장음표시 사용
271쪽
τις λάνας, ας λαμπάδας - φάσκων καλεῖσθαι παρα την λην' ουτω δ' εἰπεῖν Νεάνθην ν πρωτητῶν κειμυτταλον ἰοτοριῶν ' καὶ δελος ο τι δη--ε, λ τάραχον γωεψαι - τον τυχόντα των ἐπὶ τουτως ἰστέων παρὰ πάντων λεγομενων Σειληνον μεν γαρ τις τον γλωσσογράφον φασκεν Ἀθηναίους λέγειν - λαμπάδας φανούς Ῥαχιδας ὁ ο Ῥόδιος δέλετροντο φανον καλεῖσθαι οἰόν φησιν οἰ νυκτερευόμενοι
ρίας δὲ.γράβιον τον φανήν Σέλευκος δὲ Ουτως ἐξηγεῖται ταύτη τηρο ιυν γράβιον ἐστὶ το πρίνινον δρυωον ξύλον, περ ἐθλασμένον καὶ καπεσχισμέν-
ἐξάπτεσθαι καὶ φαίνειν τοις δοιποροὐσιν Θεοδω-
1 ρίδας γουν ο Συρακόσιος ἐν Κενταυροις διφράμβω φησί πίσσα δ' ἀ- γραβίων ἔσταζεν. μνημονευε δὲ
γραβίωμ- . . . ἐν Φοινίσσαις. 58. τι δὲ λυχνουχοι οἱ νυν καλουuενοι φανοὶ
ἀνομάζοντο ριστοφάνης ἐν Αἰολοσίκωνι παρίστησι , καὶ διαστίλβονθ' - - ωσπερ ει α ω λυχνουχροπάντα της ἐξωμίδος.
ἐν δὲ τμδευτέρwροι ιβ' προειπων λυχνον μοι κακοδαίμων φησὶ ὁ λύχνος -- οἴχεται,
α, εἶτ' ἐπιφέρει καὶ πως περβας τον λυχνουχον ἔλαθε σε; ἐν δὲ τοῖς ράμοι καὶ λυχνίδιον αυτὰ καλεῖ διὰ τούτων γ
ω oμοιότατα καθευδετ' ἐπὶ του λυχνιδιου.
Πλάτων δ' ἐν Νυκτὶ μακραεξουσιν οἱ πομπεῖς λυχ γαγ'- δηλαδφ
272쪽
m 265 καὶ τον λυχνοὐχον ἔκφερ' ἐνθεὶς τον λυχνον. Αλεις δ ἐν Κηρυττομενω ἄ- ῶζελῶν ἐκ του λυχνο Οὐτον λυχνον εμικρου κατακαυσας ἔλαθ' ἐαυτον, υπὸ μάλης ταὶ γαστρὶ μἀλλον του δεοντος προσαγαγών.ενμορλης δ' εν Σφαττομέν . . . εἰπων γουμενηνων. . . . της δ' ἐυ ριόδοντι η Ῥωποπωλη προειπών ο λαβὲ τριόδοντα καὶ λυχνουχον
σιδηρότευκτον ἐναλίων ρῶν βέλος. κερατίνου τε φωσφόρου λύχνου σέλας βυλεξις Μίδωνι 700 ὁ πρῶτος ευρῶν μετὰ λυναγέχου περι-πεω
s νυκτος ην τις κηδεμὼν των δακτύλων. 59. ἐν δὲ Θεοφορητωί αυτος Ἀλεξις οἶμαί γ' ἐπιτ μαν των ἀπαντ-των τινὰς πημω, οτι τακαντα, ύων περι-πω. ποῖος γάρ ἐστι φανός, ω προς των θεῶν, τοιομος οἷος ο γλυκύτατος ηλιος; Ἀ-νδρίδης δ' ἐν προ-κουν λαβὼν τον φανον α ψεις μοι λυχνον; l, αλλοι δ' ἔφασκον φανον λέγεσθαι την λαμπάδα ει δὲ την κ τινων ξύλων τετμημένων δέσμην Μένανδρος υνεψιοῖς ο φανός ἐστι μεστὸς υδατος ουτωί'δε τ' Ουχὶ σείειν, αλλ' ακοσείειν αὐτόθεν. στρατος ἐν Πατριωταις
273쪽
B. ἔπειτα φυσαν δυστυτῆς Ουἐημνω; 60 Φερεκράτης ὁ ἐν Κραπατάλοις την νυν ---χνίαν καλουμενην λυχνειον κέκληκε διὰ τούτων τίς τῶν λυχνείων η ργασία Β τυρρωμη ποικίλαι γαμησαν αἱ παρὰ τοῖς Τυρρηνοῖς ἐργασίαι, ' φιλοτέχνων οντων τῶν Ἀρ-ῶν Ἀριστοφάνης δ'
λυχνεῖο χωουμεν. Εὐφορίων δ' ἐν ἱστορικοῖς πομνημασι ιονυσιόν φησι τον νεωτερον Σικελίας τύραννον αραντίνοις εἰς το πρυτανεῖον ἀναθεῖναι λυχ νεων δυνάμενον π καίειν τοσούτους λυχνους σος ὁ τῶν μερῶν ἐστιναριθμος εἰς τον ενιαυτόν. Ἐρμιππος δ' ο κωμωδιοποιος ἐν Σάμβοις το στρατιωτιγῶν λυχνεῖ- σύνθετον ουτως ονομάζει ἐν δὲ Φορμοφόροις δράματι τοδ' ἐξιόντι δεξια ἁ λυχνίδιον. α πανος ν ονομάζεται το διακεκομμένον ξυλον καὶ συν
δεδεμένον τούτω - ντο αμπάδι Μενανδρος ο
274쪽
267κρότερος δὲ τούτων Αἰ ωλος ἐν Ἀγαμεμνον μεμνη
ἐν ΕἰσοικιζίομένωJὁ δὲ ξυλο λυχνουροςlμετὰ χερσὶν
61 ξωλολυχνούχου δὲ μέμ-αι Ἀλεξις κα ὶτ α ιτο-φ μοιόν ἐστι το παρὰ Θεοπόμπω βελισκολυ- χνιον Φιλύλλιος ἡ τὰς λαμπάδας δῶδας καλεῖ. υπαλαιον δ' ευρημα λύχνος ' φλογὶ δ' οἱ παλαιοὶ τε δμος καὶ των αλλων ξυλων ἐχρῶντο. κορμισαι λυχνον Φρυνιχός φησι Πίμ 4ον δὲ λύχνον εἰρηκε Θ
καὶ λυχνον δίμυξον-tJσω καὶ θρυαλλιδ ἐν δέ n.
καὶ Πλάτων ἐν Νυκτὶ μακρα ἐνταυθ' ἐπ α - των κροτάφω uti vivo, δίμυξον. ομνημονέυρι του διμυξου λυχνου καὶ εταγέν ἐν Φιλοθύτο - Φιλονίdu ἐν Κοθόρνοις Κλείταρχys70 δ' ἐυ-αῖς Γλωσσαις λοφνίδα φησὶ καλεῖν Ῥοδίους την επιτου φλοι 'ης αμπελου λαμπάθα. μηρος δετὰς λαμπάδας δετὰς ονομάζει καιομεναι τε δεταί, τάς τε τρεῖ ἐσσύμενος περ.
275쪽
ρυσσόμενος ἔφη, ἐμ ο δε παιχωρύδειπνε, ἀσσαρίου πιαν λας πρίω ῖνα κἀγὼ κατὰ τον καλον υ --ἀναφωνησω τάδε - του ηδί-- Αρωτοφάνους ἐκφέρετε πεύκας κατ Aγάθωνα φωσφόρους. i. καὶ ταμ εἰπών συρπι υπίλας - λεοντόπουν βάσιν υπεξηλθε του συμποσίου μνηλος κάρτα γενόμενος.
72 των δε πολλῶν τοίη παιὼν ἐπιφθεγγοuενων, ὁ Ποντιανος φη, το ς παιων ανδρες φιλοι, μαθεῖν
1 μωλομαι ει παροιμία ωτὶν εἴτε ἐφύμνιον εἴτε τι αλλο προνον ὁ Θημόκριτος ἔφη, Κλέαρχος ο Σχλευς οὐδενος ων δεύτερος των του σοφου ριστοτέλους μα τῶν ἐν--πρωτω περὶ παροιμιῶν την ητώ
-σιν ἐκ πι -δος τῆς Εὐβο- νωιομίζουσαν εἰς
16 ελφους πόλλωνα καὶ Αρτεμιν γενέσθαι παρα τοτο κληθεντος Πυθωνος σπήλαιον, καὶ φερομενου
του Πυθωνος ἐπ' αυτ λη - των παιδον τον ἔτερον ἐν ταῖς ἀγκάλαις ἔχουσα προσβαύα τω λωφ τω- νυν ἔτι κειμεν υπὸ τω ποδὶ της χαλκοφειργασμέ- re ani A GHς, ο της τότε πράξεως μίμημα γενόμενον ανάκειται παρὰ την πλειανον ἐν Θελφοῖς, εἶπεν, Dor, τυνω δὲ τόξα μετὰ χεῖρας ἔχοντα ἀνυπόλλωνοτομο δ' ἐστὶν ως αν εἴποι τις, φιε παῖ καὶ βάλε παζ.
διόπερ απὸ τούτου λεχθηναί φασι τὸ ε παῖ καὶ εὐππιών ἔνιοι δὲ παρεγκλίνοντέ τε την λέξιν καὶ ἐπὶ τοῖς δειναῖς ἀλεξητηριόν τινα παροιμίαν λέγουσιν ἰηπαιων καὶ ουχὶ ῖε παῖ πολλοὶ δε καὶ ἐπὶ τοῖς τέλος ο
276쪽
269 ἔχουσιν ἐπιφθεγγόμενοι οῖ ὼν ἐν παροιμία φασὶν ουτως τἀτο δὴ - λεγόμενον ὐπαιων διὰ δὲ το λίανημῖν εἶναι συνηθες λανθάνον - παροφω ο δέ τι
τοιουτον λέγοντες Ουχῶς παροιμίαν. -υφ' Ηρακλείδου του Ποντικο λεχθεν φανερῶς πέπλασται εμ σατο δαῖς τουτο πρωτον εἰς τρὸς εἰπεῖν τὸν θεον-τως, ἰη παιάν 4 παιων, η παιάν, ταύτης γαρτης πίστεως, τρίuετρον καλουμενον ἀνατίθησι τω θε- φάσκων του θεου τουθ ἐκάτερον εἶναι των μέτρων οτι μακρῶν, ν των πρώτων δυο συλλαβων ολεγομένων ὐπαιὰν η--γίνεται, βραχέως δὲ λεχθεισῶν ἰαμβεῖον δια δὲ τοὐτ δῆλον ὁτι κα του ἴαμβον αναθετέον--φ. βραχειῶν γουν γινομένων, εἰ δύο τὰς απασῶν τελευταίας συλλαβας εἰς μακραν ποιησει τις, ὁ Ἱππωνακτος αμβος ἔσται. ο63. μετα αυτ ηδη μελλόντων καὶ μῶλανίστα - σθαι ἐπεισηλθον παῖδες φέροντες ο μεν τις θυμιοπη- ριον δὲ . . ἔθος δὲ ἀναστῶσι του δείπνου καὶ σπείσασι το λοιπον του ἀκράτου εδιδόντι παιδὶ
702 τι παιῶνα εἰς Πίειαν ἐποίησε τόνδε Ἀρίφρων ο Σικυώνιος 1'γίεια πρεσβίστα μακαρων, μετα σερναίοιμι
βιοτῆς συ δέ μοι πρόφρων συνοικος εἰης. εἰ γαρ τις ὐπλουτου χάρις η τεκέω , η ας ἰσοδαίμονος ανθρώποις βασιληίδος αρχῆς
Ους κρυφίοις ' ροδίτας αρκυσιν ρεύομεν, i, ὴ εἴ τις αλλα θεόθεν ἀνθρώποισι τέρψις η πό- κνων ἀμπνοὰ πέφανται, μετὰ σειο, μάκαι Ῥγίεια,
277쪽
270 IEτέθαλε πάντα καὶ λάμπει αρίτων ἔαρ' σέθεν δὲ χωρὶς ου - εὐδαίμων ἔφυ.64. ... οἰδασιν Σωπα - γὰρ ὁ φλυακογράφει ἐν τφ ἐπιγραφομένω δράματι Φακῆ λέγει -τως
κρεανομουμαι καὶ τον ἐκ υρρηνίας οἶνον συνόκτω λαμβάνειν ἐπίσταμαι. τι α φίλτατε ιμόκρατες, κατὰ τον Πλάμωνα, Σωκράτους νέου κάὶ καλ- παίγνια αλλα τῶν δειπνοσοφιστῶν σπουδάσματα κατὰ γαρ τον αλκο-
τί κάλλιον ἀρουγμένοισινὴ καταπαυομένοις το ποθεινότατον;
278쪽
c. I. αιτυμόνων κατάλογος. 28. πάλιν θεωρία τῶν ηρικῶν P. ira g. ra. συμποσί- 16 a. 4. ἐγκώμιον-- ωιάτορος. 2b. 28. Φαιάκων τροφή. 164. q. βιβλιοθῆκαι διαφόρων. 3a. 29. μνηστηρων πεττεώτων παρ'
279쪽
28. μονοσιτῶν. 47 e. 28. νωγαλευματα. 47 d. 29. νομακλήτωρ. 47 e. 29. κλειαι. 47 s.
τιμωμενος. 48 s. 32. τρίποδες αἱ τράπεζαι. 49 a. 33. αμασκηνά, τὰ καὶ κοκκυ
42. 1ερσικὰ κάρυα 534. 42 sq. - ων διαφόρων ἀρωγὴ
280쪽
54. φιλοσόφων ζητήσεις χλευαζό
3. θεήλατος δάτων καὶ φυτῶν ολεθρος διὰ φειδωλίαν των κεκτημώων. 3b. 4. σικυοί. 73 e.
10. ναστοματικά. 133 a. 12 ορχησις συμποτων 1344. 13. παρφδία. 134 d. i5 Λααεδαιμονίων δί-- imb. 10 Λακεδπιμονίων Καρνεια. 14Ie. 20. δίαιτα Λακεδαιμονίων. 141 s. 22. ρητῶν δίαιτα. 143 a. 23. Περσῶν δίαιτα. 143L28. ειπνον Φιλοξενου 146 f. 29. Κλεοπατρας δεῖπνον. 147 e. 3l. 4ρκαδικον δεῖπνον. 148 s. 32. Ναυκρατιτῶν δεῖπνον Ἀμα33. καὶ Αἰγυπτίωw 150 b. 34. καὶ Γαλατων ' Ib04.3b. Θρακῶν 150 s. 36 Κελτῶν ' ibi e.