Platonis Opera omnia recensuit, prolegomenis et commentariis instruxit Godofredus Stallbaum Platonis Protagoras

51쪽

PLATONIS 'Aργεῖον η Φειδίαν τον 'Aθηναῖον επενόεις ἀφικόμενος μισθον υπερ σαυτου τελεῖν ἐκείνοις, εἴ τίς σε ηρετο Tε

λεω τοὐτο το ἀργυριον ώς τίνι οντι ἐν ν' ἔχεις Πολυκλείτω τε καὶ Φειδία; τί αν ἀπεκρίνω; E - αν Aς ἀγαλμα D τοποιοῖς. ' ς τίς δὲ γενησόμενος αυτός; Aηλον, ὁτι ἀγαλματοποιός. Εἶεν, ην δ' ἐγώ. παρὰ δὲ δη Πρωταγόραν νυν

ἀφικόμενοι ἐγώ τε καὶ συ αργυριον ἐκείνω μισθον Goιμοιεσόμεθα τελεῖν υπερ σου, αν μεν εξικνῆται τα ημέτερα χρηματα καὶ τοττοις πείθωμεν αυτόν, - εἰ δεμη, καὶ τὰ των φίλων προσαναλίσκοντες. εἰ ουν τις η ς περὶ ταυτα ουτω σφόδρα σπουδάζοντας ἔροιτο ειπε μοι,

ῶ Σωκρατές τε καὶ Ἱππόκρατες, ώς τίνι ὁντι τψ Πρωταγόρα ἐν νω εχετε χρηματα τελεῖν; τί αν αυτ- ἀποκριναί- Ε μεθα; τί ὁνομα ἄλλο γε λεγόμενον περὶ Πρωταγόρου

E. περὶ Πρωταγ όρου ἀκουομενJ Bodl. Ven. z. tres Paris.

ad I p. 624 Η.eIeti filii p. 328 C aequales dicuntur Parali et Xanthippi; Phidias,

quem, ut nit Plutarchus Perici

c. 3l, η δόξα τῶν Lργων ἐπίεζε

φθόνφ, invidia oppressus in vinculis periit ol. 87, I, V. Praef. p. 20.eto ν υργεῖον - τον Αθηναῖο ν J Talia πάρισα a vulgari

Sermono minime abhorrent, sed non facito civem apud cives haeratione, quao historicorum est, nominatum inveneris, Causta,

cur Socrates Phidiam non patris vel pagi nomino addito notaverit aut τον ἡμέτερον dixerit, ex eius arte videtur repetenda eSSe. τελεῖν ἐκείνοις, Et τις-Jhoc loco excidisse ἀργυριον, OrR-tionis cursu cognos itur. αγαλματοποιοῖς Behit. Αnecd. Graec. I. 335: αγαλματοποιόν φασι -καλεῖσθαι τὸν εἰκόνας

θεῶν μῶλλον ἰογαζόμενον, ἀνδριαντοποιον δε τον ἀνθρώπων. Ars statuaria dieitur ανδριαν τοποιία Gorg. 450 C. et Xenoeli. Μem. I. 4, 3: τε θαυμακα ἐπὶ ανδριαντοποιία Πολυκλειτον. V. Rulinicen ad Tini. GIOSS. P. 5. D. EIεν, ΗRe Conincedendi et ad alia transeundi formula apud Platonem singulis fere

pastinis legitur. ἄν μεν ἐξικνῆται - εἰ δὲ

μ ήJ Post ἄν μεν ἐξικνῆται καὶ

- πείθωμεν αυτόν omissum est verbum primaritum, quod subsequente alia sententia per εἰ δε μηillata non raro fit. Sed quod vulgo intollimni animo εο ῖν ἔχοι, id

hoc loco per sententiae rationem fieri recto non posse acute obser vavit He in dorsius, qui ex praecodentibus V rbis repetendum vidit participium τὰ ημέτερα τελουντες S. ταυτα ἀναλίσκοντες. Atque hane rationem unico veram esse vel proximum istud participium προσαναλισκοντες satis testatur. Statim.

num frus in talibus ponitur, quando Praecipue compollatur unus de pluribus. Euthydem. P.

283 B : ελε μοι, ω Σώκρατές τε καὶ υμεῖς οἱ ἄλλοι. LRehet. p.

52쪽

ἀκουομεν, ωσπερ περὶ Φειδίου ἀγαλματοποιον καὶ περὶ. Ομηρου ποιητην; τί τοιουτον περὶ Πρωταγόρου ἀκουομεν; Σοφιστην δη τοι ονομάζουσί γε. ω Σωκρατες, τον ανδρα εἶναι, mη. Σὸς σοφιστη αρα ερχόμεθα τελουντες τα χρηματα; Μάλιστα. Εἰ οων καὶ τουτό τίς σε προσεροιτο

-τὸς δὲ δη ώς τίς γενησόμενος ἔρχει παρὰ τον Πρωταγόραν; Καὶ ος εἶπεν ἐρυθριάσας - ηδη γὰρ υπεφαινέ τι ,

ημερας, ωστε καταφανη αυτον γενεσθαι - Εἰ μεν τι τοῖς

ἔμπροσθεν ἔοικε, δηλον, οτι σοφιστης γενησόμενος. Συδε, ην δ' ἐγώ, προς θεῶν, ουκ αν αἰσχυνοιο εἰς τους Ελληνας σαυτὸν σοφιστην παρεχων; Nη τον Αία, ω Σώκρατες,

εἴπερ γε δ διανοοῶμαι χρη λεγειν. υλλ' ἄρα, - Ἱππόκρα-

σοφιστη ἄρα ἐρχ.J V. ἄρα, quod e Vind. FIor. o. CoisI.

lito usus pronominis reflex. pers. tertiae loco pronominum pers. prim. et secundae in numero sin lari apud Platonem Inamam dubitationem videtur habere, cons. Apollon. Synt. p. 195, 25 Beh.: ου νάο τααενεαυτον vpρισα η εαυτον URρισας, εαυτους οε υρρισαμεν. V.

Satippe s. l. 'Aλλ' ἄρα, ω Ιππ.J . Stephanus ἀλλ' ὁρα legendum putabat; quod

AI Verum esset, etiam υπολαμβάνης reponi oporteret, quod in CoisI. Ven. a: Σ. Par. B E. scriptum exstat. Sed nihil malandum. v. annot. ὀνομάζοUσι - εἶναι J 'Saepenumero post λεγειν, ονομάζειν, προσαγορεύειν infertur εἶναι, ubi rocuus rideatur abesse, Vel uti infra p. 325Α: εν αὐτο προσα

γορευω εἶναι, ἀνδρος αρετην. Phaedon. p. 102 C: ὁ Σιμμίας ἐπωνυμίαν ἔχει σμικρός τε και μέγας εἶναι. P. 312. παρὰ τον ΠρωταγόρανJ Int. τίαν φαίης; Eadem ellipsis est Phaedr. p. 268 B. Craiyl. p. 392 C. al. Stalib.

'iuens est Metio υποφαίνει ημέρα, vel etiam υποφαίνει, nomine substantivo omisso, do die illucescente', ut Xenoph. Cyrop. IV.

io os affert Hoindorfius; idemqtie apte iamlat Demetr. de Elocvt. E. 218'. μερδε ὁ Πλάτων φησὶνἐπὶ του 'μποκράτους' ἐρυθριάσας - γ ενέσθαι, ὁτι μεν ἐναργέστατόν ἐστι, παντὶ δηλον, η δε ἐνάργεια γίγονεν εκ τῆς φροντίδος τῆς περὶ τον λόγον καὶ του ἀπομνημονεῖσαι, ο τι νύκτωρ προς

αυτὸν εἰσῆλθεν ὁ 'Ιπποκράτης. ουκ ῶν αἰσχυνοι οJ Aris id. III. p. 483 II. p. 378 e d. Dind.)r ἐρωτα Σωκράτης 'Aπολλόδωρον

αυτην -J Verissime Ηο indortius hanc lectioneti tuetur sic, ut inter gationem moneat initium capere inde a verbis μὴ ov

53쪽

τες, μη ου τοιαυτην υπολαμβάνεις σου την παρὰ Πρωτα B γόρου μάθησιν εσεσθαι, ἀλλ' οῖαπερ η παρὰ του γραμμα- τιστου εγένετο καὶ κιθαριστῶ καὶ παιδοτρίβου; τουτων γὰρ συ εκάστqν ουκ επὶ τεχνst ἔμαθες, δημιουργος ἐσόμενος, ἀλλ' επὶ παιδεία, ως τον ἰδιώτην καὶ τον ελεύθερον πρέπει. Πάνυ μεν ουν μοι δοκεῖ, εφη, τοιαύτη μἀλλον

εἶναι ἡ παρὰ Πρωταγόρου μάθησις.

IV. Οἶσθα ων ο μέλλεις νυν πράττειν, η σε λανθάνει; ην δ' ἐγώ. νυ πέρι; τι μέλλεις την φυχην C την σαυτου παρασχεῖν θεραπευσαι ἀνδρί, ως φης, σοφιστῆ o τι δέ ποτε ὁ σοφιστης εστι, θαυμάζοιμ' ῖν εἰ οἶσθα. καίτοι εἰ τουτ' ἀγνοεῖς, ουδὲ οτω παραδίδως την ψυχην οἶσθα, Οἴτ εἰ ἀγαθῶ ουτ' εἰ κακω πράγματι. οἶμαί γ ,

B. οῖα περ η παρὰ του γρ.l Bovi. Vat. i. e. Vat. Θ, qui ad itine librum saepe simpliciter Vaticanus nominabitur in orti περὶ του γρ. τοιαυτην, in iisque μή interro- dum, quod Graeci παιδείαν gandi vim habet, o v vero refe- voeant, nos eroditionem rcia luna est ad τοιαύτην, V. Men. in ηtitutionemque in bonas p. 89 C. Sententia haec est: artes licimus. - ἰδιώτης numquid igitur tu, o Hippo- li. I. intelligitii r qui arte ni non crate, non talem putas Pro- Iublice profitetur; additurque lagorae ili ηciplinam fore, ελευθερος, h. e. Liberalis, quia qiua reddaris sophista; sed artes istae erant mercenariae. talem potius, qua nonni Ri Staim. In erat iter e viliaris ne- Cap. IV. την ψυχην - παρα- que ad artis professionem σχεῖν θεραπεὐσcit ιJ animum consor meris. De AtheniensiuIn tuum trailere curRndum s. excolen- institi itione pusirili v. infra p. dum, p.325 C: μη μαθovat μηδε θε - 325 I3 sqq.. Stalli . ραπευθεῖσιν εις αρετήν. Proprie

B. οὐκ ἐπὶ τέχνη ἐμ. J Xe- θεραπευειν do medicis diciturnoph. Mona. III. 10, 1: εἴ ποτε τῶν corpora eiurantibus, sed sophistae τας τέχνας ἐφόντων καὶ ἐργασίας ac philosophi aniniis medicinam ενεκα χρωμενων αν ταῖς διαλέ- assere visi saepissima cum illis γοιτό τινι, καὶ τουτοις ἁφέλι- comparantur, ut infra p. 357 Ε:μος ην. Πρωταγόρας φησὶν ἰατρος εIναι ἀλλ' ἐπὶ παιδ εία H. e. ut τῆς ἀμαθίας. Aelian. V. h. IV, eruditionis liberali Oris particeps 17: ἐπιστρεφομένου τὰς πόλεις fieres. v. Gorg. p. 485. A., ubi αυτου διέρρει λό7oς, o τι Πυθα Callicles philosophiam nil tra- γόρας ἀφίκετο ου διδάξων, ἀλλ'

tandam esse παιδείας χάριν, ne- ίατρευσων. que totam vitam in ei is stitilio C. ουτ εἰ ἀγαθῶ - πράγ- consumi debere. Ita lite opponi- ματιJ Recte interpretatur Ficitiir ἐπὶ τέχνη, ait p. 315 A: καὶ nus: nos eis qualo sit istud, bo - ἐπὶ τέχνη μανθάνει, ώς σοφιστὴς numne Rn nantiam, cui OPerRIn ἐσόμενος. Gellius N. A. XIII, impendere studes. Nam πρῆγμα, 16: hunia ditatem appella- ut Lat. res adiectivis ita apponi-verunt - qui vectis Littinis tur, tu prononi inis indefiniti par Probo usi sitiit - id propemo- tes agat, ut Gor . p. 517 C:

54쪽

εφη, εἰδέναι. Λέγε δη, τί ηγεῖ εἶναι τον σοφιστην; Ἐγὼ

μεν, η δ' ος, ωσπερ τουνομα λέγει, τουτον εἶναι τον των

σοφῶν ἐπιστήμωα. Οὐκοῶν, ην δ' ἐγω, τοὐτο μὲν ἔξεστι λέγειν καὶ περὶ ζωγράφων καὶ περὶ τεκτόνων, ὁτι ουτοί εἰσιν οἱ τῶν σοφῶν ἐπιστημονες ἀλλ' εἴ τις ἔροιτο ημῶς, D

των τί σοφῶν εἰσιν οἱ ζωγράφοι ἐπιστημονες, εἴποιμεν ανπου αυτω, ὁτι τῶν προς την ἀπεργασίαν την τῶν εἰκόνων, καὶ τοῦλλα -τως. εἰ δέ τις ἐκεῖνο ἔροιτο Ο δε σοφιστης τῶν τί σοφῶν εστι; τί αν ἀποκριναίμεθα αυτῶ; ποίας ἐργασίας ἐπιστάτης; Π ῖν εἴποιμεν αυτὸν εἶναι, ω Σωκρατες, η ἐπιστάτην τῶ ποιῆσαι δεινὸν λέγειν , Ἱσως ἄν, ηυδ' ἐγώ, ἀληθῆ λέγοιμεν, ου μέντοι ἱκανῶς γε ἐρωτήσεως γὰρ ἔτι η ἀπόκρισις ημῖν δεῖται, περὶ ὁτου ὁ σοφιστης δεινὸν ποιεῖ λέγειν ' ἄσπερ ὁ κιθαριστης δεινὸν δήπου

ποιεῖ λέγειν περὶ ουπερ καὶ ἐπιστημονα, περὶ κιθαρίσεως. E

Cap. IV. D. τί δν ἀποκριναίμεθα αυτῶ J Vett. e liti et libri scripti omnes ἀποκρινοίμεθα. corr. Belcher. Proxima olim vitiose scripta et interpuncta sanavit Stallt inum, cuius V. annot. του ποιῆσαι του το ποιῆσαι Bodl. Vat. Par. BUE. vitiose. Dein Bodl. Vat. ου μέντοι γε ικ.

E. ἐπιστημονα - περὶ ουπερ καὶ om. Bodl. Vat. η δῆλον, ὁτι περὶ η, quod in libris desideratur, Heindorfio auctore adiectum

est.

πρῆγμα ουν γελοῖον ποιο θμεν ἐγώ τε καὶ συ ἐν τοῖς λόγοις. ωσπερ του νομα λευ JAristo t. Polit. III. 4: τῶν εργα - σιῶν ῖν μέρος κατέχουσιν οἱ χερνῆτες. oυτοι δ' εἰσίν, ἄσπερ σημαίνει καὶ του νομ αυτους, οἱ ζῶντες ἀπο τῶν χειρῶν. τον τῶν σοφῶν ἐπιστήμονα Nimirum σοφιστῆς ab eo deducitura σοφός et εἰδεναι, ut sito τῶν σοφῶν &τωρ, eademque vocis originatio Platoni probatur in Sophist. p. 221 D. sed V. Prmes.

D. τῶν τί σοφῶν εἰσιν οἱ ζωγρ. J Recto Stephanus: quo

pertineant haec σοφά, quorum pictores sunt periti; vel circa quam rem Versentur haec σοφά. Petulet enim accusativiis τί non ex ἐπιστῆμονες, sed eX σοφῶν, et τῶν τί σοφῶν idem est ae τῶν προς τί σοφῶν, ut Vecta τῶν προς την ἐργασίαν σοφῶν) docent, V. Theag. p. 125 C.

καὶ ταλλα ovτωςJ ceteraque similiter, int. εἴποιμεν ἄν. ut in pictoribus, ad quam rem eorrum sapientia pertineat, diximus, ita in ceteris id faceremis. Locos, quibus Plato simili orationis forma usus est, Stailbatim. hos attulit: insim p. 319 B: καὶ τήλλαπάντα ουτως. Menon. p. 72 A:

κακία. ΙMil. p. 72 C: Ουτω δηκαὶ περὶ τῶν αρετῶν. De Republ. VI. p. 507 B: καὶ ουτω περι

παντων.

Tί αν εἴποιμεν αυτον εἴναι; J Vulgo haec trahebantur ad Socratis orationem, intolerabili prorsus sermonis redundantia. Quis enim in terso elegantique scriptore ferat interrogationem istam ter repetitam: Tί αν ἀποκριναίρεθα αὐτῶ; ποίας ἐργασίας ἐπιστατqς; τί αν εὐποιμεν αυτον Disitirco Corale

55쪽

η γάρ; Λαί. Eιεν. ὁ δε δη σοφιστης περὶ τίνος δεινον ποιεῖ λέγεινm η δῆλον, λι περὶ ουπερ καὶ ἐπίσταται; ακός γε.Π δή ἐστι τωτο, περὶ Ου αυτός τε ἐπιστημων ἐστὶν ὁ

σοφιστης καὶ τὸν μαθφην ποιεῖ; - Λί', εφη, -κέτι εχω σοι λέγειν. 313 Cap. V. καὶ ἐγὼ εἶπον μετα τούτο Π ν; οἶσθα εἰς οἷόν τινα κίνδυνον ἔρχει υπορήσων την κλυχην , η εἰμεν το σῶμα ἐπιτρέπειν σε ἔδει τρο διακινδυνευοντα ηχρηστὸν αυτὸ γενεσθαι η πονηρόν, πολλα αν περιεσκέψω, ελ ἐπιτρεπτέον εἴτε Ου, καὶ εἰς συμβουλην τούς τε φίλους αν παρεκάλεις καὶ τοὐς οἰκείους σκοπουμενος ημέρας

συχνάς' ο δε περὶ πλεωνος τῶ σώματος ηγεῖ, την ψυχην, καὶ ἐν β πάνου ἐστὶ τὰ σα η ευ η κακως πράττειν, χρηστοῶη πονηρos αυτ γενομένου, περὶ δὲ τούτου -τε m πα- Η τρὶ οὐτε τβ ἀδελφῆ ἐπεκοινώσω ουτε ημῶν των εταίρων

δενί, εἴτ ἐπιτρεπτέον εἴτε καὶ - τῆ ἀφικομένω τουτω

εἶναι; Itaque roeepta in cod. Vind..54 et Vatican. 1029 vocula quae ante ἐπιστάτην da- siderabatur, haec: Tί αν εἴποιμεν αττὸν εἶναι; alteri interlocutori adseripsi. Videlicet τί hic quoque dictum est pro τί ἄλλο.Xenoph. Oecon. III, 3: τί ουν τούτων ἐστὶν α&ιον η υτι N. S. 1. Mari . Ε. Ουκέτι ἔχω σοι aέτεινJ non amplius id dicere possum. Sontentia haec: Ad omnia tibi quae adhuc ex me quaesivisci, respondi: dixi tibi Protagoram sophistin haberi, tum sophistam

verbi vim solam intuitus hominem snpientia ornatum esso interpretatus Amn, eaque sapientia alios dicendum instituere, sed in qua potissimum re linoe ars versetur, id quod nunc quReris, hoe tibi non iam dicere poSSum. Cap. V. P. 313. N - πολλααν περιεσκέφω an - multa tecum ipse reputavisses et amicoriun propinquorumque consilium adhiberes - .

την ψυχήν Explicationis

causa pronomini o adiunctum est, ut p. 339 Α περι του αυTOs . .

περὶ τῆς αρετῆς. 351 A. 354 C al.

Proxima sic intelligas: Et ex quo pendet, ut bene aut male habeant tua omnia, si bonum aut malum e VR- serit. Sio Eurip. Alcest. v. 289:

ἐω σοὶ δ' ἐσμὲν καὶ Uν καὶ μή.Iphig. Taur. v. 1057: ταμ' ἐν ἡμῖν ἐστιν η καλως ἔχειν ἐμηδὲν εἶναι Similiter infra p. 356 C: ἐν τούτφήμῖν ην το ευ πράττειν. Deinde

qiiod of ante τρούτου iteratum ost, nihil hoc loquendi genere fra-quentius, v. infra p. 325 B. Runot. ad Phaodon. p. 78 C. Alcibiad. I. p. 109 A. Lachet. p. 194 D. Haec sero Stailhaum.

τῶ πατρὶ J Hippocratis patri

nomen fuisse Apollodoro Eupris p. 310 Ain memoravium est, Sed eum vivore, id quidam haud sane facile quis Ex iis, quae narrata sunt, colligere potuit; adeo apud Graecos indima erat patria condicio. Aoorba conquoritur Dionysius Hal. Π, 26: πολλὰ ἐν Ἐλλησιν εἰς πατέρας υπο τέκνων ἀσχημονεῖται, qui eius rei culpam lemm latoribus attribuit brevius tempus patriae potestatis in liberos constituantibus.

56쪽

ορθριος ηκων περὶ μεν τούτου ομενα λόγον ουδὲ συμβου- λην ποιεῖ, εἴτε χρη ἐπιτρέπειν σαυτον αυτῶ εἴτε μη, ετοιμος ει ἀναλισκειν τά τε σαυτου καὶ - των φίλων

χρηματα, ώς ηδη διεγνωκὼς, ὁτι πάντως συνεστεον Πρωταγόρα, ον ουτε γιγνώσκεις, ώς φῖς, οὐτε διείλεξαι -δεπώποτε, σοφιστην δ' ονομάζεις, τον δὲ σοφιστην, ο τι Cποτέ ἐστι, φαίνει ἀγνοῶν, ω μέλλεις σαυτον ἐπιτρέπειm,

ι ἀκουσας, Ἐοὶκεν, ἔφη, ἁ Σωκρατες, ἐξ ών - λέγεις. Αρ' Ουν, A Ἱππόκρατες, ὁ σοφιστης τυγχάνει ῶν ἔμπορός τις η κάπηλος των ἀγωγίμων, ἀφ' ων ψυχη τρέφεται; Φαίνεται γὰρ ἔμοιγε τοιουτός τις. Tρέφεται δέ, ην

τουτω. ut p. 337 Et τὰ ακριβὲς

τουτο εἶδος. utroque loco numeri causa pronoInen ουτος interpositum est, V. Krdg. 50. 11, 20.

pro adverbio. V. Kriig. 57, 5, 4. Horat. Epist. I, 6, 20: Vespertinus pete itectum. Deinde adsυδένα λόγον ποιεῖintense πρός

με. - εἴτε χρη - εἴτε μη. utrum oporteat an, quod ego malim, non oporteat. int. αυτω. Solet autem obiectum quod dicitur, si duobus Verbis commune est, alteri tantum RccOmInodari V. P.

309 B. p. 310 E. p. 327 A. RI. C. ' Εοικεν, ἔφη, --ἄν-JPisne ilicendum orat ἔοικεν, ἔφη, ουτως ἔχειν ἐξ ωω -. Sed ad

eundem modum Plauedon. p. 99

πον τινὰ ο- ἔοικεν. et infra p. 330 B. - Αrtem sophistarum esse

καπηλικην καὶ ἐμπορικην, hospes Eleatimis in Sophist. p. 223 DBqq. subtiliter disputat. Serim. Quem κάπηλον dixerint graeci, Socrates ipse apud Xenopliontena

Meni. ΠI. 7, 6ὶ explicat: η τους ἐμπόρους η τους ἐν π αγορὰ μεταβαλλομένους καὶ φροντίζοντας o τι ἐλάττονος πριάμενοι

πλείονος απόδωνται. Confideres.

p. 371 D. Φαίνεται - καὶ ὁ πως -J

Huno locum, siuem librariorum socordia misero corrupit, tractaVI

in Staid. philol. p. 837-841. In vulgata lectione multa sunt Platonis scriptiono plane lauti R.

Neque enim Hippocrates concedere potest sophistam sibi mercatorem vel cauponem QRmm mercium videri, sivibus animus alitur, et interrogare, quanaua re animus alatur; nequo omnino is, qui ad mercaturam doctrinariun profecturus omnia sua amicorumque bona Unpendere paratus erat,

nescire potuit, miod esset animi ingeniique quasi pabulum, de quo Iam Empedocles v. 105: ἀλλ' αγε μυθων κλυθι ' μάθη γαρ τοι φρένας αυρει, unde Clemens

Alex. Strom. V. 589 C. η μάθησις κατ Ἐμπεδοκλέα τὰς φρένας

αυξει. Quibus adde; quod Socrati Per Suam argumentandi rationem

57쪽

εγώ, 'ψυχη τίνι; Μαθημασι δηπου, ω Σωκρατες. Καὶοπως γε μη, ω εταῖρε, ὁ σοφιστης επαινων α πωλεῖ ἐξαπατηση ημῆς, ωσπερ οἱ περὶ την του σώματος τροφην, ὁ D εμπορός τε καὶ κάπηλος. και γὰρ ουτοί που ων ἄγουσιν ἀγωγίμων ουτε αυτοὶ ἴσασιν ὁ τι χρηστὸν η πονηρὸν περὶ

το σῶμα, ἐπαινουσι πάντα πωλουντες, ουτε οἱ ἀνουμενοι παρ' αυτῶν, ἐὰν μη τις τύχη γυμναστικὸς η ἰατρὸς

ων. ουτω δε καὶ οἱ τα μαθηματα περιάγοντες κατὰ τὰς πόλεις καὶ πωλουντες καὶ καπηλευοντες τ- ἀεὶ επι μουντι ἐπαινουσι μὲν πάντα ῶ πωλουσι, τάχα δ' αν τινες, ω ἄριστε, καί τουτων ἀγνοοῖεν ων πωλουσιν ο τι χρηστὸν ηE πονηρὸν πρὸς την ψυχην ώς δ' αυτως καὶ οἱ ων μενοι

παρ' αυτῶν, ἐὰν μη τις τύχη περὶ την ψυχην αυ ἰατρικὸς

ων. εἰ μεν ουν. συ τυγχάνεις ἐπιστημων τουτων τί χρηστὸν

καὶ πονηρόν, ἀσφαλες σοι ἀνεῖσθαι μαθήματα καὶ παρὰ Πρωταγόρου καὶ παρ' ἄλλου ὁτουουν εἰ δε μη, ορα, Δμακάριε, μη περὶ τοῖς φιλτάτοις κυβευης τε καὶ κινδυνευyς.

οπως μη - εξαπατησηJ Secundum te ena illam Davvesianam, quae οπως et ὁπως μη cum coniunctivo aoristi primi vel activi vel medii iungi vetat , Behkeriis omnium cossicum lectionem ἐξαπατηση mutavit in ἐξαπατησει prob. Savpp., sed V. Heiudori. h. l. Stailbatim ad Gorg. p. 480 A. 513 A. Kruger 54. 8, 5. D. ουτω δε καὶ οἱ τὰ μ.J Sic plurimi optimique codd. pro VIIIg. ουτω δη καὶ οἱ τ. μ. E. συ τυγχάνεις ἐπιστημωνJ IIeindorfius ἄν post επιστη - μων addidit. sed v. ad Phaedon. p. 230. A. Remp. II. p. 369. B. non licuit; simpliciter respondere Μαθημασι δήπου. Dababat illo adiecto η γάρ S. η ουκ οἴει; eXHippocrate, num AIbi assentiretur, quRerere. Omnes hae difficultates inde natae Sunt, quod quum olini sic scriPtum esset: Σωκ

κρατες,

verba ην δ' ενώ aliquo casu in inferorem vereum dolata illud ω a U- κρατες loco suo moverunt, euius rei vestigium haud obscurum in libris etiamnunc deprehen litur. HippOcrates Rutem verbis φαίνεται τοιουτός τις ad priorempartem interrogationis respondet, posterio-rsm Socratos uerat,i ut disputatio regie procedat, et postquam Hippocrates de hac etiam re, quid sentiret, apermit, tum Socrates de periculo talis mercaturae eum admonet. Hanc interpretationem

probant etiam Vecta p. 313 E: εἰ τυγχάνεις ἐπιστημων - ἀσφαλές σοι ἀνεῖσθαι μαθηματα παρὰ Πρωταγόρου.

D. ων αγουσιν ἀγωγίμωνJGenitivus pendet a proximis illiso τι χρηστον η πονηρόν, Vel po

Ιnt. ἀγνοοῖεν αν ο τι χρηστὸν ηπονηρὸν πρὸς την ψυχην. Et δ' αὐτως, ut saepe, Pro ωσαυροτως δε dictum est, V. Stalib. ad Phaedon. p. 102 E. μη περι τοῖς φιλτάτοις κ.Jne carissima pignora in

58쪽

PROTAGORAS. P. 314 ST.

καὶ γαρ δη καὶ πολυ μείζων κίνδυνος ἐν τn τῶν μαθημάτων ἁνῆ η ἐν τῆ τῶν σιτίων. σιτία μεν γὰρ καὶ ποτὰ πριάμενον παρὰ τοὐ καπήλου καὶ ἐμπορου ἔξεστιν ἐν ἄλλοις ἀγγείοις ἀποτέρειν, καὶ πρὶν δέξασθαι αυτὰ εἰς το

σῶμα πιόντα η φαγόντα, καταθέμενον οἴκαδε ἔξεστι συμβουλευσασθαι, παρακαλέσαντα τον ἐπαχντα, ο τι τε ἐδεστέον η ποτέον και ὁ τι μη, καὶ ὁπόσον και οπμε ἄστε ἐν

τῆ ώνῆ - μέγας ὁ κίνδυνος. μαθήματα δὲ Ουκ ἔστιν ἐν Βἄλλω ἀγγείω ἀπενεγκεῖν, ἀλλ' ανάγκη καταθέντα την τιμὴν τὸ μάθημα ἐν αυτῆ τῆ ψυχῆ λαβόντα καὶ μαθόντα

ἀπιέναι ὴ βεβλαμμένον ἡ ἀφελημένον. ταυτα ουν σκοπωρομεθα και μετὰ τῶν πρεσβυτέρων ημῶν ημεῖς γὰρ ἔτι νέοι, ἄστε τοσουτο πρῆγμα διελέσθαι. νυν μέντοι, ῶσπερ ώρ-

P. 314. παρὰ του καπήλου καὶ εμπόρουJ Sic Vat. O; ceteri παρά του καπηλου κ. ἐμπ. e. Fr. Herniann παρά του καπηλου καὶ ἐμπορου). Savpp. deletis vectis καὶ ἐμπόρου seripsit παρὰ του καπη- λου. V. Stud. pnil. p. 842-844.ῆ ποτέονJ Sio libri meliores pro καὶ ποτήον. Deinde AH. et Stepsan. ὁπόσα. Sed codd. meliores omnes ὁπόσον.

aleam des. Provectiale loquendi genus, quo usus est etiam Iulian. Orat. VI. p. 190. ed.

βεύειν, κύβος et ἐκκυβευειν. GOrg. P. 513. Α: σὐν τοῖς φιλτάτοις ἡ αῖρεσις ημῶν ἐστιν, ubi V.

P. 314. παρὰ του καπήλου καὶ ἐμπορουJ Paulo ante dixit ἔμπορός τις η κάπηλος, deinde ὁ ἔμπορός τε καὶ κάπηλος et πω -

1Οὐντες καὶ καπηλευοντες. Nuno ordinem vectorem mutavit, quod esculenta et potulenta a caupone plerumlue emebantur, Supra autem mercator priore loco positus est, quod Protagoriis non nisi cum eo EOInparari potuit. Etenim Plato, ni sententia apte exprimeretur et numeroso strineretur Orotio, aliis locis aliter verba collocavit;

καὶ ἀκουσας. Symp. 219 A ἀκουσας τε καὶ εἰπών. p. 317 B συνθεῶ εἰπεῖν, de Leg. p. 858 Η εἰπεῖν συνθεῶ . p. 339 B ευ λέγεις, de Leg. p. 700 Α λέγεις εv. p. 325A καὶ παῖδα καὶ ανδρα καὶ χυ- ναλα, de rep. p. 471 B καὶ αν- δρας καὶ γυναῖκας καὶ παῖδας. H. καὶ μαθόνταJ int. τὸ μάθημα, estque idem sero quod 0 οντα, ut Epinom. p. 974 D: αἱ αλλαι ἐπιστῆμαι) σοφὸν Ουκἀποτελουσι τον λαμβάνοντά τε αυτὰς καὶ ἔχοντα. His haud ah si inite est, quod habetur de Leg. p. 717 B: νομίζει, ἁ κέκτηται καὶ

ἔχει, πάντα εἶναι τῶν γεννq-σάντων. ἔτι νέοι, ἄστε τοσου T. πρ .lhaec recto iam Heindorfius interpretatus est: nobis nonnisi iuvenilia quaedam saeuuas suppetit ad tantam rem iudicandam. V. Κrug. 49, 1. ταυτα ουν σκοπώμεθαJ Sontentia haec est: Ultrum sopitistarumliseiplina antino eonducat necne, quum ipsi per aetate nimiudicare non possimus, de Enretum alios nobis natu maiores et sapientiores in consilium adhibeamus, ubi ipso Protagora, quain rem se tradere profiteatur, audiveri uirus, V. p. 318 A. Djustiroci Corale

59쪽

σαντες καὶ αλλοις ἀνακοινωσωμεθα καὶ γὰρ - μόνος C Πρωταγόρας αυτόθι ἐστίν, ἀλλα καὶ Ἱππίας ὁ 'Hλεῖος - οἶμαι δὲ καὶ Πρόδικον του Λεῖον - καὶ ἄλλοι πολλοὶ καὶ

σοφοί.

VI. Λόξαν ημῖν ταῶτα, ἐπορευόμεθα. Ἐπειδη δὲ εν τ* προ ρω ἐγενόμεθα, ἐπιστάντες περί τινος λόγου διελεγόμεθα, δ; ημῖν κατὰ την οδὸν ἐνεπεσεν ῖν ουν μηατελης γενοιτο, ἀλλα διαπερανάμενοι -τως εἰςίοιμεν, στάντες ἐν τβ προ ρφ διελεγόμεθώ, εως συνωμολογήσαρομεν ἀλλήλοις. δοκεῖ ουν μοι, ὁ θυρωρός, ευνουχός τις,

D κατηκουεν ημῶν, κινδυνευει δὲ δια το πλῆθος τῶν σπιστῶν ἄχθεσθαι τοῖς φοιτῶσιν εἰς την οἰκίαν. ἐπειδη γουν

ἐκροωσαμεν την ραν, ἀνοίξας καὶ ἰδὼν ημῆς, Ῥα, ἔφη,

insignis tum doctrinao copia et amplitudine, tum vanitate Re Superbia, qua artem suam ac Selentiam ostentabat. vid. Hipp. Mai.

p. 285 sqq. talia p. 315 C et annot. ait Apol. Socr. P. Is E, ubi suam de Prodico dictum est. - Post οἶμαι - Κεῖον inteli. αυτόθι εἱναι, ut Apolog. p. 25 E. Stam.

Cap. VI. C. Λόξαν ημῖν ταῶταJ Eodem modo Xenoph. Anab. IV. 1, 13 δόξαν δὲ ταυτα

dicuntur quae sunt ant i R-nuas vestibula; nos autem

175 A: τῶν παίδων τινὰ ηκειν ἀγγέλλοντα, οτι Σωκράτης Ου τος ἀναχωρήσας ἐν τῶν γειτόνων προπύρω ἔστηκε. Herodot. VI, 35: ὁ Μιλτιάδης κατημερονος ἐν τοῖσι προθυροισι τοῖσι

παριόντας . . προσεβώσατο. -

δς ημῖν - ἐνέπεσεν. Latino dixeris: in quem incidera

δοκεῖ ουν μοι, ὁ θυρω-

ρe;ς -J ianitor vero, eunuehus, nos, Opinor, exaudiverat. - In pineis tum domibus ianitores uisse' indo apparet, quod ne Agatho quidem servum ab ianua habuit, v. Synap. p. 212 C; sed in Calliae domo opulentissima Persarumque luxum initiante vel eunuchus suit ostiarius. - κατήκουσε. clausis foribus nostram exindiverat disputationem iu- deque uos sophistas esse suspi R-tus erat.

D. τοῖς φοιτῶσινJ orat hoc est verbum proprium de discipulis magistri domum frequentantibus, tamen hio omnino do iis, qui ad Calliam itabant, accipiendum est. v. Plui. Themist. c. 5, ubi Themistocles adolescens dicit irἘπικλεα τον ἐξ 'Eρμιόνης, κιθαριστην σπουδαζόμενον υπο τῶν Αθηναίων, ἐκλιπαρῆσαι μελετῶν παρ' αυτῶ, φιλοτιμουμενος πολ- λοὐς την οἰκίαν ζητεῖν καὶ φοι- τὰν παρ αυτῶ. ἐκ ρο υσαμενJ Plutarch de curios. vol. VIII. p. 53R.: καίτοι ηκόψαντά γε θυραν εἰς οἰκίαν αλλοτρίαν ου νομίζεται παρελθεῖν, αλλα νυν μὲν εἰσὶ θυρωροί,

κάλαι δὲ ρόπτρα κρουόμενα

προς ταῖς θυραις αισθησιν παρεῖχε κτε.

60쪽

σοφισταί τινες' - σχολη αὐτs. Καὶ αμα ἀμφοῖν τοῖν

χεροῖν την θέραν πάνυ προ μως ώς Qός τ' ην ἐπηραξε. καὶ ημεῖς πάλιν ἐκρουομεν, καὶ ος ἐγκεκλημένης τῆς θυρας ἀποκρινόμενος εἶπεν, 'Ω ἄνθρωποι, εφη, ο κ ἀκηκόατε, οτι- σχολὴ αυτῶ; Ἀλλ' ω 'γαθέ, ἔφην ἐγώ, ουτε παρὰ Καλλίαν ῆκομεν -τε σοφισταί ἐσμεν, ἀλλα θάρρει Πρωτα- Eγόραν γάρ τοι δεόμενοι ἰδεῖν ῆλθομεν. εἰσάγγειλον Ουν. Μόγις ουν ποτε ἡμῖν ἄνθρωπος ἀνέω ξε την θύραν.

Cap. VI. D. ἀμφοῖν τοῖν χεροιωJ Sic Bodl. et Vat. O. Vulgo ταῖν χερ. , quod minus Atticum. Pro Aς οἷός τ' ην, quod ex

eodd. restitutum est, veti. editt. ώς Οἴόν τ' ην. ἐγκεκλημένηςJ Hanc formam a Be chero repositam habent meliores codices omnes in Phaedr. p. 251 D. Vulg. εγκεκλεισμένης. BoM. Vat. ἐγκεκλειμένης. Deinde pro vulgato γάρ τοι Belchemas e codd. Bodl. Vat. alias scripsit γάρ τι, cui non aecedendum. E. ἡμῖν ἄνθρωποςJ Cod. Σ. et T. 4 ἄνθρωπος. Vett. editt. ανθρωπος. Recto Belcherus ανθρωπος, quae tirina Platonem sexcenties obliterata est. inexspectatam mirantis. V. Valetc. Ε. Πρωταγόραν γαρ τοιδ. Eur. Hippol. v. 905-αυτῶ ipsi ἰδ. ηλθομενJ ordo verborumi. e. domino, usu frequenti. Staim. hic est: ἡλθομεν γάρ τοι δεόμε-

veterea oos exeluserunt, quos Rut εἰσαγγέλλειν proprium est de omnino non admittebant aut eo ianitoro domino nuntiante, si quis ipso tempore, quo adierant, Vi- advenit, qui eum visere velit. dere nolebant. Itaque apud Cico- Respondet nostro an mel den. ronem de seneci. o. 10)Cato ille Stalib. V. ad p. 310 B. Xenoph. senex: nomo, inquit, R illuc com Synty. I, 11: Φίλιππος ὁ γελωτο- venire ma voluit, cui suerim ποιὰς κρουσας την θυραν εἶπε occupatus. V. Aristoph. Α harn. τω υπακουσαντι εἰσαγγεῖλαι, 403. Plutarchus Nic. o. 5. Non in oστις τε εἴη καὶ διότι κατάγεσθαι omnibus vitas conditionibus is βουλοιτο . . Ο Ουνκαλλίας ἀκου- mos sorvaius ost. Agatia, quidem σας εἶπεν' εἰσιτω. pro εἰσίτω nymi in Symp. 212 D multa nocte com- posteriores scriptores etiam ηκέ- missatoribus domum pulsantibus τω invenitur, sed vulgare est ita servis imperat: εὰν μεν τις κάλει vel κάλεσον, ut Charit.

δὲ λέγετε, ο τι ου πίνομεν, Μόγις ουν ποτε - τηναλλὰ αναπαυόμεθα ξδη. Sed as θύρα sl Recto observavit He in-

illo more plane alienum egi, quod dorsitis ποτέ crebro significaro Martialis sibi accidisse queritur thnilem aliquando. Itaque Epio. V, 22: μόγις ποτέ est aegre ta n leni, Illud adhue gravius, quod te post vix laudem. Exemplis ab eo millo Iabores, hanc in rem congestis adde HO- Paule, negat lasso ianitor esse mer. Iliad. I. 20b. Odyss. II. 76. domi. . Plat. Theaet. p. 160 E. πάνυ προθυμωςJ frutis cu- ΗΙ p. 789 Α. al. Sic etiam Lapide ae strenue. - ἐπήραξε. ha- tini aliquando usurpant. Ci