Thomae Magistri sive Theoduli Monachi Ecloga Vocum Atticarum ex recensione et cum prolegomenis Friderici Ritschelii

101쪽

δωνι, εν Θεαιτ r , εν Γοργία habes sexcenties. Quae Ilio usitatiora sitnt, eo StispicioSi iis profecto est quii ter

nisi illi id in effligerid in Ecloga Iegi εν τω G uirip. 20, 3. 50,I0. 284, 7. 370, 14. Quorii in dito priora

priore etia tu itoratiis etfrticulus in liis το τοῖ Πλάτωνος. Sod iii reli litis duobiis etsi nillil trii lio Basileensis eo-dieis oditionii nimio onaissio iii: tamen qlii a rationeni articuli perspicio nullam, delen luna eSSe eenSEO. atque otiani p. 70, 6. in viiiiiii Loidensent iste ne litana iri opsit. Quod autoni ad p. 20, 3. conieci ἐν et u ωαιd 0ν ῆil tona ascriptum, id iiiii Iona plane nilnc reuacto. Qui illian-miani iminime hariolabar sine ratione, hanc lanaen nune Iicet aecuratius sinire et certissiniis sinibus circii nascribere. Memorabile est enim etiana nominati uin Tho- Inani ProrSiis tr Surpare conSuesse, Sed certa conditione' luic, ut alit duplex polleretur inscriptio linitis Illari, alit sint plex inscriptio ptiiribus eoiistaret vocabulis. Cui norim ne innia severitato sucina astrixit Oratione in , ut niui qua Iuaeana violarit. Ρatet alitoni ita ipsam inscriptione in potius quana nonion libri cuiusPie Significari. Huiusinossi igitur haec sunt Liiciania, qtiorIIIIa Sin Mi Iasspites In lex scriptoriun consignatas Praebet: ἐν τυ, λύρων. ρ επισκοπουντες επιγρανομένω dιαλογω), εν

102쪽

p. 20I, I4. 403, 4. Sed peccaret, qiii εν τω του Ἀπελλα s γενεθλιακός reeiperet p. 27, 4.: ne lite etaini Ius ipsis verbis ala Aristide inscripta ost oratio. Iii priorilius

s Seriptione dativo quid elii iiiiii lilain Iocus ost: vitios .i enini taItinio exuinpto Φαίδωνι edebatur, vitiosius etianii P. I94, 4. ἐν τω νενιππος η εν νεκυομαντείγ Unun EoIuni exena pluui est neglectae illius norimae p. 40I, Iin εν τεοῦ Ἀεζιτάν ς: quod quis dubitet ad taliuni siniuitii , vinena do eoniectura conlarinare, qualia sitiit Praeter; S 'pra Posita ἐν et υ σολοικισri: p. 2II, 8., ἐν του Προμηθεῖ, P. 405, 4.3 Propriani autem a plurali numero puto eX

103쪽

eiisntioneni liabere , quod p. 106, 12. Iegitur 'Αριστείδης

εν et o Ἀσκληπιάδαι. ΡIurillis en ini numerus etiani in subliIzirum noni in a scenicarunt, qliae sine artie ito Proserri dixi nitis, vini Pinii leti iii lietilbet lianc, ut ita con-eessus sit articuli ustis. Itaqtie Aoniel ἐν τοῖς Πέρσαις reperitur P. I62, G. , constanter ἔi utent εν τοῖς επτὰ επι Θῆβαις, nunquant εν επτὰ - . Sed quod ter Τhomas

id Prorsus consentatieuna est Illii ruria rationi inscriptio-nlini, quae non lino Ilo naine Dictae sulit, sed pluribus ocibus. - Postrenio I evertatur unde exorSa est Oratio. Quuna enim εν prii epositione iii recte dixerina n ln-qlicini vi esso a citatoriiiii liliroruin Itona inibus, tameneoliStaliter hi eius locum clina apud ceteros granianaticos tu in apud Thonuini παρά silbstituitur, tibiclinque e . Utteris sacris exenipla pro Druntur. ΙPilir παρα

τῆ θεία γρανῆ Hibes p. 32, 5. I 65, 3. , p. 273, 0. in AN bE, p. 312, 6. 337, II. 376, G. Quo iii genere duo

denna, Συνέσιος παρὰ τῆ αυτῆ επιστυλῆ P. 27 I, II., et ν τῆ θεία γραφῆ p. II2, I0., de quo vide p. C VI. Ttintii in iis his. Ρossini lite in aliuni Iocii ni Qx- Spatiari, ut de libromina no in inibus disset lina aliter a Thonia prolatis atque ab ipsis sciriptoribiis prosectastini. Not illi lis in hoc genere eSt μυοβατραχομαχία fornia e seriptis Idaris a Ilobis reStitii in p. 2, I6. 284, 4. , qua iii etia in Sitidas prodidit et, Si recte ni mini, Aristophanis scitoliasta. Pertinerit eo leni vel addita vel o inissu vel inversa haud raro in singillis inscriptionilnis vocabilia, velut perinutatae περί et μέρ praepositiones, de Olulendorpius dixit p. 7II., vel quod βίων πράσεις Thonias elisu Sernis neni Oeavit, qui ab Luciano insemptus est βίων πρωις, de quo ad P. 37, 7. annotatum, et quae sit ni similiana' guam Partem ex ipsis codicibus a Magistro usur-

104쪽

CIII

Quoiiiiiiii in scriptorum testimoniis versor a Thonia usμrpatis, hiS quaim alia ex Parte operam Ita Varim, exponam. breviter autem antea, Pili iis potissunium scriptoribus gratiamatici eruditio contineatur, .

disputare licet, quia hic omnis Iocus ut planissime pateat, indice primo prospeetiam est. In deliciis igitur habuit ae totos perIegit Aristidem, Τliucydident, Herodotiun; Synesium quoque, cultis tamen epistolis . delectatus est praeeipite; alios Iegit quidem, sed men levius uigit, ut Philostratum, Homerunt, fortasse etiam Hesioduin. Aliorum autem, quos imprimis antestari solet, aut selectas partes tractavit, aut non planis codicibus usus est. Hoc enim nianisostum est in Libanuini ea lere, cuIlis eaS declainationes, quae εneislciae editionis volumine primo, ac Inagis etiam quae quarto continentur, frequentissime laudavit Omnes, Paueas quasdam e tertio volumine, ex altero nullam ridenaque in Lileiano licet, Ρlatone et Dentosthene eo-gnoseere. Et Pium inter omnes constet, quo quis P steriore aetate grumniaticiis Vixerit, eo paliciora si

id quod quasi per gradus quos lana saeculor In Pe seqiii licet: sitis rei idoneo doeliinento Theoduli Ecloga Se potest, quo ut alitiquior ita aliquanto doctior Moseliopulus exstitit. Qilippe tenaporurn declirsu Imagis magisque minuebatiir librorum numerus a naagistris rhetorii us . tractatoriani, ut sera celeberrimi tantum describi solerent: quod patet in cauSSa eSSe, cur, quo-mani scriptorum aliae partes innumerabilibus in eo lici-- cibus exstent, eorrendent alias vix uno alterove exemplo

norimus. Itaque quemadmodum e Platonis scriptis

105쪽

restet, tamen quia non Iringis usitata illic est nunu Praepositio quiliai εν in Prox iniis verbis, quode P. Cll. licebana, hami scio tin traiis positis pcirticidis CuliSuetunt grainniatico loquendi getius ni ei ito sic instἔiuretur: ως ἐν λαοικλεία καὶ πα2ὰ τῆ θεία γρανῆ. - Ceteruna quod Aristopluinis tril iis iiiiiiii in subulis grainniaticum Vidinius iii Ecloga listini esse, ei rei prorSiis

est conveniens, clito i in cas leni illuna scholi;i Scripsisse constat.. EiuSiluniiii odi est, quod Thomae Magis 1 i in Syncsra epistolus Commentarium in Anil rosiana vi lu

Accurate nil teni ri centissinia I uin illinoi Inque editionii in Iocos consignaro, illai tui runt, quOS NIO IO PEI'Iustra inius, scriptorii ni testi inonia reperirentur, dubitare non debiti, ilii alit liniculique in qu OI'undani Seriptoruni exeniplis evolvetulis taediunt de Ornii luna esset. Lonani uinoro hoc iccirco potissint lini, lit vl hac parte Bel nardinunt exenipluni collaudetii, sicut Sexcenties sive interpI'eiuni sive typollietarunt negligentia in numeris sit peccatu ni. Ipsa auteIn Verba SeriPtoruniquunt turpi Blancordi consilio ex vuIgatis ex vini pla

nioruin PArtena qtio ininus attingeret, hoc scilicet ini-pedivit, quod illai exstarent euin fugeret. Mihi alitoni in eo elaboranduin filii ini prinais, ut non SO Iuni cuia hodiernis oditioni latis a Tlionia excitata studi OSe conferrentur, sed huic rei plena adlliberetur Scripturae diversitas eri Piibuscunque codicimus enotata. Quo in genere Imagno usui fueriint ΡIato ot Thucydides Bela eri, Aristides G. Dindorsit. Ita saepenuniero, quae ab Thonia asserretur discrepans ab editis scriptura, in uno tamen alterove codice vel in tota 1ibro-mini quasi cIasse qua lana reperta est: quo Paruim re spexit, qui de Eelogae Thonianae ad emendanduit

Thueydidem usu explieatius dixit E. Fri Poppo in

106쪽

4I0, 6., in quimus aliquoties clini solo CἔiSSellino e Onvenire Thoniae videbis. Cui assino est, quod de Medicoo Herodoti non seni et Oudeli torpi iis vellit p. 649. 652. Ino nitit, nec iliversa, quae in Iimic Peni a Ilobis

I6. et illine similia congeri possunt itiniani erubilia. Sunt ii leo scriptores qui lana, quo rviIi quOS grii umaticus codices tractiirit, propenioduna videare definire Posse. VeIiit exquisitas qtias Icina Liiciani scripturas eum uno Vel interiliani duobus Ρarisinis conarii unes habet solis p. 9, 9. 37, 7. 39, 4. 42, I2. IM, 3. 200, 7. alibi, Aristimas quas dani clini Laurentianis p. I3, I5.57, Id. 58, 3. 69, I. 87, 2. IM, 4. 3I0, 4. 3IT, II. 326, 7. , alias clini Libanii Guesseri ytatio p. II6, 15. I37, 8. MI, 5. 279, 3. 359, II. cs. 23, 4. 360, 5.

Praeterea quoniήi in non potuit, ubi in diversis ipsius EcIogae libris diversa eX starent, nunclitani an bigviIIII esse iii dieiuni de ea, Iliani ipse secutuS DSSe Scriptu-rnna Thoinas Videretili': otia in qui Eclogae Iibri singuli eunt qitibus excitati scriptoris codicibus consentirent, siqui leni operae preti uni Licere Viderer, annotandum

Ilixi. Id genus ni ulta reperies in supra ullatis. Ita- qtie Iiis terve propter siligulares libroru III discrepantius non potuit, quid in suo exemplo grananiaticus Iegisset, nisi coniectura sola erui, iit p. 164,I0. Insignieliis rei docuimento verba Luciania sunt P. RI0., de de quibiis quae brevissime tantum pro huius editionis

108쪽

Oleariiiiii et Petavium non reperiat 3 quos semptores sperare liceat lare iit brevi tempore ineredibilitor. eniendatos legamus Τ - Seed Iongius etiam progressus

sum, ut qllaeda in repositerim cum ipsius scriptoris eoilies nitho congruentia, Iicet Vere qon irenitia unus

a Itorvo Thoniae liber praeberet, sed quetio Vel e rori vel eorrectori delieri viderentur. Ρrior caussa fuit

reii et grainmatici praeeopitiin iubebat, e B και particulae p. 309, II. Latitis altera caussa patuit: huc enim universum illud interpoIationis genus pertinet, de quo eapite V. est expositiini. Recte igitur Laeliini, quod in uno eodentilite exemplo Herodotio p. 40I, Isi. βασιλζῖα pro βασΩεια recepi e solo non recepi quod . Pro βασιλει in soIo Ita exstat βασιλέῖ. Ita lite etiam p. 337, 5. in alui praeposterana Aristophanioruni coli eationeni tenero optini omina filo Id roruni contestatam, quani, ex liniitS Basileensis dubia auctoritato peii Iere: parum enina instrorutii intelligetis Magister, quod Itieuiento exeniplo significavi tui p. 182, 7. Ρllirima autem, de illo genere exenipla sit pra consignavim is p. XXXIX. Qt XL. Contra longe aliam vini liabet Basileensis unaeu in Guellari ytano in vulgatani seripturana consensior quare ex his quidein sine ulla dubitatione καί instat

Pavinius Deniostlieni p. 218, 2. , δέ Sophocli p. 39 I4., pristinuin verboruni ordinent eidena Poetae P. 25 G. , Aristidi p. 223, 3. Quibus congrua sunt, quae

P. XXXI. dispiitaViinus. - Attamen quibus in Iocisi tana proclivis ea lanii Iapsiis tamque tentiis esset mutatio, quana ubi velut ημῖν et υμῖν forniaruna discrimen ageretiir et quae sunt similia, confidenter etiam ex ano vel duobus Issaris assunt psi, quod apud ipsum scriptorem ederetur. Eiusmodi sest p. 2I6, I3. ορων Pro ορων', P. 3I3, 8. ῆλθον pro ηλθεν, P. 3II, I4. πω

109쪽

etoρυῖσθε pro περιορασοι, P. I20, 8. αρχαίην pro ἀρ- χαἰαν, p. 320, 3. Αἰμὲλιον. Quid Τ Piod de sola coniecturn p. 37, I5. In Libanii verbis scripsi ἀπεφέρετο pro ἀποφέρετο, quando hoe no potuit quidem a grammatico proseisci, uena P. 350, II. ῆ pro p. 405, II.

αυτού pro αυτου. Ρraeter hanc autem saeuitatem atque ovidentiam mittationis etiam sin Iaris unitis libri praestantia in catissa sitit, cur illius fido elini vuIgata scriptura eonciliarentiis Thomae testimonium , vellit recepto ex Optimo Leidensi σοφιστάς in Dentosthenis verbis p. 224, 0., τον τε Iis in Aristidiis p. 356, 8. Eiusdem igitur libri alictoritati consolitan elim situ quihusdam in Iocis tantii In tribui, ut non congrarentia sed discrepantiti al3 vu Igatis editionilnis in ΤIionias EeIogam invellerentiir, ut διὰ ταῖτα p. IM, T. Eodemque in loco habendii ni, quod ex Piisitetiim σκότος sornaani Euripidis versui p. 333, II. restitu initis a Gliel serbytano Basileensique solis proditana. iii Idari Pias otiani

illi ibi singulares scriptitras Ser in milli, lt μεταπιρεφίμωνος in Herodoti exenapio P. 363, 9., εις τουτο in Aeschinio P. 328, 2., eas non dii litto EeIogas eodicibus enotare Thoniae editores neglexerint. Saepissinae autena, quae in antiquis scriptoribiis ab nuperis criticis suscepta est Seriptiira, pridena apud Thomana Iegebatiir, saepe ei a nobis de nitim instaurata est Ithromini a uetoritate. Utmiisqtie generis ut pauea

quaedam proferam, vide Thiicydidi a P. GI, 8. ID, II.

200, II. 367. 8. 373,I6. 402, 7., Aristidia p. ID, RIAE, I. 244, 6. 260, 3. 28RI4. 3I4, 3. 318, 8. 326, 7.

I3., et Piae tuna horuna iuni tilioriana sin Pilis sere paginis exeinpla reperias. Qito fit, magna pars dive

110쪽

rum aeripturamim ad varios ant illatis seriptores e Thomas Eeloga asserri soluamin nune plano ausublata neo amplius In eensum veniat. Nee enim Pupraetor Bernar linae editionis seripturam singulos Th rnao eodices unquam eonsuluerit, repperi eduortiri

quenquam: quamvis praeter teteros diligenter Ecloga Gaissordius usus su in eonformandis Herodoti vo his. - Daqus m ae Thomas in hane partem fidesaeeessit, eam multifariam milii comprobavit. Etenim piliri inomini ille seraptorum bonos et antiquos eodiem usurpavit. Quod qtiunt de Euripide pridem Porsonus perspexisset ad Orest. v. I263. , idem in eaussa fuisse puto, eur etiam Sophocli haud mediocri cura Thomam conlarret, ut ex Adversariis licet cognoscere. Ae do

Soplio Is in eandem nos sententiam eoncessimus annoti

ad p. I43, τ. propter praeclarana i δ' sempturam, non

itein, si quis de Aesehylo et Aristophane eontenderet, eone essuri. Quod auteni e Thucydidiis axemplis Io gam erratomini seriem Dulceriis in praefatione et Iiuno secutus Poppo in prolegonienis pertexuerunt: I1omina quae Vere errata Stint, patet ex ipsis grammatici adversariis repetenda esse, in quae siem non potuit in hae testimoniorum infinita multitudine, quin turbas hientie irreperent, quae postmodo in ipsam Eclogam manarent. Nain quod talium euIpam in memorias Vitium ouinem conserre consuerunt, istud quidem fera IiberaΙius quam veritis iudieant. Ρrosecto gyatulandum

an nautico esset, euius tanta exemplorum eopia alta rei memorIa. - Restant autem setiamni ne in rece

liori,is maxime scriptoriinis et qui nullos Bolchoros clx porti sunt eruicos, haud pauca, Viae Sine eonis . versia eoiligi ex Thoma possint, quanqua in non ex Bernardi exemplo uc sere ne 'ex Romano qlii Ioni: id

quod vel Dindorso fraudi suit in Aristi liis p. 338, 3. hiiorum alia notavi, ut de Philostrato p. IIa, I8.,

라틴어 텍스트