Athenaei deipnosophistae Lib. XIII XV, summaria et indices

251쪽

244μυρ εὐτελεῖ ἐπιχεόμενον ἐπιπολῆς μένει μελι δετρηροτον χείρονι επιχεόμενον εἰς τὸ κάτω βιάζεται 39. του δ' αἰγυπτίου μυρου μνημονευων πιαιος ἐν θλοις φησίν ἰσαργυρου τ' ἐς χεῖρα κυπρίου λίθωδώσουσι κόσμον, χριμάτων τ' αἰγυπτίων . . . μηποτε, φησὶν ὁ Λίδυμος, την καλουμένqν στακτην λέγει, δια την σμυρναν, ην εἰς Αἰγυπτον καταγομέ-

των περὶ λης τῶν μυρων φησὶν α μέν ωτι χρίματα α δ αλείμματα καὶ ρόδινον μὲν προς ποτον ἐπιτηδειον, ἔτι δε μυρσινον, μήλινον - το δ' ἐστὶκ- ευστόμαχον κοὰ ληθαργικοῖς χρησιμον - οἰ- i5 νάνεινον ευστόμαχον ον καὶ την διάνοιαν απαραπόδιστον φυλάσσει καὶ το σαμψυχινον δὲ καὶ ἐρπυλ- λινον ἐπιτηδεια προς πότον καὶ κρόκινον - χωρὶς σμυρνης πολλης καὶ στακτη δ' ἐπιτηδειος προς πότον, ἔτι δὲ νάρδος το δὲ τηλινον καὶ γλυκύ ἐστιγ και ἀπαλόν το δὲ λευκόινον καὶ ευῶδες και σφόδρα

πεπιμόν. Θεόφραστο ἐν β περὶ οδμῶν συντίθεσθαί φησι μύρα - αιθέων μὲν όδινον καὶ λευκόινον καὶ Ουσινον, καὶ γαρ τουτο ἐκ τῶν κρίνων

ἔτι δ το σισύμβρινον - έρπύλλινον, η τε κυπρος α καὶ - κρόκινον βέλτιστον δ' ἐν Αἰγίνη καὶ Κιλικία. ἀκοὰ φύλλων το μύρρινον καὶ το Οἰνώνi ινο- αυτ θδ' ἐν Κυπρφ ὐεται ρειν καὶ πολυγονος ἐν δὲ Ἐλλάδι - γίνεται δια το οσμον διὰ δὲ φων τό τ' ωινον καὶ το νάρδινον καὶ το αμαράκινον ἐκ του

40. τι δὲ δια σπουδῆς ν τοῖς παλαιοτέροις τῶν μύρων, σι δῆλον ἐκ του καὶ ἐπίστασθαι ποιόν

252쪽

φάνης γosν ἐν Θορικιοι η ιορύττοντί φησιλομαι δ'Ἀληθῶς ἀλλα τί; ἐκ χρυσοκολλη του ' κάλπιδος μυρφ

. φοινικίνω δὲ τὰς γνάθους καὶ τιτθία, σισυμβρων δὲ τον ἔτερον βραχίονα ... ἀμαρακίνω δὲ τὰς οφρυς καὶ την κόμην, έρπυλλίνω δὲ το γόνυ καὶ τον αυχένα. καὶ pισόδωρος ἐν ροφωνίω ο ἔπειτ' ἀλείφεσθαι πρίω τὸ σῶμά μοι μυρον ἴρινον καὶ ρόδινον αγαμαι, Σανθία 'κάὶ τοῖς ποσὶν χ ρὶς πρίω μοι βάκχαριν. Β ω λακκόπρωκτε , βάκχαριν τοῖς σοῖς ποσὶν ἐγὼ πρίωμαι λαικάσομ' ἄρα βάκχαριν iaἈναξανδρίδης Πρωτεσιλάφμυρον τε παρὰ Πέρωνος ουπερ ἀπέδοτο 600 ἐχθὲς Μελανωπφ πολυτελους αἰγυπτίου, ψ νον αλείφει τους πόδας καλλιστράτου.

μνημονευει του μυροπώλου τούτου του Περωνος καὶ 20

προ τω μυροπωλη γενόμενον κατελίμπανον Γαυτὰν περὶ το μυρον μέλλει δὲ συνθείς σοι φέρειν τὰ κινναμώμινα ταυτα κι, - νάρδινα. 4l. παο. πολλοῖς δὲ των κωμωδιοποιῶν νομάζεται τι μυρον βάκκαρις ου μνημονεύει καὶἹππωνα δια τούτων, βακκάρι δὲ τὰς ρῖνας μηλειφον ἔστι δ' οIά περ κροκος . . .' Gς δ' ἐν ίθωνι σατυρικρο

253쪽

πτεροῖς αναστησαντα προUθίαν τρίχα.

, ωαὶ σαρδιανον κόσμον εἰδέναι χροος αμεινον η τον Πέλοπος ἐν νησωτροπον. ἐν τουτοις σαμι ανον κόσμον εἰρηκε το μυρον, ἐπεὶ διαβόητο - ηδυ θεία οἱ Λυδοί καὶ - παρ' 'Aνα

H μνημονεύει τῆς βακκάριδος κ H o GD μάγος δ' ἐν Λυδ λούσαντα χρη καὶ βακκάριδι κεχριμένον. καὶ μηποτε υκ ἔστι μυρον η βάκκαρις Αἰσχυλος γαρ ἐν Ἀμυμώνη ἀντιδιαστελλων φησί

καὶ Σιμωνίδης κηλειφὀμην μυροισι καὶ θυωμα γινααὶ βακκάρι. 'Αριστοφάνης δ' ἐν Θεσμοφοριαζ- ας ει Zευ πολυτίμηθ οἱον ἐνεπνευσ' ὁ μιαρος φάσκωλος ευθυς λυύμενος μοι του μύρου καὶ βακκάριδος. 42. βρενθείου δὲ μυρου μνημονεύει Φερεκράτης ἐνυήροις ουτως ει ἔσαν δὲ κακέλευον ἐγχέασθαι πν μυρο βρενθειον, ῖνα τοῖς εἰσοίσιν ἐγχεῖν. βασιλείου δὲ μύρου μνημονεύει Κράτης εν Γείτοσι λέγων ουτως γλυκυτατον δ' ἄζε βασιλείου μωρου. ἡ Σαπφὼ δ' -- μεμνηται του τε βασιλείου καὶ του βρενθείου λέγουσα χυτωὐ βρενθείρ βασιληίω ψάγδης Ἀριστοφάνης ἐν Θαιταλελι

254쪽

πολις δ 4 Μαρικὰ φάγδαν ἐρυγγάνοντα. Eυ- βουλος δ' ἐν Στεφανοπωλισιν

αἰγυπι- μάγων τρὶς λελουμένη Πολέμω δ' ἐν τοῖς προς 'AMχω παρὰ πιείοις φησὶ ιμυρον τι πλαγγόνειον καλεῖσθαι, ευρεθενάπο τινος

Πλαγγόνος, ομοίως ἱστορεῖ καὶ Σωσίβιος ἐνωμοιό- ντησιν. ς καὶ το μεγάλλειον ἀν- γαρ καὶ τωτο

ἀπο Μεγάλλου του Σικελιώτου. οῖ δ' 'Aθηναῖον φασιν εἶναι τον Μεγαλλον μνημονευε δ αυτου ρι- 1ο

και λέγ' οτι φέρεις αυτῆ μύρον τοιουτον οἱον ου θαλλος πώποτενπιγγεν, ουδὲ Θεινίας Αἰγυπτιος -τ' εἶδεν ουτ' ἐκτησατο. 69 του μεγαλλείου δε μυρου μνημονεύει καὶ ροις ἐνυουσσεῖ δια, των ἐρίοιοι τους τοίχους κύκλωμιλησίοις, ἔπειτ' ἀλείφειν τω μεγαλλείω μυρω, οκαὶ την βασιλικην θυμιῆτε μίνδακα. B ἀκήκοας ἡδέσα- ῆδη---ετο θυμίαμα τουτο;

νάρδινον. 43 το δε χρίσασθαι τω τοιούτω ἀλείμματι μυρίσαροσθαι ει ρηκεν -καῖος ἐν Παλαίστρη δια τούτων

255쪽

της πιλεγομένης σάγδας μύρον δ' ἐστὶ καὶ τωτο,

Ἐπίλυκος εν Κωραλίσκωβάκκαρίς τε καὶ σάγδας ομου. καὶ Αριστοφάνης - αιταλευσι καὶ εν Μαρικῆ --λις σάγδαν ρυγγώοντα λέγων. οπερ Ο --ει- His to Nικανθρ0ς επὶ του γαν χλιδῶντος εἰρησθαι ἀκουει Θεύθωρος δε θυμίαμά τί φησιν αυτο εἶναι.

44 παμπόλλου δ' επιπράσκετο θηνησιν η του μύρου κοτύλη, καὶ ως μ ὲν 'γώπαρχός φησιν - Παννυχίδι πεντε μνῶν, ς δὲ Μενανδρος εν Μισογυνηι δεκα. ντιφάνης δ' εν Φρεαρρω στα της του μύρουχ μνημονεύων φησίστακτη δυοῖν μναῖν ου αρέσκει μ' ουδαμῶς. - μόνον δὲ τ των Σαρδιανῶν γένος φιλόμυρον η'ώς Ἀλεξίς φησιν εν Ἐκπωματοποθω ἀεὶ φιλόμυρον --το Σάρδεων γένος,

εἰσηγηταὶ τω των ανθρώπων - γενόμενοι παρ' οἷς -υπερβλητου τιμνς, ως προείρη ται, των μύρωνυπαρχουσης - ἀπείχοντο της χρησεως, σπερ ουδὲ

των, ς ληρον εἶναι τὰ ἐν τ' Εἰσοικιζομεν' Ἀλεξιδος

ταυτίου γαρ ἐμυρίζετ α αλαβάστου, πρῆγμα τι

γενόμενον ηδη κρονικόν, ἀλλα τετταρας, περιστερὰς ἀφῆκεν ἀποβεβαμμένας εἰς-- ταυτον μὰ - τὰς πάσως μύρον,

256쪽

45. προς θεων, φιλοι . ποία ὶδονὴ μαλλον σαλακωνία θ' αἱμάτια μολύνεσθαι; ἐξον ταῖς χερσίν, οωσπερ ἡμεῖς νυν ποιουμεν, ἀρυσαμένους ἀλείφεσθ' πιπαν το σῶμα -- μάλωτα τυ κεφαλην φησὶ γαρ ὁ

Φιλωνίδης ἐν τω περὶ μυρων και στεφάνων την ἀφορμην - την κεφαλην ἐν τοῖς ποτοις λιπαίνειν ἐντευ-692 θεν γενώθω τοῖς αυχμῶσι γαρ τας κεφαλας εἰς το ρ

μετέωρον ἐλκεGiλαι το λαμβανόμενον και δια τουτο

των πυρετῶν διακαιόντων τὰ σώματα τέγγουσι την κεφαλη. ἐπιβρέγμασιν ει μη προς το ξηρόν, ταυτηδὲ καὶ - κενον ορμην τὰ παρακείμενα λαμβάνη. τουτο δη λογισάμενοι καὶ ἐώ των ποτων την εἰς μετ 15 - - των οἴνων φορὰν ποπτεύσαντες ἐπεσπάσθη- σαν κεφαλν λιπαίνειν - ἐλά--ος βίας γενησο-b μενης, εἰ ταυτην προτέγξαιεν προστιθεὶς δ' ὁ βίος ἀεὶ τοῖς χρειώδεσι καὶ των εἰς ἀπόλαυσιν καὶ τρυφην ἀγόντων, ἐα, την των μύρων χρησιν ωρμησε χρη πσμεον ουν, ἡ νουλκε Θεόδωρε , μυροις παρὰ πότον τοῖς λάχιστα καρ οὐ δυναμένοις, τοῖς στυφουσι δὲ καὶ ψυχουσιν ἐπ λίγον ζητεῖ δ ὁ πολυμαθέστατος 'Αριστοτέλης ἐν τοῖς φυσικοῖς προβλημασι διὰ τί οἱ μυριζόμενοι πολιώτεροι τοτι το μυρον διὰ τὰ ἀρω αματα ξηραντικόν ἐστι, δῶ καὶ αυχμηροὶ οἱ μυριζόμενοιν δὲ αὐχμος πολιωτέρους ποιεῖ εἴτε γὰρ μανσις τριχος η πολιο εἰ ειδεια θερμου. η ξηρότης μαραμ

νει διο καὶ τὰ πιλία θῆττον ποιεῖ πολιους ' ἐκπίνεται

γὰρ η οἰκεία της τριχος ὐγρότης. '46 4διστον δέ, ανδρες φίλοι, ἀναγιγνωσκων τροπω ν κώ εἰκοστην των Ποσειδωνίου ἴστοριων περὶ

257쪽

συμποσιου φησὶ γαρ ὁ φιλόσοφος ἐν Συρια ἐν τοῖς σιν οἱ στέφανοι, οίασί τινες μύρων βαβυλωνίων ἔχοντες ἀσκίδια καὶ πόρρωθεν ἐκ τούτων περιπορευόμενοι τους μὲν στεφάνους των κα τακειμένων δροσί dζουσι τοῖς μυροις, αλλο μηδὲν ἐξαψεν παραρραίνοντες. επε ενταυθα του λόγου εσμεν, συμβαλοῶμαί

τι μέλος ἡμῖν εἰς ἐρωτα, κατὰ τον Κυθήριον ποιητην' 1 - χανος ο παρ' ημω θεός, δν καὶ πατέρα πέμψαρορεύομεν, πρῶτος υρε στεφανον. στορεῖ -τουτομακων ὁ Κερκυραιος εν ω περὶ λίθων γράφων Οὐ-τως ' γανον δὲ λόγος ἔχει διπρόσωτον γεγονέναι, τομεν οπίσω το δ' ἔμπροσθεν χοντα πρόσωπον.

15 τούτου καὶ τον Ιανον ποταμον καὶ το ὁρος γανον ονομάζεσθαι, κατοικήσαντος αυτ ἐπὶ του ορους πρῶτον Γ καὶ στέφανοι ευρεῖν καὶ σχεδίας καὶ πλοῖα καὶ νόμισμα χαλκουν πρωτον χαράξαι. - καὶ των κατὰ την Ἐλλάδα πολλὰς πόλεις καὶ των κατὰ τη- ταλίαν - καὶ Σικελίαν ἐπὶ του νομίσματος ἐγχαράπτειν δι- πρόσωπον κεφαλην - ἐκ θατέμ- μερους η σχεδίαν η στεφανον ῆ πλοῖον τοὐτον δὲ τ ἀδελφην γήμαντα μίσην υἱὸν μεν ἰθηκα θυγατέρα δ' υλιωηνην γεννησαι. καὶ αὐτον, μειζόνων ρεγόμενον πραγ- αι μάτων εἰς την Ιταλων διαπλεμαι,μὰ οἰκησαι - πλησίον Ῥώμης ρος κείμενον το ἀπ' αυτος Γνουκλον ονομαζόμενον. '

η7 τοσαυτα καὶ περὶ μύρων λέχρο καὶ μετα

ταυτα πλείστων των μὲν ἀγαθοί δαίμονος αἰτουντων δ' ποτήριον των ε ιὸς σωτηρος, ἄλλωνὰ ἡγιείας, καὶ τέρων τέρους ἐπιλεγόντων, τους τούτων των ἀπεων μεμνημένους των ποιητων ἐδα παρατίθε-

258쪽

θνητοῖς απάντων χρησιμωτάτου πολύ.

-δέν, νήσει. A. πω θαρρῶν. οΝικόστρατος Πανδρόσω

τύχη τα θνητῶν πράγμαθ --οόνοια δε οτυφλόν τι κἀσυντακτόν ἐστιν,, πάτερ.

δράματι καὶ της του ἀγαθου δαίμονος κράσεως μνημονεύει, ης καὶ σχεδο πάντες οἱ της αρχαίας κωμωδίας ποιηταί. ἀλλ' ο γε Νικόστρατος ολως φησιν οειλ' ἐγχέαο θαττον ἀγαθου δαίμονος ἀπενεγκάτω μοι την τράπεζαν ἐκ ποδῶν. ἱκανῶς κεχόρτασμαι γάρ ἀγαθου δαίμονος δέχομαι λα - ἀπένεγκε ταυτη. ἐκ ποδων. Σέναρχος ἐν Θιμμοις ώς υπό τι νυστάζειν γε καυτος ἄρχομαι, αγαθμ γα δαίμονος συνέσειο μακρατος ἐκποθεῖσα φιάλη παντελῶς η του δὲ σωτηρος ιος τάχιστά γε ἀπωλεσε ναυτην καὶ κατεπόντωσεν, ψρῆς γἘριφος Μελιβομἐκπεπηδηκει πρὶν ἀγαθου πρῶτοι δαίμονος λώβεν,

259쪽

πρὶν Θιος σωτῆρος. 48 Θεόφραστος δ' ἐντμπερὶ μέθης - ακρα--- φησὶν) ἶνου του ἐπὶ τ- δεί--διδόμενον, οὐδ'

λεγουσιν ἀγαθυυ δαίμονος εἶναι πρόποσιν, λίγον τε ε προσφερουσιν, σπερ ἀναμιμνήσκοντες μόνον

γευσε την ἰσών αυτου καὶ την - ου δωρεάν, καὶ μετα την πληρωσιν διδόασιν, πως ἐλάχιστον η τὸπι νόμενον καὶ τρίτον προσκυνησαντες λαμβάνουσιν ἀπο της τροπέ ς καὶ ωσπερ ἱκετείαν τινα ποιο υμε-i νοι, θεω μηδὲν σχημονεῖν μηδ' θειν ἰσχυρα,

επιθυμίαν του πότου τουτου καὶ λαμβάνειν ξ αυτοὐτα καλὰ καὶ χρησιμα. Φιλόχορος εν δευτερ' 'Aτθίδος καὶ θεομι- -1ὶν ἐτέθη τότε προσφέρεσθαι μετὰ τα σιτία πασιν κράτου - σσον γευμα καὶ 15 δεῖγμα της δυνάμεως του ἀγαθου θεου, τον δε λοιπον ηδη κεκραμένον δι' ο καὶ τροφοὐς του ιονυσου μνέμψας ονομασθηναι. οτι δὲ δοθείσης της - ἀγα- θ οὐ δαίμονος κράσεως εθος η βαστάζεσθαι τὰς τραπέζας ἐδειξε διὰ της αυτο ἀσεβείας ο Σικελιώτης ει ιονυσιος. - γαρ υσκληπι- ἐν ταῖς Συρακουσαις ἀνακειμένης τραπέζης χρυσῆς προπιών απιτω ακρατον ἀγαθο δαίμονος κέλευσε βασταχθῆναι αυ την τραπεζαν παρὰ δε τοῖς Ελλησιν οἱ θύοντες μηλίω, ως φησι Φυλαρχος ἐν τῆ δωδεκάτη των πτοριῶν, sει μέλι σπένδουσιν, οἶνον φέροντες τοῖς βωμοῖς, δεῖν λεγοντες τον τὰ λα συνέχοντα καὶ διακρατουντα θεον καὶ ἀεὶ περιπολεύοντα - κόσμον ἀλλότριονεῖναι μέρος.

49. ἐμεμνηντο δε οἱ πολλοι καὶ των αττικῶν κεί- ω νων σκολίων απερ καὶ αυτὰ ἄξιόν ἐστί σοι απομνημονευσαι, διά τε την απαιστη τα καὶ ἀφέλειαν των ποιησάντων καὶ των ἐπαινουμένων - τρω- ταύτη

260쪽

ἐσον δή μοι σκόλιόν τι λαβὼν Ἀλκαίου κἀνακρέ

οντος.

καὶ Πράξιλλα η Σικυωνία ἐθαυμάζετο ἐπὶ τηντων ο σκολίων ποιησει σκόλι--καλοῶντα ου κατὰ τον της μελοποιίας τρόπον - σκολιος λέγωσι γαρτα ἐν ταῖς ἀνειμέναις εἶναι σκολιά. ἀλλα τριῶν γενῶν οντων, ως φησιν υρτεμων ὁ Κασανδρευς ἐν δευτέρωβψλίων χρησεως, ἐν οἷς τὰ περὶ τας συν-- οσίας η ἀδόμενα - το μὲν πρωτον ην ο δη πάντας αδειν νόμος ην, το δε δεύτερον ὁ δ πάντες με λὶδον, Φ, οὐ μηνάλλά γε κατά τινα περίοδον ἐξυποδοχης, τρί- ταν δὲ καὶ την ἐπὶ πασι τάξιν ἔχων, ου μετεῖχανουκετι πάντες, ἀλλ' οἱ συνετοὶ δοκουντες εἶναι μόνοι, καὶ κατὰ τόπον τινὰ τυχοιεν οντες διόπερ .ατα- ξων τινὰ μόνον παρὰ ταλλα ἔχον - μήθ' αμα μηθ' ἐξης γινόμενον, αλλ' - ἔτυχεν εῖναι, σκόλιον ἐκιληθη τωδε τοιουτον ῆδετ οπότε τὰ κοινὰ και πῆ - σιν αναγκαι τέλος λάβοι ταῶτα γὰρ ηδ των σοφῶν πλαστον φειν τινα καλην εἰς μέσο ν κλων προ ρειν καλην δὲ ταύτην ἐνόμιζον - παραινεσίν τέ τινα και γνώμην ἔχειν δοκοsσαν χρησίμην τε εἰς τον

βίον

50. - ουν δειπνοσοφι-- ο μέν τις ἔλεγε των σκολιων τόδε, ο δέ τις τόδε πάντα δ' ην τὰ λεχθεντα

Παλλὰς τρυτογένει ἄνα - - p-, ορθου τηνδε πόλιν τε καὶ πολίτας ματερ ἀλγέων καὶ στάσεων καὶ θανάτων -- συ τε καὶ πατηρ-