장음표시 사용
161쪽
καὶ ἀκολαστοτάτους καὶ ἀμαθεστάτους, ἀνδρειοτάτους E-διαφερόντως. 'ε δη, ἔφην ἐγώ αξιον γάρ τοι επισκε
ψασθαι ο λέγεις ' πότερον τους ανδρείους θαρραλεους
λέγεις, η αλλο τις Καὶ ἴτας γε, ἔφη, δ οἱ πολ
λοὶ φοβουνται ἰέωαι. Φέρε δη, την αρετην καλον τι φης εἶναι, καὶ ώς καλου ἔντος αυτοὐ σὴ διδάσκαλον σαυ- τον πάρέχεις; κάλλιστον μὲν ουν, ἔφη, εἰ μη μαίνομαί γε Ποτερον ουν, ην δ' εγώ, το μέν τι αυτου αἰουχρόν, το δέ
τι καλον, η ολον καλον; πιλον που καλον ώς οἷόν τε μαλιστα. Οἶσθα ουν, τίνες εἰς τα φρέατα κολυμβῶσι θαρρα - 350 λέως; 'Εγωγε, οτι οἱ κολυμβηταί. Ποτερον διότι επίστανται, η δι' αλλο τι υτι επίστανται. πνες απὸ των ιπιπων πολεμειν θαρραλέοι εἰσί; πότερον οἱ ἱππικοί, η οιαφιπποι; Οι ιππικοί. Πνες δε πελτας ἔχοντες; οι πελταστικοί, η οἱ μη; Οι πελταστικοί. καὶ ταλλά γε πάντα, εἰ τουτο ζητεῖς, ἔφη, οἱ ἐπιστημονες των μη ἐπισταμένων B θαρραλεώτεροί εἰσι, καὶ αυτοὶ εαυτῶν, ἐπειδαν μάθωσιν, η πρὶν μαθεῖν. 'ώδη δέ τινας ἐώρακας, ἔφην, πάντων τούτων ἀνεπιστημονας οντας, θαρροὐντας δὲ προς ἔκαστα
Cap. XXXIV. P. ἄφιον γάρ τοι J Coisi. ἄξιον γάρ τι.
V. Sympos. p. 203 D. Respici ad vocis in propatulo est, unde si mactura ἴτας ἐφ' ὼ
explicanda . Argumentatur Socrates hoc modo. Virtus, inquit, ex tua ipsius sententia res est longe pulchemma. Fortitudinern autem ais confidentiar. suandam esse et audaciam. Iam quum confidentia, cum scientia coniun- esse debeat, quoniam alio tuin temeritas et insania foret: sequitur ut confidentia, quae scientia careat, non Sit pro vIr- tuto habenda, et lue demum sortitudo virtutis nomine digna Videatur, quas scientia sit. Ex
his vero deinde colligit fortitudinem scientia et sapientia contineri, ideoque ceteris Virtutilaus non esse contrarIam. Vix est quod moneam, quam captiose haec et conclusa sint.
dem sanus sum; nisi insaniam; p. 343 C το πρῶτον τουασματος μανικον αν φανείη.το μέν τι - το δέ τι καλ. JPhileb. p. 13 C: τὰς μὲν εἶναί τινας ηδονὰς ἀγαθάς, τὰς δέ τι
δέ τι ἄλλο; cons. p. 343 E. Malairitur Ald. Bass. alii το μέν τοι. - εἰς τα φρέατα κολυμβῶσι, qui in puteos ur1nentur. Stasib. P. 350. οἱ πελταστικοί De hoc Ioco V. praefat. P. 19. καὶ αυτοὶ εαυτῶν-η πρὶν μαθειν 4 Extrema liaeo ad lumtur, ut εαυτῶν clarius illustretur: quae ratio etiam p. 350 EObservanda. Similiter de Leg. p. 649 A: αυτον αυτ os ποιει
162쪽
τούτων; Ἐγωγε, η δ' ος, καὶ λίαν γε θαρροὐντας. Ουκολοι θαρραλέοι Ουτοι καὶ ἀνδρεῖοί εἰσιν; Αἰσχρὸν μέντ αν, ἔφη, εχ η ανδρεία ἐπεὶ οὐτοί γε μαινόμενοί εἰσι. Πως ουν, ἔφην ἐγώ, λέγεις τοὐς ανδρείους; ουχὶ τοὐς θαρραλέους εἶναι; Καὶ νῶν γ', ἔφη. οὐκούν ουτοι, η δ' ἐγω, οἱ-τω θαρραλέοι οντες οὐκ ανδρεῖοι, αλλὰ μαινόμενοι φαί- Cνονται; καὶ ἐκεῖ - οἱ σοφώτατοι ουτοι καὶ θαρραλεώτατοί εἰσι, θαρραλεώτατοι δὲ ἔντες ἀνδρειότατοι; καὶ κατὰ τούτω τον λόγον η σοφία αν ανδρεία εἴη; οὐ καλῶς, ἔφη, μνημονεύεις, ω Σώκρατες, ὁ ἔλεγόν τε σαὰ ἀπεκρινόμην σοι. ἔγωγε ἐραπηθεὶς υπὸ σῶ, εἰ οἱ ανδρεῖοι θαρραλέοι εἰσίν, ωμολόγησα ' εἰ δὲ καὶ οἱ θαρραλέοι ανδρεῖοι, ουκηρωτηθην εἰ γάρ με τότε ηρου, εἶπον αν, οτι οὐ πάντες.
τοὐς δὲ ανδρείους ώς - θαρραλέοι εἰσί, τὸ ἐμὸν Ῥοώ- Dγημα, -δαμού ἐπέδειξας, ώς οὐκ ὀρθῶς ώμολόγησα. ἔπειτα
B. ουχὶ τους θαροαλέουςJ τους aut dolendum aut in iovisve mutandum esse suspicatur Sauppius. c. εἰ γάρ με τότε ηρου l Vulg. τουτο ηρου ex eodd. tantum non omnibus mutatum. Vulgatam scripturam tuetur Ast. Prob. Sauppio, sed quum et τουτο et τότε scons. ἐκεῖ paulo ante) ferii possit, meliores codices seg II praeStat.
πρῶτον pλεων εὐθὴς μῶλλον η πρότερον, ubi vid. Stalibati III. B. Πῶς ουν - λέγεις τοῬς ἀνδρείουςJ Phileti. p. 53 D: πῶς τουτω καὶ τίνε λέγεις; ibid. P. 42 Cr ποίας δη καὶ πῶCλέγεις; Phaedr. p. 261 Ar τί καὶ πῶς λέγουσι; Eodem modo h. I. Socrates dicere potuit πῶς ουν
Sed ferinonis anal imitate usus est; ipse enim οὐχὶ τους θαρραλέους εἶναι intellexit ανδρείους, Protagoras autem bis verbis praediculum contineri ratus ex praecedentibus subiectum τους ανδρείους supplevia recteque statim post dicere potuit: εἰ οἱ θαροαλεοι ανδρεῖοί εἰσιν Ουχ ηρωτήθην. - Καὶ νsν γ', εφη 'Etiam nune, inq ut, ita Statuo, int. τους ανδρείους τουςὶ θαρραλέους εἶναι, ei. Ersiger Gr. 50. 3, 1.
te, ut solentia et peritiae a r e a n t. Proxima sic interprotamurr et tamen ex ris, quae dicebamus antea ἐκεῖ), s R-pientissimi qui quo si iam maxima utuntur fiducia, et hac ipsa de causa sunt fortissimi 2 Post οἱ σοφώτατοι in legendo vox inhibenda est pavulesum, ut oυτοι cum sequentibus Verbis coniungatur. Sisim.
Respondet Protagoras ex sunsententia fortitudinem quidem audaciain sibi adiunctam habere, neque tamen eum, qui audax sit, semper esse fortem, ut non sit consequens, quod de audacia vero dici possit, idem eadere in sortitudinem, v. ann. ad p. 35I B. D. τους δὲ ανδρείους -
fortibus autem, eos RudR-cos esse, id quod ego concessi, nullo modo ostendisti mo non re et e conces sisse. Hanc esse sententiam
163쪽
ΡLATONIS τοὐς ἐπισταμενους αυτ ς εαυτῶν θαρραλεωτερους οντας ἀποφαίνεις καὶ μη ἐπισταμενων αλλων, καὶ ἐν τουτρο οίει την ανδρείαν καὶ την σοφίαν ταυτον εἶναι. τουτω-τῶ τρόπω μετιὼν καὶ την ἰσχυν οἰηθείης αν εἶναι σοφίαν.
πρῶτον μὲν γὰρ εἰ ουτω μετιὼν ἔροιό με, εἰ οἱ ἰσχυροὶ
Ε δυνατοί εἰσι, φαίην αν ἔπειτα, εἰ οἱ ἐπιστάμενοι παλαίειν δυνατώτεροί εἰσι τῶν μη ἐπισταμένων παλαίειν καὶ
αυτοὶ αυτῶν, ἐπειδαν μάθωσιν, η πρὶν μαθεῖν, φαίναν ' ταλα δὲ ἐμοὐ ὁμολογήσαντος, ἐξείη αν σοι χρωμένωτοῖς αὐτοῖς τεκμηρίοις τούτοις λεγειν, ως κατὰ την ἐμηνομολογίαν η σοφία ἐστὶν ἰαυς. ἐγὼ δε οὐδαμοὐ Οὐδ' ἐυ--μα οπολογῶ τοὐς δυνατοῖς ἰσχυροῖς εἶναι, τοὐς μέντοι 351 ἰσχυροῖς δυνατούς ου γαρ ταὐτον εἶναι δύναμίν τε καὶ ἰσχύν, ἀλλα το μὲν καὶ ἀπο ἐπιστήμης γίγνεσθαι, την δύναμιν, καὶ ἀπο μανίας τε καὶ ἀπο θυμοs, ἰσχὐν-ἀποφύσεως καὶ εὐτροφίας τῶν σωμάτων. οὐτὰ δὲ κἀκεῖ ου ταὐτον εἶναι θάρσος τε καὶ ἀνδρείαν. ἄστε συμβαίνει τοὐς μεν ἀνδρείους θαρραλέους εἶναι, μη μέντοι τους γε B θαρραλέους ἀνδρείους πάντας ' θάρσος μὲν γὰρ καὶ ἀποτεχνης γίγνεται ἀνθρώποις καὶ ἀπο μοὐ τε καὶ ἀποP. 351. καὶ ἀπο μανίας τε κ. J Vat. S. vinitob. Angel. RI. pro τε habent γε. Sed iid in mox cum ceteris καὶ ἀπο θυμοῖ τε καὶ μανίας. γε utroque Ioeo habot Stob. Flor. 7. 79 verba ἐνὼ-ούδα- μου - ποχων γίγνεται p. 351 B) afferens. ωστε συμβαίνειJ Sic co4 I. praeter Ρaris. B. communi consensu. V. συμβαίνειν. verborum totius disputationis sariem perspicientibus non potest Obscurum esse. Nec dubia est ratio mammatica. Consusae sunt enim duae constructionea. Quie- pe orationem sic ordiens: τους
εἰσί, sola vecta οὐδαμοῖ sπέδειξας in aninio habebat. Sed his quum praemisisset το ἐμον ομο-λὀγημα, superiora veluti negligens deinceps addidit liaec: ώς
tis. cf. p. 320 A. 355 E et Krugor Gr. 50. 11, 19. P. 351. B. θάρσος - ἀκότι χνης γίγν. J Sententia haso
est: Si urinatores in puteos se deiiciunt, quamquam illi quidem rem audent aliis terribilem et periculosam, tamen fortes non dicendi sunt, utpoto urinandi artis periti; nec magis eos qui monte et ira incitati simile aliquid sacera aggrediuntur, sortes dixeris. Fortitudo enim neu in1-petu, qui brevi deservescit, ne Di iti Si by Corale
164쪽
μανίας, ωσπερ η δυναμις, ανδρεία δὲ ἀπὸ φύσεως καὶευτροφίας τῶν ψυχῶν γίγνεται. Cap. XXXV. Λέγεις δέ τινας, ἔφην, ω Πρωταγόρα, τῶν ανθρώπων ευ ζῆν, τους δε κακῶς - Ἐφη. 'ουν δοκεῖ σοι ανθρωπος αν ευ ζῆν, εἰ ἀνιώμενός τε καὶ
ὀδυνώμενος ζώη; Ουκ ἔφη. Tί δ', εἰ ηδέως βιους τον βίον
τελευτησειεν, Ουκ ευ αν σοι δοκοῖ ουτως βεβιωκέναι;
μοιγ', ἔφη. To μὲν αρα ηδέως ζῆν αγαθόν, το δ' ἀηδῶς oκακόν. Εἴπερ τοῖς καλοῖς γ', ἔφη, ζωη ηδόμενος. Π δη, ὼ Πρωταγόρα; μη καὶ σύ, ῶσπερ οἱ πολλοί, ηδέα ἄττα καλεῖς κακα καὶ ανιαρὰ αγαθά; ἐγὼ γαρ λέγω, καθ ο ηδέα
B. τῶν φ NI. γsed est illud Protagorae dictioni aptissimum. Cap. XXXV. o υκ ευ αν σοι δοκοῖ Sic Bodl. Vat. Von. a Paris. B. C. Ambr. Vat. r. Malo vulgo δοκῆ, quod Heindoinus muta-hat in δοκεb' est in mori a. e. o. Veri. Σ. Angel. Do indo servavimus vet. Ioet. ουτως βεβιωκέναι. Nam Ουτως ubi habot τόνωσιν, na animconsonam quidem d abiicit, ut Stati baum notavit: ad Gorg. p. 522 Cet Logg. p. 624B. Aliquot Iibri ουτος. Bericorus Ουτω βεβ. sine codd. suffragiis.
C. ἐγὼ ναρ λέγω, καθ' o Sio eodieos; vulgo Iegebature ανιαρὰ ἀγαθά; Eγωγε. Οἱον λέγεις ' καθ' o κτέ. Belther. et Ast. scripsorunt Ἐγὼ γὰρ λέγω. καθ' o κτέ. D sindo μη et τι habent
Bodl. Vat. Von. Σ. Paris. B. Vind. Flor. b. o. , quod cum Bolchoro et Astio probant editores reoent. Vulg. εἰ μη τι. De negation perversa v. Dindors. ad Xonoph. Mem. ΙΠ. s. 6 et tuiti sunt vulgatain scripturam Stalibauin et TuricenS.
arte ulla continetur, quae suis quaequo finibus circumscripta est, sed ex universa hominis natura animique consorinatione nascitur Miluo omnibus vitae et locis et temporibus constans est et
stabilis. De εὐτροφω τῶν ψυχῶν V. p. 313 C. Cap. XXXV. Λέγεις δέ τι -
νας Socratos quum ad Protagorna argumentationem quac diceret, non haberet, aliam instituit disputationem, qua sophistam rosularet, qui statuerat sortitudinem propterea, quod Saepenumero ab imperuis, iniustis ot petulantibus hominibus Θxercere tun a ceteris virtutibus plurimum durorro. Nunc enim do et nominem sua sponte terribilia aut periculosa appetera ae suseipere, ideo quo sortitudinem cum scientia coniunetam esse; ignaviam reman Eomitione carere. Ex qua ra quum intolligi arbitro-tur fortitudinem solontia remunao sapientia contineri, mirandum non est, quod eorum improbat iudicium, qui imperitissimos quosqua etiam fortissimos esse opinabantur. Haeo fero Stall-
quidem in robus honestis iucunda vita versatur. Sio respondot Protagoras iucundum, ut vulgo in-touigitur, Recipiens; sed Socrates id iucundum essa aut recte dici negat, quod in iniucundum Vertat, ut non mirum sit ab eo iucundum a bono non distin i.
hoo dico s. hoc mihi volo: quatenus iucunda sunt, nonnis eatenus
sunt bonu, si non aliud quia inde eveniat in. e. nulla si prae-Diuitigoo by Corale
165쪽
D εφη, ἀπλῶς -τως, ώς συ ἐρωτας, εἰ ἐμοὶ ἀποκριτέον ἐστίν, ώς τα ηδέα τε ἀγαθά ἐστιν ἄπαντα καὶ τα ανιαρὰ κακά ' ἀλλά μοι δοκεῖ - μόνον προς την νυν ἀπόκρισιν ψοὶ ἀσφαλέστερον εἶναι ἀποκρίνασθαι, ἀλλὰ καὶ προς πάντατον ἄλλον βίον τον ἐμὸν, οτι ἔστι μὲν ἀ τῶν ηδέων Ουκῆμιν ἀγαθά, ἔστι δ' αυ -ὶ δ τῶν ἀνιαρῶν Ουκ εστι κακά, ἔστι δ' ἄ ἐστι, καὶ τρίτον ἁ συδέτερα, -τε κακὰ τ' ἀγαθά. υδέα δὲ καλεῖς, ην δ' ἐγώ, - τα ηδονῆς Ε μετέχοντα ἡ ποιο ντα ηδονήν; Πάνυ γ , ἔφη. -υτο τοίνυν λέγω, καθ' oσον ἡδέα ἐστίν, εἰ oυκ ἀγαθά, την ηδονὴν αυτὴν ἐρωτῶν εἰ -κ ἀγα ν ἐστιν. ὀσπερ συ λέγεις, ἔφη, εκάστοτε, ω Σώκρατες, σκοπώμεθα αυτό, καὶ ἐὰν μὲν προς λόγον δοκῆ εἶναι το σκέμμα καὶ το αυτο
φαίνηται ἡδυ τε καὶ ἀγαθόν, συγχωρησόμεθα ' εἰ δὲ μη, τότε ξδη ἀμφισβητήσομεν. Πότερον ουν, ην δ' ἐγώ, συβσυλει ἡγεμονευειν τῆς σκέψεως, ἡ ἐγὼ ἡγῶμαι; Aίκαιος,
ἐφη, συ ἡγεῖσθαι συ γὰρ καὶ κατάρχεις του λόγου '352 ουν, ην δ' ἐγώ, τῆ δέ πη καταφανὲς αν ἡμῖν γένοιτo; περ εἴ τις ἄνθρωπον σκοπῶν ἐκ του εἴδους ἡ προς υγίειαν ἡ προς ἄλλο τι τῶν του σώματος ἔργων, ἰδὼν τὁ πρόσωπον καὶ τὰς χεῖρας ἄκρας εἴποι, μι δή μοι ἀποκαλυψας καὶ τὰ στήθη καὶ τὸ μετάφρενον ἐπίδειξον, ἶνα
D. ἀσφαλέστερον - ἀποκρίνασθαι J Sio eodd. plurimi
atquis optimi. V. ἀποκρίνεσθαι.
Ουσε ἔστι κακά, ἔστι α ἐστι, καὶ J Vett. editt. Ουκ ἔστι
κακα' ἔστι-α ἐστι καὶ τρίτον, sine sensu, queIn mutatR interpunctione restituit Seli eierana liems.
E. Λίκαιος, ἔφη, συ ἡγεῖσθαι J Ven. Σ. Paris. B. C. Hor. R. b. e. o. Auibros. Angel. Barb. Pal. 2ίκαιος εI, ἔφη, σο ῆν. sentem iucunditatam soquatur δὲ - α ἐστιν ἀγαθά, καὶ molestia), et minus tristia, nonna ανιαρά, α ἐστι κακά, cf. p. 334 A. eodem ni do quoad tristi', 'ala E. ἐαν ρὲω προς λόγον sunt' Ad verba καθ' o ἡδέα In his προς λόγον est rationi
ἐστίν Hsinitor . voluit τὰ conveniens cf. ann. ad p. 343D; ζεια, quod alioquin non nisi deinde to σκέμμα non est quae δέα ἄττα illa, quae invia Pro- stio ipsa, sed res h. e. sentenciatagoras visa erant, intollies pos- tua Socratis) quae in quaestio-
sent. Sed nune de in uncio uni- nem venit.
verso Ioqui Socratem et por so συ γὰρ - λόγουJ tu on impatet et proxima ver in τὰ ανιαρά hune de rebus iucundia sua Eueel Rrant. pisti somnonem; tu huius D. ἔσει δ' ἄ ἐστιJ Η. e. ἔστι disputationis auctor es. Ad
166쪽
ἐπισκεψωμαι σαφεστερον ' καὶ ἐγὼ τοιουτόν τι ποθῶ προς την σκέψιν ' θεασάμενος, Θι -τως ἔχεις προς το ἀγαθον καὶ το ηει, δέομαι τοιουτόν τι εἰπεῖν, ' Ιθι δημοι, ω Πρωταγόρα, καὶ τοδε της διανοίας ἀποκάλυψον, B πῶς εχεις προς ἐπιστημην; πότερον καἰ τουτό σοι δοκεῖ - ωσπερ τοῖς πολλοῖς ανθρώποις, η αλλως ; δοκεῖ τοις πολλοῖς περὶ ἐπιστημης τοιουτόν τι, -κ ἰσχυρόν, ουδ' ηγεμονικόν, ουδ' ἀρχικον εἶναι ' ουδὲ ως περὶ τοιουτουαυτου ἔντος διανοούνται, ἀλλ' ἐνουσης πολλακις ἀνθρώπω ἐπιστημης, ου την ἐπιστημην αυτου αρχειν, ἀλλ'
αλλο τι, τοτὲ μὲν θυμόν, τοτὲ δε ηδονήν, τοτὲ δὲ λυπην, ἐνίοτε δὲ ἔρωτα, πολλακις δὲ φόβον, ατεχνῶς διανοούμενοι περὶ τῆς ἐπιστήμης, ῶσπερ περὶ ἀνδραπόδου, περιελ- Cκομενης υπὸ των αλλων απάντων. ἄρ' ουν καὶ σοὶ τοιου-
τόν τι περὶ αυτῆς δοκεῖ, ἡ καλόν τε εἶναι ἡ ἐπιστήμη καὶ
οἷον αρχειν του ἀνθρωπου, καὶ ἐάνπερ γιγνώσκn τις τἀγαθὰ καὶ τα κακά, μη αν κρατηθῆναι υπὸ μηδενος, ἄστεαλε' ἄττα πράττειν ξ ἀ αν ἡ ἐπιστήμη κελευη, ἀλλ' ἱκα-
P. 352. B. ουδὲ ώς περὶ τοιουτουJ V. ουδὲ ωσπερ τοιουτου, quod emendavit Boethh. in Min. et in p. 120. consentientibus libris Bodi Vat. Venet. Σ. Vindob. V. ann. ad p. 337 E.
η λ επιστ. Stephan. dedit ἡ α αν ἐπιστ. Quod nos scripsimus, Θ venet. Vat. r. aliis dedit; Behker. Sauppius subtiliter coniecit ἰ αν ἡμιστ. Sed nos liano crasin, quam eandem Iam Sinlibaum qilibusdam locis veluti Gorg. p. 486 E admisit, minus probamus, quum Platonem crebram VOeum concursionena non modo non sugisse, sed de industria saepe hiulca oratione iisum esse iam Cicero animadverterit Orat.
44, 151). v. ad p. 352 D ann. δίκαιος συ int. εἶ, de qua ellipsi V. ad Gorg. p. 487 D. Statu . P. 352. καὶ ἐγὼ τοιουτόν
et ι ποθῶ - ' θεασάμενος κ. v. 1. J Rursus haec: θεασάμενος κτέ., Per epexegesin addita sunt. v. p. 343 D. ibique RI not. - Ο τι Ουτως ἔχεις προς τ., te ita sentare de bono, iucundo.
cf. Synap. 174 A: πῶς tχεις προς eo ἐθέλειν κτε. Staim. B. πότερον καὶ τουτό σοι δοκειJ Η. e. πότερον καὶ περὶ τουτου περὶ ἐπιστημης) σοι δοκεῖ. Respicit ad p. 361 C: μὴ καὶ συ, ωσπερ οἱ πολλοί, ἡδέα
ἄττα καλεῖς κ. τ. 1. Constructio eadem est Phaedr. p. 234 C: τί σοι φαίνεται - ὁ λόγος ', i. e. περὶ του λόγου. Menon. p. 82 E. Phileb. p. 22 A, ubi V. Rnnot.
Iatum , ut inis. p. 357 C. Theaet. p. 145 D. Phaed. p. 88 A. Do Republ. VIII. p. 562 B. al. Malib. c. περὶ της ἐπ. - περιελκομένηςJ Ηne referenda sunt verba Aristoteris Eth. Nic. VII. 3: ἐπιστάμενον μὲν ουν ου φασί τινες οἷόν τε εἶναι ἀκρατη .
ῶς ωετο Σωκράτης, αλλο τι κρατεῖν καὶ περιέλκειν αυτὸν ἄσπερ
167쪽
νην εἶναι την φρόνησιν βοηθεῖν τ- ἀνθρωπ'; Και δοκεῖ, ἔφη, ωσπερ συ λέγεις, ω Σωκρατες, καὶ αμα, εἴπερ τω D αλλω, αἰσχρόν ἐστι καὶ ἐμοὶ σοφίαν καὶ ἐπιστημην μηουχὶ πάντων κράτιστον φάναι εἶναι τῶν ἀνθρωπείων πραγμάτων. Καλῶς γε, ἔφην ἐγώ, συ λέγων καὶ ἀληθῆ. οἶσθα ουν, οτι οἱ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων ἐμοί τε και σοὶ Ου πείθονται, αλλα πολλούς φασι γιγνώσκοντας τὰ βέλτιστα Ουκ ἐθέλειν πράττειν, ἐξον αυτοῖς, ἀλλα ἄλλα πρά- τειν. καὶ Oσους δ' ἐγὼ ηρόμην, o τι ποτὲ αἴτιόν ἐστι
E τούτου, υπὸ ηδονῆς φασιν ἡττωμένους ξ λύπης ἡ ἄν νῶν
δη ἐγὼ ἔλεγον, υπό τινος τούτων κρατουμένους ταῶτα ποιεῖν τοὐς ποιοῶντας. Πολλὰ γὰρ οιμαι, ἔφη, ῶ Σώκρατες, καὶ ἄλλα οὐκ ὀρθῶς λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι. Ἱθι δὴ μετ' ἐμου ἐπιχείρησον πείθειν τους ἀνθρώπους και διδάσκειν ο ἐστιν αυτοῖς τούτο το πάθος, ο φασιν υπο τῶν
353 ημνῶν ηττῶσθώι καὶ ου πράττειν διὰ ταὐτα τὰ βέλτιστα, ἐπεὶ γιγνωσκειν γε αυτά. ἴσως γὰρ ἄν, λεγόντων ημῶν,
ὁτι οὐκ ὀρθῶς λέγετε, ἁ ἄνθρωποι, αλλὰ ψεύδεσθε,
ἔροιντ' ἄν ἡ ς' Πρωταγόρα τε καὶ Σωκρατες, εἰ μή ἐστι τοὐτο - πάθημα ηδονῆς ἡττῆσθαι, ἀλλα τί ποτ ἐστί, καὶ τί υμεῖς αυτό φατε εἶναι; εἴπατον ἡμῖν. Τί δέ, ω Σωκρατες, δεῖ ημῆς σκοπεῖσθαι την τῶν πολλῶν δόξαν Β ἀνθρώπων, οῖ ὁ τι ἰν τύχωσι, τοὐτο λέγουσιν; οἶμαι, ην
ἀνδράποδον; cf. a id p. 342 C. 344 C. 358 D. D. αἰσχρόν ἐστι .. μὴ ουχὶ . . φάναιJ Post αἰσχρόν ἐστι, αἰσχύνη ἐστί, αἰσχύνομαι, quum
in iis lateat negatio, multo fre- tuentius μὴ ov quam simplox μή cum infinitivo coniungitur. Etenim αἰσχρόν ἐστι sero idem estat illo ου καλόν ἐστι. v. Stati bauin ad Thestet. p. 151 D et Krngor Gr. 67. 12, 5. καλῶς γε - συ λέγωνJ Fro-quens rospondondi ratio. V. ad Gorg. p. 451 D at Symp. 174 E. Addondum vero B superioribus: σοφίαν φὴς κρατιστον εἶναι τῶν ἀνθρωπείων πραγμάτων. Quod καλῶς - καὶ ἀληbῆ coniunctum Iegitur, eodem modo Phaodon.
tum saepius obviiim nolui tollere Iibris invitis. Euthyphr. p. 10 Ceφιλεῖται υπὸ ων φιλεῖται.
Persona hominum, qui da hac re iudicaro dicuntur, eamque ob causam ἐπεὶ eum infinitivo eou- iungitur. V. Phaedori. p. 109 E et Κruster Gr. 55. 4, s. .
θημα κ. τ. 1. J si hoo non est voluptati ac umberct, at quidnam tandem est' Do
ἀλλά post εἰ μή inato v. Stail
168쪽
δ' ἐγω, εἶναί τι ημῖν τουτο πρει το ἐξευρεῖν περὶ αν δρείας, προς ταλλα μόρια τα τῆς αρετῆς πῶς ποτ ἔχει. εἰ
ουν σοι δοκεῖ ἐμμένειν οἷς αρτι ἔδοξεν ἡμῖν, ἐμὲ ἡγήσασθαι, ἡ οἶμαι αν ἔγωγε κάλλιστα φανερὸν γενέσθαι, επου εἰ δὲ μὴ βουλει, εἴ σοι φίλον, ἐῶ χαίρειν. 'Aλλ', ἔφη, ὀρθῶς λέγεις καὶ πέραινε, ἄσπερ ἡρξω. Cap. XXXVI. Πάλιν τοίνυν, ἔφην ἐγώ, εἰ ἔροιντο ἐμῆς, Tr ουν φατε τούτο εἶναι, ο ἡμεῖς ῆττω εἶναι των Cηδονῶν ἐλέγομεν; εἴποιμ' αν ἔγωγε προς αυτοὐς ώδί' 'Aκούετε δή ' πειρασόμεθα γὰρ ὁμῖν ἐγώ τε καὶ Πρωτα - ρας φράσαι. ἄλλο τι γάρ, ἁ ἄνθρωποι, φατὲ ἡμῖν τοὐτογίγνεσθαι ἐν τοῖσδε; οIον πολλάκις υπὸ σίτων καὶ ποτῶν καὶ αφροδισίων κρατουμενοι ἡδέων ὁντων, γιγνώσκοντες, ὁτι πονηρά ἐστιν, ὁμως αυτὰ πράττειν; Φαῖεν αν. -
κοὐν ἐροίμεθ' αν αυτοῖς ἐγώ τε καὶ σὐ πάλιν, Πονηρὰ δὲ αυτὰ πῆ φατε εἶναι ; πότερον ὁτι την ηδονὴν ταύτην ἐν Dτῶ παραχρῆμα παρέχει καὶ ἡδύ ἐστιν ἔκαστον αυτῶν, ἡ
ι εἰς τον ἴστερον χρόνον νόσους τε ποιεῖ καὶ πενίας καὶ ἄλλα τοιλτα πολλὰ παρασκευάζει; ἡ κῖν εἴ τι τούτων εἰς το ἴστερον μηδὲν παρασκευάζει, χαίρειν μόνον ποιεῖ,
Cap. XXXVI. P. 353. C. Tί ουν φατε τ.J Pro τί BodI. Vat. Par. BCE. alii habent Deitida pro ἐν τοῖσδε vide ne scribendum sit ἐν τοιοῖσδε.D. ῆ κῶ ν εῖ τι τουτων κ. τ. 1.J Steplian. dedit: η καν et τι τούτων εἰς το ὐστερον μηδὲν παρασκευάζη, ναίρειν δ' ομως ποιεῖ; το δ' ἀμαρτόντα χαίρειν του κακου ποινη εχ ἄν; Ediu. Ald. et Bass.: ἡ καν εῖ τι τουτων εἰς τὸ .ύστερον eηδὲν- παρα σκευάζει, χαίρειν δὲ μόνον ποιεῖ, ομως δ' αν κακα η, οτι μαθόντα χαίρειν ποιεῖ καὶ Oπη ovν; Eodemquo modo haeo vorba in co-M τυχωσιν inteli. λέγοντες. Crit.
p.. 181 B: ἐξεργάζεται o τι αντυχη. Stalib. Plato ipso-Αἄρ-naeo p. 217 C), quo nemo magisae turpius hunc philosophum vituperavit, nullo iudicio interposito scripsisse dicitur oττι κεν
πεῖσθαι τ'ν τῶν πολλῶν δόξαν εἶναί τι ημει προς τὸ ἐξευρεῖν περὶ ανδρείας, πῶς ποτ' εrει προς ταλλα ρόρια τα τῆς αρετῆς. B. εἰ ουν σοι δοκεῖ Quod si igHur tibi piae et
in iis stare a. Ea tenere, quae Paullo anto nobis visa sunt, Videli et ut Ego pras-BRIn Θto. Criton. p. 50 A: καὶ
ἐμμένομεν οἴς ώμολογήσαμεν δικαίοις ουσιν; Do Rep. I. 345 B. Staim.
169쪽
ομως δ' αν κακὰ ην, ora παθόντα χαίρειν ποιεῖ καὶ οπη- ουν; ἄρ' οἰομεθα ἄν αυτούς, ω Προταγορα, ἄλλο τι ἀποκρίνασθαι, η οτι ου κατὰ την αυτης της ημνης της παρα-E χρημα. ἐργασίαν κακά ἐστιν, ἀλλα διὰ τὰ ἴστερον γιγνόμενα, νοσους τε καὶ τἄλλα; Ἐγὼ μὲν οἶμαι, ἔφη ο Πρωταγόρας,
τοὐς πολλους αν ταυτα αποκρίνασθαι. Ουκουν νόσους ποιούντα ανίας ποιει, καὶ πενίας ποιουντα ανίας ποιεῖ;
ομολογοῖεν αν, ώς θωμαι. Συνεφη ὁ Πρωταγόρας. --κουν φαίνεται, ω ἄνθρωποι, ἡμῖν, ως φαμεν ἐγώ τε καὶ Πρωταγόρας, δι οὐδὲν ἄλλο ταυτα κακὰ ὁντα η διότι εἰς
354 ἀνίας τε ἀποτελευτα και ἄλλων ηδονῶν ἀποστερεῖ; ομολογοῖεν ἄν. Συνεδόκει ημῖν ἀμφοῖν. Ουκουν πάλιναν αυτοὐς το ἐναντίον εἰ ἐροίμεθα, ἄνθρωποι, οἱ λέγοντες αυ ἀγαθὰ ανιαρὰ εἶναι , ὰρα - τὰ τοιάδε λέγετε,
dicibus Iemntur, nisi quod Coisi. Par. E et Bactemn. pro παρασκευα- ζει et ποιει exhil erat παρασκευάζη et ποιῆ, et pro κακὰ η omnes eraeter Vat. et κακὰ ην. Nattinarisi De Plat. Protag. p. 32 pro η vel coniecit εχ, ut iam correctum est in Venet. Σ probante Sauppio. Pro μαθεντα C. F. Hermann scripsit παρόντα, quod Vecto memorasse satis est, Stain aum μαθόντα mutandum esse in παθόντα vidit, sed locum minus recte sic interpretatus est: 'quia faciunt, ut quis quomodocunque affectus gaudeat; i. o. quia faciunt, ut qui gaudeat, is afficiatur sensibus quibuslibet, etiam turpibus et pariam honestis . παθόντα reposuit Sauppius, sed o τι παθόντα scripsit et Vim locu- . tionis τί παbG Κruger Gr. 56. 8, 3) huc quadrare M bitratur. quae in codicibus scripta exstant, μαθόντα ferri nequit. Astius quidem Ficini interpretationem
defendit, qua μαθόντα reddidit' comoscentem hominem ; sed scientiae hic locus nullus est. Alii o τι μαθόντα interpretati sunt' cur tandem de qua simi-ficatione latius formulae V. ΗeT- mann ad Aristoph. Nub. p. XLVI
sqq. Quid inde ad loci intelligentiam lueremur, non perspicio. Mihi παθόντα verissimum Videtur estque accusativus singula- Tis, qui numerus in sententia generali nihil habet offensionis, et oratio supplenda e8ι pronomine αυτά i. e. τα ηδέα, de quibus agitur. Praeterea ad παθόντα intelligi potest τινά, do quo genere loquendi Stalibatim dixit ad Criton. p. 43B. Phaedon. P. 59 AM. 61 E. 63 D. Part1c. ἄν post καν εἰ, de quo V. p. 328 B, repetita est, ut Gorg. 514 D, et ut saepe, apodosi additum. V. supra p. 313Α et p. 325 C. Locum igitur in Latinum sic verteris: an iucunda, etiamsi nihil talo in posteriam asserunt sed gaudero tantum faciunt, tamen maIRSunt, quod ita i. e. iucunde affectum
tiono'. Ultimis lotur verbis ali
quanto accuratius eadem senten
tia exprimitur, quae inest in praecedentibus χαιρειν μόνον
ποιει. Et Socrates, quum iucundum ac bonum idem esse Vallet, Vere iucundum perpetua ac plenis iucunditate hominem perfundere recte potuit statuere.
ἐστινJea non propter ipsam, quae in praesenti percipi
P. 354. YZ ἄνθρωποι, οι λεγοντ ες J o Vos, qui dicitis
P. 337 Cr g ανδρες οἱ παρόντες.
170쪽
οἷον τά τε γυμνάσια καὶ τὰς στρατείας καὶ τὰς υπο των ἰατρῶν θεραπείας τας δια καυσεών τε καὶ τομῶν καὶ φαρμακειῶν καὶ λιμοκτονιῶν γιγνομένας, Θι ταπιτα ἀγαθαμέν ἐστιν, ανιαρὰ δε; - φαῖεν αν. Συνεδόκει Πότερονουν κατὰ τόδε ἀγαθὰ αυτὰ καλεῖτε, στι ἐν τῶ παραχρῆμα Βομνας τὰς ἐσχάτας παρέχει καὶ ἀλγηδόνας, η οτι εἰς τονυστερον χρόνον υγίειαί τε ἀπ αυτῶν γίγνονται καὶ ε υεξίαι τῶν σωμάτων καὶ τῶν πόλεων σωτηρίαι καὶ ἄλλων ἀρχαὶ καὶ πλουτοι; - φαῖεν αν, ώς ἐγῶμαι. Συνεδόκει.
υτα δε ἀγαθά ἐστι δι' ἄλλο τι η οτι εχ ηδονὰς ἀπο- τελευτὰ καὶ λυπῶυ ἀπαλλαγάς etε καὶ ἀποτροπάς; ἡ ἔχετέ τι ἄλλο τέλος λεγειν, εἰς o ἀποβλεψαντες αυτὰ ἀγαθὰ κα- Cλεῖτε, αλλ' η ηδονάς τε καὶ λυπας , - ουκ αν φαῖεν, ώς θωμαι. δ' ἐμοὶ δοκεῖ, ἔφη ὁ Πρωταγόρας. κουν την μεν ημνην διώκετε ώς αγαειν ἄν, την δὲ λύπην φεύγετεώς κακόν; Συνεδόκει μ' ἄρα ηγεῖσθ' εἶναι κακόν,
P. 354. τὰς διὰ καυσεών τε καὶ τομῶν J V. τὰς διὰ τῶν κ.
Sed τῶν oni. codd. fere omnes. B. v γίειαί τε απ αυτῶν J V. πιεῖαί τε, contra usum Atti corum. V. PorSOII. ad Eurip. Orost. v. 229. Mox τῶν πόλεων σωτηρίαι codd. plurimi atqne optimi pro τ. π. σωτηρία. Dein Flor. b καὶ τῶν
αλχων ἀργιαί. Hoindoreus aut.ἄλλων deleri aut ἄλλαι scribi voluit. C. αλλ' η ηδονάς aecessu do Stephani coniectura. φεύγετεώς κακόν; Συνεδ. J Post κακόν Cormarius iudicabat
inserendum esse φαῖεν ἄν, ut in superioriinias faciunt. Et expressu illud Ficiniis etiam hoc Ioco. Sed quum illo interdum Itinerius in Platona interpretando vorsutus sit, neque ullia necessitas Cogat ad faciendam mutationem, in tanta librorrum consensione Vulgatam
B. καὶ α λλων ἀρχαίJ Ma Ioconiecit Ho in dorsius καὶ ἄλ- ι ἀρχαί. Rocto enim Astius: ἄλλων αρχαί non sunt imperia in
alios sed in alias, int. civitates; sensus igitur hic est: at quod hoo quoquo efficiunt, ut civitates non solum ipsae salvae sint, sed in alias quo lite imperium habeant.
Satis trita ost vocis ἀρχή con- ναμιν ἡντινοῶν. C. ἀλλ' η ηδονάς τε καὶ 1.4U. ad Apol. Socr. p. 34 C. ad Phaedon. p. 81 B.
tum ost. Debebat enim proprio esse ii σαν. De Ropubl I. p. 354Cr τὸ δίκαιον μη οἶδα -, εἴτε αρετή τις ουσα τυγχάνει. Gorgia