Epicorum graecorum fragmenta

141쪽

ἐτυμολογεῖται φ' υσιόδου το, .Pλέα - καὶ πολ-

λων . Hos versus ex Etymol nis. Par primum ed. Runnicen p. crit p. 108 leguntur praeterea, p. Zela.

in Il. p. 4 Ποσειδώνιος ὁ πολλωνιάτης - ,σιόδωμεμψιν ἐπάγων, ως παραφθείραντι τινὰ των μη- ρου λεξεων, τον Ἀλέα γλεα εἰπόντι. 138. Aκρον ἐπ ἀνθερίκων καρπον θεεν ουδε κατεκλα, αλλ' ἐπὶ πυραμίνων ἀθερων δρομάασκε πόδεσσι,

καὶ ου σινέσκετο καρπον. Lustain ad . p. 23, 1 Rom. 245 Bas. Eις των

Αἰολιδῶν, Φυλακος, κτίσας πόλιν Φυλάκην νόμασεν, ου μικλος ου Φυλακος, ο Ποίας καὶ μικλος, ων Ποίαντος με καὶ Μεθώνης Φιλοκτήτης, φίκλου δεκαὶ στυόχης Πρωτεσίλαος καὶ Ποδάρκης ἐνταυθαδε ζητητέον, ποιο ην ὁ ποδωκέστατος κατὰ την ἱστο-

Fragni CXXXVIII. 1. καρπῶν irati corr. Runnic ex II. - . ος ἐ' ἐπὶ πυραμίνους ἀθέρας φοίτασκε πόδ. Icnol ad Il.

142쪽

διήνεγκεν, - κνησεν ἐπ αυτου ταυτην εἰπεῖν τηνυπερβολήν - ακρον - καρπόν . V. 2 afferi cnol. Ven B ad Il. , 227. Cf. Senol. ari. Inbr. etc. ad

Od. , 326: λυμεν Μινύου του Ποσειδῶνος και ρυανάσσης τῆς Υπέρφαντος γαμηθεῖσα Φυλάκωτω Ληίονος Ιφικλον τίκτει ποδώκη παιδα τουτον λέγεται δια την τῶν ποδῶν ἀρετην συναμιλλῆσθαι τοῖς ἀνέμοις ἐπί τε τῶν ἀσταχυων διέρχεσθαι, καιδια του τάχους δ την κουφότητα r περικλῶν τους αθέρας ) η δε ἱστορία παρ ισιόδω. Lausinn.

ad loci p. 168 si1 Rom. 440 Bas. d. l. p. 1206, 7 sq. 128 Bas Schol ad Apoll. nod. I, 45. - Vecta ακρον - θεεν laudat Eum M. p. 109, 3.139.

140. Scnol Hari et Amor ad Hom. Od. ι, 198 η δ' ἀπότασις προς-σίοδον λεγοντα τον Μάρωνα ιναι Οἰνοπιωνος του Λιονυσου. Contra Eustatu ad loe.

tnonte narrationem, Iam Hesiodo Mictore usus repetivit Eustain ad loc. p. 1689 Rom. errore poetae nostro adscriniostendit archacnest'. p. 357.

143쪽

ΕOEARUM FRAGMΕΝΤΑ. 135ου και δοκε παρώνυμος εἶναι η κατὰ Θράκην Μαρώνεια, καὶ ἱερω ἐτίμησαν οἱ ἐγχώριοι. ου τον πατέρα υάνθην Ησίοδος Οἰνοπίωνος ἱερέα ἱστορεῖ υἱου Λιονύσου.

141. Schol ad Theocr. XVI, 49 Ἀ-νον λέγει τον

Ποσειδῶνος καὶ καλύκης Bσίοδος δέ φησιν αυτὸν την κεφαλην ἔχειν λευκήν διὸ καὶ ταύτης της κλησεως se θῆλυς ἔτυχεν.

'mola ιδύμους ἱερους ναίουσα κολωνοὐς Λωτίω ἐν πεδίω πολυβότρυος αντ μύροιο, νίψατο Βοιβιάδος λίμνης πόδα παρθένος ἀδμης. Strab. I p. 442 Πυτο se το Λώτιον πεδίον δ' ἐστὶ πλησίον της αρτι λεχθείσης Περραιβίας καὶ της πισσης καὶ ἔτι της Βοιβηίδος λίμνης, ἐν μέση μέν πως τῆ Θετταλία λόφοις δε ἰδίοις περικλειόμενον, περὶ λισίοδος ουτως εἴρηκεν - - ἀδμής . Osdem Versus laudat geographiis XI p. 647 v. 2 affert Steph. yg. v. υμυρος - Virginem intactam Coronidem esse docemur Schol ad Pind. yth. III, 59 ἐπειδη

παρθένος Κορωνὶς κε παρὰ ταις χθαις της Βοιβιάδος λίμνης η δε Βοιβιὰ λίμνη παρακειμένη τη Λακερεία οτι δε μορωνὶς ἐν Λακερεία κει προς

1 ιερέα archach. φασιν ἱερον vulgo. Fragm. XVI. . aegebatur ἀντ corr. Marcitaeli. 3. πόδα χρόα oechi coni. p. I p. 12.

144쪽

136 ΕΟΕΑRUM FRAGMENTA. ταῖς πηγαῖς τολυμύρου, Φερεκύδης ἐν πρώτn στορεῖ κτλ. s. r m. 103.143.

T μεν ἄρ' αγγελος λθε κόραξ ἱερῆς ἀπο δαιτος Πυθὼ ἐς γαθέην, και ο Ἀφρασε ἔργ' ἀίδηλα Φοίβω ἀκερσεκόμη, τ ἄρ' Ἱσχυς ἔγημε Κόρωνιν

Εἰλατίδης, Φλεγυα διογνήτοιο θυγατρα. Schol ad ind. yin ΙΙΙ, 48: ἱστορεῖται γάρ, τι την

Ισχυος μῖξιν δηλωσεν αὐτω Apollini ὁ κόραξ παροκαὶ δυσχεράναντα ἐπὶ τῆ αγγελία τον Ἀπόλλωνα αντὶ λευκοὐ μελανα αυτον ποιησαι τον δε περὶ τον κόρακα μsθόν φησι καὶ υσίοδον μνημονευοντα λεγεινοἴτω τω - θυγατρα . Eosdem versus V. 1 - 2 contractis asser Senol. 41 v. 14. f. ad . 6.144,

'moι Φθίη χαρίτων πο κάλλος χουσα Πηνειο παρ' ἴδω καλη ναίεσκε υρηνη. Sonol ad Pind. X, 6 ἀπο δε Ποίας ,σιόδου την ἱστορίαν λαβεν ὁ Πίνδαρος, ης η ἀρχη Μη Κυρήνη .145. Sei v. ad Verg. Georg. , 14 Aristaeum invocat i. e. Apollinis et brenes filium, leui Hesiodus dicit Apollinem pastoralem. s. cnol. Beria. p. 45 agen. - poli. Rhod. II, 506 sq. de Cyrene ενθα δ' υρισταῖον Φοίβω

145쪽

'mola Τριν πυκινόφρων Μηκιονίκη, τέκεν υφημον γαιηόχω ννοσιγαίωμιχθεῖσ' ἐν φιλότητι πολυχρυσου Ἀφροδίτης. Schol ad ind. nh. IV, 35 ὁ ὁὲ Ἀσκληπιάδης ταἐν ταῖς μεγάλαις μίαις παρατίθεται, η - - Αφροδίτης .147.

H 'in Βοιωτίη ἔτρεφε κουρην. Schol. Ven. A ad oni. B. B, 496 o F Dίην Ουπαρέλαβον συνδεσμον τον τε, αλλ' οντως παρελαβον Θυρίαν την πόλιν, ου ευ δέ ἀπο γαρ Tριέως καὶ

'Γρία ουτως φείλει ἔχειν τον του υ φθόγγον μαρτυ- ρει καὶ υσίοδος λεγων - - κουρην . Unde hausu Eustath ad loci p. 265, 4 sq. 200 Bas. Locus ad Antiopam, Nyctei filiam, spectat: s. Steph. yg. v. 'μ'

-Ωδος δ' ἐν Γρία την ντιόπην φησὶ γενεσθαι.

148. Φυλας δ' πυιεν κουρην κλειτο γολάου

Λιιαιφίλην ην δ' εἶδος λυμπιάδεσσιν μοίη,

146쪽

138 OEARUM FRAGMENTA.Ἱππότην δέ οἱ υἱὸν ἐνὶ μεγάροισιν ἔτικτε Θηρώ τ' εὐειδῆ, ἰκέλην φαέεσσι σελήνης. Θηρὼ δ' πόλλωνος ἐν αγκοίνησι πεσοὐσα γείνατο χαίρωνος κρατερὸν μενος ιπποδάμοιο.Paus. IX, 40 5 sq. 3) Λεβαδέων δε ἔχονται αιρωνεῖς' ἐκαλεῖτο δε η πόλις καὶ τούτοις υρν το ἀρχαῖον ' θυγατέρα δε εἶναι λεγουσιν Αἰόλου την υρνην, ἀπὸ δε ταύτης κληθῆναι καὶ τέραν ἐν Θεσσαλία πόλιν

το δε νυν τοῖς αιρων εὐσιν νομα γεγονεναι ἀποχαίρωνος, ο Ἀπόλλωνος φασιν εἶναι, μητέρα δὲαυτο Θηρὼ την Φύλαντος εἶναι. μαρτυρεῖ δε καὶ τα ἔπη τὰς μεγάλας Ηοια ποιήσας , Φύλας - ωπο

'ττος δε Μόλουρον ρίσβαντος φίλον ιον κτείνας ἐν μεγάροις ευνης νεχ ης ἀλόχοιο,οἶκον ἀποπρολιπὼν εὐγ' υργεος ἱπποβότοιο,ἷξεν δ' υρχομενον ινύειον καί μιν ο ' ρως δέξατο, καὶ κτεάνων μοῖραν πόρεν ως ἐπιεικές. Paus. IX, 36 6 sq. 4) παρὰ τοὐτον ον υρχομενον βασιλεύοντα πηττος ἀφίκετο ἐξ υργους, φεύγων ἐπὶ

147쪽

νεν ἐπὶ γυναικὶ λῶν γαμετν καὶ αυτ της χωρας ἀπένειμεν ρχομενος ση νυν περί τε πηττόν ἐστι την κώμην καὶ αυτ προσεχής. νήττου δε ἐποιη- σατο μνημην καὶ ο τα ἔπη συνθεὶς α μεγάλας Nοίας

Εστι τις Ἐλλοπίη πολυληιος δ' υλείμων,

ἀφνει μηλοισι καὶ εἰλιπόδεσσι βόεσσιν.ε δ ανδρες ναίουσι πολυρρηνες, πολυβουται, πολλοί, ἀπειρέσιοι, φυλα θνητῶν ἀνθρώπων ἔνθα δε Λωδώνη τις ἐπ ἐσχατιη πεπόλισται ' την δὲ Ζευς φίλησε καὶ ο χρηστηριον εἶναι,

τίμιον ἀνθρώποις' ναῖεν δ' ἐν πυθμεν φηγοs' ἔνθεν ἐπιχθόνιοι μαντηια πάντα φερονται,

ος η κεῖθι μολὼν θεὸν αμβροτον ἐξερεείνη

δῶρα φερων ἔλθη δε συν οἰωνοῖς ἀγαθοῖσιν. 10Scnol ad Sopn. Trach. 1169 1167) Ἐνιοι δε Ἐλλοπίαν την Λωδώνην νομίζουσιν εἶναι την γαρ

versus - mutilos esse. em Marchscn. lacn post V. lacunam statuemini Lehra post τίμιον Nobis post ἀνθo non- mula deesse videntiar. ναῖεν ouo ad Iovem spectat Valchen. probantibus Risis ot uelle Arch. ari. p. 33 d. III ,Dioeinlac te Tempe de Vorgeii mare ivont noni Baume γ, Vulgo ναιον. ,De columuis Dodonaeis maOMinus intelligatur ναῖον quod Herin voluit, impedii ἐν πυθμένι φηγου . oeul. 8. ἐπιχθονίοις Runnit. - 10 ἔλθη συν Schol. LRur. Dcora Mem.

148쪽

χώραν ουτως ,σίοδος νομάζει ἐν μίαις, εγων

ουτως εστι - ἀγαθοῖσιν . V. 1 5 laudat mox VII p. 328. 151.

Oi Aιώνυσος δῶκ ἀνδράσι χάρμα καὶ χθος. οστις αδην πίνει, οἶνος δε οι ἔπλετο μάργος, συν δε πόδας χεῖρας τε δεε γλῶσσάν τε νόον τε δεσμοῖς ἀφράστοισι φιλεῖ δέ ε μαλθακος πνος. Athen. X p. 428 -C: διὸ καὶ σιοδος ἐν ταῖς

Nοίαις εἶπεν οἰ - πνος Scut 400. 152 153. N τέκος, η μάλα δη σε πονηρότατον καὶ ριστον Ζευς τεκνωσε πατήρ.Tέκνον ἐμόν, Μοῖραί σε πονηρότατον και ἄριστον .... Aspasius ad Aristot Eth. Nic. II p. 43 ) καὶ τι πόνηρος ἐπὶ του πιπόνου τάττεται καὶ δυστυχους, ικανος ισιοδος παραστῆσαι ἐν ταῖς μεγάλαις μίαις την Ἀλκμήνην ποιῶν προς το μακλεα λέγουσαν - - πατήρ καὶ πάλιν τέκνον - αριστον .154. Patis. IV, 2, 1 Πυθέσθαι δε σπουδὴ πάνυ θελήσας οι τινες παῖδες Πολυκάονι γενοντο ἐκ Μεσσήνης, επελεξάμην τάς τε Ποίας καλουμένας καὶ τα ἐπη ταμυπάκτια, προς δε αυτοῖς πόσα Κιναιθων καὶ

- .Fragm. M. I. adlui ἔμος corr. Ru hen ex Scuto. Fragm. LV. 1. 2. τέκος - τέκνωσε Vosa pro τέκνον

1 Loctu inspicere non licuit.

149쪽

ΕΟΕΑRUM FRAGMΕΝΤΑ. Ἀσιος ἐγενεαλόγησαν. ου μην ἔς γε ταλα ην σφίσιν οὐδε πεποιημένον, ἀλλὰ Ἱλλου με του μακλέους θυγατρι υαίχμη συνοικησαι Πολυκάονα υἱον Βούτου

λεγούσας τὰς μεγάλας οἶδα Ηοίας, τα δε ἐς τον Μεσσήνης ανδρα καὶ τα ἐς αυτην Μεσσήνην παρεῖταί

ονομα si γη ἐτέθη, ς μεν φασιν Πλεῖοι, Πέλοπος ηυ κατὰ δε υργείων δόξαν καὶ τα ἔπη τας μεγάλας ολ ην πιδαύρω πατηρ υργος ο ιός.

Pausan. II, 16, 4 3): αύτην Μυκηνην εἶναι θυγατέρα γνάχου γυναικα δε Ἀρέστορος τα ἔπη λέγεια δη Ἐλληνες καλοsσιν,οίας μεγάλας ἀπο ταύτης ουν γεγονέναι καὶ τὸ νομα γῆ πόλει φασίν.

ονόματα Λέχης καὶ Κεγχρίας ἔδοσαν, Ποσειδῶνος ειναι καὶ Πειρήνης της Ἀχελωου λεγόμενοι πεποίηται δ ἐν Ηοίαις μεγάλαις Οἰβάλου θυγατέρα εἶναι Πειρήνην. 158.

Paus VI, 21, 10 sq. 7): πέθανον δὲ π του Οἰνομάου κατὰ τα ἔπη τὰς μεγάλας μίας Ἀλκάθους ὁ Πορθάονος, δεύτερος ουτος ἐπὶ τω Μάρμακι, μετὰ δὲ 'Aλκάθουν Εὐρύαλος καὶ Εὐρύμαχός τε καὶ Κρόταλος. τούτων μεν οὐ γονέας τε καὶ πατρίδας οὐχ οἷ τε ν

150쪽

142 OEARUM FRAGMENΤΑ. πυθεσθαι μοι το δε αποθανόντα ει αὐτοῖς κρίαν τεκμαίροιτο αν τις Λακεδαιμόνιον τε εἶναι καὶ οἰκιστηνυκριῶν ἐπὶ δε τω Ἀκρια Καπετόν φασιν - του Οἰνομου φονευθῆναι καὶ Λυκοὐργον Λάσιόν τε και χαλκώδοντα καὶ ρικόλωνον ρικολώνου δεύστερον ἐπέλαβεν εν τω δρόμω το χρεὼν Ἀριστόμαχόν τε καὶ Πρίαντα, ἔτι Πελάγοντα καὶ Αἰόλιόν τε καὶ Κρόνιον. s. Schol ad Pind. l. I, 127 Οἱ ἀναιρεθέντες ουτοί εἰσι Μέρμνης, Ἱππόθοος Πέλοψ ο υπούντιος, λαρνάν, Εὐρύμαχος, Εὐρύλοχος, υτομέδων, Λάσιος, χαλκων, ρικόρωνος Ἀλκάθους ὁ Παρθάονος δ) Ἀριστόμαχος, κρόκαλος τούτω τ αριθμῶ των ἀπολωλότων μνηστηρων καὶ υσίοδος καὶ Ἐπιμενίδης συμμαρτυρει. Eviloc. p. 314 9 sqq. 159.

Paus X, 31, 3 2) Ἐς δε του Μελεάγρου την τελευτην μήρω μεν ἐστιν εἰρημένα ς η ρινῶς

καταρων ἀκούσαι τῶν Ἀλθαίας καὶ ἀποθάνοι κατὰ ταύτην ὁ Μελεαγρος την αἰτίαν αἱ δε Ηοῖαί τε καλούμεναι καὶ η Μινυὰς μολογηκασιν ἀλλήλαις ωπόλλωνα γὰρ η υται φασιν α ποιησεις μῶναι Κούρησιν ἐπὶ τους Αἰτωλούς, καὶ ἀποθανεῖν Μελέαγρον - Ἀπόλλωνος..160.

1 Πορθάονος udoc. 2 Haec o Pausania corrigendiu censet vesseling. ad Diod. IV. 73 . Marchsch.