Fabulae Aesopicae collectae ex recognitione Caroli Halmii

201쪽

Ποταμος, δι αυτου βυρσαν φερομενην ἰδὼν, ηρώτησε, τίς καλεῖται. esse ξηρά. Ἐπικαχλάσας δὲ τῶ ρευματι εἶπεν ' ,, αλλο τι ζητει καλεῖσθαι ' απαλην

γὰρ ἐγὼ ηδη ταχὐ ποιησω σε.

Πρόβατον αφυῶς κειρόμενον προς τοὐς κείροντας ἔφη ' μὲν ἔρια ζητεῖτε, ανωτέρω τέμνετε ' εἰ κρέως ἐπι μεῖτε, απαξ με κατα σατε, του κατὰ μικρον βασανίζειν ἀπαλλάξαντες. Προς τοὐς αφυῶς ταῖς τέχναις προσφερομένους ὁ λόγος ευκαιρος. 382h. υλλως. Xηρα και Πρόβατον. U. 288. B. 51.)Ἐν τόπω τινὶ χήρα τις εἶχε πρόβατον. υτου δὲ τον πόκον λαβεῖν θέλουσα, ἔκειρεν ἀτέχνως, σὐν τ'

μαλλῶ καὶ την σάρκα ψαλίζουσα. I ὁ δὲ πρόβατον ἀλ- γουν ἔλεγε ' - τί με βλάπτεις; πόσην γὰρ ολκὴν τὸ ἐμὸν αἷμα προσθήσει; Καὶ εἰ μεν κρεῶν, ω δέσποινα, χρή- ζεις, μάγειρος ἔστιν, ὁς μὲ συντόμως σει' εἰ-ἐρίου καὶ πόκου, κουρεῖς ἔστι πάλιν, δς καὶ κερεῖ με καὶ

σώσει.

οἱ απειρίαν πράγματός τινος ἔχοντες καὶ διὰ πλεονεξίαν τοsτο μεταχειριζόμενοι οὐ τοσosτον κέρδος, ὁσην βλάβην καρπουνται.

0μηθεὐς κατὰ πρόσταξιν τοs Θιὸς ἀνθρώπους ἔπλασε καὶ θηρία. 'Ο-Zεῖς θεασάμενος πολλῶ πλείονα τὰ ἄλογα ζῶα, ἐκέλευσεν αυτὸν τῶν θηρίων τινὰ διαφθείραντα ἀνθρώπους μετατυπῶσαι. Tου δὲ τοπροσταχθὲν ποιήσαντος, συνέβη τοὐς ἐκ τούτων πλω

202쪽

σθέντας την μὲν μορφην ἀνθρωπων ἔχειν, τὰς χρυχὰς θηριωδεις. Ελεγχον ο μυθος ἔχει προς ανδρας ριώδεις καὶοργίλους. 384. Ῥόδον καὶ 'Aμάραντον. c. 275. F. 321. Ῥόδω παραφυὲν ἀμάραντον ἔφη προς αυτό ,,οἷονανθυς ευπρεπες εἶ, ποθητον καὶ θεοῖς καὶ ἀνθρώποις ' μακαρίζω σε του κάλλους καὶ της εὐωδίας. G δὲ ε πεν se ἐγὼ μὲν, ω ἀμάραντον, προς ολίγον καιρον καὶ, καν μηδεὶς κόψη με, τήκομαι ' σὐ-ἀνθεῖς ἀεὶ,

καὶ ζης ουτω νέον. πιτι κρεῖσσον ὀλιγαρκουμενόν τινα διαμενειν, ηπρος ολίγον τρυφησαντα μεταβολης δυστυχους τυχεῖν η καὶ ἀποθανεῖν.

385. Ῥοιῶ καὶ Μηλέα καὶ Βάτος. S. 209. e. 50 et p. 307. F. 176.

Ῥοιὰ καὶ μηλέα περὶ ευκαρπίας ηριζον ' πολλου δὲ του νείκους ἀναφθέντος, βάτος ἐκ του πλησίον φραγμου

ἀκουσασα εἶπεν ' ,, ἀλλ', ω φίλαι, παυσώμεθά ποτε μαχόμεναι.--Ουτω παρὰ τὰς των ἀμεινόνων στάσεις καὶ οἱ μηδενὸς ἄξιοι πειρῶνταί τινες εἶναι. 386. Σαλπιγκτης. e. 142 et p. 340. F. 81. . Σαλπιγκτης, στρατὸν ἐπισυνάγων καὶ κρατηθεὶς

υπὸ των πολεμίων, ἐβόα ' ,, μη κτείνετέ με, ω ἄνδρες, εἰκη καὶ μάτην ' ουδένα γὰρ υμῶν ἀπέκτεινα ' πλην γὰρ του χαλκου τουτου ουδὲν ἄλλο κτῶμαι. Οἱ δὲ προς αυτὸν ἔφασαν' - διὰ τουτο γὰρ μῆλλον τεθνηξy, οτι συ μη δυνάμενος πολεμεῖν, τους πάντας πρὸς μάχην ἐγείρεις. ',

203쪽

υ μυθος δηλοῖ, οτι πλεον πταίουσιν οἱ τους -- κοὐς καὶ βαρεῖς δυνάστας ἐπεγείροντες εἰς το κακ

ποιεῖν.

387. Σάτυρος καὶ Πυρ. C. 340. F. 398. ex Plui. de capienda ex inimicis utilit. c. 2.

Tου Σατυρου το πυρ, ώς πρῶτον ἄφθη, βουλο- μενου φιλησαι καὶ περιβαλεῖν , ὁ Προμηθευς' se Πάγος γένειον ἄρα πεννήσεις συ γε ' - καίει τον ἀφάμενον, ἀλλα φῶς παρέχει καὶ θερμότητα, καὶ τέχνης ἀπάσης οργανόν ἐστι τοῖς χρησθαι μα

θουσιν.

388. Σαυρα. B. 41. Aιαήραγηναί φασιν ἐκ μέσου νώτου δράκοντι μῆκος ἐξισουμένην σαυραν. Βλάψεις σεαυτὸν κουδὲν ἄλλο ποιησεις, αν τόν σε λίαν υπερέχοντα μιμήσύ. 389. Σεληνη καὶ ηρ. C. 325. F. 396. ex Plui. VII Sap. Conv. e. 14. Σεληνη ποτὲ ἐδεῖτο της λυτης μητρος, οπως αυru χιτώνιον υφάνη συμμετρον. δ' εἶπεν ' ,, καὶ πῶς συμμετρον υφηνω; νυν μεν γὰρ ὁρῶ σε πανσέληνον,αυθις δὲ μηνοειδη, ποτὲ δ' ἀμφίκυρτον. Ουτω καὶ προς ἄνθρωπον ἀνόητον καὶ φαυλον ου

δέν ἐστι μέτρον ουσίας ' ἄλλοτε γὰρ ἄλλος ἐστὶ τέω χρείαις διὰ τὰς ἐπιθυμίας καὶ τὰς τυχας.

390. Σκυλακες δυο. Plui. Apophst. Lacon. p. 225 F. CL Cor. 394.

Λυκουργος ὁ νομοθέτης βουλόμενος ἐκ της προυπαρχουσης διαίτηῖ τους πολίτας εἰς σωφρονεστέραν

204쪽

- 189 βίου τάξιν μετάγειν, καὶ καλοκαγαθικοὐς ἀπεργάζεσθαι αβροδιαιτοι γαρ ησαν , δυο σκυλακας ἀνέθρεψε του αυτου πατρος καὶ μητρος γενομένους ' καὶ τον μὲω εἴθισε περὶ λιχνείας, οἴκοι ἐάσας' τον ἐπαγόμενος ησκησε περὶ κυνηγέσια. Ἐπειτα ἀγαγὼν εἰς την ἐκκλησίαν, ἔθηκε λεκάνας καὶ λιχνείας τινας , αφηκε δε καὶ λαγων' ἐπὶ τα συνηθη δ' εκατέρου ὁρμησαντος, καὶ θατερου τον λαγὼν χειρωσαμενου, εἶπεν ' se ορατε, ἁ πολῖται, οτι ταυτοs γένους υπάρχοντες, ἐν τῆ του

βίου αγωγη παρὰ πολυ ἀλληλων διάφοροι ἀπέβησαν, καὶ ποιητικωτέρα τῆς φυσεως ἡ ἄσκησις πρὸς τὰ καλὰ

τυγχάνει. Tινὲς δε φασιν, ως ου παρῆγε σκυλακας,οῖ εκ των αυτῶν γεγονότες ἐτυγχανον, ἀλλ' ὁ μὲν ἐξ οἰκουρῶν, ἔτερος δὲ κυνηγετῶν ' κἄπειτα τον μὲν ἐκ του χείρονος γένους προς τὰ κυνηγέσια ῆσκησε, τον ἐκ του ἀμείνονος περὶ λιχνείας μόνον ῆσκησεν ' εἶθ' εκατέρου ἐφ' ὼ εἴλστο ὁρμήσαντος, φανερὸν ποιήσας,

οσον ἡ αγωγὴ πρὸς τὰ ἀμείνω καὶ χείρω συλλαμβάνε

ται, εἶπεν ' ,,ουκουν καὶ ημῆς, s πολῖται, ουδὲν ἡ παρὰ τοῖς πολλοῖς θαυμαζομένη ευγένεια καὶ τὸ ἀφ' Ηρακλέους εἶναι ὀνίνησιν, εἰ μη πράττομεν, δι ἀεκεῖνος ἀπάντων ἀνθρώπων ἐπιδοξότερος καὶ ευγενέστερος ἐφάνη, ἀσκούμενοι καὶ μανθάνοντες καλὰ διολου του βίου.-391. Στρουθοκάμηλος. C. 351. Πῆσιν πεφυκει θηρσι καὶ πτηνοῖς μάχη

ῆλω Λίβυσσα στρουθὸς, ἡ τουσδ' ἐπλάνα, εἶναι μεν ὁρνις, ἐκ μέσου δε θηρίον,

πτηνοῖς κάραν δεικνυσα, τοῖς θηρσὶν πόδας. ος τους δυσὶ κυρίοις δουλεύοντας καὶ πλανῶντας αμφοτέρους.

205쪽

392 Σφηκες και Πέρδικες καὶ Γεωργός. e. 52 el p. 307. F. 178. S. 211.)μηκες καὶ πέρδικες, δίψη συνεχόμενοι, προς γεωργὸν ηλθον, παρ' αυτοs αἰτοῶντες πιεῖν, ἐπαγγελ- λόμενοι ἀντὶ τοs υδατος ταυτην την χάριν ἀποδώσειν ' οἱ μὲν πέρδικες, σκάπτειν τας ἀμπέλους' οἱ δὲ σφηκες, κύκλω περιιόντες τοῖς κέντροις ἀποσοβεῖν τους κλέπτας.

-δὲ γεωργὸς ἔφη ' se ἀλλ' ἔμοιγέ εἰσι δύο βόες, οἷ' με

δὲν ἐπαγγελλόμενοι πάντα ποιουσιν ' ἄμεινον ουν ἐστιν ἐκείνοις δοsναι, ηπερ

Ο μs ς πρὸς ἄνδρας ἐξώλεις, ἀφελεῖν μὲν ἐπαρογελλομένους, βλάπτοντας δὲ μεγάλα.393. Σφηξ καὶ 'Dφις. F. 179. C. 276 et p. 396. S. 212. Σφηξ ποτε ἐπὶ κεφαλην ἴφεως καθίσας και συνωχῶς τοῖς κέντροις πλησσων, ἐχείμαζεν. δὲ περιώδυνος γενόμενος καὶ τὸν ἐχθρὸν οὐκ ἔχων ἀμύνασθαι καὶ ἀποσοβησαι, ώς ἐθεάσατο ἄμαξαν μεστην ξύλων, αμηχα-

συναπέθανεν.

Ο λόγος δηλοῖ, οτι τινὲς τοῖς ἐχθροῖς αιροῶνται

συναποθνησκειν.

394. T ροι τρεῖς καὶ Αεων. C. p. 40I et 193. F. 333. B. 44. Ἐνέμοντο τρεῖς μετ' ἀλληλων βόες. Λέων δὲ τούτους φαγεῖν θέλων, διὰ την ομόνοιαν ἐδειλία ' αἱμύλοις δὲ λόγοις τούτους διαχωρίσας, μεμονωμένους, τούτων ἔνα καθ' ἔνα ευρὼν, ἀδεῶς ησθιεν. 394h. υλλως. C. 296. F. 207. Wsροι τρεῖς την αυτην δίαιταν ἐπεποίηντο. Aέων δέ τις αὐτοῖς παρηκολούθει θηρῶσαι βουλόμενος' καὶ :

206쪽

191συνοντας δὲ ρεγο χειρωσα M. I. αἶ-Ωλήλοις, ωρει διαστησας καὶ καθ' - προχειρότερον sφθειρεν, 'Pς κοινῆ συνόντας ἐπωει χειρώσασθαι.

-- ομονοια τοῖς χρωμένοις σωτήριον. 395. Tremoς, Aέαινα καὶ Σύαγρος. C. 373. F. 332.)Tαυρος ευρηκὼς κοιμώμενον λέοντα, τοὐτον κερατισας απεκτεινεν - στῆσα δὲ 4 ἐκείνου μήτηρ, πι-

αρα τ'ανουσιν ανθρωποι θρη ουντες, δ/ τὰ τέκνα

υμεις απεκτείνατε.

O λογος δηλοῖ, οτι ἐν β μέτρ' μετρεῖ τις, μετρηθ

396. Tαυρος καὶ Tράγος. C. 277. B. 9I.) σέοντα φευγων ταυρος εἰσῆλθεν εἰς σπηλαιον ' τραγος δὲ τοὐτον τοῖς κέρασιν ἐξωθει. V δ' ,,οὐ σε, αλλα τον λεοντα φοβο-αι' ἐπεὶ παρελθέτω τὀ θηρίον, καὶ τότε γνώση, τίς ἡ δύναμις ταύρου καὶ

τραγου. ε

χτι πολλάκις καὶ δυνατοῖς ἄνδρας αἱ συμφοραὶ ταπεινοsσιν, ωστε τὰς ἐξ ευτελῶν καὶ δειλῶν υπομένειν αἰκίας. 396 λλως. Tαὐρος καὶ Αἶγες αγοιαι. S. 214. C. 382. F. 181.). μῶρος διωκόμενος υπὸ λέοντος κατέφυγεν εἰς σπηλαιον, ἐν φησαν αἶγες ἄγριαι ' τυπτόμενος δὲ υπ'αυτων ο ταίρος καὶ κερατιζόμενος ἔφC ,,ουχ υμῆς φοβουμενος ἀνέχομαι, ἀλλὰ τον πρὸ τοs σπηλαίου

207쪽

Ουτω πολλοὶ διὰ φόβον των κρειττόνων τας ἐκ τωνηττόνων υβρεις υπομένουσιν. 397. Wως και γέρανος. c. 357 et p. 408. F. 376. B. 65.

ων γερανου κατεγέλα, κωμωδῶν την χροιαν αυ-

του καὶ λέγων ώς - ἐγὼ μὲν χρυσὸν καὶ πορφύραν ἐνδεδυμαι, συ δε ουδὲ, καλὸν φέρεις ἐν πτεροῖς. δὲ - ἀλλ' ἐγὼ ἔφη - των ἀστέρων ἔγγιστα φωνῶ, και εἰς

τα ουράνια υψη Ἀταμαι ' συ ώς αλεκτωρ, κατωμετ' ὀρνίθων βαίνεις. πιτι κρεῖττον περίβλεπτον εἶναί τινα ἐν πενιχρὰ ἐσθητι η ζην ἀδόξως ἐν πλουτω γαυρουμενον. 398. Ἀὼς καὶ Κολοιός. S. 216. C. 53 et p. 308. F. 183. Tων ορνέων βουλευσαμένων περὶ βασιλείας, ταὼς ηξίου ἐαυτὸν χειροτονεῖσθαι βασιλέα δια το κάλλος' ὁρμωμένων δε ἐπὶ τουτο τῶν ορνέων, κολοιὸς εἶπεν

- ἀλλ' ἐὰν σου βασιλεύοντος ὁ αετὸς ημῆς διώκll, πῶς ημῖν ἐπαρκέσεις; Ο μυθος δηλοῖ, ὁτι τους ἄρχοντας ου διὰ κάλλος μόνον, ἀλλα καὶ ρώμην και φρόνησιν ἐκλέγεσθαι δεῖ.

Λέγεται, ώς οἱ τέττιγές ποτ' ησαν ἄνθρωποι τῶν πρὶν Μούσας γεγονέναι. Γενομένων δὲ Μουσῶν καὶ φανείσης ωδῆς, ουτως ἄρα τινὲς τῶν τότε ἐξεπλάγη σαν υφ' ηδονῆς, ῶστε αδοντες ὴμέλησαν σίτων τε καὶ

208쪽

ποτῶν, καὶ ελαθον τελευτήσαντες αυτούς. Ἐξ ων τοτεττίγων γένος μετ' ἐκεῖνο φύεται, γέρας τοὐτο παραμουσῶν λαβον, μηδὲν τροφης δεῖσθαι γενόμενον, αλλ' ασιτόν τε καὶ αποτον ευθυς αδειν, λς αν τελευτηση.400. Tέττιξ καὶ 'Aλώπηξ. C. 278. F. 322.)Tέττιξ ἐπί τινος υψηλοs δένδρου ηδεν. 'Aλώπηξ

δὲ βουλομένη αὐτὸν καταφαγεῖν , τοιοsτον ἐπενόησεν. Αντικρυς στῆσα ἐθαύμαζεν αυτοs την ευφωνίαν, καὶ παρεκάλει καταβῆναι λέγουσα, οτι ἐπεθύμει θεάσασθαι, πηλίκον ζῶον τηλικαsτα φθέγγεται. κἀκεῖνος υπονοήσας απάτην προς την ἀλώπεκα ἔφη ' ,, ἀλλα πεπλάνησαι, ω αὐτη, εἰ ἡπέλαβές με καταβησεσθαι' ἐγὼ γὰρ ἀπ' ἐκείνου ἀλώπεκας φυλάττομαι, ἀφ' ου ἐν ἀφοδεύμ-ι ἀλωπεκος πτερὰ τέττιγος ἐθεασάμην. υτι τοὐς φρονίμους των ἀνθρώπων των πέλας αἱ συμφοραὶ σωφρονίζουσι. 401. Tέττιξ καὶ Μύρμηκες.

C. 134 et p. 334 sq. F. 195. I98. B. 137.

Xειμῶνος Αρα, των σίτων βραχέντων, οἱ μύρμηκες ἔψυχον, τέττιξ δὲ λιμώττων ητει αυτοὐς τροφήν. οἱ δὲ μύρμηκες εἶπον αυτφ' ,,διὰ τί το θέρος ου συνῆγες τροφήν υ δὲ εἶπεν ,,ουκ ἐσχόλαζον, ἀλλ' ἡδονμουσικῶς. Οι δε γελάσαντες εἶπον ' ,, ἀλλ' εἰ θέρους ωραις ηὐλεις, χειμῶνος ορχοs. V μsθος δηλοῖ, οτι ου δεῖ τινα ἀμελεῖν ἐν παντὶ πράγματι, ῖνα μη λυπηθῆ καὶ κινδυνεύση.401 h. υλλως. C. 134. Θέρους ἐν ἀκμή καὶ οἱ μὲν τέττιγες μουσικὴν ἀνεβάλλοντο σύντονον, τοῖς μύρμηξι δὲ πονεῖν ἐπίει καὶ συλλέγειν καρποὐς, ἐξ ων ἔμελλον τοs χειμῶνος τρα-

209쪽

φησεσθαι. Xειμῶνος δ' ἐπιγεγονότος, οἱ μυρμηκες μεν οἷς ἐπόνουν ἐτρέφοντο, τοῖς δὲ η τερψις ἐτελευτα προς

ἔνδειαν. Ουτω νεότης, πονεῖν Ουκ ἐθέλουσα, παρὰ το γη ρας κακοπραγεῖ.

Tοῖχος σπαραττόμενος υπὸ πάλου βιαίως, ἐφώνει - τί με σπαράττεις μηδὲν ηδικηκότα; Kαὶ oς μουκἐγὼ ρ φησὶν ,, αἴτιος τουτου, ἀλλ' ὁ οπισθεν σφοδρῶς

με τυπτων. -

Mνηλθέ τις εἰς ορος τοξικης ἔμπειρος κυνηγησαι πάντα δὲ τα ζῶα τουτον θεασάμενα ἔφυγε, λεων δὲ μόνος προεκαλεῖτο αυτὸν εἰς μάχην. V δε βέλος πέμψας καὶ τον λέοντα βαλὼν ἔφη ' ,, δέξαι, καὶ ἴδε τον ἐμὸν ἄγγελον, οἷός ἐστι, καὶ τότε κἀγὼ ἐπέρχομαί σοι. Oδὲ λέων βληθεὶς ἄρμησε φευγειν. υλώπεκος δὲ τούτωθασήεῖν καὶ μη φευγειν λεγουσης, ὁ λέων ἔφη ' ,, ωαυτη, ουδαμῶς με πλανησεις ' ὁπου γὰρ τοιουτον πικρὸν ἄγγελον ἔχει, ἐὰν αυτὸς ἐπέλθy, ουκ αν υποισω. 'O μυθος δηλοῖ, μηδαμῶς πλησιάζειν τους πόήῆθεν χαλεπὰ πράττοντας.

Πάγος ἐν τη ἐκβολὴ της ἀμπέλου την βλάστην

ἔτρωγε. υτω δὲ προσεῖπεν η ἄμπελος ,, τί με βλάπτεις; μη ουκ ἔστι χλόη; ὁμως ὁσον σου ομένου οἶνον χρyζουσιν, ἐγὼ παρέξω. - υς ἀχαρίστους καὶ βουλομένους τους φίλους πλεονεκτεῖν ἐλέγχει ὁ λόγος.

210쪽

404h. υλλως. e. 280. F. 220. Ἀμπελος ἐκόμα βότρυσι, παραπλησιον δὲ ην τοῖς καρποῖς καὶ το βλάστημα. Πάγος δε τις υβρει χρωμε- νος πλείονι, της ἀμπέλου παρετρωγε, καὶ διελυμαίνετο προσιὼν τοῖς βλαστημασιν. N δὲ πρὸς αυτον ἔφη 'νει σε της υβρεως δίκη συ μὲν γὰρ ἔση μικρὸν υστερον ἱερεῖον τοῖς θυμασιν, ἐγὼ δὲ παρ' ἐμαυτῆς ἐπι

σπείσω τον οἶνον.

'A δρα τις, καὶ πείσεται. 405. Ταινα καὶ ωλωπηξ. C. 281. F. 324. Nς υαίνας φασὶ, παρ' ἐνιαυτὸν ἀλλασσομένης -- τῶν της φύσεως, ποτὲ μὲν ἄρσενας, ποτὲ δὲ θηλείας γίνεσθαι. καὶ δη υαινα θεασαμένη ἀλώπεκα ἐμέμφετο αυτην, οτι φίλην θέλουσαν αυτύ γενέσθαι ου προσίε ται. κἀκείνη υποτυχοsσα εἶπεν ' ,,ἀλλ' ἐμὲ μη μέμφου, την δὲ σην φυσιν, δι' ην αγνοῶ, πότερον ώς φίλη ηώς φίλω σοι χρησωμαι. Προς ἄνδρα αμφίβολον. 406. Ἱαιναι. C. 282. F. 325. Nς υαίνας φασὶ παρ' ἐνιαυτὸν ἀλλάττειν την φυ- σιν, καὶ ποτὲ μὲν ἄσῆενας γίνεσθαι, ποτὲ δὲ θηλείας. καὶ δη ποτε ἄρσην υαινα θηλεία παρὰ φυσιν διελέχθη 'ηδὲ υποτυχοsσα ἔφη ' ,,ἀλλ', ω ουτος, μη ταυτα πραττε,ώς ἐγγυς τὰ αυτὰ πεισόμενος.

Προς ἄρχοντας λογοθετουντας τους υπ' αυτους, καὶ πάλιν ἐκ του συμβεβηκότος αυτους υπ' ἐκείνων λ γοθετουμένους. 407. In ἄγριος καὶ 'Aλώπηξ. S. 222. C. 54 et p. 309. F. IM.

ἄγριος έστὼς παρά τι δένδρον τὸυς ὀδόντας ηκόνα. υλώπεκος δὲ αυτὸν ἐρωτώσης την αἰτίαν, δια