장음표시 사용
41쪽
ΕΤΑΙΡΟΣ, ΣΩΚΡΑΤΗΣ, ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ, ΑΛΚΙ ΑΔΗΣ, ΚΑΛΛΙΑΣ, ΚΡΙΤΙΑΣ, ΠΡΟΔΙΚΟΣ, ΙΠΠΙΑΣ.
42쪽
Cap. I. ET IIόθεν, ω Σωκρατες, φαίνει; η δῆλα 309δη, οτι ἀπο κυνηγεσίου του περὶ την 'Aλκιβιάδδυ ἄραν; καὶ μην μοι καὶ πρώην ἰδόντι καλὸς μὲν ἐφαίνετο ἀνηρἔτι, ἀνηρ μέντοι, ω Σώκρατες, ως γ ἐν αὐτοῖς ημῖν εἰρῆ-
ruriconses ἀνηρ. Sed recte libri Platonis et editores recentiores Sine articula, est enim καλος ἀνήρ praedicatum quod dicitur. ἐν αυτοῖς ημῖν J AGen. ἐν ημῖν αὐτοῖς, solemni vereorrum ordine, idemquo post Ἀλκιβιάδης insentit αὐτος. Cap. I. P. 309. Atheuis, in occidentali parie urbis, aut a ianiram suae domus V. ann. Rd P. 314 C) voi in publica aliqua sedetantiliaris Socratis cum pedisequo suo sedet. Socrates Calliae domo modo relicta ex Μelite pago V. Aristoph. ran. 501 iniquo soliol. 3redit. Μirratur ille, quid sit quod
Socratem matutino tempore in eam urbis rogionem adduxerit, sed ex via, qua Socrates incedit, suspicatur in pago Scana bonidis, qui Μolitae erat finitimus, eum
fuisse et Alcibiadem ibi habitantem v. Plutarch. Alein. e. 22
Convenisse. - Et liaee suspicio et diei tempus - instabat enim
πληθουσα ἀγορά quae dicitur sive
liora quarta. - de palaestra Rutile aliquo cogitare nos prohibent, ubi hos sermones nar ratos esse ilicamus. Apol. p. 30 ESoerates ipso: υμῶς εγείρων, in tu , ουδὲν παυομαι την ημερανοχην παντ α χου προσκαθίζων. Sunt autem hi sermones, ut in praefatiotio p. 21 vidimus, habiti et narrati primo vere anni 432
cero frogment. Protagorase Platon. ap. Priscian. L. VI. 11. 63: Quid tu γ unde tandem RPPR- res, Soera te 2 an id quidem dubium non est, quin ab Alcibiado2 Veteraim editionum
scripturam η δηλαδε recte anutavit Stophanus in δῆλα δη, quod vel istud o τι exigebat. ῆ in
hae soranula vi corrigendi ponitur, quia alia quaedam Interrogatio aut praemissa est, aut apud animuim intelligenda. Stam.
βιάδη eo καὶ τοῖς κόλαξιν ἐνδι
δους εαυτον ἀπωλίσθαινε του Σωκράτους, καὶ δραπετευων ἀτεχνῶς ἐκυνηγεῖτο. V. Athen. P. 219 B sq.
quod quinoni intor nos liceat die ore. Huic locutioni a Platone saepe usurpatae interdum nullo sententiae disertimine adii
43쪽
δε καὶ τli νυν ημερα καὶ γὰρ πολλὰ υπὲρ εμου εἶπε βοq-
θῶν ἐμοί, και Ουν καὶ ἄρτι ἀπ εκείνου ἔρχομαι. ἄτοπον μέντοι τί σοι ἐθέλω εἰπεῖν παρόντος γὰρ ε κείνου, ουτε προσεῖχον τον νουν, ἐπελανθανόμην τε αυτου θαμά. E T.
Καὶ τί ῖν γεγονὸς εχ περὶ σε κἀκεῖνον τοσολον πρῆγμα; o ου γὰρ δηπου τινι καλλίονι ἐνέτυχες ἄλλω εν γε τῆδε τῆ
iiiisque collicibus. Vett. editt. Om.
Exenipla voeulao μέντοι post οὐ sic in interrogatione usurpiitae 'laudavit He in dorsius nil la. l. Cons. I o Heli. VII. 521 C. IX. 581A. Thouet. 163 E. Pliaedr. p. 229Jι. Hipp. ni in . p. 366 C. CI aut l. p. 439 A. al. Stalib. o ς Odyss. X. 277 Moi curius describitur νεηνίη ἀνδρὶ ἐοικώς, πρωτον υπηνῆτἴ, τον περ
γιγνομενοι δηλουσιν εἰτε κτε. Voc. ηβη inpud Atticos euim Pubertatis gratii uni significavit, Mittit 3 :iestatis anno duodevicesimo ad Vicosi inurii pertinet. Que Im quin lepti orant, ii textaretii cistabulis inscripti in viroriim ni inieru In rccepti sui tuo iuris saeti sunt, , nomin niuintur autem Proprie epliel, i. ItiMIuo I 'lato quilin Certum quo id aIn tomlius iarn voce
α βης si incari vellet, IIona eri-
cuni illi ad πρῶτον nrito υπηνθ' του adi littoro non potuit; do toto loco V. praefat. P. 21. και Ουν και αρτι -J Post- luani SOcrrates, qui l de Alcibiadis orga se voluntlito iudicaret- quae posterior erat nInici interrogatio - DXPOSitit, liis Vectis responit et
Post ουτε Me τί insertur sic, ut iri altero monibro gradatio insit quod in multis huiti simodi locis valet. V. infra p. 317 E. p. 361 Ε. Logg. I. p. 628 B. p. 631 Λ. II. p. 655 Ε. III. p. 691 D. p. 697 D. Menex. p. 239 C. Cliuru . P. 169 C. Sympos. p. 223 D. Apolog. Socr. p. 26 C. Xenoph. Cyrop. VI. 3, 2. Malib. ου- δη που - τῆ δε τῆπολειJ no quo eniim, O Pinor, alium offendisti Pul Chrio
non dictum sit ἐν ταυτη τῆ πόλει, Duilige i by Cooste
44쪽
πόλει. αδ. καὶ πολυ γε. ET. IV ἀστῶ, η ξένω; αδ. πνω ET. Ποδαπῶ; MZ 'Aβδηρίτη. ET Καὶ Ουτω καλός τις ὁ ξενος ἔδοξε σοι εἶναι, ωστε του Κλεινίου υἱέος καλλίων σοι φανῆναι; αδ. Πῶς δ' ου μέλλει, ω μακάριε το σοφώτατον κάλλιον φαίνεσθαι; ET. Ἀλλ' η σοφῶ τινι ημῖν, ω Σώκρατες, ἐντυχὼν πάρει; G . Σοφωτάτω μενουν δ λιπου τῶν γε νυν, ει σοι δοκεῖ σοφώτατος εἰναι Ii
Πρωταγόρας. ET 'sδ τί λέγεις; Πρωταγόρας ἐπιδεδημηκε; Σst. Tρίτην γε ηδη ημέραν. ET. Καὶ ἄρτι ἄρα εκείνω
C. καὶ Ουτω καλός τιςJ Sic. codil. Votores edit. ΟυTως κ. T. τὸ σοφώτατον κ. φ .l 1 se tacerias solitis Ficini auctoritate scit psit τό σοφώτερον, quod placitu otiain IIuindorfio et iecentiorilii Seditori bris plerismae Onan ibiIS. Se i V. anu Ot. D. Σοφωτάτω μὲν ουν δ. J Volt. editt. et duo co N. Paris. Καὶ σοφωτάτω μ. Recte ceteri lilbri istud καί omittiint. v. Criton. p. 44B. Symp. 201 C. ni. patebit ex annot. R I GOrg. P. 468 E. Stalib. v. Krsiger rarii. Gr. 51. 7, 2.
C. Καὶ πολυ γ ε lint. ἐνετυχον καλλίονι και πολυ γε καλλίονι). Eiiinyd. p. 291 A: μή τις τῶν κρειττόνων παρών αυτὰ ἐφθέγξα-το; Nαὶ μα Πία, τῶν κρειττόνων μέντοι τις ἐμοὶ δοκεῖ καὶ πολυγε. Socrates hoc responso fantilia reni tu suminam exspoctationem non Potiari non ad ilicere, illiu IIΛlcibiades, ut Cornelii Nep. Uer l, is utar, omnitum aetatis suae naulto osset formosissiuius. Qui
latis sint ilia narrant Plato Alcib. I init. Xenopli. Mem. I. 2, 24. Plutarcii. Alcib. c. 4.
ris ὁ ξένος in proximis dicit, non ὁ Ἀβδηρίτης. Ex quo tempore et
qua de causa Abderitae stupi liliaberi eo opti sint, incertum eSt, id mydo conlint Demosthenis uetate se os iam Inale R IdHS se, V.
Orat. 17, 23: ῶσπερ ἐνυβδηρίταις, η Μαρωνείταις, αλλ' o ἐν Αθη
45쪽
PLATONIS 3li συγγεγονως ηκεις; αλ. Πανυ γε πολλὰ καὶ εἰπων καὶ ἀκουσας. ET G ουν ου διηγησω ημῖν την ξυνουσίαν, εἰ μη σε τι κωλύει, καθιζόμενος ἐνταυθί, εξαναστήσας τον παῖδα τουτονί; ΣΩ. Πάνυ μὲν ουν' καὶ χάριν γε εἴσομαι,εὰν ἀκουητε. ET. Καὶ μην καὶ ημεῖς σοί, ἐὰν λέγyς. ΣΩ. Λιπλῆ ἀν εχ η χάρις. ἀλλ' ουν ακούετε. cap. II. Τῆς παρελθούσης νυκτὸς ταυτησί, ἔτι βαθεος ορθρου, Ἱπποκράτης, ὁ υπολλοδώρου υἱός, Φάσωνος δὲαδελφός, την θέ ραν τῆ βακτηρία πάνυ σφόδρα ἔκρουε, καὶ
P. 310. καθιζόμενος ἐωταυθι J Sic. Bodl. Vat. Θ Ven. a et Vindoth. Vule. ἐνταυθοί, quod Stalli alim. defendit ad Pliueb. p. 23,
συγγεγονὼς ηκει ς;J Reseruntur haeo ad ἐντυχὼν πάρει; sed ἐντυχων quum dicebat, de semirono ἐντευξει) cogitabat,
luent de qualicunque re Cum SO-phista aliquo coram Alcibiadeliabuisset, Itunc autem Era emaliquaui disputationem συνουσίαν) intelligit, quam sit,i a Socrate narrari velit, eaque ost ausa, cur Pei se oti temporis participio nune ututur.
P. 310. Πάνυ γ εl πολλὰ καὶ εἰ π. κ. ἀκ.J Salippius distinxit Πάνυ γε, πολλὰ κτε. Quod si voluisset Plato, scripsisset Πάνυ γε, καὶ πολλὰ εἰπὼν καὶ ακ. Tί ουν οὐ διηγήσω -J quin
tu nobis - narras 3 In huiusnaodi interrogationilbiis excitandi vel imperandi vi positis a Graecis tuni
V. p. 310 E τί ου βαδίζομεν; Xenoph. Mem. ΙΙΙ. 1, 10 τί ουν ου σκοπουμεν, ἔφη. Cyrop. II. 1, 4τί ουν Ου καὶ τὴν δυναρ ιν ἔλεξάς
μοι, εἰ οἶσθα, . . την ημετέραν. ἐξαναστήσας τον παῖδα τουτον Ininc eo puerianas. pedi-Sequum excitans, int. de sode, tu ilia una cum stomino v. p. 339 E)eongederat. Et domini et pessis Pii mores liis vorbis descriptis lint: ille nec assurgit Socrati
advenienti aut ipse ServuIn exci-tRt, nee Servus Sua sponte surgit.
Xenoph. Do Rep. Λthoniens. I. 10: τῶν δούλων . . πλείστη ἐστὶν 152 ot Fritscli. ad Tliesua. P. 79.
'Aθήνησιν ακολασία, και Ουτε πατάξαι ζξεστιν αὐτό/θι, Ουτευπεκστήσεταί σοι loco let tibi)ὁ δουλος. Multo alitem modestio in res Plato Menonis Thessali pedi se tuos induxit Men. p. 82 B.
quae sequuntur Soerates narrat, seil quanta sit Attici sermonis festivitas, maximo his verbis cognoscitur, quae proxime hanc narreationem Prao cedunt. Qua si iam post πανυ με vi , Sequente ἀκουετε, illata esset, nenio facile quid desideraret.
Cap. H. 'Iπποκράτης, ὁ -ολ. JDo Hippocratis ingenio quid iudicandum sit, significavimus iupraefat. P. 6.
Φάσωνος δὲ ἀδελφος J Noquis καὶ pro δε requirat, patriae linguae consuetudino in fraudem induetus, est haee prope constRIis atque legitima ratio sermonis Gractei. Herodot. m..10, 1: ἐγὼ
τευεσθαι ἐπὶ Σκυθας. V. EImSI. ad Eurip. Med. v. 940. Stiam. την θυραωJ int. την αυλειον v. Symp. 212 C. Socrates ipse apud Xonophontem Oecon. c. II. 3ὶ dicit, si emptor bonus sibi contingat, ex omnibus rebus quas has sat eum domo quinque minassa ite se coacturum. Furi igitur domus eius ex omnium mininais; cf. Boeckli. De Oecon. Att. I. p. 94. Ussit red by Corale
46쪽
ἐπειδη αυτῶ ἀνέωξέ τις, ευ ς εἴσω Βι επειγόμενος, καὶ Bφωνῆ μέγα λέγων, Sὸ Σωκρατες, εφη, ἐγρηγορας η καθευδεις; Καὶ ἐγὼ την φωνην γνους αυτου, Ἱπποκράτης, εφην, ουτος μη τι νεωτερον αγγέλλεις; ουδέν γ', η δ'ος, εἰ μη ἀγαθά γε. αν λέγοις, ην δ' ἐγώ. ἔστι δε τί, καὶ του ἔνεκα τηνικάδε ἀφίκοπι, Πρωταγορας, ἔφη, ηκει, στὰς παρ' ἐμοί. Πρώην, ἔφην ἐγώ συ δε ἄρτι πέπυσαι , Νη τους θεούς, ἔφη, ἐσπέρας γε. Και ἄμα ἐπιψηλαφησας C
Hippoei'ates non ante OstiuIn op periebatur, dum ipse per eum, qui ianuam aperuerat, aδventu nuntiato accedere iuberetur, Sed prOpore in aedes irmiebat; quod Graecorum sententia a bonis moribus non minus abhorrmit, quam
alia, quae ille hic dicitur secisse. Plutarch. Cinion. c. 17r ἐπεὶ δεαπηει διὰ Roρινθου την στρατιὰν - ἄγων, ἐνεκάλει Λάφαρτος αυτῶ . . καὶ γὰρ θυραν κοψαντας ἀλλοτρίανου εἰσιέναι πρότερον η τον
κυριον κελευσαι. Demosthen. or. 37. 52 tanquam maxima opprobria linec in adversarium coniiciuntur:
Νικόβουλος)ταχέως βαδίζει, καὶ μέγα φθέγγεται, καi βακτηρίαν
φορεῖ. Quamquam de bacillis non
omnes idem Videntur Sensi SSe.
ηει ἐπειγόμενος. Plato etsi et ηει et ηειν usurpat, tamen ν non adtollendum hiatum tuidit ρει etiam in Phaedr. p. 228 B et in Politie. p. 275 A et alibi ante vocalem posuit, contra ηειν, quo sex fere locis utitur, ante consonam in Tina. p. 39 A. Iπποκράτης, ἔφην, ου τοςJ Apud se hoc Socrates loquitiar, recteque reddidit Fieinus: Hippocrates hic est, in
τερον atque νέον per euphemis-nium etiam de malis et calainitatibus dici soleat, quem usum VO cis quum alii scriptores tum tragici poetae frequentant, Velliti Sophocl. Ant. V. 238. 945. Philoct. 560. 784. AI. Hippocrates verbis Socratis per amphiboliam in malam partem Receptis iocose re-
spondet: ουδέν γ', - εἰ μη ἀγαθά γε. Staim. Eυ αν λέοις probe dicis si res ita se habet, v. infra p. 339B et Men. p. 78 C: ἰδωμεν δὴ καὶ τουτο εἰ ἀληθὲς λέγεις ' l σως γὰρ
αν ευ λέγοις. τηνικάδε αφίκου Η. e. tam multo mane. Criton in .:
τί τηνικάδε ἀφῖξαι, ω μίτωπι, η ου πρω ἔτι ἐστίν; Πάνυ μενουν. Πqνίκα μαλιστα; ορθρος βαθυς. lox vecta, στὰς παρ' ἐμοί,
aret e connectas cuin ἔφη. Stalib.
perioribus repeti oportere ηκει in aprico est. Stalib. C. εσπέρας γεJ 'heri' vesperi; Sed quuIII ea. quae Hippocrates narrat, post solis o casum sacta essent. ei non licuit dicoro ἐχθές γ' εσπέρας. Nam Allienienses, ut ait Varro apitii Aul. Gellium N.A. III. 2, 4, a sole Oceaso ad AO-lem itoriam occidentem omne i limedimn tempus unum diem esse dicebant.
σκότω .. ῶς αἴτιον αυτὸ προσαγορευειν. Videtur Socrates iiiiiii nisus mane non accensis sumptui pepercisse; neque eni in illi id απτε, παῖ, λυχνον ab eo amlittir, et grabatum, in quo cubabat, Contreetando quaerit Hippocrates De voe. σκίμπους Elym Ol. Magri. ' σκάντης κλινίδιον ευτελές, ο υπὸ τῶν 'Aττικῶν σκίμποvς ονομάζεται : quod testatur gram maticus allato thoe ipso loco.
47쪽
PLATONIS τοὐ σκίμποδος ἐκαθέζετο παρὰ τους πόδας μου, καὶ εἶπεν
Εσπέρας δῆτα, μάλα γε ὀipὲ ἀφικόμενος Οἰνόης. ὁ γάρ
τοι παῖς με ὁ Σάτυρος ἀπέδρα καὶ δῆτα μέλλων σοι φράζειν,οτι διωξοίμην αυτόν, υπό τινος ἄλλου ἐπελαθόμην. ἐπει δε ηλθον καὶ δεδειπνηκότες ημεν καὶ ἐμέλλομεν ἀναπαύεσθαι, τότε μοι ο αδελφὸς λέγει, ὁτι ηκει Πρ-αγόρας. καὶ ἔτι μὲν ἐνεχείρησα εὐθυς παρὰ σὲ ἰέναι, ἔπειτά μοι λίαν D πόρρω ἔδοξε τῶν νυκτῶν εἰναι. ἐπειδη δὲ τάχιστά με ἐκ τοὐ κοπου ὁ υπνος ἀνῆκεν, εὐθυς ἀναστὰς οἴτω
C. οτι διωξοίμηνJ Venet. Σ. et Mor. o. διώξοιμι. Sed cons. Theaet.. p. 168 A. Soph. p. 251 A. Clit. p. 407 A. ὁ ἀδελφός J Αrticulum exhibent Flor. e. Venet. Σ. et Coisi. quos secutus est Stalib. Alia edit. recent.
aliisque testibus in Attica duplex fuit Oenoe, altera ad Eleutheras, ad Μ auionem altera. Sed quum Satyro id agendum esset, ut ex Attico a o erumperet, Priorem in ipsis Boeotiae finibus sitam petiisse existimandus est. V. Τhucyd. II. 18, 1. IVesseling. Rd Diodor. Iv. 60:ὁ υάρ τοι παῖς με - ἀπέδραJEt apud Graecos et apud Romanos id saepissimo accidit, ut servi, ubi iniquae eos conditionis
pertaesum est, fuga meliorem fortunam consequi constrentur, eaque
fugitivorum' conata qmain aliis rebus tum bellis fere continuis, redivi a plerum quo sunt effecta. Scholiastes ad Honex. p. 245 Ε:Λεχαιον ἐπίνειόν ἐστι Κορινθίων, ωσπερ ὁ Πειραι εἰς 'Aθηναίων. εἰς τούτους τοὐς τόπους ἀπεδίδρασκον οἱ οἰκέται. Sed Satyrus, quo statu tum res Atheniensium arant, tutius terra quam mari Hippocratis potestati ses eripiebat. Litterarum ad fugiti- Uum domprehendendum in finitimas urbes missarum exemplum
illustrissimum in papyro a. 145
R. Chr. seripta) exstat, cuius accuratam descriptionem et explicationein proposuit Letronne Fragmenta incitus. Didot. 1838. p. 14- 28.
ἐπειδη δε ηλ νJ v. ad p. 320 A.
προσηνάγκασα αυτον μένειν. ἀνε
κλινη, ἐνη περ ἔδείπνει. Hippocrates quoque in eadem aede et in eodem lecto, in quo cibumeePerat, Oenatus somnum cepisse putandus est, V. Lys. Or. 1, 23.
με -J Si anulatque autem me post lassitudinem somnus romisit etc. 'Eκ non idem est
quod μετά, sed ponitur Sio, ut aliquid statim et continuo post
aliud quiddam evanisse vel evenire significet, prorsus ut Latin. e X. Itaquo thio Eleganti iudieio positum est ad Indicandam gravius hominis festinationeam, qui Statim, ut somnus artus fessos rolaxavisset, ge ad Sostratem contulerat. Stalli . Lassitudinem, quam intelligit Hippocrates, Susceperat ex eo, quod Oenoen equove eius et reVe tus arRt, cons. Lys. or. 24, 10-12.
Multis locis Plato Homeri aliorumque poatarum Verba aut eodemotatae aut leviter mutato ponit, nec ullam originis eorum mentioneni facit, V. infra p. 337 D. Ουτω δεsρο επ.J De Οἴτω Dl0ilizec ny Cooste
48쪽
δευρο ἐπορευόμην. Καὶ ἐγὼ γιγνωσκων αυτου την ανδρείαν καὶ την πτοίησιν, Τί ουν σοι, ην δ' ἐγω, τοὐτο; μῶν τί σε
ἀδικεῖ Πρωταγόρας; Καὶ ος γελάσας, Νη τους θεους, ἔφη, ω Σωκρατες, οτι γε μόνος ἐστὶ σοφός, ἐμὲ δὲ Ου ποιεῖ. υλλα ναὶ μὰ Λία, εφην ἐγώ, αν αυτῶ διδως ἀργυριον καὶ πείθyς ἐκεῖνον, ποιησει καὶ σοφόν. Εἰ γάρ, η δ'ος, A Zευ καὶ θεοί, ἐν τούτω εἴη ώς ουτ ὰν τῶν ἐμῶν Ε ἐπιλίποιμι -δὲν Οἴτε τῶν φίλων. αλλ' αυτὰ ταυτα καὶ νῶν ηκω παρὰ σέ, ἴνα υπὲρ mos διαλεχθὴς -τῶ. ἐγὼ γὰρ ἄμα μεν καὶ νεώτερός εἰμι, ἄμα δε ουδὲ εώρακα Πρωταγόραν πώποτε ουδ' ἀκήκοα ουδέν' ἔτι γὰρ παῖς η , οτε τὸ
D. αυτ os την ἀνδρείανJ Hanc formam etiam in hoc libro tuentur codd. meliores omnes satis constanter. Quae cur alteri illi αν- δρίαν praeserenda sit, ad Legg. lib. I. p. 629 B. exposuit Stulit, alam. Deinde unus Coisi. πτόησιν, quod recepit Belcherus. E. ἔτι γὰρ παῖς η J Bas. 2. Flor. s. Paris. E. Vat. r. et duo alii ex post participium hic et p. 314 Cillato v. ad Phaedon. p. 61 C. R . Deinde ἀνδρείαν vocat hominis pertinaciam, πτοίησιν autem intelligit sollicitum anxiumque eius studium asi trepidarionem. Stalib. τί ουν σοι - τουτοJ Intuli. διαφέρει. v. ad p. 309 A. - Deinde ἀδικεῖ dictum usii frequenti pro δίκηκεν, h. e. ἄδικός ἐστιν. V. Heindor . ad h. l. coli. Xenopi . Anab. I, 5, II. V, 6, 33. VI, 4, 27. Stalib. αν αυτῶ διδρος - ἐκεινον Aυτός pariter atque ἐκεῖνος auProtagoram, reserendum cI IRInquam nescio an lii, rarii ἐκεῖνον insermerint, v. p. 313 B ad διε λεξαι ann.
καὶ πείθης ἐκεῖνονJ int. τούτω τῶ αργυρίω). Socrates in magnitu sino pocunia o id, quod Hippocrates cupiat, posutim ess Θdicit; v. p. 311 D: αν ἐξικνῆται τὰ ὴμέτερα χρήματα καὶ Τουτοις πείθομεν αυτον. De Re p. III. p.
390 Ε: δῶρα θεους πείθει, δῶρ' αἰδοίους βασιλῆας. Εἰ γὰρ - ἐν τουτ φ εῖ ilutinam res in hoo vertatur,
in hoo posita SH. ω Ζευ καὶ ε εοίJ Eadem ob tostandi soranula utitur Aristophanes Plut. V. 1, ubi solioliastes: τον Λία παρέλαβε κατ' ἐξοχὴν τῶν αλλων θεῶν, ώς το Hom. 1l. 13, 1.3 Ζευς δ' ἐπεὶ Ουν Πῶας τε καὶ Ἐκτορα νηυσὶ πέλασσεν.
Et inveniuntur liuius loquendi modi exempla apud omnes GraecoruIII scriptores multa, quamquam non desunt, quae nostro modo respondeunt. veluti Synap. p.
190 C: o Zsυς καὶ οἱ ἄλλοι θεοὶ
ἐβουλευοντο. Demostli. r. 37, 61: νὴ του Λία και θεους απαντας. Ε. Ουτ' αν τῶν ἐμῶν nillil nomie meo Nam bonomini nEque bonorum, MI Re umici possident. reliqui faciam. Ουδεν τῶν φίλων hic dictum est pro οὐδεν τῶν τῶν ηίλων, V. p. 313 B ετοιμος εἶ αναλίσκειν τά τε σαυτου καὶ τατῶν φίλων χρήματα. Nusquam autena, quod sciam. Plato eandem articuli formam bis deinceps ponit. cf. p. 319 C περὶ τῆς s- τῆς τῆςὶ πόλεως διοικησεως. Lys. P. 205 D: γεγονὼς ἐκ χιός τε καὶ τῆς του του τουὶ δήμου αρχηγέτου θυγατρός. Krug. 50. 8, 11. αυτὰ ταὐταJ hanc ipsam ob
causam; similis est accusativi usus pronominum τί, οτι, TOUTO.
49쪽
πρότερον ἐπεδημησεν. ἀλλα γάρ, ὼ Σωκρατες, πάντες τον
ανδρα επαινῶσι καί φασι σοφώτατον εἶναι λέγειν. αλλατί ου βαδίζομεν παρ' αυτον, ῖνα ἔνδον καταλάβωμεν; καταλύει δ', ώς εγὼ ηκουσα, παρὰ Καλλία τφ' Ιππονίκου. 311 ἀλλ' ωμεν. Καὶ ἐγὼ εἶπον Mήπω, ἁ 'γαθέ, ἐκεῖσε Γωμεν, προ γάρ ἐστιν, ἀλλα δεsρο ἐξαναστῶμεν εἰς την αυλην καὶ περιιόντες aυτου διατρίψωμεν, εως αν φῶς γένηται εἶτα Γωμεν. καὶ γὰρ τὰ πολλὰ Πρωταγόρας ενδον διατρίβει ἄστε, θάρρει, καταληψόμεθα αυτόν, ώς τὀ εἰκός,
orr. ην. v. Schneider praefat. ad civit. I p. XLIV. Behker Anecd. Graec. p. 1379: η ἀντὶ του υπῆρχον, ώς παρ' 'Αριστοφάνει ἐν Ορνισιν '
η γὰρ ἐγὼ ξένος ἄνθρωπος ' καὶ παρὰ Πλατωνι ὴ χρῆσις ευρηται.
Deinde codd. meliores Omnes τὸ προτερον pro viil g. τό πρῶτον praebue mini. Veterem Ioetionem non nisi ciuinque codices tuentur.
P. 311. Μήπω, A 'γαθέ, ἐκ. J Sic Coisi. ex corr. et Vat. r. Vulg. Μήπω, ἀγαθέ, quod iam Heindorsus de coniectura mutavit. Cobeto auctore orat. do arte erit p. 149 recentiores editores verbis ἐκεῖσεωμεν eiectis Μήπω γ', A γαθε. sed v. ann.
το πρότερον ἐπεδήμησενJhuno locum iam tractavimus in praefat. p. 19. Mea enim sententia Plato hie non primam Protagorae commorationem Athonis significat, sed proximam; quae quota fuerit, nillil indicat. Neque est, quod intervallum, per quod Ρrotagoras ab Athenis abfuerit, longius quam trium vel quatuor
σοφώτατον - λέγεινJ Haec igitur Protagorae σσφία ab Hippocrate appetebatur, ut in concionem prodiens simulac liceret licuit autem ex ephebis, in quibus tum erat, egresso et vir inti annos maiori - dicendi arte gloriani sibi at tuo auctoritatem quaereret; V. Alcib. I p. 105 B. Xenoph. Μem. III. 5, 1. P. 311. παρα καλλία τῶἹππο ν.J Ex Calliae vita quae huc pertinent, sea inveniuntur in prae-sat. P. 21 8q - ,
Socratem etiam atque etiam rogavit, ut quRIn primum ad sophistam se dueerset, tuna ille: norulum,
inquit, illuc eamus, quod bene mane ast, sed e cubiculo egressi huc eamus in atrium, ibique ambulantes colloquamur, donee dies illuxerit. Socrates igitur statim ad eundum se paratuni esse dicit, ver Imeo, quo Hippocrates tendit, nondum ire Vult, ut ἐκεῖσε minime Possit abesse. Et quod ἐκεῖσε scripserat Plato, in sequentibus, ut oratio esset concinna, δείροaddidit, quod sine ἐκεῖσε sorri nequit; nam τὴν αυλήν Socratis eSSe per Se apparet, ut p. 310 A. verba τὴν θύραν ἔκρουε nihil habent dubii. Necωμεν post ἐκεῖσε elici potest, quod eo remoto Ora tio plane clati carot. Ut Socratis aequabilitas trepidationi Hippocratis opposita in ipsa oratione emineret, Plato seripsit quae habemus, non quae potuit: ἀλλ' tωμεν. Μήπω γ' ἔφην, πρω γάo ἐστικτε. omissis verbi η καὶ εγω εἴπον. Copiosius de hoc loco e lipatumost in Stud. platio I. p. 835-837. ἔνδον διατρίβει - ἔνδονJ Socrates in soro, in gymnasiis Repalaestris et aliis locis publicis
quotidia versabatur hominumque circillis se immiscebat, qualem vitam ex sophistis nemo Prota
50쪽
Czip. III. Μετα ταυτα ἀναστάντες εις την αυλην περιῆμεν. Καὶ ἐγω αποπειρώμενος του Ἱπποκράτους τῆς Βρώμης διεσκόπουν αυτον καὶ 4ρώτων, πιπε μοι, ἔφην ἐγώ,
ω Ιπποκρατες, παρα Πρωταγόραν νυν επιχειρεῖς ἰέναι
αργυριον τελῶν ἐκείνs μισθὸν υπὲρ σεαυτου, ώς παρὰ τίνα ἀφιξομενος καὶ τίς γενησόμενος; ἄσπερ αν εἰ ἐπενόεις
παρα τον σαυτ- ομώνυμον ελθὼν Ἱπποκράτη τον Rῶον, τον τῶν 'Aσκληπιαδῶν, αργυριον τελεῖν υπὲρ σαυτου
μισθον ἐκείνs, εἴ τίς σε ξρετο Εἰπε μοι, μέλλεις τελεῖν, Cω Iπποκρατες, Ιπποκρατει μισθὸν ώς τίνι ὁντι; τί ἄναπεκρίνω; ειπον ἄν, εφη, ὁτι ώς ἰατρῶ. Σω τίς γενησό μενος; ουὸς ἰατρός, εφη. Εἰ παρὰ Πολυκλειτον τον
Cap. III. εἰς τὴν αυλὴν V. περιήειμεν. BodI. Vat. D. Paris. B. al. περιήιμεν, undo prodit scriptura iam a Bokkero restituta. v. Et Instei. ad Eurip. Suppl. v. 752. Κrii F. Grani. Gr. 38. 3, 1. B. Εἰπέ μοι, ζφην, Additum est ἐγώ e Bas. 2. codd. Bodl. Vat. D. Vind. Coist. Venet. ar. 'Iπποκράτη τον Λῶον J V. Λῶον. Cod. Bodl. κῶιον οῦ quod
unico verum. Solet enim in eo codice i non subscribi, sed adscribi, quod in codd. vetustissimis saetum. gora magis videtur abhorruisse. Ino, quem Hippocrates tilinq iam audiverat aut viderat. τοῖς ραθηταῖς ἐν ἀπορρήτω την ἀληθῬιαν
corporis viribus dicitur. ut de re p. 498 B. Isocr. or. 3. 3 al. 8ed h. l. , ut bene Statibnum. explicat, est animi fortitudo et constantia, quae in proposito perseverRt neque ab eo deterretur, ut Thucyd.
VII. 18. αργυριον τελῶν ἐκ. J pecuniam illi soluturus. Nam τε - λῶν ost forma stituri Attica. Insrap.
Atheniensibiis medici et statuarii et p. B exempli carisa a Socrate memorantur pictoren et tibicines eodem loco habiti sunt, quo sophistae: despecti enim sunt
omnes, quum suam quisque a1 teni quaestus causa exercerent, nece rum vitae genus ullus civis amplexus est nisi necessitate motus; v. Gorg. p. 5 12 D. Lucian. somn. 14:
εἰ δε καὶ Φειδίας ὴ Πολυκλειτος
γένοιο, τὴν μεν τέχνην ἄπαντες ἐπαινεσονται, οὐκ ἔστι δε οστις τῶν ἰδόντων, εἰ νουν ἔχοι, ενξαιτ' ἄν σοι ὁμοιος γενέσθαι. οἷος γὰρ αν ης, βάναυσος καὶ χειρῶναξ καὶ ἀποχειροβίωτος νομισθήσy.
Eandem sententia in iis lom iero Verbis expressam invenies RP. Plutarchi. Pericl. c. 2. Ἱπποκράτητ. R. JHippo P tes Cous, nobilissimus illo artis medicae parens ac princeps, flomait circiter a. 430. R. Chr. n. Dicitur Hegentis suum ad Hercule in ot Aesciit apium retulisse. Itaque etiam
Pliae tr. p. 270 C: εἰ μεν Ιπποκράτει τῶ τῶν 'Aσκληπιαδῶν δεῖ τι πείθεσθαι. Stam. C. Πολυκλειτος 4 Ut Hippocrates iue Cous, ita Polycletus et Phidias arie sua principes fuerunt, quam certatim altor Argis, altor Athenis exercebant. Poly- Duiligo 1 Cooste