장음표시 사용
151쪽
πάντας δ' επαίνημι καὶ φιλεωεκών οστις ερδύμηδεν αἰσχρόν ἀνάγκst δ' ουδὲ θ εο ὶ μάχονται. καὶ τουτ' ἐστὶ προς το αυτὸ τοὐτο εἰρημένον. ου γὰρ ου - τως ἀπαίδευτος ην Σιμωνίδης, ωστε τούτους φάναι μαινεῖν, ος ἄν εκὼν μηδὲν κακον ποιῆ, ώς οντων τινῶν, οῖ ἐκόντες κακὰ ποιουσιν. εγὼ γὰρ σχεδόν τι οἶμαι τολο, γιουδεὶς των σοφῶν ἀνδρῶν ηγεῖται -δένα ἀνθρώπων
Post . melio. p. 871 'vel ἐπὶ δ' seribi vult. Nobis negatio aliqua, veluti Ουποθ', requiri videtur. v. p. 346 D D. πάντας δὲ ἐπαίνημι J V. ἐπαινοῖμι. Bodl. Vat. ἐπαίνημιν. Alii ἐπαινῆμιν. Venet. Σ. ἔπαινημι, quod iam Stephanus rest uendum vidit. ποτ' ἐγω τ. μ. γ. -J Quo circa nunquam ego, id quod
fieri non potest quia erens, in astra in irritam spem aevi P a r te In Proiiciam, quaerens Virum plano into- graim inter nos, Iatae quicunque fraIgia his vos imur torrae: tum vobis, quum invenero, indieabo. Voc. κενεάν pertinet ad μοῖραν αἰῶνος, et dictum est per prolepsin, uisit: ωστε κενεὰν εἶναι, h. e. frustra. De hac prolepsi v. ad Tim. p. 72 D et supra p. 327 C. istud πανάμωμον ανθρωπον Per appositionem additum est illis: τῖμ η υενέσθαι δυνατόν. -Vema ευρυεσοὐς οσοι καρπὸν αἰνυμεθα Σθονός ob oculos halniit Horat. Od. II, 14, 10: Quie unque
iudies valolconario ad Eurip. Hippolyt. V. 131, qui plura in hane sententiam collegit. ἔπειθ' ἡμῖν ευρὼν h. e. ευρῶν ἔπειθ' ἡμῖν. ἔπειτα sic Participio praemissum illustravit Hermann. Aristoph. Nubb. v. 857. Statib. Cons. Sind.. Ne n. VII. 55r τυχεῖν ἔν' αδύνατονευδαιμονίαν απασαν ἀνελόμενον ' οὐκ hω εἰπεῖν, τίνι τοὐτο Μοῖρα τέλος ἔμπεδον ωρεξε.D. ἐπεξέρχεται - ρημα τιJ dictum - persequitur ot quasi hostiliter aggre
πάντας δὲ ἐπαίνημι οστις Sio οστις et δς
αν saepe ad pluralem numerum referuntur. Μox: ἄστε τούτους
φάναι ἐπαινεῖν, o ς ἄν λῶν μ' -δὲν κακὸν ποιῆ. P. 345 Erος αν μη κακα ποιὴ εκών, του - των φησὶν ἐπαινέτης εIναι, ubi vulgo τούτου edebatur. Do Republ. VIII. p. 566 D: ἀσπάζεται πάντας, φ αν περιτυγχάνη. Ibi IV. p. 426 B. Sed plurima huius generis exempla congesseriInt He indor rius ad h. I. ot Astius ad Legg. p. 63. - ωστις ἔρδη dictum pro vulg. οστις ῖν ἔρδη. Solent enim relativa apud poetas cum coniunctivo construi omissa ἄν particula. V. ad Gorg.
p. 484 E. Stasib. . α νάγκη δ' οὐδὲ θ εο ὶ μάχονται J Simonidis hoc dicium, quod as Diogeno Laert. I, 77 Putaeo tribuitur, in PrOVer bium abiit. V. Legg. V. p. 741 A. VII. p. 818. C. D. Ririor alius. ad Oppian. CDioget. p. 223. S p a n- hem. ad Callim. Hymn. in Dei. v. 122. Stant ei. ad AeschyI. Proni. 105 A. Μ eine te ad Monandr. et Philem. Fragm. p. 367. Zenob. I, 85. Schol. Rusnken. p. 230. Malib., ουδένα ἀνθρώπων ε κόν Diuitia
152쪽
εκόντα ἐξαμαρτάνειν , οὐδὲ αἰσχρά τε καὶ κακα ἐκόντα ερ- Eγάζεσθαι, ἀλλ' ευ ἴσασιν, οτι πάντες οἱ τα αἰσχρὰ καὶ
κακα ποιῶντες ακοντες ποι σι. καὶ δη καὶ ὁ Σιμωνίδης-χ - αν μη κακα ποιῆ εκών, τούτων φησὶν επαινέτης εἶναi, ἄλλα περὶ εα-οὐ λέγει τἀτο το εκών. ηγεῖτο γὰρ ἄνδρα καλον κἀγαθον πολλάκις αυτον επαναγκάζειν φίλον
τινὶ γίγνεσθαι καὶ επαινέτην, οἷον ἀνδρὶ πολλάκις συμβῆ- 316ναι μπέρα η πατέρα ἀλλόκοτον η πιαρίδα η ἄλλο τι των
τοιουτων. τους μὲν ουν πονηρούς, οταν τοι τόν τι αυτοῖς
συμβῆ, ωσπερ ἀσμένους ὁραν καὶ ψέγοντας ἐπιδεικνύναι
καὶ κατηγορεῖν τχῖν πονηρίαν τῶν γονέων η πατρίδος, ῖνα αυτοῖς ἀμελοῶσιν αυτῶν μη ἐγκαλωσιν οἱ ἄνθρωποι μηδ' oνειδίζωσιν, οτι ἀμελούσιν, ωστε ἔτι μῶλλον ψέγειν τε Βαυτους καὶ ἔχθρας εκουσίους προς ταῖς ἀναγκαίαις προσ-
E. τούτων φοσὶν ἐπαιν. J Sie Boiu. Vat. Venet. Σ. Parisa. B. C. E. FIor. a. b. e. o. Ambr. Angel. Barberi . Palat. et n. Pr. m. CoisI., a se . Inan. Venet. a . Vulgat. τούτου servavit Belcheriis. Paullo ante veri. editt. ος αν μὴ τὰ κακά. Articulum Uanot. a X. recto omittunt. P. 346. καὶ ἐπαινέτη Η Ρost haec in veti. editt. et in eo dicibus omnimis leguntur verba φιλεῖν καὶ ἐπαινεῖν, quibus i tuis interpretatus est φίλον γίγνεσθαι καὶ ἐπαινέτην. Delenda esse iam vidit Orouius, interpres Germ. a. 1783ὶ p. 483. Σαν τοιουτόν τι αυτ. J V. τι τοιουτον. Illud Bod1. Vat. Vind. exhibent. B. πρὸς ταῖς ἀναγκαίαις προστ.J Codd. omnes ἀνάγκαις, eorr. Heus lius Specim. erit. p. 73. Proxima verba καὶ ἐπαινεῖν ἀναγκάζεσθαι in vitii suspicionem vocat Sauppius. τα Celebratissima haee Socratis sententia ost, neminem Sua sponta esse malum, sed quieun quo improbo faciat, eius animum ignorantia esse obseuratum; resinfra p. 352 C accuratius disseritur. cf. da Leg. p. 731 C. Gorg. p. 509 E. Hipp. L p. 296 C. Aptissimo Sauppius Epicharinum laudavit, apud quom Horeulos: Ἀλλὰ μὰν ἐγὼ ἀνάγκα ταυτα πάντα ποιέω . O uαι. δ', οὐδεὶς ἔκων πονηρὸς Ουδ' ἄκων μάκαρ . Quibus verbis etsi externam tantum conditionem ne fortunam, qua Hercules utebatur, si ificasse videtur, tamen acrioris vir ingenia ut ad animum haec transferret, moveri potuit.
Behκer. Aneod. Graec. I. 14 ab ἄλλος et κότος i. e. τρόπος, ηθος, ὀργή, derivat, ideoque proprio eum significaro dicit, qui est alius indolis, quam qu ne natura ei vel inest vel in-
ossa debet. Verissime autem addit: κυρίως μεν ουν OL TOπνουν βεβλαμμένοι καὶ ἔμπληκτοι
ἀλλόκοτοι καλουνται. Hoc loco significat saevum, sero CBIn.
ναι, Vitu parando rem redis dero manifestam. - ωστε
etiam, quam par Sit, Eos vitu-- perent et praeter necessR-rias inimicitias etiam Voluntarias suscipiant. Staim.
153쪽
ΡLATONIS τιθεσθαι ' τους δ' ἀγαθους ἐπικρυπτεσθαί τε καὶ ἐπαινεῖν ἀναγκάζεσθαι, καὶ ἐάν τι οργισθῶσι τοῖς γονεωσιν η πατρίδι αδικηθέντες, αυτ ς έ- ως παραμυθεῖσθαι καὶ διαλλάττεσθαι προσαναγκάζοντας ἐαυτους φιλεῖν τους εαυ-
τῶν καὶ ἐπαινεῖν. πολλάκις δέ, οἶμαι, καὶ Σιμωνίδης η -
σατο καὶ αυτος η τυραννον η αλλον τινὰ των τοιουτων
ἐπαινέσαι καὶ ἐγκωμιάσαι Ουχ επιόν, ἀλλ' αναγκαζόμενος. C ταυτα δη καὶ τῶ Πιττακῶ λέγει, οτι Ἐγώ, ω Πιττακέ, ου
δια ταυτά σε ψέγω, ὁτι εἰμὶ φιλόψογος ' ἐπεὶ ἔμοιγ' ἐξαρκεῖ δς αν μη κακος Πμηδ' αγαν ἀπάλαμνος, εἰδώς τ' ὀνησίπολιν δίκαν υγιης ἀνήρ ου μιν ἐγὼ μωμησομαι - γάρ εἰμι φιλόμωμος των γὰρ ηλιθίων απείρων γενέθλα,
C. εἰδώς τ' ὀνησίπολιν δικανJ Sie do praeclara Godo redi
Hermanni eonte turn edit. recent. OInues. Libri: εἰδώς γε ο νησειστόλιν δίκαν. Dein Schielemnachero debetur oυ μιν ἐγώ μ. Nam eo lil. eum veri. ediri. ου μην ἐν.ηλιθίων α πείρων γενέθλαJ Sio codd. omnos. Vett.ηλιθίων ἄπειρα γένεθλα.
B. Eαυτους παραμυθει - σο'αι J H. o. affectus suos se dure ne trami uiri os reddere. v. Phaedon. p. 70 B. Socrates ipso hoc praeceptum, quis monet, ut domesticorum et patrias suae quis Ilio iniurias aequo aninio ferat, quum tota vita diligenter seminit, itim morte con-nmnavit. προσαναrκ. ἔαυτους τι
λεῖν τους εαυτῶν J Quod So-eratos in Gorgia in. 474 Η) docet,
iniuriam necipere quam fagere praestare, id mi idem mulio latius patet, sed facilius ab animo humano hoc impetram potest, ut iniuriam vel ountiat vel condonet, quam ut in iniuriosos lienoficia conserat. Do tali igitur amoro Socrates, vel potius Plato rostricte praecepit. ἡγήσ ατο - ἐπαινέσαι J iv d ic a vit propter in orcedem I audare se oportore. v. Stat Ibaum. ad Plia edon. p. 95 B. Heraniann. ad Viger. p. 743 n. 158. ot He in dors. ad s. l. , qui recte arbitratur in talibus locis non δεῖν omissum esso, sed Ver ba ηγεῖσθαι, λογίζεσθαι, νομίζειν, Ri. Si ificare aequum S. opus litari caro; de Sinioni de V. p. 339 A. C. Oτι Ἐγω, ω II. - εἰμὶ τ ιλόχρονοςJΗae e Platonis Sunt. non Simonidis, citius verba dein lodemum ad luntur: ἔμοιγε ἐξαρκεῖ - ου γιν ἐγώ μωμησο μαι. ου γαρ εἰμι φιλόμωμος. - εἰδώς τ' ὀνησίπολιν δίκανυγι ης ἀνήρ, i. e. griariis iustitiae urbium adiutricis integer Vir. - 'Aπάλαμνος est Hesychio interprete αμήχανος, inops consiliit ignit vi s. iners. - τῶν γαρ ἡ λ. ἀπ. γε-
νέ α, h. e. innumeris enim sturior tarn natio. Stalib. απείρων non per en allagen ad ηλιθίων refertur, sed nominativus est et conne tendum eum γενέθλα.
154쪽
ωστ' εἴ τις χαίρει ψεγων, ἐμπλησθείη αν ἐκεινους μεμφό
πάντα τοι καλά, τοῖσί τ' αἰσχρὰ μη μέμικται.ου τομο λέγει, ωσπερ ἄν εἰ ἔλεγε, πάντα τοι λευκά, οἷς Dμέλανα μη μέμικται γελοῖον γὰρ ἰν εχ πολλαχῆ ἀλλ' ι αυτος καὶ τὰ μέσα αποδέχεται , ωστε μη ψέγειν. καὶ ου ζητῶ, ἔφη, πανάμωμον ανθρωπον, εὐρυεδους οσοι καρπὸν αἰνύμεθα χθονός ἔπειθ υμῖν ευρὼν ἀπαγγελέω.ῶστε τρούτου γ' ἔνεκα -δένα ἐπαινέσομαι, αλλά μοι ἐξαρκεῖ, δν η μέσος καὶ μηδὲν κακον ποιῆ, ώς ἐγὼ πάντας φιλέω καὶ ἐπαίνημι - καὶ τῆ φωνῆ ἐνταυθα κέχρη αι τῆτων Μυτιληναίων, ώς προς Πιττακον λέγων το πάντας δὲ Ε ἐπαίνημι καὶ φιλέω εκών ἐνταυθα δεῖ ἐν τῶ εκών διαλαβεῖν λέγοντα), οστις ἔρδρ μηδὲν αἰσχρόν, ἄκων δ' ἔστιν Ους ἐγὼ ἐπαινῶ καὶ φιλῶ. σὲ ουν, καὶ εἰ μέσως ἔλεγες ἐπιεικῆ καὶ ἀληθῆ, ἁ Πιττακέ, -κ ἄν ποτε ἔψεγον' 347
D. εὐρυεδοὐς οσοι J Sic nodi. Vat. pro ευρυεδους. MOX vett. odiit. rursus bis ἐπαινοῖμι, quod ex codd. antea memoratis InutatuII1.
' loco recte Schleio rana chorus coniecit in carmine Simoni leo haec Verba subiecta fuisso illis Πάντα τοι καλὰ κτέ. Hunc Io cum iam supra p. 345 D fractatum n Socrato nunci iterari, hoc
miruin non videbitur consideran- tibiis ex memoria omnia ab eo exponi.
Naber in observati. critie. in Plat.
Lugd. 1862 pro ἐπαινέσομαι, ut
oratio aptius procedat, ἐπαιτιάσομαι scribendum suspicatur, sed vitium latere in ἔπειν diximus ad p. 315 C. Nam haec vidontur dici: Nunquam talem iuveniam ut VO-bis possim hulicaro. Daque hano quidem ob causam neminem laudabo aut laudaro potero.
τῆ τῶν ΜυτιληναίωνJ h. e. Reotica, V. ad p. 345 C. E. ἐνταυθα δεῖ - διαλαβεῖνJ hic post ἔκών non Antoέκώνὶ serino suspendendus est, ut ἔκιόν disiungatur Dστις ἔρδη κτε. Vix ullus homo Graecus lineo cum Socrate sic distinxerit, et a poeta ipso talem sententiam Iongo abfuisse intelligitur ex proximo Versu ανάγκη κTE. Ceterum qui tam accurate do distinetione ipsa loquitur, quin is eius rei si*na aut iam habuerit aut statim invenerit, non est quod dubitemus. Aristo totos quidem
Rhet. ΙΙΙ. 5, 16: τὰ Ηρακλείτου διαστίξαι ἔργον διὰ το ἄδηλον εἶναι, ποτέρφ πρόσκειται, τῶυστερον η τῶ πρότερον, οἷον ἐναρχy αυτου του συγγράμματος. φηοὶ γαρ του λόγου et os δέοντος αεὶ ἀξυ νετοι ἄνθρωποι γίγνονται. αδηλον
γὰρ το ἀεὶ προς οποτέρφ διαστί-
αι. Quem Iocum quam uani alia aliter interpretati sunt, tameu E. A. Sciunidi in libro quem inscripsit Betirllgo g. Gesesichto d. Grammat. p. 507 sqq. docta et subtili disputationa id effecit, Aristotelem iis verbis aut στιγμήν quae R M animaticis dicitur i. e. interpunctionis notam significasse aut ineptias dixisse, cf. Stointlial Gesus. d. Spracli viSs. P. 694.
155쪽
νυν δέ - σφόδρα γὰρ καὶ περὶ των μεγίστων ψευδόμενος δοκεῖς ἀλ- λεγειν, διὰ ταυτά σε ἐγὼ ψέγω. υτά μοι δοκεῖ, ω Πρόδικε καὶ Πρωταγόρα, ην
δ' ἐγω, Σιμωνίδης διανοουμενος πεποιηκέναι τοὐτο το
cap. XXXII. Καὶ ὁ Ἱππίας, Eυ μέν μοι δοκεῖς, ἔνη,
Β ω Σωκρατες, καὶ συ περὶ του ανατος διεληλυθεναι' ἔστιμεντοι, ἔφη, καὶ ἐμοὶ λόγος περὶ α-- ευ ἔχων, δν υμω ἐπιδείξω, αν βουλησθε. καὶ ὁ Ἀλκιβιάδης, Ναί, ἔφη, ωΥππία, εἰσαυθίς γε ' νυν δὲ δίκαιόν ἐστιν ἁ ώμολογησάτην προς ἀλλήλω Πρωταγόρας καὶ Σοκράτης, Πρωταγόρας μὲν εἰ ἔτι βούλεται ερωταν, ἀποκρίνεσθαι Σωκράτη, εἰ δουδη βούλεται Σωκράτει ἀποκρίνεσθαι, ἐρωταν τον ἔτερον. καὶ ἐγὼ εἶπον Ἐπιτρέπω μὲν ἔγωγε Πρωταγόρα ὁπότερον αυτω ηδιον εἰ δὲ βούλεται, περὶ μὲν ασμάτων τε καὶ ἐπῶν ἐάσωμεν, περὶ δὲ ων το πρῶτον ἐγώ σε ηρώτησα, ΑΠρωταγόρα, ηδέως αν ἐπὶ τέλος ἔλθοιμι μετὰ σου σκοπού
μενος. καὶ γὰρ δοκεῖ μοι το περὶ ποιησεως διαλέγεσθαι ὁμοιότατον εἶναι τοῖς συμποσίοις τοῖς των φαύλων καὶαγοραίων ανθρώπων. καὶ γὰρ ουτοι διὰ το μη δύνασθαι
Cap. XXXII. P. 347. C. καὶ γὰρ δοκεῖ μοι J Verba το περὶ ποιησεως - οἶνον πίωσι laudat Athenaeus III. p. 97A, Nil acticulum τῶν anto λόγων τῶν ἐαυτῶν omisit. P. 347. νῶν δέ - σφοδρα γὰρ καὶ π.J Post νον δέ intelligas ovr ουτως ἔχει vel σε ψέγω. Vid. ad Apolog. Soerat. p. 38 B. ubi hane aposiopesin illustravimis. Pleno Iliad. XII, v. 326 sqq. Stata. Cae XXXIIJ B. καὶ συ περὶ του φσμ.J HOo καί reseras ad Proxima: ἔστι μεντοι καὶ ἐμοὶ λόγος. Dicit autom haeo non
Sino Suae sapientiae iactantia.
Hipp. I. p. 286 A: ἔστι γάρ μοι περὶ ἐπιτηδευμάτων καλῶν πάγκαλος λόγος συγκείμενος, καὶ ἄλiοις ευ διακείμενος καi τοῖς ὀνόμασι. C. περὶ - ἐπῶν ἐάσωμεν J
bam haec tota oratio continet irrisionem sophistarum, qui, quum ipsi carerent ingenii doctrinaoque opibus, poetarum earminibus rocitandis et interpretandis tempus transigebant, mirifice aueupantes sapientiae laudem. Ita- qua salse eos comparat cum hominiinus omIditionis linoratioris expertibus, mii, quum neque familiariter inter se colloqui neque canera didicerint, tibi inasot saItatrices eonviviis adhibeant, istamini artibus scilicet sese maviter deIectaturi. - αγο ραῖοι sunt Hesychio inter
νοι. Horat. A. P. v. 245. vocat forenses. II. I. intelliguntur hominea rudos et illis orn-les. - δι' εαυτῶν συνει ναι. IIIox φ. D. dicitur αυτους αυτοῖς .
156쪽
ἀλληλοις δι εαυτῶν συνεῖναι ἐν τῶ πότω, μηδὲ δια τῆς εαυτῶν φωνῆς καὶ τῶν λόγων των εαυτῶν υπὸ ἀπαιδευμσίας τιμίας ποιο σι τας αυλητρίδας, πολλοὐ μισθουμενοι Dαλλοτρίαν φωνην τηρο τῶν αυλῶν, καὶ δια τῆς ἐκείνων φωνῆς ἀλλήλοις συνεισιν. οπου δὲ καλοὶ καγαθοὶ συμπόται καὶ πεπαιδευμένοι εἰσίν, -κ αν ἴδοις οὐτ' αὐλητρίδας -τε ὀρχηστρίδας -τε ψαλτρίας, ἀλλ' -τοὐς αυτοῖς ἴκα-νους οντας συνεῖναι ανευ τῶν λήρων τε καὶ παιδιῶν τού των διὰ τῆς αυτῶν φωνῆς, λέγοντας τε καὶ ἀκούοντας ἐν μέρει εαυτῶν κοσμίως, καν πάνυ πολῶν οἶνον πίωσιν. Κουτω δὲ καὶ αἱ τοιαίδε συνουσίαι, ἐὰν μὲν λάβωνται ἀνδρῶν οἷοίπερ ημῶν οι πολλοί φασιν εἶναι, οὐδὲν δέονται ἀλλοτρίας φωνῆς, οὐδὲ ποιητῶν, οῖς -τε ἀνερέσθαι οἷόν τ' ἐστὶ περὶ ων λέγουσιν, ἐπαγόμενοί τε αυτοὐς οι πολλοὶ ἐν τοῖς λόγοις οἱ μεν ταῶτά φασι τον ποιητὴν νοεῖν, οἱ δ'
D. συμπόται καὶ πεπαιδ. J Bodl. Vat. r. om. καί male. Athenaeus invenit καλοὶ καὶ ἀγαθοὶ ξυμπόται et statim post ξυνεῖναι. D. τιμίας ποι υσι τὰς αυ- λητρίδας J tibicinamim pretia amplificant. Tuthyd. p. 304Br τογὰρ σπανιον τίμιον, το-vδωρευωνότατον. Tibieina dimitti-str etiam in Agathonis convivio
p. 176 E: εἰσηγουμαι, την μὲν ἄρτι εἰσελθοῖσαν αυλητρίδα χαίρειν ἐῶν, αυχουσαν εαυτῆ ῆ, αν βουληται, ταῖς γυναιξὶ ταῖς ἔν
λοις συνεῖναι τὀ τήμερον. Iam heroica aetate eiusmodi oblectamenta conviviis quaesita sunt, sod adlliiniti citharoedi et saltatores, non saliatrices et tibicinae.
Ainen. p. 14 Ar ἐχρῶντο ῆρωες ἐν τοῖς συμποσίοις καὶ κιθαρωδοῖς καὶ ὀρχησταῖς; deinde p. 16A: ἐχρῶντο καὶ αυλοῖς καὶ συ- ριγξι . . εἰς δὲ τὰ συμπόσια ου παρήγαγε. πλῆν ἐν τῆ ' λοποιία γάμων γενομένων αυλῶν μνημονευει. τοῖς δε βαρβάροις ἀποδί
E καν πάνυ πολυν οινον πίωσι J In Sorinposio Socrates, quum plurimum vini bibisset, cum Aristophane et Agathone, Iucem usque conocutus esse fingitur. Et Plato foriis animi Oxistimavit esse, si quis vini plenus mentis esset compos, v. de Leg. p. 649; 671-674. Miusdem sen-tontiae fuit Cyrias, quian epistoland Lacedaemonios scripta in suis virtutibus id numeravit, quod vini esset capacissimus, V. Plutarch. Art. e. 6: μεγαληγορῶν
περὶ αυτου καὶ καρδίαν isnτου αδελφοὐ φορεῖν ναρυτέραν καὶ φιλοσοφεῖν μὰλλον καὶ μαγεύειν βέλτιον, οἶνον δε πλειονα πίνειν καὶ φέρειν. ουτω καὶ αἴ e. s.J Noquis Ουτω δή corrigondum putet, eonf. p. 351 At Ουτω δὲ κἀκεῖ os ταὐτὸν εIναι. Phaed. p. 72 C. Republ..I. P. 345 D: al. - ἐὰν μεν λαβωνται ανδρῶν, si
Oroίπερ ημῶν οἱ πολλοί φασινJ ut Hippias p. 337 D. ope οὐ τε ἀνερέσθαι orόντεJ Hipp. II. p. 365 D: τον μὲν
ἀσυνατον ἐπανερεσθαι τί ποτε νοῶν ταὐτα ἐποίησε τὰ ἔπη.Diqiligo 1 Corale
157쪽
ΡLATONIS ετερα, περὶ πράγματος διαλεγόμενοι, ο ἀδυνατ σιν ἐξελέγξαι ἀλλα τὰς με ν τοιαυτας συνουσίας ἐῶσι χαίρειν,348 αυτοὶ δ' εαυτοῖς συνεισι δι εαυτῶν, ἐν τοῖς εαυτῶν λόγοις πεῖραν ἀλληλων λαμβάνοντες καὶ διδόντες. τους τοιουτους
μοι δοκεῖ χρῆναι μῶλλον μιμεῖσθαι ἐμέ τε καὶ σέ, καταθεμένους τοπις ποιητὰς -τοὐς δι ημῶν αυτῶν προς ἀλλήλους τοὐς λόγους ποιεῖσθαι, τῆς ἀληθείας καὶ ημῶν αυτῶν πεμραν λαμβάνοντας. καν μεν βούλη ἔτι ἐρωτῶν, ετοιμός εἰμί σοι παρέχειν ἀποκρινόμενος' ἐὰν βουλη, σὐ ἐμοὶ παράσχες, περὶ Αν μεταξὐ ἐπαυσάμεθα διεξιόντες, τούτοις
τέλος ἐπιθεῖναι B Λέγοντος Ουν εμοὐ ταὐτα καὶ τοι τα ἄλλα, οὐδενἀπεσάφει ὁ Πρωταγόρας, οπότερα ποιήσοι. εἶπεν Ουν ὁ
ωλκιβιάδης προς τον Καλλίαν βλέψας, Καλλία, δοκεῖ σοι, ἔφη, καὶ νῶν καλῶς Πρωταγόρας ποιεῖν, οὐκ ἐθέλωνεῖτε δώσει λόγον εἴτε μη διασαφεῖνm ἐμοὶ γὰρ οὐ δοκεῖ. ἀλλ' Ooι διαλεγέσθω ἡ εἰπέτω, ὁτι οὐκ ἐθέλει διαλέγεσθαι,
ἶνα τούτω μὲν ταῶτα συνειδῶμεν, Σωκράτης δε ἄλλω τω
si διαλέγηται, ὴ ἄλλος ὁστις ῖν βούληται ἄλλω. Kαὶ ὁ Πρωταγόρας αἰσχυνθείς, ῶς γέ μοι ἔδοξε, τοὐ τε υλκιβιάδου
ταύτα λέγοντος καὶ του καλλίου δεομένου και τῶν ἄλλων
E. διαλεγόμενοι, o ἀδον. ἐξελ .J Sie Vat. r ot Vind. In Vm. Σ. a reo. m. nu ἀδ. probanto Belchero. Vett. editt. διαλεγόμενοι ἀδυνατουσιν ἐξελέγξαι' ἀλλα κ. τ. 1. P. 348. σου ἐροὶ παράσχες J παράσχες dedit Belchor ex libris plurimis, vulg. παρασχε, quam Iectionem tenuit Stailbalim; v. Κriig. Gr. 40 s. v. ἔχω. Bodl. Vonot. a. Paris. E πάρασχε αυτῶν. Bolcherum cum Astio secuti Turi Enses, alii. C. ως μοι ἔδοξε Libri plurimi pro vii Ig. ως γ' ἐμοὶ ra. Bodl. Et Vat. ωστε μοι, quo firmatur Vulgata. cons. ad p. 342 A. συνειδῶμενJ ut do eo hoc se inmus. V. Phaedon. p. 92 D. Edrinpos . p. 193 E ibique annot. Malib. C. του Rαλλίου δεομέ νου-J Callia rogante ac reliquis fere omnibns. Verbis οἱ ἄλλοι οἱ παρόντες tota alia multitudo significatur, quae praoter Alcibiadem et Calliam Protagorae et Socratis colloquio intererRt, V. Κrugor Gr. 50. 4, s. σχεδόν τι, ut omnibus locis, ita hie restringendi vim habet, non affirinandi aut aligendi, id quod Astius vo- P. 348. καταθεμένους λόγους ποιεῖσθαιJ Haec per epexegesin addita sunt. v. P. 343 D. rτοιμός εἰμί σοι παρή- χεινJ παρέχειν h. l. intransitve
dietum, risu satis frequenti, de quo v. ad Gorg. p. 475 E. Respondot fere Germantemn her- halten, ut, quum dicimus: loli , in horait hor gula alten h. B. Inieli hergii Foben. Mallib.
158쪽
σχεδόν τι τῶν παροντων, μόγις προυτράπετο εἰς τοδιαλεγεσθαι καὶ ἐκέλευεν ἐρ-ἀν αυτὸν ῶς ἀποκρινου-
Cap. XXXIII. Εἶπον δη πώ, Πρωταγόρα, μη οἴ- διαλεγεσθαί με σοι ἄλλο τι βουλόμενον η δ αυτὸς ἀπορῶ
εκάστοτε, ταυτα διασκέψασθαι. ηγουμαι γὰρ πάνυ λέγειν τι τὸν et ηρον τὸ συν τε δυ' ἐρχομένω, καί τε πω ὁ τῶ ἐνόησεν. ευπορώτεροι γάρ πως απαντές ἐσμεν οἱ ἄνθρωποι πρὸς Dαπὰν ἐργον καὶ λόγον καὶ διανόημα ' μουνος δ' εἴπερ τε νοησ si, αυτίκα περιιὼν ζητεῖ οτω ἐπιδείξηται και μεθ'
ὁτου βεβαιώσηται, εως ῖν ἐντυχη. ῶσπερ καὶ ἐγὼ ενεκα τούτου σοὶ ηδέως διαλέγομαι μῶλλον η ἄλλω τινί, ηγούμενος σὲ βέλτιστ' ῖν ἐπισκέψασθαι καὶ περὶ τῶν ἄλλων, E
προὐτράπετοJ Sic Isodi. Vat. Ven. Σ et Par. E cum γρ. - Vat. tot Vind. που ἐτράπετο. προυτρέπετο. Illud receperant Boklcor, Ast, Sauppe. Iectio Placuit Stati bauinio, Turicens. , aliis. Cap. XXXIII. D. εως αν ἐντυχηJ Vulgat. ἐντυχοι ox plurimis optimisque libris emendaturii est. Pro ἐπιδείξηται et βεβαιωσηται Vat. r et ex eorr. Vind. habent ἐπιδείξεται et βεβαιώσεται probante Sauppio. De coniunetivo dem, errativo v. Stailbaum ad Phaedon. p. 115 C ot Κrsiger Gr. 54. 7.
luit. Dicitur autem murio Sa pius σχεδόν τι quain simpliciter
σχεδόν, ut p. 333 B ἐφάνη ημῖν. . σχεδόν τι ταυτον ον. p. 345 D
nus interpretatus est: 'vix tandem ad disserendum descendit'; ipsum in iam legisse πρου- τράπετο apparet. Idque ex optimis libr1s reponendum erat Propter sequens καὶ ἐκέλευε, quod ita poni non licuit, nisi ante iam cortum aliquod consilium Protagoram cepisso indicatum erat. Similis usus huius verbi invenitur p. 361 E: νυν ωρα ηδη καὶ ἐπ αλλο τι τοέπεσθαι. Quod ἐκέλευε, non κέλευσε scriptum est, do eo imperfecti usu verbi κελεύειν V. Sintenis Plutarch. Vii. Themist. p. LI. Krtiger Gr. 53. 2, 1.
- xo J arbitror enim Homerum Plane verum dicero illud.
bus dictum est ad Sympos. p. 174 D. Deinde quod He indor lius ante πως excidisse suspicatus est ου- τως, id ego facito apud animuin intelligi posso arbitror, quum versiculus Homeri proxime prae-eedat, et subsequatur, μοὐνος δ' εἴπερ τε νοήση. Stas b. Cons. ΑΙ-cib. II. p. 140 Α: συν τε δυο σκε
ευπορώτεροι sollertiores; sio Phaedon. p. 86 D: εἰ ουν τις ευπορώτερος εμos, τί o υκ ἀπεκρίνατο , Ibid. p. 84 C r εἰ ἀπορεῖτον, μηδεν ἀποκνήσητε - καὶ
ἐμὲ ξομπαραλαβεῖ' εἰ τι μῶλλον
otεσθε ρετ Mos ευπορησειν.- ηγουμενος σὲ βέλτιστ' αHPartieipio illud ενεκα τούτου ex-Ρlicatur. Phaed. p. 102 D: λέγω
159쪽
PLATONIS περὶ ων εἰκος σκοπεῖσθαι τον ἐπιεικῆ, καὶ δη καὶ περὶ
αρετῆς. τίνα γαρ ἄλλον ἡ σέ; ος γε ου μόνον αυτὸς οἴει
καλος κἀγαθὸς ειναι, ωσπερ τινὲς αλλοι αυτοὶ μεν ἐπιεικεῖς εἰσιν, αλλους δὲ - μνανται ποιεῖν ' συ δὲ καὶ αυτὸς ἀγαθὸς εἶ καὶ αλλους οἷός et εἶ ποιεῖν ἀγαθους, καὶ --
τω πεπίστευκας σαυτω, ωστε καὶ αλλων ταυτην την τέχθνην ἀποκρυπτομένων συ γ' αναφανδὸν σεαυτὸν ὁποκη-s49 ρυξάμενος εἰς παντας τους Ἐλληνας, σοφιστην επονομάσας, σεαυτὸν ἀπέφηνας παιδευσεως καὶ μετῆς διδάσκαλον, πρῶτος τουτου μισθὸν ἀξιωσας αρνυσθαι. πῶς ουν - σὲ χρῆν παρακαλεῖν ἐπὶ την τούτων σκέψιν καὶ ἐρωταν καὶ ἀνακοινουσθαι; -κ ἔσθ' ὁπως ου. καὶ νυν δη ἐγὼ ἐκεῖνα,
απερ τὸ πρῶτον ηρώτων περὶ τούτων, πάλιν ἐπι μῶ ἐξ B αρχῆς τα μὲν ἀναμνησθῆναι παρὰ σου, τα δὲ συνδιασκέ- ρασθαι. ἐν δέ, ως θωμαι, τὸ ἐρώτημα τόδε σοφία καὶ σωφροσύνη καὶ ανδρεία καὶ δικαιοσύνη καὶ ὁσιότης, πότερον ταυτα, πέντε οντα --ατα, ἐπὶ ενὶ πράγματί ἐστιν,
δὲ Ου δυνανται ποιεῖν. Sed quoniam his: ος γε - οῖει καλος κἀγαθος εἶναι, statim subiecit: ῶσπερ τινὲς ἄλλοι - δυνανται ποιεῖν, relicta inchoatae orationis constriactions superiora deni Ο repetens parot σο δὲ καὶ
terii in ad ἄλλους δε Ου δυνανται ποιεῖν apparet donuo intollio oportore ἔπιεικεῖς. P. 312 E: τίδη ἐστι τουτο, περὶ Ου αυτός τε
ἐπιστήμων ἐστὶν ὁ σοφιστὴς καὶ τον μαθητὴν ποιεῖ; Gorg. p. 449A: Dvκουν καὶ ἄλλους σε φῶμεν νατον εἶναι ποιεῖν; ac. ἐήτορας. Pleno deinceps καὶ αiλοος - ποιεῖν ἀγαθους. Stalib.
Praeconio venditans. Themist. or. 13. p. 162 At ἐγγος τι Προδίκου του Αείου καὶ Πρωταγόρου του 'Aβδηρίτου, καὶ oσοι γυμναῖς ταῖς κεφαλαῖς v. Phaedr. . 243 B) ἀνεκήρυττον ἔαυτους ω τοῖς Ἐλλησιν ἐπὶ τὴ σοφία. P. 349. πρῶτος - ἄρνυ σωθαι Ρ. 328Br ἀξίως του μισθου ον πράττομαι, καὶ δει πλείονος, ubi v. ann. Cons. Men.
p. 91 D. Theaet. p. 161 D. RI. Ceterum illudit sophistas mami- loquentiam Poetico hoc dicendi genere μισωον ἄρνυσθαι. Staim. ἐπὶ τὴν τούτων σκέψινJ
ad hano quaestionem, int. do virtute. ταυτα quum vixit, sin
Ias virtutis partes τὰ τῆς αρειῆς intellexit. Diuiligo o Corale
160쪽
η ἐκάστφ των ονομάτων τουτων υπόκειταί τις ἴδιος ουσία καὶ πρῆγμα ἔχον ἐαυτου δυναμιν ἔκαστον, ουκ Oν οἷον τολερον αυτῶν το ετερον; ἔφησθα ουν si ουκ ονόματα ἐπὶ ενὶ εἶναι, ἀλλὰ εκαστον ἰδίω πράγματι τῶν ονομάτων του- Cτων ἐπικεῖσθαι, πάντα δὲ ταυτα μόρια εἶναι αρετῆς, ουχ
ώς - του χρυσου μόρια ὁμοιά ἐστιν ἀλλήλοις καὶ τω oλω,ου μόριά ἐστιν, ἀλλ' ἁς τὰ του προςώπου μόρια καὶ τῶδλω, ου μόριά ἐστιν, καὶ ἀλλήλοις ανόμοια, ἰδιαν εκαστα
δυναμιν εχοντα. ταυτα εἰ μεν σοι δοκεῖ ἔτι ἄσπερ τότε,
φάθι ' εἰ δὲ ἄλλως πως, τουτο δωρισαι, ώς ἔγωγε Ουδέν σοι υπόλογον τίθεμαι, ἐάν πη ἄλλη νύν φωχὶς ου γὰρ αν θαυμάζοιμι, εἰ τότε ἀποπειρώμενός μου ταυτα ἔλεγες. Cap. XXXIV. ἐγώ σοι, εφη, λεγω, ἁ Σωκρατες, D ι ταυτα πάντα μόρια μέν ἐστιν αρετῆς, και τὰ μεν τέτταρα αυτῶν ἐπιεικῶς παραπλήσια ἀλλήλοις εστίν, ἡ δε ἀνδρεία πάνυ πολυ διαφέρου πάντων τουτων. ἀδε δὲ γνώσει, ὁτι εγὼ ἀληθῆ λέγω ευρήσεις γὰρ πολλοὐς τῶν ἀνθρωπων ἀδικωτάτους μὲν ὁντας καὶ ἀνοσιωτάτους
μιν ε καστονJ H. e. an unicuique horum nominum subiecta est propria quRedamnatura ne res Euam si i vim habens et ab alias diversRm.
P. 329 C: ταυτ' ουν αυτα δίελθέ μοι ακριβῶς τῶ λόγω, πότερον 1ν μέν τί ἐστιν δε αρετη, μόρια αυτῆς ἐστιν ἡ δικαιοσvmη καὶ σωφροσυνη καὶ ὁσιότης, η ταυτ' ἐστὶν α νυν δ' ἐγὼ ἔλεγον πάντα
Oνόματα του αυτου ενὸς ἔντος. C. ἄρ ἔγωγε neque enim a te rationem exigo, si aliter . ixoris: donn te δε roclino dir
fert; ego enim nihil ouro, si quid aliter dixeris. Vora Mark Iandus Lecit. Lysiae. P. 442: ,,υπόλογον ποιεῖσθαι τουτοost huius rei rationem ha bere, sere cum significatione excusationis vel absolutionis. cons. Hormann. Rd Lucian. De Hist. consor. P. 318. Stalib.
habet vim explicandi. Germanice dicas: du Wirsi nem liel finden otc. Phaedon. p. 91 A: ἐγιο μοι δοκῶ τοσοῖτον μόνον ἐκείνων διοίσειν ου γὰρ - προ θυμήσομαι κ. T. 1. Neque tun- tum post voces demonstrativas hic usus invaluit, sod etiam in
aliis locis. P. 328 Br ἐπειδὰν γάρ τις παρ' ἐμου μάθη κ. τ. 1.
αυτὴ ἰοχυι ἰσχυρὰ ἔσται; τὸ γὰρ τῆ αυτῆ τουτο λέγω. Μox p. 351 C: ἐγω γὰρ λέγω, καθ ' δ ηδέα
ἐστίν, ubi voculao vis a librariis neglecta luctus dedit. - FOrinulam fis δή subsisto, quaeso 'illustravit Hermann. ad Viger. p. 754. Stam.