장음표시 사용
41쪽
τόματος , και τόποις , και δασύ- επτα, α, ε, η, ι, ο, υ, ω ' συμ
42쪽
II. Scribuntur Voro Merae expresse sequenti modo.
telligi possit Etenim beluarum sunt
oces individuae, quarum nullam Elementum voco. Hujus Vero Partes sunt tum vocale , tum semiVocale , tum mutum. Atque vocale eSt ,
quod sine ictu vocem habet, irae audiri potest, ut a, elis; semiVocate, quod clina ictu vocein habet, audiri Potest , ait ἐν, et mutum , od cum ictu per se quidem Dial Iam habet vocem, sed eum habentibus aliqueram vocem fit hujusmovi, ut altiliri possit,ut γ, eia . Atque haecce inter se differunt tum figuris OrIs, turn locis , tum crassitudine , tum tenuitate, turn longitudine, turn brevitate ; Praetet ea Vero RCumine, et gravitate , et medio. Arist. de Poet . c. 2o. Litera igitur est vocis
liculatae Pars minima. Literamim ero aliae , quae teretem ac Claru In unita sonum, Vocales dicuntur; aliae ,-obscure auditum feriunt, aemivocales ; aliae , Pax timet obscurum Sonum edunt, Penitus mutae, quasi paululum Vocales appellantur. Vocalium igitur aliae, quae minimo tempore Proseri Possunt, breves dicliniur; aliae, quae necesSario majus reUitriint, longae;
aliae , quae tempore alteri aut, VO- cantur Vocales duorum temporum. Porio semivocalium quae duabus consonantibus aeque in metris possunt, dicuntur duplices ; aliae ,
miniis una consonante possunt in Complexionibus, Vocantur liquidae; aliae , quae nullius harum differentiae sunt Participes . mutarum scilicet Peculiarem rationem obtinentium aliae, quae in summitate movent spi . ritum, tenues ; aliae , quae ex interiori cum Vehementia spuit tum edu- . cunt, asperae ; aliae , quae boo medici modo faciunt, mediae appellantur. Aristid. Quintil. de Music. l. I. P.45.
Veter. Music. Auct. septem. Ams- telo I. I652. Cum ergo vocis, quae mandatu Miteris, sint vigintiquatuore menta: eortim di Plicem in Summo ponunt naturam. Et i iam enimalia appellant MOcatis , alia eonSO nantes; et racales Paidem septem,
reliqlia. Vocalium alitem tres dicuntiasserentias. Eariam enim duas di cunt esse longas, nempe η, et is ; totidem autem lareVes, nempe ε ethstres . Rutem communes, quod ad longitu- .dinem attinet et I I'eVitalem, α, ε, u quas ediam vocant duorumempo rum , et lilaadas, et aueipites , et mutabiles. Est enim unicuique ea mana a natura insitum, ut aliquando mi idem producatur, aliquando vero cori ipsatur. . . . Consonantium
autem aliae Midem sunt, ut ipsi volunt, semivocales ; aliae autem mutae. Et semivocales quidems int, quibus est a natura insito ri, ut pisse in prolatione essiciant ρωζον, VeIGγμον, Vel μγρον, Vel ali Iirem alium
ves, iit volunt nonnulli, Praetei θ, , χ, reliquae octo. Μutae autem sunt. quae Per se non Possunt sγllabas eia ficere, netae sonorum Proprietates; sed solummodo simul cum alias prolatae, utc, γ, - , τὸ Vel, ut
44쪽
A χρα, βῆτα, γάμμα, quod γ μμα Ionos et Democritus appel
lem rursus communiter EX Consonantissius alias quidem dicunt esse asperas ; alias autem tenues; et asperas quidem θ, tenues autem κ, π, τ; Solum alitenat dicunt suscipere utrumque, asperitatein et tenuita tem. Dicunt autem ex consonanti
bus quasdam esse duplices , neIn Pel, , ψ; dicunt enim constare quIdem ζ ex o et ; ε autem ex κ et σὴψ autem ex . et . . Sext. I. c. C. 5. Principia humanae articulataeque
Vocis sunt, quae vivisionem ulterius non admittunt; elementa vocamus et literas ... Est autem non uua ornutum elementorum liteI RI Um Ille natura , sed variae di serentiae. Prima est, ut tradit Aristo. Tenus Musiciis, qua voces literae aliae , aliae sonos tacitum conficiunt; voees ex vocalibus, e x Teliquis sormantur soni. Secranda Vero, qua Consonantium sonos qualescunque solent edere , veluti a tradox em, aut Silbili in1, aut quo nost 'a ex Primitur aversatio , et
quaecunque istius modi solios indieant; quaeda in autem omnis vocis et soni exPertes, nec Possint quidem omnino per se Voce pronuII laiaxi: lias notati ulli in uias appellarunt, illas semivocales. Quidam vero, triplici divisione iustituta P in arum vocis Potestaturo , Vocales appella-Tunt, quae aliis conjunctae, Vocem edunt abso Iutam 'i semivocAles Vero , quae me- Iius eum vocalibus esseruntur. Perse tenuioris soni, neque iam Pe secti; mittas denique,' ne peI sectam Per se vocem, nec impersectani Iaalhent , sed cum aliis pri nunciantur. Litera in vero uum Tum , qui sit , non adeo tacile est exacte dicere; siquidem haec res magnam dubitationem etiam sis , qui ante nos sueriant, attulit. Nonnulli vocis elenienta onania esse tredecemi sorte tavrὶ nunaero putariint, et ex litis constitui reliqua ; alii aiu-tena viginti qi intuor, quiluis hoc
tempore nos utimur , et eo eliam
PluI'a Nobis quidem sussicit neque pauciores viginti quatuor , neqtie plures admittentibus literas, Priticipia vocis, et quae accidunt, enarrare, initio a vocali laus facto. Sunt autem hae numero septem : duae quidem, Iougae, η, et ω; totidem bre
υ; qiuae Producuntur et corripiuntur; et ab aliis, rit stipi a dixi, Communes, ab aliis mutat, iles appellantur. Dionys. Halicar. de Cori Posia Veii . p. 2O. Oxoniae. ITO.. Stoici,
ut Diogenes Laertilis dicit in vita
Zen. ) , sex solummodo nitita elenienta appellabant, e , γ, δ, κ, π,τω Cum prisci Graeci in suis literiν, teste Plinio, Dion. Halicarnasseo, et Plutat clio , θ , non halrerent: dum sonum Θ s Libere volebant,rHistebantuI'; ac pro et tiπH, et xv. II autem erat, Securritu in Athetiaeum L. IX.), signum spiI'itus asperi apud veteres. Ideo Latini euana semper alite graecas aspiratas literas liOc potiunt. . . Porro utuntur eodem Pro, , χ. . . . Hujus igiturn ab A oleusibus dextra ala rescissa , relictum est F; et hoc est divulga
45쪽
ούτω λέγεσθαι, διὰ τὸ ἔχειυ κάππα
46쪽
sguram duplicis Γ habebat, ita Vo- Catum; quo et Latini, tanquam AE Iensium coloni, sub his figuris F, sutentes, ei appellabant. Idem di garrimaR olenses et sic pingebant Y; unde latinum V, vel V, et Graecoriunspiritus asperias II initium trahunt. Cum autem AEOI enses Illelis aspi-xatis' , χ, Penitus Carerent: ubi aspirata quaedam vocalis, vixis dialecti ipsorum prolationen ,
vel aspiratum v, ρ , et λ essent, ante illa semper, ad demonstrandam a Pirationem, hocce ponebant, sive in initio, sive in medio dietionis illa fuerint.Plerumque autem diganin aet inter duas vocales continuas P nebant; miod ad evitandum hiatum faciebant; quia nempe illis Oeallum Concurrentium prolatio dii scilis molestamie erat. Solebantver' Proserae digamma pro neCessitate , modo qui dena ut e , modo vero ut γ, δ, , θ. Athanas. CliristopuI. l. C. P. I 8.
i) Vari n. in initio P. 1 Demonstratio huius inscriptio B Rapsodiae Iliadis est. vri αλλιι αείρειαν Ἀρεά is Tisia L. .
In,i diciti Eustatims.BSciendum vero est quod a literam ετ veteres appeIIarent, adjecto ι; ut etiam in huc oh iphthongum prolongata Cis uia1nexum ponere possint , sicut et in
Caeteris elementis. Idem faciunt et in .; nam et hoc ob eandem causani is dicunt.BParecb. II. l V. in initio. At in inscriptione E rapsodiae Odrsseae sest. Etiam plerique Graecorii inMus, coriam, qui eX stant, s et . . in musicorum signomini denominatione, ilet scribunt. Vide et Plutarchiam
Aristophanem est ; in Nub. vers. α5. de quo sic Eustathius loquitur. BQuod vero-elementum καππα iuxta glossam dicebatur , testantur qui x--ειαν equum sic appellari dixeriint, qlaia k iiDPressuim habebat; sicut o- όρω illum, cui ae incisum erat, quod DorienSes σαν Vocabant.BParecb. I l. I. IX. in initio. 4 3 Testantur hoc praeter dicta etiani rapsodiae o niadis et Odysseae
Et Aistielium , quod in sepulcro Tlhrasybuli Sophistae erat apud Athen. I. X. . Diuiliges by Corale
48쪽
f. i5. Denonii nnionum autem literarum antiquitatem vessu perscriptiones Iliadis Odysseaeque rapsodiarum demons- tiant; qitibus a Grain malico Aristarcho, et Zenodoto , j sumsistrati Atheniensium Tyranni, ut a unt, sic distributis , singulae sectiones literarum nominibus ala. iisdem nuncupatae sunt si) ; verisimileque est inscriptiones uno Versu concc itas, quae exstant, cuilibet sectioni eosdem addidisse. f. 14. Elenientorum Vero nomina Sunt indeclinabilia, duobus, σ nempe , et γ, eXceptis. InVenitur enim apud priscos et gen livus singularis σίγματος, et nominativus pluralis σθματα apud Xenophontem. Porro est γάμματα apud eundem ; et σινάπωv
n Patria Chalcedo, ars Vero Sapientia. Ex hoe latini Poetae. v Una fuit quondam, qua reSPomdere Lacones,n Littera , et irato regi placuere
Apud Meherela. I. e. P. 84 ). Athenaeus vero assexit I. c. ὶ quod
multoties veteres luera . etiamprm is diphthongo utebantur. N O , Pro M. . ; in his caret Iitera v ; quia Oincies veteres utet an- uir a non solum iu vi, quam habet; verum etiam dum diphthongum si Miscat, per . solum scri hunt. DHaVercani pus autem Putavit l. c. P. 26ri veteres seripsisse quidem ε;
Nam elementorii in nomina in vi de
sinentia, unam Vocalem in Penu tima habere postulant ; ut ἄλεα, Στα. γάμμα, inlita. variti. in initio α
et . productam habent dichrouum vocalem , et circumflectuntur; e terae etiam , quae in uni syllata des niint, diphthongum habent. et ei eumnectuntur, ut-; etiam ἀeerie circumflectiti r. Ex dis3llabis Vero, quae penultimam longam habent, natura CircumfleeitIntur . ut tam, θλα , arae; quae Vem minus , in Penultima acu in tur , l l Γλεα, πα , δέλτα. Hellad. apud Pliot. Bibliotliec. cCLxXIX. Ex hisce igitur
hongum scribehantur. An non sit verisi inite mi od etiam in et nolim vi titerentur 7
49쪽
ἐξωτερικωτέρας ἰσως σκέψεως οντων , πεῖροιμι Θω τοσαύτα. ε . Η θη δε καιρος ἄν εἴη , τον πωλου περὶ την νύσσαμ, etoetos λόγου, κωτοὐντας, περὶ τῆς τῶν στοιχείων ἐκρωνησεως κα τὸ ημῖν ερικτὸν επελθεῖν , ἐπισκέψασθαί τε επ' ακριεριας, τινες
Ἀμάνοντες , εις ἀπόδειξιν της τῶν ἐλληνικῶν γραμμάτων ἐκφωυήσεως χρῶνται. Et ουν τισι τούτων ἐν τοῖς ἐξης χρησώμεθα, ητοι ὐπερακριθῆ καὶ ἀναντίρρητα αυτὰ εται, η ἐκ περιουσίας αποδείξεων τῶν γενναtοτέρων προσεπιμέτρησις. ζ. B. οὐδοτιοὐν ἡμῖν ἀρέσκει etο προς τῶν εναντίων πραττόμενον , ΟΤ τηυ ελληνικῶν λέξεων λὰ λατινικῶν Gotχέιων ἔκθεσιν, η εμπάλιν, ἀναμρήριπον ἀπόδειξιν της προῖορῶς οἷονταr. Αὐτη γὰρ ἡ τῶν λέξεων ἐκ φωνῆς εἰς ρωνεν μετα εασις, νῶν μὲν, λόγω τῆς τῶν στοιχείων ἐν ἱκαetέρα διαλέκτω τάξεώς τε καὶ συγγενείας , νῶν Ε, τῆς εκείνων ποιότητος γίνεται I). Eu οὐκ
50쪽
Platonem comicum t . Sed de his, cum fortasse minus
nostro scopo propria sint, hactenus. S. i5. Nunc autem tempus emet, equulum , ut aiunt, versus metam pungendo , de elementomim prolatione pro facultate nostra disserere , eXacteque indagare, utinam sint , qui reotius, ac vetustis Graecis magis concorditer illa pro nuncient : alii enigenae , viti graecum sermonein ex limris dis, eunt; aut Graecorurn Oriuruli, qui ex consanguineis praeceptoribus, per successionem a majoribus prolationem accipientibus , eundem docentur; et correupta quidem , sed in pe
multis priscae simili lingua graeca adlauo utuntur f. 4, et I ).
Quod quidem laciemus, nar ratione prius de nou nullis facta, quae nou s de postea dicendis utilitati insorvitura sunt. f. 16. I. Igitur dicimus quod non magni momenti essi exempla nobis Videantur , quibus contrarii ex aliis dialectis
depromptis , ad demonstrandam graecarum literat una pronuncinsionem utuntur. Ac si nonnullis eorum in sequentibus utamur : aut haecce exactissima ac incontestabilia erunt; aut
ex abundantia demonstrationum Clarioriim accessoria.
f. tr. H. Nequaquam nobis , quod contrarii faciunt, plaeet, qui graecarum dictionum per literas latinas expositionem , vel e contra, demonstrationem indubitatam prolationis e te putant. Hicce enim meum ex lingua in linguam tran-riti unc quidem ratione elementomim in utraque lingua ordinis ac cognationis ; nunc Vero ratione qualitatis eorum sit si . In non paucis autem latinarum dictionum per et
Ueur. Seph. in Thesaur. ling. graec. in initio Α. Helladius autem I. e.) dicit.n omnia elementa inde elinabilia sunt. Ideo quod apud Xenopliontem in Hellent eis o mirrit . non contracte τα σουματα τῶν ἀσκDIegendum est , sed σίγμα in duabus aflabis: et alio initio facto, τα τῶν-.Iδων per disiunctionen . n
i Sic enim existimo potius, atque sic statuo, plurima in Us tri-hias singuis Hebraica, Graeca, et La.
tina in in se invicem transn talara pnon quod eodem modo esseranti r a
sed miod hae literae sibi invieem
respondeant in illa serie elementorum. Dico exempli gratia beth , β, h. Qua ex re homines trium lingliartim periti, cum alteram istarum alienis characteribus exprimere voluerunt, eas inter se literas victasim transtulerunt, quaeniri