장음표시 사용
641쪽
ΛΛΚ. την μὲν θανεῖν ἔκριναν, ἐμὲ δε μη κτανεῖν. Aristot. Illi et . 2, 23 p. 1397 l, 3: δεῖ σκοπεῖν χωρὶς ει αξιος ο πα- θων παθεῖν καὶ ὁ ποιθσας ποιησαι, εἶτα χρησθαι οποτέρως ἄρμόττει ἐνίοτε γαρ διαφωνεῖ το τοιουτον καὶ ουδὲν κωλυει, ωσπερ ἐν τω 'Aλκμαίωνι αλκμέονι A ) τω Θεοδέκτου μητέρα - βροτῶ vs. lὶ φησὶ δ' αποκρινόμενος αλλα - σκοπεῖν vs. 2). ἐρομένης δε της υλτε - σιβοίας υπολαβων φησι την μεν - κτανεῖν vs. 's. Seliol. li. l. sol. 3 la 20 ot 2 . Personariini notas ad lim. Vs. 2 απαν- τες suppleverim. διαλαβόντα χρη διαλαβοντας ceteri. ΕΛ ENHIIane i albulatii Wolcher do Trit r. p. l074 rospici suspicatur ab Ari stot. Illiot. 2, 24 p. I 0 I b M: αλλος παρα τὴν ἔλλει φιν τοὐ πόrε καὶ πῶς. okν οτι δικαίως Ἀλέξανδρος ἔλαβε τὴν Ἐλένην αιρεσις γὰρ αὐτῆ ἐδόθη παρα τοὐ πατρός' ου γαρ αεὶ ἴσως, αλλα το πρῶro καὶ γαρ ο πατὴρ μέχρι τούτου κύριος.
Aristot. Polit. 1, 6 p. 3255 a 37: τους δὲ βαρβαρους οἴκοι μόνον se. ε ενεῖς νομίζουσιν), ως ἄν τι το μὲν απλῶς ευγενες καὶ ἐλεύθερον το δ ουχ απλῶς ρ ῶσπερ η ΘεοJέκτου Ἐλένη φνμί θεῖον - λάτριm,' us. I ἔκγονονJ ἐκγόνοι et L γόνοιν al. ΛΥΓΚΕΥΣ Aristo t. Boot. c. I 8 p. 1 55 b 29: ἐν τῶ Aυγκεῖ λυκει Bolchora colli eos) τῶ Θεodέκτου δέσις μεν τα τε προπεπραγμένα καὶ η του παιδίου λῆψις, λυσις δ η απο τῆς αἰτιασεως τοὐ θανάτου μέχρι τοὐ τέλους. cs. c. II p. l 52 a N: καὶ ἐν τῶ Aυγκεῖ ἐν τω μιμεῖσθαι μ) ὁ μὲν αγόμενος - ἀποθανούμενος, ὁ δὲ Λαναὰς ακολουθῶν ακ. oin. 3 IF nn ακολουθως γ) ως αποκτενῶπι τον μὲν συνέβη ἐκ τῶν πεπραγμένωναποθανεῖν, τον δὲ σωθῆναι. Hinc arguntentu in dramatis suinnanti Indo scribero coiiatus est Odoir. Multor Graecorii in do L meois fabiit ars resorens, Gotting. 1837 P. II.
mollius N. A. 10, 18, 7: Glat nunc quoque Tm odecti tragoe dia quae insomωιιr Mausoliis. in qua elum magis quam in prosa placuisse Hystinus in exemplis refer .
642쪽
δίκαιόν εστιν, η τις αν κτείνsi πόσιν Aristo t. Illiot. 2, 24 P. I si a M: το τω υρέστν του Θεοδέκτου ' ἐκ διαιρέσεως γάρ ἐσrιν. δίκαιον - ποσιν, ' αποθνησκειν ταυτην, καὶ
ἔπειτα δισσοὶ κανόνες ἰσόμετροι πανυ, τουτους δε πλάγιος διὰ μέσου συνδεῖ κανων, τρίτον δ' ελικτῶ βοστρυχω προσεμφερές.
ἔπειτα τριόδους πλάγιος ώς ἐφαίνετο, 5 πέμπται δ' ἄνωθεν ἰσόμετροι ράβδοι δυο, αυται δὲ συντείνουσιν εἰς βάσιν μίαWεκτον δ' οπερ καὶ πρόσθεν εἶφ', ὁ βόστρυχος.Atli. X p. 454 E: καὶ Θεοδέκτης δ' ὁ Φασηλίτης ἄγροικόν τινα
ογράμματον παράγει και τουτον το του Θησέως ονομα διασθμαίνοντα.
643쪽
οστις δὲ θν τῶν μέμφεται τὰ θεῖ', οτι Ουκ ευθυς αλλα τῶ χρόνω μετέρχεται τους μὴ δικαίους, πρόφασιν εἰσακουσάτω. εἰ μὲν γὰρ αυτίκ' ρσαν αἱ τιμωρίαι, πολλοὶ διὰ φόβον κου δι' ευσεβῆ τρόπον 5 θεους ὰν ηυξοπι νυν δὲ τῆς τιμωρίας απωθεν ουσης τῆ φυσει χρῶνται βροτοί.
ῆλιε, ποθεινὸν πῆσιν ἀνθρωποις σέλας,1iδές τιν' ἄλλον πώποτ' εἰς ουτω μέγαν ἐλθόντ' αγῶνα καὶ δυσέκφευκτον κρίσιm, οπου κατηγορεῖ μεν εν λόγοισί μου βγυνῆ, προς ον δ' εἴρηκε, τυγχάνει πόσις, κρατοίσι δ oῖπερ καὶ κατηγοροὐσί μου.
644쪽
μοχθεῖν τον ηξοντ' εἰς επαινον ευκλεῶς ραθυμία δε τqν παραυτίχ' ηδονην λαβοῶσα λύπας τῶ χρόνω τίκτειν φιλεῖ. Stob. Flor. 29 , 35: Θεοδέκτου. πολλὰ - φιλεῖ
καὶ προς τελευτqν ερχεται τὰ του χρο υlπλην ως εοικε της αναιδειας μόνοWαυτη δ' ὐσωπερ αυξεται θνητῶν γένος, τοσῶδε μείζων γίγνεται καθ' ημέραν. 5
13οταν γὰρ ἄλοχον εις δόμους ἄγρ πόσις, ουχ ώς δοκεῖ γυναῖκα λαμβάνει μονον, ὁμου δὲ τῆδ' ἔτ' εἰσκομίζεται λαβὼν
καὶ δαίμον' ητοι χρηστὸν η του ναντίον.
γονέων τὰ τέκνα σώζουσιν αἱ συμβουλίαι. Stola. I dor. 83, 3: Θεοδέκτου. γονέων - συμβουλίαι .
ἐγὼ μὲν ουποτ' ευγένειαν 'μ εσα την προστάταισι χρωμένην αναξίοις.
645쪽
σκοτεινον ἄνθος ἐξέχρωσε λιγνυος. εις σωματ' ἀνδρῶν καὶ συνεστρεψεν κόμας μορφαῖς ἀναυξητοισι συντηξας πυρός.
Sirali. XV p. 69b: Onesicritus vituperat) Θεοδεκτην εις αυτον τον ηλιον αναφέροντα το αἴτιον se. τοὐ μέλανας εἶναι και Ουλότριχας
τις φυσις ουθ' οσα γαῖα φέρει τροφὸς Ουδ' οσα πόντος ουτε βροτοῖσιν ἔχει γυίων αυξοσιν ὁμοίαν,
ἀλλ' ἐν μὲν γενέσει πρωτοσπορφ ἐστὶ μεγίστη, ἐν δε μέσαις ἀκμαις μικρά, γήρμ πρὸς αυτωμορφρ καὶ μεγέθει μείζων πάλιν ἐστὶν απάντων; 5
Atli. X p. 451 Ε: Θεοδεκτην δε τον Φασηλίτην φησὶν Ερμιππος
- ἱκανώτατον γεγονεναι ανευρεῖν τον προβληθεντα γρῖφον και αυτον
προβαλεῖν ετεροις ἐπιὁεξίως' οἷον τον περὶ σκιῆς. ἔφη γαρ εἶναί τινα φύσιν η περι τ ιν γενεσιν και φθίσιν εστὶ μεγίστη, περι δε την ακμην λαχίστη. λέγει δ' ουτως ' της - απάντων . vs. 1 το-liliri, τίς φυσις Porsoti. ου θ' ὁσα pro Oυδ οσα) B. vs. 5 μεῖζον A. Nulli tragoedia lii versiis derivati sint, diibitari potest.
646쪽
ΘΥΕΣΤ ΙΙΣ Diog. L. 6, 73: Diogenes Sinopensis dixit)μνη δ ανοσιον εἶναι τοκαὶ των ανθρωπείων κρεων αφασθαι, ως ὁν λον ἐκ των αλλοτριωνἐθῶπι καὶ τω ορθῶ λόγω πάντα ἐν πῶσι καὶ δια πάντων εἶναι λέγω και γαρ ἐν τω ἄρτω κρέας ε Ii αι καὶ ἐν τω λαχανω αρτον, καὶ τῶν σωματων τῶν λοιπῶν ἐν πῶσι δια τινων αδήλων πορων καὶ ὐγκων εἰσκρινομένων καὶ συνατμιζομένων, - δῆλον ἐν τω Θυέστη ποιεῖ, εἰ γε αυ- τοὐ αἱ τραγωδίαι καὶ μνι Φιλίσκου του Αιγινητου ἐκείνου γνωρίμου ηΠασιφῶντος του Αουκιανοῶ Αουσιατου ci. Roop et Iutilol. 3 p. 62ὶον φ)ησὶ Φαβωρῖνος ἐν παντοδαπῆ ἱστορία μετὰ τὴν τελευτ ιν αυτοὐ συγγράμι. Tlioopliti. ad Autol. 3, 4 p. 282: αθε Φέρα τις φωρη ευρίσκεται η τοὐ Λιογένους διδασκοντος τα τέκνα τους λυτῶν γονεῖς θυσίαν αγειν καὶ τούτους κατεσθίειν. INCERTARUM FABULARUM FRAGMENTA
φιληδονος λιχνεία καὶ πλεονασμός περίεργος προς ἡδυπάθειαν ἀνειμένων; ἐμφαντικώς ο Λιογένης ἴν τινι τραγωdία γράφει ' οἱ τῆς - μια . και τα ἐπὶ τουτοις οσα αἰσχρῶς μεν εῖρηrαι. ρπαζίως ὁὲ τῶν
647쪽
2ώνείδισάς μοι γῆρας ως κακὸν μέγα,
ου μὴ τυχόντι θάνατός ἐσθ' ἡ ζημία,
3- ὁ γὰρ χρόνος μ' ἔκαμψε, τέκτων μὲν σοφός, ἄπαντα δ' ἐργαζόμενος ἀσθενέστερα.
648쪽
εγρῶντες αυτον παγκάκως διακείμενον,επεισαν ως αξουσι την ψυχην ἄνω τqν Πυθιονίκζς. ἐκμαθεῖν δε σου ποθῶ μακρὰν αποικῶν κεῖθεν, υτθίδα χθόνα τίνες τυχαι κατέχουσιν η πράττουσι τί; tu A. Oτε μὲν ἔφασκον δουλον ἐκτησθαι βίον, ικανόν ἐδείπνου πι νυν δε τὴν χέδροπα μόνον καὶ τὴν μάραθον ἔσθουσι, πυρους δ' ου μάλα.B. και μην ἀκουω μυριάδας τον Αρπαλον αυτοῖσι τῶν 'Aγῆνος Ουκ ελάσσονας i5 σίτου διαπέμψαι καὶ πολίτην γεγονέναι.Α. Γλυκερας ὁ σῖτος ουτος ηπι εστιν δ' ἴσως αυτοῖσιν ὀλέθρου κουχ εταίρας ἀρραβών.Λili. XIII p. 595 F: μετὰ δὲ την Πυθιονίκης τελευτην Ουρπαλος
Γλυκέραν μετεπέμψατο καὶ ταυτην Ιταίραν, ως ο Θεόπομπος ἱστορεῖ φάσκων απειρ κέναι τονἈρπαλον μη στεφανοὐν εαυτόν, εἰ μή τις στεφανώσει καὶ την πορνην. - συνεπιμαρτυρεῖ δε τουτοις καὶ ο τον Ἀγῆνα τὸ σατυρικον δραματιον γεγραφώς, ὀπερ εδίωξε Λιονυσίων οντων ἐπὶ του Γδασπου του ποrαμου, εἴτε Πυθων ην ο Καταναῖος ηο Βυζάντιος, η καὶ αυτος ο βασιλευς. ἐδιδαχθη δε το ὁρῆμα ηδη φυ- γοντος τοὐ Αρπαλ- επὶ θαλατταν καὶ α ποσταντος. καὶ τῆς με ν Πυθιονίκης ώς τεθνηκυίας μέμνηται, τῆς Γλυκερας ως ουσης παθ' αὐτῶ καὶ τοῖς Αθηναίοις αἰτίας γινομένης τοὐ δωρεας λαμβάνειν παρὰ του Ἀρπάλου. λέγων ωδε εστιν δ' - την Πυθιονίκης vs. I-μ).Παλλίδην δ' ενταυθα ἐκαλεσε τον Αρπαλο ἐν δὲ τοῖς εξῆς τῶ κυρίωκαλέσας αυτόν φησιν ἐκμαθεῖν - αρραβών Vs. Ν-l8). cs. Aili. XIII p. 586 IJ: ο ὁ ε γραφας τον Αγῆνα το σατυρικον δραμάτιον, ελε Πύθων ἐστὶν ο λαταναῖος η αυτος ὁ βασιλευς'Aλέξανδρος ), φθσί καὶ ) Atli. II p. 50 F: 'Aγῆνα σατνρικόν τι δρῶμα ἀμφι8άλλεται εἴτε Πύθων έποι ησεν ὁ Καταναῖος ῆ Βυζάντιος ἡ καὶ αυτος ὁ μασιλεὴς Ἀλέ
649쪽
γεννητόρων ε κατι κατθανεῖν καλόν. Stob. Mor. 79, 5: Κλεαι i/ετου κλε νε Λ). Πννητορων - καλόν .
ἐλθόντα μανια τοῖς ἔχουσι γίγνεται. Stob. Flor. 99, 2: Κλεαινέτου. λύπη - γίγνεται . vs. 2 ἐλθόντε
πολυς σιδήρω κείρεται πευκος κλάδος, καὶ βαιός οχλος μυρίας λόγχης κρατεῖ. Stob. Flor. 51,2l: Μοσχίωνος ἐκ Θεμιστοκλέους. καὶ γοῦρ
650쪽
μοῖρ ω λιταῖς ατρωτε δυστηνων βροτῶν, πάντολμ' ανάγκη, στυγνὸν η κατ αυχένωνημῶν ἐρείδεις τησδε λατρείας ζυγόν.
ταφῆς αγωνία ita eniin prο ἄγνοια legendum), φησὶν ὁ Βίων, πολλὰς
κενὸν θανόντος ἀνδρὸς αἰκίζειν σκιάν.
ζῶντας κολάζειν, ου θανόντας εὐσεβές.
Stob. Flor. 125, 4: Μοσχίωνος. ζῶντας - εὐσεβες'. Locus cuinis. 3 cohaesisso videtur.
ομως το γ' ὀρθὸν καὶ δίκαιον ουποτε
σιγῆ παρησω ' την γὰρ ἐντεθραμμένην ἀστοῖς 'Aθάνας τῆ τε Θqσέως πόλει καλὸν φυλάξαι γνησίως παρρησίαν.
ους σοὶ κομίζω ' τὸν κλυοντα γὰρ λαβὼν ο μῶ ς ευνουν ου μάτην λεχθήσεται.