Fabulae Aesopicae collectae ex recognitione Caroli Halmii

181쪽

ουτως ἔνιοι των αππιδευτων, τοῖς ἔξωθεν τυφοις δοκουντές τινες εἶναι, υπὸ τῆς ἰδίας γλωσσαλγίας ἐλέγχονται.

χνος ἀκουσας τεττίγων αδόντων, ῆσθη ἐπὶ τῆ ευ- φωνία, καὶ ζηλώσας αυτῶν την ἡδυτητα εἶπε ,, τί σιτούμενοι τοιαυτην φωνὴν ἀφίετε; Tων δὲ εἰπόντων δρόσον, ὁ ονος προσπαραμένων τῆ δρόσω, λιμῶ διεφθάρη.Ουτως οἱ των παρὰ φυσιν επι μουντες, παρὰ το ' μὴ ἐπιτυχεῖν ων ἐφίενται, καὶ τα μέγιστα δυστυχουσιν. 337υλλως. S. 180. χνος ἀκουσας τεττίγων αδόντων ῆσθη ἐπὶ τῆ ευ- φωνία, καὶ ζηλώσας αυτῶν την φωνὴν ἐπελάθετο καὶ τῆς οἰκείας φωνῆς.

Ουτως οι τῶν παρὰ φυσιν ἐπιθυμοῶντες καὶ α ἔχουσι δυστυχουσι.

χνος τις ἀναβὰς εἰς το δῶμα καὶ παίζων τον κέραμον ἔθλα, καί τις αυτον ἀνθρώπων ἐπιδραμὼν κατῆγε τῶ ξυλω παίων. ὁ δ' ἔνος προς αυτον, δς το νῶτον ξλεγχεν, ,, καὶ μὴν πίθηκος ἐχθὲς μ εἶπε ,, καὶ πρώην

ἔτερπεν υμῶς αυτὸ τοὐτο ποιήσας. . Ο μυθος πρὸς ανδρας τους ἐναντίας ἔχοντας τας δόξας καὶ κινδύνους εαυτοῖς επιφεροντας.

assημοσθένης ὁ ἐήτωρ, λεγειν ποτὲ κωλυόμενος via 'Aθηναίων ἐν ἐκκλησία, βραχὐ ἔφη βούλεσθαι πρὸς αυ-

182쪽

-ρους εἰπεis. Tων, σιωπησά-ων, μανίας εἶπε ,, θέρους ωρα ἐμισθώσατο αστεος ονον Μεγάραδε

Μεσουσης δὲ της ημέρας καὶ σφοδρῶς φλέγοντος τουηλίου, εκάτερος αυτῶν ἐβουλετο υποδυεσθαι ὁπο την σκιάν' εἶργον-ἀλληλους, ὁ μὲν μεμισθωκέναι τονον , ου την σκιὰν λέγων, ὁ δὲ μεμισθωμενος την πῆσαν ἔχειν ἐξουσίαν. Καὶ ταsτα εἰπὼν ἀπηει. Tων δεω ναίων ἐπισχόντων καὶ δεομενων περας ἐπιθεῖναι τῶ λόγω, ,, εἶθ' υπὲρ μὲν ἔνου σκιὰς ἔφη ,, βουλεσθε ἀκουειν, λέγοντος δὲ υπὲρ σπουδαίων πραγμάτων ου βουλεσθε; 339h. υλλως. C. p. 213. Ἐμισθώσατό τις ἔνον ἀπιὼν εἰς Λελφους. Καὶ ως καυμα κατήπειγεν, υπὸ την σκιὰν του ἴνου κατέδυ ὁ μισθωσάμενος αυτόν. υ δὲ του ἔνου δεσπότης ἐμάχετο αυτῶ, λέγων ὁτι ,, τὸν ἔνον σοι ἐμίσθωσα, ουχὶ καὶ

την σκιὰν αυτου - Ο λόγος περὶ των ἐπ ευτελέσι φιλονεικουντων. 340. υρνι θοθηρας καὶ Κόρυδος. S. 189. C. 46 et p. 304. F. 146.

υρνιθοθηρας πτηνοῖς παγίδας ῖστα ' κόρυδος αυτὸν θεασάμενος ηρώτα, τί ποιεῖ. Tου δὲ εἰπόντος πόλιν κτίζειν, καὶ μικρὸν υποχωρησαντος, πεισθεὶς

τοῖς λόγοις προσηλθεν' ἐσθίων δὲ τὸ δέλεαρ ἔλαθεν ἐμπεσὼν εἰς τους βρόχους. υ δε ὀρνιθοθηρου προσδραμόντος καὶ συλλαβόντος αυτὸν, ὁ κόρυδος ἔφη

, ἐὰν τοιαυτω πόλεις κτίζης, ου πολλους τους ἐνοι-a-ντας ευρησεις.

υ λόγος δηλοῖ, ὁτι τότε μάλιστα καὶ οἶκοι καὶ πόλεις ἐρημοῶνται, ὁταν οἱ προεστῶτες χαλεπαίνωσι.

183쪽

341. 'Oρνιθοθηρας, Πέρδιξ καὶ ωλεκτορίσκος. F. 369. C. 413. B. 124.)υρνιθοθηρα φίλος ἐπηλθεν ἐξαίφνης, μέλλοντι θυμβραν καὶ σέλινα δειπνησειν.ό-κλωβος εἶχεν ουδεν ' ου γαρ ηγρευκει.ώρμησε δη πέρδικα ποικίλον θυσων,ον ημερώσας εἶχεν εἰς το ρευειν. o δ' αυτον ουτως ἱκετρυε μη κτεῖναι - τὸ λοιπὸν εἶπε se δικτυω τί ποιησεις,οταν κυνηγῖς; τίς δέ σοι συναθροίσει ευωπόν αγέλην ορνέων φιλαλληλων; τίνος μελωδοs προς τον ηχον υπνώσεις; . ἀφηκε τον πέρδικα, καὶ γενειητηναλεκτορίσκον συλλαβεῖν ηβουληθη. ὁ δ' ἐκ πεταυρου κλαγγὸν εἶπε φωνησας '

se πόθεν μαθησy πόσσον εἰς ει λείπει,τον ώρόμαντιν απολέσας με; πῶς γνώσηπότ ἐννυχευει χρυσότοξος ουδρίων; ἔργων τίς σε πρωινῶν ἀναμνησει, λε δροσωδης ταρσός ἐστιν ορνίθων; - , κἀκεῖνος εἶπεν ' se οἶδα χρησίμους ωρας 'ομως δὲ δεῖ σχεῖν τον φίλον τι δειπνησαι. εχτι τs ἀνδρὶ δουλευειν ἐπι μίαις εἰθεσμένω ουδεὶς λόγος ἰσχυρὸς πρὸς τὸ μη πράττειν ἀεὶ τα καθ'

ἐξεκόλαπτε. πιλιδων δὲ θεασαμένη αυτην ἔφη ,,ω μα ταία, τί ταυτα ανατρέφεις, απερ, αν αυξηθll, ἀπο σο πρώτης του ἀδικεῖν αρξεται; μ

184쪽

Ουτως ἀτιθάσσευτός ἐστιν η πονηρία, καν τα μά

λιστα ευεργετηται.

343. 'υρνις χρυσοτόκος. C. 136 et p. 335. F. 153. B. 123. χρνιθά τις εἶχεν ἀὰ χρυσῶ τίκτουσαν ' καὶ νομίσας ἔνδον αυτης ογκον χρυσίου εἶναι, κτείνας εἴρηκενομοίαν των λοιπῶν ορνίθων. υ δὲ ἀθρόον πλοsτου ἐλπίσας ευρησειν, καὶ του μικρου ἐστερηται ἐκείνου. Ο μυθος δηλοῖ, οτι δεῖ τοῖς παρουσιν ἀρκεῖσθαι καὶ την ἀπληστίαν φευγειν. 343υλλως. Xην χρυσοτόκος. S. M. Ἐρμης θρησκευόμενος υπό τινος περιττῶς χῆνα αυτῶ ἐχαρίσατο ἀα χρυσεα τίκτουσαν ' ὁ δὲ Ουκ ἀναμείνας την κατα μικρον ωφέλειαν, υπολαβὼν δὲ, οτι

πάντα τὰ ἐντὸς χρυσεα ἔχει ὁ χὴν, ουδὲν μελλήσας ἔ σεν αυτήν. Συνέβη δ' αυτὸν μὴ μόνον ὁ προσεδόκησε σφαλῆναι, αλλὰ καὶ τὰ ἀὰ ἀποβαλεῖν ' τὰ γὰρ istoc

πάντα σαρκώδη ευρεν. Ουτως πολλάκις οι πλεονεκται δι' ἐπιθυμίαν πλειόνων καὶ τὰ ἐν χερσὶν ὁντα προῖενται. 344. Oυρὰ καὶ Μέλη ἴφεως. C. 260. F. 313.

Ουρά ποτε ἔφεως ήξίου πρώτη προάγειν καὶ βαδίζειν. α δὲ λοιπὰ μέλη ἔλεγον ' - πῶς χωρὶς ὀμμάτων καὶ ρινὸς ημῆς ἄξεις, ώς καὶ τὰ λοιπὰ ζῶα; Tαυτην

δὲ Ουκ ἔπειθον, εως το φρονοῶν ἐνικήθη. N ουρὰ δὲ ἡρχε καὶ ηγε, συρουσα τυφλὴ παν το σῶμα, εις εἰς βάραθρον πετρῶν ἐνεχθεῖσα, την ἐάχιν καὶ παν τὸ σῶμα ἔπληγεν. Σαίνουσα δὲ ἱκέτευε την κεφαλὴν, λέγουσα ' ,, σῶσον ημῶς, εἰ θέλεις, δέσποινα ' τῆς κακῆς

γὰρ ἔριδος ἐπειράθην

185쪽

υνδρας δολίους κάὶ κακους καὶ τοῖς δεσπόταις ἐπι

ανισταμένους ὁ λόγος ἐλέγχει. l

. 345. 'υφις, Γαλη καὶ Μυες. C. 261. F. 314. S. 265.

'υφις καὶ γαλῆ ἔν Ψινι οἰκίε ἐμάχοντο ' οἱ δὲ ἐν- lταsθα μυες ἀεὶ καταναλισκόμενοι υπ' ἀμφοτερων, ώς ἐθεάσαντο αυτοῖς μαχομένους, ἐξῆλθον βαδίζοντες. lγδόντες δό τοὐς μυας, τότε αφέντες τὴν πρὸς ἀλλήλους lμάχην, ἐπ' ἐκείνους ἐτράπησαν.

Οἴτω καὶ οἱ ἐν ταῖς των δημαγωγῶν στάσεσιν αυ- τοὐς παρεισβάλλοντες λανθάνουσιν αὐτοὶ ματέρων παρανάλωμα γινόμενοι. 346. πιφις καὶ Καρκίνει. C. 70. F. 231. S. 192. 'Οφις καρκίνω συνδιητατο, εταιρείαν πρὸς αὐτον ποιησάμενος. υ μεν οὐν καρκίνος ἀπλους ων τον τρόπον, μεταβαλέσθαι κἀκείνs παρήνει τῆς πανουργίας 'ο δὲ οὐδοτιουν εαυτὸν παρεῖχε πειθόμενον. Ἐπιτηρήσας δ' ὁ καρκίνος αὐτον ὐπνουντα, καὶ του φάρυγγος τῆ χηλὴ λαβόμενος καὶ ὁσον οἷόν τε πιέσας, φονεύει. υ δ' ἔφεως μετὰ θάνατον ἐκταθέντος, ἐκεῖνος εἶ πεν ' - ουτως ἔδει καὶ πρόσθεν εὐθὼν καὶ ἀπλουν εἶναι' οὐδὲ γὰρ αν ταυτην την δίκην ἔτισας. μυθος δηλοῖ, ὁτι οι τοῖς φίλοις συν δόλωπροσιόντες αυτοὶ μὰλλον βλάπτονται. 347. 'oφις ποπουμενος. C. I19 et p. 324. F. 149. S. I94. 'Οφις, ἡπὸ πολλῶν ἀνθρώπων πατούμενος, τῶ Λιὶ ἐνετυγχανεν. Ο δὲ Ζευς πρὸς αὐτὸν εἶπεν ' ,, ἀλλ' εἰ του πρότερον πατήσαντα ἔπληξας, οὐκ αν ὁ δεύτερος

ἐπεχείρησε τουτο ποιῆσαι --

Ο μυθος δηλοῖ, ὁτι οἱ τοῖς πρότερον ἐπιβαίνουσιν ἀνθιστάμενοι τοῖς ἄλλοις φοβεροὶ γίνονται.

186쪽

348. Παιδίον ἐσθίον σπλάγχνα. U. 262 et p. 391. F. M. S. 47. B. 34. Βουν τινες ἐπ ἀγρω νυσαντες, τους συγγενεῖς σκάλεσαν ' ἐν τουτοις ην καὶ γυνη πενιχρὰ, μεθ' ης ααὶ ο παῖς. δὲ παιδίον, των κρεῶν πλησας την γαστέρα καὶ οδυνώμενος, ἔλεγεν ' - ω μῆτερ, ἐμω τὰ σπλάγχναμ δε εἶπεν ' ,,ουχι τὰ σὰ, τέκνον, ἀκατέφαγες.

V λόγος πρὸς ἄνδρα χρεωφειλέτην, οστις ετοίμως τὰ ἀλλότρια λαμβάνων, ὁταν ἀπαιτηθη, ουτως ἄχθεται , ως οἴκοθεν προ μενος. 349. Παῖς καὶ Πατηρ. c. 264. πόν τις γέρων δειλὸς μονογενη ἔχων γενναῖον, κυνηγεῖν εφιεμενον, εἶδε τοὐτον καθ' υπνους υπὸ λεον-

τος ἀναλωθέντα. Φοβηθεὶς- μή πως ὁ ἔνειρος ἀληθευση, οἴκημα κάλλιστον καὶ μετεωρον κατεσκευασε κἀκεῖσε τον υἱὸν εἰσαγαγὼν ἐφυλαττεν. Ἐζωγράφησε δὲ ἐν τω οἰκηματι προς τέρψιν του υἱου παντοῖα ζωα, ἐν οἷς ην καὶ λεων. δε ταυτα όρων πλείονα λύπην εἶχε. Καὶ δη ποτε πλησίον του λεοντος στὰς εἶπεν ω

κάκιστον θηρίον, διὰ σὲ καὶ τον ψευδη ἔνειρον του ἐμου πατρὸς τyδετn οἰκία κατεκλείσθην, ως ἐν φρουρα τί σοι ποιήσω; - Καὶ εἰπὼν ἐπέβαλε τω τοίχω την χεῖρα, ἐκτυφλῶσαι τον λέοντα. Σκόλοψ δὲ τω δακτυλωαυτου ἐμπαρεὶς, ογκωμα καὶ φλεγμονὴν μέχρι βουβῶνος εἰργάσατο ' πυρετὸς δὲ ἐπιγενόμενος αυτῶ, θῆτ- τον του βίου μετέστησεν. δὲ λέων καὶ ουτως ἀνή- ρηκε τον παῖδα, μηδὲν τω του πατρὸς ἀφεληθέντα

σοφίσματι.

O μυθος δηλοῖ, ὁτι ουδεὶς δυναται τὸ μέλλον ἐκφυγεῖν.

187쪽

349h. υλλιος. Πος καὶ Aέων γεγραμμένος.

F. 187. e. p. 393. B. stagm. 135. ed. L.

Tων τις ἔχων μονογενη ἀνδρεῖον, εἶδε καθ' υπνον υπο λέοντος θνησκειν. o δὲ φοβηθεὶς, μη πως τουναρ ἀληθευσν, οἴκημα τερπνον αυτῶ κατασκευάσας, ἐζωγράφησε τους τοίχους προς την τέρψιν, ζωοις παντοίοις αυτους ἐγκαλλωπίσας , ἐν οἷς καὶ λεων ἀπεμορφώθη. Ως Ουν ἐώρὰ τον λέοντα ὁ νέος, μῶλλον κατεῖχεν αυ- τον η λύπη πλέον, δς ἱστάμενος του λέοντος πλησίον, τουτω προσεῖπεν ' - ω κάκιστον 'ηρίον, διὰ το μαρτο ψευδὲς του πατρός μου, ὁ αυτος εώρακεν ἐν υπνοις μάτην, προσκατεκλείσθην φρουρῶ τν γυναικεία ' α τί δέ σοι ἐγὼ ἄρτι ποιησω Tαυτα αυτου τω λέοντι εἰπόντος, ἐπεξέτεινε την χεῖρα ἐπι βάτον, του λαβεῖν κλάδους καὶ τον λέοντα κρουσαι. αθὴς δὲ σκόλοψ προσκρουσας τω δακτύλφ, ἄλγει μεγάλω ἐφλέγμανετον νέον, καὶ παραυτίκα ἄλαλος κατεκλίθη. 1πανάψας

δὲ πυρετὸς ἐξαπίνης, θῆττον ὁ νέος ἐξέλιπε τον βίον. O μs ς δηλοῖ, ὁτι δ μέλλει συμβηναί τινι, του-

τοις γενναίως ἐγκαρτερείτω, και μη κατασοφιζέσθω ου γὰρ ἐκφευξει. 350. Παῖς καὶ Σκορπίος. F. IM. C. 263 et p. 392. S. I95. Παῖς προ του τείχους ακρίδας ἐθηρευε. Πολλὰς δὲ συλλαβὼν, ως ἐθεάσατο σκορπίον, νομίσας ακρίδα εἶναι , κοιλάνας την χεῖρα οἷός τε ην καταφέρειν αυτου. καὶ λ τὸ κέντρόν ἐπάρας ἔφη ' se εἴθε γὰρ τουτο ποιηθσειας, ἴνα καὶ ας συνείληφας ακρίδας, ταυτας ἀπο- Ο λόγος διδάσκει ημῆς, μη δεῖν πῶσι τοῖς χρηστοῖς καὶ πονηροῖς τὰ αυτὰ προσφέρειν.

188쪽

350h. υλλως. Παῖς ακρίδας θηρσων. c. 263el p. 393. F. III. Παῖς τις θηρεύων ακρίδας περιετυχε σκορπίμ υτὸ του παιδὸς ἀπλουν θεασάμενος, το κεντρον ὀξυ- νας, εἶπεν ,, απελθε, παῖ, μη κἀμὲ θηρευων πάντας,ους ἔχεις, απολεσης μμυθος δηλοῖ, οτι καλόν ἐστι τα ἐναντία γινώσκειν, καὶ το μὲν καλὸν πράττειν, τὸ δὲ κακὸν ἐκ

φευγειν.

351. Παῖς κλέπτης καὶ Μη ηρ. S. 196. C. 48 et p. 305. F. 159.) Παῖς ἐκ διδασκαλείου την του συμφοιτητου δελτον

ἀνελόμενος τν μητρὶ ἐκόμισε ' τῆς δὲ - μόνον αυτὐνουκ ἐπιπληξάσης, ἀλλα καὶ ἐπαινεσάσης αυτὸν, ἐκ δευτέρου ἱμάτιον κλέψας ἡνεγκεν αυτῆ, καὶ ἔτι μαλλον ἐκείνη ἀπεδέξατο. Προῖὼν δε τοῖς χρόνοις ὁ νεανίας ἐπὶ τα μείζονα ἐχωρει ' ληφθεὶς δε ποτε καὶ περιαγκωνισθεὶς ἐπὶ τὸν δήμιον ἀπήγετο. Tῆς δὲ μητρὸς ἐπακολουθυυσης αυτω καὶ στερνοκοπουμένης, ὁ νεανίας εἶπεν ,, θελω τι εἰπεῖν τῆ μητρί μου εἰς τὸ Ους' μ τῆς δὲ προσελθουσης, ταχέως ἐπελάβετο του ἀτίου αυτῆς, καὶ ἀπέκοψε. Tῆς δὲ κατηγορουσης αυτὸν ίς δυσσεβῆ, ἐκεῖνος ἔφη ' se ἀλλα τότε, οτε σοὶ πρῶτον την δέλτον κλέψας ἡνεγκα, εἰ ἔπληξάς με, ουκ αν μέχρι τούτου ἐχώρησα, καὶ ἐπὶ θάνατον ήγόμην. Ο λόγος δηλοῖ, ὁτι τὸ κατ ἀρχὰς μη κωλυόμενον ἐπὶ μεῖζον αυξει.

352. Παῖς λουόμενος. F. 167. C. 310 et p. 404. S. 207. Παῖς ποτε λουόμενος ἔν τινι ποταμῶ ἐκινδυνευσεν

ἀποπνιγῆναι. γδὰν δέ τινα ὁδοιπόρον, τοsτον ἐπὶ βοη- θεία ἐκάλει ὁ δὲ ἐμέμφετο τῶ παιδὶ ώς τολμηρῶ. N

189쪽

μειράκιον εἶπε προς αυτόν se ἀλλα νυν μοι βοηθει,ύστερον-σωθεντι μέμψαι. μυ μυθος δηλοῖ τουτο ' -μη μέμφου, πλην ἐλέησον. 353. Παῖς ψευστης. C. 266. Παιδίον πρόβατα νέμον, ώς λυκον ἐρχόμενον προς διαφθορὰν ορῶν, ἐπικαλουμενον τους ἀγρότας ἔλεγε 'o βοηθεPτε ωδε' ἔρχεται λυκος. Οἱ δὲ ἀγρόται τρεχοντες τουτον ευρισκον μη ἀληθευειν. υτο δὲ ποι σαντος πολλάκις, ευρισκον ψευδόμενον. Μετὰ δὲ ταυτατου λυκου προσελθόντος, καὶ του παιδὸς βοῶντος,, δεsτε, λυκος, ουκέτι τις ἐπίστευε προσδραμεω αυτῶ

καὶ βοηθησαι. V δὲ λυκος ευρηκὼς ἄδειαν την ποίμνην

πασαν διεφθειρεν ευκόλως.πιτι τοσουτον' οφελος τω ψευστη, οτι καὶ ἀληθῆ λέγων πολλάκις ου πιστευεται. 353h. υλλως. Ποιμην παίζων. F. 166. e. p. 395.)Ποιμην, ἐξελαυνων αυτου την ποίμνην από τινος

κώμης ποσήωτέρω, διετέληι τοιαυτn παιδιὰ χρώμενος. Ἐπιβοώμενος γὰρ τους πολίτας ἐπὶ βοηθειαν, ἔλεγεν,ώς λυκοι τοῖς προβάτοις ἐπηλθοσαν. Z1ὶς καὶ τρὶς των ἐκ της κώμης ἐκπλαγέντων καὶ ἐκπηδησάντων , εἶτα μετὰ γέλωτος ἀπαλλαγέντων, συνέβη τὸ τελευταῖον τῆ

ἀληθεία λυκους ἐπελθεῖν. 'Aποτεμνομένης αυτου τῆς ποίμνης, καὶ αυτου ἐπιβοῶντος ἐπὶ βοηθεία, ἐκεῖ νοι υπολαβόντες αυτὸν παίζειν κατὰ τὸ ἔθος, ηττον ἐφρόντιζον. καὶ ουτως συνέβη αυτὸν ἀπολέσαι τὰ πρόβατα. Ο λόγος δηλοῖ, οτι τουτο κερδαίνουσιν οἱ ψευδόμενοι, τὸ μηδὲ οταν ἀληθευωσι πιστευεσθαι.

190쪽

354. Παρακαταθηκας εἰληφως καὶ 'Oρκος. I. 372. c. 416: Παρακαταθηκας τις λαβὼν φίλου αποστερεῖν δι- νοεῖτο. καὶ δη προσκαλουμένου αυτὸν ἐκείνου ἐπὶ o κον, ευλαβουμενος εἰς αγρον ἐπορευετο. Γενόμενος δεκατα τας πυλας, ώς ἐθεάσατό τινα χωλὸν ἐξιόντα, ἐπυνθάνετο αυτου, τίς τε εἴη, καὶ ποῖ πορευοιτο; Tos δὲ εἰπόντος αυτὸν 'ορκον εἶναι, καὶ ἐπὶ τους ἀσεβεῖς βαδίζειν, ἐκ δευτέρου ηρώτα, διὰ πόσου χρόνου φοιτῶν ταῖς πόλεσι εἴωθεν. ἔφη ' ,, διὰ τεσσαράκοντα ἐτῶν, ἐνίοτε καὶ διὰ τριάκοντα. Καὶ ος οὐδὲν μελλήσας τη ἡμεραία ἄμοσε μη εἰληφέναι την παρακαταθήκην. Περιπεσὼν δε τωπιρκω, καὶ ἀπαγόμενος υπ'αυτοs ἐπὶ κρημνὸν, ητιῆτο αυτὸν, ώς, προειπὼν αυτωδιὰ τριάκοντα ἐτῶν ἐπιπορευεσθαι, ουδὲ πρὸς μίαν

' ημέραν ἄδειαν δέδωκεν. D δὲ υπολαβὼν ἔφη ' ,, αλλ' ευ ἴσθι, 'ώς ὁταν μέλλη τις ἀνιασαί με καὶ αυθημερὸν

ἐπιφοιτῶν εἴωθα. -

Ο λόγος δηλοῖ, ὁτι ἀδιόριστός ἐστιν η κατὰ των ἀσεβῶν ἐκ θεοs τιμωρία.

355. Πένθους γέρας. C. 321. F. 393. ex Plui. Consol. ad Apoll. c. 19. Φασί τινα των αρχαίων φιλοσόφων εἰσιόντα πρὸς υρσινόην την βασίλισσαν, πενθοsσαν τὸν υἱὸν, τοιούτω χρήσασθαι λόγω, φάμενον ὁτι ,, θ' ον χρόνον ὁ Ζευς ἔνεμε τοῖς δαίμοσι τὰς τιμὰς, ουκ ἔτυχε παρὸν τὸ πένθος ' ηδη δε νενεμημένων, ηλθεν υστερον. Τὸνουν Αία, ώς ηξίου καὶ αυτω τιμην διδόναι, ἀποροῶντα διὰ τὸ ηδη καταναλῶσθαι πάσας τοῖς ἄλλοις, ταυτηναυτω δοsναι την ἐπὶ τοῖς τελευτησασι γιγνομένην, οἷον δάκρυα καὶ λυπας. Ωσπερ ουν τους ἄλλους δαίμονας, υτ' Αν τιμῶνται, τούτους αγαπῶν, τὸν αυτὸν τρόπον