Epicorum graecorum fragmenta

151쪽

ΕOEARUM FRAGMEN ΤΑ. 143δυμίωνα ἀνενεχθῆναι - του Λιος εἰς ουρανόν' ἐρασθέντα δε φας εἰδώλω παραλογισθῆναι τονερωτά νεφελης καὶ ἐκβληθεντα κατελθειν εἰς Αιδου. λ)Quas ex hoc Scholio hausta apud Emlociam p. 148, 9 sqq. leguntur, Vitii l orant. 161.

Ivid I, 118 Ἐν δε ταῖς μεγάλαις Ποίαις λέγεταιώς ἄρα Μελάμπους φίλτατος ων τω πόλλωνι ἀποδημήσας κατελυσε παρὰ Πολυφάντρ ) βοος δε αυτωτεθυμενου δράκοντος ἀνερπυσαντος παρὰ το θυμα, διαφθεῖραι αυτον του θεράποντας του βασιλέως δ)του δε Ῥασιλεως χαλεπήναντος τον Μελάμποδα λαβεῖν καὶ θάψαι μ). τὰ δε τουτου ἔγγονα τραφέντα πο τουτου λείχειν τὰ τ καὶ ἐμπνευσαι αυτ την μαντικήν διόπερ κλεπτοντα αυτον τὰς βόας to γφίκλου εἰς Αἴγιναν την πόλιν περιληφθενταδεθηναι, καὶ του οἴκου μελλοντος πεσεῖν ἐν ην ὁ Ιφικλος, τη διακόνων πρεσβυτιδι μηνυσαι του Ιφίκλου, καὶ τουτου χάριν ἀφεθῆναι. ' in Schol. Par. cauus

lectiones ubi operae pretnam errat, in nota appOSui,

Eudociam p. 286, 29 sqq. 162.

Ma II, 181 Πεπηρῶσθαι δε Φινεα φησὶν 'μιοδος

1 Sio ess. - εἰδώλω παραλ. o D. νεφ. Rur. παρα1. εἰδ νεφ δια τον 'oατα Par. 2 Πολυφατη Par. 3 διαφθεῖραι - βασιλέως κατέφαγε τον του Πολυφάτου θεράποντα Par. 4 Haec manifesto malila sunt. Fori. χαλεπ. καὶ τον δράκοντα ἀποκτείναντος, τον Μελ λαβεῖν, σῶμα καὶ θάψαι.

ποδα αἰδεσθεις ἀπέλυσεν, ἐπιδους αυτ καὶ τὰς βους, ας ἀφώκετο κλέψαι Par.

152쪽

Quae exscripsit udoc. p. 15 sq. s. r. 5.163.

IUd V, 1122 υργος ει των Φρίξου παίδων ουτος τούτους Ῥκουσίλαος καὶ υσίοδος ἐν ταῖς μεγάλαις Ποίαις φασὶν ἐξ Ιοφώσσης της Αἰήτου. καὶ Ουτος μέν φησιν αυτοὐς τεσσαρας υργον, Φρόντιν Μέλανα, υτίσωρον ).164. NAE IV, 28 ἐν δε ταῖς μεγάλαις μίαις Φόρβαντος καὶ κάτης η Σκύλλα.165. S. i. Pind. Isinni V VI), 53 p. 547 oec .: οὐ γαρ ο ελαμὼν ἐκέλευσε τω μακλεῖ ἐμβηνα τωδερματι καὶ εἴξασθαι, αλλ' αὐτος ο ιρακλῆς τουτοκα ἰδίαν ἔπραξε προαίρεσιν. εἴληπται δὲ ἐκ των μεγάλων Ηοιῶν η ἱστορία ἐκει γαρ εὐρίσκεται ἐπιξενούμενος ὁ μακλης- Πλαμῶνι καὶ ἐμβαίνων τῆ δορα καὶ ευχόμενος, καὶ 'hia διόπομπος αἰετός, αφ' ου την προσωνυμίαν ἔλαβεν ως. )166. Argum Sculi p. 108 Goetu. ed. .) Π Ἀσπί- 1 την εἰς Σκυθίαν ὁδὸν Par. 2 MXII p. 44 extae. maen locum laiadavit, archach. . 3 Locua mutilus. καὶ Ουτως ὁ vulgo, καὶ Ουτος ὁ Ῥamnvis dubitanter Boec . 4 ,,Ρertinet hoc ad societatis inter Herculem ei

153쪽

ἀρχη ἐν δ καταλόγω φέρεται μεχρι στίχων

καὶ ς i).167. Antonin Uber. c. 23 Ἱστορεῖ Νίκανδρος Ἐτεροιουμένων α και ,σίοδος ἐν μεγάλαις Ῥοίαις κτλ.

Αργου του Φρίξου καὶ Περιμηλης της Ἀδμήτου

θυγατρος ἐγένετο Μάγνης Ουτος κησε εγγὴς Θεσσαλίας, καὶ την γην ταυτην ἀπο αυτου Μαγνησίαν προσηγόρευσαν λανθρωποι. ἐγένετο δ' - παῖς περίβλεπτος την ψιν 'μαιος επε δε πόλλωνα ἰδόντα ἔρως ἔλαβε του παιδος καὶ ου ἐξελίμπανε ταοἰκία του Μάγνητος, Ἐρμης ἐπιβουλευε τ αγέλη των βοῶν του πόλλωνος αἱ δε ἐνέμοντο να περ ησαν αἱ δμήτου βόες και πρῶτα με ἐμβάλλει ταῖς κυσίν,αῖ φυλαττον αυτάς, Ληθαργον καὶ κυνάγχην αἱ δε ἐξελάθοντο των βοῶν καὶ την φυλακην ἀπώλεσαν ' εἶτα δ' ἀπελαυνε πόρτιας δώδεκα καὶ κατον βους αγγας καὶ ταυρον, ς ταῖς βουσὶν ἐπέβαινεν ἐξῆπτε

δε ε της Ουρῆς προς καστον λην, ως αν τα ἴχνη των βοῶν ἀφανίση και γε αυτὰς λαυνων δια τε Πελασγῶν καὶ δι υχαίας της Φθιώτιδος καὶ δια Λοκρίδος καὶ Βοιωτίας και Μεγαρίδος και εντευθενείς Πελοπόννησον διὰ Κορίνθου και Λαρίσσης χριTεγέας καὶ ἐντευθεν παρὰ το Λυκαιον ορος πο- ρευετο καὶ παρὰ το Μαινάλιον καὶ τὰς λεγομένας Βάττου σκοπιάς. ἰκει δε ὁ Βάττος ουτος ἐπ ἄκρω

Epice. GTr. Fragmenta. I. 10

154쪽

CEYCIS NUΡΤΙΑΕ τω σκοπελω, καὶ πε της φωνης κουσε παρελαυνομένων τῶν μόσχων, προελθὼν κ τῶν οἰκίων γνωπερὶ των βοῶν, τι κλοπιμαίας γει καὶ μισθονῆτησεν, να προς μηδεν φράσ περ αυτῶν. Ἐρμης δε δώσειν ἐπὶ τούτοις πεσχετο, καὶ ὁ Βάττος μοσε περὶ τῶν βοῶν προς μηδεν κατερεῖν ἐπεὶ δὲ αυτὰς μης ἔκρυψεν ἐν πρηῶνι παρὰ το Κορυφάσιον, εἰς το σπήλαιον εἰσελάσας ἀντικρυς ταλίας καὶ Σικελίας, αυθις ἀφίκετο προ τον Βάττον ἀλλάξας εαυτον καὶ πεtρώμενος εἰ αυτ συμμενειν ἐπὶ τοῖς ρκίοις ἐθέλει διδοὐ δε μισθὸν χλαιναν ἐπυνθάνετο παραυτου, εἰ μη κλοπιμαίας os ἔγνω παρελαθείσας. δε Βάττος ἔλαβε την χλαμύδα καὶ μηνυσε περὶ τῶν βοῶν. Ἐρμης δε χαλεπήνας, τι διχόμυθος ην, ἐρράπισεν αυτον p άβδω καὶ μετέβαλεν εἰς πετρον. καὶ αυτον οὐκ ἐκλείπει κρύος οὐδε καsμα λεγεται δε

Κήυκος γάμον εἰς τὰ σιόδου παρεμβαλών. Conua Athen II p. 49 Ησίοδος ἐν Κήυκος γάμω μανγαρ γραμματικῶν παιδες ἀποξενῶσι του ποιητο τὰ ἐπη αὐτα, ἀλλ' ἐμοὶ δοκεῖ αρχαῖα εἶναι κτλ.Ceycis nuptias artem fuisse Catalogi vel Eoeamini verisimile est, L mios laudavit Marchschess. p. 154.

Goetti praefat. p. LXII.)168. Atinen Π p. 49 C: πιτι σίοδος εν Κήυκος

γάμω καν γὰρ γραμματικῶν παῖδες ἀποξενῶσι του

155쪽

CEYCIS NUPTIAE. 147. ποιητο τα επη ταυτα αλλ' εμοὶ δοκεῖ αρχαῖα εἶναι τρίποδας τὰς τραπεζας φησί coli. oll. VI, 83:ησαν δε τινες πρῶται τράπεζαι καὶ δεύτεραι καὶ τρίται καὶ τρίποδες μέν, ἐφ' ων ἔκειντο, και ἔστι τούνομα παρ' Nσιόδω. 169. Schol. Laur ad poli. Rhod. I, 1289 μόδωρος δε φησι μη συμπεπλευκέναι ac τοῖς Ἀργοναύταις αυτόν Heracleni τε καί τινας αλλους. σίοδος δεἐν τω Κήυκος γάμω ἐκβάντα φησὶν αυτον ἐφ' υδατος ζήτησιν της Μαγνησίας περὶ τὰς απι της ἀφεσεως αὐτos Ἀφετὰ καλουμένας ἀπολειφθῆναι. Unde

Ceycis regiam heros pervenit; es Bacchyl. r. 33 a p.

Athon. V p. 178 B Vol. I p. 26 ein.) Βακχυλίδης δε περὶ φακλεους λέγων ως ηλθεν ἐπὶ τον του Κήυκος οἶκον φησίν ἔστα δ' ἐπὶ λάινον οὐδόν, τοὶ δε θοίνας ἔντυον, δέ τυφα αυτόματοι δ' ἀγαθῶν δαῖτας εὐόχθους ἐπέρχονται δίκαιοι φῶτες et Zenob. Π, 19 αυτόματοι δ' ἀγαθοὶ ἀγαθῶν ἐπὶ δαῖτας ιεν-

ται Ουτως Βακχυλίδης alia*1 testimonia, 1ae congessit Arn. Hugii siligentia de Graecomam proverbio αυτόματοι δ' ἀγαθοὶ ἀγαθῶν επὶ δαῖτας Γασιν Turie. 1872 p. 9 Sqq. 170.

156쪽

CHIRONIS RAECΕΡΤΑ. φυγάς, αλλ' ἱππικός. καὶ ὁ σίοδος δε υτως ἀκήκοεν' ἰδὼν - Κῆυξ , αντὶ του ἱππικός.

υλην ξ ης ἀνήφθη, μητέρα και πατέρα ουσαν, σθιεν,ώς ὁ τον ηυκος γάμον εἰς τα ισιόδου παρεμβαλὼν

είρηκεν. ωegor. Corinth. περ τρόπων in Walia Rheu Grr.

VIII p. 776 sq. αἴνιγμά εστ φράσις διάνοιαν ἀποκεκρυμμένην καὶ συνθετον πειρωμένη ποιειν, ς παρ' υσιόδω ου μητερα μητρος αγοντο -υαλέην τεJ καὶ ο πταλέην, ἐπει δοκεῖ πρῶτα μεν ξηραίνεσθαι, ειτα ὀπτῶσθαι σφετέροισι η τέκεσσι , τοις αυτουτέκνοις, λέγει δε τοι ξένοις γ)M), τ δε τεθνάναι, καθ δοκεῖ ἐκ της λης εἰλῆφθαι β). Locum indicavit Boro Philol. XXIX p. 19. CHIRONIS PRAECEPTA. Pausan. IX, 14 5 4) Ἐστι δε καὶ ετέρα δόξα κεχωρισμένη της προτέρας, ώς πολυν τινα ἐπων ὁ Ησίοδος ἀριθμον ποιήσειεν, παραινέσε, τεXείρωνος ἐπὶ δ ιδασκαλία δη TMχιλλέως Schol. ad iud Pyth. VI, 19 τας δε είρωνος ποθήκας Ησιόδω νατιθέασιν. Auctores tibiis r. 173 debetur: τας ,σιόδου ἰποθηκας. Hephaestim p. a Gaissi τε addidi. 2 σφετέροισι scripsi, cf. Scut 90 ἐφ' ἐτέροισι vulgo. 3 τέκεσσι scripsi, τέκεσι cod. M . τεκέεσσι reliωέ. 4 ξυλοις editor Cantabrig. ap. valet. 5 Bar. ἐκκεκόφθαι, unus M. εκκόφθαι.

157쪽

CHIRONIS PRAECEPTA. 149 18 sq. Aps.): δια τοὐτο καὶ Κρατῖνος ἐν τοῖς χείρωσι πεποίηκε σκῆψιν μεν, είρωνες ἐλήλυμεν ως ποθήκας . Quintil. I, 1, 15 Aristophanes gramniaticus primus υποθηκας negavit esse huius poetae se. Hesiodi). Cf. Marchsches . p. 17 sqq,

172.

E νυν μοι τάδ' καστα μετὰ φρεσὶ πευκαλίμησιφράζεσθαι πρῶτον μεν, es εἰς δόμον εἰσαφίκηαι, ἔρδειν ιερὰ καλὰ θεοῖς αἰειγενετμιν. Sehol ad Pind. nh. VI, 19 τὰς δε χείρωνος ποθήκας σιόδω ἀνατιθεασιν, ων η Ἀρχή ευ

αἰειγενέτησιν .173. Gramm in Bachm. necd. Gr. II p. 385 ἀκεστης

λεγουσιν οἱ παλαιοί, υκ πητής, πήσασθαι ἔστιμεν απαξ παρ' Ἀριστοφάνει ἐν Βαιταλευσι καὶ κόσκινον πήσασθαι . συ δε λέγε ἀκέσασθαι το μά- τιον παίζων γὰρ τὰς Hσιόδου ποθήκας ριστοφάνης εἶπε τοsτο. Eadoni tradit Phrynich. p. 91 Lob. )

νέτησι sic Loesn p. 444 vel ευ νυ τοι τάδ' ἔκ μεταλλα θεοῖς ἀειγ. - τὰ καστα inina. - πευκαλίμησί Sic Boechia. i. Dind. πευκαλίμοισιν cod. ou. - . o εἰς Sic Boechli. Goeul. alii; ταν εἰς o cod. oτ αν ed. Marissiach. 1 Milia sere cerium videtur, esiodiun in hoc carmine ἡπήσασθαι vocabulo usum fuisse, nisi sorte totum hemistichium

158쪽

minore Septem annis essent, non putaveriint, 1od illa primum aetas intellectum disciplinarum capere et laborem pati posset. In Iai sententia esiodum esse plurimi tradunt, qui ante Tmmaticum Aristophanen fuerunt. Nam is primus ὁποθηκας, in quo libro scripuim hoc invenitur, negavit esse limius poetae.

DACTYLI ID ΑΕΙ. Suid. v. 'Hσίοδος v. p. 78) ποιηματα δε αυτοὐ ταυτα ' περὶ των δαίων Λακτύλων. Clem Alex. Stroni. I p. 132 306o Sylla. 360 Polt. ινὲς δε μυθικώτερον των Ἱδαίων καλουμενων δακτύλων σοφους τινας πρώτους γενέσθαι λεγουσιν, εἰς ου η τε των Ἐφεσίων λεγομενων γραμμάτων καιη των κατὰ μουσικην εἴρεσις ρυθμῶν ναφερεται. δι ην αἰτίαν οἱ παρὰ τοῖς μουσικοῖς δάκτυλοι την

προσηγορίαν εἰληφασι Φρύγες δε σαν καὶ βάρβαροι οἱ δαῖοι δάκτυλοι. t paullo infra p. 362 Poti.): Κέλμις τε α καὶ σαμναμενεὴς οἱ των δαίων δακτυλοι πρῶτοι σίδηρον ευρον ἐν Αρω, έλας δε κτλ. cf. rami. 176).

De hoc camine Lobech Aglaoph. p. 1156 ,,Siudae testimonio nolsis innotuit carminis Hesiode inscriptio περὶ Ἱδαίων Λακτύλων, inetensiium an Phrmorum, haud facile dictit; nam totum amissum est Sed eodem

159쪽

auctore linitis Dactylos cietas infert VII, 57' nisi illo, ios Hesiodus nil uo nomine Idaeos Vocaverat, suo acturio Idas Creticae assignavit, ut notiori. Sed aliam Hesiodi sententiam leniens affert Strom. I p. 362 h. . . excusab1li discrepantia, Ioniam Hesiodo pitu a a diversis auctoribus stiniecta sunt camina. Is sidem qui Tneogο-niam condi sit, udi Iovem in ineta natum et altum multis Versibus narrat, ducatores eius aeolos silentio praeterinittit velut ignotos CL Marchsen. p. 172. 175.

perare Aristoteles isdum Scythen monstrasse, neopnr stus Dela Phrygem uiant, aerariam subricam alu Ialybas, alii Cyclopas, fere 1 Hesiodus inmota eos ii Vocati sunt Dactyli Idaei. 176.

Clem Alex. Sirona I p. 132 307' Sylia 362 Poti. Λέλας δὲ αλλος δαῖος ευρε χαλκου κρῆσιν, ς δευσίοδος, Σκυθης.

Athen. I p. 40 F. XI p. 498 . XIII p. 609 E. Clem Alex. Strona. V p. 266 628 D Sylla. 751 ou. es Strab. XI p. 642 et ausaniae locum supra p. s)exscriptum. Senoliasta vetere' ad lacopis. 683 quem seinsitur gotia ὁ της Μελαμποδίας ποιητης affertur.

160쪽

MELAMPODIA. Secundus liber ab Athen. XI p. 498 A. tertius XIII p. 609 E datur. Carmen celeberi intorum vatum, Mopsi Amphilochi, Calchantis, iresiae historitas comprehendisse et a clarissimoeomim Melampode nomen accepisse pri)babilis est coniectura Marchscheirelii p. 170. 177.

Θαῖμά μ' χει κατὰ θυμόν, σου ἐρινειος ολύνθους ουτος ἔχει μικρός περ ἐών εἴποις αν ἀριθμόν; μύριοί εἰσιν αριθμόν, ἀτὰρ μέτρον γε μέδιμνος

εἶς δε περισσεύει τον ἐπενθέμεν ου κε δύναιο.ως φάτο καί σφιν ἀριθμος ἐτητυμος εἴδετο μέτρου καὶ τότε δη Κάλχανθ' υπνος θανάτοιο κάλυψε. Strab. XI p. 642 λέγεται δε Κάλχας ο μάντις μετυμφιλόχου του μφιαραου κατὰ την ἐκ ροίας ἐπάνοδον πεζῆ εὐρο ἀφικέσθαι, περιτυχὼν δ' εαυτου κρείττονι μάντει κατὰ την λάρον, Μόψω et Μαν-τους της Πιρεσίου θυγατρός, δια λύπην ἀποθανεῖν.Hσίοδος μεν ουν ἴτω πως διασκευάζει τον μῆθον προτεῖναι γάρ τι τοιουτο τω Μόψω τον Κάλχαντα ἡθαῶμα - ἀριθμόν V. 1 - 2 τον δ' ἀποκρίνασθαι-μύριοι - κάλυψε V. 3 6).

criptum esse hodie constat; cf. Buurn et Dind. ad loc. Fragni CLXXVII. 1. ἐρινεος σου ολύνθους libri; ἐρ. οσσον λυτθων Xylarad. ἐρινεος υτος ὀλύνθους - οδ' ἔχει Herin praefat. Eur. Hel p. XVII. Quod dedimas, debetur Tetschiachii et Boiss. - . ἐπενθέμει Sic poli de extrema Odyss pari. p. 72 ἐπελθέμεν libri Strab. - κε δυναιο Vos o Meinetis ad Euphor. p. 10 pro υκ ἐδύναo vel ἐδυναιο .