장음표시 사용
671쪽
οἰκτρῶς θανεῖν μ' ανωγε συγγαμος πατήρ
ΠΑΡΘΕΝΟΙΙ ΑΙ ΟΣDiog. L. 5, 92 undo nonnulla ropellit Suidas v. παραστιχίς):Aιονύσιος ὁ μεταθέμενος η Σπίνθαρος, ως ἔνιοι, γραψας τον Παρθενοπαῖον ἐπέγραψε Σοφοκλέους. ο δε II oraclides I onticus) πιστευ- σας εῖς τι τῶν ἰδίων συγγραμματων ἐχρῆτο μαρτυρίοις ως Σοφοκλέους. αἰσθόμενος δ' Ο Λιονύσιος ἐμ νυσεν αυτῶ το γεγονός. τοί δ' ἀρνου- μενου καὶ απιστοῶντος ἐπέστειλεν ἰδεῖν τqν παραστιχίδα ' καὶ εἶχε Πάγκαλος' ουτος ὁ ην ἐρώμενος χιονυσίου. ως δ' ἔτι απιστῶν ἔλεγε κατα τqν τύχην ἐνδέχεσθαι οὐ τως ἴχειν, πάλιν ανταπέστειλεν ο Λιονύσιος οτι καὶ ταὐτα ευρ σεις γέρων πίθηκος Ουχ αλίσκεται πάγη ἁλίσκεται μέν, μετό χρόνον δ' ἔλωκεται , καὶ προς τούτοις ' Ηρακλείδης γραμματα Ουκ ἐπίσταται ο ὁ ρσχυνθ' ). IIT ZXE IAArlatot. Poet. c. 23 p. I b9 b 6, Vido Soph. D. P. 195. ΣΚΥΛΛΑΛristot. Poet. c. I 5 p. 1 5 n 3l : εστι δὲ παράδειγμα πονηριας μὲνηθους μη ἀναγκαίου ο Μενέλαος ο ἐν τῶ ορέστη, τοὐ δὲ απρεποὐς καὶ μ' αρμοττοντος ο τε θρῆνος οδυσσέως εν τῆ Σκυλλp και η τῆς Μελανίππης ἐῆσις. ibid. c. 26 p. 1 61 b 32: οἱ ταὐλοι αυληταὶ κυλιόμενοι, αν δίσκον δέν μιμεῖσθαι καὶ ἔλκοντες τον κορυφαῖον. αν Σκύλλαν αὐλῶσιν. Diversissi inum argumentum simificat Ovidius Trist. 2, 393:
impia nec tragicos tetigisset Scolla cothuratos, ni patrium cinnem dese-c isset amor.
) Ita extrema vecta scribenda sunt; nante viilgo legitur 'I ρακλειδης γράμματα οὐκ ἐπίσταται Ουδ' ὐσχυνθ'. Fora asso Dionysitis cum ipseoli in deeoptus esset Heraclidis lanitito on cyin In p. 64T Coni in moravitntis, postea vindictam ab IIcraestae sunt psit et par pari rettulit.
672쪽
υπέρ γε μέντοι παντός Ἐλληνων στρατουαίσχρον σιωπῶν, βαρβάρους δ ἐῶν λέγειν.
sotiore - Aristoteles praeopere artem oratorium coepit, noto quidem illo. ut traditur, versu ea Philocteta frego ter unu αἰσχρὸν σιωπῶν καὶ Ισοκράτην ἐῶν λέγειν . Cic. de Orat. 3, 35, 1 l: Aristo es - mustivit repente totam foranum prope clisciplinae suae versiιmque quendam flePhiloclem patιllo seciιs mdiu; ille enim stirpe sibi ais esse facere, cum barbaros, hic auι ι σιm Isocratem pateretur dicere. V Ais αἰσχρον σιωπαν utitur Cie. ad Att. 6, 8, 5. Euripideos e8se versus probabilo DAt.
δεξαιτ' αν; ευ γοὐν ως γαμεῖν ἔχεις τάλας.
Plut. Mor. p. 798 A : ὁ γαμεῖν παρασκε-ζόμενον γέροντα ἐστεφανωμένον καὶ μυριζομενον αποτρέπων καὶ λέγων Τα προς τον Φιλοκτη- τον 'τίς - τάλας Ουκ ἄτοπος ἐστι. Pliit. V. Solon. e. 20: αλλα γέροντι νέαν αγομένω φαίη τις αν ἐμμελης αρχων η νομοθέτης το προς τον Φιλοκτητην ευ γ' ουν - τάλας vs. 2 . Vs. 2 γ' ουν Pltit., ροῶν IIus avius. Euripidi locum tribuit Miis . , Sophocli Hemanniis, Matililao Strattidi cornico, es. Me inelcius Coin. 4 p. 673. ΦΙΝΕΙΔΛIAristot. Poet. c. I 6 p. 1455 a I 0: τεταρτη δε ουe. ἀναγνώρισις) ηἐκ συλλογισμου, οἷον - ἡ ἐν τοῖς ταῖς libri) Φινείδαις φοιν&ες Mοὐσαι γόρ τον τόπον συνελογίσαντο την εἱμαρμένην, ὁτι ἐν τουτωεῖμαρτο ἀποθανεῖν αυταῖς καὶ γαρ ἐζετέθησαν ἐνταυθα. Cf. Timoclos Con . 3 p. 593: οφθαλμια τις, εἰοὶ Φινεῖδαι τυφλοί. Eius do in titilli tragoediam scripsit Attius .
παν ευμαρὲς θεοῖσι κουδαμθ μακράν.
673쪽
Aelian. V. H. I, 30: Λιόσκουροι τοῖς δειλαίοις γενώμεθα σωτηρες ἴνθα κἀγαθοὶ παραστάται, τουτο δ' το λεγόμενον ἐπὶ των θεῶν του - των. ἔνθα Conuptum, sori. ευνοιγ
13μάτην ἀδήλους ἐλπίδας καραδοκῶν
Λlcipit r. 3, l3, 3: τίς αν ουν ἔτι πονοίη, μάτην ἐλπιδας ἐκ γεωργίας καραδοκῶπι, μετιτέον μοι ἐφ' ετερον βίον. Veri a ἐκ γεωργίας alit delenda Rut post μετιτέον μοι collocamia stini: qiin Riro in ovoris, habebis trimetriim tragico poeta thaud iii lignunt.
Aleiphr. 3, 49, I: ω δαῖμον ος με κεκλήρωσαι καιJ εῖληχας, πονηρος εἶ καὶ λυπεῖς ἀεὶ τ9 πενία συνδέων. Vorbis κεκληρωσαι καὶ 'xpunetis Monarium rostituit Coliotus V. I. . p. M. Coini ei sit v rsiis ethii tragici, noli nil sim decorii oro . Sitnilliina sunt vortia Tlio eriti , o: αἰαῖ τῶ σκληρῶ μάλα δαίμονος, ο ς με λελογχει.
16καὶ γὰρ τον ἄλλον ωδε θνητοῖσιν νόμονοψει διαθρῶπι οὐδὲν ην πάντρ καλὸν ουδ αἰσχρόν, αλλα ταυτ' ἐποίησεν λαβὼν ο καιρὸς αἰσχρὰ καὶ διαλλάξας καλά.
674쪽
δοῖεν Antiplianes Com. 3 p. 89 in Atti . X p. 446 C ot XI p. 494 D: τουτω δέ, τέκνον, πολλα καγαθ οἱ θεοὶ τω δημιουργῶ δοῖει - ος ἐποί- νσέ σε. Non in is τέκνον prior syllaba producta ostendit tragici poetao linitationem. vs. I πολλῶ κἀγάθ'l πόλλ' ἀγαθα p. 446.
ἔλαμπεν αἴγλην Apollod. 2, 4, 9 ilo Herculo: ην δὲ καὶ θεωρηθεὶς φανερος οτι
παῖς Λιος ην ' τετραπηχυαῖον μεν γαρ εἶχε το σῶμα, πυρος ὁ ἐξ ομ- ματων ἔλαμπεν αἴγλην ' οὐκ ηστόχει δὲ Ουτε τοξεύων ουτε ἀκοντίζων. Vecta supra adscripta poetae videntur tragici, fortasse Ionis fiunt, cuius es. D. M.
οἴκημα καμπαῖς πολυπλόκοις Apollod. 3, 1, 4:-δὲ ὁ λαβύρινθος. δν Λαίδαλος κατεσκευασεν, οἴκημα καμποῖς πολυπλόκοις πλανῶν την ἔξοδον. Tragici poetae vecta in liis latere suspicatur Moine hius.
ητοι στρατευσεις η μένων ἔσει κακός. Apollon. Lex. Hom. p. 336: ητοι - διαζευκτικῆ συνδέσμω ' 'ητοι στρατευσει σημαίνων &ν κακός . στρατεύσεις η μένων correxit Tou- Pius. Versum suspicor Sopito eleum esse ex 'Aχαιῶν συλλογω peti- tunt; videtur Vlixes Aeli illum alloqui.
Apollon. S tax. p. 4, 18: ἐν ok δὶς το αυτὸ στοιχεῖον παραλciμβάνεται, ελλαβεν ἔννεπεν - αλλῶ καὶ λέξις ' Μῶσ' ἄγε, Μῶσα λίγεια βαρῖς βαρῖς συνοικος . Plio obanini. Illi oti. vol. 8 p. bl6: η δε ἐπί- ζευξις τὸ αὐτὸ παρονομάζει σin/ημμένως, ως το - βαρυς βαρυς συνοικος . Iohannos Sicel. Rhoti. vol. 6 p. 338 do opanalepsi disserens: καὶ βαρὴς σύνοικος, ω φίλοι, βαρυς Cornico poetae vorsitim tribuit Moinehius Com. d. min. P. XXIII.
675쪽
δη κωμωδίαις καὶ τραγωδίαις καὶ πασι λόγοις, ἔτι καὶ νυν παντὸς λελεῖν ω Ῥράκλεις βοῶντος-; Do tragoediis si illi vi dotii r.
φίλων γαρ αρξεις μη κρατῶν Οσον θελεις. Aristi l . vol. I p. 792: μεστη δε και ἡ τραγωδία τῶν ταυτα παραι - νο 'ντων. Ο μεν γέ τις αυτῶν που λέγει φίλων - θέλεις - ὁ δ' αὐ Sopli. Λ i. 1353 φησι ' κρατεῖς τοι των φίλων ησσώμενος Εiiripidis osso priorem vorsum ei. Diiutoriius.
25 στυγῶν μὲν ἄστυ, τον δ' ἐμὸν δῆμον ποθῶν
Λ r. Aeli. 33: στυγῶν - ποθῶν. ubi Seliolia: . στίχος ἐκ τραγωδίας.
δυσπινῆ πεπλώματα Ar. Aeli. 426: αλλ' η τα δυσπινῆ θέλεις πεπλώματα α Βελλεροφόντης εἶχ ὁ χωλος Ουτοσί; Vide quae dixi p. 352.
απελθε λαῖνων σταθμῶν Ar. Aeli. 449: ΕΥΡ. τουτὶ λαβὼν ἄπελθε λαῖνων σταθμῶν. Ma. nis ostii paro dia tragici vorsiis, fortasse Euripide i. Itoni Eliripi lea ASo vorba sit spicor illino statiin subiciuntur Acti. 450:ω θυμ , ορῆς γαρ ως απωθοῶμαι δομων.
Ar. Av. li 7 : τί δῆτα ποδες αν Ουκ ων ἐργασαίατο; tibi Seliolia: παρα την παροιμίαν ' τί δῆτα χεῖρες Ουκ αν. ἐργασαίατο; Qui vorsuso tragoedia repetitus videtur.
30ώς ἐγγυς ξδη δαίμονος πεδαρσίου δίνης πτερωτὸς φθόγγος ἐξακουεται.
676쪽
ω μῶρε μῶρε, μη θεῶν κινει φρένας
Ar. Av. I 238: ὼ μῶρε - φρενας . Fortasso Soptio elis versiis sicut us. 1240 levi inutatione facta ex Soplioci repetitus est.
Ar. Av. 1708-17:δέχεσθε τον τυραννον ολβίοις δόμοις προσερχεται γαρ οἷος ουτε παμφαης
αστηρ ἰδειν ἔλαμψε χρυσαυγεῖ δόμωουθ' ηλίου τηλαυγες ακτίνων σελας τοιουτον ἐξέλαμψεν, οἷον ερχεται παλλων κεραυνον, πτεροφόρον Λιος βελος
χωρεῖ, καλον θεαμα ' θυμιαμάτων ε αυραι διαψαίρουσι πλεκτανην καπνου. Irnitatio tragoediae inaliis esta, sed dubitari uon potest quin litic illic ab exeniplari sito Aristopliaues discesserit.
ου γάρ ποθ' υγιες οὐθεν ἐξεληλυθε
677쪽
ἀντὶ του ανοία ' αναπλάττει δὲ αὐτ1ὶν - δαίμονα. et rο δὲ παρωδνισεν ἐκ τῆς τραγωδίας.
38 λεπτή τις ἐλπίς ἐστ' ἐφ' ης ὀχουμεθα.
Λ r. Pae. 14 3: τί ὁ ῆν - βάθος; IIis vo bis tragoodiani rici etitit Diotraim, ita ipsit in die otidi genus Rrguit. Scitolin us. l l lias pro-somini coiitecti Iriis: τους τρπικους παίζει δια τα περὶ κάρου λεγόμενα ῆ ἐπεὶ δοκεῖ Ο Βελλεροφοντης τὴν τοὐ Προίτου γυναικα μετα την τῆς πιμαίρας αναίρεσιν ἐπανελθών εις Κόρινθον απατῆσαι ώς εξων ναῖκα καὶ ἐπιβιβασας τοὐ Πηγασου εις μέσην ρῖψαι την θάλασσαν. Silioneboelio I iiripidosto versutii tribuit Mettio citis Exore. in Alli. Apoe. I p. 33, Belleroplionii Porsoniis in Elir. IIcc. 1010.
ποθεῖς τον οὐ παρόντα καὶ μάτην καλεῖς. Ar. Iulii. II 27: ποθεῖς - καλεῖς'. Versitan o tragoedia dori- vatilin sse iii cavit Honasteri iustiis. Seliol. : του Θησέως Ηρακλῆνεις τηιν Αργω ἐμβιβάσαντος, ηνίκα προς Κολχους απέστειλεν αυτον κομίσοντα το χρυσομαλλον δέρας, συμπαρέλαβε μεθ ἔαυτοὐ ο φακλῆς και Ῥλαν τον Ιαυτου ἐρωμενον. ἐν δε τῶ παραπλέειν τῆ χέρσρο κρηνην ἰδών τινα Ο Ηρακλῆς απέστειλε τον γλαν κομίσοντα ἴδωρ. ῖς καὶ f. καὶ εἰς) υπο των Νηρηίδων αρπαγεὶς αφανὴς γέγονεν. Ηρακλῆς ουν μηκέτι τοὐ μείρακος υποστρέψαντος περιpει πῶσαν την ἐκεῖσε υλην ζητεῖν l. ζητῶν τον ἐρωμενον καὶ ἐξ ονοματος καλῶπι προς δν αἱ Νηρηίδες toυ τ' ἔφασαν ' ποθεῖς τον ου παρόντα Ἱ liuo donis IIΠtnc. Eliist. 56 in Notices et D. VI p. 22: ποθεῖν δε τον μη παρόντα καὶ μάτην καλεῖν. εἷς Ηρακλῆς 1λαν υλλαν cod.ὶ κατὐ τὴν -ροιμίαν, αξυι/τελὲς καὶ α νοητον. 'las in trago uti Ri uni argit naentis coiiani rini retit iriit, Ovidio Trist. 2 , 406.
678쪽
44 θάσσεις τάσδε τυμβήρεις ἔδρας
στρεφον ἀνταυγεῖς κόρας. Ar. Thesin. 902: γυναι, τί εἶπας; στρέφον ανταυγεῖς κόρας.
τί ὁ εστιν, ω παῖε, παῖδα γάρ, καν Π γέρων, καλεῖν δίκαιον ὁστις αν . . . . Ar. Vosp. l297: τί δ' ἔστιν - δίκαιον οστις αν πληγας λάβυ. Ar. Illiosui. 582: τί δ' ἔστιν, ω παῖς παῖδα γάρ σ εἰκὸς καλεῖν, ἔως αν ουτως τας γναθους φιλας εχyς. Euripi lolii liis vorsit,iis rideri vo-rissinio agit ovit Fritzsclitus; ipsa verba Euripidon noli prm stitori in
679쪽
οῖ τοι περα στερξαντες οἱ δε καὶ πέρα
. αθάνατον οργην μη φυλασσε θνητὸς ἄν. Aristot. Ritet. 2, 21 p. 1394 b 21: ἐν ὁσαις ἐμφαίνεται του λεγο
εἴπερ γαρ ουδὲ τοῖς κακῶς δεδρακόσιν ἀκουσίως δίκαιον εἰς οργην πεσεῖν, Ουδ' αν ἀναγκασθείς τις ευ δράσy τινά, προσηκον οἶμαι τψδ' οφείλεσθαι χάριν.
καὶ σος μὲν οἰκτρὸς παῖδας ἀπολέσας πατηρ Οἰνευς δ' ἄρ' Ουχὶ κλεινὸν ἀπολέσας γόνον;
Aristot. Rliot. 2, 23 p. 1397b l8: ῖθεν εῖρηται καὶ σὸς - γόνον; vs. 2 ουχι τον Ελλάδος κλεινον libri, τον 'Eλλάδος dolovit Bolchor. Scitolia l1. l. in Λnccd. Paris. I p. 292, 2l: καὶ σὸς μεν οἰκτρόςJ οἶμαι ταυτα προς την Ἀλθαίαν λέγειν τον Οἰνέα λυπουμένην δι αδελφον αυτης αναιρεθέντα παρὰ Μελεάγρου καὶ δια τον πατέρα αὐτης λυπου-
680쪽
Aristot. Illiot. 2, 23 p. 1399li 22: oθεν καὶ τουτ' ε*Wαι ' πολλοῖς - ἐπιφανεστέρας . Vs. 1 φέρωνJ φρενων Seline illo vinus.
λιμένας εἰς 'Aχαὶ κους Aristot. Hiiet. 3, 6 p. I 07la 3 : ενος οντος λιμένος ομως λέγουσι ' λιμένας εἰς Αχαῖκους 59 . λόγχην ην φορουσι Γηγενεῖς Λristot. Poot. 16 1 5 b 22: εἴδη δὲ ἀναγνωρίσεως, πρωτη μεν ηδια των σqμεων. τουτων ὁ ε τα μὲν συμφυτα, οιον λογχην ην φορουσι Γηγενεῖς' - η ἀστέρας Οχυς ἐν τῶ Θυέστν Καρκίνος, τα δὲ ἐπίκτητα. CL Dio Chrys. , 23: τοῖς μεν έν Θίψαις Σπαρτοῖς ποτε λεγομένοις σημεῖον λέγεται εἶναι τοὐ γένους λόγχη τις, οἶμαι, ἐπὶ τοὐ σώμαtος. Iulianus p. 81 C: λόγχη δε λέγεται περὶ την Βοιωτίαν τοῖς Σπαρτοις
ἐντυπωθῆναι παρα τῆς τεκουσης και θρεψαμένης αυτῆς βωλου καὶ το ἐντευθεν ἐπὶ πολυ διασωθῆναι τουτο τρο γένει συμβολον. tali. 72: ea draconico stoiere omnes tru corpore insigne habebant. Grog. Nn E.
Aristot. Poet. 21 p. 1 57 3 29: το τον καρπον μεν αφιέναι σπείρειν, το δε τῆν φλογα ἄπο τοὐ ἡλίου ανωνυμο αλλ ομοίως ἔχει τοὐτο προς τον ηλιον καὶ το σπείρειν προς του καρπόν. διὸ εἴρηται σπείρων θεοκτίσταν φλογα Vtrii in lyrici sit ait tras ici alii , igitum esse itulicat Borgicius Lyr. p. 1077.