Fabulae Aesopicae collectae ex recognitione Caroli Halmii

171쪽

αωτφ η Tύχη ἐβόα ' μανάστα καὶ απελθε ἐντευθεν, μή πως κάτω του φρέατος πέσῖς , καὶ ἐμὲ την Τυχην καταμέμφωνται πάντες - Ο μυθος δηλοῖ, οτι πολλάκις σφαλλόμενοι πράττοντες κακῶςJ περιπίπτομεν κινδυνοις κάὶ μεμφόμεθα

την τυχην. 317. Oh καὶ Κυων. U. 315. ex Xenoph. Cominent. II, 7, 13. F. 366. c. p. 405. B. 130.

Φασὶν, οτε φωνήεντα ἐν τα ζῶα, την οἶν προς τον δεσπότην εἰπεῖν' - θαυμαστὸν ποιεῖς, ος ἡμῖν μὲν ταῖς καὶ ἔριά σοι καὶ ἄρνας καὶ τυρον παρεχουσαις Ουδὲν δίδως, ο,τι αν μὴ ἐκ τῆς γης λάβωμεν, τω δὲ κυνὶ, ὁρουδὲν τοιουτόν σοι παρέχει, μεταδίδως ουπερ αυτος ἔχεις σίτου. ν κυνα ουν ἀκουσαντα εἰπεῖν' - ναὶ

μὰ ἐγὼ γάρ εἰμι ὁ καὶ υμῆς αυτὰς σώζων, ωστε μήτε υπ' ανθρώπων κλέπτεσθαι μήτε υπὸ λυκ- α πάζεσθαι' ἐπεὶ υμεῖς γε, εἰ μὴ ἐγὼ προφυλάττοιμιυμῆς, ουδ' αν νέμεσθαι δυναισθε, φοβουμεναι μὴ ἀπόλησθε. - Ουτω δὴ λέγεται καὶ τα πρόβατα συγχωρῆσαι τον κυνα προτιμῶσθαι. 318. πιναγρος καὶ πινος. C. 379. F. 340.

χναγρος ἔνον ἰδὼν βαρυν γόμον ἐπαγόμενον, καὶJ

τὴν δουλείαν αυτφ ἐπονειδίζων ἔλεγεν ' ,, ευτυχὴς ἔν- τως ἐγὼ, ὁτι ζῶν ἐλευθέρως καὶ διάγων ἀκόπως, αυτοσχέδιον καὶ τὴν νομὴν ἐν τοῖς ἔρεσι κέκτημαι ' συ δὲ δι' ἄλλου τρέφη, καὶ δουλείαις καὶ πληγαῖς καθυποβάλλ5 διηνεκῶς. - Συνέβη δ' ουν αυθωρὸν λέοντά τινα φανῆναι, καὶ τω μὲν ἔνω μὴ προσπελάσαι, ως συνόντος αυτω του ὀνηλάτου, τω δὲ ονάγρω, μεμονωμένω τυγχάνοντι, σφοδρῶς ἐπελθεῖν καὶ αυτs θέσθαι κατά

βρωμα.

172쪽

U μοθω δηλοr, ῶς οἱ ἀνυπότακτοι καὶ σκληροτραχηλοι, τῆ αυτοβουλίs φερόμενοι καὶ βοηθείας τινος μη

οεόμενοι, αμωρον πτῶμα γίνονται.

χνοι ποτὲ ἀχθόμενοι ἐπὶ τp συνεχῶς ἀχθοφορεῖν καὶ ταλαιπωρεῖν , πρέσβεις ἔπεμψαν προς τον ista, λυ- σιν τινα αἰτουμενοι των πόνων. D δ' αυτοῖς ἐπιδεῖξαι βουλόμενος, ἔτι τουτο αδύνατόν ἐστιν, τότε αυ- τοὐς ἀπαλλαγησεσθαι της κακοπαθείας, ὁταν οτρου- τες ποταμὸν ποιησωσι. κἀκεῖνοι αυτὸν ἀληθεύειν ὁπωλαβόντες, απ ἐκείνου καὶ μεχρι νsν, ἔνθα αν ἀλλήλωsουρον ἴδωσιν, ἐνταsθα καὶ αυτοὶ παριστάμενοι Οὐ- ροsσιν. Ο λόγος δηλοῖ, ὁτι τὸ εκάστω πεπρωμενον ἀθερμπευτόν ἐστι,

ονον εις ἀγοράζειν μέλλων, ἐπὶ δοκιμασία καὶ πείρα αυτὸν ἔλαβεν ' καὶ εἰσαγαγὼν αυτὸν ἐπὶ της φάτνης μετὰ των ἰδίων αυτοs ἔνων τοὐτον ἔστησεν. υκαταλιπὼν τοῖς ἄλλους ἐπὶ τφ ἀργοτάτω καὶ. ἀδδηφάγω ἔστη. καὶ λ οὐδὲν ἐποίει.J Aήσας οὐν καὶ ἀπαγαγὼν, τβ ἰδ- δεσπότη τοὐτον παρέδωκε. Tos δὲ ἐρωτῶντος, εἰ ουτω ταχεῖαν αυτοs την δοκιμασίαν ἐποιησατο, ὁποτυχων εἶπεν ' ,, ἀλλ' ἔγωγε οὐδὲ ἐπιδ - μαι πείρας ' οἶδα γὰρ ὁτι τοιοsτος, ὁποῖον ἐξ απάντων τὸν et ηθη ἐπελέξατο --

χτι τοιοsτος εκαστος υπολαμβάνεται εἶναι, ὁποίοις εταίροις συναναστρέφεται.

χνος ἄγριος, ἔν- ημερον ἰδὼν ἔν τινι εὐηλίω

173쪽

τόπω, προσελθὼν ἐμακάριζεν αυτον hia τη ευεξία του σωματος καὶ τῆ τῆς τροφῆς ἀπολαυσει. Yστερον ἰδὼν αυτον ἀχθοφορουντα καὶ τον ονηλάτην οπισθενεπόμενον καὶ ὐοπάλοις αυτὸν παίοντα, ἔφη ' ,, ἀλλ' ἔγωγε ουκέτι σε εὐδα μονίζω ' ὁρῶ γὰρ, ὁτι Ουκ ἄνευ

κακῶν μεγάλων την ευδαιμονίαν Ουτω οὐκ ἔστι ζηλωτὰ τα μετὰ κινδυνων καὶ τ λαιπωριῶν προσγινόμενα κέρδη.322. πινος αλας βαστάζων. S. 176. c. 254.)χνος αλας βαστάζων ποταμὸν διήρχετο ' ὀλισθη- σας δὲ ως κατέπεσεν εἰς τὸ υδωρ, ἐκτακέντος του κουφότερος ἐξανέστη ' εὐφρανθεὶς δὲ ἐπὶ τουτω, ἐπειδηυστερόν ποτε σπόγγους ἐμπεφορτισμένος ποταμὸν διέβαινεν, ωήθη δεῖνJ ὁτι, ἐὰν πάλιν πέσρ, ἐλαφρότερος διεγερθησεται' καὶ δὴ εκὼν ἁλίσθησε. Συνεβη δ' αυτῶ, τῶν σπόγγων ἀνασπασάντων τὸ υδωρ, μὴ δυναμένω ἐξανίστασθαι, ἐνταsθα αποπνιγῆναι. Ουτω καὶ τῶν ἀνθρώπων ἔνιοι τὰς ἰδίας ἐπινοίας λανθάνουσι συμφορῶν αἰτίας ἔχοντες.

- 322 h. υλλως. Μικρέμπορος και 'Oνάριον. F. 122. C. p. 388. B. III.

Μικρέμπορός τις ὀνάριον κατέχων, αυτὸς ἀνεῖτοάλάτιον εἰς πλῆθος. Καὶ δὴ φορτώσας σφοδρῶς αυτ τὸν ἔνον, υποζυγι- ῆλαυνε λεωφόρω ' δς ὀλισθήσας εἰς υδωρ ἐπεπτώκει ' καὶ δὴ λυθέντων τῶν αλῶν παραυτίκα, εὐθυς ἡγερθη ἀκόπως βηματίζων. V δ' ὐκ

στρεψας καὶ πάλιν λαβὼν ἄλας, κατεπεπτώκει εἰς ποτάμια ἐεῖθρα ' καὶ ἐκλυθεντων πάλιν τῶν ἀλατίων, ἐξανεστησεν εαυτὸν παραυτίκα. 'Ο-λυπηθεὶς, ὁ κύριος του ἔνου, ἐπενόησεν αυτοs τὰς ἐπινοίας. πιστις

ἐπελθὼν ΙεkJ ἔνα τῶν μυρεψούντων, ἐξωνήσατο σπόρο

174쪽

γους πολλους εἰς κόρον, ουσπερ ἐπιθεὶς πεφόρτωκε τονονον. υ δὲ ἀπιὼν κατέπεσεν εἰς υδωρ, καὶ παραυτίκα κλυσθέντων των σπόγγων, ηγετο ὁ ονος διπλουν βάρος βαστάζων. Ο μυθος δηλοῖ, οτι πολλάκις, ἐν ω τις ευτυχησεν,

ἐν αυτω καὶ πίπτει. 323. πινος, 'Aλεκτρυων καὶ Λέων. S. M. C. 66 et p. 315. F. 70. Ἐν τινι ἐπαυλει ονος καὶ ἀλεκτρυὼν ησαν ' λεων λιμώττων ως ἐθεάσατο του ονον, οἷός τε ην εἰσελθὼν τοὐτον κατα ινησασθαι. Περὶ δε τον ψόφον ἀλεκτρυόνος φθεγξαμενου καταπτηξας Θασὶ γὰρ, τους λέοντας πτυρεσθαι προς τὰς των ἀλεκτρυόνων φωνὰς εἰς φυγην ἐτράπη. καὶ ὁ ἔνος ἀναπτερωθεὶς κατ αυ- τοs, εἴγε ἀλεκτρυόνα ἐφοβηθη, ἐξηλθεν ως ἀποδι -

ξων αυτόν' ὁ μακρὰν ἐγένετο, κατέφαγεν αυτόν. Οἴτω καὶ των ἀνθρώπων ἔνιοι ταπεινουμένους τους εαυτῶν ἐχθροῖς ὁρῶντες, καὶ διὰ τοsτο καταθρασυνόμενοι, λανθάνουσιν ἡπ' αυτῶν ἀναλισκόμενοι. 323b. υλλως. πινος καὶ Aέων. C. 66. χνω ποτε ἀλεκτρυὼν συνεβόσκετο. Λέοντος δ'

ἐπελθόντος τῶ ἄνω, ὁ ἀλεκτρυὼν ἐφώνησε ' καὶ ὁ μὲν λέων Ῥασὶ γὰρ τοsτον την τοs ἀλεκτρυόνος φωνην φοβεῖσθαι) ἔφυγεν. V δ' ὁνος, νομίσας δι αυτὸν πεφευγέναι, ἐπέδραμεν εὐθύς τῶ λέοντι. N ς δὲ πόήήωτosτον ἐδίωξεν, ἔνθα μηκέτι η τοs ἀλεκτρυόνος ἐφικνεῖτο φωνη, στραφεὶς ὁ λέων τοsτον κατεθυινήσατο.

V δὲ θυησκων ἐβόα ,, ἄθλιος ἐγὼ καὶ ἀνόητος ' πολεμιστῶν γὰρ μη ἀν γονέων, τίνος χάριν εἰς πόλεμον

ἐξωρμήθην;

175쪽

U μυθος δηλοῖ, οτι πολλοὶ των ἀνθρώπων ταπειρονουμένοις ἐπίτηδες τοῖς ἐχθροῖς ἐπιτίθενται , καὶ Ου- τως υπ' ἐκείνων ἀπόλλυντqι. 324. πινος βαστάζων αγαλμα. S.I78. F. 135. c. p. 389. 'υνω τις ἐπιθεὶς αγαλμα ηγεν εἰς αστυ. Tων δὲ

συναντώντων προσκυνουντων το αγαλμα, ὁ ονος υπο- 'λαβὼν, οτι αυτὸν προσκυνουσιν, ἀναπτερωθεὶς ωγκατο

τε καὶ ουκέτι περαιτέρω προῖέναι ἐβούλετο. καὶ ὁ ονηλάτης αἰσθόμενος το γεγονὸς, τω ἐοπάλω αυτὸν παίων ἔφη ' ,, ω κακV κεφαλη, ἔτι καὶ τοsτο λοιπὸν ην, ονον ὐπ' ἀνθρώπων προσκυνεῖσθαι MU λόγος δηλοῖ, ὁτι οἱ τοῖς αλλοτρίοις ἀγαθοῖς μα- λαζονευόμενοι παρὰ τοῖς εἰδόσιν αυτοὐς γέλωτα ὀφλι

σκάνουσι.

324h. υλλως. C. 257. . 'υνφ τις ἐπιθεὶς ξόαν- ηγε' πολλοὶ δὲ προσεκυ- νουν των συναντώντων. D δὲ ὁνος τυφωθεὶς, νομιζωναυτὸν προσκυνεῖν τοὐς ἀγροι ιους, σκιρτῶν ημελλε τὸν

θεὸν ἐωαι. 'Aλλὰ τοsτον ξύλφ παίων ὁ δεσπότης εἱ-πεν ' ,, ἴνος εἶ θεὸν φέρων, ἀλλ' ου θεοῖς υπάρχεις ὁμότιμος.- κτηνώδεις ἄνδρας, τετυφωμένους ἐπ' ἀλλοτρίοις, . ὁ λόγος ἐλέγχει. 325. πινος καὶ 'Aλώπηξ. C. 256. χνος ἀκανθωδεις παλιούρους ησθιε. sτον ἰδοsσαη ἀλωπηξ εἶπε ' se πως οὐτω τη απαλῆ γλωσσy τὸ σκληρὸν καὶ ἀκανθῶδες προσφάγιον ἐσθίεις - χτι Ου δεῖ φλυάρων ἀνδρῶν κατηγορίας ἀκούειν' εἰς κίνδυνον γὰρ ἄγουσι τὸν ἀκούοντα.

176쪽

326. 'ονος κω 'Aλωπηξ MYμ Aέων. S. 187. C. II6 et p. 323. F. 144. χνος καq ἀλωπηξ κοινωνίαν συνθέμενοι προς ἀλληλους ἐξηλθον εἰς αγραν ' λεοντος δ' αυτοῖς περιτυχόν--τος, η ἀλώπηξ ὁρῶσα τον ἐπηρτημένον κίνδυνον, προ ελθουσα τp λέοντι υπεσχετο παραδώσειν αὐτF τον ονον, ἐαν αυτὴ το ἀκίνδυνον ἐπαγγέλληται. υ δὲ ἀπολυ-

σειν αυτην φήσαντος, παραγαγουσα τον ονον εἴς τινα πάγην ἐμπεσεῖν παρεσκευασε. καὶ ὁ λέων ορῶν ἐκεῖνον φευγειν μη δυνάμενον, πρῶτον την ἀλώπεκα συνέσχεν, εἶθ' ουτως ἐπὶ τον ονον ετράπη. Ουτως οι τοῖς κοινωνοῖς ἐπιβουλευοντες λανθάνουσι πολλάκις καὶ εαυτους προσαπολλυντες. 327. πινος καὶ Βάτραχοι. S. 185. e. 114. F. 142.

χνος ξυλα βαστάζων διέβαινέ τινα λίμνην ολισθήσας δε ως κατέπεσεν, ἐξαναστῆναι μη δυνάμενος ἁδυρετό τε καὶ ἔστενεν. οἱ δὲ ἐν τη λίμνη βάτραχοι,

ἀκουσαντες αυτου τῶν στεναγμῶν, ἔφασαν Dω ουτος,

καὶ τί ἀν ἐποίησας, εἰ τοσουτον ἐνταυθα χρόνον διέτριβες, ἴσον ημεῖς, οτε προς ολίγον πεσὼν ουτως ὀδυρn; - υτω τῶ λόγω χρησαιτο ἄν τις προς ἄνδρα ράθυ- μον ἐπ' ἐλαχίστοις πόνοις δυσφορουντα, αυτὸς τους πλείονας ἐαδίως υφιστάμενος. 328. πινος και Ἱππος. C. 58 et p. 311. F. 15I. χνος Ἀπον ἐμακάριζεν, ως ἀφθόνως τρεφόμενον και ἐπιμελῶς, αυτὸς μηδ' ἀχυρων ἄλις ἔχων, κάὶ ταυταπλεῖστα ταλαιπωρῶν. Ἐπεὶ καιρὸς ἐπέστη πολεμου, καὶ ὁ στρατιώτης ἔνοπλος ἀνέβη τον Ἀπον, πανταχόσε τοὐτον ἐλαυνων, καὶ δη καὶ μέσον τῶν πολεμίων εἰση-

177쪽

λασε, καὶ ὁ Ἀπος πληγεὶς ἔκειτο ' ταυτα πάντα έωρακὼς ὁ ονος, τον Ἀπον μεταβαλλόμενος εταλάνιζεν. Ο μυθος δηλοῖ, ὁτι οὐ δει τους ἄρχοντας καὶ πλουσίους ζηλουν, αλλὰ τον κατ ἐκείνων φθόνον καὶ τον κίνδυνον ἀναλογιζομενους, την πενίαν ἀγαπαν. 329. πινος καὶ Κντωρός. S. 175. e. 45 et p. 304. F. 132.) χνος κηπωρῶ δουλευων, ἐπειδη ολίγα μὲν ησθιε, πολλὰ δὲ ἐκακοπάθει, ηυξατο τῶ Αιὶ, ὁπως του κηπ- ρου αυτὸν ἀπαλλάξας, ἐτερω δεσπότη ἐγχειρίση. δε Ἐρμην πέμψας ἐκελευε κεραμεῖ αυτὸν πωλησαι. Πάλιν δὲ αυτου δυσφορουντος, ἐπειδη καὶ πολλῶ πλεῖον ἀχθω φορεῖν ηναγκάζετο, καὶ τὸν Αία ἐπικαλουμένου, τὸ τελευταῖον ὁ Ζευς παρεσκευασεν αυτὸν βυρσοδέψη πωληθῆναι. καὶ ὁ ὁνος ἰδὼν τὰ υπὸ του δεσπότου πραττόμενα, ἔφη ' ,, αλλ' ἔμοιγε αἱρετώτερον ην παρὰ τοῖς προτέροις δεσπόταις ἀχθοφορουντι λιμώττειν, η ἐνταυθα παραγενέσθαι, ὁπου ουδε, ἀν ἀποθάνω, ταφῆς τεύξομαι - Ο λόγος δηλοῖ, ὁτι τότε μάλιστα τους πρωτους δεσπότας ποθουσιν οἱ οἰκέται, ἄταν ετέρων πεῖραν λάβωσι.

330. 'ονος, Κόραξ καὶ -κος. S. 186. C. 115 et p. 322. F. 143. χνος ἡλκωμένος τὸν νῶτον ἔν τινι λειμῶνι ἐν μετο ' κόρακος δὲ ἐπικαθίσαντος αυτω καὶ τό ελκος κρουοντος, ὁ ἔνος αλγῶν ἀγκῆτο καὶ ἐσκίρτα. υ δεονηλάτου πόσῆωθεν στάντος καὶ γελῶντος, λυκος παριὼν ἐθεάσατο, καὶ πρὸς αυτὸν ἔφη ' ,, ἄθλιοι ημεῖς, οῖ, καν αυτὸ μόνον ὀφθῶμεν, διωκόμεθα ' τουτω δὲ καὶ προσγελῶσιν

λόγος δηλοῖ, ὁτι οἱ κακοsργοι των ἀνθρώπων καὶ ἐξ απροόπτου ἀπόπτου γ δῆλοί εἰσιν.

178쪽

S. 92. c. 212 et p. 37I. F. 293 et 367. B. 131.)γχων τις κυνα μελιταῖον καὶ ονον διετελει ἀεὶ τῶ κυνὶ προσπαίζων ' και δη, εἴ ποτε δειπνοίη, ἐκόμιζε τι αὐτῶ, καὶ προσιόντι καὶ σαίνοντι παρέβαλλεν.U-ονος φθονήσας προσεδραμε τῶ δεσπότη) καὶ σκιρτῶν ἐλάκτισεν αυτόν ' καὶ ὁ δεσπότης ἀγανακτησας ἐκέλευσε παίοντας αυτὸν ἀγαγεῖν καὶ τη φάτνη προ δησαι. V λόγος δηλοῖ, ὁτι ου πάντες προς ταύτα πεφύ-

ονος καὶ κύων ἐν ταὐτῶ ωδοιπόρουν. Eυρόντες δὲ ἐπὶ γης εσφραγισμενον γραμμάτιον, ὁ ἔνος λαβὼν καὶ ἀναβήηξας την σφραγῖδα καὶ ἀναπτύξας, διεξηει εἰς ἐπηκοον τοs κυνός. Περὶ βοσκημάτων δὲ ἐτύγχανε τὰ γράμματα, χόρτου τε, φημὶ, καὶ κριθης και ἀχυρου. 'Aηδῶς ουν ὁ κύων, τοs ἴνου ταῶτα διεξιόντος, διέκειτο ' ἔνθεν δη καὶ ἔφησε τῶ ὁνs ' ,,ὐπόβαθι, φίλτατε, μικρὸν, μη τι καὶ περὶ κρεῶν καὶ ὀστέων εἴρης δι λαμβάνου. U δὲ ὁνος ἄπαν τὸ γραμμάτιον διεξελθὼν, και μηδὲν εὐρηκὼς ἄν ὁ κύων ἐζητει, ἀντέφησεν αὐθις .ὁ κύων ' ,, βάλε κατὰ γης, ως αδόκιμον πάντη, φίλε,

τυγχάνον. -

χνος, δορὰν λέοντος ἐπενδυθεὶς, λέων ἐνομίζετοπῶσι ' καὶ φυγη μὲν ην ἀνθρώπων, φυγη δὲ ποιμνίων.Mς δὲ ἀνεμου πνεύσαντος η δορὰ περιηρέθη και γυμνὸς ὁ ἔνος ην, . τότε πάντες ἐπιδραμόντες ξύλοις καὶ ἐοπά

λοις αυτὸν ἔπαιον.

179쪽

σίων, μη ποτε καταγελασθης καὶ κινδυνευσης ' το γαρ

ξένον ανοίκειον. 333h. υλλως. C. p. 170. EX Lue. Piscat. e. 32.

' ονος ἐν Κυμη, λεοντην περιβαλόμενος, ηξίου λέων αυτος εἶναι, πρὸς ἀγνοουντας τους Κυμαίους ογκώμενος μάλα τραχυ καὶ καταπληκτικόν αχρι δη τις αυτὸν ξενος, καὶ λέοντα ἰδὼν πολλάκις καὶ ονον, ηλεγξε παίων τοῖς ξύλοις.

334. 'Oνος καὶ Aυκος. c. 259 et p. 390. F. 134. B. 122. χνος πατησας σκόλοπα χωλὸς εἱστηκει. Λυκον δε

ἰδὼν ἔφη αυτῶ ' si s λύκε, ἰδου ἐκ του πόνου ἀποθωνσκω καὶ δεῖ με μὰλλον) σοs γενέσθαι δεῖπνον, η γυπῶν η κοράκων. λάριν δὲ μίαν αἰτῶ σε, ἐξελεῖν πρῶτον του σκόλοπα ἐκ τοs ποδός μου, ὁπως μη μετὰ πόνον τεθνηξομαι. 'Ο δε λύκος ἄκροις ὀδομι δακὼν τω σκόλοπα ἐξεῖλεν. Ο μος δὲ λυθεὶς τοs πόνου, ἐπὶ τον λύκον χάσκοντα λακτίσας, φεύγει, ἐγας καὶ μέτωπον καὶ ὀδόντας συνθλάσας. υ δὲ λύκος ἔφη ' ,,οῖμοι, ὁ καια πάσχω, ὁτι μάγειρος εἶναι μαθὼν, τὸ πρῶτον νυν ἱππίατρος ηθέλησα γενέσθαι.*

χτι τινὲς, διπλοῖς κινδύνοις περιπεσόντες, τοῖς ἐχθροῖς ἀφελεῖν πειρωμένοις δολίως ανταμοιβην κακη παρέσχον. 334h. υλλως. S. 183 et 227. F. 140. c. p. 39l. χνος, ἔν τινι λειμῶνι νεμόμενος, ῶς ἐθεάσατο λυ-- κον ἐπ αυτὸν ὁρμώμενον, χωλαίνειν προσεποιεῖτο. s δε προσελθόντος αὐτῶ, καὶ τηρο αἰτίαν πυνθαν

μένου, δι ην χωλαίνει, ἐλεγεν, ώς φραγμὸν διαβαίνων σκόλοπα ἐπάτησε, καὶ παρήνει αὐτῶ πρῶτον ἐξελεῖν τὸν σκόλοπα, εἶθ' οὐτως αυτὸν καταθοινησασθαι, Da

180쪽

μη ἐσθίων περιπαρη. Toυ-πεισθέντος καὶ τον πόδα αυτου ἐπάραντος, ολον τε τον νουν προς τll οπλη ἔχοντος, ὁ ονος λὰξ εἰς το στόμα τους ὀδόντας αυτου ἐξετίναξε. Kαὶ ος διατεθεὶς κακῶς ἔφη ' ,,ἀλλ' ἔγωγε δίκαια πέπονθα ' τι γαρ, του πατρός με μαγειρικην τέχνην διδάξαντος, αυτος ἰατρικης ἐπελαβόμην Ουτω καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ μηδὲν προσήκουσιν

αἰτῶν δὲ μισθὸν πληττεται λὰξ την γένυν. Λυκος δέ φησι ' ,, πῶς μάγειρος ὼν πάλαι , ἰατρικης μετῆλθον ἔργ' ἀναξίως;

Προς τους την ἰδίαν τέχνην καταλιμπάνοντας καὶετέραν. μετερχομένους ἐπὶ βλάβη. 335. χνος καὶ 'Oνηλάτης. S. 182. F. 139. C. 401. χνος υπο ὀνηλάτου αγόμενος, ῶς μικρὸν της οδοs προηλθεν, ἀφεὶς την λείαν εἰς κρημνὸν ἐφέρετο ' μέλλοντος δ' αυτου κατακρημνίζεσθαι, ὁ ονηλάτης ἐπιλαβόμενος τῆς Ουρῆς ἐπειρῆτο περιάγειν αυτόν ' του δὲ ευτόνως ἀντιπίπτοντος, ἀφεὶς αυτον ἔφη ' ,, νίκα ' κακὴν γὰρ νίκην νικας. - ος ανδρα φιλόνεικον ὁ λόγος εἴκαιρος. 336. 'πινος λεοντῆν φέρων. S. 184. c. II3 et p. 321. F. 141. χνος, ἐνδυσάμενος λέοντος δέρμα, περιρει ἐκφοροβῶν τὰ ἄλογα ζῶα. Kαι δη θεασάμενος ἀλώπεκα ἐπει- ρῆτο καὶ ταυτην δεδίττεσθαι. N δὲ, ἐτυγχανε γὰρ αυ- του φθεγξαμένου προακηκουῖα, ἔφη προς αυτόν' ,,αλλ

ευ ἴσθι, ώς και ἐγὼ αν σε ἐφοβήθην, εἰ μὴ ὀγκωμένον

ήκουσα.