장음표시 사용
21쪽
quippe piitantes reipii Nicae gubernandae sollertiam non posse alior uin coinparari loctrina et institi itione. Atque hanc sententiam illi ut mio que viiletur constrinar e, quod filii Sit minorum virorum et in republica clariSSimonim, quamvis diligentissime iuerint educati et instituti, tanaen rarissime ad paternae virtutis laudes perieniunt, limo s3 epenti inero ab ea plurimum recedunt. His expositis Socrates Iogat Prota Pyram, ut, si quid habeat, quo possit hanc dul)itationein antino suo extinere, id velit secuniconainunicare. P. 319 Α - 320 B. Protagoras, Pi ecibus ei is satisfactitrus, more sophistarum longar orditur orationen . 0itae Ilio magis capiat deleniatque aiulienti una an in os, exordium ducit a sal illae ii arratione ad rem praesentern satis lepide excogitatae. 0uti in tempus, inquit, venis-Set, Ilio ordine satoriana varia animaliuni genera ex telluris arpinio in solis lucein pro lirent, Pronietheo et Epinaetheo hoc nitineris a diis Iman latum est, ut singulis vires lacilitatesque suastri luterent. Rein Promethi eo albsente Suscipit Epimetheus, atque ila adimini Strat. ut aliis rottiar, alus pernicitatein, aliis alia larMati Ir, prudenter id curans, ne i luod genus interire aut ab aliis deleri possit. Sed eccet peracta munerum distributione nihil reli lilium videt, quo genus lion inuin ornet. Duin inops consilii haeret. quid faciei ulum sit, ait venit Prometiaeus viriunt lacultat uitulust distrilitationena inspecturus. Illinc vero sortis humanae valite poenititit. Itaque ne genus hominum nudi ina et inertiae relinqueretur, artium factitandarunt sapientiana lina cum igne Vulcano et Minervae stirripuit ealiaque liominibus imperitu. Sic divinae sortis participes facti illisque cognati et deos esse credebant a 'asque ac cleorunt simul aera conStituebant, et Vocem articii labant et alinienta sibi inveniet ant et vestinaenia parabant, se l. lilii in civitatis orilii an lae gilbernandaeque arte etiamtum carerent iideoque ilispersi fiat, itarent, Ι,estiamina impetui impares inisere ala iis dilaniati periemini. Daque nautui aiixilii M alia condi terunt societates atque urbes, quo ferarum arcerent crudelitatena. At enini liaec res nullana iis attulit salutem. Nam vix coierunt. quiani intestinis liellis sui, ito coortis rursus dissipantiarac denuo pristinae fortunae craulelitati obiicii intur. Τum vero Ioveni tangit generis launiani misericordia. Ne igittar landitiis illud cleleretur, Mercurium in tei ras demisit, qui seris hominum pectorii nis iustitiani et pudorein iniiceret. Hinc vero, ita perrat Protagoras, itinc lactuna est, ut Ilo naines antea dispersi conderent urbes et civitates, civilisque societatis vinculis coniuncti
vivere inciperent. P. 320 C - 322 D. IIac auteni ratione quoniana omnes pariter iustitiae et pudoris participes facti sunt,
Π ira Iulian non est, quoid in publicamini remini idelitierationi ruisci ii vis sententiae suae pul3lice vicentiae potestas datiar. Sed quia in omnes ii astitiae et piutoris munere fruantur, ininen homines virtutem non casti ol l ortuna sibi contingere, sed institutione, Dissileso by Corale
22쪽
disciplina, exercitatione comparandam esse actitrantur, iit plane Inectini consentiant. EteniIn qui naturae culpa in se habet turpitudinem, ei ina tantum ali est ut puniant, ut omnes talis fortunae misereat: si quis autem vitiis laborat, quae a socor lia alit inertia proficiscuntur, eum vero castigant ac gravissimis poenis amiciunt, idque non alio consilio, nisi ut maletici ad sonam frugem revocentur, ceteri autem de vitiis fugiendis admoneantur. Nevie illud, Piod de sillis clarorum et excellentiumvirorum ilictum est, ullo modo videtur dein onstrare virtutem doceri non posse. Eteniim con natani honminuita consensione iustitia, temperantia, aliae virtutes, omnibus civimus tam necessariae iudicantur, ut sine iis respublica stare posse nullo pacto videatur. 0uocirca universa educatio. Pliam privata tum publica, eo spectat, ut iuvenes, qhianti ina fieri possit, ad virtutis exercitationen consormentur. Neque ilicere recte licet hac ratione nihil profici. Inio vero omnes ad aliquam virtutis rationem facultatemque ad Iticuntur, neque diuestandiani est, quin improbissinius ex iis, qui sub lenbus et inter homines vivunt, cum agrestibus ac solivases hominibi is comparatus virtutis compos esse videatur. Itaque ne si lii leni, qui a parentum Virtute desciverunt, propterea degeneres habenti Ir , quod omni omnino virtute destituti Sunt. sed quia propter Iminorem ingenii bonitatena ad maiorum Silorum praestantiam pervenire non potuerunt. - Finita hac oratione Protagoras dentio se profitetur virtutis magistrunt. suamque disciplinam ait multo σrandiore dignam esse pretio,
quam quod ipse a cliscipulis exigere soleat. P. 322 D - 328 D.
Hac Protagorae oratione audientium animi adeo perni oti Sunt, ut omnes plausus ac clamores, quibus, uti veterum mos erat, aliae Sophisiae orationes exceptae esse dicuntur, ipsa admiratione comprimerentiar et Socrates Obstupefactus siti etiam orathone snita a Protagorae vultu penderet. Tum vero animo
collecto, postquam Hippocrati gratias egit, quod se impulerit, ut
eo veniret, Protagorae oratione id effectum esse constietur, ut ipse, quin virtus hianaana cura ac disciplina tradi possit, non iam dubitet. Sed de sinni lamini virtutum coniunctione et conspiratione quid sentiendum esse videatur, id ex illius oratione non satis se cognovisse iscit, rogatque, ut eam rena paulo accuratius persequatur, idque longis orationibus missis, ut breviter vel respondendo vel interrogando colloquatur. Itaque quum Protagoras in superioribus pliariunn rirtutuni mentionem iniecisset,
Socrates nunc ex eo . luaerit, utrum liae omnes pro una tanti in eadem liue Virtute haben lae videantur, an variae unius Virtutis
partes iudican lae sint. Amplectitur sophista posteriorem Sententiam. Ita pie ille: Si iptur sunt, in lilii, o bone, unius partes virtutis, liae ipsae partes aut plane eandem habere possunt naturam, quam totum, quemadmo luna auri particulae a toto non disserunt; aut inter se diversae poterunt esse sic, ut Sing Ilae
23쪽
PRAEFATIO Silani sibi pi'opi iam licteant naturani, veluti par tes faciei, os. 13S IS, Oculus, inter Sese ilis semini. Utruin i itiir tibi placet' I roliat s0phista cana rationern, Ria singulae viriliteS inter Se diversae iudicantur. ΙΙoc vero eius iudicio ita iititur Socrates. iit eunt dehinc dialectica subtilitate in ni agnam coit filii iii opia iii coniiciat. Colligit enini iii te satis captiose i ebus ita coni paratis itiStitialia, quippe citiae a pietate diversa sit, plane nil ait pietatis esse liabiti iram, ac vicissim pietati ianuit lare conat nune cum iustitia. Contra ea sibi iustitia in pia in et pietatena iustam vi deri, iit a iit ni illii in aut quain nainiuiu in discritnen inter pietateni etitistitiain intercedat. Respondet ad haec Protagoras, iustitiani et pietatent ii oti per otiani a filii Si inites videri, nec tanten etiana prorsus dissinisses. Sed talia tioc loco sopitista liaud ol,scui' es igitiscat, tales quaestiori es, iii cluilaus is, qtii captiosis rationi luis Velit agere, quaecuit lite voluet it, coget e possit, nainutas atque initi illi las esse et Socrati porreo respondere gravatur. P. 328 D
Itaque Socrates, ni issa liuitis rei disputatione, repente ad alia pi'0 re litur. Estne, inquit, uni isti Suna per unu in iniit inico I trarii IIIa, veluti parm Ii agnunt, ii Ono Imaluiti, turpi honeStuna Oppo itinius' Ait ille. Quid igituri singulae virtutes, quas coInitiei norabas, no illi e et ipsae tantunimo do unii in isti id lain liabebunt contrarii in , veluti sapientiae opposita erit iii sipientia'nui sus assentitur Protagoras. Tviai vero ille lioc superiorit nisa luersari arguens Sapientiani et temperantiam ununt ideniqueeSSe probare collatiir, querna limo tu in antea iustitiam et pietateni non inter se vis ferre concluserat. 0uid' inquit: haeccine a l- ei Santur iis, Illae antea de partihus viriutis inter se diversis et contrariis ilixistit natii feci indum ista sapientiae praeter insipientiani etian ten perantia erat opposita. 0uum igitur uni rei hin uni Sernpe ' sit contraritana, rectius utique sapientiam et teniperantiana a se invicem nihil isisset re statueuius. P. 332 1 333 B. - Sed pergamus, inquit, ad alias virtutes, videamuS lue, suae tan leni inter tempei alitia in et iustitiani ratio intercedat. Potestne fieri, iit vir initistiis agat prudeliter' Respotulet adllaec sopia ista vulgo quid ein certe ita videri. Ita lite liaiic quo- liue Sentelitia in i et utaturus Socrates prudentiani et iustitiain proiitia ea leti qtie vii 'tute halbeiulas eSse hac sei e argitimentatione letiaOI strare instititit. Omnes, inquit, ea, Iliae Sibi utiliaeSSe plataIlt, ii ilice appetere S0lent. Quae Sit Iit utilia, ea
etialia bolia. 0ui facit quae bona sunt, is recte Iacit. 0tii i ecte facit, prudenter sacere iii licandus est. Qui im igitur clui prii - lenter agit faciat itein recte, sequitur iit, Si quis iii iuste agit, isti ei aliquarii prudenter agere putari delieat. Nemo enim prudelis litae itistitiae adversantur velle unqtiani potest. Ulule colligitur
ita si itia ira et temperantiam non esSe diverSas virtutes.
24쪽
Non tamen liaec doenonstratio ad iustae argitimentationis perspicuitateni perducta est. Etenim PI0tagoi'3S, qtiiun ex eo Socrates quaei'at, bonane sint ea, quae titilia sint ii ominibias, lianc Sententiam non una ex palle salsam esse dicit et tali lein occasionena seri ionis alio flecteIuli nactum Se esse ratus longa inoi litur orationena, qua bonum non lioniinium utilitate des nien- illini esse docet, sed quidquid alicui rei utile sit, id eatenus, quoad utile sit, bonurn diceti luna, ut multa Sint bona, quae h0- in intibus partim nullam asserant utilitatem, paritim etia In damnuIn. Quam sententiam plurimis exenapiis accuratissimam doctrinaria prodentibus confirmat, scilicet liac ratione aiulientiunt antinos ad si ii admirationem abrepturiis atque ariem Socratis dialecticani
callide elusurus. P. 333 Ε - 334 C.
Etsi autem Protagorae sat niliares illius orationis copiana ac splendorem adnuirantur, tamen Socratem non fugit fraudulentum illi iis consilium. Rogat igitur Sophistant, ut inissis splendii larii niorationum ambagibus breviloquentia utatur, in qua et ipsa sese excessere dixerit. Ille vero in i quum putat sibi praeScrilbi, quemadmodum disputandum sit. Qui luis altilitis Socrates, illiu in institutam disputationem persequi, non orationes de variis rei ius audii e cupiat, abrupto serimone discessum parat. Hic vero amici eunt Olbnixe rogant, ut ne discedat, precibusque id efficiunt, ut non modo remaneat, verum etiam rurSus cum Protagora ser-nionem conferre velit. Quoniam autem declaniationes longiores omnino censet a colloquio arcendas esse, sopitistae respondendi
inter gandive optione data, ipse iani respondentis suscipit partes, ita quidem, ut, postqvana ille interro aiulo sibi satisfecerit, vicissim illum sit interrogaturus. Postquam igitur de liis littereos convenit, ProtagoraS magnain liberalioris eruditionis partent positam esse censet in carnainibus interpretanilis et ferinono in Sit non illis carnien, quod in Scopae honorem erat Scriptuna, traiislato ex Socrate, tui in eo carmine ni ultum se Studii collocasse profitetur, quaerit, nun1 bene et recte composiluim ei videatur. Respondet Socrates, nillil se in carnaine, quod repreliendat, iuvenire. Τum Protagoras docere conatur poetant Secum pia nantia dicere, quippe qui primo ipse ponat diis cile esse virum ibonuni existere, deinde Pittacuui, qui dissicile dixerit probum esse, vituperet ac corripiat. Qua culpa ut Simonides liberetur, Socrates
Ι'rodico auctore duas proponit verboruna explicationeS, quarum neutram Protagoras adimittit. Iani lue Socrates suam ipsius Sententiana expromit et postquam admirabili cuni irrisione Lacedaei nonios et Cretenses laudavit tanquam sopillatas antiquissimos et breviter acuteque ilictis clarissimos, illud carnien Simonideunt ita interpretatur, ut poetani, Pittaci dictunt aliquod reprehen, dentena, liaec fere dicere demonstret: ,,Dissicile eSse viriani bonuni fieri, ac salii Pittaciant, qui virum bonuria esse vel
25쪽
inane re dissicile esse dixerit: hoc enim in solum leuna callere: hi inianae in becillitati esse negatuim P. 334 C - 347 A. Atqtie hanc Socratica in carnainis interpretatione in mirisiice probat Hippias sophista. Qui tanaen, ut scilicet suae quoque S3pientiae specimen aliquod ex libeat, de eodem carmine orationem liabere instituit. Sed en ini honio admoduni ambitiosus ala Alcilliade, sermonum Socraticorun studiosissi ino, opportune admonetur, ne id faciat: colloquii Ini enim, a Soci'ate et Protagora institutum, esse profligamium et ad exitiana peritia cerulum. Nimiruin constitutium erat antea, ut, post ii iam Protagoras sit,iintei rogando satisfecisset, Socrates vicissini intei rogantis paries Suscipei' et, sopitista lallic respon deret. Et Socrates quidem Reparatiini osteIidit ad serimone in peragendiIm, Isodo ne mirSus de carminibus disserat ir: horum enim interpretationem admoduni
te decere homines lilaeraliter institillos, quippe ingenii atqtie
emulitionis magnaim arguentem penuriam. Protagor3S aliten , aegerrime serens, quod erat consulatus, cuna eo porro colloqui gravatur, ac multis identum amicorum preci in is eo perutovetur,
ut illi quaerenti respondeat. Ρ. 347 Α - 348 B.
Revertitur tandent Socrates post satis longas anilbages ad isti aestionen in superioribus tractatana, idenuo interrogans: Virtutesne nillil nisi varia noluina unius eius lenimue rei esse videanturi Respondet ille iustitiam quidem, sanctitatent, priuientiam et sapientiam esse inter se si in illinias lias enim virtutes Socrates antea ostenctere conatiis erat unum i lemque esse - Sed
plurimum ab liis itis ferre fortitiset inelu: saepenun ero enim accidere, ut clui ceteris careatit virtuti laus, ii longe sortissimi sint. Eius sententiain Socrates liac arguimentatione resutare instituit. Qui sortes sunt, inquit, eos au laces esse facile largieris. Iani qui audacter aggrediuntur iit, cuius periti sunt, ii laudanti ir:
contra qui audaces in eo sunt, cuius nullam lialbent co nitionem, ii merito insani iudicantur. Omnis auteni virliis propter naturam suani neceSSe est careat Vitio ac repreliensione, quia alioquin virtutis nonii ne titiligita laret. Ex quo consequitiir, ut ea ait lacia, quae non habeat scienti an Silai adiunctana, non recte queat pro virtute liaberi. Hoc autem probato, conSequens est
26쪽
sortitu linein scientia vacare nullo m0 lo posse, adeoque scientiani et sortitudinelii inter se ii oti disserre. P. 348 D - 350 C. Itespondet ait liaec Protagoras: ex sua sententia sortitis linein qui jeni non carere audacia poSse, neque tau eii inde consequi, ut qui audaces sint, si continuo etiam sortes iudicari debeant. Nam inter altilaeiani et sortitudinenalioc litteresse, quod illa, quae inconstans sit neque stabili litat tir iii licio, aut ab inapetu aut ab artis alicuius proficiscatur scientia, sortitudo autena, quae seinpersilii constet omnibusque vitae locis cernatur, ab universa lionii nis
Socrates ita a proposito depulsus hac disputatione repente reliinta alio modo Protagorae Sententiani refellere conatur. Sciscitatur i itur ex eo, an onine iucumluna etiain bonum Sit, et an ipsa iucunditas per se spectata bona censeri queat. Dubitante autem illo, quotmodo de hac re iudieaiuluin sit, oluptate ni vel iucunditatem per se bonani esse ideoque ab omitibus appeti solere deinceps linc argumentatione docere instituit. Scientia tina est, i Iuluit, omnium cupiditatum nostrarunt Inoderatrix, adeoque universam regit ac gubernat hona in una vitan . Qita qui utitur, is, qui In bona et Imala probe discernat, a nulla re superabitur aut vincetur, quippe nillil facietis, nisi quod scientia fieri iii beat. Quodsi igitur reperiuntur qui se ilicant non quod bonuni est, licet illud cognoverint, amplecti, sed a voluptatibus victos ad alia omnia abripi: u in inagno versalitur opinionis errore. Etenini Itiae iucunda sunt, ea non propterea, quoid in praesenti asserunt voluptatein, Inala putantur, Sed quia futuro tempore maiora mala videntur allatura: vicissi nutu e bona, cti in doloris acerbitate coniuncta, propterea, quod in praesenti dolorena admixtuin liabent, acerba quidem appellantur: sed ea leui tanten pro bonis tabentur, si in posterunt speranius per illa essectunt iri imaiore ni voluptatis ac iucun litatis sensum. Quaeci inque igitur bona aut
mala censentur, ea naeuri SolemuS voluptatu in alit dolor una, quibuSeuni coniuncta sunt, ut agnitu sine vel parvitate, a deosque ipsain voluptateui, Si naaiorem aufert quana assert iucunilitatem, Inaluin arbitramur, atque contra dolorein bonuui, si voluptatem acerbitate sua liabet maiorem. Ex quo conSequitur OnaneS 0Innino voluptatem tan Iliam bonum perpetuo consectari, doloreui ut maliun aversari. P. 351 Α - 354 Ε. - Haec autein si vera sunt, ridiculum e St ilicere liominem, licet mala Saepe cognoscat, tameI1 ea sacere, quunt non sacere liceat, et vicissim, licet cognoscat bona, tamen ea amplecti nosse propter praeSentiun volt ptatuni vini et imagnitudinem. Nani clii uni volupta S per Se bolia sit: is, illii uiata, cluatenus iri ala Stini, Sua sponte faciat, ibonis si icci initieiis imale sacere videatur necesse erit, id quod perest absurdum. Itaque quod vulgo vocant succiin here Voluptatibiis, vel ala illis vinci, id nillil est alii ut, iiisi pro
27쪽
inaioribus ibonis Inaiora inala suimei'e, et qui dena deceptum opinionis erroi e. 0uippe in eligendis Ibonis plurii'un I eseri, uti pruna iii cudariun et iniucilii laru in rationen plane i erspectani halae anilis: qua cognitione qui cat ent, si fieri non potest quin in
Dati leni et eri reni incurrant. 0lio circa scientiani apparet Voluptate esse Inulto potiorena, qtlippe quae Onines actiones Ostra S uni VerSal utile vitani regere ac n oderari debeat, neque fieri ii impia in potest, ut luis a volit piatilius victiis, quili a bonaco no Scat, tamen contraria ana plectatur: neque enini quisqualia sciens inaliis: sed qui voluptati Succumbentes ii ala Selluntur,
ii propter i inprudentiani, et quia errore decepti sunt, minorabolia pro ima tot illiis amplecti videntur. Quae si vere visputa-Vilniis, vir Sapiens nulliluam sua Sponte Imala appetet aut faciet.
ΙIis expositis Socrates revertitur ad illud, illi Oil Protagoras in stiperiori sus dlxsrat, sortiti utinent a ceteris virtutibiis propterea pluriui una disterre videri, qiuod saepenuinero liuinines insipientissi ini, intena perantissi ini et initistissimi alios audacia et sortitudine sua longissiliae antecellerent. Postquam eniim concessum est nen inem volentem res periculosas uti tuam Suscipere: ne sortem qui dein virum tenaere se iii Inala et calantitates Sse coniecturum asseverat. Nani illiae quis itinet, inquit, ean ala existi illat: nemo autena sua Sponte suscipit ea, quae sibi malum aliquod ali erre arbitratur. Itaque vir sortis ea, quae Suntlionesta, id est, iucunda - nam honestii in et iucundum idem esse vidini us - semper et ultique sequitur, ideoque nec tumiter ineluit nec turpiter audax est, iliuina tin idus ac temere audax
vel metu vel audacia turpi corripiatur. Est autem turpiter audere vel timere nillil alii id, nisi propter recti ignorantiam peccare, quando Ilii lena nermo prudens, ut vidimus, quae Sibi pei niciosa fore praevidet, uniquana suscipiet. Inde efficitur, ut sortitudinem scientia contentam esse iudicari oporteat: est enim nihil aliud nisi rerunt ni eluendarum aut non naetuendarum Scientia cuni recto usu coniuncta. - ΙIis onantibus magna subtilitate explicatis, Socrates concitulit salsani esSe Protagorae sententiana, si omines in prudentissimos saepenumero sortissimos esSestatuentis, et sophista ipse, etsi perinvitus latetur eana ex iis, quae concessa sint, locum habere non posse. Ρ. 357 Ε - 360 D. Protagorae aninium rursus placaturus Socrates: Esto Nero, inquit, non aliam ob catusam haec omnia eae te quaero, nisi
plod perspicere cupio, mmmodo se habeant piae ad virnuem refer untur, et quid tit ipsa viritus. Num procte novi, hoc tibi patefactum fiwrit, etiam illud manifestum fore, de quo disputaPisus, uum In virtus doceri possit, necne. Ρ. 360 D
At nairmn quiddam nobis in liac disputatione accidit. Ego
i iii in , qui antea virilitein doceri posse negabain, nunc lioc ipsu in
28쪽
assirino, quod ineae rationi mirum qitantum ait versatur, quippe lena Onstrare situlens o innes virilites, et ii istitiana et teinperantia in et sortitu linem, sciolitia contineti: qua iIuuleiii ratione pi'obatavii tris Diaxinio doceri posse videt, itur. Τti contra, qtii virtutent disciplii a coni parari posse alitea aiel as, nil lac conti artini Statuere viil eris, quippe qia lina iii essice 'e studeas, ut quavis ali:i
p Srt, necne. P. 361 Λ - D. Sed Protagoras liaiic displitationein, quum sibi lain a d altu lquill acceden tu in sit, in alii id te in pus idisserendani esse dicit, Socratem auteni nia nificis ornat laiulilius euiatiliae vaticinati iraliquando talein laturuin, qui ni erito inter viros sapientiae lalute conspicuos niIlnerari possit. - ΙΙis dictis auditisque Socrates et Ilippocrates discedunt. ΙΙaec igiti ir si inama est libri, qui oniniuin iudicio insigneniliabet artis persectionein. Nani tanta in eo regnat orationis elegantia et venustas, argumenti varietas atque sacilitas, iocandii idendique in sumnia reruni gravitate lallaritas, ut nemo eum Sine lini pillissimae voluptatis sensit legere queat. 0u0 l Si qua ei innis, quorsum unii ersa disputatio pera ineat, necesse est inentinerimus, Ilippocratem, adolescentein Protagorae doctrinae cupississimum, soruni sermoniana causam suiSse, ulule facile erit cognitu, Platonena lioc spectasse, ut sopitistarum naaxinae lue eorum principis Isciplina in Onanium conspectu exponeretur. Atque id quidem sic consecutus est, ut et res, in quibus litoriundisciplina versabatur, persequeretur, et Viana ac rationem, qua discipulos erudietiant, ostenderet. Itaque in lioc dialogo ex eni-plum sophisticarum orationuna, quae proprie ἐπιδείξεις appella-liantur, luculentissinauna inventulus, tum Videmus, ut Sopitis in cuni Socrate, honune artis dialecticae periti Ssiuio, Verbis contetulens nomen suunt tueatur et auctoritatem, denique grauimaticae interpretationiS poetarum specimen exhibetur, iitque, quod litterarunt monumentis prodituna sit, antiquissinium. Iana vero a d quas res sopitistae instituant, id primunt in eo Sermone, quem Socrates cum Hippocrate ii albet, disputatur. Cui quaestioni solven lae suum ipsi sibi videantur impares, a Pittagora , Simul atque ait Buna pervontuin est, eiusdein rei explicationeni petunt. Ille Iuuim lio imines sapientiores et nieliores sua disciplina effici dicat. tum de virtutis vi ac notione disseritur, cuius Socrates, etSi paulo tectius, duo distinguit genera, ut Sopitisticana sinibus, qllos supra significavi circumscribat. Ipse enitu sopitistis unani vii tuteIn civilein, quana vocant βὶ, relicturus de eius solius discipli ira
183 Μon. p. 91 A: Μένων ἐπιθυμεῖ ταυτης της σοφίας καὶ ἄρε- gle
29쪽
quaestionem inseri neque aliam intelligit, quum Protagorae oratione sibi persuastiui esse confitetur, a solatiistis) virilitent posse doceri. Alterii in deinceps genus, quod unice virtutis nomine di- uitilliabet, quippe quod cum boni honesti lue cognitione et recti conscientia coniunctuin sit, id a sophi Stis alienum esse probare conatur, ut philosophis tanquam proprium Vindicet. Sed in hac parte disputationis Socrati persona imposita eStab ea, quavi plerunt lite apud Platonem fert, longe diversa. Etenini, ut suae causae serviat, parum sideliter aut Vere cum adversario agit. Et vero si eadem ratione, qua hoc loco cun Protagora disserit, quotidie cum civibus Atheniensibus collocutus est, sieri non potuit, quin multatu sibi constaret invidiam. Quod ne temere dixisse videantur, sententiani nostrana paucis exemplis confirmemus. P. 331 Α: qui, inquit, virtutes inter se disserre censet, neque iuStitiana ac pietateni pro una eademque re habet, is pietatein rem non iustain, eryo iniustam, et iustitiam reui impiam dicit. Quod ituum absunt uni sit, esticere vult et cogere, iustitiam et pietatem untini idemque esse. Ipsius verba vel eius potiuS, quein Sumi causani agenteni facit, sunt: σὐ-οὐκ εἶναι το ετερον
μόριον οἰοντοετερον τῶν τῆς ἀρετῆς - .. Ουκ αρα ἐστὶν μιότης οἰον δίκαιον εἶναι πρῆγμα, οὐδὲ δικαιοσύνη οιον ὁσιον,
ἀλλ' οἰον μὴ ὁσιow ὴ δὲ ὁσιότης οἷον μὴ δίκαιον, ἀλλ' αδι
κον αρα, το δε ἀνόσιον; Sintili disputandi modo, vi vocabuli σωφροσύνης albus iis, p. 332 sapientiam et temperantiam nillil
nisi varia eius leni rei nona ina esse colligit. Adde quod i leni orationis ambiguitate non semel utitur, ut p. 319 Α in eius verbis δοκεῖς μοι. . υπισχνεῖσθαι ποιεῖν ανδρας ἀγαθους πολίτας Heraclitea quaedam obscuritas inest; nam ἀγαθους ad ἄνδρας reseratur, an ad πολίτας, lu3erum est arbitrium. Pro - . tagoras, qui virtutem universam, non civilena modo, se tradere profitetur, sese at bitratur videri cives ad virtutem instituere, non . viros ad respublicas λ'); Socrates, quamquam civilem virtutem sive priidentiam intelligit, ut ex proxiluis verbis apparet, tamen hic
nondum Sciri vult, ex sua sententia persectani virtutena ac con- sumniatam Sophistis Omnino non concedendam esse. Eius leni
ambiguitatis exeullum ad argunteiitationem etiam gravius ad p. 350 B notavimuS.
τῆς, ἡ οι ἄνθρωποι τάς τε οἰκίας καὶ τὰς πόλεις καλῶς διοικοῖσι, καὶ
τους γονέας τους αυτῶν θεραπεύουσι, καὶ πολίτας καὶ ξένους υποδέξασθαί τε καὶ ἀποπέμψαι ἐπίστανται ἀξίως ἀνδρος αγαθos. 19ὶ Perspicuis verbis ipse id in sequentibus declarat p. 328 Br εἰολίγον τι τις οστις διαφέρει ημῶν προβιβάσαι εἰς αρετήν, αγαπητύν: ων δὴ ἐγὼ οἶμαι εἷς εἴναι i καὶ διαφερόντως αν τῶν ἄλλων αν- θρώπων ὀνῆσαί τινα προς το καλὸν καὶ α γαθὸν γενέσθαι. cons. p. 339 B. Aristot. poL VIII, 14 1333 a. Be .in: τose ' αν εχ τῶ νομοθέτη πραγματευτέον, οπως ἄνδρες αγαθοὶ γίνωνται πολίτης και
30쪽
IIaec vero omnia Plato ne iuveni qiii dein socrati trimitisset, nisi verant eius collo Illendi ratiotiem volitisset expriinere. Eique institillo convenienter sententiae etiani, iluas Socrates inlloc dialogo proseri. ad Socraticana doctrinani ace In Ino latae sunt. Vesernenter erit in nos ite hac re a Stati baunito ilissenti- InuS, Pii omitia, quaeci in lite Socrati nilnus lionesta eSso viileaiitur, e Sopi istar In vulgique opinione et mente vispillata esse
statuit. Itaque quae de sortitudine idisseruntur, ea, impiit vii doctissinius i), Socrates pleraque onania ad menteui ipsitis Pi Otagorae disputat, ita qui idem ut eunt per suam ipsius irationein in Davi leni et eri orem inducat. Nain Socrates ipse, etsi sortitit dinena quo lite in scientia positam esse iudicasat, tanten ii eutiquam eam volet at ineSse in calli la Iliadana reruin luci in laruina ut iniucundariim, metuendarunt, aut noti inelliendariun il eliberatione, ad illiana unam Salie illam reseret, ant qui virtutis dignitatem uno utilitatis studio terna inalbant: in o eliin pro certo et explorato liabenius eam scientiana, qtiae requireretur ait sortitudineui, item in boni rectique cognitione atque certa ossicii persuasione positana iudicaviMe. 1 denique, quo i Socrates lionestuna et iucundunt i leni esse ait adeo que voluptate ita si uen luna arbitratur, ut ait eiu S usu in Sapientia ait hil eatur, liuitis sententiae auctores facit Sopli istas. Nain: lia ut Scio. iii Iuit, ait Socrates in eo loco potius ipsorum sophistari uti opiniones Protagorae proponat, Ilio facilius euin dein te la liteis dialecticis irretiat. Veruin entui vero Protagoras Socratis sente liliani alteram graviter refellit, alteram num au plectatur, vehenienter dubitat. Et Socrates, cui Xenopia on serit it i tin placuisse, utile et bonum i leni esse, recte ac iure a Platone ita disputans trullicitur, ut iucundum, quod qui lena nunqtiana non iucurtile assiciat, nihil aliud esse ac bonuiui statuat. Haeret autem liaec Socratis sententia in nobilissinio illo decreto, quo Onanes virtutes ad unanisapientiana revocandas esse tu dicavit. Quae iluunt ita sint, Plato, quem ad uio luna ad Protagorae alioru nutu e Sopitistarum disciplinam exponendana et res ipsas luas docebant, Significavit, et docendi viam ac rationeni effinxit, sic de industria ea. prae Socrati tribuit, placita ac decreta e Socratica iloctrina repetivisse et eius disputandi rationem expreSSisSe Puta Iulus est. Prox in uni est, ut videanaus, quo te Impore hic tilior conscriptus sit, et quando colloqui uin sin attirlia
biluna. Atque de priore tenipore pleris que interpr tibus ita
visu in est. iit libri consectionem ad Platonis adolescentiani reserent lana esse statuerent. Socrate enim vivo δὶ liun sernaoneni lit-20 P. 314 B: γὰρ ἔτι νέοι, ωστε τοσοῖτο πρῶγμα διε
213 Praefat. edit. secun l. p. 30 sq. 22) Mona orabit. IV. 0, 8 Sq. 23ὶ Fabrio. Bibliotii. Graec. III. 86 Protagoras lioe din logo lecto