장음표시 사용
261쪽
χαίρετον ευ δε- ο αμφέπετον πόλιν. γ ἐν φλήποτ' ἐτιπιε τέκνα -ττώ, Φοῖβον χρυσοκόμαν ανακτ' Ἀπόλλω ἐλαφηβολον τ' ἀγροτέρανυμ ιν α γυναικων μέγ' ἔχει κράτος. Παν ρκαt ίας μάθων κλεεννῶς, ορχηστὰ βρομίαις ὀπαδε νύμφαις, γελάσειας. Πὰν ἐπ ἐμαῖς ευφροσυναισι ταῖσδ' ἀοιδαῖς κεχαρημένος.
ἐνικησαμενής βουλόμεσθα, καὶ νίκην ἔδοσαν θεοὶ φεροντες παρα Πανδρόσου ς φίλον δηναν. ἐξῆν οποῖός τις ἔκαστος
ανδρα φίλον νομιζειν ἀειλήφρενί.οιωίνειν μὲν αριστον,νδρὶ θνατῶ, δεύτερον δε καλον φυὰν γενέσθαι, το τρίτον δὲ πλουτεῖν σωλως, κοὰ τὸ τέταστο- βῆν μετὰ των φίλων. θέντος δὲ τούτου και πάντων ησθέντων ἐπ αυτωκαὶ μνημονευσάντων - καὶ ὁ καλος Πλάτων αυτ
262쪽
ξανδρίδην αυτ διακεχλευακεναι τον κωροδιοποιον ἐν Φαυρφ λέγοντα--- to σκόλιον ευρὼν κεῖνος , στις ην, το μὲν πιαινειν πρῶτον ς αριστον ον ἀνόμασεν ορθῶς δεύτερον δ' εἶ α καλον τρίτον δὲ πλουτεῖν, τουθ -ρὰς ἐμαίνετο. μετὰ την γίειαν γαρ το πλουτεῖν διαφέρει καλος δὲ πεινῶν ἐστὶν αἰσχρὸν θηρίον.
εῖ τις δύναιτο καὶ παλάμην ἔχοι μὴ δέ, ἐν πόντ' γενηται,
ο καρκίνος ωδ' ἐφα τῆ χαλῶ τον οφιν λαβών ευθυν χρη τον ταιρον εἶμεν καὶ μη σκολια
ἐν μύρτου κλαδὶ το ξίφει φορησω, οωσπερ υρμοδιος καν Αριστογείτων,
φίλταθ' , ρμόδι ἰυ τί που τέθνηκας Nνησοις δ' ἐν μακάρων σέ φαπιν εἰναι,
εια περ ποδώκης Ἀχιλεύς, δεῖδην τε φασιν ἐσθλον Θιομηδεα. ἐν μύρτου κλαδὶ το ξίφος φορήσω, ωσπερ Αρμόδιος - ευριστογείτων,οτ θηναίης ἐν θυσίαις
263쪽
ανδρα τυραννον ππαρχον ἐκαινέτην. σφων χέος ἔσσευα κατ' αἶ- ,
ἰσονομους, Ἀθήνας ἐποιησάτην. 'Aδμητο λόγον ταῖρε μαθῶν του ἀγαθους ψιλει, i τῶν δειλων δ απέχου, γνο- σα δειλοῖς ολίγη χάρις.πα δελαμῶνος , αἰχμητά, λέγουσί σε
ἐς ροῖα αριστον ἐλθεῖν Θαναῶν μετ' Ἀχιλλέα. τ- ελαμῶνα πρωτον, μαντα δὲ δεύτεροι ἐς ροῖα λέγουσιν ἐλθεῖν Λαναῶν μεζ' ιλλεα. εἴθε λυρα κιχλιη γενοίμην ἐλεφαντι νη, et και με καλοι παῖδες φοροιεν ιονυσιον εὐχορ0ν. εἴθ' ἄπυρον καλον γενοίμην μεγα χρυσίον, κει με καλχιγυνη φοροίη καθαρον θεμενη νόον. det συν μοι πινε, συνηβα, συνερα, συστεφανηφόρει, ουν μ0 μαινομένωμαίνεο ου σώφρονι σω- μνει.
υπο παντὶ λιθωσκορπίος ω ταῖρ' υποδύεται.
φράζευ μη σε βάλη τλδ αφανεῖ πῶς επεται δόλος-
264쪽
m 257α , τὰν βάλανον τὰν μὲν ἔχει τὰν ἔραται
ο χρὴ τοῖς ἀγαθοῖς ἀνδράσιν οἰνοχοεῖν.
αἰαῖ Λειψύδριον προδωσέταιρον Οὐους - ας ἀπώλεσας, μάχεσθ' - ο
o. τις αυδρα φίλον, προδίδωσιν, μεγάλαν ἔχει
τ μὰν ἔν τε βροτοῖς ἐν τε θεοῖσιν κατυμον νόον. 20
σκόλιον δέ φασι τινες καὶ τὸ υπὸ πρίου του --
ἔστι μοι πλουτος μεγας δόρυ καὶ ξίφος καὶ τὸ καλον λαιστον, τρύβλημα χρωτής. 696 τουτω γαρ ἀρῶ, τούτω θερίζω,
τουτω πατέω τον αβυν οἶνον αα ἀμπελω 'τουτω δεσποτα μνωίας κεκλημαι
τῶ δὲ μὴ τολμῶν ἔχειν δόρυ καὶ ξωος
καὶ τὸ καλὸν λαι ιον, πρόβλημα χρωτός, πάντες γόω πεπτηῶτες μον
265쪽
51. τούτων λεχθέντων ὁ Λημόκριτος φη, ἀλλα μὴν καὶ τ υπο ου πολυμαθεστάτου γραφὲν Αριστο-
ό την της ἀσεβείας κατὰ του φιλοσόφου γραφην ἀπενεγκάμενος ημόφιλος, εἰς αἰδῶ τε παρασκευασθεὶς b- Ευρυμεδοντος , ς ἀσεβουντος καὶ μοντος ἐν τοῖς συσσιτίοις οσημέραι , -- Ερμείαν παιῶνα μιπαιῶνος Ουθεμίαν ἔμφασιν παρέχει το ασμα, ἀλλαi των σκολίων ν τι καὶ αυτο εἰδός ἐστιν ι αὐτῆ της λέξεως φανερον Ῥω ποιήσω. ἀρετὰ πολυμοχθε γενει βροτεω, θηραμα κάλλιστον βι', σῆς περ παρθένε μορφῆς i, καὶ θανuν ζαλωτος ἐυ Ἐλλάδι πότμος καὶ πονους τληνα μαλερους ἀκάμαντας τοῖον ἐπὶ φρένα βάλλεις . . . καρ-- ἀθάνατον χρυσου τε κρείσσωπιὰ γονέων μαλακαυγWοώ υπνου. re σε ὁ ἔνεχ χυ Aia 'Πρακλέης Λήδας τε
σοῖς δὲ ποδ οις Ἀχιλευς ἰαις, Ῥὶδαο δόμους α ἐλθον. σας ς ἔνεκεν φιλίου μορφας καὶ ωταρονέος ἔντροφος ἀελίου χηρωσεν αυγάς. τοιγὰρ ἀοίδιμος ἔργοις, αθάνατόν τι μιν αὐξηγουσι ---a Mν--συνας θυγατρες, -- ξενίου σέβας αύξοiασαι φιλίας τε γέρας βεβαίου. 52. ἐγὼ μὲν ου οἶδα εἴ τίς τι κατιδεῖν ἐν τουτοις
266쪽
δυναται παιανικον Μίωμα, σαφῶς ομολογουντος του
γεγραφότος τετελευτηκώαι τον Ἐσεων - ρηκε σῆς γαρ φιλίου μορφῆς υταρνέος ἔντροφος
φλων χηρωσεν αυγάς. ου ἔχει δ' ουδε το παιανικον ἐπίρρημα, καθάπερ ὁ εἰς Λύσανδρον τον παρτιάπν γραφεὶς ὁντως παιάν, ον φησι Θοῶρις ει τοῖς Σαμίων ἐπιγραφομένοις ροις αδεσθαι ἐν Σάμω. παιὰν δ ἐστὶ καὶ ὁ εἰς Κρατερον τον Μακεδόνα γραφείς, ον ἐτεκπήνατο λεξῖνος ο διαλεατικός, ως φησιν t μιατ- ό καλλιμάχειος εν ω πρώτω περ Αριστο- οτέλους αδεται δὲ καὶ Ουτος ἐν Αελφοῖς , λυρίζοντός τινος παιδός. καὶ ὁ εἰς ωγήμονα δὲ τον Κορίνειον, ωλκυόνης παπέρα, ον αδ-σι ορ-ιοι, ἔχει τὸ παι-μμον ἐπίφθεγμα παρέθετο δὲ αυτον Πολέμων ἡ περιηγητης ἐν τη πρω ράνθιον ἐπιστολῆ καὶ ὁ ο εἰς Πτολεμαῖον δὲ τον πρωτον Αἰγύπτ- βασιλευ- σαυτα παιάν ἐστιν, δν αδουσι Ῥόδιοι ἔχει γαρ το ἰηπαιὰν ἐπιφθεγμα, ως φησι Γόργων ἐν τω περὶ των ἐν κδ θυσιῶν. ἐν υντιγόν' ὁ καὶ Θημ πρωφησὶ Φιλόχορος θηροαίους ἔδει παιῶνας τους - πιποιημένους υπὸ Ἐρμοκλέους του Κυζικηνου, ἐφαμίλ-
λων γενομένων των παιανας ποιησάντων πολλῶν καὶ του Ἐρμοκλέους προκριθέντος αλλὰ μην καὶ αυτος
'Αριστο τέλης ἐν , ἡ ἀπολογί της ἀσεβείας, εἰ μὴ
κατέψευσται ο λόγος , φησίν - γαλαν ποτε Ἐρμεία ο θέειν, ἀθανάτφ προαιρουμενος, θντρω μνημοὶ κατε-κεύαζον, καὶ α ναπίδειν ν φύσιν βουλήμ νος ἐπιταφίοις ἄν τιμαῖς ἐκόσμησα.'
κος ἔφη τι μ' ἀνέμνασας κείνων κυκλίων κατὰ τον ' σὸν Φίλωνα, δέον μηδὲν των --δη ς ἀνων λέγειν τι το γάστρωνος παρόντος Οὐλπιανου -- γὰρ
267쪽
260 IEτας καπυρωτέρας ωδὰς ασπάζεται,ἀλλον των ἐσπουδασμενων οἷαί εἰσιν αἱ λοκρικαὶ καλουμεναι, μοιχι-
καί τινες η. φύσιν υπάρχουσαι, πιός καὶ ηδε τι πάσχεις μη προδῶς αμ', ἱκετευω.
μη κακὸν μέγα ποιησy σε καμὲ τὰν δειλάκραν. ἡμέρα καὶ - ο φως δια τῆς θυρίδος οὐκ
ἐσορῆς , τοtούτων γαρ αUuάτων αυτου πῆσα πληρος η Φοινίκη,1 ἐν α καὶ αυτὸς περιθει καλαμίζων μετὰ των τους -- λάβρους καλουμένους συντιρέντων ε Μαι γάρ, ω καλὲ Ουλπιανέ, συν-α καὶ ο γε Σκηψιος Θημητριος ἐν δεκάτω του τρωικου διακόσμου φησὶν ουτως Κτησιφῶν ὁ Ἀθηναιος ποιητη των καλουμε - 1 νων κολάβρων, δν καὶ ο πρῶτος μετὰ Φιλέταιρον αρξας Περγάμου Ατταλος δικαστην καθεστάκει βασιλικῶν των περὶ την Αἰολίδα ὁ δε αυτος ουτος συγγραφευ καν τω ἐννεακαιδεκατρο ης αυτης πραγματειας μησιπτολέμου, σί ποτε - ίστοριογράφομα του παρὰ Αντιόχω τω προσαγορευθεντι μεγάλω πλεῖστον ἰσχυσαντος , G γενέσθαι Σέλευκον τον των
ἱλαρῶν ἐνάπων ποιητην' -περ συνεχῶς ρδειν εἰώ- κἀγὼ παιδοφιλη νω πολυ μοι κάλλιον η γαμεῖν. et παῖς μὲν γὰρ παρεῶν κην πολεμω μὰλλον ἐπω ο
54. καὶ μετὰ ταυτα ἀποβλέψας εχαυτὸν ἔφη, αλλ' ἐπειδη μοι οργίζη ἔρχομαι σοι λέξων τον συρβηνέων χορον ὁστις εστί. καὶ ὁ Ουλπιανός, οίει γάρ, ο ἐφη κάθαρμα, μυσθαί μ ἐφ' οἷς εἰρηκας η κοινολίγον σου πεφροντικέναι, κυον ἀδδεές ἀλλ' ἐπεὶ διδασκειν μέ τι ἐπαγγέλληὶ σπονδάς σοι ποι0sμαι συ
268쪽
τριακοννουτιδας, αλλ' ἐκατοντουτιδας - δε μόνον
δίδασκε τίς ὁ συρβηνέων χορός. καὶ ς, λιαρχος ω ροτε ἐν δευτέρ περὶ παιδείας λωσί φησι λείπεταί τις ὁ συλιέων χορός, ων λαοτον τὸ δο
κουν εαυτω κατασαι δεῖ, προσεχων ουδὲ τω προ
- μέν' και διδάσκοντι τον χορόν, ἀλλ αυτὰς πολὐ τούτων ἀτακτότερός ἐστι θεατής καὶ κατὰ τον παρφ- δον Μάτρωνα - Ο μὲν γαρ η πάντες οσοι πάρος ησαν ἄGιστοι, Ευβοιός τε καὶ Ἐρμογενης δῖοί τε Φίλιπποι , οοῖ μὲν δὴ τεθνασι καὶ Ην Αίδαο δόμοι σιν. 698 ἔστι δέ τις Κλεονικος - αθάνατον λάχε γηρας, ουτε ποιητάων ἀδαημων ουτε θεάτρων ' φ καὶ τεθνειῶτι λαλεῖν πόρε Φερσεφόνεια 'G δὲ καὶ ζῶν, καλὲ Οὐλπιανέ, πάντα μὰ γε , λεγει δὲ μ δὲ ἔν κανος, τίς ηδέως, ἔφη, των ἐπῶν,, καλέ μου ταῖρε, ως ἔτι ἐμμένομεν ταῖς
55. καὶ ο Κυνουλκος, πολλοί τινες παρωδιῶν ποιητὰ γεγόνασιν - λαῖρε, ἐνδοξότατος δ' . Em isβοιος ὁ Πάριος γενόμενος τοις χρόνοις κατὰ Φίλtππον.b ουτός ἐστιν ὁ καὶ Ἀθηναίοις λοιδορησάμενος, καὶ σωζετμ αντον των παροδιῶν βιβλία τέσσαρα μνη- μωευε δ' -του ἱμον ἐν τεπρωτω των σίλλων. Πολέμων δ' ἐν τω δωδεκάτω των προς ιμαιον περὶ ατων τὰς παρφδιας γεγραφότων ἱστορῶν τάδε γράφει κῶ - Ποι-- δὲ καὶ τοτ μβοιον τους τὰς παροδίας γράψαντας λογίους, φησαιμι δια τὸ παίζειν
ἀμφιδεξίως κιὰ των προγενεστέρων ποιητων περέχειν ἐπιγεγονότας ευρετην μεν ουν του γενους -- β'
πωνακτα φατέον τον ἰαμβοποιόν. λέγει γαρ λει ἐντόνοις ἐξαμέτροις
269쪽
262 IEMAσά μοι Εὐρυμεδοντιαδεα , την ποντοχαρυβδιν, την ἐγγαστριμάχαιραν , ο ἐσθίει Ου κατὰ κόσμον, ἐννε. Jπω ψηφῖδι κακος κακὰν οἶτονίληται κεχρηται δὲ καί ὁ Ἐπίχαρμος ὁ Συροκόσιος ἔν τινιτων δραμάτων ἐπ λίγον, καὶ Κρατῖνος ο της ἀρχαίας κωμφδίας ποιητη εν Ευνείδαις, καὶ των κατο -- Ηγημων ο Θάσιος - ἐκάλουν Φαχηρο λέγει
10 ἐς δε Θάσον ἐλθόντα μετεωρίζοντες βαλλον- πολλοῖσι σπελεθοισι, καὶ ωδέ τι ς εἰπε παραστάς
ἐς καλην κρηπῖδα ποσὶν τοιοῖσδ' ἀναβρναι; i τοῖσι δ' ἐγὼ -οι σμικρον μετὰ του ἔπος εἶπον, λημ' ἀνέπεισε γέροντα καὶ ου ἐθέλοντ' ἀναβηναι
καὶ σπάνις, η πολλοῖς Θασίων εἰς ολκάδα βάλλει οἰκ-μῶν βδελυρων, ολλυντων τ ολλυμένων τε Θ ἀυδρῶν, a,- κεω κακῶς κακὰ μή φδ σιν οις καὶ ε γὼ μετα τοῖσι τὰ χρηίζων ἐπίθiiσα. αυθις δ' ου ἐπὶ κερδος ἀποίσομαι, εἰς Θασιους δε μηδὲν πημαίνων κλυτον αργυρον θροαψω, μη τίς μοι κατὰ οἰκ- Αχαῖάδων νεμεση ,
ει πεσσομένγὶς ἀλόχου τον ἀχαῖκον αρτον ἐν οἴκοις, καί ποτέ τις εἰπύ σμικρον τυρουντ σιδουσα,
πεντηκοντ' ἔλαβε δραχμάς, - δὲ μικρου ἐπέψω 'ταυτά μοι ρμαινοντι παρίστατο Παλλὰς θηνηa χρυσῆν ἡάβδον χουσα, καὶ ηλασεν εἶπέ τε φωνῆ
δεινὰ παθομα Φακῆ βδελυρη χώρει 'ς τον 69'
270쪽
παρ' Ηθηναιοις ἐνίκησεν αλλαις τε παρφδίαιε καὶ τ ι Γιγαντομαχίρ. γέγραφε δε καὶ κωμωδίαν εἰς τον αρ--χμων τρόπον ἐπιγράφουσι Φιλίνη. ὁ δὲ Ευβοιος l, πολλὰ, ν είρηκεν ἐν τοῖς ποιήμασι χαρίεντα περὶμὸν τῆς των βαλανεων μαχης βάλλον δ' ἀλλήλους χαλκηρεσιν ἐγχεροσιν. 1οπερὶ δὲ του λοιδορουμένου - έως τεκεραμεῖ γυναικος χάριν μητε σωτόνδ' ἀγαθος περ ἐων αποαίρεο κουρεs,μ ε συ Πηλείδη
ελεγεῖον τρόπον τουτον δηλοῖ -
ων Ἀγαθοκληος λάσιαι φρένες ηλασαν ἐξωπατρίδος , αρχαίων ηνίδ' ἀνηρ προγόνων εἰδὼς ἐκ νεότῬως - ξείνοισιν ομιλεῖν ξεῖνος Μιμνερμου δ' εἰς ἔπος κρον ἰών, παιδομανεῖ σῶν ἔρωτι πότην ἴσον ἔγραφε ο μηρευ παρ ομηρεω ἀγλα-ν ἐπέων πισυγγους η φῶρας αναιδέας ἡ τινα χλ-- ,
τοῖα Συρηκοσίοις καὶ εχων χάριν ος δὲ Βοιωτ ἐκλυεν. βο- τέρψεται Ουδ ολέγον' 57. -λλῶν - λά-- τοιούτων λεγομένων, ἐπεί ποτε εσπέρα κατελάμβανεν ημῆς, ωμεν τις ἔλεγε, παῖ λυχνει-/, ο δὲ λυχνέα, ο δε λοφνίαν, ουτω οὐλεωθαι φάσκων τυ ἐκ του φλ οὐ λαμπάδα, οπανόν, αλλος δε φανόν, λει λυχνουχον, λει λυχνον,