장음표시 사용
21쪽
ut coniunctis pagellis ultima quaternionis et Pluina sequentis, in utraque pagina nomen tantum propiaetae vi tere est; quod etiam in editione conspici licet. Qua in re insupei observavimus ad latus exterius primi tituli, in quo est nomen pro
phetae, notam numeralein qu Titernionis collocam.
XIII. Hic etiam dicenduin aliquid videtur de titulo singulis prophetiis apposito; quem quamvis in si Onte prophe. tiae Isaiae tantum nobis recognoscere daturia sit, hinc tamen iure merito concludi posse Videtur ad caeteros quoque prOphetas pariter inscriptum suisse. Titulus iste iisdem signis, quibus superiores tituli, sed grandioribus formis, sicut etllic Πandioribus litteris, ita scribitur
Unde patet singulis prophetarum nominibus adiectam fuisse notaua numeralem ordinis, clito in hoc voluimine, sicut et in antiquissimis caeteris, dispositae sunt prophetiae, inter quas Isaiam tertium post decina uim locum obtinere constat.
Indicia haud dubia liquido manifestant inscriptionem na iorem sin mi is visionibus, quas in prophetia Danielis legimus, appositam fuisse s ). Quae quidem maiores inscriptio
nes non arean ento ut minores, sed purpureis litteris fuisse descriptae videntur; crucis autem insignia a tranaento Consignata apparent. Hac in re denique hoc ununi restat obse Vanduna, quod cuna in caeteris quaternion una locis inscriptiones , de quibus nunc diximus , in medio paginae ad Superiorem partem appareant, titulus autem totius prophetiae collocatus est in fronte unius columnae, uti et nos typis exprimi curavimus.
1) Do huiusviodi visionum Danielis dant, conserantur ea quae in postrema inscriptionibus, quae cum celebri co- Protegomenorum parte ilicendu nobis ilico Alexandrino Londinensi Gnωγ gunt. Disitiroci by Cooste
22쪽
XIV. Quot vero paginis vel quaternionibus hoc volumen
constiterat, haud certe determinatu perfacile nobis est. Cum auteIn veteIuin Calligrapi Orurn in morem positum fuerit singulos quaterniones notis numeralibus distinguere, hariam aliquot et in palina psesto nostro conspicati sumus: videlicet Zachariae cap. X, 5. nota Θ quaternionis noni: Isaiae cap. III. v. 48. nota IA quaternionis decimi primi initium: Isaiae cap. IX. v. 7. nota IB quaternionis decimi securus: Isaiae cap. XIV. V. 9. nota ΙΓ . quaternionis decimi tertii, et praeter alias, quas in editione nostra insitan i curavi in us ), vissimus tandein notant ΛΓ , videlicet quaternionis quin IlIagesimi tertii ad ceti p. IX, 45. Danielis. Aliarum notarum Vel nullunt vestigium innotuit vestigantibus, Vel plerunt Ixie antiqua pagina ad novum volunt en secando ita est accOmodata, ut et eiusdem notae locus ablatus sit. Nihilo tamen Secius ex lais , quos liabemus , numeris inserre licet volunien istud ante Isaiae prophetiana novena quaternioneSpaginasque sex habuisse. Et cum ex Illa nurne tali nota,
quani legimus in sonte libri Isaiae ΗΣΑΙΑΣ ΙΓ, constet duodecim alias propiaetias praecesSisse, eaSdem noVem qua ternionibus paginisque sex inclusas fuisse certum est. Cumque autem initium quaternionis ΝΓ ., LΠΙ reperissemus solio cossicis nostri 201-202, iacile datum est eidem reSPOndens solium 2ll-2l2 recognoscere, quod . postremum erat praedicti quaternionis in veteri codice . Foliuin autem istud priores illos attingit versiculos narrationis Draconis Baby
loniortina, quae in Daniele ultimum Cap. XIV in obtinet
locum. Itaque supputatione instituta cognovimus, quae eiusdem nam'ationis reliqua sunt tribus quatuorve soliis facile posse comprehendi; ac propterea totum istud volumen προφητικον quatuor ac quinquaginta quaterniones haud plane l) G. pass. 51, 67, 7I, 83,1 27, 131, 13b, 13s, 1 ιι, 143, 166, 180
23쪽
explevisse. Iccirco si singuli quaterniones recte eodem folioriani numero Constitissent, librathuius vetustissi ini. plus nainus octingentae quinquaginta quatuor paginae u Uinera
XV. Quibus vero characterum, rinisilaaec propiaetica scripta Sint eXarata satis aperie specimen plaotographicum manifestat. Hae fornane ,'Veterum exe implamum Comparatione instituta, accedente artis palaeographicae peritiorum iudicio ad eam aetatent, quae inter terminos quinti Septimique 'saeculi continetur, facile referri possunt 4 . Quamquam litterae aliquantulum inclinatae sint 2ὶ, elegantem tamen niti lanulite uncialem scripturam repraesentant; si terae autem Continuo altera alteram sequitur, absciue ulla verboriana 'distinctione. Caeterunt curia minnia laoc genusquis luci suis Oculis in specimine commode valeat Considerare,sin his haud nobisinecesse est pluribus ii in brari. XVI. Atra naeniol quidem usus est ad scripturam Calli graphus; quae lain vero loca minio exarata conspeximuSi; quinimo tituli onanes miniati,suerant; Iideoque vix hinam Vel alteram litteram ex iis cognoscere da luna est 5 . C6lor enim ille tacilius quam atra inentum, ablutis abra SiSque membranis, evanuit. In prophetia Isaiae non modo tituluiri in fronte libri ; verum elietini inscriptiones Visioiiuuii et Caritici Ege-chiae regis, eiusdemque priorem lineam Ininiatis characteribus descriptam cognovimus. Ἐode inque pacto apud Ieremiam notari hebraicani Threnorum nullae rationeni, et apud Dani
st) cs. Vercellono Dissert. cit. p. 14. et opus cl. Atinii Giovannini a Studiostorico stilla versiono volgata delia Bi bia o in egregio periodico - Archivio deli Icclesiastico vol. IV, pa . 5 s.
2ὶ Si cui negocium lacessit incli
natio litterarum, uti is aetateicodicis hinc dubitandi occasio oriri pOSSit,
legat quae habet Mai De Republ. praes. pag. XXVI. 3) Huiuscemodi purpureae inscri
ptionis solemne exemplum repraesentat re dex vetustissimus Alexandrino - Lon
dinensis Biblioraim, saeculi serine V.
24쪽
lem initia quaedam visionum iussicamus. Praeterea hi tituli varietatem quantilam in litterarum formis praeseserunt; sunt
enim claaractere mi ime inclinato, nec non rotundiori, CraS- Siorique descripti. Quae quidem nos maioribus litteris in e stione expreSSimus.
XVII. Cum saepe a linea iuxta sectiones atque praecipuas periodos cassigraphus exordiatur; hinc factum est ut frequentes sint initiales litterae extra columnas pagina ritu exaratae. Si quis vero insignis locus sit exordiendus, tunc maiori cura ac coloribus vis tincta initialis littera describitur; uti videre est initio Catilici Egechiae, ubi illud ε rotunda figurae ex duplici peripheria excentrica ductum est Circino, et quod inter duos circulos spatii est, in superiori parte adhuc purpureo tingitur colore; quod et apud Danielem pluries tactu ut suisse vidimus. In canticis denique, in quibus naulto frequentius linea inclaoatur, initialis littera quam-Vis eXtra columnam sita, et consequentibus anator, tau encaeteris initialibus minor eSt. XVIII. Quae in sine lineae describuntur verba, nonn tu quam 'Ininoribus vel angustioribus sorniis; uonnuuuluam Vero Compenchis nexibus lue Contracta sunt. Etenim cum sere ortinibus calligraphis Imaxime coidi esset scripturae suae diligentissimam, ut ita dicam, συμμετρίαν Servare, haud patiebantur lineas nimium excedere columnae terminos. Qua de causa fit, ut non solum eiusdem syllabae elementa in
duas lineas dividantur, uti in pnima pagina proplietiue Isaiae linea 20 legi naus ου, quod in sequenti linea per κ perficitur;
Verum etii ini ut litterariarn nexibus scriptor utatur. Frequentissimus est usus in fine linearum expi i mendi diphilaon-guiu αι per lineolani circumvolutam ad extremitatem antecedentis litterae appositam: pro και, et T. pro ται. Lineola pariter in superiori parte litterarum ducta vices explet se
25쪽
lantur, μου Per μ et μοι per μ exprimitur; et etiam rk,εΚε1Ν, in fine lineae usi irpatum est. Nos tantummodo ubi uecessitas expostulabat notavimus istaei esin, qua elernenta iet ῆ pleriamque gaudent. Haec, vero et quae paulo ante de litteris finalibus i non annus, antriuissimorum codicum Com
XIX. Animadversione etiam diwa res est, quod pleraque nomina, quae saepius occurrunt, tum iu fine tu ut 'etiam in medio linearum compendiaria ratione describi soleant, et superius lineolis quibusdam distincta conspiciuntur. Hoc genus sunt Cutia suorum Casuum variationitIus κζ pio κυριορ 'θc Pro θεος, πνα pro πνευμα, ισλ Vel ιηλ pro ισραηλ, δαδ pro δαβιδ vel ut aliis inagis arridet δαυιδ aut δαυε ιδ, πρα, μρα, υν pro παυρα, μητερα,υιο, alia lue huiusviodi. At Vero quando verbum κυριος nondo, Deo, sed de homine i habetur saepe coinpendiaria sorma scribitur; ut etiam in vetustissi ino codice Anthrosiano Ρentateuchi, et Iosue tactum est, i atque editor mligentissimu4 Ceriani adnotavit iij. Et nos insuper an iiDadverti inuS neque verbum θεοe in nostro codice breviari, cum ide diis gentium usurpatur 2ii Imen haeo compen tia VerboruIn οὐρανος, αν- Θροοπιος, ιερουσαλημ nou una tantum, Secti luplici consequenti lineola superne solent distingui; videliCet Κύνοc, ανος, ιλ μ; quod fortasse vel ex pronunciatione, vel ex maiori numero elementoriana, quae SuppreSU Sunt, i contigit. XX. Praeter lianc alia etiam ini vetustis uncialibus codicibus obtinuit consuetudo; videlicet Dominibus ii ominum,
l) Monumenta sacra et profana etc. opera Collegii D toruin Bibliothecae Ambrosianae. Tom. III. p. XIII. M diolani 1864. Ea, quao Observavimus in codico nostro circa compendium verbi θεος, servata suisse etiam in codice Ambrosiano, litterarum numerus cuius tuo lineae suadet; quamquam id a meiturio editoris in explicandis compendiis adhibita, non appareat. conser
Geneseos cap. XXXI, 32. Exodi capp. XVIII, 11. XX, 3. 23. XXIII, 13. 21.
2ὶ cf. editio nostra ad Isaiae cap. XXXVl. l8. 19. 20. XV, 23. XLlI, 18.et alibi.
26쪽
nationum atque locorum aliisque, quae propria nuncupantur, nulla alia ratione a caeteris scriptionis verbis diversa apParent, praeterquamquod apostropho in fine consignantur
Ea leni porro gaudent clistin tione verba quaedaIn asper rimo . Sonu terminata : υδωρ, χειή, φαραγξ'; quod tamen hami Semper factum esse comperimus. Apostrophon insuper arpingi vidimus, sed perraro, ad elisionem litterae innuendam: ανου, αλλ ιζ. Eadem pIUrsus ratione nomina huiusmodi ac formas praepositionum ellipticas etiam in percelebri codice lassalico, quem Alexandrinum-Ibondiciensena appellant, novimus notari.
I. de aliis etiam orthographicis signis, quae conspicientibus nobis occurrerint, ali*1id vi in iis, imprimis interpungendi rationem quod spectat, lectores monemus: De que Semper, neque apertissime signa hoc genus in palina psesto potuisse clignosci. Attanien , uti plerui uiue 'videre latum est, quando periodus aliqua explicit, et ab initiali littera naaioris formae periodus, quae sequitur, exorditur, ita ut ultima praecedentis periodi linea alterunt columnae suae ternain uni non attingat; tunc tribus commatis signis, vel ut aiunt vii gulis in hunc modum lispositis, aut duobus punctis :ὶ utitur calligi aphus. Alias vero ubi Sensus et Verborum series expostulat, brevi spatio inter continua Verba vacuo adiungitur punctuni ad superio rena Pariem litterae, Vel ad inediana, rarius vero ad inseriorem collocatum. Puncta huiusnaodi aliquando ita in lineolana acutam Vel etiarn citrvatam inserius desinunt, ut potius notae Com- 'Inatis, sive virgulae forent appellandae. Virgulae Vero, Seui ποδιαστολαι, ut appellat Epiphanius fl), magis ad coinna inditatena at lite facilitateni legentiurn, citiam ad neceSSitatent
27쪽
Sensus verboruin videntur inductae; quippe cum, ut in Veteribus codicibus est consuetudo, nulla inter sese spatii distin-Ctione Verba separentui'; sed omnia ad finem usque lineae coniunCta exscribuntiir. Huiusce rei exemplum ex eadent
photographici exemplaris pagina patet; etenim circa initium
Quae conarnatis distinctiones tum inter relativum ορ et Verbum σωσει quod ab ipso pendet, cum etiam inter vectum ας, ελε et nomen τον σακκον quod ab illo regitur, nequaquam locum sibi poterant vinclicare. XXII. Quid denique nobis dicenduin restat de accentibus deque spiritibus Ut tem singulatilia attingamus haud Certe silentio erat .Praetereumlum nos Saepenumero iu-cidisse in verba spiritu aspero vel, uti appellant, denso signata; Spiritui a vero lenena ,vel tenuem fere numquam vidimus. Spiritus cluidelia sorma perantiqua est, qualis in vetustissimis ac etiam uncialibus characteribus appa
ret. Si vero quasdam pagellas il) excipias, in quibus ex
eorum dein Signorum sornaa apertiSSime patet tum utrumque Spiritum, tum accentus Omnes a recenti manu fuisse apposita, in caeteris longe rarior est accentuum uSUS; Pluribus autena in locis atramenti diversitas diversum a cal- sigrapho codicis fuisse scriptorem accentuum Spirituumque a Pertissime manifestat. Illos autem, qui quibusdam in locis codicis elegantiori, ut i tu dicarn, stylo ducti Sunt, quaerimus prim tis De codicis calligi aphias, an alius Postea appinxerit. Quaestio talec tu in maxime a nobis erat ri OVenda, Cum
repet issemus titulos illos inscriptionesque, de quibus nuper
l) sis. Sophoniae et Zachariae frag- dium inter utramluo litteram locum mentum in editione nostra pag. 1 2, occupare videntur; vel potius ad priο- 173, 1 I-l89. Accentus, qui sis in rem inclinant, ut nos servandum cu- locis super diphthongos apparent, me- ra imus.
28쪽
viximus, purpureo quidem Charactere descriptas, sed accentus spirituSque atramento designatos praeseserentes s43. Quod voluimus, ut onanibus manifestitis innotesceret ex
illa pagina, quani speciminis gratia selegi naus. Conspicien
tibus enim patet lineas aliquot Claenaico apparatu inveStigatas nullas apparete ex eo, quod uti sethel atque iterui DImonuimus, Ininio suerint exίiratae; attainen accentuS atque spiritus atra utento consignati eadem latioue, qua in reliquo textu ibidem visuntur. Unde aperte liquet tui a RQ- l
mam, adiunxisse. Quod et in aliis vetiistissinais codicimus contigisse pleraque exenipla demonstrant. Heic tantum nobis liceat referre, quae ani imadvertit cl. Tischen dors de unciali textu Novi Testamenti, quein eruit e Celebi I COSCE i
rescripto Ephraenii Syra; testatur 2ὶ enini adesse in eodena
quidem deleta sunt. n Hinc igitur et uditus lector itulici una
gnoviinus genus minii in hac scriptione minime convenire cum eo , quod in fronte Isaiae et alibi apparebat. in hoc enim Ieremiao loco valdo crassior materia, et color vividior est; ita ut, deletis sere omnibus, quae atramento eadem in pagina suerant exarata, praedictus titulus, veluti nuper descriptus, adhuc sese prodat. Ex quibus facito erat concludendum inscriptionem Veterem poSterius, novo purpureo colore imposito, instauratam fuisse ; et tunc etiam spiritus atque accentus, qui in aliis locis non apparent, suisse adiunctos; idque eo praesertim quod iidem accentus spiritusque haud videntur al
tamen in repraesentando codice incidimus in fragmentum Ieremiae scap. XXV, in editione nostra pag. 115ὶ quod apei iesitulum minio decorunt, accentibus et spiritibus distinctuin praeschi ebat. Et cum typoruna desectu in editione omnia -exprimere nequeamus, heic titulum ut iacet, in cod ice collocantus:
Diu muliuniriue rem consideravimus, et arn a sententia superius exposita no
bis resiliendum esse videbatur. At vero, re subtilius considerari, aperte cO-
29쪽
serat sutilia, ut Si quis, Sicut nonnullorum sert opinio, ex usu accentuum spirituuinque codicis antiquitatem inficiari contenderit, videat quam salso sententia sua sulciatur funda
XXIII. Ut :ibsolutior codicis nostri evaderet descriptio, aliquam notitiana textus latini, atque etia in qua ruindam grae ruin ud notationum, quas citca rnai ginent codicis inspexi naus, heic necessuria addere vuleretur. At cum de iis fusius nos dicturos suis in locis proposuisseinus, tunc etiam eoru irulena, ut ita dicaui, descriptionem praebere Statuimus. Pergamus inodo ad citias iam in gi aecum textum criticasaniniadversioneS aperierulaS. Duili od by Cooste
30쪽
XXIV. Nil antiquius, nihilque religiositas christiatiis graeci
nominis viris umquam fuit, quam sacrarum Litteraru in Veteris Testamenti versionem illam, quae Septilaginta clu Orii uxinterpretum dicitur, retinere Omnique studio sei vare. Et quaimiuam liomines hebraicam linguain apprime callentes, et omni scientiarum cultu praestantes in Orientalibus othis christiani regionibus extitissent, qui vel varietates inter hebraicum et Lim viralem textuita ticcurate investigarent, vel novas a primitivo idiomate Versiones suo Inm te piracvderent; tamen liaec una LXX versio in laonorent semper
habita , usuque pei petuo est recepta. Quod quidem et apud occidentales observatum est alti ipsis ecclesiae prini Or- illis fortasse usque ad S. Gregorii Magni te uapora, quando versio hieronymiana locu in illius , quae ex LXX deprompta vel Itala appellabatur, vel aliarum, quas teste Augustino uiuitas multi ex gmieco secerant, tandena obtinuit. Tanta vem eius suit Sein per alictoritas, ut certe Iiemini, neque S. Hieronynio tu naentena venisset ope ii sancto quidem ac laborioso, novae ex hebi'aico sotile versioni manus admovere, ni ipse tu Ininus einendata eiusdem textus exemplaria
incidisset. Λc iure merito; siquidern laaec Bibliorum V. T. versio in sacris auillenticis ac, quasi vixerim, prinalgentis Ν. Τ. libris amante Spiritu Sancto scit piis ab Evangelistis ciΛpostolis adhibita est. Hinc sactu in est ut liuiusce verSioniS
libroruni copia et usus si equeus, et maxima in iis cXSCIibendis cura, et in custodiendis sedula solet diligentia; proin-