Oppiani poetae cilicis De venatione libri 4. et De piscatione libri 5. cum paraphrasi graeca librorum de Aucupio. Græce et latine. Curavit Joh. Gottlob Schneider

461쪽

praecedenti Capite, trio reserantur, nihil odit. Videtur ergo put totum tuo Iozo motum in alienum immigrasse. Gesierus vitium sui dissimulasse videtur; venit enim Pag. ς 98. Noctua Iura oderiant V infesant. An igitur caput de caprini illeo intercidit, quem mammillas caprariIm sugendo excoecare ferebant l. edebatur ἀ-Mπsis. Ineptias de corvie umspertilionis habes etiam in fragmento de Antipathiis ap. Fabricium B. Gr. IV. p. 298. Cap. XΙv. De Ictero ave vide ΡΕ-nium XXX. c. II. & Gesierum de Avibin p. Π8. & p. 24ς. ubi monet a quibusdam eundem cum charadrio existimari. Gallorum Loraot eundem esse cum ave, quae Afris reli χλωρία. v

dicitur , 9 Plinia galgulo & ictero cense: Gueneal de Mon belliard M. Biason T. XVIII. p. a G. C;ip. XVII. I. g. τροφαῖς in Codice suo Cesieriis habuisse

non videtur. l. edebatur αποτιννύσπι, c d Windim verterat: perinitiant. Gesrerus vero posuit occidiιnt. Cap. XVIII. l. 2. εις 3ιεν ορνιλας ληφθεῖσα. Hic locus ni hi quidem sanus non videtur. I idetur με Δηλισαι legeiaclum , cui MCINDINGII tra/ufornicuae convenit in vertione latina. l. II. pro edito καταάμνουσι reposui καταῖέμνουσαι, quoci magis Congruum mihi

videbatur. Cap. MX. De Seleucide ave vide Galenum de Locis Affectis L . 6. c. 3. Suidam h. v. Plinium X. 27. Videtur locustarum iter prosequi, diligenter in Asia observavit HAS SEI, UIST Itiner Palaes. p. 2s . oeodsi vero idem est. quem LIMNAEUS turdum Seleucidem indigitavit, habes eum ex visu avis exsiccatae descriptum, satu tamen obscure, in FORSROAI. Descript. An inrat Aria . p. 6. Ridiculum Ceremoniarum morem, quo ab hodiernis Asiae incolis ad locustarum pestem profligand i in velut invitatiir sub nomine Samsnim , vel, ut apud FORSic OAL est, Sanadranar descripsit Niebour

. Cap. XX. LVindingitis ecliderat τὼς αλωσας. . Cap. XXI. l. s. Coclex IVindinen & Gefieri habebant: παρειεν θήλειαι ἀλήλοις α' ω iis. ες. sed Gesterus p. 3o4. corrigendum vidit h. Lut edidi, ex Arsot. H. A. R. a. qui omnia eadem de colun bis tradit. Turtures tamen mares etiam cavea seorsum a feni nis inclusos , nimia libidine exardescentes se invicem inire, testatur illustris Busson T. XVIII. p. sso. Cap. XXII. l. 7 editio dabat συο Sia m. Vide, quae , quo hontinum ingenium, cinus levitas inprimis in interpretandis animalium ni tibus spectatur, deto serit, quod Ari teles Η. A. R. a. a se observatum simpliciter posuit: ἐπευ&ῖ- δὸ α μεν ορνιθες ορ ἶ-

αὐτό -τα και τεκοῦται ἐνιόra Hunc Iocum ita interpretatur Plianius X 41. Diaearlatu eassinis religio inest inhorresmin edito ovo, exciaticiniolae itae, circunuactae purificant fe- fuca aliqua Iim, ses ova Iorant. Hac religionis specie, Dana Plinitu ex ingenio suo confinxit, non contentus fuit --

piaritas ct autor stagi mi apud Fabricium λ

462쪽

G. IV. p. 29'. sed voluerum sestucae illi viin nescio Dam ad parium promovendum inesse. Ita ludificamur & ipsi, aliosque deludimus, duin ninitum ingenio indulgemus i cap. XXIII.

Cap. XXVII. I. r. male edebatur ἔν δὲ - ην δὲ ἰύίσω . LI s. antea fuit παρ αὐταῖς κ κεν. L 33. επι τας αὐτας νομειας ἔκε τοῖς κεκληκόσι. Debetur h. l. emendatiO in O; antea enim erat μονείας Gestamus, qui in versione posueint: α niuncta eis non crat, videtur H ηκε in codice filo reperisse. Ceteriam priorem fabellam paulo aliter narrat Elian H. A. 8. 27. Cap. XXVIII. Initio transposui verba Φοῖνιξ τύνομα, quae vulgo contra rationem grana maticam sic legebantur locata: καὶ Matin χωρὶς ὐφε- ταναι, Φοῖνιξ τύνομα. l. 8. edebatur ἐλασMμένας. Liceat obiters hoc loco, ubi de Indica ave agitur, addere quaedam de Orionae& Caveo avibus ejusdem Indiae , quas ex Clitaruio describit Eliantis Η. A. XVII. 2 a. 23. Strabo XV. p. I 6. ubi inil tio quaedam sunt de hariani avium usu in pompa regia ab Hiiano oni Ela: ο δὲ Κλειταρχός ζησιν αμαξας τύρακυκλους δέ,δρα κομι

manifeste corruptuin est. Videtur igitur απηρ ἶαι legendum, iit plurima avium genera ex arboribus illis caveis scilicet inci fa dependisse dicantur. Miror nulli ina interpretem ad explicam da a iani & Strabonis loca adhibuisse Nonniin1 Dion iac. Ib. XXVI. p. 688. qui Orionem & Catreum ad Arigaeuizim Indiae regionem refert, ubi illum quidem ramis arboriim mellifluartim insulenteni suave, veluti cγgnum, & hymenaeo simile quid cantillare, hunc vero sub arboribus latitantem lugubre lusciniarum more Cirmen concinere, laturimque imbrem voce sua praedicere est. Totus ille locus dignus in, qui cliligentera lectore si lioso conferatur.

IN LIBRUM SECUNDUM.

Cap. I. Avium a piaticarum miscrrimina repetit Autor a plumarum quibus corpus eis vesticiar, densitate, membrana, qua pedum 3unguntiar digiti, & lati titiline rostri; hoc enim significat, cum l. Io. diuit: πόρους ἐπὶ τῶν ςοματων πλατ si ArisOtelas Ρ. A. III. c. I. πλατύου. χα aquatica genera appellati Reli- quas in hoc genere avium csis serentias diligentius persecutum in recentioriani ingenium, quoruni Observationes breviter e plicatas habes ap. illustrem Fi fon T. XVI. p. 43. l. 8. inale insitio habebat ἐπισκιασι τοῖς αμ ιτιι . De aquila marina , Bia

Gncloria in Craumcherol, BUFFGNII Biamisard T. XVI. p. IO . quae sessi uir, varie librariorum oscitantia corrupta

463쪽

serebantur , quae utcunque CorreXinaus. l. 24- δικπαeεντας dedi Pro vulgat a dico ππιεντας, quod VI INDI G in os interpretatur. PLUTARCH. Tinaoleont. T. z. p. et I 6. cd. Lips de aqui ait: hil ινθα τοῖς ἔνυξιν ἔφερε διαπεπαρμενον. l. 22. quod legitur κατεργόμενοι, malim in καθ εὐόμενοι mutare, quod rei magis Convenit. l. Io. παραπέμπουσιν εἰς πιν γαςέρα εὐκολως. I lagis hoc vectum equidem probaverim, quam quod Sermone Ι. c. II. de Hirpa legitur: Dr μὶ, καταπιεῖν δυναι ter, ηδε ὼς αμα το προτυχὸν προπεμπουσιν. Ita minen iteria in Serin. II. c. VI de pelecino est:

τέως το προτυχον περιπεμ οντες.

Cap. II. l. και μέχρι τώ τῆς γαλάσσης βυθ οῦ. Ita recte emendavit h. l. BRUNCK, mim antea Ipgebatur: καὶ μυετέχει τοῦ τῆς Θ αλάσση: INDING interpretatus in h. l. iactite qtιψ-pe cernit ad finmini r si re in aras. Sintiliter fere G si rus, cujtis versionena inspicere a nobis positam licet. l. OLGrαι receptimus ab V. Vos , qiit h. l. laabet ad Potnpon. M Iamp. 3. V INDING ediderat οἴεροι, quod anteqInirn I os, tu inspeXeram, in elatrαι mutabani; ab eodem accepimus εροποις piro vulgato ε Σης Totu in hoc caput omnino pessima interpia ctione a in s mio corniptum, melius distinximus. l. Io. τοῖς συρροέλοις emendavit Bra ncle, qui magis tamen probabat: τεῖς

γιαλοῖς. l. IT. posui αρσενες pro eo , quod vulgatum est, οι μεναρHνο , & l. 2 a. ποιουντες pro edito ποιουνται. lin. 3 s. αμφιπων παντων pro edito παντως dedi. Ceteriina de catarracte ave unus

Θάλαοπιιν , ἴταν δὲ κοδεῆ ἔαυτὸν ει ς τὸ βοῶν, μένει χρόνον ουκ ἐλαττονα, η ἴσον πλέΘρον διέλΘοι τις. λι δἐ ελατ ον ἱέρακω το τενειν. quae satis cum us congruunt quae OPPIANUS h. Liabet copiosiora. IUBA Diomedeas aves catarractas vocaverat, ut ΡLIN. monet X. c. 44. cf GES NERUS de Avibus p. 239. cap. Id. l. s. II incling κε κινα ιγ e idit devertat. Rectei CESNERI S carrcellos posuit. I. I 6. α λους, quod .edebatur, correximus. CapQV. l. I 6. 5Iale vulgabatur olim περισκε Κομται, cum tamen verso haberet υesiuntur. l. IT. antea erat τα ς ἀκρονα ταις ινυξι. l. zo. vereor, ut recte Bra nc e mutaverit vulgatu tu κυανα- Utithir enim hac forma pro κυανία ipse Oppianus Κυνκγ. I. 4 2. aliique. Cap. V. l. 8. καταδύντες pro ellito κατα ισει monitus A BRUNCEI O rescripsi. ud etiana d. II. rχν pro εχει. Cap VI. l. oεικνύουσι Pro edito oεικιοῦσι. lin. II.ανεμουμενοι pro ανεμώμεναι. l. I 2. ἐιθίουσι - μά7ουσι pro eclito καιοῦ, ἐβίονrες - ριἀου, τες reposuimus. I. 9. ubi V INDING τηγῶν

prodidit, GES NERI codex, ut ipse testatur p. so8. habebatisre

τέκνων, cui Verbo eX contes jura τε Riνων stibsitutum that. Reliquum est, ut animadvertas iterii in hic ab Autota duo. genera, etiam ipso nona ine ab ARISTOTEI.Ε stillincta , in. unum .cO-.nuitato nomine confusum fuisse, nisi .culpam in aevum thominis ipsinn transferre mavis. Quae eniIII ARISTOTELES PHA. IX. Io. Φιλεκανι habet: οἱ δὲ πελεκανες , οἱ ιν τοῖς ποταμοῖς. γιγ μενοι Diuitiaco by Corale

464쪽

ωσι : ea Oppianus, vel sequior aetra ad πελεκῖνον tranttulit. ARISTOTELEM sequitur H LIAMUS Η. A. III. 2o. Plinius X. 4o. qui plateas vocat. Galli Pale oti Paletle . vel Rech ci isset, Beed patale , cujus accurratana descriptionem Autore pERAI et o habentiis in Montimentis Academiae Sesentiartiui Gallicis T. III. pari. III. Sin iis ex lata cibas ante pectus propendens, Plih. l. pelecino tribuitiir, arguit Onocrotallim a ΡΙ. INIO X. 47. dictum, antiquioribus latinis scriptoribuS tra Onran, M λαν ab Rhi ΑΝΟ Η. A. VI. 4. a specie sacci propendentis, ut jam GES NERUS monuit, die tum, unde ὐδροκήλη & reliqua simili deducuntur, Galloriim Pelican oti Graris fer. Confer omniano, quae diligenter ad h. l. annotavit Gesieriis in Hist. Avium p. 6o8. 64o 64I 6 2 Bochartias Hier . T. II. p. 27s.

cap. VII. l. II. αμπελί ς sunt vites marinae, quartim meminit THEOPHRAST. H. p. IV. 7. βότρυχt: , si reete se habet vulgara lectio, sunt σε dis: inter herbas niarinas, quibus piscium aliqui vesciantur, dictae ab E LIAΝΟ Η. A. XlII. 3. qui ibidem

αuπελους & συκία habet. ώτακίδες vero , quae inter herbas sint, nescio, nec ullibi memoretitas reperio. Forte vitium in viilgari scriptura latet, quod ne conjectura quidem assequi possum l. I9. α ουσαι possit pro vulgato ακί . I ubitat vero Gefieri r p. ς8. num vox alcinionis maris intelligatur, an semifice, mari tuna sepius ea voce inclamantis. Q'Od vero ii eum p 86. l. 3ue. eX plano assert: ex alto in mare se in nituit: recha ninaiarum ut catarractes, & allae quae clam aves piscivorae , in Is-DINGII codice non exstitisse videtur. c. ap. VIII. l. 4. κατα- -HI:νrie rescra Psiariis pro vulisto κατακλιναντες. ulanti vero h. l de sanctitate ardeamna dicitiir, secus erat apud Colchos, qui- hiis invisa fuit avis, montana ejus indicio niaris vadis in trania euntes hostes mion colchomani urbem ceperant , ut testatur Antipfultis in Epigr. i9. ap. REI SKΕ Antholm. Cephal. Sed carnien illud adhuc inire corriaptum peritioris naedici Ope ni e pectat. Obiter hic emendabo locunt pria 'clarum Hipponactis ap. Scholiast. Nicandri p. II. ed. Colon. λαιμύσσει ει σου τὸ χε ώς Ηρι λ . ubi remus , ut puto, Eode X horriantu ἐρίοιοῦ litibet. Idem codeX, ubi p. 26. legitur: ἰαύως και ἐν ς μια ἔρις

tavit ingenium situm etiam. hoc in fragmento TOUPIUS Emendat. 3. p. 3o3. Sabrias ad Script. Η. A p. i89. F 'are

vero lyransiis locum ad Aniacreonteni autorem vide ejus Fragm. v IIIo. a Faltricitis autena ad ipsum Nicari mini retulerint, plane non video. Tutius azim autoritatem codicis vel

465쪽

ubi miror Is V tun laoc Oppiani loco usum non fuisse. Mi-

hae aves vix conanaeimoratae terntur, nili in vetustis Vlinia edi- tionibus, X c. 47. Haritinio, lectore varietatis non ad onito, hamatopodas prodidit. Certe vetustissmia Veneta anni Iss9. editio laetantopodes habet. Confer etiam Gefremini II. A. p. set . Sed de hac re audicent illi, quibus editionum vel mini omnium & codicum maἀuscriptorum inspiciendoriani copia est. In LINNTI cita radrio Imantopode notam maxillie superioris, quam hic memoratam vides, non reperto apud MII LERUM S est. Nat . Lirin. p. 42I. Sed omnino nihil tribuem dum est suic nominum similitudini , quae LIN ME Us temere plerumque, & nimiuni saepe depravata in praeclariun de Nalaira opus transtulit. Cap. X. l. I 4. Liacunam, quae h. l. CO spicitur, suo etiam in codice se reperisse testatur Gef.rmis p. 28a. quam quomodo ipse ex ingenio interpolaverit, ex versione ejus lector videre poterit. Cap. XI. Avern ελαφίδα nullibi naenroratam. eandem vel cognatam γλωδίδι Aristotelis suspicabatur Gomerus p. 369. & sor. cap. XII. l. editum συναναβάσει. Cap. nu. De vide Ge neminet p. so. Interpretes Hygini ad fabul. CXCIX. p. No.ed Stavren. Huc respeXit, ut puto, poeta, cujus fragmen

al f idit capillin. Nunc video idem de fragmento hoc sentire U. Curis Noviss. p. 8 I. ex tripode pronunciat, Cassi, maesti ex Hecale esse , quod apparere ait ex re ipsa, stilo &Etymol M. v. ψίθυρ. Annon eodem jure suspicati mihi liceat Parthenii esse, qui labulam hanc tractasse dicitur ab Elisathio ad Dionys. v. 4eto' Cap. XV. Θεόκρονω cum plurimis

aliis avibus, quas in hoc libro memoratas legimus, saltein nomina eamna, alibi vix reperiuntur, nisi huc referre velis locum

ait: correrat BRUΝcK. id Gesieris habuerit, mihi nonii quidum est ex ejus interpretatione, quam prouti a viro imagno profect a est, reliquimus. l. I 3. 9M vulgabatur.' Cap. XVI. Γύνης. Unde haec vox derivanda sit, nec G snerus dixit, nec equidem scio. Aliunde huic loco lux inferenda erat, ut quam avena intelligi voluerit autor, constaret; nec equidem dubito latere ejus nomen alicubi in Autore I sermnidum, qui plurimas ineptias, quales nobis hic Oppiantu demira aviculae linmae vi in solvenda infantum loquela propinat, posteritati ridendas tradidit; sed liber milii haec . scrMenti ad

manus non erat. Obiter hic einendabo Euphorionis locum ap. Taetaetri ad Lycophri v. sI3. ubi clamosa, & auspicata nuptiis avis memoratur: ποικίλθ- ὐδε adde παροιμε) μελαθ ρων

γαμον

466쪽

γάμον εχ οἰασνγ κε t. A voce βύδειν est nonacia ρυρα pro bubone, qui viilgo βύας dicitur, ap. Antoninlun Liberaleni C. X. a quo litari: βύσσα ab eodeni c. XV. Meta , Leucotheae sacra avis, quain aliunde non novi; nec Hesyctui βύ- αν τὸν Φαρα convenit.

Cap. XVII. l. 2. edebatur μέλουσιν. l. 8. τοῖς στ ερυξι. l. I O. εξῆ- ωσαι Irindine interpretatur: pios extrardere noritnt: GΕSNERUS Vero p. qI3. retrorsunt enint pedes extendere silent.

pte verterat. Ibiclein etiam ςρέ ιειεν edebatur. 1. zo. παύως multi suspectum. INDING posuit: itndique circiιnrra1nt: GΕΙ- NERUS . eniper vertit. Ibidem vulgabatur και ελ - ἀώοιντο, quod emendavit Brunci . lin. 22. u incline φθασειεν proclidit.

Cap. XVIII. De anseriam solertia hac vide etiam Plutarchum opust. Moral. P. 967.

Cap. I. l. 6. Uncis inclusa vesta, ad sensum abs.lvendum

necessaria, ex ingenio supplevimus. l. II. edebatur προκαλ- λον rαι, cui substitui καταzαλονται; ita respondet vesto , quod Wining in versione posuerat, profernt Intur. I. I pro αναμ καίως legebatur αναβιαῖον, quod sensum impediebat. 1. 27. με- Θαλουμένουe vulgabatur. Haec omnia in eorum gratiam annotavi,

qtii minutiarum studio etiam in re cratica ducuntiir, & vel l vis linios errores nisi publica veluti autoritate non esse corrige dos eXistiniant. cap. II. l. a. Aς α γαλῖ, M. De liis Autor Kιν- rani In apini gestierum pag. 23 S. Xena, id es aυis Jovis. qttana Graci Nocant a strahialintini, nos Nero camillelem &c. rolinis n& A rogali tilia II ATTHAEUS SYLVATICUS cardellam vel carduellunt avena interpretatur, utriamque corrupte pro Uragalirro, ut ni onuit Geinertis, cui tamen Oppiani ατραγαλτνοι diversi, & passeribus annumerandi videntur; sed hac in re, cuni inihil descriptionis dederat Oppiantu, definire aliquid lenieram uni mihi videtur. Ausesλίωνες, quae h. l. dicuntur aves, vetustioruni gra Toruin αμαε δες sunt, ut monet ΡOl-IUX VI. sa. αμπελιχ e ας νοῦν αμπε λίωνας καλ-σι. Vetustiori nomine

occurrunt apud Arhtophanem in Avibus vers. - Βουδοῦται. Gemerus Η. A. 233. & p. sy . s9D ex e nio nominis conjicie genus esse motacillae, simile vel idem cum ea ave, quam AN gentoratenses Miffertein vocant. Eadem ratione κύκλω etiam apud Hes uni βουκολώη mela videtur Gesrero, quoniam a menta muscarum causa amat & circumvolliat. De reliquis ne

conjecturam quidem tacere libuit Gesnero, nisi quod p. 23ς. erem Oppiani cartauelem esse suspicetur; at p. s68. dubitat an sit limina rubra. De nomine Σωδες Vereor ut ianum sit. Cap. III. l. . edebatur χρησαντες. Capite sequenti l. I. δε- pro vulgato δένδρων reposui. Cap. V. Initio editio habet και μιών κακεῖνο, quod recte, si quid ego hac in re perspicio, Munia emendavit. lin. a. edebatur καταύδεεῖ α - κρυ παι, Iri

467쪽

quod eode in autore correxi . GUtrem in itebat καrαMῖ, ut ex verilone ejus zipparet, tibi post deponit, auditair uncis inclusum alligat. l. 9. συντεlκραγμενους reposui pro edito διατύαγμένας, qturi INDIX G vertit: Perterres actas quas si pentes: limiliter etiain GES MERUS p. 23. Ceterii in quia GESNE- Rus, at viri li1 Historia Avium negaverat, gentis auci ipsi per accipitres , olini in aula constantinopolitaria si silent Imperatorum studiis, nostra etiam inermocia in Saxonia, patria mea quondam vigebat, prorsus ignotum vetustiori aetati fui illa , Paullis Irin fingius in Praefatione ad hunc ipsu in Oppiani libellum vanis argumentis refutare conattis ell, sed recte Gefrentin pronunciasse multis docere. pol se ira, nili susticerent quae clisputavit hac de re Bocharatullier . T. I. p. 27 I. Clip. VII. Πηίίδες, quae proprie dicantur, hodie nisi exfiri ira vel cle Icriptione , qua carenaus , constare non potest. Diltinguuntur tanaen a παγας ab λ rinopsurare in Avibus v. sa8. ubi Schol. πη, Τη εἰδο- λκιύου. Amsoteles II. A. IX. 8. ubi itidem

de perili cuna venatione melnorat, πηίας nominat, quas tamen Eliantis 4. I 6. παγας appellat. Adla elit ad hanc nominu ni varietatena etiam Gesierit1 H. Aviu in p. 6ῆI. Bocliaratu Hieroet T. I l. p. 9o. πιίας Ars telis caveas vimineas esse vult. alio notriine κκατάλους &-dictos, cili equide in cre lictetana. lin. 8. correxi inus, quiri edituna erat O. ιν λικον νέον , barbariani,

nisi dicas hujusceniocli sotales Oppiano ex aevo graeci paraphrastae translatas adtaaesisse. I. IO. μολίτοκe vulgabatur, quini cum alicubi usurpatu in legi ignorarem, Correri. Cap. VIII. Ωmς t allorii in Olltariae, iit quidem contendit illustris BUPPOM T. XVli. p. I . DI armicitiae cum equo rati nen repetit a cupiditate , qua grana frumenti finio equino adhuc criΗla inhaerentia appetit, secutus ea in re Phua hirud Icilini. Vereor tamen, ut viri docti adhuc rite a num adverterint ad notam, qua otides ab Olmiano Κυνη γετικ. II. 4.o7. distinguuntur, ubi ait: ώτιδες αλ τέγηλεν αεὶ λαπιωτατον ζας. Idem de oto io Arsoteles Η. A. VIII. I a. περὶ τὰ ι ταιχ ων, quini apprime in nuenit f Oto , quem pennis sex secundum auriuin cluinis erectis, & auricularii in speciem memtientibus vestitum descripsit HAS SEL UIST Din. Palaes. p. 29o..An igitur Oppiantu Otuna cum Oticle confidisse clicendus est, quod plures veterum fecisse constat Τ Cap. IX. l. editum fuerat ἔτι --, ιυρας. Ceterum tibia etiam oliis inusia venationis coturni nam fuisse videtur; memorat enim inter i strumenta venatolia LEONIDAS Tarentinus Analector. T. 1. P. 22ἶ. αὐλον ἐπ cουγι τύρανKνra. l. 7. καὶ , quod vulgo ante προς legebatur , crum i inportuna distinctione sustulimus. Cap. X. Eadem de venatione attagentun tradit ALEXANDER Mynitius apud ATHENTUM L. IX. p. 38 . Gallice elicitur avis francolin a Belonios illustris BUFFON T. II. p. asa

468쪽

pour is coue : plane falsum est, nec ab ullo veterum liutorii triuile quid traditum est. Cap. XI. l. 6. αὐ- το κυτω male essitum erat, & l. I 3. τεμών. Cap. XII. lin. . editu ni erat

As paxillis. inepte. O fremis p. 3o I. eversis pertieir. etiam inale. Intellimntur h. l. duo orbel; semicirculares lignei, qui-biis rete annexum haeret ita, ut utroque sursum propulso, 'praedam includat. Totam fabricam ἐπί σατε ν statim appellat, quod proprie tamen funis est, quo Orbes lignei attracti vi sumsuna propelluntur. Ita vocem his urpat Antipatre Sidonius in Analectis Poet. O. T. ΙΙ. p. Io. ubi in inuria meruis venatoriis ponit: Κλωας τ' αμτιρρῶγας, ανασπατύς τε δερκ χας, - καὶ

Cap. XIII. l. Io. vulgabatur συντεθαιιένα, quod 'M INDINI vertit: praeparata. GES NERUS desinata. lin. Io. οἷς καὶ ἔμπληγξι αλλο ἔρνεον -κειται INDING interpretatur: quibus alia avis alligata in re. Ita etiam cἰ emeriis p. s8 I. cujus versi nem lservavi, quod meliorem dare nequeo, cum ipse graeca verba non capiam. An h. l. lasaeus, quod GES NERUI voluit Ipso statim initio male idein Gonemis παγην verbo laia pleo interpretatus est, nimium pro sensu h. l. vago. Apparet enim intelligi rete duo is orbibiis ligneis inclusum, & per te ram tensum, quod, nis1 egregie fallor , PLAUTI transsiennam esse, nunc primum ex h. l. claruni fit; magnopere eniim fati litur Bochartils HieroZ. T. ΤΙ. p. 9o. qui transennam caveam vimineam esse volebat. Ita vero Pliaritus Bacci 1id. IV. VI. 2I.ntinc ab transenna hic ti resis itImbrici in petit. pendilit hodie pulcre. ita intendi tenus Deinde in peria ΙV. III. I a. hunc ego hominent hodie in transennam doctis ducam dolis. Postea in Rudeme IV. r. Io. fiant transenna , ubi decsitiant, dolis. atque edepol i et eas pleri nique effica imponitur, quam A quis avidus poscit escam amariter, decipitur in transenna. Aliorum autonini loca , quae ad hanc significationem non pertinent, vide ap. Gron ium Leet. Ρlaut. p. 38 I. Tenus Plauti eae laqueus, vel funiculias, ut recte Nonitu explicat; sed vo-Cem germanam esse graecam, primus Samiasus ad Pla urinionuit, Comparans τέ, , τέδεω, CuJus tamen autoritas nisi apud Mychium non exstat, qui: τε Θ ςεφανος ἐλαινὸς ἰρίω πειαλεγμένω: qualis latinorum corona palmea lemniscata. Proximum est a τείνω, vel Holico τεννω derivare latinum tennere , pro tendere, unde tenus pro tendone, tendicula, utar cum σένων nervu, a rὐω fit. De captura tur loriim antiqui sumus est

Iocus Homeri Odyss. X. 468. quem Oratarius Ηatieui. I. 34. expressit. In fine capitis nominantur πυιραι, quae in Gefneri lice πυρρίαι legebantur, ut ipse testatur p. 694. unde imal reponere οἱ πυhUM. TLIANUS H. A. IV. s. τρογενι

469쪽

Geffieri ni AEliatu locum praetervidisse , unde constat iam, si quid in hac non1intina varietate eo nititui potest, & r.eculi attatoritati confidere laic licet, πυi κν & πυραλίοα eandem esse avem. Hef chius ex Arso tele πυρρυος hi inet. πυρρύλαν Arsotelis a pΠalide ejusdem differre jam pridem monuit Gesrerus p. 7 I. Cap. XIV. l. s. INDING verterat: ceteriim occliamintur repagulo fores. GESSERUS P. To3. qtιiclentiores Iaqlleus at)iit. Ρroiiti verba fiabent, vertenduin erat: r PQel li in has forta es uuiactas occlιι fit. Scilicet existi filo ἴσα 3α dici fruitulum ligni, cui laqtieus ad virgillani incurvata in intenditur, & cujus circumactu delabentis remisi virgulae fines cuin vi dissiliunt, avemque pedibus intricatam laqueo capiunt. Est igitur Gallorum nriarchette, nostrumque Stelli OI ΕΦ ivllhol; . Apparet hoc inprimis ex capite XVIII. ubi est:

μέσφ τε ἴσα λη. χ τους ἔκατέρωθεν λυγους hi sunt virgulae incurvatae fines j τῆ a zρις οδῆ καλυίοντα. sed ulti ina vOX corrupta sine dii bio et t. nec ex versione Glasereri, quam tanaen reliquimus, sensius existit. Recitiiritur καλωντα aut si inite verbum. Simili igitur ligno fores caveae, de qua hoc capite intenta, statimc recumaguntur & Occluduntur, cum pedibus avis caveam ingres i. illuci contigerit aut pulsetiverit. Apud Theocritum Idvll. 3. s8. generati in ἴσπληγξ de dolo avibus stri leto dicitur. pro ς οδῆ eii apud Dionysium perlege tena v. Ia I. ues multa Eustathius habet, sed a re nostra aliena. Cap. XV. Gestemu p. 79. priore loco χαλα δραν, post riore χάλα uiον in codice suo se reperisse testatur , & dubitata laticlaruni an diverti generis sit. AIihi sistis veriti mile videturhetinc esta avena, quain f raeco servato noni ine Galli Calandre,

Hi Mani Calandria , itide lue Itali, Angli & Germani appel-

Iant. Matthaeus Sulviaticiu quoque galeritam Glandram intem pretatur. Ideni: ChamaeZelus I sandrus avis. cf. Geflexus p. 78. cap. XVI. l. 4. ἐτέραν την editum erat. Cap. XVII. l. a. απόσιν edebatur. De aucupio noctuae Palladiιιs Septembr. XII. Nunc in antitibus apparetur aucissitim noctua. caeteraque infruntenta captura, ut circa calendas exerceatur octoiuis. Sunt hic amites perticae, quibus noctua imponitur. At apud Horatiunt Epod. a. 33. aut amite levi rara tendit retia tum is furculae sunt, quibus rete tensum includitur, κες, quod tamen vocabulum etiam longe alio sensu de varis, ciuibus retia venatoria sustinentur, usurpatur. Cap. XVIII. 1. 3. μηρὼθου τε editum. l. 6. ἐπιψαύσιώσιν vulgabatur. Capite sequenti lin. I. ειρας addi lit Inch. l. 3. etiam εἰκόνας addidi. i. 4. ἐκπηδωσιν edebatur. l. 6. βροχέντες. ΡOlteriorem Capturam describit etiam Athenaeus v. II. R ex eo , li Peridonio credunius , AEliantis Η. A. ε 3 o. Taetres Chiliad. IV. II9. v. Φs.

470쪽

ώγοθήλαν poneret, ut naonuit etia in Gesurils p. 6 I s. l. 9αισκία reposui, ubi τειχία edebatur. Versio Μ'IX DIXI H & ἰκsNERI spes habet. Capri nauigiam vero caprarum ubera eX- sugere, in insula Creta frequente ira, refert etiana Belonitis Observat. L. I. cap. X.

την ἔρχησιν ελομενου δια την αγραν interpretatus : usque clune sta-tans tandem capiatur. Gωremis quid legerit, ex verilone ejus non apparet. Nos inverso oriline verba graeca collocavimus, ut saltem alique ni sensum s underent. Cap. XXIII. Λινουργοὶ , Κεγχρι αι in an seriina genere alibi non memorantur. Gesneraunornina iis a grii norinia specie, qua quodque genus Dudeat, inclita fuisse suspicabathir. Φαλαρίδες eaedem videntur esie, quae ψαγ.η se e seu phalerides Plinio X. c. 4s. in Seleucia partitoriam de in Asia aquaticarum laudatissimae dicuntur. Senaei tantum ab Ariso tela H. A. V ΙΙl. 3. inter palmipedes aves cuna anate χαλαρὶς memoratur. Memorabilis est de hoc genere locus δε- raniii ι/n quem apud Ginierunt p. Ias. videas. porro pri3 eauto Φάλῖναι sponte mea scripsi ΦεRάναι, ut ita anserum qiiod lanx gentis a natandi temtate dictum fuerit. Nam vulgati ina no inenunde derivetur non habet, nec φε H1ς etiana dicitur, nisi de opere eX stibere Conseeto; at φιλίνας est levitate suberis praeci itas. tychius: φελίνας κοῦφορ απο τοῦ φελλοῦ. I n φελλευον

u sit λευε ιν interpretatur ἐπιπλεον innatans. Ita φελοποMe a levitate pectunt dicti homines apti l Llles uni. Uap. XXlV. l. Io. editum erat πληπια ι. In Epilogo Gudivitis Διάλσω edictit & in venione retinuit. Gmnemis quid in si io codice habiterit, ignorainus, cum hanc particulam Orni

serit. At D. Ger. Vossus de Poetis Graecis Tona. li I. Opp. p 22 o. Διονι ιος liabet, ubi e hoc epilogo Taeta vel alterius hipsi sunt V. D. verba docere voluit Dionisiuni Ρerlegetein Oppiano antiquiorem esse, quippe ab illo h . l. laudatum. Vertebat igitur h. l. honunta ea em edoctos ab Apolline. Sed hoc ita fieri ratio gramna alica non pei mittit, quae vult: Dion iis vero prOftetiit, hac me ab spes ine edoctiani illisse. Ut adeo ipse Dio-nus iis autor libri dicendus sit, non Oppianus ; nam vulgatunx IVin dimi Διόνυ ridi sensum plane non habet , si de Baccho capiatur. Atque ita quidem ratiocinabar, antequain in V it

continenta irn in Melani incississem, ubi p. 73. commemoratu in viciebana Dionustini Characentini in Ixeuticis at quando a noliis in linem proferendis, & locum de catarracte ave proalatuin, qui in hoc ipso libro exstat. Debuit igitur IV. lex inscriptum habuisse Diotrusi Characeni ridi nen , necina illi perstiadere possum patriam a Voso conficiani Dionysii nona ini, quod in EpRogo legerat, additam fuisse. Nihil nos juv.it Pallii Coloni est Catalogus estoruna U. Vosi, ubi pag. 8s9. legitur: Oppimii feti potius Dionysii Perlegetae trit in , quos de atic io Idrinsit , liromini Paranseass. Obiter

라틴어 텍스트