장음표시 사용
41쪽
scriptus est Isaias ab hexvlis, quae luxta edition n- η secta sunt. Collatus autem est et ciιrn alio hexuti, cui haec η adiecta est adnotatio: Emendatae stιnt diligenter editio- η nra omnes; sunt enim collatae cum Isaia tetrulari; immιοπ Mero et clim hexulari. Praeterea, quae ab initi sunt η ruque ad μιSionem Pyrι, accuratius etiam emendata fuere.
Et pariter ante Erechielem haec sunt inscripta : d.
s nobisechae, in q- sidiiciebantur haec: Descriptum, est ab h-vlis, quae iuxta editiones Simi conStructa, s atque emendatum est ex Origenis ψSius tetrusis, quae v ipse Dranu sua correxit scholiisque adomaseus unde ego
42쪽
α Eusebιus scholia adiunxi. Parvhilus et Eusebius emen-ο dauerant . . Postquam haec retuliMet Imnemosyna , SeSe cohibere non valuit Μai , quin exclamaret a Vides codi- η Cein aedepol praestantissimum; α cui iudicio fieri non potest, quin nos ultro libenterque asSentiamur. XXXIV. 0uanti liaec ad rena nostraria faciant non modo inter utruInque codicem consensio, Sed et quae InOX cliCemus suadent. Etenim manifesta ies est quod si alter ex his codicibus ex ora geniana pi odiit editione, et alter etiarn ex ea lena pi odiisse vicendus sit; siqui leni ana, inter Sese quanainaxime consentiunt, in iis praesertim locis, in quibus abs caeteris viscedunt; ita ut anabos ad eana leni pertinere editionem nemo non videat. At vero onani procul dubio ex origenianis sontibus codex Marciaasianus venit; quand quidem ea, quae nuper exposuimus, testimonia adeo genuina liquido rem declarant; nil igitur ex his erui potest
praeterquanaquod eius tern Origenianae familiae codex DO-ster Sit proclamandus. Fortasse quispiam, cum viderit codice ni istu in iis tern ac Marchallaniana Curis suisse adornatum, etIana exemplar, unde codex noster exscriptus est, Euset in manum expertuna suisse arbitraretur; proinde lite in Palaestina potius, quana in Aegypto exaratum suisse iudicaret;
cui sententiae ininime nos adversari voltimus; contenti eniIII StimuS Si non patriam, tamen ei tisdem Originem aperte adinveniSSE.
XXXV. Etsi origenianae sana iliae iura his luculentissimis
testina oniis codici nostro adserantur, alia quoque, quae iPSuna praesesert palimpsestu In, ut res magis magisque eluceScat, adiungenda albitror. Quibusdam in paginis codicis nonnullae adnotatioties in margine graeci textus adiectae Visuntur. Hae uncialibus scriptae litteris aliquantulo iminoribus teXtuat lue ei ectioribus, Sed tarnen ab eadem, ac textiIS, manu
exaratae sunt; nam ubi aliquando calli graphus in ipso textu
43쪽
erectis utitur larinis, thim inter utriusque characteris figuraui nihilum Piidem est discriminis. Adnotationes autem latiud omnes ad unum identitue pertinent genus: Sunt quaedain, quae tantumnaodo edition uin varietates indicant; ut
bis cod. 8. 93 Symmactat emtionem notari conspexi-riails,si quod quulern ex ipsis Hexaptis vel Tetraptis Origenisile luCtuna esse videtur. Neque heic praetereundum est le-Ctionern illam εθορυβηΘη pira σαλευΘη Ιs. cap. VII, 2.ὶ et alterana thideria variana lectionem εκλον,1Θη mininae reperiri in iis, tuae ex Origenianis Hexaplis habeinus il), in suppi mentis apud Holmes, neque ita coclicibus syrO-hexaplaribus, quibus aliquid ex hoc codice adiungi posse laeta naui . Quod
qui lena non naodo maiorem lautus codicis cum Μarchalianoni guit a minitatena, sed etiam et propius ad Comnunein aC- cedere Origine ita clen onStrat. XXXVI. Sunt praeterea duae inter caeteras adnotationes, Iliae notitiam erit tis viris, ut autumo , pergrata in asserent. Iam ἔi pluribus saeculis Tomos Exegeticos Origenis in Isaiaua ainissos iure inerito studiosi homines lamentantiir. Horti in mentionem et ipse Origenes nonnumquam sa-cit, atque Eusebius Caesariensis narrat consectos esse in perante Gordialao; aetate Veira sua triginta numero suisse. Euindena tornorum numerum confirmat Hieronymus 2ὶ, sed iann ea tena pestate tonaiani XXVI. periisse nos docet. Nilne vero duo tantuin supersunt si agmenta so) ex torno Prirno et Vicestino octavo, quae ex Apologia Pamphili martyi is deprona pia stini. Ad hosce itaque tomos spectat notia, qualia in coclice nostro legirnus; etenim ad verba illa ISaiae Ca P. VI, v. o. κν σαβ θ ειδον τοις οφΘάλμοις μου legitur:
a) 0ragonis . opp. tom. VI. essit. Migne
44쪽
codicis Μarctialiani, in ad verba, quae ininaediate Sequuntur, in mar ine apponitur: Τομοζ R . videlicet: To ni Octaui in tium. At initi lina se itientiis tonii noni in eiusdem prophetiae editione, quanta ex prae licto codice Curteritis suo Procopioin Isaiani adiunxit, adnotatum non reperitur ; in codi Cevem nostro ad verba Cap. VII. v. 9. ουδε μη συνητε legituT :
mare velimus, auctoritate Hiei ny nai uti possumus. Is enirn in commentario suo ad Cap. VI. ISaiae Om enem ex octavo tonao inducit loquentoni, et evincentena, Imiaeos ante Christunt Domin uni Sacras Litteras nainline adultera SSe. XXXVII. Cuna vel o in his , quae origenian OS to in os in Isaiam respiciunt, Sermo noster versetur, CeIte ViriS rei patrologicae studiosis liaud ingratuin eisit nos istiusmodito Inomina ita dicationes reserre non tib editione Curterii , quem nonnullae fugerunt, sed ab ipso Marcha liano codice collectas. Nulla prorsus Toniorum naentio ilhi est ad sextu in usque Tornuin, qui ad Verhia Τομος τὶ Και επιλημψονται επτα γυναικε c. Cap. IV, 4. initium halbet. Tomus septinius v. 20,
Ιana ah, nostro Cryptoserra tensi palina psesto accepitariis, ubi et septimus conciti litur et octavus inclioatur Tomus; quod etiana a Marci talianis notis videmus confirnaam. Attanaen cuna nulla appareat in Marcii aliano codice nuna eratis nota Toini noni, et iis lena initium, ut nuper InoulielmInUS, Patet suisse ad verba Cap. VII, 40. Και προσε Θετο κζ. Deinde Vi-
Quae pone Se luuntur, indicationes deficiunt us sue ad Το- μορ ΚΑ . Cap. XIX, l. et postea usque ad triceSiuturn ton una hoc pacto adnotantur. Τομορ ΚΒ . Cap. XIX, 48 - Τομορ ΚΓ .
45쪽
XXIX, 4. ad finem usque Visionis Tyri, quae Cum eodeIn capite explicit. Haec igitur omnia cle origenianis ΤOmistum in mar ine, tuin in In nemosJnis Marcia aliarii codicis adnotata sunt, ut pateret quanti esset trabendus codex tanta et alboratiis in lustria; attamen cuna sidcin Tomi ad codicem nostriam in ornandiurn sint adla ibiti, eiusdem certe pretii ac Marchalianus ex lioc capite debet; Cuua Vei'Optoserratense petilinipsestum Marci taliano vetust sus iudicetur,
naaiore In elimn ineretur venerationen .
XXXVIII. Reliquium cst circa marginales adnotationeSanimadvertere, quas lana non modo inclicationes, Sed scholia dicenda esse Vel herineneutica, vel exegetica. Haec autem sellulo investigantes compertinus in multis persintilia esse,
ne ea deni dicam , iis cinae vel apti l Eusebium vel apii lΡiracopi una Gagaeum in Conamentariis ad Isaiam legimus, luodcliae suis locis adnotare curabinius. Et sane vix ulla
iliando appareat, ah, sola oliastae manu inducta videtur; iseni ni Ueluti necessitate coget a tur in excerpendis sententiis atque Atiis locis aptandis aliquid tinnim tare. Qua in re opinio Berra Ilostra in in ni liuni proserre liceat; videlicet adnotationes la iiiii simodi neque Eliseihil ne iue Piocopii verba videri, sed potitis excerpta illine lana ex Origene, ac forta Meex eius terra Exegeticoruin tomis 4 , quos ibi adnotari vidimus. Si qui ena aperta res est itina Eusebium tu in Procopi una i23 plura ali Origene mutuatos suis Con naeniaritSatteXuisse. Quod comprobam posse arthitror ipsius Eusebii
praecipuo eam, quae est ad Cap. VII. loc. cit. et Vorcellone, In codicessi cov. l8. Isaiae et seqq. μ pali sesto esc. psg. l. .
46쪽
veinis, quae in altero ante EzeclaieIem tmnemosyino codicis Marctialiani legimus; ibi enim postquam de scholiis, quae
Origenes sua manu Egechieli adiunxerat, vel ba fecisset, ait : οθεν εὐσέβιοζ ἐγὼ τὰ σχόλακ παρε Θηκα. Unde ego Huct-bius Scholia a nostii. Ad haec autem confirmanda utinaria eius leni ora genis Tomi tam ena ali luando, si innaen suPe Sunt, apparerent. XXXIX. Utque etiam atque etiam codicis nostri ab origenianis libi as derivatio elucescat, lani ut ingratuin erH-dito lectori opus suscipiam in comparandis lecticinnius quibusdam , quas a Communi textu coclex ii Oster varias exhibet, cum iisdem prophetarum verbis, quae in aliis ori- genis operibus reperiuntur. Qua in re adeo lana manifesta, scuin milii vel inax inae brevitati studere proposueriin, aliqua ltantuni hinc ivile excerpta apponere iudicavi. Apud Iorem . . Thi en. Cap. ΙΙ, v. 8. iuxta receptum textuni legi naus Καὶ ἐπέστρεψε διαφΘεῖραι τεῖχος. . . Sed iii selectis o trigonis in eum leni proplieta in l) legiriatis ut in nostro collice 2ὶ Ελογίσατο κύριοc τού λαφΘεῖραι τεῖχοe . . . Apud Egeclitele in C;ip. VI, v. 40.
editione variant, tanto Origent i5ὶ convoniunt. Ait en illi:
α οὐκ εἰς δωρεαν λελάληκα v οἴομαι το μη μάτην συμβαίνειν τα ἐπιμεριζομενα τοῖς ἀναξίοις συστικὰ νυν λεγόμενα κακὰ κ. τ. ε. In CocliCenostro Cap. I. Isaiae v. 6. vertia illa, quae a recentiori N anti in imargine adiuncta sunt : οὐκ ἐστιν εν αὐτω ὁλοκληρία, Vel casu quo lana, vel calligi a pira oscitantia a textii excidisse
arbitretur ne tuo 43; natia et in Plii localia cap. XXV.
CL edit. Migno opp. Origenis codicibus: est enim interpretatio Tlieolom. III. col. 636. dotionis, a quo plurima Origenem hau- 2ὶ conveniunt Marchalianus aliique sisse nemo ignorat. plures codicos. i Hoc idem in collice Marchaliano δ) sis. deleot. in Ezechielem, in aliis tuo soriasso ali Origenianis texi i-tomo cit. Hoc idem in aliis habeιur bus derivatis contigissis exploratum est. Diqili od by Cooste
47쪽
Origenes euin dein Isaiae locum iisdem Carentem vectis adducit. Ad Isaiae Cap. XLV, 4. legimus in codice εκρατησα δεξιαο αυτου ut ipse Origenes habet in Philocalia cap. XXVI. et tu Continentario in Genesim torn. III in. Eiusdem Pro-plietae Cap. XIV, 12. ab aliis diversus Coclex Uibet επι την γην. iit Origenes in Conamentario in Psalmos . Denique ne plura consecter, apud Μa lacla iam Cap. IV, 5. deest Και in ipso initio; legitur enina Ιδου εγω. . . quod etiani deesse apud Oi ginem in Commentario ad Iohannem stoni. VII) vidimus.
Fere Ornnes, quos Selegimus, loci non modo ab testimonio opei uni ipsius Origenis comprobantur; Verum etiam ab aliis vetiistis collicibus, qui ab origenianis curis derivarunt; ac pI'aesertim a codice ΜTrachaliano, de quo plura diximus. Ex his ita que, et ex aliis pluribus, quae reserre Supervacetineum ducimus, Cui lue facile patet praeter tot alia a guinenta hoc nos habere, quod vel Origenes ipse verbis suis editionena hanc codicis lateri suam videatur. XL. Cia in pi obatissina is testimoniis textum codicis Crypto ualensis nobis cornparantibus haud celte erat praetereuli ius percelebris codex, itui paucis abhinc annis a
I ischen lo1's in Monasterio montis Sinai detectus, Petropoli in delatus, ibidem inaperiali imagnificentia editus Sinaiticus est appellatus il). Neminerit eruditoiu in horniniim latet
litanti in re critica codex iste habendiis sit, et quantam sibi vinclicet aucto litatem; unus enina est in orbe uniVerso, qtri graeculii Vaticanuni exeniplar Biblioruni exaequet aetate, et Coni munena, quasi gen inus, originent contendat;
l) u Biblioritin eodeae Mnaiιicus Pe- eodein disseruit; ac post eum inter tropolitanus, auspiciis augustissimi λι- nostrates cl. v. Vercollone Dissertagioniperatoris gleaeandra II, eae tenebris pro- accad.), Giovalinini sop. cit. vol. lli. iraait, in Europanι ιν anstulit, ad iuvaει- pag. 6 2), et De-Rossi praeter eiusdem da3 ac illustrandas sacras litteras edidit notitiam, Innemosynon quoel lam codi- conεtantiniis Tisohendor . - Petropoli cis scite erudite tuo declaravit Bullottinoi 862. η Plura pluries Tischeiulors de vi Archeolog. crist. an. l. pag. 62, 65ὶ.
48쪽
CaeterOS aute II OII neS, qui superiunt, cocliceS tum I retio tu in tenil ore una cuna praedicto Vaticano aute citat. Caeterum in laac collatione nai ruin quod clana nobis contigisse
visum est si). Si qui lena plures v Tuias ala e titionc Sixtina
CuII ulata Sunt. At vel O ali luot iii locis nullunt ibi nactii Suinus teStelli, tui coclicis lectio uein Conapirabaret; ideoque vel unicus in illis lectionibus vel Daerulosus viciebatur iussi- Cantius. Cuni vero hae lectiones in textii Sinaitico exquisitae sint, luvies sine adini ratione percepimus. anabo uniCeinter sese his in locis concorditie. En ali tu i lautuS Singularis ConVenientiae exempla, tuae tu quilbusdam Isaiae locis cluntaxat exquisivi ilaus, et quibus certe pluia possent adiungi.
XXXVI, 20. Sinaiticus prinia ni anu, et D OSter la ibent O Gς ερυ- σεται PID οτι ρυσεται - Ca P. XXXVII, o Pi'O ,1λθον una Cuna nostio et cod. 506 2ὶ apud Holines liabent κλθοσαν - Cunivero lainentabile in iactu talia in pio plaetis Sinaiticus collex passus sit, non nitid certe ei it rei craticue euiolunienti ex consiimili textu aliqua fiaginentu reperiri. XLI. Igitur ex onani laus, i Iliae cle graeco nostri CocliCis
49쪽
textu hactenus disputat:i sunt, nobis iure nieritoque concludemluin videtur, quod sive Λ lex:indriae vel in Aegypto, sive in Ρ:ilaestina, vel alii ii codex descriptus fuerit, ab editione Septiuaginta viroruna, quae otii genis Curas est experia,Cuna venire dialitu in potest esse neniini. Ea vei'O Mae inter DOStri Ira et eos, clui praestantissinai liabentur, hiblicos codices intei cellit convenientia, ab eoruni lena auctorit ite nai Dirne Seceriteti tu In esse codiceria istun1 conapiobat. Quintinosi nos ab illis hunc niuiuantulum discedere vidimus, in eo Praefiet ii in COID Periimus discedere, spiod sis tein in scribendi Iatione eIn eiulatior sit et castis alior; ita ut vel rarissi ina
Sint vel ba, in Mihus vcl tota cistiti, vel aliae a Sintili pro- nunc ilici li ratione in alios codices dei ivatae rnendae lὶ heicoppzireant. Cuius rei parallelos locos in Daedi una proseri enhstiueInus, cuna ab hac ipsa eclitione erit liti viii facile
50쪽
XLII. Etsi ea , quae de palina psesto viximus, eiusdeinprilestantia in oppido declarent, ita ut in his graecis eruendis reliquiis haud certe nos opiis oleianulue perdidisSe a bitrati sinius; tamen duplex versio latina, quae in naargine codicis latitabat, ita investigationena allexit nostram, ut non minori studio ac contentione ad eani perlegendam atque in adversariis reserendam animus tutenderet. Versio laaec, quae circa Isaiam dumtaxat conspicitur, superiorem et exteriorem inarginis obtinet partem, continuis plerunt lue, qua utum spatium inarginis capere potuit, describitur lineis; nonnuinquatri tamen et a linea inclioatur, praesei lina ubi loci est angustia. Μodo maiori perspicuitate characteres gaudent , imodo etiam abrasi deletique pirarsus sunt atque abscissi; ita ut lacunae quae lana inde in editione nostra necessario fiet ent. Ab iis vero, 'litas in superiori parte nilper descripsimus l), graecis a litotationibus abriapta aC coarctata apparet latina interpretatio, ulule dubiuna sit nermini adnotationes illas longe antea suisse in eo lena CO ECe exarataS. XLIII. Si vero scriptionis figurii spectetur, quae in ipso photog aphico specimine videri potest, earn Cum sis N Onu
mentis, quae Cit'Ca Saecul una deci intina descripta sunt, convenire uobis uerno non asSeutietui . Praesertim vero ea accedere visa est ad littet atra percelebris codicis sacrorun
Bibliorum, cliti in Μonasterio Monachoruin S. P. Benedicti ad Basilicain Ostiensem asservatur. Quocul a vel ma