장음표시 사용
211쪽
οἶδ' οιδα τον νουν ' παυε παυε του λόγου.
Oυκ αν γενοίμην Ηρακλης αν. AIO. μηδαμῶς, Ξανθίδιον. ΕΛΝ. και πῶς αν Ἀλκμήνης εγώ υἱος γενοίμην, δοὐλος ἄμα και θνητὸς ἄν ;οιδ' οιδ' ἔτι θυμοι, καὶ δικαίως αυτὸ δρας
καν εἰ με τυπτοις, ουκ αν αντείποιμί σοι.
ἀλλ' ῆν σε του λοιποs ποτ' ἀφέλωμαι χρόνου, πρόρριζος αυτός, η γυνή, τα παιδία, κάκιστ' ἀπολοίμην , κἀρχεδημος ὁ γλάμων. δεχομαι τον ὁρκον, κἀπὶ τουτοις λαμβάνω.νῶν σὸν εργον εστ ἐπειδῆ την στολὴν εἰληφας, ῆνπερ
ADNOTATIO cRITICA. v. 582 ἁ anto Σανθίδιον delevi Muinerio obsecutiis. - Ἀλκμη νης Hero relenuS. SCRIPTURAE DISCREPANTIA.
ξανθίαν. niinio corr. ex ξανθίαν) A ll v. 580 παυε παυε του λόγου l παυε τούτους τους λίγους V ll v. 58 I versui praefixum est:
ona. A l dέ sit O et ι in δέχομαι J in ras. sunt, Sed a prima manu
ῆνπερ l ῆν UA li Vertia in uv. 590-604 ita disposita sunt, ut singuli versiis finiantur vocilnis: ἐπειδὴ l ῆνπερ l πάλιν l ἀνανεά-
212쪽
εἶχες αρχης, πάλιν ἀνανεάζειν ' πικαι βλεπειν αυθις το δεινόν, του θεου μεμνημενονωπερ εἰκάζεις σεαυτόν. εἰ παραληρῶν άλώσει κἀκβαλεῖς τι μαλθακόν, oso αυθις αἰρεσθαί σ ανάγκη ' σται πάλιν τὰ στρώματα. AN. ου κακῶς, ὼνδρες, παραινεῖτ ,
ADNOTATIO CRITICA. v. 59l lacunam post ἀνανεάζειν indicavit Dindorsius. - v. 595 κἀκβαλεῖς Hermannus. - v. 596 'σται πάλιν Ii:i vcsius. SCRIPTURAE DISCREPANTIA.
213쪽
nΑΤΡAXOI. αλλὰ καυτος τυγχάνω ταῶτ' ἄρτι συννοουμενος. ὁτι μεν ουν , ην χρηστὰν si τι, τοὐτ' ἀφαιρεῖσθαι πάλιν πει- 600
αλλ' ὁμως ἐγὼ παρεξω 'μαυτὸν ἀνδρεῖον τὸ λῆμα
και βλέποντ ορίγανον. δεῖν δ' ἔοικεν, ώς ακοχλ τῆς iθύρας καὶ δη ψόφον.ΟIX. ξυνδεῖτε ταχέως τουτονὶ τον κυνοκλόπον, 605ῖνα δω δίκην ' ἀνυετον. BIO. ῆκει τω κακόν.ΣΑΝ. Ουκ ἐς κόρακας; μη πρόσιτον. ore. εἰεν, καὶ μάχει;
ὁ Βιτύλας χὼ Σκεβλυας χώ Παρδόκας
χωρεῖτε δευρι και μάχεσθε τουτωί. BIO. εἶτ' ουχὶ δεινὰ ταυτα, τυπτειν τουτονὶ 610
ADNOTATIO CRITICA. v. 60i fortasse pro o τι in ευ oIδ' oτι. quod ex initio scholsi cuilis-dam in contextum Irrepsisse videtur, scribendum est ἐγώ. SCRIPTUIIAE DISCREPANTIA.
214쪽
κλέπτοντα προς τἀλλότρια; ΟΙΕ. μἀλλ' υπερφυῆ. .sm. σχέτλια μεν ουν καὶ δεινά. SAN. καὶ μην νη Aία, εἰ πώποτ' vλθον δευρ', ἐθέλω τεθνηκέναι, η 'κλεψα τῶν σῶν ἄξιον τι καὶ τριχός. καί σοι ποιησω πρῆγμα γενναῖον πάνυ ' nili βασάνιζε γὰρ τον παῖδα τουτονι λαβών, κἄν ποτέ μ' ἔλρς ἀδικουντ', ἀπόκτεινόν μ' ἄγων. ΟΙΕ. καὶ πῶς βασανίσω; SAN. πάντα τρόπον, ἐν κλί
δήσας, κρεμάσας , ύστριχίδι μαστιγῶν, δερων, στρεβλῶν, ἔτι δ' ἐς τὰς ρῖνας οξος ἐγχέων, 620 πλίνθους ἐπιτιθείς, πάντα τἄλλα, πλην πράσω μὴ τυπτε τοίτον μηδε γητείω νέω.ΟΙΚ. δίκαιος ὁ λόγος ' κἄν τι πηρώσω γέ σοιτον παῖδα Τυπτων, τἀργυριόν σοι κείσεται. ADNOTATIO CRUPICA. v. 61I μῶλλ' scholia. SCRIPTURAE DISCREPANTIA.
215쪽
AN. μη δῆτ' ἔμοιγ ουτω δὲ βασάνιζ' ἀπαγαγών. 625ΟΙΚ. αυτου μεν ουν, ῖνα σοὶ κατ' ὀφθαλμους λέγη. κατάθου συ τὰ σκευη ταχεως, χώπως ἐρεις ἐνταυθα μηδὲν ψεὐδος. Am. αγορεύω τινὶ εμὲ μη βασανίζειν αθάνατον ἔντ' ' εἰ δὲ μη, αυτὸς σεαυτὀν αἰτιῶ. ΟΙΚ. λέγεις δε τί; 630AIO. ἀθανατος εἰναι φημι Λιόνυσος Αιός, τοὐτον δὲ δοὐλον. DIX. ταὐτ' ακούεις; ΣAN.
καὶ πολύ γε μαλλον ἐστι μαστιγωτέος εἰπερ θεος γάρ ἐστιν, Ουκ αἰσθησεται. BIO. τί δητ , ἐπειδη καὶ συ φρς εἶναι θεός, 635Oυ καὶ συ τύπτει τὰς ἴσας πληγὰς εμοί;
ΣΑΝ. δίκαιος ὁ λόγος χώπότερόν γ' αν νων ωρς
σάνιζ V l ἀπαγαγών. t απαγαγων Ιἰ ἀπαγαγών. core. Prinan manus ex ἀπαγαγών. in V ἀπαγαγὼ est in V ll v. 626 OI K. l omn. Iera ξανθίας est in II quae emit ante versum nota PerSonae
in contextu omissum supra linea in minio appictum est in A l
216쪽
κλαυσαντα πρότερον ἡ προτιμήσαντά τι τυπτόμενον , εἶναι τοὐτον ήγου μθ θεον.ΟIR. Ουκ ἔσθ' ὁπως Ουκ εἶ συ γενναδας ἀνῆρ' fl40 χωρεῖς γὰρ εἰς το δίκαιον. ἀποδυεσθε δή. ΣΗΝ. πῶς ουν βασανιεῖς νὼ δικαίως; ΟIK. ραδίως πληγὴν παρὰ πληγῆν εκάτερον. ΣAN. καλῶς λέγεις. ἰδού, σκόπει νυν ην μ' υποκινήσαντ' ἰδρς. ou. ῆδη 'πάταξα σ'. ΣΑΝ. Οὐ μὰ Λί', οὐκ ἐμοὶ δοκεῖς. Moo IK. ἀλλ' εἶμ' ἐπὶ τονδὶ και πατάξω. AIO. πθνίκας ΟΙΕ. καὶ δ' 'πάταξα. AIO. κατα πῶς Ουκ ἔπταρον ἔΟΙΕ. Οὐκ οἶδα ' τουδὶ δ' αυθις ἀποπειράσομαι. N. ουκουν ἀνυσεις; ἰατταταῖ ἰατταταῖ.
217쪽
ὁπόθ' υράκλεια τἀν Λιομείοις γίγνεται. 6blOIR. ἄνθρωπος ιερός. δεὐρο πάλιν βαδιστεον. ΑΙΟ. ἰου ἰου. ΟΙΚ. τί ἔστιν; AID. ιππεας ὁρῶ.ΟΙΕ. τί δητα κλάεις; BIO. κρομμυων ὀσφραίνομαι. Ομ. ἐπεὶ προτιμῆς γ' ουδεν; ΑΙΟ. ουδεν μοι μέλει. obliom. βαδιστεον τἄρ' ἐστὶν ἐπὶ τονδι πάλιν. AN. οῖμοι. ΟΙΚ. τί εστι; EAM. τον ἄκανθαν ἔξελε.ΟΙΚ. τί το πρῆγμα τουτί; δεὐρο πάλιν βαδιστεον. ΑΙΟ. υπολλον - , ος που Βῆλον η IΠυθῶν' ἔχεις.
ADNOTATIO CRITICA. v. 652 οῦνθρωπος Dindorsius. - v. 659 υπολλον - Kockius. SCRIPTURAE DISCREPANTIA.ταττατταί. R τί τατταταῖ' αἰακός s. l.) τί τατταταῖ' V ἰατταταὶ ' αἰακός. τί ἰατταταὶ LI spatio duariina sere litterariam relicto tarαται τί ἰαταταί sed tin margine minio adscriptum: τι ἀτταταί ' Α
656-658 ita disposita sunt, ut singuli versiis finiantur vocibus:
218쪽
ῆλγησεν ' ουκ ῆκουσας; AIO. Ουκ εγωγ', ἐπεὶ 660ίαμβον Ἱππωνακτος ἀνεμιμνησκόμην. οὐδὲν ποιεῖς γάρ, αλλὰ τὰς λαγόνας σπό3ει. μὰ του Aί', ἀλλ' ὐδ' πάρεχε την γαστέρα. Πόσειδον, ΣAN. ῆλγησεν τις.ος Αιγαίου πρῶνας εχ εις 665ῆ γλαυκῆς μέδεις άλις εν βένθεσιν. ου τοι μὰ την is μητρα δύναμαί πω μαθεῖν ὁπότερος υμῶν εστι θεός. ἀλλ' εἴσιτον ' ὁ δεσπότης γὰρ αυτὰς υμῆς γνώσεται 670χῆ Φερσέφατθ', ἄτ' ἔντε κἀκείνω θεώ.ADNOTATIO CRITICA. Post v. 66 I tres fero versus excitiisse videntit r. iii viibus Xanthias et ipse verberatias propter doloririn clitin oriun tollit, cDieni itellule ridicule excusat. tria od ubi maxime ura mitias est Plutonis Rervus. Inna Xannalius v. 662 Ουδεν ποιεῖς γὰρ in Diit. - v. 664 excideriant pauca verba in exitu versus vellit. ut exeIn Pliam proferain, OIX. ῶς καμοὶ δοκεῖ. - v. 665 ἔχεις post πρῶνας excidisse coniecit Bergicitis. SCRIPTURAM DISCREPANTIA.
U li vertit, ab δς Λἰγαίου iis pie ixit εν βένθεσιν duo versus efficiunt, tu orirui prior terminatur id εις voce, in R UM tinuin versum off-ciunt in A δς αἰγαίου verba antecedenti versui sit ni adiecta et reliqua un una versutia efficiunt in V li in v v. 666-67l vecta ita disposita stini, ut singuli veraus finiantiar vocibus: δήμητρον l
RU super ω in κἀκείνω scripsit prima manus οι in M l θεώ. J
219쪽
τρυζει δ' ἐπίκλαυτον ἀηδόνιον νόμον, ως απορο
ADNOTATIO CRITICA. v. 671 Φερσέφατθ' nescio quis primoririn editoriam. - v. 683
ita disposita sunt, iit singuli versus finiantur vocibus: επίβηθι Γ l
220쪽
ΚΟP. τον ιερον χορὰν δίκαιον πολλὰ χρηστὰ τῆ πόλει ξυμπαραινεῖν καὶ διδάσκειν. πρῶτον Ουν ἡμῖν δοκεῖ ἐξισῶσαι τοὐς πολίτας κἀφελεῖν τὰ δείματα. κεῖ τις ῆμαρτε σφαλείς τι Φρυνιχου παλαίσμασιν, ἐγγενέσθαι φημι χρῆναι τοῖς ὀλισθουσιν τότε n00 αἰτίαν ἐκθεῖσι λυσαι τὰς πρότερον αμαὐτίας. εἶτ' ἄτιμόν φημι χρῆναι μηδέν εἶναι 'ν τῆ πόλει. καὶ γὰρ αἰσχρόν ἐστι τοὐς μεν ναυμαχήσαντας μίαν καὶ IIλαταιῆς ευθυς εἶναι κἀντὶ δούλων δεσποτας. κουδὲ ταυτ' ἔγωγ' εχοιμ' αν μὴ Ου καλῶς φάσκειν ἔχειν, 695 ἀλλ' ἔπαινῶ μόνα γὰρ αυτὰ νουν ἔχοντ' εδράσατε. προς δὲ τουτοις εἰκός υμῆς, οῖ μεθ' υμῶν πολλὰ δὴ χοἰ πατέρες ἐναυμάχησαν καὶ προσήκουσιν γένει,
ADNOTATIO CRITICA. v. 686 πολλὰ pro εστι vita Aristophanis. - v. 692 εἶναι 'ν Brunckius. SCRIPTt RAE DISCREPANTIA.
sed deletuin est ν et superscriptii in pi meterea σris a prii na