장음표시 사용
61쪽
Ο που οι ἰδόντες εἰσί. διὸ κου ραδίως ρυτιδοῖντρα, υπὸ του ψιμμυθίου ψυχόμεναι, ῶς ξηρανθώῖσαι. ο γαρ ἀφρὸς αυτουώς λεέομερης περικαθίζει τοῖς ούλοις. V. 79. Ἀμφὶ δὲ oλκός. περιφραέικως τὸ μηκος κά η παράτασις της γλωσσης η μὲν γλωσσα, φησὶ, τραχύνεται, ὀ ὁὲ νέατος ἰσθμὸς, τουτοῖινο εσχατος, ηγοι τα παρίσθμια, α λέγεται ἐγγῖς εἶναι του φαρυγγος, ύποξηραίνεται ν τραχύνεται. V. gr. Σηρα δὲ.βησσων δια χελυος, τουτέσ=ι του Gηθους, την αναφορὰν των ἐρυγμάτων ποιεῖται α παυέον. κρὼ 'Iπποκράτης ' άναχελύ ςετα κω Φυγγάνει Θαμιγα πνεύματα ' και τῆς κιθάρας τοσὶ Θος χέλυς λέγεται. Xaλλύσσεται. τὸ Gηθος πάσχει Xελ. τουτέσ7ι διὰ την χέλυν την αναφοραν ποιεῖται βησσων G. L. 'A βλεμες δε αντὶ του ἀδρανὲς, ωο απὸ του βλεμάνω. 'Ἀλην ἔτερειδέα. πλάνην ἀλοειδη βλέπει. ἐνεργημάτων μ' υποκειμενων φησὶν ὁρατικην φαντασίαν τι τυεσθα. ' δοκεῖ δὲ τοῖς ὀφθαλμοῖς ὀραν, φαντα μενος μηὐποκειμένων ἐνεργεία τινων πραγμάτων. V. 83. Υ πναλέος. αλοτε δὸ ωσπερ κοιμωμενος αποψυχετω τὸ σωμα κοὐ ψυχρουται ολος καταβαρούμενος υπνω, τω καμάτω δ' εἴκων
κω μυρτινη εἴδη ἐλω- είσὶν ' ουδὲν δὲ διαφερει ἐκ τούτων Φλαμβάνειν τὸ ἔλαιον, η ἐξ οποίας ποτέ' OI τοῖν περὶ τούτων πεπραγματευμένοι ψιλως cάντὶ του φανερως) παραγγέλουσιν. Ε Ιαρ. υπὸ των νεωτέρων τὸ αἶμα, τὸ λίπος. κω Καλίμαχος ἐλάας τὸ α α τὸ δαῖον, ει ra' πολακι δ' ει λύχνου πῖον ελει ν ἐαρ. κω η μυρτινη ηδε ἐλαία ccὶ βραχύν εχου- σα καρπόν. V. 9 . Γ ρηῶν- τον πεπηγότα ἀφρὸν σου τίλαέος ἀπογράῖσον, ητοι τὸ πεπηγὸς τοῖ γάλαύος άπογράισον. τραλ δὲ ό έπὶ τοὐ τάλακῖος γιγνόμενος πάγος. ἐπειδη ρυτιδοῖται ωσπερ τάῖς γραυσὶ . τὸ σωμα συμβαίνει ρυτιδοῖσθαι. τὸ ἐπιπολάζον πω γάλακJι, o οι Σικελοὶ σύφαρ καλούσιν, άφε- λου, και οἴτω τὸ γάλα ὀος πιεῖν. Xυλω ἐνὶ κλω Θ ον τ ι.
62쪽
V. 9s. Κελευώ κονίαν ἄπο των κλημάτων πλύναντα καλαμίνω
καλάθω διυλίζειν, καἰ μεθ' Ωατος Θερμάναντα διδόναι πίνειν. δοκεῖ γὰρ η κονία ηγουν ἡ τεφρα ντοι σΤακῖν ἀπορύHειν άπὸ
a των σωμάτων παν To περιπλασσόμενον του ψιμμυθίου τοῖς
σπλάγχνοις ' ρύμμα δὲ το σμηγμα, το κάθισμα τον ρύπον' φησι δὲ πλυνεσθαι την τέφραν την κληματίνην κώ διηθεῖσθαι ἐν τοῖς κόλποις του νεοπλεκοῖς καλαθου διὰ την ἰλύν. V. 99. Σκλ ρ απὸ π ερσείης. γράφεται κώ, ευ' απὸ περ- σεί ς. ἐν τοῖς των περσέων λέπεσιν' οἱ πολοὶ όσνον κα λουσιν. εισι δὲ ἔμοιον καρύω. Θεόφρασῖος ουν ἐν τετάρτω των φυτικων κάρυον αυτὸ προσηγόρευσε. κάρυα δε λέγονται ολα τὰ ξυλωδες λέπος εχοντα. Περσείης ὁὲ ειπε, τὸ άρχαῖον άπὸ τοὐ Θεοξοσιακοῖ Νικανδρου μεταγεγραμμένον. v. O . Των ἴλων BDρουντων την Περσείαν καταφυτεῖσαι τον Περσέα ΔΑΘύεω, ως κώ ΚαὰEίμαχος ' κώ τριτάτη Περσηος ἐπώνυμος, ηο ορόδαμνον Αἰγυπτω κατέπηξεν ' ἡ Νίκανδρός φησιν ἐν Mυκέναις καταφυτευθηναι. Γ ονόεντα M ε ὁ ο υ σ ν ς. έπειὸν οαυχην της Mεδουσης Γοργονος ἀποτμηθεὶς ἐγέννησε τον χρυσάορα καἰ σου Πηγασον ἱππον ως Ἐσίοδος. ἐκ γὰρ του arum τος αυτης Ουτοι ἐγένοντο. Mύκης κυρίως τὸ ἄκρον τού είφους, τὸ κατακλεῖον την Θ κην. Ἀλως. απὸ τοὐ μύκητος τοῖ είφους φησὶ πεσόντος Aομασθαι τὰς Mυκ νας. τινὲς δὲ α τὸ ρωαος Νύμφης, ης μέμνηται κώ Ομηρος ' Τυρω τ 'Aλκμ νη τ', εὐσΤέφανός τε Mυκηνη. Aάγγεια δὲ κρένη τοῖ Ἀργους. Δ ιὸς παιδὶ, τω Περσεῖ ζητων ὁ ζε την λαβην τοῖ είφους, περιέτυχε τῆ πηγῆ. Ἀκοσ7 αῖς, πεφρυγμέναις κριθαῖς. βούλεται ὀ την ta κριθῆς et σαγην λέγειν. ἀκοσμῖς ουν ταῖς κριθαῖς, παρὰ τὸ ἄκος ποιεῖν τοῖς νοσοῖσιν, πινομέναις. ἔθενκά τὸ Δοστείσας, οίον κριθιασας η ἴαμα τνς συσώσεως ΘΤίσεως G. ευρων. Γε ψώης δὲ της Ἀραβικ e. Γέρρα γὰρ πόλις της Ἀραβίας. Λιβανοι o χύσιν. ἐπει περίκειται τοῖς κλίδοις τὸ δακρυον της λιβάνου. Καρύης οε οἱ μεν της καθ' ημῆς λεγομένης καρύης, οἱ ia ἔλου τινος δένδρου λολεπηφέροντος καρπόν. κάρυον H όμωνύμως λέγεται κώ τὸ δένδρον
63쪽
64쪽
Θεμιτὸν aῖναι πιεῖν αὐτς οἶνον ἐπι σν θλίψει της θυγατρος' δε- φιτων H αυτην κυκεῶνα ἐκέλευσa κατασκευάσαι, oν δεξαμένη
τουτέσ' 'ν κεφαλην ἐψηθεῖσαν σπέρματι λίνου ητοι τῶ λινοσπέρμω καλουμενω. γράφετα και εὐτροχάλοιο ἐντροχάλοιο Orr.3 λινοιο. σελίνου Τ Moρόεν η πολυέψητον, η μορί - διον, αντὶ τοῖ αἴσιμον, ὀ αν τις ὐπὶ τοῖ συμφέροντος ἐκδα
65쪽
τα α ποθεν του πάτου ηνουν G.) τῆς οδοῖ. ομηρος πατον ἀνθρωπων ἀλεείνων. v. l a. Κόψαι κελεύει κλήματα αμπέλου χλωρὰ συν τοῖς φύ Κοις, καὶ ἐν γλεύκει η μέλιτι εψε- σαντα δουναι πιεῖν. τοῖτο γαρ παραδεκιέον. ψαφαρης u
ἰαύεσκον μολοθούροις ' ενισχνα δὲ καυλέα αντὶ τοῖ ισχνὰ καὶ καλαμώδη καὶ λεπΤὼ καυλεῖα ποιει. τα γαρ εἰς ἴψος άνατρέχοντα φυτὰ λεέα καυλεῖα ποιούσι. V. 49. Παρθενία οὐκ αὐτη ολη Σάuος, α α τις ἐν αὐτν εὐρεθεῖσα τη. Φύλιο δὲ το καλούuενον γεωφάνιον ἐν Σαμοθρακν, κω μελίφυ Κου εκα- λε o. Νίκανδρος δὲ Φυλίδα καλκα κελεύει οἶν τέσσαρας
δραχμὰς σαμίας λαμβάνειν. Παρθενία ταρ ἡ Σάμος σκαλε τοκαὶ ΦυὰΚὶς μία των Νυμφων. του Σαμιον ασΤέρα λέγει, ον δοκεῖ κριὸς ἐν Σάμω εὐρηκέναι. Φυαὶς γαρ ἡ Σάμος. η φυλ-λα δα την βοτάνην ἰδίως καλεῖ, se τινες μελιτόφυλ&ον φασὶν, ἔς το χη σιμον ἀσΤηρ λέγεται. η φυλας οἶν ἡ μελαμφυὰ όοιέιν. V. I Q. Ἱμβρασίδος, σνς σαμιακης. Ἱμβρος γαρ ποταμὸς
66쪽
ποταμὸς ἐν Σήμω, ην κριος λέγεται ευρηκέναι. ταυτης δὲ τοχρησιμώτερον α σ=ηρ καλεῖται ' ἐε ηρ βουλεται 'μας ο Νωανδρος λαμβάνειν. αμνὸς ἐέὶν ο μηδεπω κέρατα εχων. πῶς οἶν ούτος κερασΤην εἶπεν αυτον οὐκ όρθῶς; Xησιεῖς δὲ πρωτον εκησαν si Σάμω, εἶτα ἈσΤυπαλαιεῖς. . v. II 3. Διπληρεα διπληθεα Iod διπλην κελευει πόσιν των τεσσάρων δραχμῶν δουναι, o ἐσ2ιν oxyω δραχμων, κω συν τω έψηματι πηγανίου κλῶνας δουναι, κου ρόδινον μυρον η ἴρινον μυρον. V. 1 55. 'Ο ργ α ζων δε αντὶ του μιγνύων την την την παρθενίαν η καταβρέχων ἐλούω φοδίνω ' c Ἀλ ωο l .. τω απὸ ἴριδος γινομενω μύρω, ηγουν ἐλάω, τουτεέι το ρόδινον ἔλουον μίξας ἔλειψον μετὰ πηγάιου κλάδων. . t T. Πάσηται. ώς προς δευτερον πρόσωπον απευώνεται περὶ τρίτου τινος. περι τω ἀγρίου δὲ κορίου της βωτάνης λέγει. εἴδη γὰρ ταυτης εἰσι ὀύο, ημερόν τε και α νριοννων τὸ μὲν ημερον ευῶ3ες ω7ι κώ ηδῖ, το ὀὲ ἄγριον παρ απλη- σιον τω ημέρω, πλατυφυλότερον δὲ και εὐμηκέσΤερον καὶ πολλὰς ἐχον ' παραφυάδας, και πολύ ιζον και πολυανθες. τοῖτο
δὲ βρωθὲν η ποθὲν η ἄλως πως προσενεχθὲν Θανά σιμον. Ἀφ ραδέως δὲ εἶπεν, Ο ἐσῖιν άφρόνως κω άπείρως. et ὀ γὰρ
67쪽
κελεύει δὲ ro ωὸν κενωσαι, κώ άφρὸν Θαλάσσης συμμιγνύντα κεράσαι, ζούις άφρος τροφὴ τω κέπφου ων και θανάτου αὐτω παραίτιος γίγνεταἰ. οἱ γὰρ ἀλιεῖο χερσὶ το θαλάσσιον ἴθcep άνακλύζοντεe ἀφρὸν προσενεγκεῖν καταναγκάζουσι, καοσούτου δολίως τω κέπφω προτείνουσιν. o Ea τον ἄφρον λα- β.ῖε ἐφιέμενος εἰς τὰς χέῖρας αυτων ερχεται κώ αυrae θηρεύεilroia. 'Ο δὲ κέπφος Θαλίσσιον ἐύω ορνεον παραπλεσιον λάριν, οπερ, caec ευνται om. L. tio των ἀλιέων ἀλίσκετα. χρ αυνόντων γὰρ κώ ποιούντων αφρον προσέρχεται τω ἀφρω
οργαν πώ μαινεσθαι δια τὰς τρικυμίας. Aa σπόζει ν ων.
V. IT ου. Ἀσμένιον, πολυδούλευτον καὶ πιλνκατέργασδεν μοι on . G. το μετὰ πελιοῦ καμάτου γενόμενον, διὰ τὴν τούιλάου σκευασων. ἡ Ο ΟΙ δούλοι κέ οἱ γεωργοὶ κατεσκεύασαν M δὲ P. θαλάσσιον ἴδωρ' ἐπεὶ κά ανωτέρω εἴρηται -τa και ἀτμεύειν' κελεύει M Lλαιον μιγνύντα Maia οἴνου νεωσ=ὶ πεπατημένου
68쪽
οτε φοιζηδὸν αI μέλισσαι ἐπὶ ταῖς φαει των βοτρύων πεσουσαι νέμονται το γλευκος κώ το γανος Om. ab V. t 82. Πεμ- πρηδων ζωόν δεσι των σφηκωδων, με ον μὲν μυρμηκος, μελίσσης δὲ ελασσον ' ἐπ=ήρωται κώ ποικίλην δχει λευκω κοὐ
μέλανι την ἐπιφανειαν. τουτο δὲ κατὰ την ορεινην νεμόμενον δρέπεται απὸ των ἐν τοῖς ἄγκεσι Θαμνων παντοῖα ἔνθη, καἰ φερόμενον εἰς τὰς κοίλας καθωαται δρυς. κώ αIβεμβίδες δὲ των σφηκωδων εἰσιν εIὀος μελισσων, ας ἔνιοι βέμβικας καλουσι. ταυτα δὲ πάντα εἴδη μελισσων εἰσὶν, ο ὁ ἐπινέμετρα πεπείρους οντας τους βότρυας. κηκὰς δὲ η αλωπηε
ητοι κακωτικη, κακοποιὸς, κακουργος, η χλευαζέικν. Καλίμα- ' χος' κ καδι συν γλωσσς. v. I 86. Κωνε Io v. Τουτο οἱ μὲν κορίανον, οI δὲ αννησοειδὲς καλουσι. σημεῖον δὲ τουτου τo καρηβαρεῖν. φοινον
τα πλεονασμὸν του T. . V. 89. Σφαλόμενοι δὲ τοῖς σκLλεσι, ταῖς χερσὶ βαδίζουσιν; ο ἐσΤι πω7οντες ἐπερείδονται αὐτοῖς. v. I9 . Ητοι τὰ ἐσωτέρω κω κατωτέρω του cόματος. V. 29a. AI αρτηρίαι, φησὶ, μεγαλως σφυ υσιν, αἱ πριν ἐέρωμένα συπιέλονται. V. 193.' Aτίζει δὲ αντὶ του ατενίζει, βλέπει νυν, η ελκει, o Dyι, σπα τον αέρα, καιολίγον ἀναπνεῖ. εἰ κοῖ ἐπὶ της ταραχης αυτὸ τέθεικεν 'Oμη- ' ρος εἰπὼν ' πατρὸς φίλον οψιν ατιχθεις. γράφεται - καὶ δευ-εει, οῖον ηέρα παυρον ἀλυεει. V. I94. Κατηβολέων, λειποθυμων, τῆν υσ την ειμαρμένην εχων. ό δὲ OL ἐν καταβολν ων και κάτω διὰ λειποθυμίαν βλέπων ολίγον αὐαδιὰ της ἀναπνοης ελκων τον Θάνατον ἡρων καταπίπῖοντα. V. 197. Τευχος παρασκευαo ἐμβαλων, αντὶ του παραπέμψαta
69쪽
ἐν δὲ - μη λέγειν κλυέπα ποῖον, ὁθλον οτι κοινον λέγει. V. t 98. Δάφνης δὲ Τεμπίδος, Θεσσαλικης, διότι πρωτον ἐκεῖ ἐυρέθη το φυτόν. κατέσ7εφε δὲ χαύτην Δελφίδα εἶπε, διὰ τοτην κόρην διωκομένην υπὸ Ἀπόὰ ωνος εις τουτο το φυτὸν με. 'ταβληθηναι' ἐξ ου δχει και το ονομα. Δάφνη. γὰρ η κόρη ἐλέγετο ' και Ἀπόλων βων αὐτην μεταβληθεῖσαν εἰς τὸ φυή
κατὰ κοινου πόσιν δίδου, τουτέσ=ι, δαφνέλαον δίδου . πιεῖν.
V. 2o r. Κνίδην λέγει την ακαληφην εἴρηται δὲ αμφότερα, διὰ το κάλφεσθαι και κνηθεσθαι. εUι δὲ και Θαλάσσιον ζωον το καλούμενον καλαμαριον G. L.) ἀκαληφη λεγόμενον. φησὶ γούν οτι και κνίξης σπέρμα συν πεπέρει λεάνας, διὰ τὸ σφόδρα θερμαντικὸν, δίδου χρησθαι. V. 2Pa. Ἐμπεύ κεῖ ὀὲ χρα- νας, αντὶ τοῖ, μίξας τω πικρω ὀπῆ, λέγει ὁὲ τω κυρηναὶ κω. V. Go3. Τὸ απὸ τῆς ἴριδος βοτανης γιγνόμενον ἔλπιον. ἴρινον δὲ μῆρον. λέγει. αἴτη η βοτανη εἴπνους ἐσπι παραλέλοιπa ὁὲ της πόσεως την ποσότητα. V. aQ4. Κελεύει δὲ και σιλφίου ρίζαν τρίψαντα μετὰ λευκος ἐλαίου παρέχειν πίνειν. τὸ
V. zo7. N σύνταξις οἴτω ' κοὐ τὸ ἐπὶ τω λριτηεντι νε- Εκω ἄχθος ἀμύνοις κώ αποδιωλις. παρασχεδὸν, αντὶ τοὐπαραχρημα. λείπει ὀὲ τὸ οἴτω, ιν ν, οἴτως ἀμύνοις κώ διω-εως. τοξικὸν ὁὲ καλεῖται τὸ τοιοῖτον φαρμακον Om. G. διὰ το ομοίως τοῖς τοξεύμασιν ἀναιρεῖν παραχρημα βρωθὲν η πο- Θάν. η ἐπεὶ οι Παμοι κώ Σκύθαι τοξεύοντες τούτω παρα- χρίουσι τὰς των βελων ακίδας. οὐ γὰρ, ως τινες, τὸ κωνειον νομισ=έον. η δίοτι ομοίως τόξου ἀφέσει αναιρεῖ βρωθὲν η ποθὲν) λέγεται υπό τινων και Σκυθικόν. Ἀλοι δὲ λέγουσιν οτι
70쪽
Ηρακλῆς, καἰ δια τοῖτο τοξικὸν καλεῖται. v. 2O8. Ἀνίκα πιών τις βαρύνηται υπo των oδυνων. Π αχύνεται δὲ ossαίνεται, φυσσαται. και το οἰδαλέα διωδηκότα καὶ ἐξωγκωμένα. U. 2 l. Δηρῶ. ἐπειδi ξηραίνει το δηλητῆριον. ταουλα των οδόντων ἐκ βάθρων ρεγνυνται. V. 2I3. Ἐμπλ -κ7ον, μανιωδες γανικόν L. Ma μόρηκεν, ἐκάκωσa παρατην μοῖραν. V. a 4. M 3κάζε ι δὲ αντὶ του μηκῶσα λπρόβατον, οἱονεὶ, οὐτω βοα καὶ κράζει, φλύζων, φλυαρων υπατης μανίας. καὶ οἱ Ἱταλιωrαι τους φλυαρογραφοῖντας φλυ- γρίφους ἐκάλουν. V. ais. Συνεχως δὲ, φησὶν, άχθόμενος βοα. Ἐμπελάδην. οἱονεὶ ἐμπελα Τικως καὶ ὁρμητικως, ὁποῖα τις φως, ἡγουν άν ρ, την αμφιβρότην κωδειαν άποτμηθεὶς είφει. τοὐτο γαρ τα ἀπαμηθείς. κώδειαν δὲ νυν την κεφαλῆν, καἰ αμφιβρότην την ολον τον ἄνδρα συνέχουσαν Nais φαλην. ἡ γαρ κεφαλῆ συνέχει παν το σωμα. καὶ 'Ομηρος δὲ κύδεικυ φησὶ την κεφαλῆν. Ο δ' ἔφη, κώδειαν άνασχων. Ἀλωρ. κώ γαρ, φ σὶν, ἐνιότε πλησιάζοντος αυτῶ άνθρωπου
τινος μισανθρωπίαν νοσων καὶ βαρουμενος. προυται φωνὴν, ως αποκεφαλιζόμενος. τοῖro δε ειπa πλανηθεὶς ἐκ του πριν- του καὶ κακωο νο σας το ' φθεγγομένου δ' αρα του τε κάρ
κονίνσιν ἐμίχθη. V. 21 7. Κερνοφορος, - τοῖς κρατῆρας φέρουσα ἱέρεια. κέρνους φασὶ τοῖς μυσ7ικοῖς κρατῆρας, ἐφ' ων λύχνους τιθέασι. Gκορος δὲ i νεωκόρος, καὶ βωμίσῖρια ἐίέρεια τῆς κρατηροφόρου 'Pέας. V. 2 28. Ε ἰνά δ ι. τν γαριννάτη του μηνος τα μυσηρια αυτῆς ἐπιτελοῖσιν, ἡ εἰκάδι, το ἐννάτν τῆς σελ νης. τότε γίρ κατὰ την σελένην ἐμέτρουν τον ἐνιαυτόν. U. 22o. Ἱδαίης, τῆς ορεινῆς. Ιὀν γὰρ κατα-χρηέικῶς πῆν ἴρος καλεῖται. τρέουσι δὲ Θουν οἱ Κορύβαντες, ε οἱ παρατυχόντες, φοβοῖνται, ἔτι Ἱδαίης τον ριγηλον ὐλαγμὸν
εωαίωσι. V. 22 . Is ρ αυ κ ά ναατα ι. γράφεται καὶ βρυχανάαται βρυκανάαται - - βρυχα δεται α βρυχανάαται - -
βραυχανάαται L. βρυχοῦται, κλαυθμυρίζει, ως παιδίον φωνεῖ, ἡ δακρύει, ώς Mένανδρος. ωρυδον δε αντὶ τοὐ μετ' ώρυγ-, ώς