Sacrorum Bibliorum vetustissima fragmenta Graeca et Latina ex palimpsestis codicibus Bibliothecae Cryptoferratensis eruta atque edita a Iosepho Cozza

31쪽

deque qui vetustissimi adhuc in toto terrarum orbe supersunt graeci codices Bissilioritin V. Τ., versionem a praedictis interpretibus adornatam eXcipiunt. XXV. Talein in numerum hocce propiaeticum palimpsestum, quod non modo latens, sed veluti penitus extinctum

ad lucem revocare ac eruditoruin in usuna adducere Contendit us, reponeta luna est. Etenim copiosa, quae eruimus,

prophetarunt Dagimenta ad hanc pertinent LXX viroriam ti an Stationein, ut Cuique paululum consideranti manifeste elucet. Et cum hunc textum cum aliis Contulissemus, cti ad eos, clisi maioris sunt pretii, quique vetustissimi liabentur, quain proxime visus sit accedere, nullum nobis dubium reliquum fuit, quin inter nobiliora exemplaria LXX interpretum codex esset adnumerandus. Quod quis lite suis oculis in hac editione sibi poterit persuadere. XXVI. Veruin etsi heic versionem LXX virorum haberi asserere non dubitamus; tamen , uti caeteris graecoriam sacris codicibus solemne est, neque in nostro proplietia Danielis, quae ab iisdem interpretibus suit graecis consignata litteris, invenitur si . Quandoquidem cum ad hanc prophetiam ventum sit, non modo in biblicis codicibus, sed etiam in usu liturgico versio Theodotionis, loco versi nis praedictoruin intei 'pretiana usurpatur. Tantumlue invaluit huius continutationis consuetudo, ut uniis tantuni, qui innotescat, imodo supersit Chisianus codex , in haec Septuaginta versio reperiatur. Ex eo codice splendida sa

cta est editio Ronaae anno MDCCLXXII 2ὶ'; et alii cae

l) S. Hieronymis Praes. in Daniel ait: a Danielam Prophetam iuxta LXX

s interpretes ecclesiae non legunt, uten-h tos Theodotionis editione; et hoc curn acciderit, nescio. a

2ὶ Huius oditionis non modo curator, sed etiam auctor in vulgus praedicabatur Simon cons. Tischond. Pm-leg. V. T. graeco p. XLVIll) Do Magistris; sed postea ex authenticis testimoniis confirmatum est, quod omnis in Danielem at tuo in Ezechielem ex Diuiti su by Cooste

32쪽

teris membris hoc eiusdem corporiis membrum per tot saecula vivulsu in visiunxerunt, ut A. Mai in sua Romana Graecorum Bibliorurn editione, quae ex codice vetustissimo Vaticano, aliisque vetustate et pretio praestantissimis

constructa est. Caeterum COdeX DOSter abs Caeterorum Consiletudine non discessit, et in Danielis piraphetia versionem

retinet Tlieodotionis si .

XXVII. Fraginenta, quae ex hoc propiaetico codiCe collecta sitnt, plura Isaiae laabemus; quippe qui Cum et caeteris sit prolixior, sic Inaiore in Ilobis copiana suppeditavit; eius enim propiaetiae paginas 413 em linatis. Caeteri Veroprophetarum, qua ui Uaui meSSein laaud tam copiosam Conserrent, Perinultae tamen et ex iis collectae sunt reliquiae ad paginas octuaginta quatuor. Quae nou niodo exilit eui αποσπάσματα PIDPhetiarum Oseae, Amos, Soplaoniae, Aggaei, Zacliariae, Μa laclitae, Ielemiae, Baructi, Egechielis, et D; uletis; Verum etiam a lupia ex Tlirenis atque Epistola Ieremiae, necnon ex liis toriis Susannae, et Draconis et Beli. Ex liis sperabamus Malacitia in integrum e vistractis soliis reStituturOS, Sed casu, nescio ituo misero pidinum eiuSclen propiaetiae soliuna excidit. Heic singula, quae de singuli proplietis habemus fragmenta naena bratini recensere minin eneceSSum eSse arbitramiir, nam iii fronte unitiscuiusque paginae editionis nostrae, non rnocto prophetae Dornen; sed etiani capitis atque versiculi , quae initiuin sinemque p' gellae obtinent, uulnerti In Minotavinau S.

XXVIII. Sed ut melius pateat quanti lauiusmodi Bibli0'

rum Dagrnenta sint facienda, reni penitus persci litetur Orittio HOStra necesSe est. Λtque in primis citin tui patriam codici

coelico chisiano lucubratio Vincentium est, in inscriptione Danielis, quam V Do Regibus habet auctorem. Cf. edi- dimus in codice Marchaliano, itionem Ezechielis, Romae an. l840. insemus dicenaus, legi:

33쪽

revelandam nullae praesto sint descriptae notae, ipsa, quae reinanent, avtitSa Inembra Vestigare , et verba diligentius recognoscere , et cliuicquid vel minutissi inurn ad trutinam cogi naur revocare, ut laaec Voce, ut ita vicam, sua quid, et unde sint naanifesteut. Consideretuiti igitur milii harum paginarum ortlaogi aphiam pluries scribems peculiates sominas an inaadverti, qu te non nisi ex speciali quadam consuetudine usuque homintina poterant venire. Reque sedulo perpetisίi certior factus Suna inodos illos, qui Alexandrinorum suere, totum codicena Occupare. Viri docti, palaeographicae cartis experti, ac praecipite in vetustis Bibliorunt codicibus versati, quos inter hodoris cauSsa appellamus et . viros Carolum Vercellone, et Tischen dors l), complures scribetuli soranas dialecto Alexandritiae proprias et apud Alexandrinos anaan uenSes usitatas observare atque adnotare curaverunt. Hisi itur auctoribus nonnullas Alexandrinas soli nas reserie iuva-tiit, ut inde eluceat quid de graeco textu codicis nostri iudicii iaciendii ni sit. In priniis inter huiuscemovi formas occurrit epent laesis litteretic μ praecipue in Vel biS λημψεται, λημφθησε - ται, αναλημφΘεις etC., cuiuS e PeutlaeSeos si equentissinius est usus in Aegyptiacis, clitae supersiint, monurnentis, sicut Viri

docti atque erit siti 2ὶ in si agmentis graeco-lliebaicis , in

papyris, in sacris Coptoruili libris Observatum esse volu riant. Alexan trinis Minais adnuineratur iliud ν, quod incompositis vertiis in alitas litteras iuxta Sequentem Vocalem

codice Vaticano delia Biblata greca prolegoni. ad Codicem Ephraenii

iuxta LXX interpretes. Lipsiae 1860. Ad rem os. Niches, De V. T. ci clicum graecoriam familiis . pag. I. 2) Georgi, Asseman, Hug, Pey

ron.

34쪽

θρευω Pm εξολοθρευω lj, augmentum verboriun neglectum οικοδομησεν Pro ωκοδομησεν, εΜεσω pro εν μεσω, aliaque hoc genus. Denique inter has sorinas recensetur usus illius ν, quod εφελκυστικὸν Vel παραγωγικον grammatici appellant, PIodque non modo quando explicit Sententia, aut sequens Vectunt vocali inchoatur, sed sere semper tertiis, ut aiunt, personis Ver, rum caeterisque, quibus adiungi potest, Vocibus arponitur.

XXIX. His itaque positis si ad palimpsestum Dostriim

Culos Convertamus, tantain Verborum copiam hac ratione descriptorum reperiemus, ut minime in iisdem exquirendis

sit adlaborandum. Quinimo hanc inquisitionem Vellem prolaSuS Praeterire, Cum cuique textum nostrum consideranti haec animadvertere quamsaepisSime occureat; verum ulrem summis, ut ita dicam, labiis delibemus, paucula, quae sorte prima Occureerunt adnotamus. Isaiae Cap. IV, . επιλημψονται, IS. XV, 5. συνσισμος, ΙS. IX, 8. ενκαθημενοι, EZe'

chiel. X, 21. et Daniel. VII, 7. τεσσερα, Ιs. VI, 2. εισελθατω, Ezechiel. XL, 4 . εορακαρ, Is. XXIV, b, et XXXIV, 16 . παρηλθοσαν, ε ξολεθρευω variis in locis codicis et sub variis verbi forinis, et saepe εμμεσω 2ὶ vidimus. Illud ν paragogicon non imodo in sinolis paginis, imo etiam lineolis Ossendas necesse est. Ex quibus dubium esse potest neniini codicem istunt in lai

formis cuna relu suis convenire, quos ex hoc capite Alexan drinos esse eruditi iudicarunt. Iana vero novimus quod pie rique horum doctorum lioniinuria laac animadversione per

moti statuerunt codices percelebres Bibliorum, quos appellant Vaticanum, Sinaiticuna, Alexandrinum, Ephraeini Syri Scriptum, et Cantabrigensem, patriam habuisse Λlexandriaim, vel regionem Aegypti proxinualia. Quapropter cuna huiuβ

35쪽

modi Alexandrinae sormae sint eae lena et Cryptoserra tensi palimpsesto et codicibus praedictis; certe immerito iit lue iniuria ab ea caeteris communi patria codex iste excluderetur. XXX. Sed laac in re aperie dicam quid sentiana, atque eo securiuS dicain, quo cl. vims I. Secchi S. I. lin, C. Tis-

Consentientes. Canon istiusmodi critic palaeograpti icus ex Scribendi ratione petitus tum tantum satis sibi roboris vitulicari mihi videtur, cum aliae reperiantur notae, cquae Alexandrinana suadeant originein. Nam etsi probabile de regione Scriptoris argumentu in , tamen non ex omni parte Certissimum, praesertim cum de sacris Biblioriini volunainibus agatur, inde haberi potest. Quandoquidem fieri utique potuisse nemo inficiabitur ab alio tibim vere Alexandriae exarato, codicem alteriain adeo fideliter exscriptum eMe , ut quae suissent in exeniplari Alexari trinae sorinae , easdem apographon reserret. Cunulue urbem Alexandriam tum testimonio Montiaucon 5ὶ, tum ex ipsis historicisn Oniamentis, libi oriam ac praecipue sacrarum Scit plura- ruin Officinam non solum locupletissimarn 6 sed et elegantissimani 73 novet inius extitisse , in qua non modo Viri, sed et puellae s8ὶ qui leni industri imanti librariorum

l) Annali dello scionge religiose. Roma 18 39. vol. IX. 2ὶ Cod. Εphrii emi rescript. p. l . a) Disserim. det Coelico Vaticano. Dissoria2. Acca s. Roma 1864. p. 115. ι) Monumenta sacr. et prosan. inna. Ill. praefat. 5) Palaeograph. graec . pag. 108. 6) Ad haec refertur a quibusdam Euseb. in vita constantini M. l. IV, 36 3I; sed civit rem, do quibus apud Eus hium sermo est, in Palaestina potiusquam Alexandriae exarati esse videntur. ο) Cf. Ni Hiana in vit. S. Ignatii C. P. apud Labbo Synod. constantino- l. VIII. 8ὶ Si sulos habenda est testimonio Cyrilli Lucam viri haud caerto probatae fidei, Tli rela, non quidem Martyr, ut

quidam dixere, sed nobilis foemina a gyptia coiscem percelebrem Lond niens Aloxandrinum descripsit. En t stimonium a Liber iste Scripturae sacras Novi oi Veteris Testamenti prout ex traditiono habemus, est scriptus manu

36쪽

sungerentur officio si , litiud immerito quis assereret ex hoc ab ululantissimo sonte quamplurimos ac magni pretii

per universiam christianum orbem SS. Bibliot iam codices PromanaSSe; propterea Vero sere omnes, qui in describendis sacris codicibus darent operain, Alexandrinis usos fuisse exeniplaribus. Atque etiana contingere poterat ut aliquis scriptor, ex his praesertim, clivi in ecclesiasticum vel monasti-ctim ordinem essent COOPtati, ex quorurn numero ne dicam omneS, InaX in a Celete scriptorum pars semper fuit, ita lectionibus sacris ex Alexari trinis libris vel apographis assuetus esset, ut illorum formae valde sibi fierent familiares, et facili manu easdem libris, quos scribebat, adiungeret. Quamobreni lino tantum, quod ex formis Alexam mnis eruitur,nio mento inniti haud fas est, nec satis Certam notam, neCeruditis omnibus probatam ad dignoscendam alicuius C

dicis patriana iclipstina praebet e posse videtur 2). XXXI. Quae cum ita sint, si tantum limius emovi scriptionis soranis in nosti o codice perspectis, Alexandriam eius

ante miti et trecentos annos circiter paulo post concilium Nicaenum. Nomen Thoelao in fine libri erat exaratum. Sed extincto christianismo in Ao-grpio a Mahomolanis et libra una Christianorum, in similem sunt re ducti conditionem; extinctum ergo et Theclaenomen et laceratum. Sed memoria et traditio recens observat. l Cyrillus Patriarcha constantin. a conser quae do Meminis calli graphis et de Thecla hac, nec non de eo seni nomine apud Αεgyptios et Habessi nos non modo Meminis, sed et viris tributo Angelus Mai habet - Cicero Do Republ. pinelai. pag. XXVll. Ex superiori Lucari tostimonio quidam suspicionem oriri posse credidere, quod non a Diocla, sed in monasterio virginum canonicarum apud Soleuciam S. Theclae martyris nuncupato, codicem descriptum suisso

προθεμους praeclara extant apud S. Gr gorium Nazianzenum testimonia. lin Corio liae in re minime sugere nos poterat aliquando in codico nostro praetermissas fuisse formas alexandrinas, ita ut nonnumquam καταλειρθεις, τεσσαρον etc. legatur. Quod fortasse ex varietato vel calligraphorum vel exemplarium contingere potuit.

37쪽

patriam proclamare contenderena, haud certissimam opinionem nossem me Proserre. Idcirco si ius Alexan trinae civitatis nobis tuendum sit huic codici, alia quo Iue necessii iuest, accedant testimOIlia; quae quidem mininae desunt. Comparantibus enim nobis textii ni liuius codicis cum illa vam arum lectionum segete aniplissima, cluam Holines et cuimeo Parsons fl) coruiuisitis omnibus, clii: e potuit, eCclesiasticis graecorum Inonumentis congessit et cunua lavit, comperimus loca pei multa, in clitibus codex noster cuin editione Sixtina haud persecto consonabat, cuna lectionibus , quas ex quibusdam Alexandrinis Pati ibus Holines clecci pseI'at, convenire. Eil uide in saepissitate Origenem, Clementena, Di- lyinuni, Atlaanasium, se iisdem Cum codice usos esse lectionibus animadverti. Quinimo ali iliando fit, ut cuin ad nostruiti textuin tuemium caeteri codices apud Holines deficiant, tum Patrum Alexari trinorum accedat auctOI'itas. XXXII. Sed sunt etiam maiora. Si cum aliis Alexandrinis Scriptoribus Sacris communia in coclice nostro sunt multa, cum Origene tanta interce sit coniunctio, ut tute optiino adeunt lem pertinere totum vixeris; quod omnia singulatim exploraritibus manifeste elucet. Et re sane vera Con Paratione instituta inter huius codicis textum ac caeteroriin , qui apud Holines relati sunt, varietates seruae omnes, quas inter Sixtinam ac nostrarii lectioneni intercedere anina adve terani ab textu codicis ibi adnotati numero XII. vi silanus coinprobari. Co lex autem iste a funiniis doctisque viris semper inter praestantissimos celebratus, Imaximo que in honore habitus ab eiusdem primo, quem novimuS, POM

l) Huius editionis volumen l. ab Holmes editum est Oxonii 1798 . et

quae sequuntur quatuor a Parsons 1810-182I. Summopere esset Optandum ut thesaurus istiusmodi Hol-rnesianus novis auctus monumentis , oi itiligentiora elaboratum industria . scientiarum incrementis, ut par est, respondens, absolutissime denuo od

retur.

38쪽

- xxxv aras

men sortitus est; de eoque paulo post nonnulla commemorare iuvabit. Modo hoc dumtaxat observatuna volumuSipsum tot tantisque ac certissimis Origenianis characteribus insignem esse, ut inter praecipuos lauiuscemo si familiae cossices sit adnuinerandus. Quamobrem si tanta cum isto codex noster assinitate gaudet, fieri non potest, ut aliquis laanc ut ita vicalia, germanitatem valeat infringere , alteruui ab altero si in illimo et, quasi dicere in , gemino diSSOetare, atque ab eadem oris ine patriaque contemtat ex

XXXIII. Multi, sique docti vim de Marchalitano cocliCedisseruere, inter quos appellanius Curterium 2), Bern. Mon

Tisclaendors 7). Iam omnibus compertum erat codicen istum a Primo stio possessore Renato Marcia alio Boismoi aeo in laianus Cardinalis Rupisucalis devenisse, ac ab eo lena oblatum fuisse Collegio Parisiensi Liudovici Magni ΡΡ. S cietatis Iesti; sed ipse Mai ex authentica venditionis Syngrapi a acceptum nai rat eum lena codicem Romae anno l78. pretio scutatomim nummorum 300 eniptuna, in Vaticariani Bibliothecam fuisse invectuna. Qua in Bibliotheca nobis absque indiciis una cum cl. Vercello ne inquirentibus sorte datum est illum reperire adnotatuni Nuna. 2 25, quem et Sedula versavimus inanu 8J. Quid vero de eius leni calli

i) Aliquando codex iste Claromontensis vel Claromontanuo nuncupatur Tischendors. prologg. V. T. pag. LVI.) quia olim Parisiis in bibliotheca collegii Claromontensis Liudovici M. as

servabatur.

Interpretes.

8ὶ En descriptio codicis Marchaliani ex ipsis tabulis Bibliothecae Vaticanae deprompta:

39쪽

aphia et antiquitate in sit, iudicandum, videant periti

in specinii ne apud Mai, cuius vel ba nos rursus inspecto codice heic ad eius fidein subsicinius 2j. Quae veto ex Marcii aliano codice specinninis gratia heic reptaeSentantur, testi inonia exhibent gravi SStina, quae rem nOStrani quana P xime attingunt; etenim ante Isaia in et Egeclitele in ea cles ii-buntur Π nemosyna, quae valde dolemus apud gi'avissinios

Inventar. graecor. codd. vaticanor.

pars III. numero 2 25. Codeae praestantissimus, qui fuit cardinalis Rupia mealdi et Collegii Garanioniensis P

Ορασις τυ ιδευ . . . 85. Pag. 89 t.' in margine notanitur tres versus qui non inventi sunt in πεντασελιθι, quomιIn νιμ

281. ΔΑΝΙΗΛ ΚΑΤΑ ΘΕΟΔΟΤΙΩΝΟΣ. Και τυ αν ... 3II. Nota deesse duo foliapta. 397 t.' a l) Monisaucon in Palaeographia modo ad saeculum VII, modo ad Vul retulit. De hoc codico Tisellendors in I 'rolegonaenis ad V. T. iuxta LXX. g 23. dicit - codex prophetarii in omni uni Claronioni. xl l .Hol m. in nunc Vatic. saeculi sere Vli; de quo nuper exposuit Maius. - 2) Nova Patrum Bilbiloilioca inui. IvDisi tiro 1 by COOule

40쪽

scriptores inicius accurate fuisse latitie expressa; quare etiain

a linaria coemobiarchae, in q- haec adiurgebantur: