Platonis Opera omnia recensuit, prolegomenis et commentariis instruxit Godofredus Stallbaum Platonis Protagoras

171쪽

τηρο λυπην, καὶ ἀγαθὸν την ημνήν, ἐπεὶ καὶ αυτὐ τὁ χαίρειν τότε λέγετε κακὸν εἶναι, ὁταν μειγνων ηδονῶν ἀποστερῆ η ὁσας αυτὸ ἔχει, η λυπας μείζους παρασκευάχD των ἐν αυτβ ηδονῶν ἐπεὶ εἰ κατ' αλλο τι αυτὸ τὸ χαίρειν κακὸν καλεῖτε καὶ εἰς ἄλλο τι τέλος ἀποβλέψαντες, ἔχοιτε αν καὶ ἡμῖν εἰπεῖν. ἀλλ' -χ αετε. δ' ἐμοὶ δοκουσιν, ἔφη ὁ Πρωταγόρας. υλλο τι Ουν πάλιν καὶ περὶ

αυτου του λυπεῖσθαι ὁ αυτὸς τρόπος; τότε καλεῖτε αυτὸ

τὸ λυπεῖσθαι ἀγαθόν, λαν ἡ μείζους λυπας τῶν ἐν αυτῶ σῶν ἀπαλλάττη ἡ μείζους ἡδονὰς τῶν λυπῶν παρασκευάζη; ἐπεὶ εἰ προς ἄλλο τι τέλος αποβλεπετε, λανκαλῆτε αυτὸ τὸ λυπεόσθαι ἀγαθόν, ἡ πρὸς ὁ ἐγὼ λεγω, Ε ἔχετε ἡμῖν εἰπεῖν. ἀλλ' -χ αετε. υληθῆ, ἔφη, λέγεις, ὁ Πρωταγόρας. Πάλιν τοίνυν, ἔφην ἐγώ, εἴ με ἀνέροισθε,

ἁ ἄνθρωποι, πνος ουν δήποτε ενεκα πολλὰ περὶ τρούτου λεγεις και πολλαχῆς συγγιγνώσκετέ μοι, φαίην αν ἔγωγε.πρῶτον μὲν γὰρ ου ραδιον ἀποδεῖξαι, τί ἔστι ποτὲ τοὐτο,δ υμεῖς καλεῖτε τῶν ηδονῶν ῆττω εἶναι ἔπειτα ἐν τουτωεἰσὶ πῆσαι αἱ αποδείξεις. ἀλλ' ἔτι καὶ νυν αναθεσθαι 355 ἐξεστιν, εἴ πη ἔχετε ἄλλο τι φάναι εἶναι τὸ αγαθὸν ἡ

την ηδονήν, ἡ τὸ κακὸν ἄλλο τι ἡ την ανίαν, ἡ ἀρκεῖ

υμῖν τὁ ἡδέως καταβιῶναι τον βίον ἄνευ λυπῶν; εἰ δὲ ἀρκεῖ, καὶ μη ἔχετε μηδὲν ἄλλο φάναι εἶναι αγαθὸν ἡ κα-

τότε λέγετε κακὸν εἶναι J V. λέγεται. Illud exhibuerunt Vindob. Coist. Venet. ΣΣ. Vat. r. D. οὐδ' ἐμοὶ δοκos σινJ Sie Coist. Venet. ΞΣ. pro vulg. ουδέ μοι δ. Deinde pro ἔχετε ημῖν εἰπεῖν Hirgelsig scripsit froιτ' ἄν ἡμῖν εἰπεῖν, non debuit probare Deuschie. P. 355. η to κακὸν ἄλλο τι ῆ τὴν ἄν. J Codicos fere omnes: ἡ Ψὸ κακὸν η ἄλλο τι, η τ. ἀν. manifesto enore. ουσα. Men. p. 79 E: τίνος οντος αρετῆς λέγεις α λέγεις; al. Malla.

D. ἐπεὶ εἰ - κακον κα

χεῖτε - , ἔχοιτε ἀωJ V. p. 336 C. τυλλο τι Ουν πόλιν - τρόποςJ Nonne igitur eadem serio est etiam eius, quod dolere voeamus'

θρωποι, V. p. 353 A. C, sed 1epide Socrates adversarios, quos modo finxerat, nune simulat adesse.

ἐν τουτω εἰσὶ πῆσαι - J

in haere omnis posita, est vis nostrorum argumentorum, s. in hae re totius disputarionis nostr RE Oardo V.ers Stur. - ἀναθέσθαι ἔξεστιν, etiam nunc seni Bntiam vestram hic et retra et arct. v. ad Phaedon. p. 87 A. Malib.

P. 355. A. καὶ μὴ ἔχετε μη

172쪽

ν, ο μη εἰς ταυτα τελε-ὰ, το μετὰ τοίτο ἀκουετε.

φημὶ γὰρ υμῖν τούτου ἀτως ἔχοντος γελοῖον τον λόγον γίγνεσθαι, οταν λέγητε, ἔτι πολλάκις γιγνωσκων τὰ κακὰ ἄνθρωπος ὁτι κακά ἐστιν, ὁμως πράττει αὐτα, ἐξον μηπράττειν, υπὸ των ηδονῶν αγόμενος καὶ ἐκπλWτόμενος' Η καὶ αυθις αυ λεγετε, ὁτι γιγνώσκων ὁ ἄνθρωπος τἀγαθαπράττειν ουκ ἐθέλει διὰ τὰς παραχρῆμα ηδονάς, υπὸ το

των ηττώμενος.

Cap. XXXVII. Mς ταυτα γελοῖά ἐστι, κατάδηλον εσται, εὰν μη πολλοῖς ὀνόμασι χρώμεθα ἄρα, ηδεῖ τε καὶ ἀνιαρω καὶ ἀγαθῶ καὶ κακω, ἀλλ' ἐπειδη δύο ἐφάνη

ταυτα, δυοῖν καὶ ὀνόμασι προσαγορεύωμεν αυτά, πρῶτον μὲν ἀγαθῶ καὶ κακῶ, ἔπειτ αυθις ηδεῖ τε καὶ ἀνιαρῶ. θέμενοι δη -τω λέγωμεν, Θι γιγνώσκων ὁ ἄνθρωπος τὰ Cκακὰ ὁτι κακά ἐστιν, δμως -τὰ ποιεῖ. ἐὰν ουν τις ημῆς ερηται διὰ τί, ηττώμενος φησομεν. iso του; ἐκεῖνος ἐρή

σεται η ς' ημῖν δὲ υ μὲν ηδονῆς ουκέτι ἔξεστιν εἰπεῖν' ἄλλο γὰρ ονομα μετείληφεν ἀντὶ τῆς ηδονῆς τὸ

γιγνώσκων τὰ κακὰ ἄν θρωποςJ Behhemia sine librorum suffragio scripsit ὁ ἄνθρωτος et Sauppius ἄνθρωπος, propterea, videtur, quod in proximis articulus nomini praemittitur. Sod est host

nomen in numero eomam, quae, quando non de certo quodam atque uno, sed de genero in universum iticuntur, articulo carere recte PO

sunt. v. Criton. p. 51 Α. Ita p. 321 D: σοφίαν ἄνθρωπος ταυτηεσχε, ubi quominus ἄνθρωπος seribas, prohibent proxima foet. Erτην τῆς la νῶς δίδωσιν , .ubi nemo τῶ intra serit, quRn-

qtiam p. 322 A te mus: ἐπειδη δὲ ὁ ανθρωτος θείας μετέσχε μοίρας. Ibid. p. 322 Cr δοίη Ἀδίκην καὶ αἰδῶ ἀνθρωποις, ubi paullo post δίκην δη καὶ αἰδῶ ουτω θῶ ἐν τοις ἀνθρωποις. P. 355 E: λεγωμεν, οτι ανθρωπος πράττει. Ρ. 356E, ubi v. annot. De Rep. X. p. 603 C. 6is Apol. R. 39 C. Symp. p. 206 A. Polui c. p. 271 E. al. B. καὶ αυθις αυ λεγετεJ Heindorsus correxit λέγητε, quod Bolchorus invitis libris recepit. V. Rnnot. Cap. XXXVII. ὀνόμασι προσαγορευωμεν αυτ α J Ρerin alia Codd. cum Ald. Et BaAs. προσαγορευομεν, et mox λέγομεν. Veram lectionem iam Stephanus restituit. δην ἄλλοJ Demosth. De Cor. p. 319: Ουκ αδικήματος οὐδενος λαβεμ τιμωρίαν. Xenoph. Anabas. II, 3, 10: εἰ μη ἄλλο μηδὲν

ἔχοιμι. Malib. . D. καὶ αυθις αυ λέγετε-J Adduntur haec superioribus per anacoluthon, quod, ut bene monet Stat Ibaum, excusationem habet ab oratione concitatiore.

Alioquin scribi debebat λέγητε, quod placuit He indor fio. et unico probatur Astio. Cap. XXXVII. ἐὰν μη χρώμεθα ἄραJ observos αρα

ita postpositum, cuius exempla congessit Ho in dors. ad h. l. et

173쪽

ἀγαθον. εκείν' δη ἀποκρινώμεθα καὶ λέγωμεν, οτι ηττώμενος - ' τὸ τινος; φησει. του ἀγαθου, φησομεν νηAία. αν ουν τυχη ὁ ερόμενος ημῆς υβριστης ών, γελάσε D ται καὶ ἐρεῖ γελοῖον λέγετε πρῆγμα, εἰ πράττει τις κακὰ γιγνωσκων, οτι κακά ἐστιν, ου δέον αυτὸν πράττειν, ηττωμενος υπὸ των ἀγαθῶν. ἄρα, φησει, Ουκ ἀξίων ον των νικῶν ἐν υμῖν των ἀγαθῶν τα κακά, η ἀξιων; φησομεν δηλον οτι ἀποκρινόμενοι , οτι -κ ἀξίων ὁντων' - γὰρ αν ἐξημάρτανεν ον φαμεν ηττω εἶναι των ηδονῶν.

τὰ τι δέ, φησει ἐζσως, ἀνάξιά ἐστι τἀγαθὰ των κακῶν, η τα κακὰ των ἀγαθῶν; η κατ' ἄλλο τι η οταν τὰ μεν Ε μείζω, τὰ δε σμικρότερα I; η πλειω, τὰ δε ἐλάττω η; - ουχ ἔξομεν εἰπεῖν ἄλλο η τουτο. Aηλον ἄρα, φησει, οτι

το ηττῆσθαι τουτο λέγετε, αντὶ ἐλαττονων ἀγαθῶν μείζω κακὰ λαμβάνειν. - υτα μὲν ουν ουτω. μεταλάβωμενδη τὰ ονόματα πάλιν το ηδυ τε καὶ ανιαρὸν ἐπὶ τοῖς αυ-

cebat praecedentium Verboruin repetitio, scriptum maluit: ἐκείνοδη αποκρινώμεθie καὶ λέγωμεν, υπο του αγαθου. Aν ουν τυχη -. Nihil mutandum. V. annot.

Τπὸ τίνος; φησει J φησει praebet unus Ven. Σ. corr. Reliqu1 Iibri φησί.

η ουχ ἔξομεν. Vitium sustulit Selileiennacherus, cuius rationem Stailsaunito teste aliviot codd. confimant. E. et o ηττῶσθαι τουτο λέγ ετ εJ V. 1εγεται, quod recte mutavit Bellicoriis ex Coislin. , qui ex corr. sic scriptum exhibet.

καὶ λέγωμεν, o τι ηττω μενοςJ Solum ηττωμενος iterum ponit propterea, quod perspicue

vult docere pariam recte reSPOn- sum Ir1 ηττωμενος υφ' ηδονης. Μοx ante του ἀγαθου e Superioribus repetendum υπό. Oinissionem hanc nihil habere insolentiao docebunt quae annotaVimus

ad Gorg. p. 449 E. Fos'.

tur verba ου γὰρ ἄν ἐξημάρτανε. ουκ ἀξίων οντων - J ἐν

Μῖν est qui penes vos titilicium

est'. Satippius laudavit p. 337 B: ἐν ημῖν - ευδοκιμοῖτε et Gorg. p. 464 D: εἰ δέοι ἐν παισὶ διαγωνίζεσθαι ὀψοποιόν τε καὶ ἰατρόν; haec igitur Socrati s dicit: Suntne, inquiet, Vestre tibiicio bona iudi a an digna, quibus

mala Superentur.

ανάξια ἐστι τἀγαθὰ των

κακῶν J H. e. hona malis pretio et dignitato cedunt, nee bona,

prae maliS Sunt eligenda. - οταν

τα μὲν μείζω, τὰ δε σμικρ. quan

do maiora sunt τὰ κακά, minora,

τὰ ἀγα θά, tum τἀγαθὰ sunt ανάξια των κακῶν. Mox pro η πλείω pleno dicendum erat η τὰ μεν πλείω, de qua ellipsi V. ann. p. 330 A. ,

, E. μεταλάβωμεν δη τὰ

ονόματα - 4 Permutemus iam nomina vicissimque di- Eamus iucundum et acerbum do iisdem re laus. Μεταλαμ-

174쪽

PROTAGORAS. P. 356. ST.

τοῖς τουτοις, καὶ λεγωμεν, οτι ανθρωπος πράττει - τοτε .

μεν ἐλεγομεν τα κακά, νυν δε λεγωμεν τὰ ανιαρὰ γιγνω- σκων, οτι ανιαρά εστιν, ηττωμενος υπο των ἡδέων, δηλον 35sοτι αναξίων ὁντων νικαν. καὶ τις ἄλλη ἀναξία ηδονηπρος λύπην ἐστὶν ἀλλ' η υπερβολη ἀλληλων καὶ ἔλλειψις;

ταυτα δ' ἐστὶ μείζω τε καὶ σμικρότερα γιγνόμενα ἀλληλων καὶ πλείω καὶ ἐλάττω καὶ μῶλλον καὶ ηττον. εἰ γάρ τις λέγοι, oτι Ἀλλὰ πολυ διαφέρει, ω Σωκρατες, τὸ παρα- χρημα ηει του εἰς τὸν υστερον χρόνον καὶ ηδέος καὶ λυπηρου, μῶν ἄλλω τω, φαίην αν ἔγωγε, η ηδονn καὶ λύπη ;ου γὰρ οτω ἄλλω. αλλ' ἄσπερ ἀγαθὸς ἱστάναι ἄν- ΗΡ. 356. τίς ἄλλη ἀναξίαJ Sic libri omnes. Schloteranacher. pro ἀναξία scribi voluit απαξία. Sed quum intellexisset istud ἀπαξία Stoicorum scholam decere, non Platoni am, Postea muta in Sententia ἀξία scribendum iudicavit, idque et Stailbalimio et ceteris ρει- toribus omnibus praeter Heindor uin et Astium probatiun est. Ante

Baltherum legebatur τίς ἄλλη ἀναξία ηδονη, sed ηδονη scribendum esse coniectura Perspexerat Heindors. et reperit Bolchor. in aliquot codd. aβάνειν τὰ ονόματα ἐπὶ τουτοις

dictum iit ἐπί τινί τι εἰπειν, nomen in ari qua ro adiit bere, de qua dictione vid. Heindor f. ad Sophist . 237 D. Mox dici poterat: καὶ ωσπερ τότε ἐλέγομεν, οτι ανθρωπος πράττει τακακα, ουτω νυν λεγωμεν, οτιπράττει τὰ ανιαρά. Sed quum abrupto sermonis filo interposuerit haec: τοτε μὲν ἐλεγομεν τὰ

κακα, ratione eorum habita, quae per parenthesin interiecta sunt, deinde repetito verbo primario

pergit νον δὲ λέγωμεν. Stasib.

P. 356. τίς ἄλλη ἀναξία

ηδον IJ Cicero Ap. Priscian. V. 12, 64 et n. 7, 35 l1unc locum sie interpretatur: Quao igitur polostesse indimitas voluptatis ad molestiam, nisi in magnitudine aut Iongitudine alterius utrius PO- sua γ Similis interpretatio Ficini est: Quae alia inest ad dolorem indimitas voluptati, quam ei C. Hoc totur manifestum est, Ciceronem in codicibus suis legisse ἀναξία eaniquo vocem Pro Bul stantivo habuisse, neque veri est

simile, illius scientiam id prorsus furisse, num η ἀναξία pergraecae linmae leges recte dici

potuerit. Ita imo et Ciceronis auctoritato moti et propter Sen

tentiaretim seriem omnium codicum lectionem seritandam duximus. Recte enim Astio prae-

oessa illa ouκ ἀξίων ὁντων, tum κατὰ τί ανάξια τἀγαθὰ των κακῶν, cinique proxima praecedentia έναξίων ὁντων νικῶν non ἀξία, sed ἀναξία postulare v1debantur, quam Vocem Plato, si non exstitit, novasse putandus est, ut non paucas fecit, quae vulgari usu non receptae Sunt. ταυτα δ' ἐστὶ - ταυτα i. e.

οπερβάλλοντα καὶ ἐλλείποντα. ἐσεὶ int. τῶ ῆδέα τε καὶ ανιαρά. Adverbia μαλλον καὶ ηττον Signi

ficant tin 11ohem und Diodern Grade: eademIue ratione crebro cum adiectivis copulantur, V.

Hipp. I. p. 299 D. Phaedon. p. 93B. Phileb. p. 41 C. το παραχρημα ηδυ του- J Heus dius Spec. Crit. p. 77post ηδυ addi vult καὶ λυπηρόν,

quo sententia plena efficiatur, sod facile id eostitatione suppleri PoteSt. V. ann. ad p. 331 E.

B. ωσπερ ἀγαθὰς ἴστάναι- J sod sicuti lio Ino ponderandi perrius, iis quae iu-

175쪽

PLATONIS

θρωπος, συνθεὶς τὰ ηδέα καὶ συνθεὶς τὰ λυπηρά, καὶ το ἐγγυς καὶ το πόρρω στησας ἐν τῶ ζυγω, εἰπὲ, πότερα πλείω ἐστίν. ἐαν μὲν γὰρ ηδέα πρὸς ηδε α ίστῆς, τα μείζω ἀεὶ καὶ πλείω ληπτέα ' ἐὰν λυπηρὰ προς λυπηρά, τὰ ἐλάττω καὶ σμικρότερα. ἐὰν ηδέα πρὰς λυπηρά, ἐὰν μὲν τὰ ανιαρὰ υπερβάλληται υπο τῶν ηδέων, ἐάν τε τὰ ἐγγυς υπο τῶν πόρρω, ἐάν τε τὰ πόρρω υπο τῶν ἐγγυς, C ταύτην την πρῆξιν πρακτέον, ἐν η ἄν ταυτ' ἐνῆ' ἐὰν δὲ τὰ ἡδέα -ο τῶν ανιαρῶν, ου πρακτέα. μη πη ἄλλn ἔχει,

φαίην ἄν, ταυτα, ω ἄνθρωποι; οἶδ', οτι ο- ῶν ἔχοιεν ἄλλως λέγειν. Συνεδόκει καὶ ἐκείνω. πιτε δη τούτο -- τως ἔχει, τόδε μοι ἀποκρίνασθε, φησω. φαίνεται υμῖν

τῆ οψει τὰ -τὰ μεγέθη ἐγγυθεν μὲν μείζω, πόρρωθεν δὲ

ἐλάττω ' η ου; Φησουσι. καὶ τὰ παχέα καὶ τὰ πολλὰ ἄσαυτως; καὶ αἱ φωναὶ αἱ ἴσαι ἐγγυθεν μὲν μείζους, πόρ-D ρωθεν δὲ σμικρότεραι; Φαῖεν ἄν. M oων ἐν τουτω ημῖνην το ευ πράττειν, ἐν τῶ τὰ μὲν μεγάλα μηκη καὶ πρῶ-

B. εἰπὲ, πότερα πλ. J Vulgatum εἶπε emendavit Smeior- Inaehemis, cuius rationem confirmat cod. Coisi., in quo ex corr. εἰπὲ scriptum. Mox vett. odiit. Zστης pro ἱστῆς.

Libri illo carent. εcunda sunt compositis, itemque illis, quae mole sta, tum propinquo tum Ionginquo par libram examinato, nobis dicas, utra plura sint.

ἐὰν μὲν κ. τ. 1.J si Vero iucunda cum molesta S, quando iniucunda a iucundis super ah tur, siVe propia inuaa remotis, sive remota a propinquis, hoc ipsum faciendum est, in quo id inari, videt. Hus iucunditatis. Sicub. C. πιτε δὴ τos et o -J 0uoniam igHur hoc ita nabat. Nam oτε, ut LRt. quRndo, Causam indieat, ut Soph. p. 254 B. v. ad Phaedon. p. 84 Ε. Deindo μεγέθη, Prorsus ut nostriam Gro essen, intelligitur de rebus aliquem magnitudinis modum habentibus. Phileb. p. 41 Ε: ἐν μενο ψει το πόρρωθεν καὶ ἐγγύθεν

αφανίζει. Staim.

D. Et oυν ἐν τουτ' ημῖν ην -J Quod si igitur in eo

posita nobis esset vitas ρε- licitas, ut magnas mensuras faceremus et eligeremus, PRTVRs autem susserε-

ουσα. V. P. 310 D. Praepositionem in hae appositione iteratam mox

legimus E. 358 B: αῖ ἐπὶ τούτου πράξεις απασαι, ἐπὶ τοs ἀχοπως

ζην. v. Krsiger Gr. 57. 10, 4. Vox μν η, quae sine ullo sententiaodetrimento omitti potuit, addita est, initio initus arminenti με- Diuiti oti orale

176쪽

τειν καὶ λαμβάνειν, τα δὲ σμικρὰ καὶ φευγειν καὶ μηπράττειν, τίς αν ημῖν σωτηρία ἐφάνη του βίου; ἄρα ημετρητικη τέχνη, η η τοπι φαινομένου δυναμις; η αυτημὲν ημῆς ἐπλάνα καὶ ἐποίει ἄνω τε καὶ κάτω πολλάκις μεταλαμβάνειν ταυτὰ καὶ μεταμέλειν καὶ is ταῖς πράξεσι καὶ ἐν ταῖς αἱρέσεσι τῶν μεγάλων τε καὶ σμικρῶν, η δὲ μετρη ικη ἄκωρον μὲν αν ἐποίησε τομο τὸ φάντασμα, δη- Eλωσασα δὲ το ἀληθες ησυχίαν αν ἐποίησεν ἔχειν τb ψυ- χην μένουσαν ἐπὶ τω ἀληθεῖ καὶ ἔσωσεν αν τον βίον , - ἄρ' .ῖν ομολογοῖεν οἱ ἄνθρωποι πρὸς ταμα ημὰς την

μετρητικο σώζειν ἀν τέχνην, η ἄλλην; T. μετρητικήν, ἄμολόγει. Tί δ εἰ ἐν τη τοί περιττοὐ καὶ αρτίου αἱρέσει ημῖν ην η σωτηρία τοὐ βίου, οπότε το πλέον ὀρθῶς ἔδει ἐλέσθαι καὶ ο τε τὸ ἔλαττον, η αυτὸ πρὸς μυτὸ η τὸ ἔτερον πρὸς τὸ ἔτερον, εἴτ' ἐγγυς εἴτε πόρρω εἴη, τί ῖν ἔσωζεν ημῖν τον βίον; ἄρ' ἄν -κ ἐπιστημη; καὶ ἄρ' 357ῖν - μετρητικη τις , ἐπειδήπερ υπερβολης τε καὶ ἐνδείας ἐστὶν η τέχνη; ἐπειδη δὲ περιττοῶ τε καὶ ἀρτίου, αρα ἄλλη τις η ἀριθμητικης - ὁμολογοῖεν ἄν ημῖν οἱ ἄνθρωποι η ου; εδόκουν δν καὶ τω Πρωταγόρα ὁμολογεῖν. Elaν,

E. ομολογοῖεν οἱ ανθρωποι προς τ.J Articulum Othahent Venet. Σ. et CoisI. ex corr. et Vat. r. et recepit Belchemas; Sauppius rursus seripsit ἄνθρωποι, Stalibauin vulgatam Ioctionem ὁμολογοῖεν ἄνθρωποι servavit. Mox post 'ν μετρητικήν vulgo deest interpunctio. Veram rationem iam iniit Stephanus, qui mente repetemtiun

vidit: ομολογεῖν οῦν ἀνθρώπους σώζειν ημῆς. ροθη ad verba φαίνεται υμῖν τὴoψει τὰ αυτὰ . . ἐγγυθεν μεν μείζω κτέ.. ἐπλάνα καὶ ἐποίει JAd haec

ἄν o superioribus τις ει ημῖν σωτηρία εφάνη intolligendum est, cf. Demosin. 31, 9: εἰ αυτφ τις

ἔδωκεν, ὀμόσαντι ταυτ' ἀληθῆ λέγειν, . . τί ἐποίησεν ἄω; ἡ δῆλον oτι ωμοσεν. Mi iger Gr. 69. 7, 4. Foranula ἄνω καὶ κάτω Stati baumio interprete imiteat consilii inopiam et animi dubitationem, ut saepe. Nam sententia haec ost: an ista quidem speciei vis in in fraudo in nos in induceret efficeretque, ut ea-dom saepius peranularemus, modo hoc, modo illud eligent s.

ἄκυρον μεν αν ἐποίησεJΗ. e. efficeret, ut ne visum istud in orrorem nos inducaret. Nanx ἄκυρον est proprio, quod vi et auctoritato sua privatum est. Staim.

θεῖJ in vero perseverantem; id, quod verum est, firmiter tonentem neque tentore fluctuantem.

P. 357. Ἐδόκουν οῦν - ὁμο- Resor ῆν ad infinitivum ὁμολογεῖν.

177쪽

A ἄνθρωποι. ἐπειδη-ηδονῆς τε καὶ λυπης ἐν τῆ αἱρέσει ἐφάνη ἡμῖν ἡ σα τηρία του βίου ουσα, του τε

πλέονος καὶ ἐλάττονος καὶ μείζονος καὶ σμικροτερ- καὶ B πορρωτέρω καὶ ἐγγυτέρω, αρα πρῶτον μὲν - μετρητικὴ φαίνεται, υπερβολῆς τε καὶ ἐνδείας Ουσα καὶ ἰσότη ogi πρὸς αλλήλας σκέψις; 'Aλλ' ανάγκη. Ἐπεὶ δὲ μετρητική,

ανάγκη δήπου τεχνη καὶ ἐπιστήμη. Συμφήσουσιν. Ἐτις μὲν τοίνυν τέχνη καὶ ἐπιστήμη ἐστὶν αυτη, εἰσαυθις σκε- ηγόμεθα οτι δε ἐπιστήμη ἐστί, τοσουτον ἐξαρκεῖ προς την

ἀπόδειξιν, ἐν ἐμὲ δεῖ καὶ Πρωταγόραν ἀποδειξαι περὶ Ac ῆρεσθ' ημῶς. ξρεσθε δέ, εἰ μέμνησθε, ἡνίκα ημεῖς αλλή

λοις ἄμολογούμεν ἐπιστήμης μηδὲν εἶναι κρεῖττον, ἀλλατομο ἀεὶ κρατεῖν, oπου αν ἐνῆ, καὶ ηδονῆς καὶ τῶυ ἄλλων απάντων υμεῖς δὲ δη ἔφατε την ηδονὴν πολλάκις κρατεῖν καὶ τῶ εἰδότος ἀνθρωπου, ἐπειδὴ δε υμῖν ουχώμολογοὐμεν, μετὰ τομο ηρεσθε ψῆς Ω Πρωταγόρα τε καὶ Σωκρατες, εἰ μη ἐστι τομο το πάθημα ηδονῆς ἡττῆσθαι, ἀλλα τί πω ἐστὶ καὶ τί υμεῖς αὐτό φατε εἶναι , D εἴπετε ἡμω. εἰ μὲν ουν τότε σεις υμῖν εἴπομει, ὁτι

P. 357. B. καὶ ἐπιστήμη ἐστὶν αυ τηJ Ald. Bas. 1. 2. et codd. ploriquo ἡ αὐτή. Stephan. ἐστὶν αυτή. Voram lectionem, etiam in

Venet. Σ. ox correet. restitutam, primus exhibuit Heindoinus.

xosos τον ἐξαρκεῖ hase usque ad verba ἀμαθία ἡ μεγίστη

seel. E exscripsit Stobaeus Flor. VI. 63. D. εγετε ἡμῖνJ Stob. I. I. εἴπατε ἡμῖν, quod verius videtur, v. p. 353 A. Plane eodem modo Lach. p. 186 Εr εἴπατον ἡμῖν et p. 187 D.

ἐκειδὴ δὲ ἡδονῆς τε καὶ

1. J quoniam in voluptati-hus et doloribu fi recta e 1igenitis Uriae salus nobis visa ost versari, hoe est in o ligondia pluria us Et paucior imis, maioribus et minoribus, Ionginquioribus etropinquioribus ete. Frustra tephanus καὶ του πορρωτέρω καὶ του ἐγγ. scribendum iudieavit. De articulo in eiusmodi

enumeratione primis tantum nominibus praeinisso. ante ceteris non item repetito v. ad Criton.

p. 47 C. Alcibiad. p. 117 A. Euthyphr. P. I C: Malib. B. καὶ ἰσότητος προς ἀλ-

τε λυπην καὶ λυπης αυπρος ηδονήν. - εἰσαυθις σκε- φόμ εθα, alias s. postlin videbimus, ut p. 347B. Phaed. p. 115 A. Apolog. p. 24 B. RI.

ξρεσθε p. 353 A. Bene

haec intorpretatur Heladortast interrogastis enim, si meministis, tuum inter utrumluo nostrum conVeniret, scientia nihil esse superius, sed hane semper EuPBrare, in quocunque inesset, et voluptatem et reliqua omnia, vos autem diceretis, Voluptatem saepe vincere otiam hominem scientem, id igitur quum vobis non darsanas, deinde intereogastis nos etc.

D. εἰ μὲν ουν - υμῖν BP-πομεν, - κατεγελῶ τε αν

178쪽

PROTAGORAS. P. 357. 358 ST.

ἀμαθία, κατεγελῆτε αν ημῶν νυν-αν ημῶν καταγελλε, καὶ υμῶν αυτῶν καταγελάσεσθε. καὶ γὰρ υμεῖς ἄμολογη- κατε επιστήμης ἐνδεια ἐξαμαρτάνειν περὶ την των ηδονῶναχεσιν καὶ λυπῶν τους ἐξαμαρτάνοντας ταυτα δέ ἐστιν

αγαθά τε καὶ κακά. καὶ - μόνον ἐπιστημης, αλλὰ καὶ εἰς το πρόσθεν ἔτι ἄμολογηκατε, ἔτι μετρητικῆς. η δὲ ἐξαμαρτανομένη πρῆξις ἄνευ ἐπιστήμης ἴστε που καὶ αυτοὶ Eὁτι ἀμαθία πράττεται. ἄστε τἀτ ἐστι το ηδονῆς ῆττω

εἶναι, αμαθία ἡ μεγίστη ἐς Πρωταγόρας ὁδε φησὶν ἰατρὸς

εἶναι καὶ Πρόδικος καὶ Ἱππίας ' υμεῖς δὲ διὰ τὸ οἴεσθαι αλλο τι ἡ ἀμαθίαν εἶναι Ουτε αλοὶ Οἴτε τους ὁμετέρους

παῖδας παρὰ τους τουτων διδασκάλους τουσδε τους σοφιστὰς πέμπετε, ως συ διδακτῶ ὁντος, ἀλλα κηδόμενοι του ἀργυρίου καὶ ου διδόντες τούτοις κακῶς πράττετε καὶ ἰδίs καὶ δημοσία. Cap. XXXVIII. νυτα μεν τοῖς πολλοῖς ἀποκεκριμμνοι ἰν ημεν. - δὲ δη μετὰ Πρωταγόρου ἐρωτῶ, ω 358 Ἱππία τε καὶ Πρόδικε - κοινὸς γὰρ δὴ ἔστω πιμῖν ὁ λόγος - , πότερον δοκῶ υμῖν ἀληθῆ λεγειν, ξ ψεύδεσθαι. Τπερφυῶς ἐδόκει ἄπασιν ἀληθῆ εἶναι τα εἰρημένα.

λογεῖτε ἄρα, ην δ' ἐγώ, τὸ μὲν ἡδὐ ἀγαθὸν εἶναι, τὸ δὲ

ἀνιαρὸν κακόν. την δὲ Προδίκου τουδε διαίρεσιν τωνονομάτων παραιτοὐμαι εῖτε γὰρ ἡδυ εἴτε τερπνὸν λέγεις

stum positum hae sententiae Quod si antea statim vobis dixissemus osse in se tentiam, nos risissetis et etiamnunc ridoretis, quippe non edocti in lioras Ad olog. SoerRt. p. 32 Et αρ' ovν αν με οtεσθε

τοσαδ ε ἔτη διαγ ενέσθαι, εἰ ἔπραττον τὰ δημόσια. Gorg. p. 471A. Stalib. Cons. supra p. 313 A. καὶ ου μόνον ἐπιστήμης JInteli. ἐνδεία.

additum ἀμαθία 4 μεγίστη. Proxima in propatulo est dicta esse εἰρωνικῶς. De voe. ἰατρός v. Rd p. 312 B. , o υτ αυτοὶ ου et ετους υμ. JPost ουτε αυτοί per Eougma intelligandum προσέρχεσθε, quae ratio paullo durior. Nimirum diiseere volebat: -τε αυτοὶ Ουτε οἱ παῖδες προσέρχονται. Dein παρα τους τούτων διδασκάλους

est: ad ha raon rerum mugi atros. Masib.

Cap. XXXVIII. P. 358. την δὲ Προδίκου τοὐδε διαίρεσινJ Rursus Prodici artem traducit. v. ad p. 337 A et B. De verbo παραιτ μαι diatmiis ad p. 320 D. Diqiligo 1 by Corale

179쪽

PLATONIS B εἴτε χαμόν, εἴτε ὁπόθεν καὶ oπως χαίρεις τα τοιαυτα ον

μάζων, ω βέλτιστε Πρόδικε, τουτό μοι προς ο βούλομαι αποκριναι. Γελάσας ουν ὁ Πρόδικος συνωμολόγησε, καὶ οἱ αλλοι. Π δε δη, ω ἄνδρες, ἔφην ἐγω, το τοιόνδερ, αἱ ἐπὶ τούτου πράξεις απασαι, ἐπὶ του ἀλύπως ζῆν καὶηδέως, αρ' - καλαί; καὶ το καλον ἔργον ἀγαθόν τε καὶ ωφέλιμον; Σωνεδόκει. Εἰ αρα, ἔφην ἐγω, τὸ ηδυ

ἐστιν, ουδεὶς ουτε εἰδὼς οὐτε οἰόμενος αλλα βελτίω εἶναι, C η α ποιεῖ, καὶ δυνατά, ἔπειτα ποιεῖ ταυτα, ἐξον τα βελ-

Η. αo' ου καλαι J 'Libri omnes αρ' ou καλαὶ καὶ ὐφέλιμοι. Verba καὶ ωφέλιμοι esse insititia primus vidit Schielemnaeherus. Heindoinus ante καλαί voculam και interpositam volebat. Non opus. - α ποιεῖ, καὶ δυνατάJ Etsi libri omnes scriptum exhibent: η δ ἐποίει καὶ δυναται, tamen disputationis tonor roquirit quod de sententia Schleieranacheri in ordineam Verborum recepimus. Sauppius scripsit η α ποιεῖ α καὶ δυναται. Astio verba καὶ δυνατά delenda videntur, et qtiani tuam habent aliquem quidem explicatum, tameniis remotis oratio dilucidius flueret. εῖτε o πόθεν καὶ ο πως χαίρεις - όν. J Saepius PIato similitor locutus est, ut Cratyl. p. 400E: ωσπερ ἐν ταῖς ευχαῖς νόμος ἐστὶν. ημῖν ευχεσθαι, opτινες τε καὶ ὁποθεν χαίρουσιν ονομαζόμενοι. Ex hoc eodem loco apparet, quam fe 8tivo Socrates verba χαίρεις ὀνομάζων ad Prodici artificium transtulerit; cf. Sympos . p. 212 C: τουτον Ουν τον λόγον,

μιον εις Ἐρωτα νόμισον εἰρῆσθαι ' εἰ δέ, o τι καὶ ὐπη χαίρεις ὀνομάζων, τουτο oνόμαζε. Legg. I. p. 633 Α. Criton. p. 50 A. Hipp. min. p. 369 A. Parinonae. p. 1336. Phaedr. p. 273 C. aI. - ὁπόθεν ὀνομάζων illustratur Hom. II. X.

68r πατρόθεν ἐκ γενεῆς ὀνομάζων ἄνδρα εκαστον. τουτο ἀπόκριναι J hoc vocabulo utor respondens ad id, quod volo, ut dicas vel

τὸ 4δο εἶναι ἀγαθόν vel τότερπνόν εD. ἀγ. ete. B. αῖ ἐπὶ τουτου πράξεις qua eo unque agimus eo tendentes, ut vivamus sine dolore ae iucunde. Appositionis genus ad p. 356 C au igimus. Genitivi usum rariorem Hain dorsius herio explicavit comparatis eiusmodi locis, in

quibus ἐπί de motu intelligi

oportet. Μox verba καὶ ωφέλιμοι merito in glossematis suspieionem vocavit Sch Ieterana Oherus. Nam ex eo, quod honestactaint actiones nostrae, in proximis demum colligitur easdem osse etiam utiles atque bonas. Rem conficiunt quae leguntur p. 359E, ubi ad hunc locum respicum . Malib. η α ποιεῖ, καὶ δυνατα ISententia verborum haec est: Q nod si igitur, inquam ego. iucundum bonum est, nemo qui vel sciat vel opineturalia osse meliora quam quae facit, eaque e fise talia, quae possint Hori, tamen ea, quae minus bona

fiunt, faeit, quum liceat; gero melior κ. Ad ἐξὸν τὰ βελτίω int. ποιεῖν. Sio imox p. 358D: Ουδεὶς τὸ μεῖζον αἴρησεται, ἐξὀν τὀ ἔλαττον, se. αἴρεῖσθαι. Ibid. Et αρα τις ἀνθρώπων ἐθε - λησει ἐπὶ ταυτα ἰέναι, α δέδοικεν, ἐξὸν ἐπι ἁ μή; ac. ἰέναι.

180쪽

τίω ' οὐδὲ τὸ ἡττω εἶναι αυτου αλλο τι τομ' ἐστὶν η ἀμαθία, ουδὲ κρείττω εαυτου ἄλλο τι ἡ σοφία. Συνεδόκει πῆσι. Tl δη; ἀμαθίαν ἄρα τὸ τοιόνδε λέγετε, τὸ ψευδῆ ἔχειν δόξαν καὶ ἐψευσθαι περὶ τῶν πραγμάτων τῶν κολλos ἀξίων; καὶ τομο πασι συνεδόκει. υλλο τι Ουν, εφην ἐγώ, ἐπί γε τα κακὰ ουδεὶς εκὼν ἔρχεται, Ουδε ἐπὶ ἶ οἴεται κακὰ εἶναι, ουδ' ἐστι τos , ώς ἔοικεν, ἐν αν- θρώπου φύσει, ἐπὶ ἁ οἴεται κακὰ εἶναι ἐθέλειν ἰέναι ἀντὶ Dτῶν ἀγαθῶν οταν τε ἀναγκασθῆ δυοῖν κακοῖν τὸ ἔτερον αἱρεῖσθαι, οὐδεὶς τὸ μεῖζον αἱρήσεται, ἐξὸν τὸ ἔλαττον. Ἀπαπια ταλα συνεδόκει ἄπασιν ἡμῖν. Π Ουν; ἔφην

εγώ, καλεῖτέ τι δέος καὶ φόβον; καὶ αρα οπερ ἐγώ πρὸς

fidem codicum. Nam soli Flor. b. o. Paris. Ε του scriptum exliibeut. D. V παντα et αὐτα συνεδόκεε J Vulgo olim συνδοκεῖ, sed συνεδόκει re opit Heindors. o Bas. 2. et privabent codd. Vind. et Vat. r.

καλεῖτέ τι δέοςJ Libri καλεῖτε δέος, sed τι de coniectura Heindorfi addunt editores post Belcherrum omnes. C. ου δ' ἔστι τουτο - ἐν δέ-ῆ ἐπίπεδo καλεῖς τι, καὶ ἔτε- ἀνθρώπου φυσειJ neque ρον αυ στερεόν; Ibid. p. 75 EI hoc natura o Ilo minis insi- ἀλλα συ γέ που καλεῖς πεπεράν- tum est: und ea Hogi: niolit θοι τι καὶ τετελευτηκέναι; Ibid. in dar monachii clien Na- p. 88 Ar σωφροσυνην τι καλεῖς t u r. καὶ δικαιοσυνην; Phaedon. p. 103 D. εἶναι ἐθέλειν ἰέναι J C. Craiyl. p. 399 D. 421 A. et Infinitivos Plato similiter cumu- multis aliis Ioeta. Delati e ex- lavit de Leg. p. 693 Dr ἔμελλες apocles: προσδοκίαν γάρ τινα λέγειν δεῖν στοχάζεσθαι τον νο- λέγω. Sed ἀσυνδετον hoc nihil μοθέτην. habet offensionis.

αντι τῶν ἀγαθῶν J Brevi- εtτε φόβον εῖτε δέος κ. ter hoc dictum pro ἀντὶ του ἰέ- Ammonius s. v. Bέος ' Λέος κδωαι ἐπὶ τὰ ἀγαπά. cf. p. 317 B. φοβος διαφέρει. Λέος μεν γάρ 330 C. Phileb. e. 34 C: λ' πη ἐστι πολυχρόνιος κακου υπό τὴν ψυχῆς ἡδονην χωρὶς σώμα- νοια ' φόβος δὲ ῆ παραυτίκατος ο τι μάλιστα καὶ εναργέστατα πτόνσις. διόπερ 'φόδοτος ἐν τ' λάβοιμεν, i. e. χωρὶς τῆς του σώ- τεταρτη se. 115 , Ἀμέας ἔχει φοροματος. Ibi d. p. 41 Ct svκουν το βος τε καὶ δέος. Sod hoc discri- μὲν επιθυμουν ἐν ἡ ψυχὴ των inon saepe neeligitur. U. τοὐ σώματος ἐναντίων ἔξεων, p. 746 E: ovo εκεῖνα φοβητέα,

i. e. τῶν ἐναντίων των του σώ- δείσαντα την δόξασαν - σμι-

ματος ἔξεων. Symp. p. 218 Ε. κρολογίαν. Ib. VII. p. 819 A: De Rep. VIII. p. 551 D. Lueian. φοβουααι μὲν καὶ ταῶτα ,.μῶλ Diali. Deor. XXII, 1r εἶτα τί πα- λον δ' ἔτι δέδοικα τοὐς ἡμμέ- θουσα ἐκείνη ἀντ' ἐμοὐ τράγω νους κ. x. 1. Xenoph. Mem. III. σε ομοιον ἔτεκεν; i. e. ἀντὶ τοὐ 5, 6. al. Staim. Conf. Laeli. ἐμοὶ oμοιόν σε τίκτειν. Malib. p. 198 B: δέος γὰρ εἶναι προσκαλεῖτέ τι δέος καὶ φό- δοκίαν μέλλοντος κακοθ. Ari-βον; J Sic p. 332 A: ἀφροσυνην stol. Eth. Nie. III, 9: διο καὶ τοντι καλεῖς; Menon. p. 76 A: τί φόβον ὁρίζονται προσδοκίαν κα- Diqitigoo Cooste