citasse, vel pria suo arbitrio paulum mutasse. Neutrum credo. Conaicus, ut Bacchi risum captaret, versuum particulas ex Agyna. et Sphinge solerter itaeonnavit, ut alienis verbis Sphing' notaret. Quam postquam primum appellavertit οδιον ἐνοδιον σi Joλονὶ prodigium in via praetererunti oblatum, κρατος αἴσ. ἀνδρ. , quod fatale imperium in Thebano/ habebat, eandem vi I. δέθρ. κρ. vocat

quatenus binis pedibus et manibus, tanquam duplici solio, in . sistens vexabat imperio Graecos. Addu ξῶν δορὶ καὶ χερὶ πρακτορι Dind. p. XXXVII leg. πρακτωρ ut resp. antistr. vs. δημιοπλ θῆ 'at l. δημιοπλη θεαὶ ubi Sch. δορυ explicat de leoninis δορυ- κρανου λογχης similibus) pedibus, quibus χειρ πρακτωρ χεὶρ ἐργατις Soph. Phil. 98) non sine causa accedit; nam ἐπὰν μὴ εὐρισκον τὼ αἴνιγμα, άρπώσασα ἔνα κατεβίβρωσκε Apollod.

192쪽

ΙΠ. 5. 8). Quae quum ita sint, in Ag. pariter leymium esse puto καὶ χερὶ πράκτορι. Praeterea πρακτωρ δίκvς ves ποινῆς κn recte dicatur. illium dici soleat πρ. αῖματος, φόνου, dubito; certe ἁρπαγῆς καὶ κλοπῆς 485ὶ melius ad πρώκτωρ h. l. intelligeretur ses. 47 αρωγώνὶ . Rhosacismum h. vs. et sq. recte ad belli impetum retulli Schn. 11 I. θούρ. Il. XV. 690 αἰετὼς αῖθων. Proprie θωψιος s. θοὐρος 'Aene Sphinga Thebanis inimiserat. Cc Arg. Ρhoen. ex Cod. O. I 12. Οἰων. βασ. Il. VIII, 247. XXI, 253. Pind. Ol. XΙΙΙ,30. Arist. H. A. VIII. 20. 2 τὼν τῆς μαντειας προεδρον ἀετον.

στος καὶ κράτιστος των ἀετῶν additur, quod Iphigeniae memorem punDt: ἐκτρέφει δἐ μῶνος ουτος τὰ τέκνα καὶ ἐξώγει. Cum hac aquila comparatur hic minemnon, Achilles vero Il. XXI, 252. Cs Bottig. Amalth. Vol. I. p. 48, cui pretiefixa est pictum anaglyphi, in quo praeter serpentem passeriam nido inhiantem conspicitur aquila leporem lacerans. 5 τ' - . Mist. l. l. 6 καλούμενος πύγαργος αετῶς) κατα- πεδία καὶ τὰ ἄλση καὶ περὶ τὰς πολεις γίγνεται' πέτεται δε καὶ εἰς τὰ δρη καὶ εις τὴν ώλην διὰ τὼ θὰρσος ἔνιοι δε καλουσι νεβροφονον ανῶν. - υργίας bivit. per synizesin; cl. H. in Elem. D. Met. p. 34. 53. Schneid. p. 204 comparat ξανθίας, ωχρίας, αἰολίας, πυρρίας. 113. φαν. Cum hoc plur. cs. Soph. Ant. 1021 sq. ubi Sch. ἐνικως πρῶτον ειπὼν τὼ ὁ ρ ν ι ἐπειδὴ Ουχ εἰς δ ποιων

τὴν βοὴν αλλὰ πολλοὶ, πρὼς πληθυντικῶν ἀπέδωκε τὰ β ε- βρῶτες - . Verrem in Ag. distinmendo a sinyl. ad plur.

proceditur. ἔκτ. Εum. 998. Emtian. iax. ἔκταρ ἐγγυς παρὰ τοῖς

υπτικοῖς. Cf. Ιl. X, 274 δεξιὼν ηκεν ἐρωδιὰν ἐγγῶς όδοῖο Παλλάς. Od. II 154.

193쪽

183χερ. A manu dextra, hastam vibrante; cs. Sept. 624. Suppl. 606. D. II, 353.

II 4. παμπρ. Εum. 914. Suppl. 719. Male Scia. regiam intellexit; alii Deum Iase eo pia tiaran, alii montem, vel rupem retiam, II. eoeli regionem strata portendentem. CL Suppl.l02. Eur. H. s. 596. Ex disciplina augurali explicandum essen. 73 ρ. docet Geli. VI, 6 amon ipsae tantum aves, quae pri sperius praevolant, sed etiam lori, quos capiunt. qui idonei sella que sunt, praepetra appellantur. Ennius: praepetibus hilares sese pulchrisque locis dant. Cst Cic. Div. I, 48.

εν δέοντι τῆν εδραν ἔχοντα. Soph. h. 352 τις δονις οντος Γξεδρον χώραν ἔχων; Crit. Sisypho us. 39 κατωκισεν τὰν δαίμονα ἐν πρέποντι χωρίω. Em aves appariaere non modo δεξιοὶ, sed etiam ενεδροι Ael. N. A. XVI, 16) ευθε τοι, αἴσιοι, ἐν αἰσίοις ἔδραις. Non veri, apparuere in aere: volantes enim βοσκεσθαι non poterant; utrum vero nido, Meetia in rupe, communi, an in campo, etsi certo dici non possit, tamen illud

protrabilius.1I5. βοσκ. I 29. I 576. Hes. βοσκομενον ' δαπανῶν dilapidans, eonsumena). CL Od. XVII, 559. IX, 449. Arist. Av. 1066.1098. Call. II. in Dian. 125. Cl. Ag. 669. λαγ. Dicitur Hrειον αἴμα, λάγεια κρέα a λαγὼς, ut λα- γῶα κρέα a λαγῶς. -γειος et 14γινος, ut ἀνθρώπειος,

ἐρ κου ματ α Μ. G. Mare. R. T. ἐρ' ἱκέματα A. Prevaleelio oria ex antiquiore ae vera ἐρικρομάδα. Ηρο. κυμάδας' ἐγκτους. Quum κνμὰς, ἐρικνμὰς insolentiora essent, ἐρικυμονα κriptum in Fl. F. B. V. C.

Quamvis ἐγκύμων φέρματι soloecum esset, tamen recte dicitur ἐρικυμὰς, ἐρικt μων φέρματι, praefutat 3 metu, i. e. W--

gravid M.

φανέντες - φέρβοντο Fl. Hoe scholium, quo raptiretur βοσκόμενον, in textum irrepan exeidente v. φέρματι. In F. praeter

194쪽

Hes. λο ἱσ θ εο νε λοῖσθον, ἔσχατον. Cl. θούριος, θουρος. Sumtum autem a stadio, quod de mere oportebat. CL 288. Sententia: damno et exilio suo in extremo cur8u capta et comprehensa. Viribus deficiens fietat praeda persequentium. II7. αἴλ. Ηes. αἴλιι ς' υμνος, θρῆνος. Soph. Ai. 627. Εum. M. αἴλινος TotΠτο ἐπὶ θρήνου ἐτίθετο καὶ ἐν τοῖς

ἐφυμνίοις os adit . in F.ὶ δέ. Lur. H. s. 348. Os ins 653. Spanti. ad Callini. II, p. 60, I 08. τὼ δ' ιδ. I93, 229, 323, 625. Cli. 866. Pers. 228. Suppl. 97 I.

II 8. ἰδ. Nudo positum; inteli. τοὐς αε τοὐς vel τὼ τέρας. Porro constr. δύο υτρ. δισσ. λημ. Ut aquilae erant diverso colore, ita Atridae diversis studiis, diversa voluntate , ἀμφὶς φρονέοντε. Col. XV, 71 I. De P. o duos, animis duoa, Atridat: eorum λη- μα τα non inciebant 1 μα unius viri, sed vere λήματα erant duo virorum duorum. Emphasis in his insimis.' Nihil porro explicat.

Hes. λῆμα βουλη, αξίωμα, ἀνδρεια καὶ φρονημα 675J. Omnes λήματα h. l. diei putant την ἀνδρείαν H. laudat Plat. mp. 174', ubi Ag. est 4 διαφερον τως ἀγαθὰς, Menelaus 6

μαλθακὀς αἰχμητής, quum idem discrimen St. ex natura Tos μελαναέτου eι του πυγὰογου repetiisset. At poeta eos fingit

fortiandine pares; dicuntur μώχιμοι II s), μέγαν ἐκ θυμουκλ. - 48). Itaque spectatur 4 βουλῆ , η διανοια, quam in

195쪽

iniuria Paridis vindicanda visparem utriusque fuisse, ipse cliorus videtur tecto indicare. Nam Menelaum us. 570 appellat τῆς δεγης φιλ. πρώτος, et de eius salute maxime sollicitum se esse porro predit. Longe aliter idem 706 sq*ὶ Ανmemnonem compellat, quaeriue 721 sqq. dicit, liberam et manifestam reprehensionein continent. Cur veru tam aperte alteriam altera praeseri, nisi quod diveraum consilium Πριαμου μέγας ἀντίδικος mente agitaverat pSic δύο υτρ., qui bello iam decreto Oοφρονέοντε νοημπσι, ξύμφρων τα; v erant, Hμφὶς φρονέοντε suerant ante bellum

susceptum. λῆμμα σ, T. F. - Pariter Suppl. 361 13 ματ' pro λημματ'.

fuerant. Sententia di quod conspicatus Calchas, studiis dispares Atridas movit sintellexit eosdem esse) aquilas leporis comesores et ductores prrincipes. 12 l. τερ. Bes. τερα ζει' τερατεύει. Elym. M. p. 737 τὰ σφαδαζειν καὶ ματα ζειν καὶ βοραζειν καὶ τερα ζειν ἔχει τὼ

ε προςγεγραμμένον.

l 22. χρ. 419,694. 729, 1207. Ch. 293, 650. 933. Εum. 908. Suppl. 729. I l. I, 240. αγρ. Ηes. ἀγρεῖται ' λαμβανεται, ζωγρεῖται. Utitur hoc

196쪽

verim posita, spectans venationem aquilarum. Praesens, ut Pind. Ol. VIII, 56. Soph. Phil. 114. Cl. Benili. l. l. p. 37 I. I 24. κτ. 168 I. Hes. κτήνεα ' χρήματα. κτήντ βοσκήματα. Inten. partim τὰ κειμήλια, thesauri sacri τὰ αναθήματα),

sq. 529, 876. πρ. Κl. ivnjt πtύργων προσθε Sept. 524. Pers. 447. Eum. 46. Il. VII, 165ὶ a. e. πρὼ πtsργων, non serente verborum positione. Νec melius στρ4σθετα legit De Ρ.. peius etiam explicans m*γ.etro . in turria vi et aedilrisa reposua. um, aedibus, civibus acquisita. ob praecedens χρ. μἐν necessario προσθε ροι πάροιθε, πριν, ut Eur. Or. 799 προσθεν τλη Sch. προλαβη) pariterus. 315 προυρον positum. Πύργοι sunt turres profundae, in quibus obsessae urbis thesauri asservabantur.

δημ. Pers. 122. 3I6. Suppl. 30. Sept. 686. Eur. Alc. 958. Phoen. II 58. Iph. A. 57Ι. Suppl. 1220. Arist. Eccl. 387. Euphonap. Eust. ad Dionys. 558 βουπληθεος ἐξ Ἐρυθείας. Ct. Suppl. 954 δωματα τὰ δήμια. Kτ. τὰ δημ. sunt κτηνη δημια παμπληθῆ. Dio Chri Or. XI. p. I 59 in Troiae excidio memorat χρηματων πλῆθος ἁρπαζὰμενον. 125. λαπ. Sept. 47. 456,531. Eust. ad Il. I. 29 ἀλαπΛ-ξαι κυρίως τὼ εκκενῶσαι, ὁθεν τὼ λαπὰρα η κενὴ ἀστῶν,

Phaedr. p. 236 3.126. ozoν. Pro μονον μὴ dictum teste Sch.; at nullo exemplo confirmatur. In Mus. Rhen. a. 1848 p. 301 ingeniose coniicituro 7ων - ἄγα ut 70 απ. ἱερ. οργ. ob Peae bona tam laeta, tam gravia ne qua Hvinutis inrissia -. Ita immus

197쪽

ῶτ α. Contra metrum. Adin. M. ἁ γα ' φθὴνος καὶ βασκανία. Hes. ἁγαις' ζηλώσεων.κν. Στιμιον κνεφαζειν proprie est σκοτίζειν, αμαυροὐν τὰ τοὐ στομίου σέλας. Cum lupatis comparatur exercitus splendens armis; in quem translatum κνεφ. est διαφθείρειν, αφανίζειν.

πρ. Etiam testur προτυπiρ G. A. T. , quod dictum est ut δου- ριτυπῆς, ἰοτυπῆς, μοιχοτυπῆς. Προτυπiν ambigue tam προ- χαλκευθ ἐν , ance curam, fato proelisum Ch. 645. Sopli. Ai. 1034. Hor. Od. IV, 15. 19ὶ, quam προβλαβi ν, προκακωθ. ν, ante perminum, telum. CL Euna. I 56. 509. Pind. N. I. 81. H. exponit: Mante belli clades linuiolatione Iphigeniae amictum exercitum .' Minus recte idem negat. προτυπἐν de serro dici posse. Cl. τύπος ἀντίτυπος in oraculo ap. Her. I. 67) et παρ' ἄκμονι τυπὰς βαρεῖα Soph. h. 705), uti malletiis et ineuis

notantur; porro χαλκοτελος, χαλκοτυπεῖν. aτομ. Pr. 287, 1008. Cla. 960. Soph. Τr. 1263.127. στρ. H. vertit στρατουσθαι in eaotria erae, intelligens Aulide commorantes. Bl. comparat ριγουν, ἐκπολεμουν, ἐρετμουν. Potius comparanda erant δουλουν, ἐλευθερουν, τυφλουν, χρυσουν, maxime λιθοον, ἀκανθοὐν, υδατουν. Ch. 547 ἐκδρα

exereutra apeciem redacta. Hic est ip e χιλιοναtsτης στολος, haec στρατιῶτις ἀρωγῆ, sato ante procusa. icta. - ritet, si quid video, haec verba ex antiquo oraculo petita esse. Orκω. Plane evanuit in novis editi. Hart. leg. προτυπiντομιον - στρατῶ θενειν ' καὶ γὰρ - . Κ. legitαγα - προτυπῆς T. - κρατηθέν' αἰνῶς γὰρ - . Alii orκοι vel o. κτω. Nihil plane mutandnin. Αumr intellexerat, eosdem esse λαγοδ. et πολιπορθας, aquilas et Atridas; iam memoriit domum illam Pelopidaraim μι- Diuitiam by Coos e

198쪽

no λεον, πολλὰ συνίστορα κακὰ 1001 sq.), cuius qui eo tempore principes erant Atridas designaverat stoi ιος δρνις. Daque rei si atae οἴκω es. I 43 oiκον. I 45 οι κ . βασ.ὶ apponitur ἀσυνδέτως signum aquilarum.

ἁγνὰ . Od. V, 123. Suppl. 1028; et 214. Catuli. 34, 22

ε ι φριι ω καλὰ M. G. R. a in main. aeriptum non tantum

199쪽

seeu ευν. ἁ καλὰ Fl. F. V. C. sed etiam, non intelleeto quo speetaret. ἄφρων καλα B. A. P. . Et vero Eφρων videbatur reete se habere; propterim in F. κατ' εἰρωνείαν leψtur.

I 33. αε πτ. Quod in P. legitur de avibus voracibus nondum volantibus, nihil est. Quunt in F. lacuna sit, ubi nunc est λεον - των , ac praecesseritπτανοῖσιν κυσὶ, facile error explicatur. Rectius alter Sch., etsi probari exeniplis non possit, ἀέπτους dici primum τους δυςπαρακολουθητους, αῖς Ου δύναταί τις επεσθαι Αristopli. Or. ap. Lusi. ad Il. I, 567), tum eos, qui sequi non possunt. Cf. tamen ἄμεμπτος, similia. Dixeris sero legendum esse άπρέπτοις ἀμορφοις , quum Aeschyli sint πρεπτος,

βολίαι τε μέλονται. Hor. Od. I, I 2, 22. οβρ. Ηes. ἐβρι κώλοισι ' τοῖς των θηρίων ἐκγόνοις. τερπν. 443, 493, 824. Miror neminem vidisse τερπνὰ τοὐτων iuno debere. Ut in ἐφυμνίω αἴλινον et το ευ sisti opponuntur, ita τερπνὰ et πικρὰ pro quo καταμομφα positum ;Mmιm strata, laeta, farrata rigna s. notas. Os 97, 323. Suppl. 959 τούτων τὰ λώστα καὶ τὰ θυμηδέστατα παρεστι λωτέ- σασθαι. Soph. El. 666 sq.

I36. αἱ τ. Sententia: at , καλὰ, καίτοι οἱ τως ευφρων ουσα - αἰ'τει. Quum αἰτεῖ scriptum esset, non mirum adscriptum esse

si ad καλώ. Mete A. τὰν Λέα quem intelligi debere sponte patet: nam praecessit πατρος. Iupiter autem aquilas miserat. κ ρῶ ν. Elym. M. p. II 6 κοὼι αι τὼ επιτελέσαι διὰ του

200쪽

νεt ματος τῆς κεφαλης. Id. p. 536 κραίνωρ τὰ ἐπιτελῶ κυρίωρ ἐπὶ του τελειουσθαι καὶ πῆ κεφαλὴ κώτω νεύειν τὼ νυποσχομενον. Eur. Ph. 69 τελεσφορους τυχὰς κραίνωσι pro Tελ. ποιήσωσιν Sch. ad Hes. Opp. 538).137. στρ. Hes. στρουθος ' ό καταφερης καὶ λαγνος ορνις . Axτικοὶ δἐ τὰς στρουθοκαμήλους quae dicebantur ἄγριαι, Αιβυκαὶ, κατὰ γειοι, χερσαῖοι . Eust. ad Od. I, 202 orωνος καὶ ο ρνις λαμβανον ταί ποτε καὶ εἰς μέλλουσαν σημασίαν vs. IlI Mi.ὶ στρουθος μέντοι ἐπὶ τοιαύτης ἐρμηνείας Ουχευρνται που' αἴτιον δ' ἴσως, ὁτι Ουδ. καθολικὴν ονομα ὀστρουθὼς ῆ θηλυκῶς εἰπεῖν η στρουθος ἔστιν. Quod quamvisita sit, tamen aquilae iam diserte memoratae essent, eaedem στρουθοὶ haud obscure dici poterant. H. putat, paraerum augurium Il. II, 3II sqq.) h. l. cum apsilarum augurio a Calchante comparavi. Protabilius sane esset, passeribus inhiantem draconem post demum apparuisse, ut tempus, quod talo incertum est χρονω μἐν -ὶ, accurate trusicaretur; sed quum φασματα plur. dicatur, et passerrum angurium τερπνὰ καὶ πικρὰ paritermixta contineret, quum etIain quod infaustum lia ret, movere deberet Dianae iram, haud aesumtum est putare, utrum lue augurium φασματα στρ. dici. Sententia: o tu, licet tot qui ubique sunt, o pulcra, serocium leonum imbecillis catulis propitia sis precare patrem tuum, ut quae laeta sint in his au muriis rata faciat, quum Auste quidem, sed non sine mali labe aves apparuerint.

라틴어 텍스트