장음표시 사용
141쪽
PLATONIS σειν. νυν δε ἀποκρυψάμενοι ἐκεῖνο ἐξηπατήκασι τους ἐν ταῖς πόλεσι λακωνίζοντας, καὶ οἱ μεν τε κατάγνυνται C μιμουμενοι αυτους, καὶ ἱμάντας περιειλίττονται καὶ φιλογυμναστοωσι καὶ βραχείας ἀναβολὰς φορουσιν, ως δη του- τοις κρατουντας των 'Ελλήνων τους Λακεδαιμονίους οι δε Λακεδαιμόνιοι ἐπειδὰν βουλωνται ανέδην τοῖς παρ' αυτοῖς ξυγγενέσθαι σοφισταῖς και ἡδη ἄχθωνται λάθρα ξυγγιγνόμενοι, ξενηλασίας ποιούμενοι των τε λακωνιζόντων τούτων
καὶ ἐάν τις ἄλλος ξενος ῶν ἐπιδημήσst, συγγίγνονται τοῖς σοφισταῖς λανθάνοντες τους ξένους, και αυτοὶ οὐδένα ἐῶσι D των νέων εἰς τὰς ἄλλας πόλεις ἐξιέναι, ωσπερ οὐδὲ Κρῆτες,
Vett. e liti. Oπερ εἰσί. Cod. Bodl. οι sic περίεισιν, unde vera lectio eruer t. Dein Bodl. Vat. Dr. post ἀσκήσειν addunt την σοφίαν, quod receperunt Hemann et Sauppe. Sed meo itulicio nimis languidum ostet ei obstat in sequontibus σκε o. Non comparari potest p. 313 A. C. τοῖς παρ' αὐτοῖςJ Sauppius em. , vulgo τοῖς παρ' αυτοῖς. ἐν ταῖς πόλεσιJ int. ταῖς δημοκρατουμέναις, es. Xenopii. Cyrop. VIII. 2. 28. Insanum Loe
imitandi notavit philosophus etiam Gorg. p. 515 Ε, ubi τοὐς
IIo indor . ad verba ωτά τε κατάγνυνται apte contuIit Theocrit. XXII, 45: σκληραῖσι τεοαγμένος ουατα πυγμαῖς. PrRe-torea da his legendiis Oti fr. Murior Histor. Gentium Graecar. T. II. P. ΙΙ. p. 8 sqq.ίμάντας recte Heindors. in tellexit caestus, h. e. lorububula, quibus pugiles manius illigahant, quo vehementiores inferrent ictus.
ll. e. τρίβωνας, V. ad p. 335 D. Tlanevd. I, 6, 3: μετρια ἐσθῆτι καὶ ε ς τον νυν τqόπον πρῶτοι Λακεδαιμόνιοι ἐχρησαντο. Iidem, ut narrat Plutarchus Lyc. . 16. ab astatis anno duodecimo ἄνευ
χιτῶνος διετέλουν ῖν ίμάτιον εἰς τον ἐνιαυτὸν λαμβάνοντες; cons. Xenoph ὶ do Rep. Laced. II. 4.ώς δη τουτ. κρατοῶντας Jquasi vero his superstnt. δη, ut Baepe, cum ironia dictum. De Rceusativo absoluto V. K 'liger Ur. 56. 9, 10 et Sta libauin ad Pliaedon. p. 109 D. de Re p. p. 315 E. 426B. Theae t. 157B. Haec Plato tonis verba tangit, opinor, Aristo totos Pol. VIII. 4: τους Λάκωνας ἴσμεν, λς αυτοὶ προσήδρευον ταῖς φιλοπονίαις, υπερεχοντας τῶν ἄλλων .. καὶ διέφερον τῶ μόνον μη προς ἀσκουντας ἀσκεῖν. ἐπειδὰν βουλωνται ανέδην -J quando voliunt libere cum sophistis sitis versari. De V. ἀνέδην, quod etiam lite egi sans gine, SRnssa :on, vid. ad Gorg. p. 494 Ε. Stalib.
ξενηλασίας ποιούμ. J Tl1ucyd. I. 114, 2: ην καὶ Λακεδαιμόνιοι ξενηλασίας μη ποιῶσι μητε ημῶν μητε τῶν ἡμετέρων ξυμμάχων, ubi v. inipp. ΡeriZOD.
ad Aelian. V. H. XIII. 16. 7. Herniann. Antiquitat. Graeo. 27, 14.
καὶ αυτοὶ οὐδένα ἐῶσι - ἐξιεναι J Plutarch. Lyeurg. c. 27: οὐδ' ἀποδημεῖν ἔδωκε Λοκοῖργος) τοῖς βουλομένοις καὶ πλανῶσθαι ξενικὰ συνάγοντας
ηθη καὶ μιμήματα βίων ἀπαιδεύτων και πολιτευματων διαφοράν. Cum his Plutarcheis con-vonit Isoor. II, 18, ubi narrat apud LacedaemoniosΡηδένα τῶν
μα*ίμων ἄνευ τῆς των ἀρχόντων γνωμης ἀποδημεῖν. Omnes cives Di siligeo by Goc le
142쪽
7να μη απομανθάνωσιν α αυτοὶ διδάσκουσιν. εἰσὶ δὲ ἐν ταυ- ταις ταῖς πόλεσιν οὐ μόνον ανδρες ἐπὶ παιδευσει μεγα φρο- νοῶντες, ἀλλα καὶ γυναῖκες. Γνοίπε δ' ἄν, ὁτι ἐγω ταυτα ἀληθῆ λεγω, καὶ Λακεδαιμόνιοι προς φιλοσοφίαν καὶ λόγους ἄριστα πεπαίδευνται, ωδε. εἰ γὰρ ἐθέλει τις Αακεδαιμονίων τω φαυλοτάτω συγγενέσθαι, τα μὲν πολλὰ ἐν τοῖς λόγοις ευρησει αυτὸν φαυλόν τινα φαινόμενον, ἔπειτα, ὁπου ἄν E
m tu των λεγομένων, ἐνέβαλε ρῆμα ἄξιον λόγου βραχὐ
καὶ συνεστραμμένον, ωσπερ δεινὸς ἀκοντιστής, ωστε φαμνεσθαι τὸν προσδιαλεγόμενον παιδὸς μηδὲν βελτίω. υτο
ουν αυτὸ καὶ των νυν εἰσιν or κατανενοήκασι καὶ των αὐ
λαι, ἴτε τὸ λακωνίζειν πολυ μὰλλόν ἐστι φιλοσοφεῖν ἡ φιλογυμναστεῖν, εἰδότες, ὁτι τοιαυτα οἰόν τ' εἶναι si ματα
φθέγγεσθαι τελεως πεπαιδευμενου ἐστὶν ἀνθρωπου. τούτων 343Ε. ὁπου αν τύχη τ. 1.J Sio codd. fere omnes pro vulg. τύχοι, quod nune ineptum. a Lycurgo vetitos fuisse peregrinaro Aristoteles Harpocrat. p. 15s testatur. v. C. F. Hemann Antii Graec. 27. 13. De eodem Cretensium instituto quamluam ab alias seriptoribus nulla mentio, tamen eo minus dubitandum, quod et illorum logos Laeo-dasinoniis simillianao orant, et Veteres omnino Pereminationem patriis moribus damnum afferro existi Inabant. v. Aristot. Pol. VII, 5, 3.
D. ἀλλα καὶ γυναῖκες JNam etiam mulieres Spartanae Drao ceteris constantia et sortitudine animi excellebant; id quod testantur apophthemata illa Lacaenaraim. v. Cieero Tuscul. I, 42, 102. et Plutarch. ΜOria. p. 1217 sqq. Stalib.
χόνοοJ Acutam illam Laeonum breviloquentiam laudat Plato Legg. I. p. 642 E. Theaet. p. 130 C. Aliomam scriptoriun locos exhibuit Mour s. Misceli. Lacon. III, 3. - Αcute dicta apte eum telis comparantur: de quo usu loquendi v. ad Sympos. p. 219 B. - Tribuit vero Laconibus
bravo i Hud atquis contor tum Verbo raim sententiarumst ue acumen notans, quod tu Laconismis admiraritur. Nam
συστρέφειν apud rhetores Graecos rotunditati sit bravitati olocutionis iisque virtutibus significandis, quae ex utraque oriuntur, inservire docta disputatione demonstravit I. C. T. Erneari Lexie. Technolog. Graec. Rhoto T. P. 335. Egregie Porro utitur noristo ἐνέβαλε, ut promptam paratamque responsionem significet, quae veluti telum aliquod o vestigio emittitur. Quoniam enim hoc tempus actionem ipsam et per se spectatam si ineat, factum est, ut saepenumero poneretur de recito et veluti uno temporis puncto peracta. v. ad Phaedon. p. 84 D. Cum Proximis apto contulit
Ho indor eius Theaet. p. 177 B:ὴ έητορικὴ ἐκείνων πάντως ἀπομαραίνεται, ωστε παίδων μηδὲν δοκεῖν διαφέρειν. Staim P. 343. τουτων ἐνὶ H. e. BN iis qui antiquo tempora Laconum disciplinam recto intellexeriint et secuti sunt, erant septem illi
143쪽
ην καὶ Θαλης ὁ Μιλησιος, καὶ Πιττακος ὁ Μυτιληναῖος, καὶ Βίας ὁ Πριηνευς, καὶ Σόλων ὁ ημετερος, καὶ Κλεόβουλος ὁ Λίνδιος, καὶ Μυσων ὁ Xηνευς, καὶ ἔβδομος
εν τουτοις ελεγετο Λακεδαιμόνιος πιλων. τοι πάντες
ζηλωταὶ καὶ ἐρασταὶ καὶ μαθηταὶ ησαν της Λακεδαιμονίων
παιδείας, καὶ καταμάθοι αν τις αυτῶν την σοφίαν τοιαυ
την Ουσαν, siηματα βραχεα αξιομνημόνευτα ἐκάμω εἰρη-B μένα. -τοι καὶ κοινI ξυνελθόντες απαρχην της σοφίας ανεθεσαν τω 'Aπόλλωνι εἰς τον νεὼν τον ἐν Λελφοῖς, γραροψαντες ταλα, α δη πάντες υμνουσι, γνῶθ ι σαυτόν, καὶ μηδὲν αγαν.
P. 343. Πιττακὸς ὁ ΜυτιληναιοςJ Sic Bodl. Vat. Vindob.
tum hic, tum in proximis. Vulgo scribebatur Μιτυληναῖος. V. intPP.
εἰρημένα. ουτοι J Hemann. scripsit εἰρημενα α ουτοι Prob. Sauppio Deuschle εἰρημενα, οτι Ουτοι, pro quo fortasse scribere Vo luit εἰρημένα, οτι - sine ουτοι - quod non plane ineptum eSSet. Sed nulla mutatione opus eSt. V. ann.
dietis illustrioribus septem Graeciae sapientum scripsit librum poculiarem I. Fr. Bud deus. Hal. Sax. 1699. 4. V. etiam Μ en a ad Diog. Laert. I, 41. In numerum eorum refertur Vulgo Periandor Corinthius, qui quum tyrannido occupata v. ad p. 33s C
sapientis nomino indignus videretur, eius loco a Platono hic ominemoratur Myson ὁ νευς.
I ios. Laert. I, 106r Μυσων Στρυμονος, ῶς φησι Σωσικράτης 'Eρμίππου παρατιθέμενος, το γέ νος μνευς, απὸ κωμης τινος Οἰταῖκῆς ῆ Αακωνικῆς, συν τοις ἔπτὰ καταριθμειται. Ibid. 6. 108r μέμνηται αυτου καὶ Πλάτων ἐν τω Πρωταγόρα αντὶ Περιανδρου
αυτον. cf. Stephan. Byzant. s. V. Ητεια. Patria hominis incerta; illud tamen apparet, a Platone quidem eum non habitum esse Lacedaemonium: alio luinparem commode adderentur haec r
καὶ ἔβδομος ἐν τοώτοις ἐλέγετο
Λακεσαιμόνιος Xίλων. Ceterrum He in dorsius ante Λακεδαιμό- ωιος desiderabat ὁ articulum. Haec fere Stain.
ζηλωταὶ καὶ ἐρασταὶ - Jπάντα ταυτα, inquit Socrates in Menone sp. 75E , ταυτόν τι λέγω '
καὶ καταμά ι αντιςJ et perspici id potest ab eo, qui illo
rum philosophiam accuratius consideret. - τοιαυτην. perspicuitatis causa Socrates addit verba
ουτοι καὶ - hi breviloquentiae
staidio etiam Lacedaemonios Superaverunt.
crates omnia illa dicta pervulgata uno eodemque tempore, quo
sapientes illi Delphos convenissent, templi foribus ita inscripta esso fingit, ut quod quisque cogitatione optimum invenisset, id
deo consecrasset. Pausan. X. 26:
ουτοι Ουν οι ἄνδρες ἀφικόμενοι εἰς Βελφους ἀνέθεσαν τω Απόλλωνι τα αδόμενα γνῶθι σαυτόν, καὶ μηδὲν ἄγαν. - ἀνατιθέναι diei constat de donariis, quae e
parietibus templorum suspenduntur: cuiusmodi donaria vicuntur ἀναθήματα. V. ThOm. Μ. S. V. ἀναθεῖναι.
γ νῶ θ' ι σ α υ τ ό ν J Clemens Alex. Sti m. I. 14. p. 351: τογνῶθι σαυτον οἱ μεν πιλωνος υπειλήφασι. . 'Αριστοτέλης δὲ τὴς Πυθίας. Aristoteles igitur dictum illud acutissimum ad Apollinis
144쪽
Tου δη ενεκα ταυτα λέγω; πιτι Ουτος ὁ τρόπος Uν τῶν παλαιῶν τῆς φιλοσοφίας, βροχυλογία τις Λακωνική. καὶ δὴ καὶ του Πιττακου ἰδία περιεφέρετο τολο το ρῆμα ἐγκωμιαζόμενον υπὸ τῶν σοφῶν, το χαλεπον ἐσθλον εμ με- ναι. ὁ ουν Σιμωνίδης, ατε φιλότιμος ων ἐπὶ σοφία, ἔγνω, c ι, εἰ καθέλοι τοίτο το ἐῆμα ῶσπερ ευδοκιμοίωτα ἀθλη-
Delphici cultus initia retuIit. Stos. Floral. 21. 26: προ πιλωνος
σαυτόνὶ ἐν τφ ἱδρυθέντι νεῶμετὰ τον πέτρινόν τε καὶ χαλκοῖν, καθαπερ υριστοτέλης ἐν τοῖς περὶ φιλοσοφίας εχηκε, es.
Bernnys Aristotel. Dialog. p. 97. Ab Aristotelis sententia non mullum abhorrent, quaa Critias personatus exponit Charin id. p. 161 D sqq. Apollinis praeceptum dicit Cicero do Leg. I. 22, 58: huius praecepti tanta vis et tanta sententia est, ut ea non homini cuipiam, sed Delphi eo deo tribueretur, cf. Tusc. I. 22, 52. Iuvenal. 11, 27r o coelo descendit γνῶθι σεαυτόν, Figendum et momori tractandum pectoro. Do hoc reliquisque dictis brevissimis, sed plurimum ponderis habentibus Senec. epilit. 94: Haec cum ictu quodam nudimus, nec ulli licoli lubitare aut interrogare; adeo etiam sins ration o ipsa veritas ducit. V. Themist. or. 26. P. 317 A. Diog. Laert. I, 41. Tου δη - λενω;J Saopenu mero apud Platonem huiusmodi interrogation os orationis animan dao gratia inserri docebunt quae dixinius Gorg. p. 453 C. Stalib. τῶν παλαιῶν τῆς φιλοσοφίας J observos ordinem Ver-homana. opponit enim εἰρωνικῶς
Veterum sapientiam, quae cum breviloquentia erat coniuncta, sophistarum rationi, qui solebant
id comio τῶν παλαιῶν primo loco collocavit. Neque enim in talibus perinde est, hoe an alio modo verba collocentur. De quaro hae occasione oblata paucis explicaro iuVat. Itaque quadruplex esse potest istius genoris
Dominum substantivorum coniunetio, quae magnopsere EnVendum est, ne vi et iasii suo nihil discrepare putetur. Ao primum
mi idem dici potest: ὴ τῶν παλαιῶν σοφία. Quo modo Graeci loqui solent, quum utriusque nominis cta est coniunctio, ut neutriani vi sua prae altero emineat, sed altorrem eum altero in unam quasi coeat notionem. Unde fit,nt Iingua Germanica saepenumero compositis utatur nominibus, quum istiusmodi verborum eomprehensio ditissenter expri
rorsus alia ratio ost, quum dieitur ἡ σοφία τῶν παλαιῶν. Hoe nim modo qui lo lititur, is Priorem verborum partem sono acuitat tuo sapientiam veteriam distinmit ab alia quadam re fVeterumJ, quam non vult eum illa confundi aut pormutari. Contraria huic ratio est, quum dicitur τῶν παλαιῶν ὴ σοφία. Nam ita τοῖς παλαιοις opponimus alios, quorum sapientia sit alia, idoo- quo priori parti verborum inter
se iun torrum maiorem Vim tribuimus quam posteriori. Deni
quo articulo iterato vicitur: ἡ σοφία ἡ τῶν παλαιῶν, quod fit,
quum nomen nomini per appositionem adlicitur. Atque haso quidem verborum coniunctio constans est et legitima; quanquam seri interdum potest, ut se undant tuo tertia ratio propter rii B-toricam aliquam versorum collocationem immutetur. Nos dogrammatica rationo haec intelligi volumus, qualis obtinet, quum nulla extrinsocus accedit causa inversi vel invertendi simplicis Verborum ordinis. Stalib. V. Krdg. Gr. 50. 8, 1 I. C. εἰ καθέλοι τοὐτο το
145쪽
Cap. XXIX. Ἐπισκεψώμεθα δη αυτὸ κοινῆ απαντες, εἰ αρα ἐγω ἀληθῆ λέγω. Mθυς γαρ τὸ πρῶτον του ασμα-D τος μανικον αν φανείη, εἰ βουλόμενος λεγειν, ὁτι ανδρα ἀγαθὸν γενέσθαι χαλεπόν, επειτα ἐνέβαλε το μεν. τοίτο
γὰρ οὐδὲ πρυς ενα λόγον φαίνεται ἐμβεβλῆσθαι, ἐὰν μητις υπολάβst προς τὸ τοὐ Πιττακοῶ ἐῆμα ωσπερ ἐρίζοντα
C. αυτὸς εὐδοκιμήσει ἐν τοῖς T. J Vett. editt. εὐδοκιμήσειε τοῖς v. ἀν . Soloece. Correxit Heindomus, cuius ristionem firmarunt codd. Bodl. et Vat. Cap. XXIX. C. αυτ ὁ α παντεςJ V. πάντες, contra fidem librorum fero omnium. Heindori. eoni. ἐπισκεψώμεθα δ έ, quo non opus. Dei Iule Bodl. Vat. r. al. habent ἐνεβάλετο μὲν pro ἐνέβαλε
τὸ μέν. ρῆμαJ si prostravisset ho odio tum. Nam καθαιρεῖν est violentor de Licero, humi prosternore. Aes hy I. Agam.
v. 38s: λιτῶν δ' ἀκούει μὲν ουτις θεῶν ' τὰν δ' ἐπίστροφον τῶνδε φῶτ' αδικον καθαιρεῖ. Similiter p. 344 C: τίνα ουν αμήχανος συμ-φooὰ καθαιρεῖς Ibid. . E. Staim.
εν τοῖς τότε αν θρώποιςJFieinus Io cum vertit: cognovit, si provectium id refelleret convinceretque tanquam insimem certatorem, fore ut ipso illustris ab omniinna haberetur.' Non interpretatus est τότε nec apte id in hunc locum quR lant. Eos του ενεκαJ ut sapien-
refutato Pittaci dicto. Dein-da ἐπιβουλ εύειν os t. insidiose studero, quo significatu hoc vectum eum infinitivo iunctum legitur etiam Sympos . P. 203
- παιδίον ποιήσασθαι. Lys. Or. 13, 12: ἐπιβουλεύοντες καταλῆσαι την δημοκρατίαν. Idem. Or.4,42. De Inosia1. or. 21, 16 et
88. Xenoph: Sympos . IV, 52: αἰσθάνομαι γάρ τινας ἐπιβουλεύοντας διαφθεῖραι αυτόν. Ana bas. V, 6, 29: αυτὸς ἐπεβούλευε διαβάiλειν με. Staim. τούτφ - κολουσαι αυτό Jhoo icamine) deprimore illud
dictum . κολούειν, liuod proprie significat mutilare, RInputBae, II. l. elevandi vel affligendi vi po
Cup. XXIX. D. ἔπειτα ἐνέβαλε. τὸ P. 339 B: ἄνδρα ἀγαθον μεν ἀλαθέως γενέσθαι χαλεπόν. Socrates haesi liciti Particula μέν indieat, sententiam non ipsam per se cupiendam os Re, sed ei aut planis vor- his aut cogitatione a scriptorea horam esse oppositam. Itaque Simonidis animo, quum primum
Versum carminis eoimponeret, Putaei dictum obvorsatum DSSO Sta tuendum est.
οὐδὲ προς ενα λόγον Fortilis hoc dictum quam προς οὐδένα λόγον, ut si ficet prorsus inepto. De οὐδε εἴς v. ad Gorg. p. 512 E. Diotionem illustrabuntliae c. Phileb. p. 33 B: τοῖτο μεν
146쪽
λεγειν τον Σιμωνίδην ' λέγοντος του Πιττα-υ, οτι χαλεπον εσθλὸν ἔμμεναι, ἀμφισβητουντα εἰπεῖν, οτι Ουμ αλλὰ γενέσθαι μὲν χαλεπον ἄνδρα ἀγαθόν ἐστιν, ω Πιττακέ,ώς ἀληθῶς, - ουκ αληθεία ἀγαθόν, -κ επὶ τουτω λέγει την ἀληθειαν, ώς αρα οντων τινῶν τῶν μὲν αληθῶς Eἀγαθῶν, τῶν ἀγαθῶν μέν, - μέντοι ἀληθῶς ευηθες γὰρ τουτό γε φανα- αν καὶ συ Σιμωνίδου ἀλλ' υπερβα-
τον δει θεῖναι ἐν τῶ ασματι το ἀλαθέως, -τωσί πως υπειπόντα το τρου Πιττακου, ῶσπερ αν εἰ θείημεν αυτὸν D. ω Πιττακέ, ῶς ἀληθῶς J V. A Π. καὶ Aς ἀληθῶς. Recte
Bodl. Vat. Vind. Venet. O. et r. CoisI. καί om. E. ἐν τῶ ασματι τὸ ἀλαθέωςJ Volt. editt. perperam ἀληθέως, quod ex codd. optimis mutatum. Idem error in proximis erat. λέγοντος του Π. - ἀμφισβητουντα εἰπεῖνJ Antoλέγοντος ne quis cum Cornario καί inserendum opinetur, Vere obseaevavit He in dorsius haec per epexegesin addi verbia ἐρίζοντα λεγειν, comparans illa p. 348 Α: τοὐς τοιούτους μοι
δοκεῖ χρῆναι, μὰλλον μιμεῖσθαι
ἐμέ τε καὶ σέ, καταθεμενους - τους λόγους ποιεῖσθαι. Cons. praeterea ad p. 330 Α. p. 352 Aet quae allini do hac enuntiatori In appositione diximus. Mox ad Ουκ intelligendum esse liquet ἐσθλον ἔμμεναι χαλεπόν. Gorg. p. 477 Ar κακίαν αλλην τινὰ ἐνο
crates Me usus ese contra Pro-
dioi doctrinam p. 337 B proposi
o υκ ἐπὶ τουτω λ. T. αλήθειανJ Simonides, inquit, adverbium αλαθέως non cum αγαθόν coniunx' voluit, sed addidit ad χαλεπον. In eadem sententia Protagoras quoquo videtur suisse, quum supra p. 339D Simonide a stoproferret: χαλεπον εἶναι ανδρααγαθον γενέσθαι αληθεία. At poeta eum, einem infra πανάμωμον ανθρωπον dicit, hic ἀλαθέως ἁγα θον dixit. E. ώς ἄρα οντων τινῶν
τῶν μὲν -J quasi sex bonis) aliivore honi sint, alii boni quidem, sed non vero, v. P. 349 E. Krd-ger Gr. 51. 16, 4. υπερβατον δει θεῖναι -J traiectum putare oportot τό ἀλαθέως. Elocutionis figuram ὐπερ-
βατos ad orationis numeriIm Conformundum Omnes scriptores Veteres frequentaverunt; sed artis vocabulum hic priuamn invenitur. Latine dicitur verborum vel transgrossio vel traiectio i. e. transpositio do suo loco in alianum. Alieno igitur loco adv. ἀλαθεως collocutum essa dicit, quo verbo poetam, si iustum verborum ordinem sequi voluisset, comprehensionem clausurum suisse Socrates censuit. Itaque
paulo inferius p. 344 Α ὀρωθῶς h. e. non υπερβατῶς) ἐπ' ἐσχάτω
non a poeta - in fine positum οὐ τωσί πως υπειπόντα Recto Heindorsius: sic fero illud Plataei apud animum in t olligentem, quasi ipse loquatur Pittacus, Simoni Disilired by
147쪽
PLATONIS λέγοντα τον Πιττακον καὶ Σιμωνίδην ἀποκρινόμενον, εἰπόντα ' ανθρωποι, χαλεπον ἐσθλὸν ἔμμεναι, τον δὲ ἀπο-
341 κρινόμενον, ὁτι-Πιττακε, ουκ ἀληθῆ λέγεις ου γαρ εἶναι, ἀλλα γενέσθαι μέν ἐστιν ἄνδρα αγαθον χερσί τε καὶ ποσὶ καὶ νόω τετράγωνον, ἄνευ ψόγου τετυγμένον, χαλεπὸν ἀλαθέως. -τω φαίνεται πρὸς λόγον το μ έν ἐμβεβλημένου καὶ το ἀλαθέως ορθῶς ἐπ' εσχάτω κείμενον. καὶ τὰ επιόντα πάντα τουτω μαρτυρεῖ, ὁτι Ουτως εῖρηται. πολλὰ μὲν γὰρ ἔστι καὶ περὶ ἐκάστου των εν τs ασματι B εἰρημένων ἀποδεῖξαι, ως ευ πεποίηται πάνυ γὰρ χαριέντως καὶ μεμελημένως ἔχει ἀλλα μακρὸν αν εχ αυτὸ ουτωδιελθεῖν. ἀλλα τον τύπον αυτου τον ὀλον διεξέλθωμεν καὶ την βουλησιν, ὁτι παντὸς μῶλλον ἔλεγχός ἐστι του Πιττακείου ρηματος διὰ παντὸς του ασματος.
Cap. XXX. Λέγει γὰρ μετὰ τούτο ολίγα διελθων, ως αν εἰ λέγοι λόγον, ὁτι γενέσθαι μὲν ἄνδρα ἀγαθὸν χαλε
πὸν ἀλαθεως, οἷόν τε μέντοι ἐπί γε χρόνον τι ' γενομες νον δὲ διαμένειν ἐν ταυτη τῆ εξει καὶ ε αι ἄνδρα ἀγαθον,ώς συ λέγεις, ω Πιττακέ, ἀδυνατον καὶ ουκ ἀνθρώπειον, ἀλλὰ θεὸς αν μόνος τοὐτο ἔχοι το γέρας, ἄνδρα δ' ουκ ἔστι μη ου κακὸν ἔμμεναι,
δν ὰν ἀμηχανος συμφορὰ καθέλll.
P. 314. ουτω φαίνεται προς λόγονJ Post φαίνεται in ornuibus libris τὸ , quod eum recent. odit. delevimus. Iam Heladort. delendum aut iu τοι mutandum censuit. des respondeat. Verbum υπειπεῖν significat ita interpretari, ut de tuo aliquid subiicias, Sive loquendo sive cogitando. - Mox anto εἰπόντα intelligendum τον μεν, non cum Stepsano inser- iendum. v. ad p. 330 A.
P. 314. καὶ τὰ π ιό ν τ α πανταJ P. 345 C: καὶ τὰ επιόντα γε του ασματος ἔτι μῶλλον
λησινJ Tύπος quum proprie dicatur do aduint rinuono im&ginum, a philosophis usurpatur saepenumero da universa deseri- Ptiono ac defiuitione oratiouis, disputationis, carminis alicuius, quae singulorum Vori oriun et
argumentorum subtilius exame RSpermatur, et eomam summarix
paucis comple etitur. Plat. De Rop. VI. P. 491 C, ubi V. Rnu. Aristotel. Ethic. Nicom. I, 11 et
vult summam et consilium totius carminis Simonidei breviter indicare, in singulorum veGorrum interpretationa non diutius Ino rari. Stalib. Cap. XXX. C. καὶ ου κἀνθρω- πειονJ Socrates nune, quae ad Protagorae reprehensionem reueiendam Eupra p. 340 B inchoa-Verat, persequitur et Pittaci vo-
148쪽
τίνα ουν αμηχανος συμφορὰ καθαιρεῖ ἐν πλοίου ἀρχῆ; δηλον ora ου τον ἰδιώτην ὁ μὲν γαρ ἰδιώτης ἀεὶ κα ρηται. ῶσπερ ουν - τον κείμενόν τις αν καταβάλοι, αλλὰ τον μεν ἱστῶτά ποτε καταβάλοι αν τις, ῶστε κείμενον ποιησαι, τον δὲ κείμενον οὐ, ουτω καὶ τον σμηχανον ὁντα D
ποτὲ αμηχανος αν συμφορὰ καθελοι, τον δὲ ἀεὶ αμηχανον ὁντα - ' καὶ τον κυβερνη ην μέγας χειμὼν ἐπιπεσὼν αμηχανον αν ποιησειε, καὶ γεωργὸν χαλεπη ἄρα ἐπελθουσα αμηχανον αν θείη, καὶ ἰατρὸν ταυτα ταυτα. τρο μὲν γὰρ εσθλω ἐγχωρει κακω γενέσθαι, ἄσπερ καὶ παρ' αλλου
ποιητου μαρτυρεῖται του εἰπόντος
αυταρ ἀνηρ ἀγαθὸς τοτὲ μεν κακός, αλλοτε δ' ἐσθλός 'τ- δὲ κακω ουκ ἐγχωρει γενέσθαι, αλλ' ἀεὶ εἶναι ανάγκη. Eῶστε τὸν μὲν ευμηχανον καὶ σοφὸν καὶ ἀγαθὸν ἐπειδὰν
oem a Simonidis longe diversam esse ostendit. Quemadmodum autem hic poeta bonum esSe neminem nisi deum defendit ex eaque re potissimum causa, Cursuius carminis interpretatio dia- Iogo inserta repetenda est, sic sapientiam in uno deo reperui priore iam tempore Pytilagoras perspexerat, V. Diog. Laert.
I, 12: φιλοσοφίαν πρῶτος ἀνόμασε Πυθαγόρας καὶ εαυτον φιλόσοφον . . μηδένα γὰρ εἶναι σο-
Pertinet sue etiam Iocus Aristotel. Metaph. I, 2, ubi Vera ac perfecta scientia ab homine aliena dicitur, ωστε κατὰ Σιμωνίδην θεὸς αν μόνος τοsτο ἔχοι το γέρας, ανορα o ουκ αριον μη ου ζητεῖν την καθ' αυτὸν ἐπιστη-
quia haec temere inculcata Opinetur, quum praecedat ωσπερου τὸν κείμενόν τις αν καταβάλοι, eodem modo Gors. p. 521
D. E: οὐ..πρὸς χθιν λέγων τοὐ λόγους Ους λεγω ἔκάστοτε, ἀλλα πρὸς τὸ βέλτιστον, ου πρὸς τὸ
Ἐπέρrεσθαι, ἐπαπίπτειν et ἔπιπέμπεσθαι dicuntur de malis et calamitatibus, quae subito in-eidunt vel immittuntur. - α μη χανον οῦν θείη, i. e. ποιησειε, Aupra p. 326 A. Xenoph. Cyrop. IV, 6, 2: ωσπερ ἄν ευδαίμονα πατέρα παις τιμῶν τιθείη.ΙInprimis ab Homero ceterisque poetis hic usus vecti frequentatus. Unde Athenaeua XI. p. 501 C: το ποιῆσαι θ εῖναι πρὸς τωναρχαίων sλεγετο. - και ἰατρὸν ταυτὰ ταυ τα, pariterque me di eum. V. ad p. 326 A et
Mox ἄλλοτε δ' post τοτὲ μεν illatum usu haud infreDenti. V. Viger. p. 792. Ceterum de virtute idem sentiebat Protagoras p. 340 E, quam partam facile servari posse Hesiodus voluerat; cf.
Diog. Laert. VI. 305 ἀοέσκει δ' αυτοῖς καὶ Uν αρετην σιδακτην εἶναι, καθά φησιν Αντισθένης
γενέσθαιJ Intelligendum κακῶ, non inserendum, quod voIebat Stephanus Menon. p. 89 A: εἰ φυσει Οι ἀγαθοὶ ἐγίγνοντο, se. ἀγαθοί. Eurip. Hocula. V. 781:
se. θεους. Nain ita haec recte nobis videmur explicasse ad Eu
149쪽
πράξας μὲν γὰρ ω πῆς ανηρ ἀγαθός,κακος δ' εἰ κακως. lata τίς ουν εἰς γράμματα ἀγα πρῆξίς ἐστι, καὶ τίς ἄνδρα lἀγα ν ποιεῖ εἰς γράμματα; δῆλον Θι η τούτων μάθησις. iτίς εὐπραγία ἀγα ν ἰατρὸν ποιεῖ; δηλον ὁτι η τῶν
καμνόντων τῆς θεραπείας μάθησις. κακὸς δὲ κακῶς. τίς συν ἄν κακὸς ἰατρὸς γένοιτο; δῆλον ὁτι οἷ πρῶτον μὲν υπάρχει ἰατρῶ εἶναι, ἔπειτα ἀγαθφ ἰατρp. -τος γὰρὰν καὶ κακὸς γένοιτο, πιεῖς δὲ οἱ ἰατρικῆς ἰδιωται Ουκ ἄν ποτε γενομμεθα κακῶς πράξαντες -τε ἰατροὶ συτε τέκτονες οἴτε ἄλλο
cap. XXX. E. μὴ ou κακὸν ἔμμεναιJ Sic codd. pleriquo
to δ' ἐστὶ γενέσθαι μ. Sie Bodl. Vind. Colat. Vulgo: τὸ δ' ἐστὶ γενέσθαι μὲν χαλεπόν, δυνατον δέ' ἐσθλοι δ' ἔμμεναι αδύνατον, sensu fere eodem. Schneide ino auctore conieci. erit. p. 152 Hormann. et Sauppius ἐσπιον exstinxerunt
E. τὀ δ' ἔσxι νενέσθαι μενν .l In his τὀ δέ, pro ouo interuum plenius dicitur τὸ δῖut do Rep. p. 443D. Tin . p. 86D,
seorsum aliis accipiendum ei interpretandum est 'tino a. quinimo qua vi haeo formula saepsa Platono posita est, ut Apol. p. 23 A, do Leg. 642 A, do Rep. 340 D, quibus Ioeis Statibaum. hune usum illustravit. Haec igitur Socrates dicit: imo, ut ovadat quis bonus, etsi difficile est, tamen fieri potest; ut sit i. e. semper maneat), fieri non potest. πραξας μὲν γὰρ ευ - εἰ κιακῶςJ Hae e quoqlio Simoni- dea esso primus do euit Selit eieran Reher Is. Quippo si essent Socratis verba, proxima disputatio non haberet quorsum eommode referretur. Accodit quod mox haec inferiantur: ἄστε καὶ xos το του ασματος πρὸς τοὐτο τείνει, οτι εἶναι μὲν ἄνδρα ἀγαθον ou οἷόν τa διατελοῶντα ἀγαθόν κτε. , quae omnem do Ιiae causa tollunt dubitationem. Vocula εἰ ante κακῶς interponitur ut
si praecessisset εἰ μὲν γὰρ ἔπραξε.
Nequis necesse est, ut in proximis, ubi Socrates hacte suo more, h. e. oratione pedestri, iterat, εἰ ante κακῶς intrii datur. Staim. Simonides, qui omnem hominem fortunae obnoxium esse voluit, ut neminon1 in infimi calamitato Versantem boni im esse posso diceret, ad sententium suam P handam ambiguitate loeutionum ευ πράσσειν et κακῶς πράσσειν multum adiuvatur; ευ πράξας, inmiti, bonus est; utriim vero intelligendus sit is, recto qui fecerit, an is qui nulla calamitate afflictus v. p. 344 C) bona usus sit
fortuna, ea omnibus communia est existimatio. Illud Soerati placuit, qui ut fortunae in virtuto locus relinqueretur nullHs,do suo addidit, uua scientia recte factum niti t. e. recte saeeris neminem nisi scientia praeditum, praVct neminem nisi scientia destitutum.
150쪽
δὲν τῶν τοιουτων' οστις δὲ μη ἰατρος αν γένοιτο κακῶς Bπράξας, δῆλον οτι ουδὲ κακος ἰατρός. -τω καὶ ὁ μὲν ἀγαθὸς ἀνηρ γένοιτ αν ποτε καὶ κακὸς η υπὸ χρόνου η υπὸ νόσου η υπὸ αλλου τινὸς περιπτωματος - αυτη γαρ μόνη εστὶ κακη πρῆξις, επιστημης στερηθηναι - , ὁ δὲ κακὸς ἀνηρ κ αν ποτε γένοντο κακός ἔστι γὰρ ἀεί' αλλ' εἰ μέλλει κακὸς γενέσθαι, δεῖ αυτὸν πρότερον ἀγαθὸν γενέσθαι. ωστε καὶ τουτο του ανατος πρὸς τοῖτο τείνει, ὁτι
εἶναι μὲν ἄνδρα ἀγαθὸν Ουχ οἷόν τε διατελουντα ἀγαθόν, ογενέσθαι δὲ ἀγαθὸν οἷόν τε, καὶ κακόν γε τον αυτὸν τολτον' επὶ πλεῖστον δὲ καὶ ἄριστοί εἰσιν ους ὰν οἱ θεοὶ φιλῶσι. Cap. XXXI. THτα τε Ουν πάντα πρὸς τὸν Πιττακὸν εἴρηται, καὶ τὰ επιόντα γε τos ασματος ἔτι μὰλλον δηλοῖ.
νυνεκεν ου ποτ εγὼ τὸ μη γενέσθαι δυνατὸν διαμενος κενεὰν ες ἄπρακτον ελπίδα μοῖραν αἰῶνος βαλέω,πανάμωμον ἄνθρωπον, ευρυεδούς ἴσοι καρπὸν αἰ--μεθα χθονός' ἔπειθ' υμ, ευρὼν ἀπαγγελέω,
etum videtur, sed dictum est pro ἀγαθὸν οντα, V. Rnn. Cap. XXXI. κενεαν ἐς ἄπο. J V. εἰς, quod ex plurimis optimisque libris emendatum. Deimio vulg. ευρυέδους e Bodl. Vat. In 1-tavimus, ut iam Stephanus voΙuit.
ἔπειθ' υμῖν εὐρών J Vix haec integra sunt, pro ἔπειθ' Bergit Proxima sto intelligas: quod si
vero quis non potest ut meis die us κακῶς πράττειν, ne ornatus modicus fieri potest.
hoo probandum Et demonstrandum refertur; EO SPE -
ctat, ut doceatur. Indo fit ut deinde addi possit oτι - ουχοἷόν τε κτε. Stalib. C. διατελουν τα αγαθόν JQuum saepe simpliciter dieatur
διατελεῖ ἀγαθός pro διατελεῖ ἀναθος As v. Κmigeror. 56.5, 43, nihil est quod in sis verbis reprehendi possit. Resemantur haec ad superiora p. 344 B: γενόμενον
ταυτη τῆ εξει καὶ εἴναι αν- δρα ἀγαθὰν . . ἀδυναTον. ἐπὶ πλειστονJ int. ἀγαθοὶ γίγνονται. Supra dixerat γενέσθαι μεν ανδρα ἀγαθὸν χαλεπόν, οῖόν τε μέντοι ἐπί γε rρόνον τινά. Ad tempus iratur quivis homo bonus seri potest, Sed diutissime v. p. 328 Dὶ fiunt, quos dii amant. Facile autem illud ἀγαθοὶ γίγνονται subi II diri potest, quod in Proxime PrRecedenti iris verba καὶ κακόν γε . . τουτον obiter addita et interiectastini. v. ad p. 331 E. Haee autem quomodo apud Simonidem eum ceteris connexa fuerint, lio Hones itur. Cap. XXXI. TOυνεκεν Ου