장음표시 사용
131쪽
Prox inritin caput inserit,itiar περὶ ρ ματος. π ἐστὶ
μερων του λόγον το ἔνομα καὶ το θιμα εστί. . πωμ προρέπεται τω ρ ματι; et quae seqiiuntur. Finis capitis lite est: πόσοι χρόνοι; τρεῖς' ἐνεστεύς, παοεληλυθως, μέλ' λων. τί εστὶ χρόνος; v et ς αἰωνίου ρευσεως επίνοια. α λυς' πλατυς sic ενιαυτός, η ἀκαριαῖος. ἄμα τὰ τι βολλεσθαι ἔχει καὶ το ῶναι. πόθεν χρόνος; παρει το ρέω καὶ πλεονασμΨ του χ χρόνος. τί εστὶ ἐνεστως χρονος; οενισταμένην καὶ ἀπληρωτον εχων την σζμασίαν. τί ἐστι παρεληλυθώς; o ηδη παρελθών. τί εστὶ μέλλων; o μητε γεγονώς. σημείωσαι ἔτι ὁ παρεληλυθως ἔχει διαφορας τέ
ἀμφότεροι. διατί ὁ παρακείμενος προς υπερσυντελικον ἰεπειδη οι δύο πεπληρωμένοι εἰσί. διατί ο αοριστος προς μέ/Aοντα; επειδη ἀδ λους εχουσι τους χρονους ἀμφοτεροι. πόσαι συζυγίαι; δεκατρεῖς' ἔξ των βαρυτονων - ματων, περισπωμένων di τρεις και τεσσαρες των εἰς μι. Sequuntur nunc reliqlia artis Dionysianae capita, si initi at- qile Priora ratione ad suos usus a MoSchopuIO ncaeoni nodata, περὶ μετοχ ς, περι ἄρθρον, περι μντωνυμ ως, περὶ προθίσεως , περὶ επιρρηματος, περι συνδέσμου. Haec
132쪽
Ad p. LX.L 'Oνομάτων αττικῶν εκλονης hoc est iiiiiiiiiii: αζ τερον το πλείονος τιμος μζιον , και εἴωνον, καιτο δικαιότερον ' επι δε προσώπου, δόκιμν λεγειν α ιος επαίνων και δίκαιος εγκωμίων.
ωοίκοτον επι τύπου , ηγουν το μη οἰκούμενον ' λικον ἐπὶ προσώπου, ηχουν το μθ οἰκοοῦν. Ἀντίγραφα επι πληθυντικού κῶλον η ενικῶς λεγειν ἀντίγραφον.
και διανοητικοι εσμέν. λόγος καὶ ὁ προφορικὰς , ὁ καὶ ο ργατικός καλούμενος, δι Ου τὰς προς ἀλληλους ποιούμεθα κοινωνίας. λόγος και η φροντὶς, ώς το λόγον ποιοῖμαι τις εμῆς ψυχης. καὶ ὁ λογαριασμός. καὶ η απολογία και ζ μιιίμ,
133쪽
καὶ ὁ υρος παρῶ νιλοσόφοις. καὶ ο ρητορικός, ος καὶ ἐν
τάσκευος λεγεται ώς περιεκυκος ἐνθυμημάτων καὶ εργασιῶν ' καὶ παροιμιῶν καὶ προτάσεων, καὶ αγώνων καὶ επιλόγων. λόγος καὶ η αυτοτελο διάνοιαν δηλοῖσα των λέξεων παρ θεσις. καθῖ σημαινόμενον, καὶ παν μερος λόγου λεγεται
, λόγος. Ab illitio in imargine haec scripta: ἐξόχως λεγε-
134쪽
τεῖς επὶ ελευθερίε καὶ λύσει τοδ εγκληματος. -δία επὶ χωρας η κιῶ μ ωνία λέγεται ' χαἰ ὁ απὀταύτης, λυδός' η δε ἀπο ταυτης rum , λυδία. λυδία και η λίθος, η κω βάσανος λεγομενη , , τὰ κίβδηλα διακρίνεταιτων δοκίμων' καὶ λύδιον αρμα το ταχύ ' λύδιος ει τόνος εν--κῆ 'γουν χρχος τοιόσδε ' λυδίον δὴ παροξυτόνως τὀ
πολλοῖς ευληπιον. και το μικρον και ἀσθενές. λεπτὸν καιτο δυσμεταχείρισzoν και Ουκ εὐάγωγον.
-μορία ἡ εοτραπελία ' καὶ η κατάπλQις ' κω ' ηδ της και η καθαρότης' ατ' οὐ λαμυρὰ πηγη' κῶ λαμυρῶγραφῆ ἡ καθαρά. mrιος ὁ πολυίστογρ παρὰ τοις ἀρχαίοις ἀττικισταες, παρὰ di τοῖς ἴστερον ὁ διαλεκτικός. και λόγιος ο λόγου εφορος ' ἀν' ου λογεῖον ὁ τόπος του λύτρου ' λόγιμον δε καaελλόγιμον τὰ λόγου ἄζιον. iAακεδαιμονία ἀπο τοῖ λάχος ὁ κλῆρος, και τοῖ δαίμων' εν αυτῆ γὰρ ώς φασὶν οι θεοι τὰς πόλεις ἐκληρω-
Ahνος επ' ἀνδρῶν, μαχλάς επι γυναικῶν. αῖον το δρέπανον.
Μεγαλοψυχία η γενναιότης και η εν μεταδόσεσι δω- ψίλεια.
135쪽
136쪽
iiiio sequitur Π littera plus altemini tanturi chartarum complet, quantum quattuor quas transferupsimus litterae. H. Excerptoriim περὶ πολυσγαντων ρημάτων hoc habeto initium: Arω το πω, ως το , Θει η θάλασσα γαλήνην. καὶ το
βιβάζειν quae reliqua leguntur in Moseliopuli Sylloga L. 135. a. ci litteras nutia est notatio, M, N, E, O
tiueramini has, quas infra pono: Μυρτυρῶ ἐπὶ καλου ' ἐ-χω δε επὶ κακοῖ μαρτυρο--μαι το μύρτυρα καλῶ. μέλλω το βραδύνω καὶ το ἀπόκειμαι, ἀπαρεμφάτου συντάσσεται ξ ενεστῶτι ξ μέλλοντι πρώτου ' μέλλω δἐ ἀντὶ
Μεθιστῶ το μετακινῶ τι ' μεθίσταμαι δἐ υπ' οὐδενός. Is ναμίγνυται h. e. Ἀναμίγνυται, Perperam expleto litterae ininiandae spatio; το φυραθέν ' προσμίγνυται - ἐνωθέν.
137쪽
. ακαρίζειν δεον τινα, ουκ ἐφ' οἷς ἐποίησε καλοῖς, ἀλύok εχει η ἀπολαυες εφ' οἷς di ἐποίπεν, ἐπαινεῖν η τέγειν
εἰκός. πλην ἐπὶ του προτερου ον λέγεται To πρῶγμα μακαρία, αλλ' ἀπόλαυσις' ενταυθα δῖ, καὶ ἔπαινος κω ηενος om- ζεται. ''φει τον ἀσκάντην λαβών ὁ κωμωδος φπί. καὶ κανονίζεται Ουτως ' ἰλ, ἴσω, Γον, ὼες, Γε. κα μετα των προθέσεων κατὰ μετάθεσιν μετει και εξει. Μεεέρχομαι τι ηγουν ἀσκῶ ' παῶ μετέρχομαι το κο
Μοιχευειν και μοιχῶσθαι ἐπ' ἀνδρός ' μοιχεύεσθαι ἐπὶ γυναικός. Ἀπομυττεσθαι. ἀπο τούτου μοτα καὶ μυκτῆρ' ἁνου πάλιν μυκτηριζειν το χλευαειν. νυειν ἐπὶ υπνου ' καταμνειν κυρίως ἐπι θανάτου. Μέλλω ποιεῖν και λλω ποιησειν ' και μέλλω ποιησα/ων. συντάσσετω μἐν προς ἀπαρέμματον ' μετὰ των τριῶν χρόνων, προσκειμένον τω παρεληλυθότι και του ἄν.
138쪽
. ἰμωζειν το θροεῖν' τὀ tauro καὶ οἰμωττειν λέγεται.
Ad p. LVIII. In deseribendis reliquis partibus eodieis Gudiani m. quam potero p;iueissimis me eontinebo. Sed tamen , breviter percurrenda sunt XII. eodieis eripita. I. Περὶ σηρονομένων των τε πτώσεων ἐκάστης καῖ τῆς προς αυτα των ρημάτων συντάξεως μετα αιτιῶν καὶ ἀπ- δείξεων' και περὶ πολυσημαντων ρημάτων. Initiunt hoe est: 'Iστέον ώς ἡ προς ἀλλήλους των ἀνθρώπων κοινωνία διπλῆ τις, ἡ μεν φυσική, η και γενικο και σχετικη λέγεται, ηδε πρακτικὴ και -περει συνα αγματική, δευτέρα τις αυτητῆ τάξει τῆς πρ9τέρας. περι δε ταυτην απλῶς την κοινωνίαν, δι ξν ἐδέ σε και λόγου του κατα συνταζιν, πρόσωπά τε θεωρουνται τα κοινωνοὐντα, και πράγματα, ἐν οἷς ε τε dea σις και κοινωνει γίνεται, και τρίτον αἰτίαι,. δι ἄς ἔκαστα
πράττεται. a d λοῖν ὁ λόrος βούλεται δια τῆς προς ἄλληλα
των μερῶν αυτοῖ συντάξεως, ων ἰσχυρότερα τό τε δνομα και ρῆμα, ώς δι αυτῶν μόνων γινομένου λόγου τελείου, και ὁτι--περ το μεν ουσίαν σθμαίνει, το di ουσίας διάθεσιν. - δε πτώσεις, δι 'έν αι συντάξεις γίνονται, πέντε, κυρίως δε
τρεῖς' ἐπεὶ πῶς αν ἡ πρώτη ορθῆ καὶ ευθεῖα λέγοιτ' ἀν
139쪽
III. Folio XXII. verso inseritiitiir, quae P. LVIII. Posuimus, e Thoniae Eeloga excerptB. IV. A s. XXVI. recto ad XLΙΙ. Versu in seripta est ονομάτων ἀττικῶν ἐκλογῆ, de utia satis metro III. V. A L. XLIII. ad LIX. versum pertinent, l laesio inseribuntur: 'Eκ των του μαζίμου περὶ συνταζει0ς per
προσωπικης καὶ Gπροσωπον, καὶ ροταβατικῶν καὶ αμεταβα- των ρημάτων κατῶ στοιχεῖον, ab Ilis alitelli omitiintur: To σονταον ἀπαρτιζον ρημα ζ οριστικόν εστιν η προσΣακτι κον. η ευπτικον. Inde a medio s. XLIII. verso ea coiisequuntur, quae Bachmannus prodidit Anoed. II, p. I53. :Tῶν ρημάτων τα μἐν ουδαμο μεταβαίνουσιν e. S. . Quae qui exeipii index verborum, in eo uulina A Iuterae haec sunt: ἀφραίνω, αφροδισιάζω, ἀχθηνορῶ, Primn s tein B litterae: βαδίζω το ἄπλως περιπατῶ ' βαδίζω δἐ προς τον πόλιν. βακχενω το μαίνομαι et qliae reli ilia Hemnannus Hugavit appendice ad librum de omend. rat. Gr. granam. p. 39I. ins. Quoruin quidem hac ratione aiietor patefactus est. F. LVIII. recto post tutima των μεταβατικῶν exen PIa Sis pergitur: 'Iστέον μέντοι ἀναν-καίως, in εν ταῖς του κατὰ συνταἔιν λάγου συνθηκαις, ἐπει- δαν το πρόσωπον οποιονουν ον ταυτὸν εI αρχης και ἐς τέλος 3 μένον, και μιας δεῖται πτώσεως. αυτη δ' αν εἰ- η ευθεῖα, καταχρηστικῶς ονομαζομέν' πτῶσις e. q. s. VI. Του αντον περὶ των μερῶν του λόγου και της
140쪽
aliel seri ytan is disserat, cognoscatur, speciminis Ioeo. esto initiiiiii iii Da postilina.
σχῖμάντικον στοιχεῖον εστὶ τρόπον τινα του τελείου λόγου.
lo post iid ipsu in propositii in transitus sit his verbis:
τικῆ, μικτή, συμβουλευτικῆ. Finitur hoc caput L XC. VI. verso in naudia pagina. I III. A I. XCVIL roeto nuIIa praemiSSR In- seriptione Septem Ioel eonimunes pertexuntur piitida arie expositi, hoc quidem initio: οὐδείς τις ἄν επιτιμ σεται εμοιγε νομίζω, εἰ γράμματα πέμπειν εγνων, ἴτω μηδετην Mρχὴν εις λόγοις ηλθον. Sed medio s. CIII. verso nil Ci V. vers. coninientarioIum inseritiir de baa bam svro ut soloecismo: Βαρβαρισμός ἐστιν υμάρτημα τινύμενον ἐν