Platonis Opera omnia recensuit, prolegomenis et commentariis instruxit Godofredus Stallbaum Platonis Protagoras

31쪽

Plato viginti septena annos. Sed quani lita in facile cretii inus, in Ι'latone, acerrimi viro ingenii, ea quae sultira essent, nauito Dialiartiis qtiam in plerisque lion intibus persecta esse, tanten tanta scriben si elegantia et persectio, iqua illa hic Singillae partes de- Scriptae, res et lion ines paene Sub oculos nostros Sulbiecti, iii argumento explicando omnia ait at tem directa sunt, in nulluin adolescentem ne sunt in a qui lena ingenii selicitate prae litia in videtur cadere. Et illi id sit, cur aliter pleruuique Statuat ir, quaerentes lianc ut axin ain ea usam reperint iis, clii id Platonis ile illeis doctrinae vestigia certa in hoc lis1'o non anilii ad vel tantur. Verum, si quid video, inde non cola sequens est, illam doctrinam eo tena pore, quo lilber conscriptus est, a Platone noIulum suisse excogitatam, in o si ea. qilae modo ilisputavinnis, idoneana halbent si lena et Socrates in Protagora Suas ipsius partes, non Platonis, agit, illi doctrinae illusti issimae nullum in lioc serimone locuti relictu ni fuisse apparet, ut ex eo quod Socratis placita in dialogo non ait eana relata Sunt, de tempore Scriptionis ali lii a probat,ilis coniecti ira colini non possit. Neque virtutum numerus ad lianc iluaestioneni spectat. Nunierathir eniim in lioc hi, rointer virtutes ear linales, clitas vocant, praeter iustitiana, sapientiam, temperantiam et soletitudinent etiani pietas, cuius Plato in iis in ris, qui posteriore tempore scripti videntur esse, pleruinque nullam iniicit mentionem, iustitiae eani sill iringendana esSe ratus. At Protagoras in lioc colloquio quinque virtutis partes discernit isque pietatem lana clini iustitia et leniperantia ia in in oratione de virtutis orione et disciplina coriani evioraverat: Socrates. filii p. 361 A disputationis suinimani repetit, pietatena praetermittit.

επιχειρεῖς, in quit, ἀποδεῖξαι. ώς πάντα χρήματα ἐστὶν επι

στήμη καὶ η δικαιοσυνη καὶ ἡ σωφροσυνη καὶ ἡ ανδρεία.

Non equident ignarus furi . pietatem a Socrate in virtuti Ini nu-n ero et praecipuo squo lain loco posita in esse, Sed quot virtutis formas Plato, quiun hunc dialogunt Scriberet, probaverit, id rationi laus consarnaari poSSe nego. Iam si quaeritur, quo tali lena tempore lilier Scriptus esse Videatur, certum quen lani annunt in re prae ceteris lubrica constituere sane est villicite. Ipse autein in ea sunt opinione, ut Platonem hunc libruin liaiul ita multo post annunt trecentesinui in nonagesinium Secundiana 3. Chr. n. consecisse ari,itrer. Ad id tempus qui ini universa dialogi praestantia aptissime referri pos-

dixisse dicitur: ῶς καλῶς oIδε Πλάτων ἰαμβίζειν. si quaeris

unde si uxorit, Date eumpius, Atheria ei interpres, p. 505 D. tumore Protagoram pro Gorgia posuit. De rocentioriina suntentia V. C. Fr. IIerinunn Histori Ρhilos . Platon. T. I. p. 618 not. 323 Qt Sto inliari Praefat. ad Ρrol. p. 432. Qii Od Hs indorfixis in edition o Protagorae p. 463 nlilioe potissimuni dialogo in i piem1am tironil iis Platoni cortina libro mini Ioctioilem titilicavit, de eo ab acutissimo phil OHoplii interprete ne pia quam dissentio.

32쪽

sit, tuni lia uti dubie peu liii et lo 'us p. 350 A: Tῖνες ἀατὰ τωνῖππων πολεμεῖν θαρραλέοι εἰσί; πότερον οἱ ἱππικοί, η οιαφιπποι , οἱ ιππικοί. Tίνες δὲ πῶλτας ἔχοντες , οἱ πελταστικοί, η οἱ μή , οἱ πελταστικοί. Cuni equiti laus igitur pel

tiir. ut intelli atur, quantum antini eliani in laetio adclat scientia. Citius rei exeua pluin a peltastis mea qui leni sententia peti ii ii aute potuit, qua ui Iplii crates iis copiis plaIie Ii ova ratione usit S St. IS autem quunt eo anno, que ni poSili, et alia pedeStria arinanilitasset et peltam sive caetrani pro clipeo secisset g). praeter ceteros duces id operam de lit, ut I'atione milites arma tractarent. pio laeti lim est, ut oinni una spe felicius rem gereret, V. Xenoph.

Hellenic. IV. 5, 14. Ait illi ut Ullicratis institutum, quod per tolant Graeciam celei ratiati Ir. Spectant, Opitior, liaec Platonis veriba, unde id iure noliis videntur colligere, Prota oraui ait nocirciter trecentestino i luodenonagestino litteris consis 'natuin eSSe. Eo atino non nio lO Protagoras et Socrates, sed paucis ex- optis, in qi illius Callias fuit, Ouines qui illorum sermoni intersuisse ilictintili , e vita iani excesserant. Longre eni in ab illoteinpore id diverstina est, qtio Plato liunc sermonem liabituni esse Iii git. Villeiulum i iiiii' nutic est, istud si ibi ten pus proposuerit, i luo lioniines illi totius Graeciae clarissi ini ad ealliani convenisse diei liosssent. Allienaeus p. 218 ex Hippocratis verbis: ετι γὰρ παῖς ri, οτε το πρότερον 'δὶ επεδημησε Πρωταγόρα , quae initio lialo i scripta inveniuntur, ex iis igitur con- ciuilit, Protagora in secundo a luentu Allienis in orantelia liunc devii tute sei in oneni cum Socrate liabui Sse. 0ua ire Iuum Socrates tertio ia in die postqvana ille advenit, clim ΗiIipocrate eum convenisse ilicatui', thoc praecipite quaere Iulum putavit, quo alino sopitista iterii in Allienas venerit. Quain rein lioc naodo effecit. ut, ilitia ProtagoraS ait Calliani it evertit, imorte in Ilipponici, Calliae patris, exquisiverit. Λt lite ΙΙipponicus, inquit, dux creatus et contra Tanagi aeos una clina Nicia prosectus est Eut tydemoarclionte li. e. Ol. 88, 3, sed mortiliis iam erat anno tertio Ol. 89. qtio Eupolis sabulani Adulatores docilit, qua in saliuia Callias liere litateni adsisse, nec ita pridena adiisse ilicitur, ut Ialor tena patris in primunt aut alterum annuin Ol. 89 incidisse intelligatur. Εa leni in lalbula ali Eupoli te Protayoras etiana inducitur, quenituna nonduin id tu Allienis versatium esse ex eo colligas, quoid in Conno Anuipsiae liuobus annis ante acta in Sopli istariun nun ero

2 ι) Cornel. Nop. vit. Iphicrat. c. 1. Diodor. XV. 44. 25) Mintino dubitandum est, quin Allienaeus iam vulgatam lectione ni το πρῶτον invenerit pro τὸ πρότερον, quod a Stallt, alamio demum

e codicillius moliori tuis re te repositum est. Proxinivis enim adventus, non primus, intollis En Ius sest, ni si forte Plato lioc Ioco et adolescentis naturae et sopi isti vitreo ae n Ormin videtur oblitiis fuisse.

33쪽

PRAEFATIO non pioducitur. Quum igitur illo temporis spatio, quod inter

prini uni et tei liuin annunt Ol. 89 interiectum est, et mortuus sit Hipponicus et Protagoras Athetias i everterit, in unu na aliquein ex his trilius annis Ι'lato, si ratione egisse putandiis est, illum conventum IieceMe est 1 etulerit, at lite quuin adsit etiam sermoni Hippias Eleiis. de altero antio Ol. 89 euin cogitasse Statuendunt est, quod Hippias ni Si per inducias annuas Isarctio archonte anno prii no Ol. 89 sactas non potuerit titto Allienis clegere. Illo autem tempore neque Paratus et Xantllippus, Periclis filii, Protagorana audire potuerunt, utpote aliquot annis ante inortui δ', neque Pherecratis sal, illa Agrestes, luae demulia Aristione ar-

morari debuit, iunde Atlienae iis naanifesto apparere dicit, diversa Platonent tenipora confudisse liistoriaeque si leni laesisse. Sed alia etiana in lioc dialogo halbentur, quae niSi temp0Irum ratione neglecta ad secutuluin anti viii Ol. 89 423 a. Clar. n. in reseret nequearit. Non enini Aga illo poeta, qui ia in pi ox lina Olynapi ade 90, 4), in Allienaeus p. 217 Λ mentoriae pi o didit, in certanti itetragico Victorian repol lavit, eo anno νέον ετι μειράκιον suit, lito nona ine p. 315 D a Socrate appellatur. Ne Itie n agis cuin illo a lino concinunt, quae p. 311 C de Plii lia Atlieniensi et p. 335 Ε de Crisone uiniera eo naenioranti tr. Ille enirn, queIniana anno prinio Ol. ST interiisse coiistat Τὶ, exeuipli causa inter

eos nominatur, quos adiens IIippocrates certani quandam arteInil oceatiar, cuni Clisone, inSigili cursore Socrates Protagora in conlpaIrat orationulla cilis uni non inllibentena et suain cotulitionein, si cuni sopitista longis orationibus certare iubeatur, elin- dein esse iligit, ac si Crisonein eum erulo iubeatur aemulari.

Tribus deinceps certaminibiis Olynipicis - Ol. 83. 84. 85 Cliso βὶ cursit vicit, iit illo tena pol e eius peditui pei nicitas tota Graecia esset celebris: sed Ol. 89, 2 post ulliniani victoria in duodevi inti aiano ruin spatio interiecto sine dimio tantuni de ea laude suit idetractum, ut nec ipse δρομείς ἀκμάζων appellari posset et Socrates nil ait liaberet, cur cursu cum eo certare nollet. Etenina ne Socratis quidem persona, qui ut iam vi lituus, iiivenili aetate florens id escrisitur, anno 423 respoIulet. Sed liaec omnia ita coni parata Sunt, ut ad prius quod lani tempus Hinc dialogum accommodatum esse nemo non intelligat.

26) Consenilis enim Atlaonaolini p. 506 A scripsisso ἄτε πρότερον

τελευτησαντες, non ilia od libri exitiinent οἱ ετι προτ. τελ. aut quod Casaiit onus coniecit οι πέμπτφ ἔτει πρότ. υλ. Casau bonurn ut ita coniiceret, erroris ductuna es se intelliges ex descriptione Olympiadum, iliana ipse in An inutitvers. ad Λllien . ad lib. V captit XV adiecit. 27J IIanc Ο. Mitelleri sententiam secutus sitiatu est Brunn Grae Or. arii fio. lii stor. I. p. 167.

28) V. Diodor. XII, 5. 23. 29. Dionys. IIal. Antiq. Rom. XI init. Pausan. V, 23. Diuiligo 1 by Cooste

34쪽

Ad mlod a coiralius desini eiuluin pliii istium Alcilii a lis iles riptio consert, qtiani initio malogi liabenius: dicit enina salia iliaris Socratis Alcibiadem sibi nuper pulcrum viritim, at viritin tantenvisum esse, cuius Inalae iam sint lanil gine Diali actae. Quae ei Socrates non gravate concedit, quum addat, ex Honieri sententia χαριεστάτην ηβην εἶναι του υ νητου, ην νυν Ἀλκιβιάδης εχει. Spectant ait hunc locum Allienaei veri, a p. 219 Ε: o τι

δὲ Σωκράτης) οντως ηρα του Ἀλκιβιάδου, δηλον ποιεῖ

Πλάτων ἐν τω Πτωταγόρα, καιτοι μικρον ἀπολείποντος

των τριάκοντα ετῶν, sed librarioi rini incuria litterana λ pro κ' describentiu in misere ea quidem corrupta fiunt. Non entui Athenaeus adeo Atticorum linguae et institiatoriim ina peritiis erat, ut, quis ηβην εχειν Attice iliceretur, nesciret. An quis piam arbitrati tr. liaec veriba Cratini: αυτους επαίδευσεν ἔθρεψέν τε

Θημοσίοις χρήμασιν εἰς ηβον, 1να ποτέ οἱ λοιγιν ἀμυ- ναιντο, aut liaec Τlaucydidis II. 46ὶ: τοῖς παῖδας τῶν

πτομένων) το ἀπο τουδε δημοσία ἡ πόλις μέχρι ηβης θρέψει

ab Atlaenaeo ita esse accepta, ut opinaretur civili in Allieniensium in bello occisorum salsis usque ad tricesinatina aetatis annii in ptI-Hice victus suppeditatos esse. Nos i itur pro τῶν τριάκοντα ἐτῶν scribendum censet nus τῶν εἴκοσιν ετῶν, de fima si aspicione nostra utut statuitur, i l certe di illitari nequit, quin illis Platonis vertiis Alcibia les epihebus li. e. adolescens duodeviginti et undeviginti annonini sit accuratissinae descriptiis δ'). 0uain - lietatem quando Alcibiades egerit, liodie satis constat. Quam- eius et de publica tradiderint, neque quo tempore natius sit ne lite clitoto aetatis anno perierit, Scriptum accepimus, tanaen recentiorum maximeque Meteri ' Iliaestionibus sustiliter et recte probatiun est, natuni eunt suisse Ol. 82, 2 sive a. 451. Quae litum ita sint, laic dialogus ad alterutrum anni ini biennii bello peloponnesiaco excepti reseremtus est, et ut plerisque interpretibus, ita nobis animus ad annum 432 magis inclinat, quumque tot peregrini hontines ad Calliani convenisse ilicantur, haud scio an verno ten pore sub Dionysia arbana Ol. 86, 4 hoc colloquium habitum putari clebeat: v. ann. ad p. 315 D. Eo tempore Callias visenti sere annos natius erat, certe nonniusto maior, id mi od inde colligas, Piod sexaInta annis post

29) Cons. commentationem nostram De temporibus rerum quas in Platonis Protagora habentur constituendis Erniri. 1859, p. 15 sqq. , ubi et do hac re et de roti quis huc pertinentilaus uberiuA, quam hic licet, disputatum est. De Alcibiadis Platoni ei aetate quaa iam anno 1856 scripsimus, sa publici iuris facta sunt a Muolgollio in Annalibus rei seliolastio. 1858. p. 260-266. M) In Indico loci. Or his ala. 1821; eum quum alii secuti sunt. tum Vischer Alcibiad. et Lysander p. 52ὶ et Hertzberg Alcibiades, Halio 1853. p. 21 et 60 sq. . Donire 1 by Cooste

35쪽

PRAEFATIO Di. 102, 2 sive a. 372ὶ legatus Spartam missus est ij; nec tamen tum minus viginti annos liabuit. Nain ea leni imatre natus atque Xantia ippus et Ρaratus, Periclis siti, aetate eos antecessit δ*ὶ: constat auteni Xantllippiani in in atrinioniuin diixisse filiain Isaiutri', ut ipse, quiana Ol. 87, 2 pestilentia consumeretur, undeviginti saltem annos complevisse putandus sit. Adde quod ex Hipponico Calliae in ater, priusquam Pericli ni ipsit, etiam Hippareten, quam postea Alcibiades si ibi matrimonio iunxit, peperit, lain intelliges nosti ani de Calliae aetate sententiain

aut veram esse aut vero proXimRII .

Ex iis quae Λtlienaeus p. 220 et scitoliastes ad Plat. Menexen. p. 235 Ε de Aesclunis Socratici ilialogo, qui Callias inscriptus suit, narraveriant, coniicere licet, fiescitinein illuni dialogii in ad id eui sere teinpus aptavisse. Nani in eo liliro, in cluo Calliae clini Hipponico patre siniuitatein pluribus naeniolaverat, non modo Anaxagorae et Prodici visciplina in ii riserat, sed in Periclena etiain et Aspasiani invectus erat 'q). Ex quo, opin0r, intelligitur, iam ante belliana peloponnesiacum et Hipponico vivo,

qui in pugna Deliaca a. 424ὶ cecillit, Calliana sopitistis se dedisse: sed quo iure Plato finxerit eum iam sum donii suae sopitistas vidisse et tot honi ines liospitio excepisse, non nillil liabet dul)itationis. Equidem Platonein in liac re, de qua alii aliter Senserunt, anachronisnaum' quem. dicunt commisisse ut cretiam non

adducor. Hipponicus praeter domum, quae in pago Melitensi sita erat in eaque habitum lioc colloqui uni fingitur, alteram eamque magnificentiorem in Piraeo habuit, in qua post Hipponici niortem Callias illud conviviunt, quod Xenophon descrisit, ob Λutolyci quem anaabat victoriani a. 422 paravit. Quid eroo impedit, quominus Hipponicum, cuius mors in Protagora nusquam significatur, altera idonio Calliae concessa in Piraeo tum flabitavisse statuamus. Andocide teste Callias in matrina onio habuit filiani Glauconis: quam quuIn iam ante lioc colloquium duxisse videatur βδὶ, ex iis nuptiis causa potest repeti, cur IIipponicus aedes urbanas Calliae condonaverit. Una res est, quae illi anno , ad quem dialogum retu-31 Xonoph. Henon. n. 3. 2. Diodor. XV. 51. De hoe viro omnium Atheniensium opulentissimo et sophistis mirifieo dedito disputavit Perigon. Ael. V. H. 14, 6. Booelch. De oeconom. Att. Ι. p. 629. veterum scriptoriun Iocos plurimos, qui do illo collegit Hein- dors. ad Protag. p. 311 A.

του Λαλλίου προς eoν πατέρα δςιαφορανκαὶ την Προδίκου καὶ Ἀναξαγόρου των σοφιστῶν διαμώκησιν κτῆ. Schol. Menex. 'Ἀσπασία

καὶ Περικλέα δημηγορεῖν παρεσκεύασεν, ὼς Αἰσχίνης ὁ Σωκρατικὸς εν διαλόγω Καλλία. 35) V. annot. ad p. 314 E.

36쪽

AD PROTAGORAM.

limus, non respondeat, comi nemorationem dicol abillae Agrestium, quam Allienaeus p. 218 c. 0l. 89, 4 421 in actam esse testatur. Et concedendum est Platonem liac in re a veritate deflexisse, sed quum in tanta copia comoediar In quotannis in scenam delatarum nemo nisi didascaliis inspectis, quo anno singulae doctae essent, scire posset, Plato Veniam rei ad orationem oritandam et Protagorae dicendi consuetudinem vere depingendam adiectae impetraturum se sperare potuit. Non vero eadem erat ratio in iis cimae ad illos homines, qui in hoc libro hi lucti sunt, pertinerent. Quoruni rita in luce Graeciae acta quuna non modo Allieniensibus, sed ne reliquis clivi leni GI'aecis esset ignota, eo niagislioc philosoplio cavendi un erat, ne quae a veritate abliorrerent, de sis traderet, quod in talibus rebus iudicandis Graeci nobis erant aceri,iores 'l. Maxinia autem circunispectione liaec omnia constituta esse et inique Diagis PIani recte Platonent a quibus- dana hoc nomine reprehensum esse nobis videmur docuisse. Restat, ut Simonidei carni inis reliquias, Ilias prinnis Scilleierna aclierus a Platonis oratione recte excepit, quem ad modum eas G. Hermannus in editione Heliadorsit p. 598 et Schneide Mn. in Delectu poesis Graecoriun eleg. iam b. mel. p. 379 nun eris Stiis restituerunt, hic proponam et sub ununi adspectum subiiciam. Στροφή.

Στροφὴ α. Aνδρ' αγαθον μὲν ἀλαθεως γενέσθαι χαλεπον χεσίν τε και ποσὶ και νόω τετράγωνον, ἄνευ ψόγου τετυγμενον.

37쪽

s Outi μοι ἐμμελεως το Πιττάκειον νεμεται καίτοι σοφου παρὰ φωτος εἰρημἐνοπι χαλεπον φάτ' ἐσθλονεμ μεναι δ' o- εστι μη οὐ κακον εμμεναι,ον αν αμαχανος συμφορα καθελη.

Πράξαις γαρ ευ πας ἀνηρ αγα ς, κακὸς δ' εἰ κακῶς, και

ux γαρ ἐγὼ φιλόμωμος'

15 των γαρ ηλιθίων απείρων γενεθλα. Πάντα τοι καλά, τοῖσί τ' αἰσχρα μη μεμικται. ροφη β . υνεκεν ου ποτ ' ἐγω τό μη γενεσθαι δυνατόν διζήμενος κενεαν ἐς ἄπρακτον ἐλπίδα μοῖραν αἰῶνος βαλεω. πανάμωμον ἄνθρωπον, ευρυόδους ὁσοι καρπον αἰνυμεθα χθονός.

38쪽

Codices ad hune dialogum integros hodio collatos habenuis duodeviranti. Intor quos praestantissimi sunt Claricianus s. Bodleianus, cuius varias lectiones edidit Gaissordiis, Vatican. 226. D. insignitus. Coislin. 155 Uonet. 184 et 189, litteris Γ ta ot Σ notati. quos contulit Belikeriis; Vindoli. 54, a Bastio diligontissimo excussus vid. Stat Ibaiam Var. Lecti. Tom. XΙΙ. p. V. edit. Platon. Lipsiens. 18253. Neque spernendi sunt Paris. 1808. 1809. 181 1 ot Vat. 1029 lutoris B C E et signati. Coton, Ambros. 56, Angel. 1. 9, Bainorin. 371, Vat. 175 litteris r W y o a Belchoro notati, itemquo Florontini a b c o de quibus cons. Stalli aura l. l. p. VI sq.) non nisi paucis quibusdam locis bonas lectiones. ipsis propri as, exhibent. Peculiares Protagorae editiones hae factae sunt: Platonis disilogi tres , Phaedo, Sophistes, Protagoras. Emendavit et annotatione instrinxit Lud. Fr. Heindorfius. Berotini 1810. 8. Inai. Platons Protagoras. Mit Einteit . u. Anmerkungen Pon Ed. Jalin. vitin 1856. 8. Plixtons Protagoras. Mit Einteit. u. Anmorkung gum Schul - undPrivasgebrauch v. T. 'ViIdaver. Innsbruch. 1857. 8. Platona ausge vael illo Dialogen eolaert v. II. Sauppe. II Baendch. Protagoras. Berlin. 1857. 8. Haec editio iterata et emendata ost 1863. Platons Protagoras. Fiir den Sehulgebr. erkniri V. Jul. Deusolito. Lei peti g. 1861. 8. Commentarios in hune dialogum locupletissimos conscripsit Frid. Astius opp. Plat. Τ. X. p. 1-212. Gemanico Protagoram quum alii veriorunt, tum Frid. Seliloteranaelier, Platons Worke, orsten Thelles orster Band. Berlin. 1817. 8. idem quo in praefatione p. 217-234 do libri argumento egit et annotationibus p. 403-420 multos locos acute ac subtiliter illustravit. Hieron. Mulier, Platona silminilicho Worho, erster Band. Leipg. 1850, in quo opere C. Stetaliarti do hoc dialogo disputatio elegantissimaliabetur p. 397-432. Fr. Susemihi, Platona Protagoras. Stutigari. 1859, qui sit ipse praefationem et annotationes adiecit. Praetorea in argumenti Protagorae explanatione versati sunt

V. Naumann, De Platonis Protagora. Emine Heli 1854. 4.

40쪽

ΠΛΑΤΩΝΟΣ