장음표시 사용
191쪽
καὶ το πένθος. ραν μὲν αυτο ατιμ τὶς, ω γυναι, Ουπροσελευσεταί σοι ' ἐαν δὲ τιμῆται υπὸ σου ἐπιμελῶς ταῖς δοθείσαις αυτῶ τιμαῖς, λύπαις καὶ θρηνοις, ἀγαπησεισε, καὶ αεί τί σοι παρέξεται τοιοsτον, ἐφ' ω τιμηθη σεται παρα σου συνεχῶς.
Πέρδικά τις θηρευσας ημελλε σφάξαι ' η δὲ ἱκέτευε λέγουσα ' - σόν με C ἀντ ἐμοs πολλας πέρδικας ἐγω
σοι κυνηγησω. U-εἶπεν ' ἡ δι' αυτο τοsτο μῶλλον σε θυσω, οτι τους συνηθεις καὶ φίλους σοι ἐνεδρευσαι θέλεις. Ο μύδος δηλοῖ, οτι ὁ κατὰ των εαυτos φίλων δ λίας μηχανὰς συντιθεὶς αυτος ἐν ταῖς ἐνέδραις των κινδυνων ἐμπεσεῖται.
Περιστερὰ δίψει συνεχομένη, ως ἐθεάσατο ἔν τινι πίνακι κρατηρα υδατος γεγραμμένον, υπέλαβεν αληθινον εἶναι' διόπερ πολλω τω ἐοίζω ἐνεχθεῖσα ἔλαθεν λυτην τω πίνακι ἐμπεσοsσα καὶ ἐντινάξασα. Σwνέβη ουν αυτύ, των πτερῶν περικλασθέντων, ἐπὶ την γην
καταπεσοsσαν υπό τινος των παρατυχόντων κατα
ληφθῆναι. Oυτως ἔνιοι των ἀνθρωπων, διὰ σφοδρὰς ἐπιθυμίας ἀπερισκεπτως τοῖς πράγμασιν ἐπιχειροsντες, εα- τοὐς εἰς ολεθρον βάλλουσι.
Περιστερὰ ἔν τινι περιστερεῶνι τρεφομένη ἐπὶ πολυτεκνία ἐφρυάττετο. Κορώνη δὲ αυτης ἀκουσασα ἔφη ' ,, ἀλλ', ω αυτη, πέπαυσο ἐπὶ τουτω ἀλαζονευ
192쪽
μένη οσον γαρ αν πλείονα , τοσοὐ ν περιττωτέρας λύπας συνάγεις. Ουτω καὶ των οἰκετῶν δυστυχέστατοί εἰσιν, οσοι ἐν τη δουλεία τέκνα ποιουσι πολλά.
υνθρώπων εκαστος δυο πηρας φερει, την μὲν ω- προσθεν, την δὲ ὁπισθεν, γεμει κακῶν εκατέρα αλλ' η μὲν ἔμπροσθεν ἀλλοτρίων, η δὲ οπισθεν τωναυτου του φέροντος. Καὶ διὰ τουτο οἱ ἄνθρωποι ταμὲν αυτῶν κακὰ ουχ ὁρῶσι, τὰ-ἀλλότρια πάνυ ἀκριβῶς θεῶνται.
Λέγεται βασιλευς τις Αἰγυπτιος πιθηκους ποτὲ πυβριχίζειν διδάξαι ' καὶ τὰ θηρία μιμηλότατα δέ ἐστι των ἀνθρωπίνων) ἐκμαθεῖν τάχιστα καὶ ορχεῖσθαι, ἁλουργίδας ἀμπεχόμενα καὶ προσωπεῖα περικείμενα καὶ μέχρι γε πολλου ευδοκιμεῖν την θέαν, ἄχρι δη τις θεατης ἀστεῖος, κάρυα ὐπο κόλπον ἔχων, ἀφηκεν ἐς το μέσον. οἱ δὲ πίθηκοι ἰδόντες καὶ ἐκλαθόμενοι της ὀρχήσεως, του θ' οπερ ησαν, πίθηκοι ἐγένοντο ἀντὶ πυήριχιστῶν, καὶ ξυνέτριβον τὰ προσωπεῖα, καὶ την ἐσθῆτα κατεύρήγνυον, καὶ ἐμάχοντο περὶ τῆς οπώρας προς ἀλλήλους το δὲ σύνταγμα της πυσῆίχης διελέλυτο καὶ κατεγελῆτο
Οἱ πίθηκοι συνελθόντες ἐβουλευοντο περὶ του χρῆναι πόλιν οἰκίζειν και ἐπειδὴ ἔδοξεν αυτοῖς, ἐμελλον ἄπτεσθαι του ἔργου. Γέρων οὐν τις πίθηκος ἐπέ-
193쪽
σνν αυτους εἰπών, οτι ἐῶον αλώσονται περιβόλων ἐν- τος ἀποληφθεντες. 362. Πίθηκος καὶ Ἐλιεῖς. S. 199. C. 309 et p. 40 . F. 162. Πίθηκος ἐπί τινος υα ηλου δένδρου καθημενος, ως ἐθεάσατο αλιεῖς τινι ποταμῶ σαγηνην βάλλοντας, παρετηρει τὰ υπ αυτῶν πραττόμενα. ουὸς δὲ ἐκεῖνοι
την σαγηνην ἀνασπάσαντες μικρον ἄποθεν ηρίστων, ὁ πίθηκος καταβὰς ἀπο του δενδρου ἐπειρῶτο καὶ αυτος τὰ αυτὰ πράττειν ' φασὶ γὰρ μιμητικον ζῶον εἶναι τουτο. Ἐφαψάμενος δὲ των δικτύων ως συνεληφθη, ἔφη προς εαυτόν' ,, ἀλλ' ἔγωγε δίκαια πεπονθα ' τί γὰρ, ἀλιευειν μη μαθὼν, τουτω ἐπεχείρουν
Ο λόγος δηλοῖ, ὁτι η των μηδὲν προσηκόντων ἐπιχείρησις ου μόνον ἀσύμφορος, αλλὰ καὶ ἐπιβλαβης ἐστι.
363. Πίθηκος καὶ Αελφίς. C. M. F. 242. S. 74. ' Moυς ἔντος τοῖς πλέουσι μελιταῖα κυνίδια καὶ πι- κους ἐπάγεσθαι πρὸς παραμυθίαν του πλου, πλέων τις εἶχε συν εαυτω καὶ πίθηκον. Γενομένων δ' αυτῶν κατὰ το Σούνιον, τὸ της Ἀττικης ἀκρωτηριον, χειμῶνα
σφοδρὸν συνεβη γενέσθαι. Tης δὲ νεὼς περιτραπείσης καὶ πάντων διακολυμβώντων, ἐνηχετο καὶ ὁ πίθηκος. Θελφὶς δέ τις αυτὸν θεασάμειος και ἄνθρωπον εἶναι υπολαβὼν, υπελθὼν ἀνεῖχε διακομίζων ἐπὶ τη- χέρσον. Ως δὲ κατὰ τον Πειραιὰ ἐγένετο, τὸ τῶν 'Aθημαίων
ἐπίνειον ἐπυνθάνετο του πιθηκου, εἰ τὸ γένος ἐστὶν 'Aθηναῖος. υ δὲ εἰπόντος, καὶ λαμπρῶν ἐνταυθα τε - τυχηκέναι γονέων, ἐπανηρετο, εἰ καὶ τὸν Πειραιῶ ἐπίσταται. Υπολαβὼν-ὁ πίθηκος περὶ ἀνθρώπου αυτὸν
λέγειν, ἔφη, και μάλα φίλον εἶναι αυτφ καὶ συνήθη. Καὶ ὁ δελφὶς ἐπὶ τοσουτω ψευδει ἀγανακτησας, βαπτί
194쪽
Ο μυθος προς ανδρας, 6ῖ την ἀληθειαν ουκ εω τες ἀπαταν νομίζουσιν. 364. Πιθηκος καὶ Ζευς. B. 56.) τεκνίης ἔπαθλα πῶσι τοῖς ζώοις ὁ Ζευς ἔθηκε, πάντα δ' ἔβλεπεν κρίνων. .
ηλθεν δὲ καὶ πίθηκος, ῶς καλη μήτηρ
πίθωνα γυμνον Πιμὸν ηρμενη κόλποις. γελως δ' ἐπ' αυτῶ τοῖς θεοῖς ἐκινήθη η εἶπεν ουτω' - Ζευς μὲν οἶδε την νίκην ἐμοὶ πάντων ουτός ἐστι καλλίων. Ο λόγος δοκεῖ μοι πῶσι τουτο σημαίνειν ' τά γ' αυτὸς αυτου πας τις ευπρεπη κρίνει.J365. Πιθηκος καὶ Κάμηλος. c. 387. F. 71.)- συνόδω των αλόγων ζώων πίθηκος ἀναστὰς ἀρχεῖτο. Σφόδρα δὲ αυτοs ευδοκιμοsντος, καὶ υπὸ πάντων ἐπισημαινομένου, κάμηλος φθονήσασα ηβουλήθη των αυτῶν ἐφικέσθαι. Aιόπερ ἐξαναστῶσα ἐπει- ρῆτο καὶ αυτη ὀρχεῖσθαι ' πολλὰ δὲ αυτης ἄτοπα ποι σύσης, τὰ ζῶα ἀγανακτησαντα , ροπάλοις αυτην παίοντα ἐξηλασαν. ος τους διὰ φθόνον κρείττοσιν ἀμιλλωμένους καὶ σφαλλομένους ὁ λόγος ευκαιρος. 366. Πι κου παῖδες. F. 182. C. 267 et p. 396. S. 215.)Gὐς πιθηκους φασὶ Πδύο τίκτειν, καὶ τὸ μὲν των γεννημάτων στέργειν καὶ μετ' ἐπιμελείας τρέφειν, τό δὲ ετερον μισεῖν και ἀμελεῖν. Συμβαίνει δὲ κατά τινα θείαν τυχην, τὸ μὲν ἐπιμελουμενον ηδέως καὶ
ἀγκαλιζόμενον παρὰ της μητρὸς ἀποπνίγεσθαι, τὸ δὲ
195쪽
Ο λόγος δηλος, οτι πάσης προνοίας η τυχη δυνατωτέρα καθέστηκε. 366h. - C. 267. B. 35.
. Aυο γεννα τέκνα μιμω καὶ τὸ μὲν is ἀγαπα, τολερον μισεῖ. καὶ ο μὲν στέργει, ἀεὶ ἐν τοῖς κόλποιe
περιφέρουσα καὶ τιθεῖσα ἔνθεν κἀκεῖθεν καὶ τουτο καταφιλουσα ἀποπνίγει' ο δὲ μισεῖ καὶ διώκει, τosτο ἐν ταῖς ἐρημίαις ἀπελθὸν καθ' αυτό. πιτι τισὶν ἐχθραίνειν μῆλλόν ἐστι καλὸν η φιλεῖν. 367. Πλέοντες. c. 268. F. 315.) βάντες τινὲς εἰς σκάφος ἔπλεον. Γενομένων δεαυτῶν πελαγίων, συνέβη χειμῶνα ἐξαίσιον γενέσθαι. καὶ την ναυν μικροs καταδυεσθαι. Tῶν δὲ πλεόντων ἔτερος περιήλξάμενος τοὐς πατρώους θεους ἐπεκαλεῖτο μετὰ οἰμωγῆς καὶ στεναγμῶν, χαριστηρια ἀποδῶσειν ἐπαγγελλόμενος, ἐὰν περισωθῶσι. Παυσαμένου δὲ τοs χειμῶνος καὶ πάλιν γαληνης γενομένης, εἰς ευωροχίαν τραπέντες ἀρχοειτό τε καὶ ἐσκίρτων, ατε δη ἐξ ἀπροσδοκήτου διαπεφευγότες κινδύνου. Καὶ στεδίοe
λοι, οὐτως ημῆς γεγηθέναι δεῖ, ως πάλιν, ἐὰν τυχο, χειμῶνος ἐσομένου. - σφόδρα κατεπαίρεσθαι ταῖς εὐτυχίαις ὁ μsθοοῦ διδάσκει, της τύχης τὸ ευμετάβλητον ἐννοουμένους. 368. Πλούσιος και Βυρσοδέψης. S. 200. O. 269. F. 3l6.)Πλούσιος βυρσοδέψη παρακείμενος, μη δυνάμεν0ς την δυσωδίαν φέρειν, ἐπέκειτο αὐτῶ, ῖνα μεταβy. 0 δὲ ἀνεβάλλετο, λέγων μετ' ολίγον χρόνον μεταβησε σθαι. Τούτου δὲ συνεχῶς γενομένου, συνέβη τον
196쪽
πλουσιον ἐν συνηθεία τῆς οσμῆς τούτου γενόμενον, μηκέτι αυτ0 διενοχλεω.U λόγος δηλοῖ, οτι ἡ συνήθεια καὶ τα δυσχερῆ τῶν
πραγμάτων καταπραύνει. 369. Πλούσιος και Θρηνωδοί. S. 201. c. Ita et p. 325. F. 163.
Πλούσιος δύο θυγατέρας tων, τῆς μιας ἀποθανούσης, θρηνούσας ἐμισθώσατο. Τῆς δε ετέρας παιδὸς λαλούσης ' - ώς αθλιαι, εἴγε αὐταὶ, ων ἐστι το πάθος, θρηνεῖν οὐκ ἴσμεν, αιδε μηδεν προσήκουσαι οἴτω σφοδρῶς κόπτονται καὶ κλαίουσιν ' ἡ μήτηρ εφη ' θαύμαζε, τέκνον, εἰ αὐται Ουτως θρηνοὐσιν' ἐπὶ γαρ
Ουτως ἔνιοι των ἀνθρωπων διὰ φιλαργυρίαν οὐκ ὀκνοῶσιν ἀλλοτρίας συμφορὰς ἐργολαβεῖν. 370. Ποιμὴν καὶ Θάλασσα. C. 49.)Ποιμὴν, ἐν παραθαλασσίω τοπω ποίμνιον νέμων, ἐωρακὼς γαληνιῶσαν την θάλατταν, ἐπεθύμησε πλευ- σαι πρὁς ἐμπορίαν. 'Aπεμπολήσας οὐν τὰ πρόβατα καὶ φοινίκων βαλάνους πριάμενος, ανήχθη. Xειμωνος δὲ σφοδροs γενομένου, καὶ τῆς νεὼς κινδυνευούσης βα- πτίζεσθαι, πάντα τον φόρτον ἐκβαλὼν εἰς την θάλατταν, μόλις κενῆ τῆ νηὶ διεσωθη. Μετὰ δ' ημέρας οὐκ ὀλίγας παριόντος τινος, καὶ τῆς θαλάττης ἔτυχε γὰρ αυτη γαληνιῶσα) την ηρεμίαν θαυμάζοντος, υπολαβὼν 0υτος εἶπε ' ,, φοινίκων αυθις, ώς ἔοικεν, ἐπιθυμεῖ, καὶ διὰ τοsτο φαίνεται ἡσυχά ζουσα. - Ο μsθος δηλοι, ὁτι τὰ παθήματα τοῖς ἀνθρώποις
μαθήματα γίνεται. 370 h. υλλως. F. 164. C. p. 306. S. 203. - Ποιμὴν ἔν τινι τόπω παραθαλασσίω ποίμνια ν
197쪽
μων, ως ἐθεάσατο την θάλασσαν γαληνόν τε καὶ πραεῖαν, ἐπεθυμησε πλεsσαι' διόπερ πωλήσας αυτου τα προβατα καὶ φοίνικας ἀγοράσας, ναυν ἐμφορτωσάμενος ἀνήχθη. Xειμῶνος δὲ σφοδρου γενομένου καὶ της νεως περιτραπείσης, πάντα ἀπολέσας αυτὸς μόλις ἐπὶ τῆ γης διεσώθη. Μετ οὐ πολλας ουν ημέρας της θαλάσσης γαληνιώσης, ώς ἐθεάσατό τινα παριόντα καὶ ἐπαινουντα της θαλάσσης την ηρεμίαν, ἔφη ,,ῶ ουτος,
αυτη γάρ σοι φοινίκων ἐπιθυμεῖ. Ουτω πολλάκις τα παθηματα τοῖς φρονίμοις γίνειται μαθήματα. 371. Ποιμην καὶ Κυων. C. 27I. F. 317. B. II3. Μάνδρας εἴσω πρόβατα ποιμην εἰσάγων, λύκονημελλε συγκλεῖσαι, εἰ μη κυων ἰδὼν τοὐτον εἶπε προς τον ποιμένα ' ,, πῶς, τα πρόβατα σῶσαι θέλων, τόνδετον λυκον συνεισάγεις τη ποίμνῖ;
'Οτι μεγίστην βλάβην καὶ θάνατον οἶδε προσφέρειν
372. Ποιμην καὶ Κύων. C. 272. F. 318. S. 202. Ποιμην, ἔχων κυνα παμμεγέθη, τουτω εἰώθει ταἔμβρυα καὶ τα ἀποθνήσκοντα τῶν προβάτων παραβάλλειν. καὶ δη ποτε εἰσελθουσης τῆς ποίμνης, ὁ ποιμὴν θεασάμενος τον κυνα προσιόντα τοῖς προβάτοις καὶ σαίνοντα αυτὰ, ειπεν ' ,, ἀλλ' ω ουτος, ὁ θέλεις σὐ τουτοις, ἐπὶ τῆ σῆ κεφαλῆ γένοιτο. Προς ἄνδρα λόγοις μὲν φίλον φαινόμενον, πονηροδὲ κατὰ νουν βουλευόμενον. 372 3λλως. Ποιμην καὶ Σκυλαξ. C. p. 179. Ποιμην σκυλακα εἰώθει τρέφειν ἐκ τῶν θυησκόντων προβάτων. καὶ δή ποτε ἐγγυς ἀμνάδος νοσουσης
198쪽
- 183 - ἱστάμενον εἶδε τον κυνα, κατηνη καὶ δοκουντα δακρυειν ' καὶ ὁμαλίζων αυτον εἶπεν ' - καλῶς ποιεῖς συμπαθῶν ' πλην ἀλλα μη γένοιτο μηδε συμβαίq οπερ
χτι τοιουτος πας ἐστιν, ος κληρονόμος ἐστίν. 373. Ποιμην καὶ Aυκιδεῖς. C. 273. F. 319. S. 205. Ποιμην ευρων λυκιδεῖς, τουτους μετὰ πολλης ἐπιμελείας ἀνετρεφεν, οἰόμενος, ὁτι τελειωθέντες ου μόνον τα μυτου πρόβατα τηρησουσιν , ἀλλα καὶ ετερα ἀρπάζοντες αυτῶ οἴσουσιν. οἱ δὲ ώς τάχιστα ηυξηθησαν, ἀδειας τυχόντες πρώτην αυτοs την ποίμνην διαφθείρειν ηρξαντο. υ δὲ ἀναστενάξας εἶπεν ' ,, ἀλλ' ἔγωγε δίκαια πεπονθα ' τί γὰρ τούτους νηπίους ἔντας ἔσωζον, ους ἔδει καὶ ηὐξημένους ἀναιρεῖν; εουτως οἱ τους πονηρους περισώζοντες λανθάνουσι καθ' αυτῶν πρῶτον αυτοῖς ρωννυντες. 374. Ποιμην καὶ Aυκος. C. 71. F. 232. B. fragm. I3 . ed. L.
Ποιμην, νεογνὸν λύκου σκύμνον ευρὼν καὶ ἀνελόμενος, σὐν τοῖς κυσὶν ἔτρεφεν. Ἐπεὶ δὲ ηυξηθη, εἴ ποτε λύκος πρόβατον ηρπασε, μετὰ τῶν κυνῶν καὶ αυτὸς ἐδίωκε. Tῶν δὲ κυνῶν-ῖτε μη δυναμένων καταλαβεῖν τον λύκον, καὶ διὰ ταυτα υποστρεφόντων, ἐκεῖνος ηκολούθει, μέχρις αν τοsτον καταλαβὼν, οἷα δη λύκος, συμμετάσχη τῆς θηρας ' εἶτα ἡπέστρεφεν. Εἰ δὲ μη λύκος ἔξωθεν ἀρπάσειε πρόβατον, αυτὸς λάθρα θύων ἄμα τοῖς κυσὶν ἐθοινεῖτο, εως ὁ ποιμην στοχασάμενος καὶ συνεὶς το δρώμενον, εἰς δενδρον αυτὸν ἀναρτήσας ἀπέκτεινεν.
U μsθος δηλοῖ, ὁτι φύσις πονηρὰ χρηστὸν ἰθυς
199쪽
Ποιμην μικρον λυκον ευρὼν ἐθρέψατο, εἶτα σκυμνον γενόμενον ἐδίδαξεν ἀρπάζειν ἐκ τῶν συνεγγυς ποιμνίων. 'O λυκος δὲ διδαχθεὶς ἔφη ,, δρα, μηπως σὐ ἐθίσας με αρπάζειν, πολλα τῶν σεαυτos προβάτων ζητησης. οἱ τῆ φυσει δεινοὶ, ἀρπάζειν καὶ πλεονεκτεῖν μαθόντες, τους διδάξαντας πολλάκις πλεί-α ἔβλαψαν.
Eδοξε ποτε τβ λυκω την ἴφυσιν τω σχήματι μεταλλάξασθαι, ως ἀν ουτως ἀφθονίαν εξa τροφῆς καὶ δορὰν οἰος περιβεβλημένος μετὰ τῆς ποίμνης ἐνεμετο, τον ποιμένα φενακίσας τω μηχανήματι. μκτος δὲ γενομένης, συναπεκλείσθη καὶ ὁ θὴρ παρὰ του ποιμένος τῆμάνδρα, καὶ φραγμος τῆ εἰσόδω περιετεθη, καὶ ἀτεχνῶς
ὁ περίβολος κατησφάλιστο. τὸς δὲ ὁ ποιμην ἡράσπιτροφῆς, μαχαίρα τον λυκον ἀπέκτεινεν.Oυτως ἄρα ὁ τον ἐπείσακτον κόσμον υποκριθεὶς τῆς ζωῆς πολλάκις ἐστέρηται, καὶ την σκηνὴν ευρε παραιτίαν μεγάλου συμπτώματος.
Ποιμην ἀνηρ καὶ μάγειρος ἐβάδυζον ἄμφω κοινὴν
οδόν. γδόντες δὲ ἐκ ποίμνης ἄρνα ευτραφῆ πλανώμεθνον, ἀπολειφθέντα τῶν συννόμων, ἄσαντο ἐπ' αυτὸν ἄμφω ' ην δ' ἄρα τότε Ῥόφωνα καὶ τὰ θηρία τοῖς ἀνθρώποις. Ἐρωτα ὁ αμνὸς, τίς ἀν εκάτερος ἐθέλει αυρο τὸν μεταχειρίσασθαι καὶ ἄγειν. Ως δὲ ἐπυθετο τἀληθῆ αυτὰ καὶ ἀμφοῖν την τέχνην, φέρων εαυτὸν ἐπιτρέπει τῶ ποιμένι, λέγων πρὸς τον μάγειρον ,, συ μὲν γὰρ
200쪽
δημιός τις εἶ καὶ μιαιφόνος της ἀρνῶν ποίμνης, τουτωδ' ἐξαρκεσειεν αν καλῶς τὰ ημέτερα ἔθη.
Ποιμην ἐλάσας τὰ πρόβατα εἴς τινα δρυμῶνα, ἐθεάσατο δρυν παμμεγεθη μεστην βαλάνων, υποστρώσας τὸ ἱμάτιον.&ὶ ταυτην ἀνεβη, καὶ τον καρπὸν κατε- σειε. N δὲ πρόβατα ἐσθίοντα τὰς βαλάνους, ἔλαθε διασήηξαντα καὶ τὸ ιμάτιον. υ δε ποιμην καταβὰς, ῶς ἐθεάσατο τὸ γεγονός, εἶπεν ' ,, ω κάκιστα ζῶα, υμεῖς τοῖς λοιποῖς ἔρια εἰς ἐσθητα παρέχετε, ἐμου δὲ τos τρέφοντος καὶ τὸ ἱμάτιον ἀφείλεσθε -- Ουτως και των ἀνθρωπων πολλοὶ, δι' ἄγνοιαν τους μηδὲν προσηκοντας ευεργετοῶντες, κατὰ τῶν οἰκείων φαsλα ἐργῶζονται.
Mνηρ δειλὸς ἐπὶ πόλεμον ἐξηει. Φθεγξαμένων δὲ
κοράκων, τὰ ὁπλα θεις ησύχαζεν. Εἶτα αναλαβων αυ- θις ullει, καὶ φθεγγομένων πάλιν ὁπέστη, καὶ τέλος εἶπεν ,, υμεῖς κεκράξεσθε μὲν μέγιστον ώς δυνατὸν, ἐμου δὲ Ου γεύσεσθε.*-
Ποταμοὶ συνηλθον ἐπὶ τὸ αυτὸ , καὶ την θάλασσαν κατύτιῶντο, λέγοντες αὐτη ,, διὰ τί ημῆς, εἰσερχομένους ἐν τοῖς σοῖς ωδασι, καὶ υπάρχοντας ποτίμους καὶ γλυκεῖς, ἀπεργάζρ αλμυροὐς καὶ ἀπότους; H δὲ θάλασσα ἰδοsσα, ὁτι αυτῆς καταμέμφονται, λέγει προς αυτούς' ,, μὴ ἔρχεσθε καὶ μη γίνεσθε ἀλμυροί. MOύτος ὁ μυθος παρι τὰ τοὐς ἀκαίρως αἰτιωμένους τινὰς, καὶ παρ' αυτῶν μὰλλον ἀφελουμένους.