Glossen und Scholien zur hesiodischen Theogonie mit Prolegomena

434쪽

Εἰς τὸ παρ' Nσιόδω κλαπὲν πῶρ υπὸ Προμηθέως καὶ εἰς την ἀποσταλεῖσαν Ἐπιμηθεῖ Πανδωραν. αἰνίττεται διὰ τῆς κλοπῆς του πυρὸς ὁ -ίοδος την νοερὰν ἐκείνην τῶν ανθρωπίνων ψυχῶν διαγωγήν, ῆν ἔζων προ του ἐμπεσεῖν εἰς τὸ σῶμα, ώς καὶ οἱ Πλατωνικοὶ λέγουσι ' πυρὶ δε αυτὴν παρείκασε διὰ τὸ λεπτότατον και παθὲς καὶ διὰ τὸ δραστικὸν και ἐνεργόν. ταυτα γὰρ πρόσεστι τῆ κατὰ νοῶν ἐνεργεία ἀεὶ νόησιν ἐνεργουσθ' ἐν κοίλω δὲ νάρθηκι λέγει κρυφθὲν τὸ πυρ κλαπῆναι καιτοῖς ἀνθρώποις δοθῆναι παρὰ του Προμηθέως, δηλῶν την εἰς τὸ σῶμα κάθοδον τῆς ψυχῆς, ἐν ω αυτὴ ώς πυρἐγκέκρυπται, μὴ ἐνεργοῶσα τὰς οἰκείας ἐνεργείας κατὰ συμβεβηκὸς ἐν σώματι Ουσα, ώς ἐν νηὶ στρατιώτης. ἔχουσα μέντοι ώς θρυαλλίδας πυρὸς ἐν τῶ ἐλυτρω τουτω τῶ σώματι δηλαδὴ τὰς γνωστικὰς δυνάμεις αυτῆς δεομένη ἔξωθεν του ἐνεργουντος, ἡ ἀναζωπυρήσαντος ταυτας, Προμηθευς αν εἴη ὁ πρῶτος νους, ου τῆ βουλήσει μετετέθησαν αἱ ψυχαὶ καὶ κατήχθησαν, ῆν δὴ μετάθεσιν κλοπὴν λέγει ό Nσίοδος, καθὼς καὶ Πρόκλω δοκεῖ. Πανδώρην δε νοητέον τὴν πολυάσχολον ταυτην διαγωγὴν, ὴν

ἡ ψυχὴ διάγει μετὰ τὴν εἰς τὸ σῶμα κάθοδον γυνὴ γὰρ

παρεισάγεται διὰ τὸ θηλυτέρα εἶναι και ἐμπαθὴς καὶ υγροτέρα ' Πανδώρα δὲ λέγεται διὰ τὸ πάντα ἔχειν δῶρα ευπρόσωπα καὶ ἐπήρατα τα ἐν αυτῆ αγαθὰ καὶ δοκοὐντα

αγαθά. πλάττεται υπὸ Ηφαίστου καὶ τῶν λοιπῶν στοιχείων, παρόσον ἐκ τῆς τῶν στοιχείων συγκειμένης

υφέστηκεν ἡ τοιαυτη διαγωγὴ και περὶ τὰ ὁλαῖα ταυταησχόληται, Ἀθηναν δὲ λέγει τὴν ἐν ἡμῖν ἐφευρετικὴν τῶν

435쪽

αναγκαίων δύναμιν καὶ απλῶς τὴν σύνεσιν, ἡγουν εἴρε- σιν, Ἀφροδίτην δε την ἐπαφρόδιτον των ἐνταυθα χάριν καὶ ἐνήδονον διαγωγήν, Ἐρμῆν δὲ την κερδώαν πειθώ, ἄτινα ταλα πάντα τον ανθρώπινον βίον περιπλεῖ καὶ την ἐνταμα διαγωγην των ψυχῶν απαρτίζει. καλῶς δὲ καὶ εἰς Ἐπιμηθέα πέμπεται ἡ ουτω πλασθεῖσα ψυχή, δηλαδὴ εἰς τον υφειμένον νουν καὶ εαυτοὐ ὐστερίζοντα τῆυποχαλάσει τῆς ακραιφνοῶς νοήσεως, ἡγουν τον ἐμπαθῆ,

τον φανταστικον λόγον και αἰσθητικόν, ος συνεχόμενος

δε τῆ θηλυτέρα ἐκείνρ διαγωγὴ καὶ εαυτοὐ ἐξιστάμενος τῆ προς ταύτην στροφῆ γεννῆ τον Αευκαλίωνα καὶ την Πύρραν, τουτέστι τον δίυγρον βίον καὶ ἀμαρτητικόν, καὶ τὰς πυρώσεις τοὐ σώματος. αυτη δε ἡ διαγωγὴ καὶ τὰ κακὰ κεκρυμμένα και ἄγνωστα ἡμῖν ἔντα ἔτι κατ' ἀρχὰν εφεὐρε καὶ ἐξήνεγκεν ἐκ του πίθου, μόνην τὴν Ἐλπίδα

καταλείφασα ἔνδον τῆς ἴσως ποτε ἀποκαταστάσεως τῶν ψυχῶν φαντάζονται γὰρ καὶ Οὐτοι Οι εξω ἀποκατάστασιν, καί, οἶμαι, τὰ ἡμέτερα δόγματα σφετερισάμενοι λέγουσιτολο, τὴν ἔκπτωσιν του 'Aδὰμ τῆς ἐν τῶ παραδείσω διαγωγῆς, ῆν διαγωγὴν καὶ κῶρ λέγει τάχα, ώς θειοτέραν καὶ υψηλήν, τὴν δε μετὰ ταυτα επίπονον ζωὴν Πανδώρην αἰνίττονται, διὰ δε τῆς ἀποκαταστάσεως τῶν ψυχῶν τὴν ἀνάστασιν τῶν ψυχῶν, τὴν ἐξ ανάγκης καὶ αληθῶς

ἐσομένην. ἄλλως εἰς το αυτυ.

τῆς ἡμετέρας ψυχῆς ἐμπεσουσης εἰς σῶμα καὶ τῆς νοερῆς

ἐκείνης διαγωγῆς κλαπείσης, τουτέστιν ἀφαιρεθείσης, διῆν ἄρα πάντως αἰτίαν οἱ περὶ Πλάτωνα λέγουσι, πλάττεται δευτέρα τις αυτη καὶ θηλυτέρα διαγωγὴ ἐνταμα,

τῆ συνδρομῆ δηλαδὴ μαίστου τε καὶ γαίης καὶ ἴδατος

καὶ ἀέρος και τῶν ἐκ τούτων συνθέτων. καὶ γὰρ τὰ στοιχεῖα συμπεριλαβὼν ὁμοὐ εδήλωσεν ὁ ποιητής, πιφαιστον μεν τὸ πῶρ προσαγορεύων απὸ τοὐ τὴν ἀφὴν αἴθειν,ανθρώπου δὲ αυδὴν και σθένος τον αέρα αἰνιττόμενος, αὐδὴν μεν τάχα διὰ τὸ διηχές' τούτου γὰρ μῶλλον ἐστι τὸ διηχές, σθένος δε διὰ τὸ σθεναρὸν εἶναι καὶ εἰσπνεῖσθαι

436쪽

καὶ ἔκπνέεσθαι τον αέρα, καὶ δι αυτos χω ημας. το δὲ ἀθανάτης θεῆς εἰς ἄπα ἐῖσκειν την Πανδώραν καλῶς εἴρηται, παρόσον ἡ διαγωγη αυτη φαινομένη αγαθή ἐστι καὶ δοκουσα θειοτέρα, o υκ ουσα δέ. διδάσκει δὲ ἡ 'Aθηνῶτην Πανδώραν ἔργα καὶ πολυδαιδαλον ἱστον υφαίνειν, παρόσον η τοιαυτη διαγωγη ποικίλλεται υπὸ τῆς ἐνούσης ἡμῖν φυσικῆς φρονήσεως, ἡ καὶ ἐφευρε τιμὰς παντοίων τεχνῶν, ὼς δὴ ἐδήλωσε συνεκδοχικῶ τρόπω απὸ τοὐ πολυδαιδάλου ἱστου. 'Aφροδίτην δὲ λέγοι αν την ἐν τοῖς Ουσιν ἐπιπολάζουσαν ηδονὴν και ἐπαφρόδιτον χάριν, δι ἐν τατῆδε ποθοὐμεν, ὁ Ερμης δε ἐπίκλοπον ἡθος τῆ γυναικὶ ἐπιτίθη ιν, ἔτι πολλὴ ἡ κλοπιμαία πειθὼ καὶ κερδώα χάρις παρὰ τῶ βίω τούτω, ὰ δὴ ταλα πάντα τὴν διαγωγὴν τὴν ἐνταὐθα απαρτίζει ου γὰρ ἄμοιρος ἐστιν αυτητούτων, ἀλλ' ἐκ τούτων ὐφέστηκε καὶ ἐν τούτοις θεωρεῖ-ται ' χρὴ δὲ ἐπιστῆσαι, ως οὐκ ἐναντία τοῖς πρώην λεχθεῖσι τὰ εφεξῆς ἐπάγει ὁ Ἀσίοδος, καθὼς ἄν τω δόξειεν, αλλὰ τὰ αὐτά περ λέγει ' πλάττει γὰρ ὁ Ηφαιστος παρθένω αἰδοίη ἴκελον τὴν γυναῖκα κατὰ τὁ τοί Aιὸς πρόσταγμα, ζωννύει δέ, τουτέστι κοσμεῖ ἡ Αθqνῶ τὴν γυναῖκα, παρόσον κόσμος ἐστὶ γυναικῶν ἱστουργία τε καὶ παντοῖα ἄλλα ἐργα ' τὸ γὰρ ζωννύειν νύν αντὶ τοὐ κόσμου ἐκληπτέον,

ὼς αυτὸς ἡρμήνευσεν ὁ ποιητὴς ἐπαγαγὼν τὸ ἐκόσμησεν. αἱ ριτες δε καὶ ἡ Πειθὼ ὁρμους χρυσείους περιτιθέασι

καὶ αἱ Ωραι στεφανουσι τοῖς ἄνθεσι, παρόσον τῆς Mφροδίτης υπηρέτιδες λέγονται, παρ' ενίων καὶ θυγατέρες ' καὶ γὰρ καλλωπισμοί τε καὶ πιθανότητες και όδρῶν ἐμφασίαι τὴν διαγωγὴν ταύτην καθωραῖζουσι. τον ἄπαντα δὲ

κόσμον ἡ Ἀθηνῶ ἐφαρμόττει, δηλαδὴ ἡ εὐαρμοσία καὶ

συμφυῖα τούτου του παντός καὶ κατὰ λόγους αρμονικοὐς ἀρμοσαμένη δύναμις του πρώτου νου, τὰς τῆς φυχῆς δυνάμεις ταῖς του σώματος κράσεσι καὶ τὰς μεταβολὰς τῶν ηθῶν και τὰς τροπὰς τῶν Ωρῶν καὶ ἀπαξαπλῶς ἄπανταευμελῶς ἄρα καὶ εὐρύθμως διαταξαμένη τε καὶ κοσμήσασα, οἷόν τις ἄριστος στρατηγός.

437쪽

Mλληγορία αναγωγικ' εις το παρ' Ομήρω ρηθέν οἱ δὲ θεοὶ παρ Ζηνὶ καθήμενοι ἡγορόωντο, χρυσέω ἐν δαπέδω ' μετα δέ σφισι πότνια Ῥηνέκταρ ἐωνοχόει ' τοὶ δε χρυσέοις δεκάδεσσι δειδέχατ' ἀλλήλους, δεώων πόλιν εἰσορόωντες. του αυτου, ῶς ἔοικε, του σοφωτάτου Aιακόνου κυρίου γωάννου τοὐ Γαληνοί. καί τινα τῶν σωμάτων, oli Ουκ ολίγον το δυσειδες καὶ μελάντερον πρόσεστιν, ἐπιθέτοις κόσμοις ἐγκαλωπίζεται 'το- γὰρ κομμωτικοῖς περιχρωννύμενα χρώμασι τό τε πρώην ἀπορραπίζουσιν εἰδεχθές, καί γε προς αμήχανον ἀποξέονται καλλονήν. τοιουτον δέ τις καὶ περι την τῶν θύραθεν τερατουργίαν κατανοήσειε. καὶ πόρρω μὲν ἡ

του ψεύδους ταύτης διπλόη, και κολῶ μἀλλον, ἡ τὰ Μυσῶν καὶ Φρυγῶν διεστήκασι, τῆς ἡμετέρας εἰλικρινοῶς ἀληθείας ἀφέστηκε, πλὴν ἀλλ' εἴ γε θέμις την ἀγριέλαιον προς καλλιέλαιον ἐγκεντρίζειν, καὶ το τῶν Ελληνικῶν μυθων δυσπρόσωπόν τε καὶ αλμυρὸν προς λαμυρίαν μυρίαν μεταβλητέον ἡμῖν και την εἰδέχθειαν τούτου μετα- χρωστέον ἐς τὸ ευπρόσωπον. ὁ παντοίας σοφίας ἴδμων ἀν χμηρος, καὶ τῶν λόγων 'Ωκεανός, θεῶν ομιλίαν προς τον λατον, και ωπερ τὸ σθένος Ουκ ἐπιεικτὸν Ζῆνα, τοῖς αυτοὐ ποιήμασι συνεστήσατο. ἐν δε τὸ υπεστρωμένον τούτοις δάπεδον χρύσεον,

η δέ τις τὸ νέκταρ ἐωνοχόει, οἱ δὲ χρυσοῖς δεπάεσσι τά τε προς ἐκεῖνον και προς ἀλλήλους δειδέχατο ἐν τούτοις ἔντες, και την τῶν Tρώων πόλιν ἐώρων, ουκευ πράττουσαν προς τῶν Ἀχαιῶν. τοιούτον μὲν τὸ τοὐμύθου χαμαιζηλόν τε καὶ ἀκαλλές' ἐπεὶ δ' ἡ τοὐ τεχνικοὐ λόγου δύναμις ἰσχύειν Οιδε καν ταῖς αναμόρφοις τῶν υποθέσεων ἀφορμὰς ἐρανίζεσθαι, οὐκ ὀκνητέον και τὸ τοὐ μύθου πρόσγειον ώς ἐφικτὸν ὐψηλολογῆσαί τε καὶ προς θειοτέραν ἰδέαν αυτὁ μεταστοιχειῶσαι. πάντως δ'ο- ἐπισκώψειέ τις τῶν μεμψιμοίρων τούτου χάριν ημῆς, ῶς εἴπερ μηδ' ἐξ αποτόμου πέτρας ἀρύττειν ἴδωρ καὶ

438쪽

τὸ πικρὸν εἰς γλυκυχυμίαν μεταπιεῖν ἐπειρώμεθα. υπατον Ουν Ζῆνα τὸν ἀπάσης διανοίας υπέρτερον τε και ἀπειρο- δύναμον θεὸν εἰπεῖν ου καινόν, ουδε του προσήκοντος

διαμάρτοιμεν. ἐτερου γὰρ Ουδενὸς ἡ τῆς ζωῆς αἰτία τοῖς κἀσιν ἐξήρτηται, ora μὴ του προς τὸ παν ἐφικνουντος θεos καὶ ἔντος αυτοζωῆς ' ἐκείνου γὰρ θεία καὶ αληθὴς

φωνή, τό ἐγώ εἰμι h ζωή τε καὶ ἡ αλήθεια. τῆς αυτῆς

δὲ κλήσεως ἀξιωθεῖεν αν καὶ αἱ περὶ αυτὸν δυνάμεις, και του πρώτου σπεῖσαι φωτός, τους θειοτάτους φημὶ τους χερουβίμ τε καὶ Σεραφίμ, καὶ τους λοιπους συλλόγους τῶν περὶ τὸ θεῖον ἀυλων φύσεων. εἰ γάρ τοι πρὸς αν- θρώπους ἀμαρτίαις τυγχάνοντας ουτε των αυτου πολλῶν και μεγαλων ευεργεσιῶν τῆ τῆς ἀγαθότητος αφθονία φεισάμενος φαίνεται, και τοs οἰκείου δέ γε τουτοις ονόματος μεταδίδωσι, καὶ καθάπερ τῶ τῆς λήθης ἐμπεπτωκότας βυθῶ, καὶ του ἰδίου αξιώματος πρὸς ἄγνοιαν ἐληλακότας,

ἄγει τε πρὸς ἀνάμνησιν τούτου, και προσονειδίζει τουτοις

το χαμαιρριφὲς και ἀκύμορον, πολλῶ δὴ μῶλλον ταῖς

περὶ αυτὸν πρώταις φυσεσι κοινωνήσειε του οἰκείου Oνόματος. ἀλλ' ὁ μεν Ουν ἐπὶ πῆσι θεος αθεώρητός τε καὶακατονόμαστος, ἔτι ποτ' αν εχ, και ουδὲν ουδενὶ χωρητός, ουτε μην προσιτός, ἐφ' οiς δὲ τῶν απάντων δημιουργὸς ἐνεστι καὶ παραγωγευς, τὰ παρ' αυτου πρώτως την πρὸς τὸ εἶναι πρόοδον εἰληφότα τῆς πρὸς αυτὸν ενώσεως oin αποξενοῖ, ἀλλ' ἐπιστρέφειν οιδε πρὸς ἐαυτὸν, καὶ ἀρρήτοις την του παντὸς διοίκησιν τουτοις ἐντέλλε - σθαι. ἀμέλει τοι τὸ πρὸς θεὸν ἀπεστράφθαι και τηνετ' Oli διωκήκασι του θεου βούλησιν ἀναφέρειν, προσομιλεῖν λεχθεῖεν αν τῶ θεῶ. ἐν χρυσέω δαπέδω. ἀσύγκριτα μὲν ουν τὰ θεῖα τυγχάνει πάντα πῆσι καὶ μηδενὶ μηδ' ὁλως παραβλητά ἐπεὶ δὲ τῶ τῆς σαρκός ἐσμεν

κατειλημμένοι δεσμῶ καὶ μηδὲν υπὲρ τὰ παρόντα γινώσκομεν τῶν καθ' ημῆς, ἔτι κάλλιστόν εστι καὶ λαμπρότερον, πρὸς την τῶν υπερκοσμίων εἰκόνα παραλαμβάνειν εἰώθαμεν, ουτω δὴ καὶ τὸν υἱὸν καὶ λόγον του θεos τὸν μιστόν, ῆλιον δικαιοσύνης και φῶς καὶ απαύγασμα τῆ

439쪽

θεία φίλον κατονομάζειν γραφsi ουκουν ἀπἀδον. λοιπὸν τον χρυσὸν των υπερουρανίων χωρίων την φανότητα παριστάνειν, εἴτε τῆς αἰθερίου φύσεως τὸ υπέρλαμπρον, εἴτε τινος αλλως εἴτε τινος αλλης απεριγραπτου περιοχῆς τῶν ἀύλων ἐκείνων ουσιῶν τὸ διάφορον. καὶ περὶ τῆς ' ης ουτως ἔχω σκοπού. δηλουται γὰρ δι' αυτῆς τὸ περιτην τῶν θείων και απορρῆτων τῶν νόων κατάληφιν ἐπι- τατικόν τε καὶ σύντονον, τῆς αδιαιρέτου τέ φημι τῶν ποιῶν υποστάσεων διαιρέσεως καὶ τῆς ἀσυγώτου τούτωνενώσεως. ου γὰρ ἐστιν o J ἔστιν ἔτε τos προς θεὸν ἀτενίζειν παύσονται καὶ ταῖς ἐκεῖθεν φωτοβολίαις ἐπεν-

τρυφῶν, δι ὀπερ πιβη τίς ἐστι τούτοις δεξιουμένη, δεξιουμένη δε νέκταρι, o δὴ παρ' Ἐλλησι μέν, εἴπερ τι ἔτερον, ῆδιστόν τε καὶ πότιμον πόμα θεῶν ἡμω δ' υποληπτέον ἐς τα ἐκεῖσε κάλλη τα ἄρρητα νέκταρ, ως ἀληθῶς ἡ θεία πρόνοια ἡ υπὲρ λόγον συγκὰτάβασις, καὶ ἡ μέλλουσα κρίσις, ωνπερ οἱ ἄγγελοι εἰς τὸ διηνεκές εἰσιν ἐμφορούμενοι. νέκταρ τὸ ουράνιον σφαίρωμα, ἡ τοὐ πυρὸς φύσις, κίνησις τοs ἀέρος, υδατος χυσις, ἔγκοι καὶ πεδιάδες τῆς γῆς, καὶ τούτων συμπάντων ἔνωσις ὁμοs καὶ διάκρισις ἄρρητος. νέκταρ και προς ημῆς ἡ τῶν θείων ὐημάτων κατάληψις ώς γλυκέα γάρ, φησί, τῶ λάρυγγί μου τα λόγιά σου υπὲρ μέλι τῶ στόμαπί μου, ἀλλα τοῖς μὲν επιβόλοις φρενῶν τοιαῶτα, ἐπείπερ τοῖς ἄλλως ἔχουσιν ἀπόβλητά τε και

ἀνήδονα, πάσχουσιν ἀτεχνῶς πάθος ἰκτεριώντων, οἷσπερτην γευστικὴν διεφθαρμένοις παντάπασιν αἴσθησιν δοκεῖ

καὶ τὸ μέλι πικρόν. ἀλλήλους δειδέχατο. ου γὰρ ταμείζω καὶ ὐπερκείμενα, μόνον τοῖς ὐποκειμένοις τῆς θείας αυγῆς μεταδίδωσιν, n φησιν ὁ μέγας πατὴρ Αιονύσιος),

ἀλλα και τα ἡποβεβηκότα τοῖς ἄνω την τῶν κάτωθεν διακονίαν γνωρίζουσιν ' ἀλλα τοίτο μὲν προς ἀλλήλους, προς θεὸν δὲ τῶ ἀπαυστω ἐκείνων και θείω ὐμνολογήματι καὶ τοῖς χερουβικοῖς τρισὶν αγιασμοῖς, ων τὸ τέλος ἡ τῆς μιας διατράνωσις κυριότητος' και καινὸν οὐδέν, ἀγγέλους εἰςάγειν δεξιουμένους θεόν. πῶς γάρ, ὁπου γε καὶημεῖς τομο λεγόμεθα, δρῶν ἐν καρδία καθαρῶ, συντετριμμένω

440쪽

δὲ πνευματι, εποχη κοιλίας και γλώττης, αποχll πλεονεξίας. τῆς των αμαρτιῶν μητροπόλεως, καὶ πάσαις ἄλλαις ἰδέαις τῶν κακιῶν. Τρώων πόλιν εἰς ορόωντες. ημεῖς μὲνουν ατενεῖς ἐν βάθει του σώματος οντες ἡ μόνως θεῶ προσανέχειν διατεινόμεθα ἡ περι τον χουν λυπουμεθα. τὸ δ' ἐν ἀμφοῖν εἶναι, fo- ανJ ουδὲ τοῖς διαβατικωτέροις

τον νουν τουτ' αν γένοιτο. αγγελοι δε τά τε ἄνω ἀμφιπολουσιν, ἄσπερ ἐκκέλευστοι τυγχάνουσιν οντες προς του θεου, τα καθ' ημῆς διοικουντες καὶ ἐφορῶντες και την κοσμικὴν ταυτην κατάστασιν, ης τινος σύμβολον τὸ τῶν

Πώων πτολίεθρον, την μη προς τὸ νοητόν τε καὶ ἄρρατον, ἀλλα πρὸς τὸ κομμωτικὸν καὶ περιλεσχήνευτον κάλλος ἀποκλίνασαν τῆς Ἐλένης, τῆς Ωκουσης καὶ κατασπώσης τον νουν ηδονῆς τε καὶ ματαιότητος ' ηδονὴ γὰρ Ουδὲν

ἄλλο τοῖς σοφοῖς ἀποπέφασται, ἀλλ' ἡ μόνον ἡδονουσα

καὶ κατασείουσα την νυχὴν καὶ του πρὸς τὸν νοῶν ἐπεστράφθαι μεθέλκουσα. εστι δὲ καὶ ἄλλη τις ηδονή, ῆτις ἐκ τῆς τῶν θειοτέρων ἐργασίας ἐγγίνεσθαι πέφυκε τῆφυχῆ, ἡ δυνουσα καὶ ἀναπτερουσα τὸν νουν πρὸς θεόν,ί τινι προσεκτέον μῆλλον ημῆς, καὶ μὴ τῆς βελτίονος αἱρεῖσθαι την χείρονα, σφαλλομένους ἐκ τῆς ομωνυμίας. δι ηδονῆς γὰρ τὸ τῶν πονηρῶν ἡμῖν ἐπιτίθεται πλῆθος,

ἐν μέλιτι προσεικάζει τις τῶν σοφῶν, ω τινι σφηκίαι μῶλλον ἐνασμενίζουσι, τουτέστιν οἱ πονηροι και τῆς σωτηρίας ημῶν ἀντικείμενοι, καθάπερ δι Eλένην τοῖς Tρωσὶν 'Aχαιοί. αλλά γε θεὸν ημεῖς ἐξαιτήσωμεν, μηδαμῶς η ς αυτὴν διὰ τῆς κοσμικῆς θαλάττης πρὸς ἐαυτους ἐφελκύσασθαι. εἰ δέ γε συμβὰν ουτω γένηται, ἀλλ' ὁσον τάχος ἐς μακρὰν αυτὴν ἀποσκορακίσωμεν, ως αν μή, βουλομένων αυτῆς ἀντιποιεῖσθαι καὶ διὰ βίου παντὸς ἐξέχεσθαι τῶν πολεμίων ἔργον ἡ ἡμετέρα πόλις, φημὶ δε τὴν φυχήν, γένηται, καὶ ημεῖς αἰχμάλωτοι γεγονότες ζυγῶ δουλείας ἐνδιατρίψωμεν πονηρῆς. τοιουτο ώς ἐξ ὀστρέου τοὐ μυ- θου μάργαρον ἀνιχνευσαμεν καὶ ἐκ τῆς ἀκάνθης ὐόδον

ἐκνίσαμεν.

Πισι τουτοις ὁ τῆς αλληγορίας τῶν μυθων περιω-